hij van oordeel is dat het, met het oog op de natuur
en het gewicht van het debat'wensehelijk is dat de
president der republiek gehoord wordt, dit aan de
kamer voorstellen, die daaromtrent beslist, maar daar
door wordt niets veranderd in de bepalingen van art 1,
en de beraadslagingen hebben plaats bij afwezigheid
van den president."
Voor de regeering kan de keuze tusschen deze twee
amendementen niet moeilijk zijn, want noch bet een
noch het ander kan door Thiers worden aangenomen.
Zeer terecht merkte de heer Arago dan ook op, dat
vooral bet laatste het minst van alle anderen tot ver
zoening leidde, omdat het conflicten tusschen den presi
dent en de kamer moest in het leven roepen. Trou
wens gisteren ging reeds in de couloirs der nationale
vergadering het gerucht van mond tot mond dat Thiers
geen der beide amendementen aannamtenzij de com
missie er in toestemde dat daarin wijzigingen werden
gebracht welke daaraan een gansch andere beteekenis
zouden geven. Dit is natuurlijk wat te veel verlangd
van de vaderlandsliefde der monarchale meerderheid!
In de zitting van gisteren handelde de commissie
art. 4 af en besloot zij het geheele ontwerp benevens
de beide in beginsel aangenomen amendementen op een
nader door Thiers te bepalen dag aan het oordeel van
den president der republiek en den minister Dufaure
als vice-president van den ministerraad te onderwerpen.
Onmogelijk kan de regeering zich hierbij neer'eggen,
zoodat óf de quaestie, die Frankrijk reeds gedurende
bijna twee maanden in gespannen onzekerheid doet
verkeeren, weder voor onbepaalden tijd gerekt wordt,
óf het conflict tusschen Thiers en de meerderheid spoe
dig tot uitbarsting zal komen.
Het tweede gedeelte van het voorstel-Ernoul werd
door de commissie met 12 tegen 11 stemmen verworpen,
maar daarentegen een voorstel van den beer Gfrivart,
hetwelk ten slotte op hetzelfde neerkomtmet 18 tegen
7 stemmen aangenomen. Volgens dit voorstel zet de
commissie voor de kieswet hare werkzaamheden voort,
maar onderwerpt haar ontwerp eerst aan het oordeel
van de commissie der dertigen, vóórdat het aan de
kamer wordt ingediend. Onder een anderen vorm dus
bepaalde de commissiedat zij meester van den toe
stand zou blijven en geene kieswet in de kamer zou
laten komen, welke hare goedkeuring niet wegdroeg,
m. a. w. welke gevaarlijk zou kunnen worden voor de
verkiezing van hare geestverwanten.
Volgens the Times zou Thiers gisteren het nieuwe
Fransch-Engelsche handelstractaat onderteekenenwaar
schijnlijker is echter het bericht der Agence Havas dat
die onderteekening gisteren of he den geschieden zou door
lord Lyons namens de Engelsche en den minister de
Rémusat namens de Fransche regeering. Weldra kan
men dus de nederlegging van het tractaat op het
bureau der nationale vergadering tegemoet zien. Wat
de onderhandelingen van Frankrijk met de andere landen
ten aanzien van de quaestie der handelstractaten be
treft, veel voortgang schijnt daarin niet te zitten. Van
de onderhandelingen met België hoort men in de laatste
dagen weder niets; omtrent Italië verzekert l'Italie,
dat de regeering geweigerd heeft onderhandelingen aan
te knoopen, voor en aleer het Fransch-Engelsche trac
taat tot stand gekomen en de werking daarvan waar
genomen zal zijn. Te Weenen schijnt de Fransche
regeering op eene onvoorwaardelijke weigering gestoo-
ten te hebben, hetgeen men in Frankrijk natuurlijk
alleen aan von Bismarck's invloed toeschrijft, en ook
Zwitserland is weinig genegen om aan Frankrijk's
wenschen gehoor te geven. Neemt men daarbij in aan
merking, dat het nog zeer quaestieus is of de nationale
vergadering het tractaat met Engeland goedkeurt, dan
kan men niet zeggen dat Thiers tot dusverre gelukkig
is met zijn verouderd handelssysteem.
Gisteren namiddag te 3 uren is het rapport der commis
sie over de wet tpt afschaffing der slavernij op Porto-Rico
in het Spaansche congres voorgelezen, zoo althans werd
Maandag aan het einde- der zitting bepaald. Aan adres
sen en protesten tegen deze wetten is, zooals zich denken
laat, geen gebrek. Dagelijks komen nieuwe bezendingen
aan het bureau der kamer. De ligue tegen de afschaffing
der slavernij schijnt een ontzaglijken ijver aan den dag
te leggen in het werven van onderteekenaars der adres
sen. Met dat doel heeft zij zorgvuldig het woord
slavernij in haren naam vermeden; zij noemt zich
daarom de ligue tot bescherming van de waardigheid
en de onschendbaarheid van het grondgebied van
Spanje. Er mochten soms personen gevonden worden,
die het juist tot Spanje's waardigheid rekenden, wan
neer eindelijk eens een einde gemaakt wordt aan de
slavernij in de koloniën en daarom hunne onderteeke
ning weigerden. Volgens l'lmparcial recruteeren de
tegenstanders der wet de onderteekenaars slechts onder
den adel- en onder die personen, die hoegenaamd niet
weten wat zij onderteekeneni. De middelstanden en het
leger laten zich door den grootschen naam der ligue
geen zand in de oogen strooien.
Thiers en; de commissie der dertigen.
„Het is moeilijk te voorspellen, aldus wordt uit Ver
sailles aan le Temps geschreven, wat het einde wezen
zal van de werkzaamheden der groote commissie, omdat
dit afhangt van twee voorwaardendie beiden ons maar
zeer gebrekkig bekend zijn. Men kan zich namelijk
slechts tot gissingen bepalen omtrent de voornemens
van de commissie evenals omtrent die van den heer
Thiers, en men kan niet met tien leden der nationale
vergadering over dit onderwerp spreken of men ontvangt
even zoovele verschillende antwoorden."
Wanneer in de onmiddellijke omgeving der regeering
zooveel verschil van opvatting bestaatdan is het geen
wonder dat verder verwijderden nog minder inzicht in
den toestand hebben. De meening van den Versailler
correspondent als van iemand, die dagelijks in het
Fransche parlement verkeert en zijne indrukken voor
le Temps neerschrijft, kan wellicht iets bijdragen om
eenig licht over de quaestie te verspreiden. In het kort
geven wij daarom zijn brief weêr. De wijze van han
delen van- Thiers is naar zijne meening gericht op de
aanstaande bevrijding van het grondgebied, aan welk
resultaat van zijn bestuur alles ondergeschikt moet zijn.
Wanneer dit feit plaats heeft, wil hij aan Europa een
krachtig, welvarend en rustig Frankrijk toonen. Aan dit
doel schrijft de correspondent de concessiën van Thiers
aan de rechterzijde toe. Bovendien laat Thiers zich door
de gedachte leiden, dat, al bestrijdt hij ook de dissolutio-
nistische pogingen der radicalen, algemeene verkiezin
gen, welke na die ontruiming moeten plaats hebbeniu
gematigd-republikeinschen zin niet minder schadelijk
zouden zijn voor de republiek, namelijk zooals hij die
begrijpt, dan eene kamer waarin de radicalen praedo-
mineerden. Zijne concessiën aan de conservatieve par
tijen beoogen dus niets anders dan dat hij zich bij de
algemeene verkiezingen op haar niet minder dan op de
republikeinen zal kunnen steunen.
Wat nu de meerderheid der commissie betreft, cf liever
de meerderheid der kamer, wat volmaakt hetzelfde is,
hare voornemens zijn minder gemakkelijk op te sporen,
eerst en bovenal omdat zij alle homogeniteit mist en
verder omdat in het programma van de belangrijkste
groep der rechterzijde alles niet al te juist gedefinieerd i3.
Er zijn in de rechterzijde ongeveer 250 afgevaardigden van
wie niets te de verwachten is, die óf hun wachtwoord
van Frohsdorf ontvangen, óf reeds voor het woord repu
bliek een onzinnigen afkeer hebbenóf al hunne kansen
op éene kaart, op éen gelukkig avontuur gezet hebben.
De eenige partij waarmede te rekenen valt is het reckter-
centrum, omdat aldaar de monarchale praedilectiën nog
niet den vorm van een absoluut dogma hebben aange
nomen. Deze partij wil alleen dit positiefhet parlemen
tair régimeen daarom bestaat er geen hinderpaal om de
proef met den bes taanden regeeringsvorm te nemen.
Laat de republiek de ministerieele verantwoordelijkheid
aannemen, en bij gebrek aan beter zal meu dan in
haar berusten. Met deze gevoelens bezield neemt het
rechter-centrum aan de werkzaamheden van de commissie
der dertigen deel. Ongelukkig heeft deze partij volgens
den correspondent zich nog niet van de coterie-politiek
kunnen losmaken. Hetgeen de schrijver van den brief
hierop Jaat volgen, is te eigenaardig om niet in zijn
geheel over te nemen.
„Men is verrast wanneer men eene partij zietdie
de pretentie heeft Frankrijk 's lot te willen besturen
en die, zoodra zij het in hare macht heeft, niets nut-
tigers meent te kunnen doen dan de ondervinding en
het talent van een enkel man te neutraliseeren. Het
is geene constitutie wat die heeren op het oogenblik
maken, zelfs geene organieke wet, ja zelfs geen alge
meen reglementhet is een zuiver personeele maatregel
om een redenaar den mond te stoppen, dien men op
andere wijze niet kan bestrijden. Daar zij niet met
succes kunnen antwoorden, leggen zij hem het zwijgen
op. Ulys3es had uit vreès voor de verleidelijke zangen
der Sirenen de ooren zijner reisgenooten met was doen
dichtstoppen de commissie der dertigen doet nog beter,
zij belet de Sirene te zingen. Inderdaad, daarin ligt
iets onbeschrijfelijk kinderachtigs."
Dat alles geschiedtterwijl de nationale vergadering op
haar einde loopt en hoegenaamd geene zekerheid bestaat
dat haar opvolgsterjzich'gebonden acht door dat reglement,
welks samenstelling zoo ontzaglijk veel inspanning kostte.
Tenzij het rechter-centrum zich illusiën maakt en zich
geroepen acht a faire les electionszooals men dit noemt,
en aan het land eene kamer te gevendie de zuivere voort
zetting is, althans wat de meerderheid betreft, van de be
staande. In deze pretentie ziet de correspondent juist het
grootste gevaar. De houding der meerderheid in de com
missie is van dien aard dat zij zoodanig doel moet naja
gen. Te oordeelen naar de taal harer organen, behoefde zij
niets anders te doen dan met eene numerieke meerder
heid, hoe gering ook, Thiers te dwingen een geheel
zuiver-reactionair ministerie te nemendat terstond de
prefecturen in haren geest veranderdede liberale ge
meenteraden ontbondde kieswet wijzigde en eindelijk
maatregelen nam om den president der republiek van
allen invloed te berooven.
De correspondent wil niet zeggen dat deze wenschen
door het rechter-centrum gedeeld wordenofschoon de
considerans van het befaamde ontwerp van de commissie
der dertigen recht geeft nog erger te denken en te
vragen „of niet de terugkeer tot de monarchie de grond
gedachte en de laatste hoop dezer partij blijft? Wat
beduidt anders, vraagt de schrijver, dat duidelijke
voorbehoud ten aanzien van het recht van constitutie?
Waartoe dient het, ons te zeggen dat men de republiek
niet wil helpen stichten, wanneer het niet is om zich
de bevoegdheid voor te behouden iets anders te stichten
den dag waarop de gelegenheid zich daartoe aanbiedt?
Een van beiden is waaróf met de zorg belast om
eene regeering te organiseerenheeft de meerderheid
der commissie evenmin inzicht in als moed voor haar
taak gehadmaar heeft zij er slechts een middel in gezien
om hare vooroordeelen te bevredigen, en dan hebben
zij slechts een spinneweb gesponnendat bij den eer
sten rukwind gebroken zal wordenóf zij heeft hare
oogen verder gericht en zich gevleid de ministerieele
verantwoordelijkheid iu te voeren door Thiers buiten
de kamer te sluiten, de binnenlandsche administratie
te veroveren door de ministerieele verantwoordelijkheid,
de verkiezingen te beheerschen door de «aan haar on
derworpen administratie en zich zoo het recht der
keuze voor te behouden tusschen eene reactionaire
republiek, wanneer de monarchie bepa.ald onmogelijk
isen een herstel van het koningschap, wanneer de
omstandigheden daarvoor gunstig zijn."
Laatste berichten.
Brussel29 Januari.
Ht contract tot verkoop van den Grand Luxem
bourg is heden namens den staat geteekend.
Parijs29 Januari.
LeSo^r verzekert, dat de reis van Thiers naar Wee
nen, bij gelegenheid der tentoonstelling aldaar, om eene
ontmoeting met von Bismarck te hebben, bepaald is, en
dat hij in het hotel der Fransche «ambassade te Weenen
zijn intrek zal nemen.
Jïlmgeltoerh.
MONACO.
DOOR
JT a bi sa "W alliaer.
Eenigen tijd geleden hing voor de ramen van een
plaatwinkel in Nizza een goed geteekende caricatuur.
De pachter van de speelbank te Monaco werd er spre
kend gelijkend op voorgesteld, terwijl hij aan een
biljart staat en met een zwarten en een rooden bal
speelt. Onder de plaat staan de woorden: Que ca soit
rouge ou noirqui sortea est toujours blanc qui gagne.
Als men den heer Blanc zich met zijn iichten tred
door Nizza ziet spoeden, met een lange, donkerkleurige
jas aan, een bril met donkere glazen op, terwijl het
lange, grijze baar onder een ouden hoed met breede
randen te voorschijn komtd«an zou men hem voor den
eigenaar van een instituut a h Malfatti of voor den
directeur van eene of andere instelling van liefdadig
heid houden, want niets kenmerkt in hem den schat
rijken eigenaar van de laatste Europeesche speelbank.
Tot nogtoe is de toevoer die men sedert de opheffing
van de speelbaaken in Duitsehhand van daar verwachtte
in Monaco nog niet aangekomen. De prachtige huizen,
die speculanten op de toekomst als uit den grond te
voorschijn tooveren, staan nog leeg, en de arme aan
deelhouders in de bank zullen zich ook dit jaar nog
met een bescheiden winstje van dertig of hoogstens veer
tig percent moeten tevreden stellen; laat echter eerst
de spoorbaan van Guinea naar Nizza eens weder her
steld zijn, dan zal men ds avonturiers en hunne gezel
linnen wei zien opdagen, nu Wiesbaden en Homburg
het reinigings-proces hebben ondergaan en behalve
Monaco nog slechts het weinig aanlokkelijke speelhol
te Saxon in Zwitserland bestaat.
Of echter die spoorweg,- de ellendigste van alle der
gelijke werken, ooit weder met volkomen veiligheid be
reden zal kunnen wordenis een andere vraag. Than s
nog, nu regenbuien en overstroomingen slechts als wel
kome verontschuldigingen kunnen gelden, storten tel
kens rotsen in, het gedeelte van den weg, dat nog in
exploitatie is, wordt dagelijks kleiner en bepaalt zich
tegenwoordig uitsluitend tot het verkeer tusschen Nizza
en Mentone, zelfs hebben de bouwvallen van den spoor
weg den 'vroeger zoo schoonen rijweg voor een gedeelte
onbruikbaar gemaakt, en men kan Monaco tegenwoor
dig over hand slechts over Parijs en Marseille bereiken,
of door Zwitserland, en te water van Guinea «af per
stoomboot: een lastige reis, terwijl vroeger de tocht
langs de Riviera di Ponente tot de schoonsten van de
wereld behoorde.
Sedert de heer Blanc op hoogst romantische wijze
zijn broeder, mede-eigenaar van de inrichtingen te
