Cïuitmlcmö.
gekleurd. Wel zijn hier in de laatste avonden en nach
ten vele zoogenaamde vallende sterren waargenomen,
doch op klaarlichten dag, voor zoover bekend is,nog
geen. Dit lichtverschijusel spatte niet uiteen, maar
verdween plotseling. Naar gissing is het 2 seconden
waarneembaar geweest. (N. Roti. cour.)
Te Hasselt heeft men de justitie zelve bestolen.
Op de griffie van het paleis van justitie aldaar werden
verscheidene gestolene voorwerpen bewaardbenevens
gelden van borgstellingen, papieren van waarde enz.
Sedert eenigen tijd bemerkte men, dat hiervan werd
gestolen, doch het gelukte niet den dader te ont
dekken. Eindelijk heeft de justitie eene huiszoeking
doen plaats hebben en heeft men den schuldige ontdekt
die met een valschen sleutel de kast wist te openen
waarin de voorwerpen geborgen waren.
Bij een spoorwegongeluk tusscheu Nizza en Toulon,
ongeveer een jaar geleden, terwijl de trein de brug
over de Brague passeerde, verloren de machinist en de
stoker het leven. De brug was ingestort tengevolge
van gebrekkige constructie, en door de weduwen van
de verongelukten werd een proces tot schadevergoeding
tegen de spoorwegmaatschappij ingesteld. De maat
schappij werd dezer dagen veroordeeld door de recht
bank te Grosse tot een schadevergoeding van 12,000
francs aan de weduwe van den machinist Liebant en
tot eene van 6000 francs in eensbenevens een levens
lange lijfrente van 1000 francs aan de weuuwe van den
stoker Crevoulen. Voorts moet de maatschappij aan de
schoonmoeder van den stoker een levenslange rente van
800 francs uitkeeren en aan ieder van hare kinderen
eene van 400 francsterwijl zij eindelijk nog een kapi
taal van 12,000 francs aan renten ten behoeve van die
kinderen moet vaststellen.
Voor de rechtbank te Huil stond dezer dagen
een kwakzalver, Henry Jacksonterecht, beschuldigd
dat hij een pachter voor 200 pond sterling had opge
licht. Deze „dokter" had zijn patient wijsgemaakt, dat
zijn hart, longen, lever en nieren waren aangedaan, en
verkocht hem levenselixer voor 25 p. st.; olie waarmee
de Christus gezalfd was voor 30 p. st..manna voor
50 p. st., slangentongen enz. naar evenredigheid.
Een zeer belangrijke onderneming is de bouw
van den Oroya-spoorweg, die van Callao over de beide
ketens der Cordilleras van Peru zal gaan. De weg
volgt de kronkelende loop van de rivier Rimac en is
reeds over de eerste bergketen gereed, terwijl men, met
ontzettende bezwaren kampende, de tweede nadert. Het
dal van Verrugas ligt zeer laag en scheen een onover
komelijke zwarigheid op te leveren, doch men bouwt
eene brug over den afgrond, waarvan de eerste boog,
125 voet lang, reeds gereed is; aan den tweeden is
men druk bezig en den 15ea Januari a. hoopt men de
gansche brug, 600 voel lang, gereed te hebben. Daar
de gewone werklieden weigerden zoo hoog in de lucht,
bijna zwevend, te werken, heeft men zeelieden aange
nomen, die het werk voltooien.
In den loop van het met 30 Juni 1ST2 geëindigde
jaar hebben zich binnen de Vereenigde staten 404,806
vreemdelingen gevestigd, zijnde 83,458 meer dan gedu
rende het vorige jaar. Uit Duitschland bedroeg de ver
meerdering 58,555, uit Engeland 13,234, en uit Ierland
I,293. Uit Frankrijk waren in 1871 3137 en in 1872
9317 landverhuizers, dus 200 pet. meer, afkomstig. Van
de landverhuizers waren 240,170 mannen en 164,636
vrouwen. Zij vertegenwoordigen 176 verschillende beroe
pen en 100 verschillendelanden. Uit Nederland kwamen
er 1909; uit België 738.
Uit het jaarverslag van den directeur-generaal der
posterijen in de Vereenigde staten van Noord-Amerika
blijkt, dat de uitgaven bedroegen 30,863,167 dollars, en
de inkomsten 24,552,565, zoodat de staat, wel verre
van op den dienst der pesterij te winnen, daaraan ruim
6 millioen dollars bijlegde. Postzegels werden, ten
getale van 541 millioen, voor een waarde van
15,840,000 dollars uitgegeven, benevens 105 millioen
gefrankeerde couverten en nog een aantal andere formu
lieren van waarde. De postrouten hebben eene lengte
van 200,000 kilometershet aantal buitenlandsche brie
ven in de Vereenigde staten aangekomen bedroeg ruim
II,500,000 en het aantal naar het buitenland verzonden
12,770,000. Het gezamenlijke aantal brieven bedroeg
127,000,000 en de exemplaren van couranten 36,620,000
THERMOMETERSTAND.
26 Dec. 's av. 11 u. 45 gr.
27 'smorg.7u.43gr.'smidd.lu.51gr.'sav.6u.48gr.
STA TEN-GENERA AL.
EERSTE KAMER.
{Per telegraaf.)
Een achttal wetsontwerpen van ondergeschikt belang
werden achtereenvolgens aangenomen.
Tegen morgen is de behandeling van de wet op de
middelen voor 1873 aan de orde gesteld. Daarna zal
de kamer beslissen of zij de staatsbegrooting voor 1873
nu of later zal behandelen.
ALGEMEEN OVERZICHT.
„Europa verwacht spoedig het resultaat te vernemen
van het onderhoud hetwelk de president der Fransche
republiek met de commissie voor de gratie gehad heeft.
De conferentie had plaats op den koristen dag, een
der keerpunten van het jaar, en het zon een gelukkig
omen voor de toekomst wezen wanneer zij tevens een
keerpunt ware in de geschiedenis der republiek. Parijs
en de beschaving hebben zich voldoende gewroken op
de misleide dwepers die beproefden hen in hun eigen
val mede te slepen, en de doodsangst, waarin deze
ongelukkige gevangenen verkeeren, doet den afschuw
voor hunne misdaden p'aats maken voor medelijden
met hunne lange kwelling. De politiek der regeering
schijnt hierin te bestaan, dat zij door langzaam opvolgende
terechtstellingen de herinnering aan de treurige lenteda
gen van 1871 wil levendig houden. Nu weder, een jaar en
zeven maanden na de onderdrukking van den opstand,
wacht een handvol ter dood veroordeelden de beslissing
der commissie voor de gratie af. Is het onbillijk te
hopen dat het beroep met gunstig gevolg bekroond
mocht worden? Telkens hebben wij den wensch
uitgesproken, waarmede geheel Europa zich vereenigt,
dat de execution te Satory eindelijk eens mochten
ophoudenNu echter is geen motief om daarmede
voort te gaan meer voorbanden. De meerderheid in
de nationale vergadering heeft de jeugdige republiek
reeds treurig genoeg gedoopt, cn Thiers kan niet
meenen dat de executiën noodzakelijk zijn om het
verleden te wreken of het heden te beveiligen. De
fusillades te Satory zullen altijd onder de gruwelen
der Fransche geschiedenis blijven behooren, zij zullen
op het Credit van de partij der orde staan tegenover
de September-moord en van de eerste revolutie. Langer
voortgezet zullen zij eene reactie in het leven roepen ten
gunste van hunne slachtoffers. Voorzeker, de tijd voor
een algemeene amnestie is gekomen en wij vertrouwen
dat de president en de nationale vergadering in antwoord
op den wensch van de geheele wereld besluiten zullen,
dat het nieuwe jaar beginnen zal met een nieuwe
politiek van vergiffenis."
Inderdaadwie zou niet instemmen met dezen wensch
van the Daily News De gerechtelijke moordenwelke
de reactionaire meerderheid der kamer in naam der re
publiek deed voltrekken, zijn een schandvlek voor Frank
rijk. Reeds te lang koelden de monarchalen hun haat
op de ongelukkige slachtoffers der communeen met
onverdeelde vreugde is dan ook overal het bericht in
enkele Fransche dagbladen vernomendat Thiers vóór
het uiteengaan der kamer zich beijverd heeft de commis
sie ten aanzien van alle ter dood veroordeelden tot
zachtmoedigheid te stemmen en haar te bewegen om
het jaar 1873 aan te vangen met eene amnestie voor
politiek-veroordeelden. Zal zijn voorspraak veel baten?
Zcoals the Daily News terecht zegt, geheel Europa
hoopt het, doch in dit opzicht is van de commissie voor
de gratie niet veel goeds te verwachten. Tot dusverre
kenmerkten zich hare beslissingen door verregaande
wraakzucht en zelden gaf zij aan de stem van het
medelijden gehoor. Geven dus hare antecedenten wei
nig hoop, de verhouding tusschen de monarchale meer
derheid en T hiers is thans zoo gespannendat van de
commissie nauwelijks eenige tegemoetkoming aan de
wenschen van den president verwacht kan worden.
Moge de commissie echter dit ongunstig oordeel omtrent
haar logenstraffen
In die verhouding komt natuurlijk thans gedurende
de dagen der politieke windstilte geen verandering.
Slechts verdient de mededeeliDg van le Temps de aan
dacht, dat de heer Barthëlêmy St.-Hilaire namens den
president der republiek aan den heer de Larcy gemeld
heeft dat hij de eerste sub-commissie der groote com
missie der dertigen Zaterdag morgen aan het Elysée
te Parijs bij zich zal ontvangen. Zal de monarchale
meerderheid aan dit vei zoek gehoor geven Waarschijn
lijk wel, teneinde niet openlijk met Thiers te breken,
doch het zal haar moeite kosten om zich, als commissie
uit de souvereine vergadering, te begeven naar haren
ambtenaar, en dan nog wel terwijl deze zich, in strijd
met den uitgedrukten wil dier kamer, te Parijs bevindt.
Aan de voorzitters der beide kamers van den Pruisischen
landdag heeft von Bismarck, „ontslagen president van
het staatsministeriebij missive kennis gegeven van
de optreding van graaf Roon als voorzitter van den
ministerraad. De minister van oorlog beeft in die qua-
liteic terstond aan alle hooge ambtenaren der ministe-
riën audiëntie verleend, waaruit men moeielijk kan
afleiden dat, zooals de teleurgestelde nationaal-liberalen
beweren, zijne benoeming een zuiver provisioneel karakter
draagt, terwijl de betrekking overigens weinig meer dan
een eerepost is. Maar waarom beeft von Bismarck dan
„tot ontlasting van arbeid" juist dat eerepostje neer
gelegd? Hij is rijkskanselier, Pruisisch minister van
buitenlandsche zaken, verantwoordelijk minister voor
Elzas-Lotharingen, minister voor Lauenburg en minister
president in Pruisen, en juist uit deze laatste betrek
king, welke bem ontegenzeggelijk de minste moeite en
zorg baarde, wordt hij ontslagen. Moet dit ontslag
iets beteekenen, dan moet het zijn dat den groeten
Pruisischen minister daardoor de overwegende invloed
op Pruisen's binnenlandsche aangelegenheden ontnomen
wordt. Vooralsnog kunnen wij het echter nietgelooven
dat de staatsman, aan wien Pruisen in een tijdsver
loop van tien jaren zijne positie en zijne macht, zoowel
naar binnen als naar buiten, dankt, plotseling van de
leiding der Pruisische politiek voor een groot deel
beroofd zou worden. Van welke zijde men de quaestie
ook beschouwe, de crisis te Berlijn blijft, ook voor de meest
regeeringsgezinde Duitschers, een onopgelost raadsel.
Maandag heeft de grijze kerkvorst op het Vaticaan
een consistorie gehouden in tegenwoordigheid van 22
kardinalen, bij welke gelegenheid elf nieuwe bisschoppen
werden benoemd. Op zich zelf beschouwd achten wij dit
feit van hoegenaamd geen politiek belangen zou den het dan
ook zonder twijfel onopgemerkt hebben laten voorbijgaan,
wanneer wij daaraan niet een korte opmerking wenschten
te verbinden. De pauselijke allocatie, welke uitvoerig in
de Voce della Verita wordt medegedeeld, geeft daartoe
bijzondere aanleiding. Blijkbaar op zijn gewonen gemoe
delijken toon, die slechts enkele malen wanneer hij in
vuur raakt een moeilijk verholen drift verraadt, heeft „de
grijze gevangene van het Vaticaan" zich beklaagd over de
vervolgingen waaaran de kerk bloot staat. Die klacht heeft
in den mond des pausen ook niets bevreemdends en niemand
zal den ouden man dan ook daarom bijzonder hard vallen.
Maar wel opmerkelijk is het, dat die klacht zich ach
tereenvolgens uitstrekt over Italië o. a. wegens zijne wet
op de godsdienstige corporatiën, over Duitschland, dat de
kerk en zijne dienaren op strenge wijze vervolgt, over
Zwitserland, dat op enkele plaatsen de voetstappen van
het Duitsche rijk drukt, en over SpaDje, dat eene wet
tot bezoldiging der geestelijkheid uitvaardigt in strijd
met de rechtvaardigheid en de concordaten; over landen
dus waarvan twee bij uitstek katholiek zijn. Niemand zal
Pius IX het recht van klagen willen ontzeggen maar
nu bijna iedere staat tot zelfs de geloovigstereden
tot klagen geeft, ware het dan niet beter eens te on
derzoeken of de schuld ook aan de kerk en hare. die
naren zon kunnen liggen V Wel verre van Duitschland's
en Zwitserland's politiek tegenover de katholieke kerk
te willen billijkengelooven wij toch dat elk onpartij
dig beoordeelaar zal moeten erkennen, dat Spanje en
vooral Italië zich tegenover de aanmatigingen der kerk
aan geen enkele onrechtvaardigheid hebben schuldig
gemaakt.
Thiers en de commissie-Bufaure.
Uit het feit dat de eerste subcommissie der comraissie-
Dufaure nog Maandag namiddag bijeenkwam, niettegen
staande de kamer reeds Zaterdag hare laatste zitting
hieldzou men meenen te kunnen opmakendat zij zich
beijvert om zoo spoedig mogelijk haar taak ten einde te
brengen en de kamer in de gelegenheid te stellen van
de voorgestelde constitutioneele hervormingen kennis te
nemen. Het tegendeel is echter waar. De leden waren
slechts een uurtje bij elkaar, waarin zij zich volstrekt
niet de moeite gaven over eenig constitutioneel onder
werp te beraadslagen, omdat, zooals le Soir zegt, zij
eenstemmig van oordeel zijn dat zij niets kunnen aan
vangen voordat Thiers in hunne vergadering gekomen
zal zijn of eenig ontwerp zal hebben ingediend. De
president der republiek echter acht het niet wensche-
lijk dat de regeering het initiatief zal nemen, en verwees
den voorzitter de Larcy naar den minister Dnfaure.
Het onderhoud tusschen deze beide heeren heeft lang
geduurd, maar blijkbaar tot geen resultaat geleid.
„De constitutioneele commissie zegt le Temps
vergadert dus om niets te doen, en het schijnt zelfs dat
zij met niets doen zal voortgaan totdat de regeering
haar een ontwerp aanbiedt. Het gouvernement van zijnen
kant wil zich, zegt men, niet uitlaten voordat de com
missie bepaald eene keuze gedaan heeft. Dit herinnert
aan zeker blijspel, dat hoe oud ook steeds doet lachen.
Passeer meneer! Zeker niet passeert u, waarop
beide personen tegelijk door een deur willen die nau
welijks wijd genoeg is voor éen persoon. Zoo zullen
gouvernement en commissie ook wel beiden een initiatief
moeten nemen, maar die oplossing ligt nog in het verre
verschiet.
„Voor het oogenblik houdt de meerderheid van de
commissie der dertigen zich stipt aan de ministerieele
verantwoordelijkheid niet dat zij a priori elks andere
hervorming verwerpt. Maar deze alleen is haar dierbaar,
en, wanneer zij er in toestemt om de anderen te onder
zoeken, dan is het om niet te openlijk haar mandaat te
schenden of onherroepelijk met Thiers te breken. Onder
die omstandigheden is een defensieve houding de beste.
Er is inderdaad geen constitutioneel ontwerp denkbaar
dat niet aanleiding geeft tot tal van opmerkingen en
penibele quaestiën. Zoolang de commissie zich achter dit
bolwerk verschuilt is de positie van Thiers sterk; hij
heeft het openlijk verklaard en iedereen begrijpt het
