MIDDELBURGSCHE
C 0 U R A N T.
1° 171.
laandag
1873.
21 Juli.
Dit bind verscliijnt dagelijks met uitzondering Tan den Zondag, den 2" Pauseb- en Pinksterdag en een der Kerstdagen.
De prijs per 3lm., franco is f 3.SO.
Middelburg 19 Juli.
GEEN OORLOGEN MEERP
II.
Hoewel onwaarschijnlijk, is het echter denkbaar dat
een voorstel tot de oprichting van een permanent
internationaal scheidsgerecht niet door alle mogend
heden met tegenzin zou worden bejegend. Zijn er
staten in ons werelddeel, die tegenwoordig meer dan
ooit de handen vrij willen houden en derhalve onge
zind zullen zijn zich eenige verbintenis op te leggen,
anderen zijn er voor wie handhaving van den buiten-
landschen vrede alles waard is bij de moeilijkheden,
die zij in eigen boezem ondervinden en welke hunne
krachtige werking naar buiten belemmeren. Wij be
hoeven Pruisen en Italië slechts te noemen. Om deze
reden is het denkbaar dat de voorstellen van Engeland
te Berlijn en te Rome (niet echter op het Vaticaan) een
goed onthaal zullen vindendit is altoos iets gewonnen,
schoon niet veel, want een internationaal scheidsge
recht kan. alleen dan afdoende waarde en practisch nut
hebben, wanneer het bestemd is om alle opgerezen
geschillen tusschen alle beschaafde mogendheden te
beslechten. Maar zou, afgescheiden hiervan, het ver
kregen resultaat werkelijk strekken om aan de wen-
schen der vrienden van den vrede tegemoet to komen?
Naar onze meening in het geheel niet.
De beweging der vredebonden is tweeledig; zij draagt
een philantropisch en een economisch karakter. Een men
schel gke afschuw voor de materieele en moreele rampen
die de oorlog na zich sleept, en eene staathuishoudkun
dige ergernis over de improductieve telken jare stijgende
oorlogsuitgaven der natiën, terwijl zoo vele hoogere be
hoeften der volkeren onvervuld blijven, vormen de hoek-
steenen van den modernen tempel des vredes, en men kan
zeggen dat hart en verstand tegelijkertijd en even warm
pleiten voor die echoone zaak. Maar ongelukkig zijn
deze heide advocaten niet geheel eenstemmig; zij slaan
verschillende wegen in naar hetzelfde doel, maar de
gekozen wegen loopen evenwijdig of verder uiteen,
zoodat zij ten slotte tegenover elkander komen te staan.
Stel immers dat men de inspraak van het hart volge,
dat de eene of andere goede fee op eens de gemoederen
der regeeriDgen van Europa toegankelijk stelde voor
de aandoeningen der vredelievendheid en der phi-
lantropie, stel dat er een permanent internationaal
scheidsgerecht te Genève, te Brussel of te Luxemburg
want natuurlijk zal een bij tractaat neutraal verklaard
land aan dat hooge college eene standplaats moeten
verstrekkenstel dat er een zoodanig bof tot stand
komt en de regeeringen van Europa verlichter en vrede
lievender dan in 1856 zich verbinden tot de nakoming
der door dat scheidsgerecht te wijzen uitspraken
welke waarborg bestaat er echter dat allen zich aan die
verbintenis zullen houden? Wie zal er voor instaan dat
niet, bij het oprijzen van een geschil waarbij groote
nationale naijver of wederzijdsche haat in het spel komt,
de betrokken regeeringen zich met evenveel nadruk
aan de bemoeiingen van hei scheidsgerecht zullen ont
trekken, als Pruisen en Frankrijk zich in 1870 afmaak
ten van de, op grond van het tractaat van 1856, zeer
bescheiden aangeboden bemiddeling van Engeland
Men kan eene zeer fraaie justitie organiseerenzon
der daarom nog de minste rechtszekerheid of veiligheid
van persoon en goederen aan zijne landgenooten te
verschaffen. De beste vonnissen baten niet, wanneer
de middelen om ze ten uitvoer te leggen ontbreken.
Die regel zal voor het internationale hof van arbitrage
evenzeer gelden als voor elk burgerlijk gerecht. Maar
hoe zal men de uitspraken van dat internationaal hof
kunnen ten uitvoer leggen Niet anders dan door het
organiseeren van eene wapenmacht, door het aanstellen
van een soort internationale gerechtsdienaars, tot het
oprichten van een staand leger van eenige honderd
duizenden mannen, waartegen geene enkele regeering
van Europa zal opgewassen kunnen zijn. Alleen met
eene zoo krachtige politiemacht onder hare bevelen zal
het internationale hof de orde en het recht in Europa
kunnen handhaven, oorlogen voorkomen en vergrijpen
tegen den algemeenen vrede straften. Wanneer Portu
gal en Nederland bij voorbeeld geschil hebben over
een Portugeesch schip, dat wederrechtelijk in de haven
van Vlissingen opgehouden wordt, dan moet het scheids
gerecht, na de loslating van bet schip te hebben be
volen, wanneer Nederland in gebreke blijft of weigert
aan die uitspraak te voldoen, bij machte zijn het schip
uit de haven van Vlissingen naar Lissabon te doen
overbrengen en de kosten van de uitspraak en de ten
uitvoerlegging op Nederland te verhalen, desnoods
door een deel zijner gerechtsdienaars als garnisaires
in Amsterdam of den Haag in te legeren. Een
eerste gevolg van de oprichting van een algemeen
scheidsgerecht, eea noodwendig en onvermijdelijk ge
volg, wil de gansche zaak geen fiasco maken, is de
consequente toepassing van den tegenwoordig zoo gemïn-
achten regel si vis pacempara leïlum. Al die improduc
tieve uitgaven moeten bij het stelsel van arbitrage even
goed worden gemaakt als bij den tegenwoordigen staat
van zaken; het neutrale internationale leger zal even
goed duizenden handen aan productieve werkzaamheden
onttrekken en miilioenen verslinden, die met meer nut
tot verbetering van den stoffelijken en zedelijken toe
stand der bevolkingen konden besteed worden; het
eenige wat door de concentratie van krachten mogelijk
geworden ware, zou zijn eene vermindering der totaal
uitgaven, gelijk de instelling eener goede politie, hoe
kostbaar ook, voor hen die voorbeen doorindividueele
voorzorgen in eigen veiligheid moesten voorzien altoos
eene bezuiniging medebrengt.
Ook met deze illusie mag men zich echter niet vleien.
De instelling van een praetorianen-korps, van inter
nationale gardiens de lapaix moge men zich een oogenblik
kunnen voorstellen; geene enkele mogendheid zal bij
de oprichting van zoodanig korps hare wapening, haar
staand leger, hare defensiemiddelen laten varen. De
krijgstoerustingen van onzen tijd, hoe betreurenswaardig
ook, hebben althans dit voordeel (een voordeel dat ten
bate der kleine staten komt), dat de groote mogendheden
elkander eenigermate opwegen en er aldus een, zij 't dan
ook elk oogenblik verbreekbaar, evenwicht aanwezig is;
de wenschen van velen kunnen den toeleg van elk hunner
voorkomen. Maar hoe zou het gaan, wanneer er slechts
öene enkele wel toegeruste wapenmacht in Europa be
stond? De willekeur der toongevers in het scheidsge
recht zou Europa regeeren, en die overheersehing zou
te ondragelijker en te onzedelijker zijn, omdat zij geheel
vreemd zou zijn aan dat besef van verantwoordelijkheid,
dat elke werkelijk georganiseerde regeering althans eeni
germate bezit. Geen enkele mogendheid van Europa zcu
daarom de instelling van een vredeleger kunnen toe
laten zij zouden, traden zij tot een „tractaat van eeuwi
gen vrede" toe, waarbij zoodanig leger niet ingesteld
werd, hare wapeningen even min geheel kunnen of mogen
opgeveD, vooreerst omdat lijfsbehoud haar dwingt gewa
pend te zijn tegen een onverhoedschen aanval, in de tweede
plaats omdat eene der mogendheden door het scheids
gerecht in dat geval zou moeten verkozen worden tot
verdediger van den vrede, tot uitvoerder van de geno
men beslissingen. Hetzij men daartoe bestendig dezelfde
regeering kiezen wil, hetzij men dien last op hare beurt
aan alle regeeringen opdraagt, zooveel is zeker dat door
dien maatregel alle mogendheden evenzeer gedwongen
worden zich ten oorlog uit te rusten, willen zij den
vrede handhaven.
Aan het toenemen der improductieve oorlogsuitga
ven zal dus de instelling van een scheidsgerecht, al
kan men alle schijnbaar onoverkomelijke hinderpalen,
welke die instelling belemmeren, overwinnengeen paal
en perk stellen. Er moet eene wapenmacht zijn, hetzij
een permanente hetzij eene afwisselende om de beslui
ten van het gerecht te doen eerbiedigen; eene plicht
matige voorzichtigheid en een natuurlijk wantrouwen
brengt mede dat de andere natiën voorzorgen nemen
tegen uitspattingen en aanslagen van die macht; in
éen opzicht zal het doel der vredevrienden dus niet be
reikt zijn. Of hun doel in een ander opzicht bereikt
zal worden, of inderdaad de oorlogen er door voorko
men zullen worden, dit betwijfelen wij op grond der
geschiedenis.
Het is geea nieuw denkbeelddat eene boven de
regeeringen en vorsten bestaande machtde beslechter
der geschillen en de bewaarder en beschermer is van recht
en billijkheid tegen iedere aanranding. In verschillende
vormen heeft men aan dat denkbeeld gevolg trachten
te geven, doch in die verschillende vormen heeft het
gefaald. Gedurende de middeleenwen en de eerste tijd
perken der nieuwere geschiedenis was die schoone rol
op het wereldtooneel uit den aard der zaken weggelegd
voor de macht, waarvoor alle volkeren cn potentaten
der beschaafde maatschappij bogen, voor den stedehou
der Gods op aarde, den opperste aller koningenvoor
den paus. De paus had (theoretisch gesproken) de macht,
het zedelijk overwicht, de onpartijdigheid vereischtom
die zending van vrede onder de volkeren naar behooren te
vervullen. In den geest dier tijden was de paus onein
dig beter geschikt om als permanent internationaal
scheidsrechter op te treden, dan, in evenredigheid der
omstandigheden in onze dagen eenig scheidsgerecht bij
mogelijkheid wezen kan. En heeft nu het pausdom ooit
naar waarheid die roeping vervuld Is het niet bij voort
during geweest de aanleiding tot de meest bloedige oorlo
gen, de meest gruwelijke rechtsverkrachtingen, de diepste
vernedering der volkerenin wier belang dan toch elke
maatschappelijke internationale instelling ten slotte strek
ken moet? "Wij zullen geene vergelijking maken tusschen
de middeleeuwen en onzen tijd, evenmin tusschen het
pausdom van vóór vele eeuwen en een eventueel inter
nationaal scheidsgerecht in het einde der negentiende
eeuwmaar wij meeuen toch veilig aldus te kunnen
redeneerenwaar eene zoo machtige instelling als het
pausdom in de middeleeuwen was, door in- en uitwendige
oorzaken krachteloos bleek om hare bij uitstek vrede
lievende zending in de wereld te vervullen, zal men
geen beter resultaat te verwachten hebben van een
zeker college dat, hoeveel invloed van zedelijken aard
het bezitten mag, door den naijver der mogendheden
ontbloot zal zijn van eiken schijn van materieele macht.
Nu hebben wij nog te zien hoe hetzelfde denkbeeld
in den nieuwen tijd tot teleurstelling leidde.
Met de onderstaande opgave is de lijst van den uit
slag der gemeenteraadsverkiezingen in deze provincie
voltallig.
Haamstede. Getal kiezers 55. Ingeleverde geldige
biljetten 84. Gekozen het aftredend lid A. Blom met 19,
en als nieuw lid M. Bolle met 23 stemmen.
Noordwelle. Getal kiezers 29. Ingeleverde geldige
biljetten 25. Gekozen de aftredende leden J. J. Ho-
gerland en J. J. Hoogenboom.
Uit die voltallige lijst blijktdat in 24 gemeenten
eene herstemming moet plaats hebben, te weten in de
volgendeAagtekerkeArnemuidenCatsGoesGrijps-
kerke, Hoedekenskerke, Hoek, Hontenisse, Kapelle,
Kerkwerve, Krabbendijke, Middelburg, Neuzen,Oudè-
lande, St. Annaland, St. Maartensdijk, Vlissingen,
Vrouwepolder, Waarde, Westkapelle, Wissenkerke,
Wolf aartsdijk, Yerseke en Zonnemaire.
Eenige dagen geleden is de sectie Boxtel—Goch van
de Noord-Brabantsch-Duitscbe spoowegmaatschappij
voor het publiek verkeer geopend en evenwel werd
gemeld, dat de rails nabij het station Boxtel door een
balk, voorzien van ijzeren kettingen en sloten, waren af
gesloten en dat om ongelukken te voorkomen op dat
punt des daags een roode vlag woei en des nachts een
roode lantaarn brandde. Het bleek echter volstrekt
niet waaraan deze handelwijze was toe ta schrijven,
zoodat men niet wist wat daarvan te moeten denken.
Thans is de zaak opgehelderd. De directie van de
Noord-Brabantsch-Duitsche spoorwegmaatschappij name
lijk heeft niet tijdig een richtige uitvoering gegeven aan de
overeenkomst, die zij met de Maatschappij tot exploitatie
van staatsspoorwegen heeft gesloten, omtrent het ge
meenschappelijk gebruik van het station te Boxtel, spe-
