de rechterzijde niet overtuigendie üslslt partt-pris beman
telde door de on beteeken en de phrase, dat de keuzen
bovenal het trouwe beeld behoorden te wezen van de
meeningen der meerderheid in het land. Met 421 tegen
268 stemmen besloot de kamer over te gaan tot de
behandeling der artikelenwelke evenals de geheele wet
na korte discussiën werden aangenomen.
„Te oordeelen naar de indrukken van hen, die het
rapport van den hertog de Broglie gehoord hebben,
schrijft le Tempsis de inhoud even peremptoir
als de vorm hoffelijk en vleiend is." Dit laatste is
I zelfs zoo, dat Thiers, blijkens telegram uit Parijs, een
brief aan de Broglie heeft geschreven oin |hem voor
zijne hoffelijkheden dank te zeggen. Omtrent den vorm
heeft de president der republiek zich echter alleen uit
gelaten, want aangaande den inhoud wenscht hij met
zijne ministers in overleg te treden. Dat wat dezen
betreft het antwoord van Thiers niet van dezelfde in
genomenheid met het rapport zal getuigenhieromtrent
zullen de rapporteur en de meerderheid der commissie
zelve zeker niet in twijfel verkeeren. Zij besloten gis
teren zooals trouwens de beleefdheid vordertdit ant-
I woord af te wachten, al zijn zij ook geenszins van plan
zich daaraan te storen. „Men zal in het stuk eenige
uitdrukkingen vinden, zegt le Temps, welke niet on
opgemerkt zullen blijven. Zoo is het gouvernement de
combat van den heer Batbie veranderd in een gouverne
ment de resistance. Men wil ons terugbrengen tot de
„goede en redelijke beginselen", men wil ons tot reactie
aansporen tegen de macht van het aantal, d. w. z.
tegen het algemeen stemrecht."
In de Pruisische kamer van afgevaardigden had
gisteren de keuze plaats der twee afgevaardigden, die
als leden zitting zullen hebben in de koninklijke com
missie van enquête. Omtrent de keuze van den heer
Lasker waren de verschillende partijen het vrij wel
eens; niettemin werd hij bij eerste stemming slechts
met 196 van de 300 uitgebrachte stemmen verkozen.
Voor de keuze van den tweeden te benoemen afgevaardigde
deed bijna iedere partij hare aanspraken gelden; de
I conservatieven meenden het recht voor zich te moeten
viDdiceeren, omdat Lasker, tot wiens keuze zij wensch-
ten mede te werken, als nationaal-liberaal tot de linker
zijde behoort. De liberale fractiën daarentegen waren
van oordeel, dat Lasker den steun van een ander libe
raal behoefde, wilde hij met succes wat zeker niet
tot de onmogelijkheden behoort alle pogingen tot
verduistering der meest compromitteereude feiten verij
delen. Zij lieten daarom het oog vallen op professor
Virchow. Het centrum stelde Mallinckrodt, de conser
vatieve fractiën den vice-president von Kühler en den
heer von Wedell-Vehlingsdorff tot candidaat. Bij de
tweede stemming werd de heer von Kohier slechts met
175 stemmen verkozen tegen den clericalen candidaat
Mallinckrodt, die 108 stemmen verwierf.
In stryd met het telegram, Maandag uit Rome ver
zonden, dat de commissie der wet betreffende de
kloosters in de hoofdstad tot de opheffing der genera
laten besloten heeft, schrijft het Giornale di Roma
naar de aanleiding van de laatste zitting der commissie,
welke Zondag plaats hadhet volgende„De commissie
der godsdienstige corporation heeft, na den president
van den ministerraad, den minister van buitenlandsche
zaken en den minister van eeredienst gehoord te hebben
de bepaling van art. 2 van het regeeringsontwerp ge
handhaafd en met 4 tegen 3 stemmen tot het behoud
der generalaten besloten. De kerkenwelke aan deze
generalaten verbonden zijn, zullen gehouden wezen de
inkomsten welke haar toegekend worden aan de gene
raals barer orde uit te keeren. Zooals men begrijpen
kanheeft dit bericht groote verbazing gewekt. De
rapporteur zal in de volgende week benoemd worden."
Aan deze mededeeling van het geloofwaardige orgaan,
dat zelfs art. 2 der regeering bestreden heeftvalt
nauwelijks meer te twijfelen, al is deze stemming
moeilijk te rijmen met den algemeenen tegenstand dien
het bewuste artikel ondervond, tot zelfs in het regee-
ringsorgaan l'Opinionedie zoover ging "den val van
het kabinet onvermijdelijk te noemen wanneer zij
het artikel handhaafde. Beslist de kamer in overeen
stemming met dit besluit, wij geiooven dat Italië later
geen reden zal hebben zich te beklagen dat het den
zelfden weg als Duitschland volgt, weigerde in te slaan.
Heden wordt in Spanje een besluit der republikein-
sche regeering verwacht, waarbij den Carlisten een
tijd van beraad van 14 dagen wordt toegestaanbin
nen welken zij geamnestieerd zullen worden wanneer
zij vrijwillig de wapenen neerleggen. „Na dien termijn,
zegt het bericht, zullen zij met die krachtsontwikke
ling bestreden worden, als noodzakelijk is voor den
vrede van het land en het heil der republiek." Hoe
verklaarbaar deze schoone belofte der republikeinscbe
regeering ook zijn moge, zeer is liet de vraag of zij
staatkundig gencemd mag worden. Afgescheiden van
de praktische bezwaren bij de uitvoering, is de hoop
der Carlistenhunne pogingen eindelijk met gunstig
gevolg bekroond te zien, tengevolge van de gebeurte
nissen der laatste week zoczeer toegenomendat er
niet aan te denken valt dat zij het schoone aanbod der
republikeinsche regeering zullen aannemen. In dit ge
val behoort de regeering op krachtige wijze door te
tasten en geen pardon meer te geven. Zal zij daartoe
over de noodige krachten kunnen beschikken? Het is
moeilijk aan te nemen, zoodat haar grootmoedig aan
bod noodzakelijk voor geheel Spanje een zichtbaar ge
tuigenis harer onmacht zal worden.
Jtlmgrltwrh.
AAN DE OEVERS VAN DE WOLGA.
Staat en kerk in Zwitserland.
i.
Terwijl in Pruisen nog slechts de maatregelen voor
bereid worden, waarmede men den overmoed der
geestelijken zal trachten te fnuiken, vestigt het kleine
Zwitserland de aandacht op zich door de onverschrokken
wijze waarop eenige kantonaio regeeringen en voor een
deel ook het centrale bestuur tegen de aanmatigingen
van den katholieken clerus optreedt. Basel en Genève
vooral treden in deze quaestie op den voorgrond.
Ofschoon de strijd die in het bisdom Basel gevoerd
wordt hetzelfde bedoelt als de twisten tusschen Genève
en de katholieke geestelijkheidbestaat in den vorm
toch een groot verschil. In Basel is het eenvoudig een
moderne hervormingeen protest der leeken tegen het
onfeilbaarheids-dogma. De wereldlijke autoriteiten
althans hebben zich aanvankelijk niet verzet tegen de
afkondiging van het nieuwe dogma, en zelfs nadat de
tegenstand van een aantal leden der gemeenten in het
bisdom Basel was uitgegaan, hebben zij meer indirec-
ten dan directen steun verleend. Het gevolg van de
beweging tegen het onfeilbaarheids-dogma is, zooals
wij reeds vroeger mededeeldengeweest dat de bisschop
monseigneur Lachat, vervallen verklaard wérd van zijn
bisschoppelijken zetel en dat, na eene bijeenkomst te
Constanz zeer eigenaardig door het volk het tweede
concilie van Constanz genoemd waarin de oud-ka
tholieke professoren Friedrich en Michelis het woord
voerden, met ontzaggelijke meerderheid van stemmen
door de katholieke gemeente te Constanz de aanneming
van het onfeilbaarheids-dogma verworpen werd.
Aanleiding tot de geschillen tusschen de regeering
van het kanton Genève en de geestelijkheid gaf echter
de splitsing van het bisdom Freiburg-Lausanne en de
benoeming van monseigneur Mermillod tot apostolisch
vicaris van Genève door den paus. Dit geschil zelf is,
zooals gisteren door ons werd medegedeeldvoorloo-
pig althans geëindigd met de uitvoering van het
bevel der centrale regeering, om den weêrspannigen
priester over de grenzen te zetten met verbod den
Zwitserschen grond weder te betreden. Ter voorko
ming van dergelijke conflicten in bet vervolg heeft de
kantonale regeering het volgende wetsontwerp inge
diend hetwelk reeds in tweede lezing door den raad
is aangenomen
„Art. 1. De staat erkent en bezoldigt den katho
lieken godsdienst op de volgende grondslagen.
„Art. 2. Alleen de door den staat erkende bisschop
van het diocees heeft, binnen de grenzen der wet, het
recht der bisschoppelijke jurisdictie en administratie-
Hij kan geen generalen vicaris noch eeuigea gevol
machtigde zonder goedkeuring van den staat benoemen.
Deze goedkeuring kan elk oogenblik herroepen worden.
Art. 3. De katholieke parochiën van het kanton
kunnen nooit een deel van een diocees uitmaken, het
welk ook niet Zw'itsersch gebied Omvat. In geen geval
mag de blsschops-zetel te Genève gevestigd worden.
„Art. 4. De pastoors en vicarissen worden door de
katholieke burgers gekozen, die op de kiezerslijsten van
het kanton zijn ingeèchreven. Zij zijn afzetbaar.
„Art. 5. Geen kerkelijk waardigheidsbekleder mag
in eenige parochie de functiën van pastoor of vicaris
waai nemen.
„Art. 6. De wet regelt het aantal en de grenzen der
parochiënden vorm der keuze en der afzetting van
pastoors en vicarissenden eeddien zij bij het aan
vaarden van hun ambt afleggenen de organisatie en
het financieel beheer der gemeenten. Zij stelt de vormen
vast waaraan een en ander onderworpen is.
„Art. 7. Iedere katholieke parochie heeft een raad
van administratie voor het kerkelijk vermogen. Bijzon
derheden omtrent deze instelling regelt de wet.
„Art. 8. De staatsraad oefent het recht van placet
uit over bullen breves, aanschrijvingen, besluiten en
andere van den heiligen stoel uitgaande acten, eveneens
als over de herderlijke brieven en andere openbare ge
schriften van den bisschop van het diocee3.
„Art. 9. Alle bepalingen in strijd met deze wet zijn
opgeheven, met name de artt. 130 en 133 der grond
wet van 1847.
O vergangsbepaling.
„De pastoors en vicarissen die tegenwoordig in func
tie zijn en benoemd werden op de wijze, vóór de uit
vaardiging dezer wet gebruikelijk, moeten zich ingevolge
de bepalingen van de artt. 4, 5 en 6 aan eene verkiezing
onderwerpen."
Het Russische rijk, eer. reus voor zooveel betreft
zijn omvang, die jaarlijks grooter wordt, maar een
kind ten opzichte van de beschaving, bezit de
grootste enzooals men beweertook de schoonste
rivier van Europa: de Wolga. Zij ontspringt op de
Alaunische bergen, in het zoogenaamde bosch van
Wolchonski, is van Twer bevaarbaar en doorloopt over
een lengte van 500 kilometers een aanzienlijk deel van
Enropeesch Rusland, terwijl zij zich door meer dan 70
takken in de Kaspische zee stort. De Wolga is de
hoofdader voor het verkeer van het geheele rijk en
staat daarom door een uitgebreid kanaalstelsel met de
overige groote rivieren in verbindingzoodat zij zoowel
van de rivier Ural als van de Oostzee te water kan
worden bereikt. Van Kaaan af vormt de Wolga de
grensscheiding tusschen de Mahomedanen en de belijders
van het Christendom en van daar at liggen alle. steden
op eene na, op den westelijken oever. Die eene, Samara,
is meer een Kirgisische dan Russische stad en heeft
in het oosten eenigen naam als £«r-plaats. De kuur
bestaat uit het gebruik van paardenmelk.
De bewoners van de oevers der Wolga behooren tot
zeer verschillende stammen. Het Russische element is,
met uitzondering van de Duitsche koloniën in de pro
vinciën Samara en Saratow, wel het overheerschende,
maar men vindt er toch ook veel vertegenwoordigers
van het Mongoolsche ras: Finnen, TartarenenKalm.uk-
ken. De toestanden zijn in de oeverlanden op lange
na nog niet Europeesch, en of zij het ooit zullen worden
is zeer quaestieus.
Men kan wel zeggen, dat het Russische karakter
zich nergens in al zijne eigenaardigheden sterker en
zuiverder vertoont dan aan de oevers van de Wolga-
Niet aan de oevers van de Newa maar aan die van de
Wolga kan men den echten Rus vinden. De hoofdstad
is in zekeren zin een stad buiten'het rijk, waarin vreemde,'
zoowel Germaansche als Romaansche invloeden zich
hebben doen gelden, en het nationaal karakter meer
en meer werd uitgèwischt. Aan do Wolga is het echter
geheel anders. Hier vindt men nog oorspronkelijkheid,
patriarchale zeden, en wel beschouwd, ook nog veel
ruwheid.
De echte Rus is door en door egoïstisch en dienst
vaardig; slaafsch jegens zijn meerderen én ruw jegens
zijn minderen weldadig tot verkwisting toe en ontrouw
jegens zijne vrienden; het geloof aan voorbeschikking
maakt hem onbevreesd; hij is bijgeloovig, bezit iti
groote mate het gevoel van eigenwaarde, houdt veel
van navolgiogis zinnelijk en hardvochtigvlug van
begripmaar niet vlug in het denkenin éen woord
hij is een waar model van tegenstrijdigheden. Hij hul
digt drie goden en wel in regelmatige opklimming,
n. 1. die van zijn geloof, vervolgens den czaar en einde
lijk den drank; de laatste het liefst en het meest.
Vandaar dat men in iedere stad eenige kerken en een
menigte kroegen en dronken lieden vindt.
Waaraan eigenlijk het overtollige gebruik van bran
dewijn in Rusland moet worden toegeschreven, is niet
duidelijk, doch zeker is dat deze drank in zoo groote
hoeveelheden wordt gedronkendat de tegenwoordige
keizer het heeft noodig geacht om op wettige wijze
eene verdunning van den brandewijn te bevelen. Ten
gevolge daarvan hebben de kasteleins den sterken drank
met water vermengd en, eveneens op keizerlijk bevel,
de prijs van 15 kopeken op 5 kopeken verminderd. De
drinkers van beroep zijn met deze verandëriug niet zeer
tevreden; wat zij nu krijgen noemen zij „flauw tuig";
zij die meer tevreden van aard ziju beweren dat de
keizer het toch zoo kwaad niet met hen meent, daar
zij nu door zijn landsvaderlijke zorg drie borrelè
krijgen voor denzelfden pxijs dien zij vroeger voor èen
moesten betalen.
Hoe slap de drank ook is zegt Dixon in zijn
Russische schetsen is toch een flinke slok van het
vloeibare vergif voldoende om den drinkebroer ouder
tafel te doen rollen, want zijn maag is ledig, zijn
zenuwen zijn slap en zijn bloed is dun. Indien hij
beter voedsel genoot zou hij minder naar het glas grij
pen. Gelukkig is de Rus als hij dronken isnietstrijd
lustig; hij zingt en lacht en koestert hoogstens den
vurigen wensch om later den een of anderen op straat
eens flink af te ranselen.
Men kan zich geen lachwekkender schouwspel dea-
ken dan wanneer twee even dronken Rassen in eene
slede rijden en behoefte gevoelen om elkander af te kussen
en te omhelzen, of als een Rus die uit do kroeg komt,
onderweg een dronken broeder vastélapehd in een goot
ziet liggen, eh daardoor zijn medelijden voelt opge
wekt. Iéder ander zou terstond hulp gaan zoeken en
trachten den slaper een betere slaapplaats te verschaf
fen, de Rus echter trekt ziju pels dichter om zijne ledéb.
en legt zich n'aast zrju broeder in de moddef, ter*
