ache, 25 Duitsche, 24 Fransche, 19 Noorweegsche, 15
Italiaanscbe, 11 Nederlandsche, 11 Deenscbe, 7 Ameri-
kaansche, 7 Grieksche, 5 Russische, 3 Zweedsche
1 Spaanach, 1 Portugeesch, 1 Ocsteorijksch, 1 Tuiksch,
1 van Guateuiola, 1 van Nicaragua en 1 Belgisch.
Stoomschepen vergingen: totaal 21, nl. 11 Engelsche,
5 Duitsche. 1 Amerikaansche, 1 Spaansche, 1 Fransche,
1 Ashantijnsche en 1 Turkschc.
In den schouwburg te Ulm zijn, te midden van
eene voorstelling, 24 petroleum-lampen die aan een kroon
hingen gesprongen. De brandende petroleum kwam als
een vuurregen op de toeschouwers neder. De kleederen
van een twintigtal der dames vatten onmiddellijk vuur;
velen bekwamen ernstige brandwonden, aan de gevol
gen waarvan eene dame weinige uren later is overleden.
Alle winkeliers te Berlijn in galanteriën en andere
voorwerpen geschikt voor Kerstgeschenken, klagen dat
de verkoop ditmaal uiterst schraal is geweestterwijl
van andere zijden werd beweerd, dat ook de verzen
ding van Kerstgeschenken per post aanzienlijk minder
is geweest dan ten vorigen jare. Uit de officieele op
gaven echter blijkt dit laatste volstrekt niet het geval
te zijn. Van 19 tot en met 26 December toch zijn al
daar op de postkantoren ter verzending afgeleverd
140,830 pakketten, tegen 128,967 ten vorigen jareop
die kantoren ter bezorging in de stad ontvangen 125,792
tegeu 111,868 in 1872, en door de stad in transito per
post vervoerd 112,657 tegen 90,726. Hier komt bij,
dat de postbureaux ditmaal reeds den 10en December
voor die verzendingen geopend waren, van welke gele
genheid zeer veel gebruik is gemaakt, zoodat de cijfers
eigenlijk nog hooger ziju.
De Parijsche vereeniging die ten vorigen jare den
in de Fransche hoofdstad gevestigden behoeftigen uit
geweken Elzassers eu Lotharingers een Kerstfeest be
reidde, zooals zij dit, naar landsgebruik, steeds gewoon
waren geweest te vierenheeft ook dit jaar weder in
ruime mate voor hen gezorgd. De Kerstboom, op eer
sten Kerstdag door de bemoeiingen dier vereeniging in
de met nationale vlaggen en met de wapens der voor
naamste steden van het thans afgestane gebied ver
sierde zaal van het Eiyaée-Montmartre opgericht, was
afkomstig van de in den Eizas gelegen goederen van
mevrouw Lestner, eene der bestuurderessen van de
vereenigiLg. Het comité had 1170 gezinnen, een aantal
van 2150 kinderen vertegenwoordigende, tot bijwoning
van het feest geooodigd. Het aandeel, hetwelk elk
kind uit den bijeenvergaderden feestschat erlaDgde,
bestond uit eene waarde van 10 a 12 francs aan klee
deren, uit speelgoed, lekkernyen en boekeD. Er was
voor eene uitmuntende feestmuziek gezorgd: het ver
maarde muziekkorps der republikeinsche garde had
zijne diensten aangeboden. Door verscheidene leden zijn
toepasselijke voordrachten gehouden. Een aantal Parij
sche en audere, meerendeels de oostelijke departementen
vertegenwoordigende, gedeputeerden woonden dit feest bij.
Uit Rome meldt het blad Popoio Romano, dat de
voornaamste reliquieën uit de kerken met de kostbare
kasten, waarin zij bewaard worden, op bevel van den
paus naar het Vaticaau zijn overgebracht.
The Gardeners chronicle verhaalt, dat ongeveer
30 of 40 jaren geleden op eene weide in de nabijheid
van Moreton twee overoude eiken stonden, omstreeks
100 meters van elkander. Zij werden Adam en Eva
genoemd. Bij gelegenheid van een hevigen storm woei
Adam om en lag jaren lang op de weide uitgestrekt.
Eva verloor haar kroon en al haar takken, zoodat niets
als een reusachtige holle stam overbleef. Deze stam
heeft vijf voet boven den grond een middellijn van
28 voet en 8 daim, en een gezelschap van 13 personen
heoft er thee m gedronken. Toen de Shrewsbury en
Hereford spoorweg werd aangelegd, kwam de lijn in
de nabijheid van Eva, en een slimme werkman richtte
den stam terstond tot eene woning in. De bovenste
opening werd schuin afgewerkt voor het afloopen van
het water en met stroo gedekt, terwijl in een lagere
opening een haard werd gemetseld met een schoorsteen
er op; aan de oostzijde werd een deur gemaakt, zoo
dat de woning zeer goed voldeed. Verscheidene maan
den na da opening der baan was deze holle stam nog
de eenige woning van den stationschefJater werd hij
tot lampenkamer ingericht, waarvoor hij 14 jaren werd
gebruikt. Eva is nu vijf jaren dood en sedert 1869
wordt haar edele hooge stam als ezelstal gebruikt.
Deu 16en December jl. werd te Czarnowicz een
drijfjacht gehouden op drie beren. Door den houtves
ter waren alle mogelijke voorzorg maatregelen genomen
eu de linie van schutters was met de meeste zorg op
gesteld. Toen de teren waren opgejaagd wendde een hun
ner zich eeo3klaps om op de linie der drijvers in
plaats van op die der schutters. Hij greep een drijver
en scheurde hem het vleesch van het lichaam; een
tweede drijver wilde zijn makker te hulp komen, doch
toen de beer dit merkte liet hy den eerste los en de
tweede drijver onderging hetzelfde lot. Intusschen
ontsnapten de beide andere beren, daar alle schutters
en drijvers toesnelden om hulp te verleenen.
Jokaï, de populaire HoDgaarsche dichter en roman
schrijver, deelt de volgende herinnering mede uit de
eerste dagen van de regeering van den tegenwoordigen
keizer van Oostenrijkkoning van Hongarije. Z. M. was
nog ongehuwd. Het Japansch gezantschap, dat toen in
Weenen was, werd aan de hoftatel genoodigd. Ook
Jokaï bevond zich onder de gasten. De keizer zat aan
't hoofd der tafel en naast hem de bejaarde primaat
kardinaal Szitowsky in pnrperea kleedhet kleine roode
calotje op het hoofd. De Japansche gezant was met alles
en iedereen tevreden alleen hinderde het hem dat men
den jeugdigen keizer zulk een oude vrouw tot gemalin
bad gegeven, „of, vroeg hij fluisterend aan den minis
ter-presidentis het zijn grootmoeder?" De oude kar
dinaal lachte hartelijk toen hij later vernam voor wien
de Japansche excellentie hem had aangezien.
Thermometerstand.
2 Jan. 's av. 11 n. 45 gr.
3 '8morg.7u.44gr.'3midd.lu.42gr.'sav.6u.46gr.
OuilcntauD.
gaf en waarin hij zeide een beroep te zullen doen op
allen, zonder onderscheid van partij, om het vaderland
van den kanker der intransigents en den smaad der
Carlisten te bevrijden."
Van verschillende zijden wordt inderdaad gemeld,
dat don Carlos en Elio met ongeveer 10,000 man tegen
Bilbao oprukken, terwijl Moriones slechts met 6000 man
Santona verlaten heeft, om die belangrijke stad in
Biseaye voor de republikeiosche zaak te behouden.
Hij heeft om versterking uit St. Sebastian gezonden,
wel een bewijs dat hij zich te zwak gevoelt voor de
ontmoeting, die eiken dag kan plaats hebben. Het
beleg en het bombardement van Carthagena wordt
ouafgebroken voortgezet, zooals de officieele Gaceta
verzekert; van practische resultaten i3 echter nog geen
spoor te ontdekken. Ook door de belegerden schijnt
een levendig vuur te worden onderhouden.
Een telegram van de Goudkust meldt dat de Ashan-
tijnen in groote wanorde eu met groot verlies over d9
rivier Prah gedreven zijn, en generaal Wolseley voor
nemens is in de eerste dagen dezer maaud naar Coo-
massi op te rukken. Bijzonderheden omtrent het laatste
gevecht ontbreken geheel.
Algemeen overzicht.
Het zuiver positieve politiek nieuws is beden nog in
zeer weinig woorden samen te vatten. Nieuwjaarsrecep
tiën te Berlijn en te Weenen, te Rome en te Versailles,
feitelijke en waarschijnlijke veranderingen en verplaat
singen onder de diplomaten der verschillende landen,
jaarlijk8che, driemaandelijksche en wekelijksche over
zichten der staatsinkomsten en staten der staatsbanken,
ziedaar bijna alles wat de telegraaf heden mededeelt.
Ten aanzien van de nieuwjaarsreceptiën verdient sleebïs
vermelding, dat do Duitsche keizer de officieele receptie
niet heeft gehouden, maar alleen zijne naaste bloedver
wanten en den hertog van Edinburgh ontving. EeD
ongeduldige en belangstellende menigte was voor het
paleis verzameld en vele luide toejuichingen galmden
door de lucht, toen de keizer, naar het uiterlijk te
oordeelen geheel hersteld, in generaals-uniform vooreen
der vensters verscheen.
Te Versailles kenmerkte de officieele receptie zich
door geen enkel merkwaardig incident. De eenige offi
cieele woorden die gesproken werden waren de toespraak
van den voorzitter der kamer Buffet en het antwoord
van den maarschalk president. „Terwijl ik u mijne wen-
schen toebreDg, zeide de eerste, wend ik mij tot Frank
rijk." Mac-Mahon antwoordde daarop: „Aan Frankrijk
alleen moeten wij ons alieu toewijden".
Wat Buffet met eenig recht tot Mac-Mahon kon
zeggenis voorzeker niet toepasselijk op zijne ministers
en de kamermeerderheidwaaruit de regeering is
voortgesproten. Een merkwaardig staaltje van beider
impopulariteit is het ontwerp, hetwelk in de laatste
dagen van het jaar, volgens 1'Événement althans, in
de couloirs der nationale vergadering circuleerde. Dit
ontwerp, dat door velen serieus werd opgenomen, schrijft
niets minder voor dan een plebiscit over den duur der
werkzaamheden van de nationale vergadering. „Overwe
gende zoo luidt de considerans dat het den lastge
ver toekomt den duur van het mandaat te bepalen", wordt
besloten dat het Fransche volk den 12en April 1874 daarover
uitspraak zal doen. Zij die het einde van dit mandaat
wenschen zullen op hun stembriefje schrijven: „onmid
dellijke ontbinding"; die het mandaat verlengd willen
zien plaatsen daarop het aantal jaren, te rekenen van
1 April 1874. Als kenmerk van den heerschenden geest
heeft dit ontwerp waarde, als een practisch uitvoerbaar
plan zeker niet, afgescheiden nog van de zekerheid dat
daarvoor in de kamer nooit eene meerderheid te ver
krijgen zou zijn.
Bij meerderheid van stemmen heeft Woensdag avond
de reünie der regeeringsgezinde leden van de Sp .ansehe
Cortes besloten om, terstond na de voorlezing van de
memorie der regeering, waarin Castelar zijne politiek
sedert half September uiteenzetten zal, eene motie voor
te stellen, waarbij die politiek wordt geprezen en de
noodzakelijkheid wordt uitgesproken om op den inge
slagen weg voort te gaan. Van de aanneming dezer
motie zal dan het voortbestaan der regeering van Cas
telar afhangen. Het hardst voor den eerlijken en
vaderlandslievenden man is 't, dat hij den vernietigenden
aanval te wachten heeft van zijne geestverwanten, Sal-
meron en zijn aanhang. „Het federalisme verbonden
met de intransigentes zegt l'Etoile beige zeer juist
maken zich gereed Castelar omver te werpen juist op
het oogenblik, dat Eugeland en Duitschland meer ge
neigdheid aan den dag leggen om de SpaaDsche republiek
te erkennen. En welk een tijdstip kiest Salmeron, de
onverbeterlijke utopist, uit voor deze onzinnige en
schuldige daad! Het tijdstip, waarop de Carlisten, over
moedig geworden door den tegenspoed van generaal
Moriones, die met alzetting bedreigd wordt, en zeker
volkomen ingelicht over de crisis te Madridzich en.
masse op Bilbao werpen. En wat verwijt men Castelar?
Zijn trouw aan het programma, dat hij als het zijne
De rijksdagsverkiezingen in Elzas-
Lotharingen.
Met zeer verklaarbare belangstelling ziet men te Ber
lijn het resultaat der verkiezingen tegemoet, die den
len Februari a. voor de eerste maal in het rijksland voor
het Duitsche parlement moeten plaats hebben. De ver
kiezingsbeweging is reeds in vollen gang, en wanneer
men er zich ook van overtuigd moet houden dat een
belangrijk deel der 15 mandaten gegeven zal wor
den aan nltramontanen of andere heftige vijanden van
het Duitsche rijk, bestaat er toch eenige kans dat ook
bezadigde afgevaardigden voor Elzas-Lotharingen in den
rijksdag zitting zullen nemen. Belangrijk in dit opzicht
is de candidatuur van een lid der kamer van koophan
del te Straatsburg, de heer Gustav Bergmann. Zijne
politieke geloofsbelijdenis, die door bezadigdheid en
billijkheid uitmunt, is voor het Duitsche rijk een
hijzonder gunstig teeken des tijds. Met openhartigheid
wordt daarin „het smartelijke feit der afscheiding van
Elzas-Lotharingen van Frankrijk en de annexatie aan
Duitschland" als een door internationale verdragen ge
sanctioneerd fait accompli erkend, waarover niet meer
getwist kan worden. „Wij staan, zegt de heer Bergmann,
tegenover een voldongen feitdat wij niet meer uit de ge
schiedenis kunnen wegschrappen, en wij moeten ons thans
aan den nieuwen kring onzer werkzaamheden wijden,
die ons door dit feit geopend is." De eischen die de
afgevaardigden van het rijksland in het parlement moe
ten stellen, vat de heer Bergmann in deze drie punten
samen
„1. Het herstel dier constitutioneele waarborgen voor
onzen persoon en onze vrijheid, die tijdens de dicta
tuur opgeheven wareD.
„2. Administratieve en fiuancieelc zelfstandigheid
tegenover de rijkskanselarij, en dit wel zoodanig dat het
rijksland een eigene constitutie eu eene vertegenwoor
diging verkrijgeom den staat Elzas-Lotharingen tea
opzichte van zijne autonomie met de overige bonds
staten van het Duitsche rijk gelijk te stellen.
„3. Behandeling door den rijksdag van een aantal
weuecben, die in de zittingen der arrondissemeuts-raden
uitgesproken zijn."
Het slot der hoogst belangrijke politieke verklaring
van den heer Bergmann bevat de volgende voor een
volbloed Elzaseer voorzeker hoogst merkwaardige, hoe
wel zeer bezadigde beschouwing. „Wanneer wij aan
den eenen kant verlangen als bondsstaat behandeld te
worden, moeten wij ook aan de andere zijdede plichten
op ons nemen, welke zulk eene positie medebrengt, dat
wil zeggen, wij moeten aan de behandeling der aange
legenheden van het rijksland deelnemen ons eigen
belang reeds schrijft ons dit voor want, of wij willen
of Dietde toekomst en de belangen van het nieuwe
ryk zijn ook de onzen. Zich onttrekken en de ontwik
keling der denkbeelden niet volgen, die steeds io een
groot volk ontstaan en tot rijpheid komen, dit zou het
zekerste middel wezen om de toekomst van een land
in gevaar te brengen. Aan dit gevaar willen wij ons
geliefd Elzas-Lotharingen niet blootstellen."
IHcrgetef rli
Een kunstenares in dienst der zwendelarij,
DOOR
FRANZ WALLNER.
n.
In de thans volgende catalepsie générale en état de
mort apparent vertoonde madame Guidi een inte
ressant kunststuk, toen zij uitgestrekt over drie
stoeien, waarvan de middelste wordt weggenomen, de
