MIDDELBÜRGSCHE
COURANT.
F 172.
Dinsdag
1873.
22 Juli.
Dit blad verschijnt dagelijks met uitzondering van den Zondag, den 2cn Paascli- en Pinksterdag en een der Kerstdagen.
De prijs per 3/m., franco is f 3.50.
Middelburg 21 Juli,
GEEN OORLOGEN MEER?
III.
Nadat de paus den alles vermogenden invloed op de
wereldgeschiedenis verloren had, die hem voorheen
toekwam zoolang de katholieke kerk de eenige uitdruk
king van het Christendom was, werden er andere mid
delen beproefd om den vrede op aarde te bestendigen
en te waarborgen. Na het falen der theocratie was tot
die proefneming het absolutisme het eerste aan de beurt
en het aanvaardde die zending in 1814 op voorstel van
keizer Alexander. Men zal niet ontkennen dat de akte
van het heilige verbond overvloeide van edele gedach
ten en sehoone woorden. Godsdienst, rechtvaardigheid,
Christelijke liefde en broederschap stonden er in op den
voorgrond, en evenzeer de bestendiging en de hand
having van den vrede op aarde; in die akte schemerde
het droombeeld van een politiek millennium even dui
delijk door als in de bespiegelingen der moderne vrien
den van den vrede. En toch behoeven wij niet te
herinneren wat het heilige verbond ten nutte van den
wereldvrede heeft uitgericht. Het heeft Europa gedu
rende een twintigtal jaren gekromd onder het régime
der congressen, onder de overheersching der diploma
tie, die aan alle ontwikkeling en beschaving den kop
indrukte, die de kleine mogendheden op de onrecht
vaardigste wijze mishandeldeen onder den schijn van
eene politiek van vrede en recht niets anders deed dan
op de overoude wijze onbewimpeld het recht van den
Bterkste in practijk te brengen. Geen jaar ging er ge
durende den bloeitijd van het heilig verbond voorbij,
of de politiemacht van de congressen voerde oorlog. Nu
stuurde het congres Oostenrijk af op Napels en Piëmont,
dan weder Frankrijk op Spanje, later op Nederlanden
ons land weet evenals Denemarken bij ondervinding
dat, al moge de praktijk van het heilig verbond oorlo
gen voorkomen hebben door andere oorlogen te voeren
(geen zeer vredelievend resultaat voorzekerde con
gressen en conferentiën nooit hebben gezien naar het
goed recht van de partijenwier geschillen zij moesten
bijleggen, maar enkel naar de eischen van zeker
droombeeld, dat zij het evenwicht van Europa noemden,
en waarnaar op het Weener congres reeds de kaart
van Europa op de vreemdsoortigste wijze verknipt was.
Het zuiden van Europa kan bovendien getuigen hoe
de diplomatieke politie van het heilig verbond niets
anders was dan eene politie ten nutte van het absolu
tisme en tegen het constitutionalisme, dat de edele ge
dachten en sehoone woorden van de akte, hoe welge
meend ze misschien werden geuit, in de toepassing
uitsluitend dienden om de neigingen naar zelfregeering
en goed bestuur te onderdrukken door geweld van
wapenen. De geschiedenis van het heilig verbond heeft,
naar onze meening, ten duidelijkste aangetoond dat
ook van het absolutisme en van de diplomatie, tot eene
internationale kracht geconcentreerdgeene handhaving
van den wereldvrede te hopen is, dat zij daarentegen
de vrijheid onderdrukken en vervolgen enzoo 't haar
noodig voorkomt, te vuur en te zwaard verdelgen.
Zullen deze gevolgen niet plaats hebben wanneer
het permanente scheidsgerecht niet uitgaat van het abso
lutisme, maar van het parlementair stelsel zelf, wanneer
daartoe de eerste aanstoot gegeven wordt door votums
der volksvertegenwoordigingen Ziedaar eene vraag
die wij onmogelijk bevestigend kunnen beantwoorden.
Een permanent scheidsgerecht kan nimmer een zuiver
arbiter zijn. Wanneer twee regeeringeD, zooals Enge
land en de Vereenigde staten onlangs gedaan hebben,
de tusschen haar bestaande geschillen aan de uitspraak
van andere regeeringen onderwerpen, dan kiest de tot
arbiter gekozen regeering- een deskundigen adviseur,
om baar voor te lichten voor dat speciale geval, en er
bestaat alle kans dat de uitspraak waarlijk arbitrair,
dat is flaar recht en behoorende zaak zal beslissen
In concrete gevallen is het stelsel van internationale
arbitrage voortreffelijk. Maar een permanent scheids
gerecht draagt van nature een geheel ander karakter;
eeu lichaam waarbij alle mogelijke geschillen tusschen
alle natiën kunnen aangebracht worden is in zekeren
zin een diplomatiek strijdperk, heden kan daarop het
belang van den een, morgen het recht van den ander
ter sprake komen. Bij die ongewisheid valt het moeilijk
bij de samenstelling van het college op speciale kun
digheden te letten; daarenboven is het noodig dat de
mogendheden, vooral de greote mogendheden, daarin
vertegenwoordigd worden door dienaren, geheel door
drongen van den geest hunner regeeriog. Het interna
tionale scheidsgerecht zal dus feitelijk niets atiders
worden dan een permanent diplomatiek congres, en wij
zien niet de minste reden waarom dat congres minder
reactionair zou zijn, meer zou doen voor het behoud van
den vrede en de handhaving van het recht dan hare
voorgangsters van Troppau, van Laibach of van Verona,
of van de beruchte Londensche conferentiën.
In plaats van goeds, zonden wij niets dan kwaads
verwachten van het verwezenlijkte droombeeld der vrede-
vrienden. Het komt ons voor dat de zaak van den vrede wel
langzaam, doch zonder twijfel zeker voortgaat door het
betrachten eener gedragslijn, die de heer Gladstone in het
lagerhuis afteekende: „eene vastberadene houding van
die mogendheden, welke de rechtvaardigheid betrach
ten en met overtuiging de beginselen naleven van in de
eerste plaats zelve rechtvaardigheid en gematigdheid
te oefenen en in de tweede plaats geene gelegenheid
voorbij te laten gaan om aan bevriende natiën de
minnelijke vereffening van geschillen aan te bevelen."
In de internationale betrekkingen ligt er, meer nog
dan in andere zaken, in generaliseeren gevaarnemen de
groote mogendheden zich ernstig voor bij elk opgerezen
geschil de gemoederen der partijen te stemmen tot het
inroepen der scheidsrechterlijke tusschenkomst va neene
ten aanzien van het onderwerp des geschils geheel on
partijdige regeering, zoo bestaat er meer kans op behoud
van den vrede dan wanneer men alle regeeringen wil
doen toetreden tot een tractaat van eeuwige vriendschap,
dat, wil het iets bijdragen tot het goede doel, alle de
handen binden moet doch, zooals de ondervinding ge
leerd heeft, op beslissende oogenblikken door de belang
hebbenden eenvoudig op zijde wordt gezet. Men meene
echter niet dat langs den eenen of anderen weg de oorlog
onmogelijk gemaakt zal worden. Welke illusie men zich
ook makehoe treurig men het ook vindehet moet
geconstateerd worden dat sedert den aanvang der ge
schiedenis het recht van den sterkste altijd is geweest de
onverbiddelijke wet die ten slotte de betrekkingen der vol
keren regelde. Internationaal en nationaal recht was bij
alle natiën, in alle tijden, in alle werelddeelen op dat begin
sel gebouwd, en het is het nog. Schijnt er nu en dan in
de wereldgeschiedenis een ander beginsel gedurende
een korten tijd door te schemeren, het was alleen omdat
de sterke van het oogenblik van zijQe macht geen
misbruik maakte. En het misbruik of althans ruim
gebruik maken van kracht ligt zoo zeer in 's menschen
natuur, dat alle vredebonden en vredevereenigiDgen,
alle motiën en parlementen alle congressen en colleges
van internationale arbitrage niet bij machte zullen zijn
het uit te roeien en het onderling verkeer van men
schen en volkeren op andere grondslagen te vestigen.
Het is een treurig, maar een iederen dag waar te nemen
verschijnsel, dat men niet mag voorbijzien, hoe groot
vijand men ook van den oorlog is. Sluit men voor de
gevaren van dit beginsel uit philantropische verblinding
of economische bekrompenheid de oogen, dan mag men
In overeenstemming met deze gevoelens behelsde het
antwoord der koningin op het krachtens de motie tot haar
gerichte adres, waarvan jl. Donderdag in het lagerhuis mededeé-
ling gedaan werd, dan ook het volgende: „Ten allen tijde is het
mijn streven geweest om door raadgevingen en door eigen voor
beeld, naar gelang der omstandigheden, geschillen tusschen de
regceringen te doen bijleggen door die ter beslissing op te dra
gen aan het onpartijdig oordeel van bevriende natiën, alsmede
om het algemeen aannemen van vaste regelen voor de interna
tionale betrekkingen ten nutte van alle natiën te bevorderen.
„Ik zal voortgaan op den ingeslagen weg, het oog houdende
op tijd en gelegenheid, wanneer de omstandigheden aanleiding
geven om een goeden uitslag te verwachten."
door de legers af te schaffen en 'slands defensie te,
verzuimen aan zijn volk jaarlijks eenige millioenen aan
belastingen uitsparen, maar dan stelt men zich onver
dedigd bloot aan den eersten den besten aanslag van
een ander rijk en bewijst men, ten koste zijner natio
naliteit, de waarheid der spreuk: qui se fait brebis, le
loup le mange.
We mogen niet vergeten dat de in het lagerhuis
aangenomen motie tweeledig is: vestiging van een
scheidsgerecht beoogde ze, maar ook vaststelling der
beginselen van internationaal volkenrecht. Tegen dit
laatste hebben wij geen bezwaar. Het congres van
Parijs, waarop de kaapvaart afgeschaft werd en de
blokkadewet gearresteerd, heeft getoond dat ten dien
aanzien het overleg der mogendheden nuttig werken
kan. Echter ontveinzen wij ons niet welk gevaar er
voor de kleinere staten in ligt zoo de groote mogend
heden, die op elk congres het overwicht hebben, onder
anderen de verplichtingen der neutrale mogendheden
en de wet van den casus belli, welker regeling hoogst
wenschelijk ware, te zeer regelden in verband met de
macht en de hulpmiddelen der groote mogendheden.
Genoeg zij het voor ditmaal hieromtrent op te merken,
dat de drie regelen van volkenrecht, die Engeland en
de Vereenigde staten bij het tractaat van Washington
hebben aangenomen en tot welker propageering zij zich
hebben verbonden, ons vaderland met het oog op onze
uitgestrekte koloniën en beperkte hulpmiddelenbij
eiken oorlog bloot zouden stellen aan zeer groote
schadewij zouden, wegens niet behoorlijke handhaving
onzer neutraliteit, öf allicht in den oorlog worden mede-
gesleept, óf na het sluiten van den vrede aan den over
winnaar eene zeer lange rekening te betalen hebben.
De Staats-courant van Zondag 20 en Maandag 21 dezer
bevat het koninklijk besluit van den 9en dezer, waarbij
wordt bepaald dat postzegels en briefkaarten, behalve
op de postkantoren en op de hulpkantoren, voor een
ieder, zonder prijsverhoogingverkrijgbaar kunnen
worden gesteld bij daartoe door den minister van finan-
ciëa aan te wijzen depothouders. Deze kunnen mede
door genoemden minister worden belast met den verkoop
of de uitgifte van postwissel-formulierenof andere
dergelijke cp de postkantoren tegen betaling verkrijg
baar gestelde formulier-drukwerken. De postzegels,
briefkaarten en formulieren, die de depothouders zich
in voorraad aanschaffen, worden door hen tegen gereede
betaling bij de postkantoren ingekocht. Elk aangewezen
depothouder geniet voor zijne bemoeiingen en tot scha
deloosstelling voor zijne geldelijke voorschotten een
bedrag van éen ten honderd van don prijs der postze
gels, briefkaarten en formulieren, die door hem op de
postkantoren worden ingekocht en welke hij verplicht
is weder tegen denzelfden prijs aan het publiek te
verkoopeu. De minister van financiën bepaalt in welke
gemeenten een of meer depothouders zullen gevestigd
zijn en regelt verder al hetgeen ter uitvoering van den
maatregel, die het onderwerp van dit besluit uitmaakt,
vereischt wordt.
Bij koninklijk besluit van den 12cn dezer is de tweede
zinsnede van art. 5 van het ia 1851 vastgestelde regle
ment betreffende de kamers van koophandel en fabrie
ken vervallen verklaardzoodat voortaan ook consuls
van vreemde mogendheden tot leden der kamers van
koophandel en fabrieken benoembaar zijn. Evenzeer
vervallen de woorden „en insgelijks in de maand No
vember" in de vierde zinsnede van het bepaalde onder
2° van het koninklijk besluit van 11 Augustus 1859,
zoodat daar thans gelezen wordt„De verkiezing ter
vervulling der plaatsen, die door ontslag, overlijden of
om eeu andere redenopenvalleDgeschiedt binnen een
jaar na dat openvallen."
Naar het Utrechtsch dagblad verneemt, zijn de onder
handelingen tusschen den directeur van de Noord-Bra-
bantsch-Duitsche spoorwegmaatschappij ea die van de
Maatschappij tot exploitatie van staatsspoorwegen om-
