Het amendement wordt desniettegenstaande onder
steund.
De heer van Eek verklaart, dat hij bij het reeds ge
sprokene niets meer te voegen heeft. Hij verkeert nog
in twijfel omtrent de zaak; twijfelen anderen niet, dan
kunnen zij daarvan doen blijken door tegen zijn amen
dement te stemmen.
De heer Cau meent, dat het amendement van den
heer van Eek vervat is in bewoordingen, waaraan moeilijk
zal kunnen voldaan worden. Zijns inziens zal wel geen
deskundige in staat zijn om te zeggen hoeveel voor
het in orde brengen en onderhouden der oeverver
dediging van den polder wordt vereischt. Bovendien
acht hij het onnoodig, daar er gegevens genoeg voor
handen zijn. Ook hij heeft lang getwijfeld, maar die
twijfel is geweken en hij aarzelt niet zijne stem ten
gunste van het verzoek van den Nieuw Neuzenpolder
uit te brengen. De eenige vraag die alles afdoet is
deze: wordt de Nieuw Neuzenpolder in den geest
der wet te zwaar gedrukt? En als hij dan nagaat
dat die polder in vijf jaren 147,299.67^, of gemiddeld
per jaar 29,460 heeft opgebracht en daarmede het op
brengend vermogen vergelijkt, en als hij tevens aan
neemt, om niet te weinig te noemen, dat de pacht
waarde wellicht 100 per hectare 's jaars zal bedragen,
dan komt hij tot het resultaat dat de Nieuw Neuzenpol
der in de laatste vijfjaren meer dan 65 percent van zijne
inkomsten heeft opgebracht, terwijl hij bovendien nog
bezwaard blijft met eene schuld van f 37,C00. Neemt
men hierbij aan wat de hoofd-ingeniour van den water
staat in zijn rapport heeft aangevoerd, dat de toestand
der waterkeering van dien aard is dat de tegenwoordige
gemiddelde uitgaaf van f 31,000 in de eerste jaren wel
niet zal kunnen verminderen, dan gelooft spreker dat
de Nieuw Neuzenpolder werkelijk te zwaar gedrukt is.
De heer de Jonge zegt, dat hij zich bepaald heeft
afgevraagd wat hij doen moest om zich goed te beraden
voor den eersten stap in eene zoo gewichtige aangele
genheid als deze. Naar hij meent blijkt het na de ge
voerde discussie vrij duidelijk dat bij het zoeken naar
factoren, deze door den heer Pompe van Meerdervoort
genoemde factor het meest bij de vergadering domi
neert: brengt de Nieuw Neuzenpolder genoeg op?
Blijkens de gevoerde beraadslagingen, bestaat omtrent
dit punt nog al meer of min belangrijk verschil van ge
voelen 't geen niet kan bevreemden als men bedenkt
dat het antwoord op die vraag zoozeer afhankelijk is
van ieders subjectieve meening.
Kon men nu vooraf reeds met de wet in de hand in
dezen de, wat spreker noemen zal, officieele waar
heid kennen, dan zou gewis het oordeel in deze gewich
tige aangelegenheid veel gemakkelijker zijn. Doch wat
is de zaak? Als men krachtens art.92 en v.v. van het
reglement voor de calamiteuze polders in dit gewest,
dd. 12 Juli 1871 (Provinciaal blad n°. 91) die offi
cieele waarheid zoude kennen, staat men voor een
fait accomplidan toch is het besluit tot calamiteus-ver-
klaring reeds gevallen. Nu is het voor hen, die niet van
nabij met den polder bekend zijn, eene moeilijk te be
antwoorden vraag, of het voor de pachtwaarde aange
geven cijfer geacht kan worden juist te zijn. Die leden
zullen dus hunne stem moeten uitbrengen volgens de
opinie die zij zich daaromtrent gevormd hebben uit
hetgeen door dezen en genen hier gezegd is. En na al
wat hij hier gehoord heeft is hij niet teruggekomen van
de meening, die hij reeds koesterde in de afdeeling
waarin hij zitting hadhoezeer hij zich daar, immers
speciaal met het oog op de meer dan gewone moeilijk
heid der beoordeeling van de zaak in quaestie, zijne hier
uit te brengen stem had voorbehouden, dat er alleszins
termen bestaan om den Nieuw Neuzenpolder calamiteus
te verklaren.
Wat overigens de quaestie van pachtwaarde en op-
brengstwaarde betreft, veroorlooft spreker zich een
enkel woord te zeggen, naar aanleiding van het door
den heer Pompe van Meerdervoort ontwikkelde denk
beeld, 'tgeen z. i. min juist was. Spreker stelt als zeker
dat ei' wel degelijk zeer nauw en terugwerkend verband
bestaat tusscben die genoemde waarde. Hij kan zich
gemakkelijk voorstellen dat iemand grond in eenen
polder bezit met een zeer groot productief vermogen,
maar zóo gevaarlijk gelegen, dat de pachtwaarde daar
door zeer gedrukt wordt; als men toch gevaar loopt te
eeniger tijd te verdrinken, acht hij dien druk zeer na
tuurlijk.
Ten slotte betuigt spreker zijn leedwezen, dat de heer
van Eek hem gisteren verkeerd blijkt begrepen te heb
ben, toen hij de reden opgaf waarom hij stemmen zou
tegen het algemeen reglement voor de polders of water
schappen in Zeeland.,. Het was er verre af dat hij den
heer van Eek zou beschuldigd hebben van gebrek aan
ernst, want onder de ernstige leden in deze vergade
ring rangschikt hij dien afgevaardigde in de eerste
plaatsmaar hij heeft gezegd dat, ofschoon het amen
dement van den heer van Eekde hilariteit bij zeer vele
leden in de vergadering had opgewekt, het voor spreker
integendeel van zoodanige vicieuse strekking was, dat
het hem belette zijne stem aan het reglement te geven.
De voorzitter meent er nogmaals op te moeten
wijzen, dat de aanneming van het amendement van
den heer van Eek alleen tot een nutteloos uitstel
zou leiden. Hoezeer zijnerzyds ook volkomen den
lof beamende die aan de bekwaamheden van den hoofd
ingenieur van den waterstaat door verschillende leden
reeds is gebracht, betwijfelt hij ten zeerste of die
ambtenaar in staat zou zijn om eene volkomen juiste
opgaaf der kosten eener verbeterde oeververdediging te
doen.
Wat de pachtwaarde betreft, merkt hij op, dat het
reglement voor de calamiteuze polders of waterschappen
wel voorschriften geeft omtrent de opneming der gron
den, maar niet omtrent een voorafgaand onderzoek.
Indien de vergadering verlangde dat zoodanige opne
ming vooraf plaats had, dan zouden daartoe gelden be-
hooren te worden aangewezen ter bestrijding der daaraan
verbonden kosten, daar het onbillijk zou wezen die
kosten te brengen ten laste van den polder, die aan zijne
verplichtingen heeft voldaan. Gedeputeerde staten zou
den dus eene speciale machtiging van deze vergadering
behoeven, om over de noodige gelden te beschikken.
De heer Snouck Murgromje acht zich verplicht
met een enkel woord op te komen tegen de door den
heer Pompe van Meerdervoort tegen hem ingebrachte
beschuldiging, dat hij de zaak verkeerd heeft voor
gesteld. Art. 6 van het reglement voor de calamiteuze
polders of waterschappen zegt: „dat gedeputeerde
staten de inwilliging van het verzoek om calamiteus-
verklaring moeten weigeren, wanneer zij de overtuiging
hebben verkregen dat de zeewering en oeververdediging
gedurende de laatstverloopen jaren zijn verwaarloosd,
of dat, hetzij door opzethetzij door verzuim om de uit
gaven tijdig te dekken door de heffing van een redelijk
dijkgeschot, de polder of het waterschap is geraakt in
den ongunstigen geldelijken toestand, die aanleiding
geeft tot het verzoek om calamiteus-verklaring. Dit ar
tikel lezende, gelooft hij met recht te mogen zeggen dat
deze vergadering het bewijs voor den grond harer wei
gering van het verzoek moet leveren.
De heer van Eek verklaart dat hij zijn amendement
intrekt, op grond dat niemand daarover nader schijnt
te willen spreken.
De beraadslaging wordt alsnu gesloten en het voor
stel van gedeputeerde staten tot afwijzing van bet verzoek
van den Nieuw Neuzenpolder in stemming gebracht,
