MIDDELBURGSCHE F 51. Zaterdag 1874. COURANT. 28 Februari. Dit Wad verschijnt dagelijks met uitzondering van den Zondag, den 2« Paasch- en Pinksterdag en een der Kerstdagen. H)e prijs per 3/xn., franco ie 3.50. Middelburg 27 Februari. Bij de overweging in de sectiën der tweede kaoier van bet ontwerp van wet ter bepaling van den dag} waarop in 1874 de gewone verkiezingen van leden der provinciale staten zullen plaats hebbenwerd in éen afdeeling deze tijdelijke afwijking van een organieke wet aigekeurd. Deze bedenking werd beantwoord met de opmerking, dat van een wet slechts door een wet kan worden afgeweken en de wetgevende macht der halve in elk bijzonder geval volkomen vrij blijft in de beoordeeling der vraagof de afwijking al dan niet noodzakelijk is. In aanmerking nemende dat de nieuwe verkiezings lijsten eerst den 25cn April gesloten moeten zijn, rekende men den termijn van 7 Mei wel wat kort en zou de voorkeur geven aan een dag na den 12en Mei. Het uit Oost-Indië teruggekeerde barkschip Huyde- coper, gezag, oer der A. E. Bouten, groot 398 lasteD, is heden namiddag aan de loskaai alhier aangekomen. Op de soirée, gisteren avond door de Middelburgsche muziek-vereeniging gegeveD, traden als solisten op: de heeren W. A. vao Erp, klarinet; Th. H. II. Verheij, piano, en Koert, viool, allen uilettanten uit Rotterdam. De Fautasie-Stücke van Niels W. Gade werden niet onverdienstelijk door den heer van Erp voorgedragen; het piano accompagnement was daarentegen niet dui delijk, vooral in de daarin voorkomende arpeggio's. De Sonate voor viool en piano kwam ons te veel uitgespon nen voor; in "de daarin voorkomende motieven vonden wij te weinig eenheid om de aandacht der hoorders te kunnen- boeien. Het Andante maakte echter hierop eene gunstige uitzondering. De heer Koert speelde zijne partij goed; zijn toon ia vol en aangenaam. De karak terstukken voor klarinet en piano, eene compositie van den heer Verheij, geven evenals de genoemde Sonate blijken van compositie-talent, maar ook hierin wordt eenheid gemist en wordt door eene te uitgebreide bewerking de aandacht niet aangenaam bezig gebonden, maar veeleer vermoeid. Het Abendlied van Schumann en de Romance van Beethoven, beiden voor viool met piano-begeleiding, blonken als aangename lichtpunten tegenover het voor afgegane uit. De voordracht dezer nummers door den heer Koert was keurig, zoowel wat opvatting als uit voering betreft. Wij zouden aan deze stukken, tot besl uiting der soiiée, de voorkeur gegeven hebben boven de uitvoering van de Introductie en het Thöme varié voor klarinet, hetgeen zeker een aangenamer indruk zou hebben achtergelaten. De uitvoering van het Allegro vivace en het Andante con moto van Mendelssohn, zoomede die van de Ouver ture Joseph van Méhul door het orkest, was bevredi gend. Eergisteren werd door mr. D. van Eek te 's Graven hage een luisterrijk diner gegeven ter herinnering aan zijn zilveren feest als lid van de tweede kamer der staten-generaal. Onder de aanwezige gasten merkte men op de minis ters van justitie en binnetlandsche zaken, den president en eenige leden van de twesde kamer der staten-gene raal, eenige ledeD van den raad van 3tate en den hoogen raad. (Hel Vaderland Naar het Handelsblad verneemt zal de orde der vrijmetselaren in Nederland zich niet onbetuigd laten bij de vieiing van het kroningsfeest op 12 Mei. Alle „werkplaatsen" zullen den volgenden dag feestelijk ver gaderen, terwijl voor rekening der algemeene kas een gedenkpenning voor deze hoogst zeldzaam voorkomende gelegenheid zal worden vervaardigd, waarvan een exem plaar in goud aan het koninklijke echtpaar en zilveren aan de leden der koninklijke familie zullen worden aangeboden. De Nederlanders in Amerika blijven niet achter, om te doen blijken van huune sympathie voor het feest dat onze koning op 12 Mei hoopt te vieren. Zeven te New-York gevestigde Nederlanders, de heeren J. W. van der Horst, J. Reijnders, Rud. C. Bnrlage, d*. A. H. Bechthold, E. A. M. Carp, C. C. Abel en J. R. Plan ten, hebben by eene op oranjepapier gedrukte circu laire de aandacht van de Nederlanders, die zich op Amerikaaischen grond bevinden, gevestigd op het ge noemde feest en hun voorgesteld Z. M. op den feestdag als huldeblijk een geschenk te doen aanbieden, bestaande in een album met lokale afbeeldingen uit Amerika of iets dergelgks, aihankelijk van de bijdragen, en verge zeld van eene naamlijst der gevers. Onze Haagsche correspondent schrijft ons het volgende: „Het is al weer het oude liedje geen politiek nieuws in de residentie van Nederland. Het eenige berichtje van politieken aard dat ik u-mede kan deelen is de groote waarschijnlijkheid dat de muntwet zal worden afgestemd, maar dit kan maar ten halve een nieuwtje geDoemd wordeD. De tweede kamer heeft ons in den laatsten tijd zoo zeer aan afstemmen van nuttige maatregelen gewend, dat aanneming vau de muntwet, het goedkeuren zelfs van een met de politiek maar weinig verband hebbenden maatregel, al bijna op zich zelf reeds eene onmogelijkheid scheen. Misschien ben ik wat al te sceptisch van natuur of liever, door de omstandigheden zoo geworden maar ik voor mij heb den ijver, waarmede de dagbladen zich aan het bespreken van de lastige muotquaestie gewaagd heb ben, met volle waardeering er van, al3 peine perdue be schouwd. Wordt de muntwet verworpen, dan, zegt meD, zal de heer van Delden de sleutels van de schat kist nederleggen. Een groot en onherstelbaar verlies voor het ministerie zal deze aftreding niet zijn; natuur lijk komt zij mij wel voor, nadat de heer van Delden, werkeloos op elk ander gebied, geslagen zal zijn op het eenigo punt, waarop hij, onder sterke pressie, toch iets heeft trachten tot stand te brengen. „Om tot het niet-politieke nieuws over te gaanZa terdag is de lang aangekondigde algemeeue vergade ring van de mijncompagnie Nederland gehouden, 't Moet daar nog al heet zijn toegegaan, en aan het bestuur moeten door allerlei personen, door mannen van het woordvan het zwaardvan de beurs en van het penseel zelfs, ieder op zijne wijze, lang niet malscho verwijtingen gedaan zijo. Er zal nu door de maat schappij voor een half millioen, dat van het oorspron kelijke kapitaal nog niet uitgegeven was, preferente aandeelen worden uitgegevenmet eene preferentie van 7 pet. 's jaars; van die aandeelen moet al ongeveer voor 2 ton geplaatst zijn. Nu, wat do vooruitzichten van de oorspronkelijke aandeelhouders mogen zijn, de 35,000, die vereischt worden om deze vooruit bedee ling te voldoen zijn stellig uit de mijn te halen. Aan het slagen dezer uitgifte, die in zekeren zin dQplanchedu salut van de maatschappij is, valt dus niet te wanhopen. „Dat de oorspronkelijke aandeelhouders, die zich door adviezen van geachte deskundigen en het voorbeeld van scherpzinnige financiers tot deelneming hebben laten verlokken, eene zeer vuile pijp aan de Mijncom pagnie rooken, is meer en meer duidelijk ge wordeD. Trouwens zij hebben daarin het traditioneele lot van den Nederlander ondergaan. Het is vreemd dat onze natie, die zoo geduldig en werkzaam en, over het ge heel genomen, zco uiterst spaarzaam is, het altoos zoo ongelukkig treft in de belegging harer spaarduitjes, 't Gaat ons als de bijensic vos non volis mellijicatis apes! Wij werken onvermoeid en leggen deD honig op in onze celletjes als provisie voor den kwaden dag, maar als wij een tamelijken voorraad bijeen hebben dan komt de ruwe hand van een Turk, of van een Yankee of iar-West-mao, van een Spanjaard of van een Duitschea steenkolenmao, en breekt de honigraten uit onze korven om de boterhammen van zijne kindertjes te besmeren en zich kaarsen te gieten van de produc ten van ons werk. En wij, Nederlanders, wij brommen en gonzen een poos, wanneer wij den diefstal opmerken zeer verstandig zetten we ons er over heen en gaan we weêr aan het werk, maar zeer onverstandig laten wij od8 later op precies dezelfde manier behan delen. „Het zon eene aardige statistiek zijn, ofschoon ze een verbazend onaardig resultaat aan den dag zou brengen, na te gaan hoeveel kapitaal er in ons land in de laatste twintig jaren want ik wil niet teruggaan tot de dagen van de Amerikaansche banken of het eerste failliet van Spanje al door renteniers en kapitalisten, en door menschen die 't veel minder konden missen dan deze, verloren is. Griekenland, Mexico, Oo3tenryk, Spanje zouden rubrieken worden met zeer groote cijfers; ook Peru, de Amerikaansche spoorwegen, Maxwell, Costilla en de mijncompagnie Nederland zouden mede werken om het millioeoental verlies zeer te vergrooteo. Practisch nut en een afschrikkend voorbeeld zou de statistiek echter, zoo ik vrees, niet geven; al die milüoenen zijn voor ons nog geen leergeld genoeg. Ik boud mij althans overtuigd dat, na alles wat er gebeurd is, zoo de opvolger van den aan misbruik van sterken drank overleden koning van de Sandwichseilanden zich door het sluiten eener groote geldleening in eens op het peil der Enropeesche beschaving mocht willen stellen, hij niet alleen emittenten en syndicaten zou vinden te Amsterdam, om hem het plaatsen dier leening gemak kelijk te makenmaar ook honderden en dui zenden soliede Nederlanders, die hunne spaarpennin gen voor de 8, 10 of 12 percents-obligaties van zijne zwarte majesteit zouden komen verruilen. Wanneer de schaeh van Perziê zijne reis over Amsterdam genomen had, zou hij zijn land niet aan Renter hebben behoeven te verhuren maar a instar van den grooten heer en den kbedive zich hebben kunnen baden ia het geld, door eeae te Amsterdam genegotieerde leening opge leverd. „Men verwijt ons wel eens dat we zooveel verliezen lijden omdat wij bij voorkeur ons geld buitenslands be leggen maar dit verwgt is, duukt mij, niet gegrond. Of hebbeu wij bij binnenlandsche beleggingen dan nooit verloren, en zijn wij nooit de slachtoffers geweest van oplichterijen en kwade trouw van landgenooten? Zie, ik wil geen namen noemeu, maar het wegloopen van bankiers met een andermans geld begint hier meer en meer aan de orde van den dag te komen. Men ia hier nog wel niet opgeklommen tot de geniale zw nde- larijen van de rinqs te New-York, maar zoo raakt men dan toch ook zijn geld kwijt. En die zoogenoemde echt-Nederlandsche ondernemingen? Denk eens aan de vele assurantiemaatsehappijen die te niet zijn gegaan, met totaal verlies van het kapitaal der aandeelhouders, ter wijl de directeurs eenige jaren lang wonderlijk groote winsten hebben gemaakt; denk eens aan de Nederlandsche afdeeling van de groote internationale onderneming ponr christiardser le capital; denk eens aan de O. I. maat schappij van administratie en lijfrente, aan deu Centraal en den Noord-Brabant-Duitscheu spoorweg,en vergeet ook do stoomvaart-maatschappij „Nederland" niet, die, zoo ik mij niet vergis, volgens den prospectus minstens 16 percent zou geveoen die in de vier jaren van haar bestaan nog geen balven cent aan de aandeelhouders heeft uitgekeerd. „„Nederland"! ook al „Nederland", evenals deCari- bou-compagnieevenals een der hier gevestigde fi'iaal- vennootschappen van Langrand-Dumonceau (als ik mij niet vergis). Een gevaarlijke naamzoo het schijnt, op financieel gebied. Ik vrees dat Nederland werke lijk een slechten naam zal krijgen in de financieele wereld; of wel een zeer goeden, al naar men het neemt. Want ik denk dar ons soliede en rijke vader land wel langzamerhand bij alle icsoliede maatschap pijen en regeeringen de roofridders van onzeu tijd de reputatie zal hebben gekregen van altoos gereed te staan met zijn geld om in de meest onbekende en inso- liede evengoed als in de vaste en welgevestigde zakeu deel te nemen, mits men de zaak maar een mooien glimp weet te geven. En dat is eene kunst die nog niet verloren is!".

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1874 | | pagina 1