BUITENLAND.
De niet erkenning van Spanje
door Rusland.
Thermometerstan*!,
26 Aug. 's av. 11 u. 57 gr.
27 'smorg. 7u.58gr.'smidd. 1 u.73gr.'sav.6u. 70gr.
Algemeen overzicht.
Twee zakendie anders slechts ter loops de aandacht
zouden trekken, houden, bij den algemeenhéerschenden
stilstand van alle politieke en parlementaire werkzaam
heden, reeds dagen achtereen in Frankrijk de gemoede
ren bezig en geven aanleiding tot uitvoerige beschou
wingen nl. de aanstaande verkiezing in het departement
Maine et Loire en de reis van maarschalk Mac-Mahon.
Tot nogtoe zijn voor de vacature in de nationale
vergadering voor Maine et Loire drie candidaten gesteld:
een republikeinde heer Maillévoormalige maire van
Angerseen Bonapartist, de heer Berger, en een septen-
nalist, ook wel gequalificeerd als „pseudo-septennalist"
of „septenno-Orleanistde heer Bruas, in ieder geval
iemand die het septennaat wil als overgang tot het
Orleanisme. Deze laatste alleen heeft tot nogtoe eene
circulaire tot zijne kiezers gericht om zijne beginselen
uiteen te zetten, en als men onvoorwaardelijk kan
gelooven wat hij zegtdan zou men hem voor de meest
onpartijdige septennalist moeten houden die men zich kon
denken. Boven alles staat hij „die groote conservatieve
beginselen" voor die alleen de maatschappij kunnen
redden. Zonder eenige nevenbedoeling en zonder eenige
reserve wil hij maarschalk Mac-Mahon steunen. Hij wil
zijn stem uitbrengen voor alle maatregelen die kunnen
strekken om het gezag van den maarschalk te bevestigen.
Zeer terecht merkt de Temps aan, dat het bij de ver
kiezing te Maine et Loire niet te doen is, om den
maarschalk een verdediger en helper, maai- om aan
het departement een vertegenwoordiger te geven; de
maarschalk is de dienaar van de nationale vergadering,
aan welke hij zijn gezag ontleent, maar de vergadering
is niet de dienares van den president. Wat die „groote
beginselen" betreft, daarvan heeft iedereen den mond
vol; iedereen schijnt ze te kennen, maar in de toepas
sing falen verreweg de meesten.
Volgens de in de politieke wereld te Parijs in omloop
zijnde geruchten zouden de administratieve ambtenaren
ten opzichte van deze verkiezing al een zeer zonderlinge
rol spelen. Men beweert nl. dat de administratie
zich openlijk voor den zoogenaamden septennalistischen
candidaat verklaart, maar in stilte de Bonapartische
candidatuur bevordert. Hoe vreemd het ook moge
schijnendat eene regeering den candidaat van een andere
partij, dan waartoe zij zegt te behooren, zou steunen,
indien er een van haar eigen richting is gesteldis dit
echter volstrekt niet onmogelijk, vooral als men denkt
aan de heterogene bestanddeelen van het tegenwoordige
kabinet. Het is niet ondenkbaardat bij de verkiezing
de verschillende ministers in verschillende richting laten
ijveren.
Tfot nogtoe heeft men geen reden om te onderstellen,
dat de minister van binnenlandsche zakenChabaud
Latour, aan dat dubbelzinnig spel deelneemt. Integen
deel mag men gelooven, dat zijn haat tegen het
Bonapartisme hem veeleer zal bewegen om de candi
datuur van den heer Bruas te steunen. Dit wil echter
volstrekt niet zeggendat hij een flink liberaal man is, en
dat hij althans geen warm voorstander van de repu
bliek is blijkt weder uit het antwoord, dat hij aan de
afgevaardigden uit Seine et Oiseleden van het lin
ker-centrum, heeft gegeven. Met het oog op de aan
staande verkiezing in dat departement ter vervanging
van den heer Labélonye kwamen die heeren den mi
nister verzoeken de schorsing van 1' Union libérale van
Versailleseen der meest gematigde en behoudende or
ganen der republikeinsche paftij te willen, opheffen.
Te vergeefs echter: de minister heeft geweigerd aan
hun verzoek te voldoen.
Met bevreemding heeft men opgemerkt dat voor de
verkiezing in Maine et Loire door de legitimisten tot
nogtoe geen candidaat was gesteld en men vroeg zich
af wat toch wel de reden zou kunnen zijndat zij in
een departement, waarin zij zooveel invloed kunnen
uitoefenen zich van deelneming aan de verkiezing ont
hielden. De circulaire van den heer Bruas schijnt ech
ter voor de legitimisten het sein te zijn geweest om
hunne werkeloosheid te laten varen en een eigen can
didaat te stellen. De Etoile van Angers zegt dat de
legitimisten geen candidaat kunnen steunen „die onbe
kend schijnt te zijn met de spanning, de vrees en de
hoop waarin allen verkeeren en die zelfs de woor
den keizerrijk, republiek en koninkrijk niet schijnt
te kennen." L'Union de Paris, het meest invloed
rijke orgaan van de eigenlijke rechterzijde, velt
een niet minder ongunstig oordeel over den pseudo-
septennalist en noemt hem iemand die volstrekt geen
opinie heeft. Hij behoort tot het rechter centrum zegt
het blad, laat dat voor hem stemmen, maar wij niet.
Meu ziet dus dat de kansen voor den heer Bruas niet
bijzonder schitterend zijnen daarentegen die van- den
republikein pttr sang, de heer Maillé, niet ongunstig
staan.
Wij spraken boven ter loops van de verhoudiug van
maarschalk Mac-Mahon tot de nationale vergadering,
en hoe hij zelf die beschouwt, heeft hij eergisteren
uitgesproken bij gelegenheid van een banket, dat hem
te Saint Nazaire werd aangeboden, op zijn reis naar
Nantes. De heer Fidéle Simon lid van de nationale
vergadering en van het linkercentrumbegon met
te zeggen, dat niettegenstaande de declamation van de
officieuse organen hij niet geloofde, dat er eenig ge
vaar of eenige onbeleefdheid in was indien hij in de-
woorden van welkomst en gelukwenscliing, die hij tot
den maarschalk wenschte te richten, ook even de poli»
tiek ter sprake bracht. Hij verklaardedat koophandel
en nijverheid vertrouwen stellen in de herhaalde ver
zekeringen van den maarschalkdat hij hen zou bescher
men. In zijn boodschap had de president om de invoe
ring van constitutioneele wetten gevraagd en deze nood
zakelijk genoemd. Wat de onmachtige, bestaande natio
nale vergadering niet kon tot stand brengen zou een
nieuwe vergadering wel vermogenen men was over
tuigd dat de maarschalk als verdediger van het recht,
gedurende zeven jaren de beslissingen der vergadering
zou eerbiedigen. Handel en nijverheid zouden daarom
het oude vertrouwen hernemen.
De maarschalk heeft zich bij deze ontmoeting inder
daad hoogst verstandig en gematigd gedragen. Zonder
zich in het minst beleedigd of zelfs verrast te toonen
heeft hij op de rede van den heer Simon geantwoord
en o. a. verklaard „dat hij altijd de besluiten der natio
nale vergadering zou eerbiedigen"en besloten was
gedurende de bij de wet bepaalde zeven jaren aan het
bewind te blijven. Met groote ingenomenheid wordt
deze verklaring door de liberale dagbladen en vooral
door de République francaise gereleveerd. Was men
tot nogtoe niet voldaan over de weinig beteekenende
woorden door den maarschalk gedurende zijne reis ge
sproken nu is men eensklaps in de wolkenwant zegt
het genoemde bladdeze woorde n behelzen eene ver-
bindtenis om zoowel aan een toekomstige als aan de
thans bestaande vergadering te gehoorzamen!
Op de Fransclie grenzen aan de Spaansche zijde is
het niet veilig door de kogelsdie uit Puyserda op
het Fransche grondgebied vallen. De belegering wordt
met kracht voortgezet, doch de Carlisten hebben nog
geen vorderingen gemaaktwel aanzienlijke verlie
zen in manschappen en materieel geleden, terwijl de
belegerden zich met de grootste dapperheid verdedigen,
waarbij zelfs de vrouwen niet achterblijven. Hielden
de republikeinen zich overaPiïóoiiink dan zou er eenige
grond zijn voor de blufachtige taal van de Diairio
espauoldie na het gerucht te hebben bestredendat
een offensief en defensief verbond tusschen Duitschland
en Spanje zou zijn gesloten, verzekert, dat Spanje
geen behoefte heeft aan hulp van vreemde strijdkrach
ten om de Carlisten te overwinnen, 't Is te hopen, dat
de waarheid hiervan dan maar spoedig afdoende zal
blijken.
In ons gevoelendat de weigering van Rusland om
de Spaansche regeering te erkennen althans niet geheel
moet worden toegeschreven aan de oorzaken die de
Strassburger Zeitung daarvoor aangeeft, worden wij
versterkt door de beschouwingen van de Engelsche
Morning Post ten aanzien van deze zaak. Hoewel dit
blad met de Strassburger Zeitung in eukele opzichten
overeenstemtschijnt het toch weldat jaloezie
tusschen Rusland en Duitschland in deze quaestie een
zeer belangrijke rol speeltzoodat de verhouding tus
schen de beide landen wel niet meer zoo hartelijk zal
zijn als toen de keizers hun verbond van vrede en
vriendschap sloten.
De houding door de Russische regeering aangenomen,
isvolgens de Morning Postvolstrekt geen gevolg van
een pas door haar genomen besluit. Integendeel was te
Sint Petersburg reeds geruimen tijd geleden tot zoo
danige handelwijs besloten. Vandaar dan ook, dat
eenigen tijd een stilstand in de diplomatieke handelin
gen werd waargenomen. Terwijl men wist, dat de meeste
groote mogendheden het voorstel van Duitschland had
den aangenomen verliep de eene dag na de andere zon
der dat eenig definitief besluit werd genomen of iets
werd gedaan. Erger nogtusschen Weenen en St. Pe
tersburg werden diplomatieke mededeelingen gewisseld,
die op eene tegenkanting van zeer ernstigen aard zin
speelden.
Het8chijnt, dat de Oostenrijksehe regeering alle krach
ten heeft ingespannen om de bezwareu van het Rus
sische kabinet op te heffen, doch zonder eenig gevolg.
Het motief voor de vertraging zou men misschien kun
nen afleiden uit de termen waarin door Duitschland en
Oostenrijk de erkenning heeft plaats gehad, die Jtaa-
hun gezanten te Madrid hadden gelast om „het uitvoe
rend bewind van maarschalk Serrano" te erkennen
juis't'.deze uitdrukking moet Rusland hebben aangevoerd
als een motief voor zijne weigering. Het weigert oen.
de bestaande regeering van Spanje te erkennen.
De Morning Post acht liet volstrekt niet moeilijk om
meer dan éen motief voor deze houding van Rusland
te vinden of althans te gissen. In de eerste plaats,
weet men zeer goed dat in beginsel alle mogendheden
van den eersten rang zeer vijandig zijn tegen alles wat
naar de republiek gelijkt, en zoo Duitschland al een
bijzondere reden hadom het Spaansche gouverne
ment te steunen en het Carlisme te ontmoedigen, was
dit met Rusland niet het geval'.. Indien in Spanje
voor goed de republiek wordt gevestigd zal Rusland die
ongetwijfeld erkennen.-; het is daartoe zedelijk verplicht,
maar het gemis van alle wettelijke vormen zoowel ten
opzichte van het ontstaan als van de handhaving van
het tegenwoordige Spaansche gouvernementheett Rus
land aangegrepen als een motief om met dat gouverne
ment geen diplomatieke betrekkingen aan te knoopea.
Het is vreemd, dat Rusland- niet heeft begrepen-, dat
het beste middel,, om: in Spanje een wettelijkeu:regee-
ringsvorm te vestigen, is de krachten van het voorloopigen
gouvernement te Madrid te versterken. Raadpleegt men
de geschiedenis dan zal men ziendat Spanje 2ich nooit
onderwerpt aan een souverein dien het haat en-veracht,
en zelfs indien don- Carlos de zege behaalt op-de natio
nale wapenen is het nog niet zekerdat daarom de
monarchie zal worden gevestigd. Zij zoti slechts een
voortdurende bron van regeeringloosheid en oproer wezen,
vergezeld van aanhoudende pogingen om de republiek te
verkrijgen. Het eenige middel om met goed-gevolg
mede te werken tot een goede regeling vanzaken in
Spanje is het bestaande gouvernement te steunen.
Er kan echter ook nog een andere reden bestaan
waarom Rusland heeft geweigerd de Spaansche regee
ring te erkennen. Het is geen geheim, dat, bij gele
genheid der ontmoeting van de drie keizers, tusschen
hen is overeengekomen, dat alle belangrijke Europee-
sche quaestiën van politieken aard onder elkander
zonden worden behandeld. In de Spaansche quaestifr
echter schijnt Duitschland geheel op eigen hand het
initiatief te hebben genomen. Dit heeft, waarschijnlijk
mishaagd aan Ruslanddat daarin eene afwijking heeft
gezien van de aangegane overeenkomstenen naijve
rig is op de krachtige politiek van. Bismarck. De
macht en de invloed van Duitschland hebben Rusland
geprikkeld om zich te verzetten.
De Morning Post voert ook nog, evenals de Strass
burger Zeitung, als een argument voor de weigering
aan de ontevredenheid van Rusland over de koele
ontvangst aan zijn voorstellen op de Brusselsche confe
rentie ten deel gevallenen ten slotte juicht het blad
de handelwijze van Frankrijk en Pingeland toe, om de
Spaansche regeering te erkennen.. Engeland -zegt
het is niet gewoon zich door Rusland te laten leiden.
De Engelsche natie is overtuigddat het bestaande
Spaansche gouvernement al het mogelijke doet in het
belang van Spanje en van Europa, en dat het daarom
moet worden versterkt door den zedelijken steun der
mogendheden. Bij zoodanige stemming der bevolking
kon het voor de regeering niet moeilijk zijn om een
besluit te nemen en is er geen enkele .reden om het
voorbeeld van Rusland te volgen.
Dat de regeering van dit rijk pogingen heeft aange
wend om anderen te doen besluiten eveneens de erken
ning te weigeren, kan men opmaken uit een artikel in
de Wiener Presse, die zich hartelijk verheugt over de
erkenning door de Oostenrijksch-Hongaarsche regeering.
In echt verheven Duitsche taal hemelt de Presse het
gewicht van het feit op. Na eenige hartelijke ontboe
zemingen en gelukwenschingen aan het adres van de
Spaansche regeeringwenscht het ook graaf Andrassy
geluk „dat hij in deze hoogst gewichtige aangelegenheid
alle moeilijkheden en bezwaren zoo glorieus heeft
overwonnen en Oostenrijk een plaats heeft doen innemen
naast de overige liberale landen van Europa." De
erkenning door Oostenrijk beteekent ten duidelijkste, dat
de regeering van dat land niets gemeen wil hebben met
de voorvechters van het jezuïtisme en absolutisme, die
Spanje gebruiken als een oefenplaats voor een algemêenen
Europee8chen veldtocht. Wat echter vooral in aanmer
king dient te worden genomen en hierop drukt de
Presse bijzonder is de Duitschgezindheid die de Oosten
rijksehe regeering in deze zaak aan den dag heeft
gelegd; de „innige principieele harmonie tusscheu
Berlijn en Weenen" is vooral duidelijk aan het licht
gekomen. „Men zal het in Berlijn zegt de Presse
wij ziju er zeker vanop prijs stellendat wij Duitsch
land na zijn krachtig initiatief in een zoo gewichtige
aangelegenheid trouw ter zijde zijn gebleven, niet
tegenstaande het waarlijk niet aan ver
zoekingen heeft ontbroken om ons te ver
lokken." Ziedaar de Duitsche trouw zegevierende
over Russische verleiding.
