MIDDELBÜRGSCHE
C O R A N T.
F 216.
Woensdag
1872.
11 September.
Dit blad verschijnt dagelijks met uitzondering van den Zondag, den 2Én Paasch- en Pinksterdag en een der Kerstdagen.
De prijs per 3/m.franco is f 3.50.
advocaten, soldaten, burgerheeren en eenige werklie
den er onder (ik zag er ook een voornaam Haagsch
industrieel en gemeenteraadslid tusscken zijne mede
burgers ingenepen staan). De zuidelijke limiet van het
heiligdom wordt door een kolossaal buffet ingenomen,
waar boven eene ook al volgepropte tribune is aange
bracht, terwijl in 't westenwaar het bureau van het con
gres vlak tegen den wand zit, een veel te kleine tribune
voor de pers de vertegenwoordigers en verslaggevers
van een aantal binnen- en buitenlandsche bladen bergt.
Over het bureau bevindt zich te halver hoogte van de
zaal een kamertje ik vermoed dat het bij de oor
spronkelijke bestemming der zaal den dienst bewees
van de cahinets particuliers der Parijsche restaurants
dat met een schuifraam het gezicht op het enceinte
heeft, het privaat eigendom van den concierge van de
zaal, door wien bij de buitengewone gelegenheid van
dit congres voor het binnentreden van dit privatissimum
eene schatting van éen gulden wordt gevraagd. Het
is warm in de zaal, waar ik mij te midden van het
publiek bevind, doch er moet ergens eene soort venti
latie zijn; althans van tijd tot tijd voel ik een welda
dig tochtje op mijn gezicht. Om u de volte en het
gedrang te beschrijven zal ik maar éen woord bezigen:
men had moeite om een plaatsje voor zijn voeten te
vinden! Hoe onmogelijk het ook schijne en welk ver
rassend nieuw licht het feit ook over de samenpersbaar-
heid van 's menschen lichaam doe schijnen, letterlijk
was het waar dat de omvang der toehoorders door het
geweldige gedrang was samengedrongen tot aan de
vlaktemaat der voeten. Hetzelfde gedrang belemmert
het gezicht. Met moeite krijg ik den president in het
oog en in de schuinte heb ik over den schouder van
een jager heen een kijkje op Carl Marx in eigen
persoon. Evenals Lassalle, Barnum, Meijerbeer en an
dere levenmakers behoort hij tot dat oude ras, waaraan
Disraeli de toekomst voorspelt, en 't is hem aan te
zien. Hij ziet er echter in 't geheel niet uit als een
half Hollander, zooals hij is, uit eene Nederlandsche
moeder gesproten en zeer nauw geparenteerd (als ger-
main of sous germainaan een der voornaamste advoca
ten van Amsterdam. Blijkbaar is hij de ziel der ge-
heele zaak; want schoon zelf geen deel aan de discus
sie nemende, staat hij met den president en den
secretaris, achter wiens stoel hij gezeten is, in voort
durend contact, zoodat hij zooal niet de hand, dan
toch het hoofd blijkt te zijn dat allen dirigeert. Van
de andere helden der Internationale kan ik niet veel
te zien krijgen; éen slechts hoorde ik in 't Hollandsch
spreken waarbij ik hem meteen zag, dat was zeide
men de beruchte van der Hout, wiens uiterlijk mij
terstond de ommegaande bedienden herinnerde die in
de kermistent van Boas en Judels de entre-actes op-
vroolyken door hun geschreeuw van „Beiersch bier, ijs,
pons, lemenade!" Verder verscheen er nu en dan een
zware kerel in zijn hemdsmouwen boven de hoofden
van hit gedrang; hij scheen een soort van officieuse
politie uit te oefenen en dirigeerde nu den een hier dan
den ander daarik hield hem eerst voor een der steun
pilaren der Internationale, maar vernam weldra dat
het de kastelein van het lokaal was, bezet met eene
naïeve vrees dat zijn mobilair van het dringen en
duwen schade zou lijden.
„En nu de handelingen zelveliet begin der zitting
werd ingenomen door een requisitoir van den „burger"
van der Hout tegen de redactie van het Dagblad van
'sGravcnhage en vooral tegen den hoofdredacteur daar
van waarbij de spreker in niet zeer welriekende biogra-
phische détails afdaalde zonder heel veel nut. Met meer
goeden smaak dan de eerzame Amsterdammer vervulden
de vreemdelingen, die deze speech achtereenvolgens in
't FranschEugelsch en Duitsch moesten vertalen, hunne
taak met zeer veel korreltjes zout; de Fransche verta
ler maakte met een enkel woord gewag van de mede
gedeelde levensbijzonderheden en voegde er bij„nous
passerons ces détailscar je trouve noire temps trop pre
cieus pour Voccuper de cette saloperieDaarna werden de
nieuwe statuten, zooals die op de administratieve (ge
heime) vergadering waren aangenomen, voorgelezen.
Blijkens die nieuwe bepalingen heeft de partij van
Middelburg 10 September.
Men meldt ons uit den Haag dat een wetsontwerp
tot algemeene verlaging van den census terstond na
de hervatting der werkzaamheden bij de tweede kamer
zal ingediend worden. Het wetsontwerp moet nagenoeg
op denzelfden leest geschoeid zijn als dat van den
heer Fock.
Z. M. de koning wordt a. Vrijdag van zijn reis naar
Zwitserland in den Haag terug verwacht.
De Staats-courant van heden bevat het gewone pro
gramma voor de opening van de vergadering der staten-
generaal, te 's Gravenhage, op Maandag 16 dezer.
De minister van buitenlandsche zaken heeft ter ken
nis van de belanghebbenden gebracht, dat, volgens
mededeeling van den gezant der Fransche republiek,
de Nederlandsche reizigers, evenals de Britsche en
Belgische, voorloopig zijn vrijgesteld van het vertoonen
van een paspoort aan de Fransche grenzen, en alleen
verplicht zijn hunnen naam op te geven, met aandui
ding hunner nationaliteit.
Met ingang van den lcn October a. is de rijkstele-
graafkantoorhouder en brievengaarder te Egmond aan
zee F. J. Gentie, op zijn verzoek, eervol uit die betrek
king ontslagen en weder als rijkstelegraaf klerk in dienst
gesteld.
Tot brievengaarder en kantoorhouder te Egmond aan
zee is met ingang van genoemden datum benoemd
H. W. J. G. Slrootman, tot dusver geagreëerd klerk
ten postkantore te Appingedam. Staats-courant
Onze Haagsche correspondent geeft ons het vol
gende overzicht van de zittingen van het congres der
Internationalendat wegens plaatsgebrek tot heden
moest blijven liggen.
„Deze gehecle week is het Internationale „werkers"
congres dan toch hier vergaderd geweest, en tot op
dit oogenblik heeft het congres aanleiding gegeven tot
tevredenheid. Men zou de Nederlandsche regeering
bijna beleedigen met er zijne tevredenheid over uit te
spreken dat zij het rustig zijn gang had laten gaan
daardoor zou men toonen haar een oogenblik te hebben
verdacht van ter wille van pressie van buitenaf en van
het misbaar eener zekere pers de vrijgevige beginsels
onzer wetgeving geschonden en Nederland's ouden roem
van gastvrijheid en verdraagzaamheid even schandelijk
onteerd te hebben als het ministerie Heemskerk-van
Zuijlen het door de wederrechtelijke uitdrijving der
Hanoversche uitgewekenen deed. De pressie van buiten
werdzooals men wilvooral uitgeoefend van den kant
van Frankrijkwelks minister van buitenlandsche zaken
in den Haag bepaalde vertoogen heeft laten doen, die
bij de zeer groote meerderheid van het ministerie afstie
ten op een onverzettelijk vasthouden aan de wet.
„Maar meer reden van tevredenheid gaven twee elemen
ten, die niet gewoon zijn zich in Nederland bijzonder
prijzenswaardig te gedragen, ik bedoel de politie en
liet Haagsche volk. Zoowel bij de ontvangst der Inter
nationalisten als in hare houding tegenover het ganscbe
congres ontwikkelde de Haagsche politie een beleid,
gezond verstand en bescheidenheid, die bij den vreem
deling, dunkt mij, den indruk moeten gegeven hebben
alsof de bevoegdheid der politie in Nederlandin plaats
van in den ongeregelden toestand te verkeeren dien wij
allen kennen, geregeld werd door de vrijzinnigste en
volmaaktste wet. De Hagenaars van den anderen kant
vroegen zich vaak met verbazing af, of zij de Haagsche
politie wel voor zich zagen, die onder een vroeger
régime in vloekendreigementen en aanmatigingin
plaats van in beleefdheid en welwillendheid hare kracht
zocht. Met genoegen zie ik ook dat in alle Engelsche
couranten en haar getuigenis is op dit terrein veel
waard hulde aan onze Haagsche politie gebracht wordt.
„Maar wat mij nog meer verbaasde en genoegen deed
was de houding van het Haagsche volk. Dagen lang
was er in de hier vooral door de lagere klassen gele
zen courant tegen het te verwachten congres een op
ruiende en insinueerende polemiek gevoerd, die, ware
ze in de Parijsche Figaro geplaatst geweestaurait fait
tache dans la Loue.
„Niemand die het doel van deze pogingen niet door
zag; velen, de lichtgeloovigheid en onwetendheid van
het Haagsche volk kennende, waren ernstig bevreesd
dat zij haar doel zouden bereiken en een oploop verwek
ken, waaruit misschien, wanneer de zaken wat meelie
pen, eenige politieke voordeelen voor zekere partij zouden
te distilleeren vallen. Maartot veler verbazing en aller
voldoening (behalve van de bedoelde politiekers natuur
lijk) hield de Haagsche volksklasse zich voorbeeldig
gedurende de gansche weekzij toonde hoogstens nieuws
gierigheid naar de lieden, waarvan men hen zooveel
geks bad trachten diets te maken; in éen woord het
door het Haagsche Dagblad uitgestrooide zaad bleek cp
een rots gevallen te zijn.
„Maar 't wordt tijd om tot het congres zelf te komen.
Het doel dat men zich daarmede vooral voorstelde was
de verdeelde elementen der Internationale te hereeni
gen en de klove te dempendie de verschillende allen
al even onhandelbare richtingen in haar boezem ver
deelt. Centralisatie of decentralisatie, unie of federa
lisme was ook in die vereeniging de groote strijd. De
Internationale, zoo klaagt men in Zwitserland en in
Spanje, gaat op in den koofdraad te Londen, welks ziel
Carl Marx is, de eenige organiseerende kop (tusschen
twee haakjes gezegd) en de eenige man van wetenschap
en tact onder de leiders der socialistische beweging;
men wil daarom den invloed van den hoofdraad vermin
deren en 't door wijziging der .statuten daarheen bren
gen dat de nationale afdeelingen der vereeniging eigen
lijk de werkende kracht uitmaken en de hoofdraad
niets anders hebbe dan een beperkt mandaat van louter
administratieven aard. Dat die toeleg geen bijval vindt
bij den hoofdraad zei ven is natuurlijk! Hij bestrijdt
dien met al de kracht van een strijd pro domo sua
en Carl Marx is daarom met al zijne trouwe aanhan
gers en familieleden uit Noord en Zuid, maar vooral
uit Engeland, opgekomen; van heinde en verre hebben
ze zich door afdeelingen en afdeelingtjes als gedele
geerden laten benoemen, zoodat zij als eene vast aan
eengesloten meerderheid pal stonden voor de bataille
royaledie gedurende zes dagen op het Haagsche con
gres in publieke en geheime maar vooral in geheime
zittingen gestreden is. Geen wonder dat de logica van
het cijfer de overwinning behaalde, dat de herziening
der statuten weinig te beteekenen haden de hoofdraad
door eene schijnbare concessie op een enkel punt zich
wist te handhaven op de ingenomen plaats.
„Voeg bij die wijziging der statuten eenige persoon
lijke quaesties, interpellaties, incidenten, en gij zult een
volledig overzicht hebben van hetgeen het Haagsche
congres heeft uitgericht, of liever tot gisteren avond
uitrichtte, daar er op het oogenblik weder eene „publieke"
vergadering met eene door het sluiten der deuren ge
temperde publiciteit, waaraan ik helaas mijn aandeel
niet heb kunnen machtig worden, gehouden wordt,
waarvan ik u natuurlijk niets weet te verhalen.
„Wat het uitwendige van het congres betreft, om u
daarvan een denkbeeld te geven beschrijf ik u de veel
bewogen zitting van gisteren (Vrijdag) avond, waarvan
ik reeds met een kort woord gewaagde, en die ik in
't zweet mijns aanschijns in den meest letterlijken en
onaangenamen zin des woords bijna tot den einde heb bij
gewoond. Door de berichten uit andere dagbladen, wier
verslaggevers het buitengewone voorrecht genoten van
ook op de geheime zittingen de vergadering te kunnen
rondneuzen, weten uwe lezers zich reeds eenige voor
stelling te maken van het congreslokaal. Genoeg zij
het te vermelden dat het enceinte waar de gedelegeer
den zitting hadden dezelfde ruimte waarin gewoon
lijk Zondags avonds do Haagsche dienstmeisjes met hun
grenadier of jager de edele danskunst beoefenen
ten noorden grenst aan een blinden muur, ten oosten aan
eene opeengepropte en zeer veel van de warmte lijdende
menigte, hoofdzakelijk samengesteld uit ambtenaren,
