Guiten ln«&.
van Campen, geb. Ermerina, d. J. Matthijsae, geb.
Bosselaar, d. J. A. van den Boogert, geb. Essenberg,
e. A. Will, geb. de Heer, d.
Overleden: E. Collet, d. 7 w.
Goes. Bevallen: C. j. Linae, geb. Husen, d. j. C.
van Kalmthout, geb. Kievits d. S. van Veen, geb.
Knieriem, d. W. P. Schrijver, geb. Bal, d.
Overleden: C. Reijerse, z. 9 j. H. Remijn, weduwe
van M. Olree, 63 j. M. C. A. de Poorter, d. 3j. J. W.
d8 Jonghz. 79 j.
Zierikzee. Gehuwd: j. S. Vooren, jm. 25 j. met
J. A. de Mooij, jd. 31 j. M. van Vessen, jm. 32 j. met
J. Anker, jd. 36 j.
Bevallen: A. Berrevoeta, geb. van der Jagt, z. N.
van den Boom, geb. Dijkgraaf, z. J. Hersman,geb.
op den Boouw, z. L. A. Snellen, geb. Swart, z. A.
Freeze, geb. Nijs, d. J. Elsevier, geb. van de Velde, i.
M. G. Wisse, geb. Welters, d.
OverledenM. Suikervrouw van W. Anker77 j.
M. Speijer, z. 33 j. A. Groenewegewedr. van M. Vreke,
80 j. A. France, vrouw van K. Kanie, 83 j. A. P.
Smits, d. 7 m. A. van Driel, wede. van G. Morgestern,
72 j. J. de Graaf, z. 3 m.
Thermometerstaiid.
10 Jan. '8 av. 11 n. 34 gr.
11 'smorg. 7u.36gr.'smidd.lu.40gr.'sav. 11 u.37gr.
12 '8morg.7u.39gr.'8midd.lu.44gr.'sav.6u.46gr.
Algemeen overzicht.
Welk eirde de ministerieele crisis in Frankrijk Eeemt,
op het oogenblik waarop wij dit schrijvenzal het
waarschijnlijk te Versailles beslist worden. Naast de
verschillende geruchten, die daaromtrent iu omloop zijn.
wordt door de officieuse Agence Havas medegedeeld,
dat alle fractiën der rechterzijde [dus ook de legiti
misten die eigenlijk het kabinet omverwierpen, wat
zeker nog nadere bevestiging behoeft] en bet rechter-
centrum voornemens zijn de ministerieele crisis te doen
eindigen door een votum van vertrouwen in de regeering
uit te lokken. De votum zou in eene motie worden uit-
gedrnkt, welke voorgesteld zou worden na eene inter
pellatie over de redenen van het verzoek om ontslag,
en de aanneming dezer motie zou onmiddellijk gevolgd
worden door het aan de orde stellen der wet op de
maires. De rechterzijde, die onder Thiers blijken gaf
zoo uitstekend de parlementaire theorie te kennen, beeft
wanneer zij zelve het bestuur in handen heeft blijkbaar
nog niet geleerd die theorie in practijk te brengen.
Of is de rol die het ministerie den maarschalk de
Mae-Mabon laat spelen niet inconstitutioneelom niet
iets ergers te zeggen In zijne boodschap liet. het hem
plechtig verklaren dat hij de trouwe uitvoerder wezen
zou van den wil der meerderheid in de souvereine
kameren zoodra die wil niet strookt met de wenschen
der ministerslaten zij hem zeggen dat te veel leden bij
de stemming afwezig waren, om het votum als den souve-
reinen wil der kamer te kunnen aanmerken. Is de kamer
inderdaad souverein, dan is zij dit evenzeer, wanneer
slechts het reglementaire aantal leden tegenwoordig is,
als wanneer zij voltallig is. Waaraan ontleent Mac-Mabon
't recht om de kamer niet souverein te noemen wanneer
toevallig 120 leden afwezig zijn? En zoo dit zijne innige
overtuiging isdan haaste hij zich wanneer bij althans
consequent wil wezen zijn ontslag te nemen, want
bij zijne verkiezing tot president namen ongeveer 230
leden niet aan de stemming deel. Die keuze is dus
allerminst geschied overeenkomstig den wil der souvereine
kamer.
Niet minder schoon is het volgende argument, waar
van de eer der ontdekking aan een parlementair theo
reticus van het rechter-centrum toekomt: over het aan
de orde stellen van wetsontwerpen stemt men doorzit
ten en opstaan, de hoofdelijke stemming geschiedde
alleen om den uitslag van deze stemming die twijfel
achtig scheen te constateeren en eene stemming door
zitten en opstaan is toch zeker geen voldoend bewijs
van vertrouwen of wantrouwen in de regeering! Van
dezelfde kracht zijn uit den aard der zaak alle argu
menten, omdat volgens deparlementaire regelen het
ministerie moest aftredeD. Dat de waardigheid en
het aanzien der nationale vergadering in den lande bij
zulke manoeuvres verloren gaaD, daarom bekommeren
de Broglie en zijne partij zich niet. Frankrijk moet
ondanks zich-zelven van een dreigend gevaar gered
worden, dat alleen bestaat in de door eerzucht en
heerscbzucht verblinde oogen der rechterzijde, en die
redding8taak wil zij zich niet uit de handen laten ne
men. Gedoogde zij dit, dan ware voor goed een einde
aan hare heerschappij gekomen; dit en niets anders
is de drijfveer der Orleanisten en constitutioneel-monax-
chalen.
Eindelijk hebben de Spaansche posten de dagbladen
gebracht, die een meer volledig overzicht geven van de
gebeurtenissen, waardoor de eerste dagen desjaars zich
voor Spanje kenmerkten. De daarin voorkomende be
richten loopen tot den 7e" dezer maand en behelzen
dus het belangrijkste der gouvernementeele crisis. Ter
stond na den staatsgreep beproefde generaal Pavia de
vorming eener regeerïng uit alle partijen, met uitzon
dering van Carlisten en intransigentes. Daartoe werden
o. a. aanbiedingen aan Castelar en zijn minister van
binnenlandsche zaken Maisoneuve gedaan, die ze echter
met verontwaardiging van de hand wezen. De geraad
pleegde Alfonsisten, Elduayen en Canovas del Castillo,
verlangden navolging van het Franscbe voorbeeld,
namelijk een Spaaosch verbond van Bordeaux, een
wapenstilstand der partijende regeeringsvorm zou
voorbehouden blijven tot na de onderwerping der
Carlisti8cbe en federalistische opstandelingen. Elke partij
zou naar gelang harer getalsterkte in die regeering
vertegenwoordigd zijn. Op dit punt echter bewezen de
heeren Alfonsisteu even onbaatzuchtig en belangeloos
te wezen als de Orleanisten in Frankrijk: twee porte
feuilles die men bunne partij aanbood waren natuurlijk
niet voldoende. Generaal Pavia marchandeerde zelfs
niet over hunne pretention, maar zeide terstond dat hij
eene regeering zonder hen zou samenste'len.
Het nieuwe bestuur treedt in Spanje op als republi-
keinsch en conservatief, als eene nationale en niet als
eene partij-regeering. De minister van binnenlandsche
zaken Garcia Ruiz doet in zijne circulaire aan de pro
vinciale gouverneurs, waarvan de hoofdinhoud reeds
door een telegram bekend is, een beroep op „alle libe
rale partijen onder de vaan der Spaansche en waarlijk
conservatieve republiek". Door „liberale partijen" sluit
hij Carlisten en intransigente»door „republiek" de
Alfonsisten buiten. „Mijn optreden in het ministerie
en de antecedenten van miju gansche leven zijn, zegt
Garcia Ruiz, een zekere waarborg dat niemand onzer
de republiek zal aanranden." Wat hemden ouden
eenheids-republikein, persoonlijk betreft is die waarborg
zeker meer dan voldoende, zal dit echter ook voor zijne
ambtgenooten het geval zijn?
In het manifest der regeering aan de natie, hetwelk
Vrijdag is uitgevaardigd, worden deze beginselen der
circulaire nader bevestigd. Men vindt er het beroep op
alle liberale partijenden oorlog tegen intransigentes en
Carlisten, en de uitsluiting der Alfonsisten in terug.
„De leden van het nieuwe kabinet, aldus wordt daarin
gezegd, zijn de bewerkers der revolutie die den troon
van Isabella deden instorten en zij willen hun werk
noch veroordeelen noch weder vernietigen." De verdeeling
der portefeuilles in dit coalitie ministerie schijnt met
moeilijkheden gepaard te zijn gegaan, die voldoende
bewijzen dat deze ministers ook niet uitsluitend door be-
langlooze vaderlandsliefde gedreven worden. Sagasta en
Martos betwistten elkander de portefeuille van binnen
landsche zaken; hieraan werd een einde gemaakt door die
aan Garcia Ruiz toe te vertrouwen. Sagasta vergenoegde
zich met buitenlandsche zaken, maar Martos was onte
vreden en wilde geene portefeuille meer aannemen. Twee
dagen waren noodig om hem tot de aanvaarding van
de portefeuille van justitie te bewegen, en eerst daarna
werd het kabinet door Echrgaray en Mosquera voor
financiën en openbare werken aangevuld. Do meerder
heid in het ministerie heeft de unionistische partij,
onder Amadeo de partij van Sagasta. In het boven
aangehaalde maaifest verklaart de regeering dat zij het
ten onder brengen der Carlisten en intransigentes als
haar hoofdtaak beschouwt en, zoodra die vervuld is,
op de wettelijke wijze de veikieziDgen voor de Cortes
zal uitschrijven. Spanje is dus tot dat tij dstip geplaatst
onder de dictatuur van maarschalk Serrano.
Aangaande den uitslag der rijksdagsverkiezingen in
Duitschland is nog zeer weinig bekend; de officicele
opgave van het resultaat kan hoogstens eerst morgen
gedaan worden. De enkele kiesdistricten, waarvan de
uitslag reeds nu wordt medegedeeld, wettigen de vrees
dat de natiouaal-Iiberale partij en de andere Reichsfreund-
liche fractiën in Westfalen en de Rijnprovincie veel ter
rein verloren hebben. Te Keulenwaar de Fortschritls-
man professor von Virchow meermalen gekozen werd,
beeft de clericaie candidaat Grosmann den nationaal-
liberalen Pauli met bijna 3000 stemmen, de sociaal
democraten en den democraat Johann Jacoby met ver
pletterende meerderheid geslagen. Te Elberfeld, dat
door een nieuw-conservatief vertegenwoordigd was,
verwierf de sociaal democraat Hasselmann 2000 stemmen
meer dan de nationaal-liberaal Stadertusschen welken
herstemming moet plaats hebben. Deze twee belangrijke
districten waren ongeveer de eenigen in beide genoemde
provinciën, waarvan de regeering eene haar gunstige
keuze verwachten kon.
Te Wiesbaden en te Kaiserslautern werden de leden
der ForitchrittsparteiSchulze-Delitsch en Zinn, gekozen,
te Weimar de nationaal liberaal von Bojanowskienz.
enz. Minder gunstig voor de regeering is weder de
afloop der verkiezing te Frankfortwaar de populairste
man der nationaal-liberale partij Lasker slechts 4355,
en de democraat Sonneman 5016 stemmen verwierf.
Tusschen deze beiden moet eene herstemming plaats
hebben, die weinig hoop op de verkiezing van Lasker
geeft, daar de overschietende 3000stemmen uitgebracht
waren op de sociaal-democraten Schmidt en Bebel.
Varia uit het buitenland.
Duitschland. Een paar dagen vóór de verkie
zing van leden van den rijksdag, welke Zaterdag
plaats had, bevatte deNorddeutsche Allgemeine ZeituDg
een alleropmerkelijkst artikeldat, weinig galant voor
de Duitsche vrouwen, de kiezers waarschuwde vcor den
invloed, dien hunne vrouwen en moeders op de ver
kiezingen konden uitoefenen. „Alle eigenschappen der
vrouw, zeide het blad van von Bismarck, zijn van
dien aard om de factoren van het politiek leven te be
derven en de zaken der mannen te bederven." Maar
deze weinig beleefde woorden zijn voor het officieuse
blad nog niet voldoende. De zwakke sekse boezemt
het vooral zooveel wantrouwen in, omdat zij de gees
telijkheid blindelings gehoorzaamt. Het spoort daarom
den echtgenoot aan zijne vrouw, den zoon zijne moeder
te wantrouwen. De grootste vijand zegt het, van het
Duitsche rijk is „de partij van de pantoffel": de
pantoffel van den paus, hoe signum in quo vincituren
de pantoffel der vrouw.
De Pruisische regeeriDg heeft van haar recht ge
bruik gemaakt en op de candidatenlijst voor den bis
schopszetel van Fnlda drie namen doorgehaald. Het
domkapittel is thans tot de keuze tusschen twee can-
didaten beperkt en wanneer het daartoe overgaat, dan
is het nog de vraag of de gekozene den nieuwen bis
schopseed zal afleggen.
De aanvullingswetten tot de kerkelijke wetgeving
van Mei 1873 zijn nog niet ter goedkeuring aan den
koning van Pruisen voorgelegd. Zij maken nog een
onderwerp van beraadslaging in den ministerraad uit,
die, naar men vermoedt, alle desbetreffende voorstel
len van den minister Falk in twee ontwerpen zal
samenvatten.
Vrijdag was te Berlijn het gerucht verspreid dat
de aartsbisschop Ledochowski reeds gearresteerd en de
politie-pre8ident von Madaï om die reden naar Frank
fort aan den Oder vertrokken was. Uit de dagvaar
ding, om den 14en voor het hof van appel te Posen te
verschijnenleidde men echter de onwaarheid van dit
gerucht af. Het totaal zijner boeteD, waarvoor bij voor
een deel gerechtelijk geëxecuteerd werd, bedraagt reeds
27,000 Thaler.
Frankrijk. Het bureau van het rechter-centrum,
bestaande uit de heeren d'Audiffret-Pasquier, de Goulard,
Beulé, Batbie, de Cumont en Callet hebben aan de minis
ters de Broglie en Décazes een bezoek gebracht om hun
te verzekeren, dat het zich bereid verklaarde met hen
het terrein vast te stellen, waarop heden de discussie
in de openbare vergadering gebracht zou worden. In
bet algemeen heeft het niet aan pogingen van de vrienden
der ministers ontbroken, om hen tot aanblijven te be
wegen. Ter rechterzijde, vooral onder de clericalen,
telt de hertog de Broglie echter, vooral door zijn eigen
waan en hoogmoed, vele vijanden; de organen dezer
fractie komen rond voor deze grief uit.
Volgens l'Uüion heeft de maarschalk-president
Donderdag, na afloop van het officieel déjeuner in zijn
hotel, aan de beide pauselijke ablegaten, monseigneur
Capri en monseigneur Lucciardi, het officierskruis, en aan
de drie gardes noblesgraaf Colaciqqui, graaf Salimei
en markies del Cinque, het ridderkruis van het Legioen
van eer overhandigd.
Het gematigd republikeinsche blad, la Réforme,
te Toulouse, is door generaal Lapasset voor drie maan
den geschorst, omdat het de bewering afkeurde van
generaal Ladmirault, den ltn Januari op de officieren
receptie uitgesproken, dat rust en voorspoed in Frankrijk
slechts aan het leger te danken waren.
Generaal d'Aurelle de Paladines, de eenige Frau-
sche generaal die in den oorlog van 1870/71 op eene
overwinning kon bogennamelijk op de zege van
Coulmier8 bij Orleans, is dezer dagen 70 jaren oud
geworden en derhalve volgens de wet uit den militairen
dienst met vol pensioen ontslagen. Zijn opvolger te Bor
deaux is nog niet benoemd.
Vrijdag zijn in enkele kerken te Parijs lijkmissen
gehouden voor wijlen Napoleon III, die den 9en Januari
1873 te Chi8lehurst overleed. In de kerk St.-Augustin
waren de notabiliteilen der Bonapartistiscbe partij
tegenwoordig. Rouher en Paul de Ca^sagnac waren bij
het verlaten der kerk het voorwerp eener luidruchtige
ovatie, welke echter tot geene ongeregeldheden aanlei
ding gaf.
Donderdag jl. heeft te Parijs de internationale com
missie voor de Latijnsche muntconferentie hare zittingen
geopend. De beer de Parieu nam het voorzitterschap waar.
Spanje. Een poging tot opstand der federalisten
te Barcelona is niet dan na veel bloedvergieten door
de regeeringstroepen onderdrukt. Het fort Monjuich,
dat de stad bijna geheel bestrijkt, heeft een levendig
