282.
29 November.
Vrijdag
Dit blad verschijnt dagelijks^
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per 3/m. franco 3,50,
Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
Advertentien: 20 Cent per regel.
Geboorte-, Trouw-, Doodberichten enz,van 1—7 regels 1,50
iedere regel meer 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Hoofdagenten voor het Buitenland: de Compagnie générale de publicité étrangère G, L. Daube en Cie. te Parijs en Frankfort, directeuren Elsbach en Jones.
Middelburg, 28 November,
FEIJILLBTOISr.
De landlieden te Parijs gedurende
het beleg.
MIDDELBIIRGSCHE
Op uitnoodiging ran den burgemeester is heden
ten stadhuize alhier eene bijeenkomst gehouden
van een twaalftal heeren, waarin besloten is, dat
een verzoek zal gericht worden aan de ingezetenen
om van hunne belangstelling in het huwelijk van
Z. M. den koning te doen blijken door het geven
van bijdragen voor een nationaal geschenk aan
H. M. de koningin.
Voor dit doel zullen eerlang lijsten aan de
huizen der ingezetenen rondgaan.
Heden had door gedeputeerde staten dezer
provincie de opening plaats van de inschrijvings-
biljetten voor het tweede gedeelte der provinciale
geldleening van f 170,000, groot 69.000, tegen
eene rente van 4 pet.
Ingeschreven werd door de heeren
H. Tak, voor 2 obligatiën ad f 960.33 en 10
ad f 940,33van den Broecke, Luteyn Schou
ten, voor 10 obligatiën ad f 900 en 10 ad f 951,10
J. A. Zip, voor 8 obligatiën ad 925I. Boasson
en Zonen, voor 3 obligatiën ad f 960 en 3 ad
f 900J. A. Tak en C0., voor 3 obligatiën ad
f 980, 1 ad ƒ970 en 65 ad f 900; van der Leijé
en C°., voor 5 obligatiën ad f 951.
Het comité voor het volks-petitionnement te
Middelburg heeft, volgens Het Zuiden, met groote
meerderheid van stemmen besloten, voorloopig,
om verschillende redenen, eene afwachtende houding
aan te nemen.
Datzelfde kan men zeggen dat door geheel
Nederland, de regeering incluis, ook al „om ver
schillende redenen," ten opzichte van het school-
vraagstuk, gedaan wordt.
Oostburg, 27 November. Omtrent den
gisteren reeds medegedeelden diefstal van vee
valt nog het volgende te melden.
De landbouwer A. de Smet alhier, miste Dinsdag
morgen een zijner beste koeien in zijn stal. Dat
die uit den stal ontvreemd was, scheen den eige
naar niet twijfelachtig. Onmiddellijk werd het
rijtuig ingespannen en met den wachtmeester Flips,
der alhier gestationeerde brigade maréchaussée naar
Brugge gereden, waar het Dinsdags veemarkt is,
en werkelijk vond de eigenaar daar zijne koe,
doch reeds in de tweede hand verkocht. Heden
verneemt men dat de dief gearresteerd is. Het is
zekere P. Gr., geen vreemdeling bij de justitie.
Op vermoeden gearresteerd, terwijl hij aan 't zwen-
uit de contes du lundi van
Alphonse- Daudet.
Te Champrosay leefden die menschen heel ge
lukkig. Hun stalplein was juist onder mijne
vensters en gedurende zes maanden van 'tjaar
was hun bestaan eenigszins vermengd met het
mijne. Lang voor de dag begon hoorde ik den
man den stal binnen gaaD, zijne kar inspannen
en naar Corbeil vertrekken, waar hij zijne groen
ten ging verkoopen; daarna stond de vrouw op,
kleedde de kinderen aan, riep de kippen, melkte
de koe, en den heelen morgen was 'teen geklots
van groote en kleine klompen op de houten trap.
In den namiddag werd alles rustig. De vader
was op 't veld, de kinderen naar school, de moe
der stil bezig om op de plaats het linnengoed te
bleeken te leggen, of zij zat voor de deur te
paaien, terwijl zij op het kleintje paste.
delen te Maldeghem was, werd hij door den
wachtmeester van Brugge, die ontboden was, op
grond der aanwijzingen van den kooper der koe,
dadelijk herkend als de eerste verkooper. Morgen
zal de dief zeker te Middelburg komen.
Met behulp van een koewachter schijnt hij den
diefstal uitgevoerd te hebben, dien hij reeds
volledig bekend heeft.
Zoowel aan de Nederlandsche als aan de Belgische
policie te Brugge en te Maldeghem komt in deze
groote lof toe, daar zonder hare voortvarendheid
de dader van dezen diefstal waarschijnlijk even
min ontdekt zou zijn geworden als zoovele vroegere
veedieven.
Door tusschenkomst der politie te Brugge is
de eigenaar de Smet weder in 't bezit van zijn
beest gesteld, tegen gedeeltelijke vergoeding van
de koopsom, welke de bezitter betaald had.
Axel28 Nov. Eenige dagen geleden is
op eene hofstede, in den Eendragtpolder, gemeente
Zaamslag, een hond afgemaakt, zijnde een zoo
genaamde schaaphond, welke vermoed werd dol
te zijn, dewijl hij menschen en dieren wilde bijten
en geen goed voedsel begeerde, ja zelfs een af
keer daarvan had.
Dezer dagen ontving iemand alhier een zooge
naamd bankbillet van 40, dat later bleek een
veertigvoudige Nederlandsche wensch te zijn.
Door de drukte op het oogenblik van de ont
vangst, was het niet bemerkt.
Papier en model waren als de bankbiljetten,
doch in plaats van „Nederlandsche bank", en
„veertig gulden" staat er „Nederlandsche wensch"
//veertig-voudig". Aangeboden door
In de schilden op de hoeken staat 40 en daar
onder „eenige wenschen".
Eindhoven, 27 November. In verschillende
dagbladen wordt medegedeeld, dat het ongeval
alhier waarschijnlijk veroorzaakt is door den
machinist Harmsen. Dit is niet juist. Er is wel
een Harmsen machinist bij de Exploitatie Maat
schappijmaar deze doet dienst op het Noordernet.
De treinen, die in botsing kwamen, werden ge
reden door den machinist Hermus uit Rotterdam
en den machinist de Raaf. Eerstgenoemde reed
met zijn trein te ver door.
Amsterdam, 27 Nov. Het district Amster
dam Nieuwer Amstel van Eigen Hulp hield heden
avond eene algemeene vergadering, die door zestig
leden werd bijgewoond. Uit de mededeelingen
van het bestuur bleek, dat dit district thans, na
de uitbreiding met verschillende kleine gemeenten
in den omtrek, 1040 leden telt.
De mededeelingen omtrent de afdeelingen:
Van tijd tot tijd kwam er iemand voorbij en al
voortnaaiende maakte zij een praatje
Eens, 'twas tegen het einde der Augustus
maand, altijd diezelfde Augustus-maand
hoorde ik de vrouw tot eene huur zeggen:
„Wat zegt ge, de Pruisen! Zijn die in
Frankrijk, och kom
„Ze zijn te Chalons, moeder Jeanriep
ik haar uit mijn raam toe. Dit deed haar har
telijk lachenIn dat hoekje van Seine-et-
Oise geloofden de landlieden niet aan den inval.
Alle dagen evenwel, zag men wagens vol bagage
voorbij rijden. De huizen der burgers werden
gesloten, en in die schoone maand, wanneer de
dagen zoo lang zijn, stonden de tuinen in vollen
bloei, verlaten en somber achter hun geslotene
hekken.
Langzamerhand begonnen mijne buren zich
ongerust te maken. Telkens als weer een gezin
het dorp verliet werden zij bedroefd. Zij gevoel
den zich zoo eenzaam.Toen werd op zekeren
morgen aan de vier hoeken van 't dorp de trom
geslagen. Order van den maire. Men moest te
Parijs zijn koe en het voeder gaan verkoopen en
niets voor de Pruisen achterlaten. De man
vertrok naar Parijs en 't was eene droeve reis.
Op den straatweg volgde de eene zware verhuis
wagen op den anderen, en daartusschen liepen
kudden schapen en varkens, die verdwaalden
tusschen de wielen; vastgebonden ossen die
loeiden op karren; ter zijde langs de slooten
kunsten en wetenschappen, levensbehoeften, ge
neeskundige hulp en woningbouw waren alle
ongunstig en getuigden van zeer weinig sympathie.
Alleen de afdeeling „levensbehoeften" had teekenen
van leven gegeven, 160 leden hadden nl. gebruik
gemaakt van het aanbod om eene overeenkomst
met de Amsterdamsehe Verbruiksvereeniging te
treffen tot het verkrijgen van goedkoope en
deugdelijke kruidenierswaren. De overige afdee-
lingen hadden tot nogtoe geen succes, maar de
verschillende besturen werden diligent verklaard
De hoogleeraar van Pesch hield aan 't slot
een warm pleidooi voor eene onderlinge levens
verzekering op groote schaal, waarbij alle in
Nederland bestaande maatschappijen ten slotte
moesten worden ingelijfd.
Bij de staatsspoorwegen is benoemd tot sta
tionschef te Woensdrecht W. E. van Amstel, 2e
klerk te Venlo.
Maandag trad in het Utrechtsche departement
der Maatschappij van Nijverheid de heer Hartman
uit Goës op, als verdediger van meer en beter
onderwijs voor de vrouw en als voorstander van
haar opleiding tot en optreden in de nijverheid.
Ofschoon de redenaar in het laatste deel zijner
rede, waarin hij meer en hooger onderwijs voor
de vrouw vorderde, om haar tot een waardige
levensgezellin voor den man te maken, wel wat
afbreuk deed aan het begin, waarin hij een bijna
poëtische schilderij gaf van de hooge beteekenis
die de vrouw ten allen tijde in den huiselijken
kring en het gezellige leven heeft gehad, heelt
hij zeker door de warmte en de overtuiging
syaarmede hij sprak, zijn hoorders het hooge
belang der zaak doen inzien. Zoo hij al geen
tegenstanders kon bekeeren, heeft hij zeker menig-'
een aan 't nadenken gebracht, en zijn geestver
wanten ongetwijfeld ook daardoor versterkt in
de overtuiging, dat niet alleen meer en beter
onderwijs aan meisjes toekomt, maar dat ook
in de nijverheid menige vrouw een eervolle plaats
kan innemen, om haar te vrij waren voor veel,
waaraan zij, zonder dat, in onderscheidene ge
vallen blootstaat. RottNbl.)
De heer Henri Havard heeft, naar aanleiding
van de fijne manier waarop de burgemeester van
Breda zich over zijn persoon heeft uitgelaten, aan
het Handelsblad een brief geschreven, welke ons
zulk een meesterstuk van fijn vernuft toeschijnt,
dat wij ons verplicht achten hem onvertaald hier
te laten volgen. Onze lezers mogen ons de be
kentenis ten goede houden, dat wij ons huiten
staat voelen om eene vertolking te geven, welke
de geur van echt Fransche geestigheid en beval-
liepen arme lieden achter handwagens vol huis
raad uit den ouden tijd, versleten leuningstoelen,
ouderwetsche tafels en spiegels, en men gevoelde
welk een nood de woningen moest zijn binnen
gedrongen om al dat stof in beweging te brengen
en al die reliquieën te verplaatsen en ze zoo
opeengehoopt langs de straatwegen te vervoeren.
Voor de poorten van Parijs was 't om te stik
ken. Men moest twee uren wachten. Al dien
tijd stond de arme man, tegen zijne koe geleund,
met ontsteltenis te kijken naar de monden der
kanonnen, de grachten vol water, de verschan
singen die hij de minuut hooger werden, en naar
de hooge populieren nit Italië, neergeveld en
verdord langs den kant van den weg
's Avonds keerde hij verslagen terug en vertelde
aan zijne vrouw al wat hij had gezien. De vrouw
werd bang; ze wilde den volgenden dag reeds
vertrekken. Maar van den eenen dag tot den
anderen werd het heengaan steeds uitgesteld
Er was nog een oogst binnen te halen, een stukje
land dat men nog wilde bebouwen. Wie
weet of men geen tijd zou hebben om den wijn
binnen te brengen? En dan koesterde men
nog de stille hoop dat de Pruisen misschien dien
kant niet zouden uitkomen.
Op zekeren nacht werden zij wakker geschud
door eene vreeselijke ontploffing. Men had de
brug van Corbeil laten springen. Mannen liepen
rond en klopten aan elke deur:
„De ulanen! de ulanenbergt u!" In aller ijl
ligheid, die ons uit deze regelen te gemoet ademt,
niet zou doen vervliegen.
Paris, Novembre 1878.
Mon cher Directeur.
J'ai appris par Ie Handelsblad de Samedi que mr.
Ie Bourgmestre de Bréda avait bien voulu s'occnper de
ma modeste personne. Je tiens a l'en remercier ici publi-
quement, car rien ne pouvait mieux servir mes interets que
la fafon dont il s'est exprimé sur mon compte.
Grace a lui, la Neerlande sait maintenant que mes
écrits m'aident a vivre, et dès lors, elle a double raison
pour accueillir clialeureusement les travaux que je lui
consacre. Merci done pour cette reclame parfaite de tous
points, sauf peut-être en un mot dont je ne comprends
ni le sens ni Ia portee. Ce mot c'estploert. Pendant
mon long séjour 'en Hollande, je ne l'ai jamais entendu
prononcer. Je le erois inusité dans la société distinguec
qui m'a traité en ami et j'en ignore, si bien la significa
tion, qu'on me dirait «M. Le Bourgmestre de Bréda
est un ploert" que je ne saurais si ce qualificatif est au
dessus ou au dessous de sa reputation.
Je fais done des réserves pour ce mot. Mais. ceci
importe peu; ce qui importe ce sont les archives de
Bréda. Ce que je puis affirmer sans crainte d'êt re démenti
(et je n'étais pas seul dans ma visite) c'est que ces archi
ves, quand je les visitai, étaient sans arebiviste, sans
classement. Des paquets de lettres ouverts jonchaient les
tables laissant déborder leur oontenudes amas de titres
trainaient dans les coins; des registres moisissaient. par
terreon marchait sur les documents
Un enfant de. dix ans eut vu cela en cinq minutes.
J'ai mis, parait-il, un quart d'heure a m'en apercevoir.
Ou m'a reproché de n'avoir pas questionné le Bourg
mestre. Ah hieu ouiAu premier mot le pauvre
magistrat parut si surpris, si étonné, si ahuri, qu'ayant
pitié de son trouble et de son embarras, j'écourtai ina
visite.
Si Bréda était seulement" une ville de ehapons, je com-
prendrais qu'ellé Se montrat satisfaite de l'état de ses
archives et fiere de l'érudition de son Bourgmestre. Mais
c'est une cité célèbre, dont le nom est connu du monde
entier, qui a joué dans l'histoire un róle rétentissant, et
c'est lui faire une injure douloureuse que de négliger
aussi honteusement ce qui raconte sa gloire. Dans la
question qui nous oecupeles injures ne sont pas des
raisons. Si M. le Bourgmestre de Bréda ignore ce que
c'est que des archives bien tenuesqu'il interroge les
Ilingman, les Scheffer, les Stoppelaar, les Eecklioff ou le
portier du stadhuis de Bergen-op-Zoom. Mais non, il
le sait, et pour qu'il soit accouché d'une aussi jolie
harangue, il faut que le trait ait porté juste. Les rayons
de la verité font seuls eclore de pareilles fleurs d'élo-
quenc e.
Hixiei nunc gaudeamus Et maintenant, mes amis,
rions de bon coeur.
HENRY HAVARD.
Door den minister van waterstaat, handel en
nijverheid is aan de verschillende chefs van ijk-
kantoren een schrijven gericht, waarin eene juiste
opgave gevraagd wordt van de overtredingen in
stond men op; spande de kar in, kleedde dc
half slapende kinderen aan en vluchtte met eenige
buren langs een dwarsweg. Toen zij de helling
beklommen hadden sloeg de klok drie uur. Zij
keerden zich voor 't laatst om. Het paard en wed;
het kerkplein, hunne gewone wegen, de een die
naar de Seine afloopt, de ander die tusschen de
wijnbergen kronkelt, dat alles scheen hun nu
reeds vreemd, en in de witte morgenschemering
drukte het dorpje zijne huizen tegen elkaar aan,
als sidderde het van angst.
Zij bevinden zich nu te Parijs op twee kamers
op de vierde verdieping in eene sombere straat...
De man is niet zoo heel ongelukkig. Men heeft
hem werk gegeven; voorts behoort hij tot de
nationale gardehij moet op de wallen zijn, exer-
ceeren, hoe meer werk hoe heter om zijn leegen
zolder en zijne akkers zonder zaad te vergeten.
De vrouw, die somherder van aard is, is bedroefd,
I zij- verveelt zich en weet niet wat te beginnen.
Zij heeft hare beide- dochtertjes op school gedaan
en in dat dompige lokaal zonder tuin kunnen de
meisjes het bijna niet uithouden als zij denken
aan de "prettige landelijke school, aan 't vroolijk
gegons als van een bijenkorf, .aan de halve mijl
door het bosch, die zij dagelijks moesten gaan om
er te komen. De moeder lijdt er onder dat zij
verdriet hebben, maar 't is over het kleintje
vooral dat zij zich ongerust maakt.
Daar ginds liep hij heen en weder en volgde
