het aantal aanwezige leden niet voldoende is om be
sluiten te nemen, tegemoet kunnen komen door het
vereischte getal lager te stellen.
Nog eenige leden stelden verschillende tijden voor,
waarop de zittingen van den rijksdag zouden plaats
hebben, welke voorstellen met het oorspronkelijke van
de hoeren Elben c. s. naar de commissie gerenvooioerd
werden. Van het door von Bismarck geopperde denk
beeld, om liet voor de Beschluszfcihigkeit vereischte getal
leden te verminderen, was echter blijkbaar geen sprake
meer. Trouwens dit zon de parlementaire contiole van
den Duitschen rijksdag nog meer illusoir maken dan
reeds feitelijk het geval isen bovendien de groote on
billijkheid ten gevolge hebben, dat de Pruisische leden
geldige besluiten zouden kunnen nemen, wanneer de
afgevaardigden der andere bondsstaten verhinderd zijn
de zitting bij te wonen, terwijl deze laatsten geduldig
de sluiting of schorsing van den Pruisischen landdag
zouden moeten afwachten. En dat deze onbillijkheid
niet tot de onmogelijkheden zou belmoren blijkt reeds
hieruit, dat de rijksdag bijua twee weken zitting houdt,
niettegenstaande dat de Beiersche en in den aanvang
ook de Saksische en Wurtembergsche afgevaardigden
door de zittingen hunner landdagen grootendeels afwe
zig waren, terwijl morgen de rijksdag geen zitting
zal houden, alleen omdat de Pruisische kamer van
afgevaar d igden bij een komt.
Een bericht uit Parijs van gisteren meldt, dat dc onder
handelingen tusschen den speeialeu vertegenwoordiger
der Fransche regeering en het Belgische gouvernement
over de wijziging der handelstarieven een gunstigen
afloop voorspellen. De heer Ozenne is gisteren to Ver
sailles aangekomen en heeft zeer bevredigende mede-
deelingen aan de regeering gedaan. Het is mogelijk,
dat het Belgische ministerie zich minder hardnekkig dan
de Engelsehe regeering tegen verhooging der tarieven
verzet, maar die verhooging kan niet zeer belangrijk
zijn, want bet. is boven allen twijfel verheven, of België
zal evenmin als Engeland medewerken om tot het ver
ouderde stelsel van protectie terug tekeeren. Hetzelfde
bericht uit Parijs voegt er bij, dat de formaliteit der
paspoorten ook weldra op de oostelijke en zuidelijke
grenzen van Frankrijk opgeheven zal worden.
Het Engelsehe ministerie leed gisteren in het lager
huis een tweede nederlaag. Een amendement van den
beer Leatham op de ballot-bill, om op iederen kiezer,
die zijn ingevuld stembiljet aan anderen vertoont, ge
vangenisstraf toe te passenwerd in weerwil van de
ondersteuning van den heer Gladstone met 274 tegen
246 stemmen verworpen. Evenals den vorigen dag
het geval was geweest, begroetten de conservatieven
deze stemming met uitbundig gejuich. Toen de storm
bedaard was, verklaarde Gladstone dat hij desniettemin
de wet bleef handhaven. Deze laatste mededeeling is
óf zeer naief óf tamelijk onbegrijpelijk. Wanneer men
bedenkt, welke lotgevallen deze ballot-lill reeds in het
lagerhuis zoowel als in het huis der lords ondervonden
heeft, dan zal niemand er zich over verwonderen, dat
de vegeering het ontwerp niet intrekt, om dat een amen
dement al werd dit ook door de regcering gesteund
verworpen is. Dat door de verwerping van het amende
ment een hoofdbeginsel der wet getroffen werd, is toch
moeilijk aan te nemen; billijkerwijze had men in dit
geval mogen verwachtendat dit beginsel niet in een
amendement vervat, maar een essentieel gedeelte dei-
wei geweest zou zijn.
De politeke toestand in Spanje.
„Wat het vreemdst is en het meest de politieke tin
negieters van den weg brengt, is dat het mecrendeel dei-
afgevaardigden die door den invloed en de gunst van
het ministerie gekozen werdentot de aanhangers van
de Montpensier en don Alfonso behoort, en bijgevolg
deze beschermelingen der regeering als vijanden van de
regeerende dynastie beschouwd kunnen worden. Dezelfde
anomalie neemt men ook in de onmiddellijke omgeving
des konings en in de groote kommandementen van het
leger waar. En meer nog, de heer Sagasta die ten slotte
tot niets anders gediend zal hebben dan tot een brug
voor de. leden der liberale uniezal weldra voor Serrano
plaats makenen het is bijna zeker dat na den ex-regent
van de provisioneelc regeering slechts personen in het
ministerie zullen worden opgenomen, die tot dusverre
voor volbloed Bourbonnistenen tenminste voor vurige
aanhangers van de Montpensier bekend stonden.
Zoo schrijft de bekende correspondent van le Temps,
die in een uitvoerigen brief het inderdaad vreemde ver
schijnsel tracht te verklaren, dat de koning de partij, die
hem de kroon op het hoofd zette, geheel loslaat om zich
in de armen te werpen van de vijanden der dynastie.
In het kort laten wij hier zijne ophelderingen volgen,
die ons met het oog op Spanje's toekomst voorkomen
niet van belang ontbloot te wezen.
De koningdie aanvankelijk slechts de vorst der de-
mocratisch-prcgressistische partij (PrimZorilla, Rivero,
Martos. enz.) was, heeft met die partij gebroken en is.
thans, behoudens enkele uitzonderingen, omgeven door
mannen die tegen hem stemden. Wanneer bij die ver
andering al niet zelf geheel willekeurig in het leven riep,
dan heeft hij die toch zeer bevorderd. Waarom anders
den minister, die op zijn reis door Spanje overal met
zoo veel enthusiasme toegejuicht werd, die van al zijne
raadslieden dc eenigste was die den weg van rechtvaar
digheid en publieke moraliteit bewandeldewaarom an
ders Zorilla niet opnieuw tot het bewind geroepen na eene
der minister-crisissendie sedert het optreden van Sa
gasta bijna aanhoudend aan de orde zijn? Amadeus
heeft het vaak kunnen doenmaar blijkbaar heeft hij
niet gewild. Doch wat kan hem dan tot deze ge
vaarlijke politiek geleid hebben? De schrijver noemt
drie oplossingen, die men daaraan tracht te geven,
maar die to gezocht en te phantastisch zijn om er eenige
waarde aan te kunnen hechten. „Ik vermeld ze slechts
zoo schrijft hij omdat de gezochtheid juist het bewijs
levert, hoe onbegrijpelijk men het gedrag des konings
acht."
De gewone uitlegging, die men er aan geeft, is dat
de koning zich reeds lang weer in de armen van Zorilla
geworpen had, wanneer niet de liberale unie (defusie
der aanhangers van don Alfonso en de Montpensier),
welke de meerderheid in het leger heeftvoor dat geval
met verjaging dreigde. Vele republikeinen daarentegen
zeggen: Amadeus is als alle koningen; hij denkt er
slechts aan om de natie te onderdrukken en .it te zui
gen, Zorilla en de radicalen wilden vrijheid en zuinig
beheer, ergo hij moet andere mannen hebben, die er
geen bezwaar in zien, om het volk uit te persen en hel
bij eventueelen opstand neer te schieten. De derde op
lossing, welke de Fransche correspondent mededeelt,
komt in het kort op het volgende neêr. De koning en
vooral de koningin zouden niets liever wenschen dan
afstand te doen van den troon en naar Italië terug te
keeren, mits de terugtocht eervol z.j en allerminst den
schijn hebbedat zij voor een machtigen vijand of eene
revolutie wij keu. Daartoe zou een middel uitgedacht zijn,
dat reeds de goedkeuring des konings erlangd heeft.
Sedert de fusie tusschen Bourbon en de Montpensier, die
ten doel heeft om don Alfonso op den troon te zetten
onder regentschap van den hertog de Montpensier, tot
stand is gekomen, heeft deze partij ouderhandelingen
met den koning aangeknoopt en hem overtuigd, dat
alles in Spanje mogelijk is behalve de duurzaamheid
van het huis van Savoie. Het leger zoo zouden
de onderhandelaars der unie gesproken hebben is op
onze hand, zoodat een wenk van ons voldoende isom
uw troon omver te werpen en u te verjagen. Progres
sisten en radicalen zullen u niet tegen de gecoaliseerde
partijen kunnen verdedigen, derhalve wanneer wij het
heden wildenwaart gij morgen verloren. Wij willen
echter geen militaire revolutie, omdat die vaak in een
volks-revolutie ontaardt, welke zelden geleid kan wor
den door hen, die haar in het leven riepen. Daarom
stellen wij u voor, dat. gij allengskens de mannen dei-
unie om 11 vereenig t, teaeinde op een gegeven oogen-
blik vrijwillig te abdiceeren en op vredelievende wijze
aan ons het bewind in handen te laten. Hierdoor wordt
aan ons beider wenschen voldaan.
Het is overbodig om deze kunstige combinatie te
weerleggen en aan te tooneu, dat een complot tusschen
de huizen van Savoie, Bourbon en Montpensier slechts
de vrucht kan zijn van een door overspanning opge
wonden brein. Het heeft alleen deze éene verdienste,
dat liet alle handelingen des konings verklaart. De
waarschijnlijkste conjectuur echter maakt de Fransche
correspondent zelf. Gedurende en na zijne reis door
Spanje heeft de koning waarschijnlijk bespeurd, dat
Zorilla en zijne partij vooral sterk waren door den
steun der republikeinen, en daaruit de slotsom getrok
ken, dat de republikeinsche partij voorzeker dieu steun
aan de radicalen niet schenken zou, wanneer het be
stuur van Zorilla en zijne geestverwanten, volgens haar
oordeel, leiden kou tot eene bevestigiug der nieuwe
dynastie. Misschien achtte hij het daarom gevaarlijk
om sicb aan de radicalen aan te sluiten, die, hetzij
willens of onwillens, het koningschap op een hellend
vlak plaatsten, aan welks einde de republikeinsche revo
lutie wachtte. Deze redencering van den koning moge
verkeerd zijn, en de toekomst moge hem doen inzien,
dat hij verkeerd handelde door zich van de eenige
partij, die hem oprecht toegedaan is, af te scheiden,
zijne conelusiën zijn daarom niet minder begrijpelijk en
rationneel. Niet minder waarschijnlijk is het, dat Sagasta
en Serrano benevens de unionisten, die niets liever wen
schen dan hun door de revolutie verloren gezag opnieuw
in banden te krijgen, alle krachten inspannen om den
koning in zijne dwaling te versterken en zich meer en
meer in het bestuur vast te nestelen. De correspondent acht
liet niet onmogelijk, dat de koning thans zijne dwaling
heeft, ingezien, maar alleen op den ingeslagen weg blijft
voortgaan, omdat hij begrijpt dat hij, uitsluitend door het
vleien en begunstigen der hebzuchtige unionisten, van
de Bourbonisten van voorheen misschien de vurigste
aanhangers van het huis van Savoie kan maken.
De toestand is desniettemin hoogst gevaarlijk. Volgens
