landenen in overeenstemming daarmede werd in der
tijd in het ontwerp algemeen reglement voorgesteld,
ze van die vergadering uit te sluiten en haar slechts
te vergunnen zich te doen vertegenwoordigen. De thans
in het reglement opgenomen voorschriften hebben ech
ter tot dusver geene aanleiding tot bezwaren gegeven,
waarom wij na het besluit uwer vergadering te dier
zake, op voorstel van den heer van dr. Eek genomen,
hebben gemeend het amendement van den heer mr. Fok
ker niet te moeten overnemen maar aan de beslissing
uwer vergadering te kunnen overlaten.
Het gevoelen door enkele leden voorgestaan om het
woord „mondelinge", in de 5C zinsnede van artikel
58, te vervangen door „schriftelijke", wordt door ons
niet gedeeld, omdat eene mondelinge oproeping een
voudiger is dau eene schriftelijke en veelal gebruike
lijk is, en het polderbestuur bovendien bevoegd is,
om waar dit wenschelijk is, eene schriftelijke oproe
ping voor te schrijven.
Naar aanleiding der opmerking, omtrent artikel 60
gemaakt, hebben wij gemeend het 2e lid van dit ar
tikel, zoo als bet is voorgesteld, te moeten wijzigen,
door de redactie over te nemen welke in overweging
werd gegeven.
Ook na overweging der bezwareningebracht tegen
de derde zinsnede van artikel 64, achten wij het be
houd dier zinsnede wenschelijk.
Een te grooten invloed van het dagelijkseh bestuur
op de besluiten der algemeene vergadering, moet naar
het ons voorkomt, worden tegengegaan, omdat die
vergadering geroepen wordt de handelingen van het
bestuur te beoordeelen, en in elk geval omtrent de
voorstellen, door dijkgraaf en gezworenen gedaan, te
beslissen heeft, zoodat, wil men eene zooveel mogelijk
onpartijdige beoordeeling, aan de bestuursleden geen
te groot gezag in de vergadering kan worden toe
gekend.
In den regel bestaat het polderbestuur uit een dijk
graaf, twee gezworenen en een ontvanger-griffier; wor
den deze ook als gemachtigden toegelatendan kan
het zieh voordoen dat de bestuursleden te zamen
twaalf stemmen uitbrengen, en dit aantal, en zelfs
een minder getal stemmen, het behoeft geen betoog,
kan van grooten invloed zijn op den uitslag der
stemming.
Ook in het belang der bestuursleden schijnt het
wenschelijk, dat zij zich op een zoo onafhankelijk
mogelijk standpunt plaatsen, en alzoo het vermoeden
tegengaanals zouden de besluiten geheel of grooten-
deels door hunnen invloed zijn genomen.
De bijvoeging, achter het woord „beslist" in art. 66,
welke in eene afdeeling werd besproken, schijnt over
bodig, omdau het in den aard der zaak licht, dat ge
noemd artikel eene afwijking bevat van den regel in
art. 61 gesteld, en het alzoo overtollig is, om dit
nader te doen uitkomen.
De notulen van elke vergadering van ingelanden
behooren natuurlijk te worden geresumeerd. Deze
resumtie kan worden opgedragen aan het polderbestuur,
of aan eene commisie van ingelandenof door de ver
gadering aan zich zelve worden voorbehouden, al
naarmate zij daaromtrent zal besluiten of voorschriften
zal geven in het reglement van orde.
De zaak schijnt geheel aan de beslissing van inge
landen te kunnen worden toevertrouwd, althans even I
goedals de resumtie van de notulen van de provin
ciale staten en van de gemeenteradenaan de rege
ling door die vergaderingenin dit opzicht vast te
stellen, is overgelaten.
Alzoo is eene aanvulling der tweede zinsnede van
art. 76, gelijk wordt voorgesteld, naar het ons voor
komt, overbodig te achten; maar bovendien zou zij
eene formaliteit in het leven roepen, welke, in som
mige gevallen, den gang der zaak noodeloos zal be
lemmeren.
Mocht men begeeren dat de notulen ook door de
commissie, met de resumptie belast, wordengeteekend,
zoo wordt de bevoegdheid, om dit te bepalen, niet
uitgesloten. Volgens het reglement moeten de notu
len door den voorzitter en den onvanger-griffier wor
den onderteekend, als waarborg voor de echtheid,
maar niets belet dat daaraan nog meer handteekenin-
gen worden toegevoegd.
Tegen de verplichting, aan sommige besturen op te
leggen, om de notulen in te zenden, wordt door en
kele leden bezwaar gemaakt; terwijl zij meenen dat
artikel 125 genoegzaam de gelegenheid opent, om ge
deputeerde staten in te lichten.
Het voorstel om de inzending, even als vroeger,
verplichtend te maken, geschiedt, omdat de ondervin
ding de wenschelijkheid er van heeft aangetoond.
Het is waar dat artikel 125 bevoegdheid geeft om
inlichtingen te vragendoch deze bevoegdheid is
op zichzelve niet voldoende, omdat, zoolang men
geene kennis draagt van de besluiten en maatregeleu
welke genomen worden, men geheel onbekend is met
hetgeen voorvalt, en men alzoo niet beoordeelen kan
of er iets plaats heeft in strijd met de wettelijken
voorschriften of het algemeen belangen of eenig
besluit derhalve voldoenden grond geeft om nadere
inlichtingen in tc winnen of tusschen beide te komeD.
Het amendement van Jonkhr. de Jonge op art. 28,
als tweede middel aan de haud gegeven, tot het uit
den weg ruimen der bezwaren welke bij de toepassing
van dit artikel zich voordoen, schijnt aanbeveling te
verdienen, indien het wordt aangevuld op de wijze in
het algemeen verslag vermeld. Wij hebben daarom
gemeend dit amendement met eene eenigszins gewij-
zigde redactie te moeten overnemen.
De opmerking, omtrent art. 90 is juist, zoodat ook
de wijziging, in dit artikel voorgesteld door jonkhr.
de Jonge, door ons wordt voorgedragen.
Wat art. 108 betreftmeenen wij bij de voorgestelde
wijziging te moeten volharden.
De regeling van het dienstjaar, in dier voege, dat
het aanvangt met primo Mei en eindigt met ultimo
April, heeft alleen bezwaar gevonden in een klein
gedeelte der provincie, althans alleen van die zijde
zijn door een zeventiental waterschapsbesturen be
zwaren ingebracht.
Door de voorgestelde wijziging worden de bezwaren,
zoo niet geheel, althans grootendeels uit den weg
geruimd, en zij schijnt daarom aanbeveling te verdienen.
De bepaling van het dienstjaar van 1 Januari tot
ultimo December, zoo als door sommigen verlangd
wordt, heeft een groot bezwaar, gelijk wij aantoonden
in de toelichting op het algemeen reglement, en even
zeer het voorschriftwaarbij de regeling geheel aan
de waterschappen wordt overgelatengelijk wij te
kennen gaven in ons antwoord van den 4en October
1872op het algemeen verslag der afdeelingen.
Naar het ons voorkomt verdient het allezins over
weging om het artikel, zoo als het nu is aangevuld,
vast te stellen, opdat er zooveel mogelijk gelijkheid
zij in het financieel beheer der waterschappen, een
behoorlijk toezicht worde verzekerd en tevens de be
zwaren welke bestondenworden uit den weg ge
ruimd.
De wijziging welke jonkheer de Jonge wenscht ge
bracht te zien in art. 110, is, naar het ons voorkomt,
niet aan te prijzen.
Zoo als het artikel nu luidt, behoort de vergade
ring zoodra mogelijk de begrooting te onderzoeken,
waaruit volgt dat, in den regel, het onderzoek on-
