MIDDELBÜRGSCHE \ïw COURANT.
F 20. v t j1875.
Zaterdag 23 Januari.
Middelburg 22 Januari,
DE JACHTWET.
Dit blad verschijnt dagelijks met uitzondering van den Zondag, den 2cn Paasch- en Pinksterdag en een der Kerstdagen.
De prijs per 3/m., franco is f 3.50.
ui.
In het nieuwe wetsvoorstel der heeren Gratama,
Idzerda en van Kerkwijk is aan nagenoeg al de
bezwaren, welke tegeix hun vroeger ontwerp wer
den ingebracht, tegemoet gekomen. Het voorstel
is van vijf artikelen uitgedijd tot acht, terwijl de
overgangsbepaling, waarop in het voorloopig ver
slag aanmerking werd gemaakt, is vervallen. Ook
artikel 2 van het oorspronkelijk voorstel, bevat
tende de overbodige verklaring dat schending van
iemands jachtrecht eene onrechtmatige daad zou
blijven, waartegen de verongelijkte vergoeding van
kosten, schaden en interessen zou kunnen vorde
ren is uit het ontwerp gelicht. De voorstellers
verklaren in hun nieuwe memorie van toelichting
dat ook zij deze bepaling nu beschouwen als eene
doctrinaire uitspraak, die in eene wet niet thuis
behoort,
In artikel 3 wordenvoor zooveel betreft de van
den grondeigendom afgescheiden, dat zijn voor
namelijk de heerlijke jachtrechtenweder be
houden de tijdperken van opening en sluiting, jaar
lijks door gedeputeerde staten vast te stellen.
Hierdoor wordt dus voorzien in het bezwaar dat
houders van heerlijke jachtrechten na de vrijver
klaring van de jacht, in alle tijden en omstandig
heden de velden zouden kunnen betreden om aan
hun jachtlust bot te vieren.
Artikel 4 bevat de strafbedreigingen van het
vroegere voorstel tegen het onbevoegd betreden van
eens anders grond, nu met eenige woorden aange
vuld waardoor de willekeurige toepassing dier
straffen voorkomen wordt.
Tot bescherming van het jachtrecht van grond
eigenaren of bezitters van heerlijke rechten worden
in artikel 5 straffen gesteld op het stroopen of op
het zich, zonder toestemming van den rechthebbende,
met jachttuig bevinden op gronden of wateren van
anderen, In diezelfde categorie van bepalingen
valt artikel 8, dat aan den minister van justitie
de bevoegdheid toekent om, op verzoek en in het
belang van rechthebbenden, onbezoldigde ambtenaren
van rijkspolitie aan te stellen en te ontslaan, be
nevens de regeling der bevoegdheid van deze en
andere ambtenaren van politie in het opsporen en
staven van overtredingen der wet,
In het nieuwe wetsontwerp worden verder be
houden, uit de overigens afgeschafte jachtwet van
1857, de volgende bepalingen:
Artikel 2, 3e alinea, bevattende het voorschrift
dat de staat (ten aanzien van het verleenen van
vergunning om te jagen) beschouwd wordt als
rechthebbende op de wegen en straten, zeestranden,
stroomen en rivieren, eilanden, havens en reeden,
zoomede op de vestinggronden (artt. 577 en 579
burgerlijk wetboek)
Art. 3, voorziening in den afkoop van het jacht
recht door anderen op de gronden van derden
bezeten
Art. 4betreffende het jachtrecht des konings
Art. 15, de omschrijving der verschillende ma
nieren van jagen of wild te bemachtigen, die vol
gens de wet geoorloofd zijn;
Art. 17de opnoeming der diersoorten welke als
wild beschouwd worden;
Art. 18alinea ab en cbevattende het verbod
om te jagen op Zondag, des nachts, op spoorsneeuw
enz., benevens de slot-alinea, waarbij verboden
wordt om in den kring eener eendenkooi geraas
te maken of op eenige andere wijze de eenden
te verstoren. Door een zonderling toeval wordt
echter in die slot-alinea verwezen naar eene vooraf
gaande paragraaf e, welke volgens het wetsvoorstel
tot de vervallen bepalingen zal beliooren.
Eindelijk de artikelen 30 tot 35, benevens de
slot-bepaling van artikel 11, betreffende de zwa
nendriften, eendenkooien en duiventillen, zoo
mede die artikelen welke straf bedreigen tegen het
overtreden der laatf/tbedoelde bepalingen, en boven
dien alle artikelen welke op de visscherij betrek
king hebben. De voorstellers blijven toch van
oordeel datwegens den geheel verschillenden aard
der te regelen zaken, de jacht en de visscherij bij
afzonderlijke wetten geregeld moeten wdrden.
In de nieuwe memorie van toelichting worden nog
met veel kalmte en zakelijkheid eenige tegenwerpin
gen van het voorloopig verslag ter sprake gebracht.
Het aantal petitionarissen tenvoordeele van het
eerste wetsvoorstel is veel grooter geweest dan dat
tot bestrijding daarvan. Het betoog van het nadeel,
dat door de jacht aan den landbouw wordt toege
bracht, is na de indiening nog versterkt door een
stuk van de boschbouwersgeplaatst in het Han
delsblad van 23 Juni 1874, benevens door ver
schillende requesten van ^uitoefenaars der bloem
bollencultuur en verbouwers van fijne kruiden en
zaden. Wat de bescherming van nuttige en de
uitroeiing van schadelijke dieren betreft, zijn de
voorstellers van oordeel dat de wet daarin niet
behoeft te voorzien. De eigenaars en landbouwers
zullen, naar hunne meening, hun belangen, welke
niet overal gelijk zijnhet best weten te behartigen.
Mocht het later nog noodig blijken eene wet op
dit onderwerp te maken, dan zal dit gemakkelijker
gaan als eerst, ten opzichte van het wild, een
natuurlijke toestand ontstaan zal zijn.
Het hoofddenkbeeld van het wetsvoorstel was en
is gebleven, de bijzondere staatsbeschermingtot
dusverre aan het jachtbedrijf verleend, in te trekken.
De staat welke tot dusverre beschermd heeft, be
hoort volgens de meening der voorstellers daarmede
op te houden. De groote moeilijkheid is alleen om
dit denkbeeld toe te passen zonder verkregen rech
ten te schenden. Om dat doel te bereiken hebben
zij, bij het omwerken van hun voorstel, zooveel
mogelijk op alle ingebrachte bezwaren hunne aan
dacht gevestigd en waar zij konden daarin voorzien.
Vragen wij ons nu aan het einde van dit over
zicht af, welke naar onze meening de levenskansen
van het gewijzigde voorstel Gratama c. s. zijn, dan
moeten wij, tot ons groot leedwezen, daarop ant
woorden: hoogst ongunstig. Reeds in het voorloopig
verslag omtrent het eerste voorstel werd de opmer
king gemaakt dat het zonderling scheen uit eene
bestaande wetdie jachten visscherij gelijkelijk be
handelt, alles te willen doen verdwijnen wat het eer
ste onderwerp betreft. Men meende dan ook dat de
voorstellers de wet van 1857 hadden moeten om
werken, in dien zin dat de weinige bepalingen,
die zij wenschten te behouden, in een afzonderlijk
ontwerp waren opgenomen en een nieuw wetsont
werp op de visscherij daarbij gevoegd ware ge
worden.
Bij dat eerste voorstel werden echter slechts een
paar bepalingen uit de wet van 1857 behouden.
In het gewijzigde ontwerp is het getal artikelen of
alinea'sdie geheel van kracht blijvengeklommen
tot 15. Voegt men daar nu bij een viertal artike
len, die u i t s 1 u i t e n d op visscherij betrekking heb
ben, dan worden van de geheele wetuit 59 artike
len bestaande, een veertigtal afgeschaft. Onder die
veertig zijn er echter weder een aantaldie op jacht
en visscherij in éen adem betrekking hebben en
die dus, wordt het voorstel tot wet verheven, ge
deeltelijk wel en gedeeltelijk niet afgeschaft zullen
zijn. Welk een onduidelijkheid en verwarring hiex--
uit zullen ontstaan is licht te begrijpen. Boven
wezen wij reeds een geval aan, waarinvolgens het
voorstel, teruggewezen zal worden naar eene alinea,
die niet voorkomt onder de in hetzelfde artikel
vervulde opsomming der in kracht blijvende bepa
lingen van de oude wet Maakt iemand, na de
aanneming van het voorstel-Gi'atamabinnen den,
verboden kring eener eendenkooi geraas, dan zal
hij op grond der slotbepaling van artikel 18 der
tegenwoordige jachtwet vervolgd kunnen worden.
Maar als de rechter in de wet de omschrijving van
het misdrijf zoeken wil, dan zal hij zich terugge
wezen zien naar een afgeschafte paragraaf!
Wij hebben ons de moeite niet gegeven de ge
heele wet te doorzoeken, rtiaar zeker zullen, hij
eene zoo zonderlinge wijze van wetten maken, de
voorbeelden niet moeilijk vermeerderd kunnen wor
den, Dit lijkt ons een ernstig bezwaar. Tenge
volge der machteloosheid van onze wetgevende macht
(niet uit aardigheid helaasschrijven wij hier neder
wat op eene flauwe woordspeling lijktzijn wij in
de laatste jaren reeds geraakt op een hellend vlak
van partieele herziening onzer wetboekenaan welks
einde, naar hel oordeel van menig rechtsgeleerde,
een afgrond van verwarring gaapt. Komt daar nu
nog bij dat men een onderdeel, als jacht en
visscherijgaat regelen door twee wetten, waar
van de eene dienen moet om in te trekken wat in
de andere bepaald wordtdan vreezen wij dat wel
dra geen mensch meer uit onze wetgeving wijs zal
kunnen worden. Voor onze letterkundedie dan
misschien een Dickens zou zien op: taan om voor
Nederland een Bleakhouse of een Pickwick-club te
schrijven, zou die toestand wellichtgewenschtzijn.
Maar wij zouden hem toch liever voorkomen.
Het bestewat naar onze meening met het voor-
stel-Gratama c. s. gebeuren kan, is dat het in de
kamer aanleiding geve tot het uitspreken eener
motie, waarbij de regeering uitgenoodigd wordt,
overeenkomstig de beginselen in het voorstel ne-
dergelegd, een wetsontwerp in te dienen. Dan
hangt men wel weder af van den goeden wil eens
ministers en van de wisselvalligheden van het
ministerieele leven, maar op deze wijze alleen ge-
looven wij dat de ernstige arbeid der drie kamer
leden eenige uitwerking kan hebben. Zooals het
voorstel daar ligt, achten wij zelf het onaannemelijk
en gelooven wij geen oogenblik dat de kamer, uit
welke het voorloopig verslag van 7 Mei 1874 is
voortgekomen, er zich mede zal vereenigen.
Het doet ons leed dit te moeten zeggen. Werd
liet eerste voorstel in ons blad begroet met den
mismoedigen uitroepTrop beau pour réussirten
opzichte van het gewijzigde ontwerp moeten wij de
oude uitspraak herhalen: la forme emporte le fond.
Die vorm laat in dit geval zooveel te wenschen
over dat al de goede bedoelingen der voorstellers,
vreezen wij, er machteloos door gemaakt zullen
worden.
De heer Ch. de Groof, te Vlissingen, is benoemd tot
vice-consul van Portugal op den voet van Xederlandsch
onderdaan.
