gemeen aan onze verschalende provinciënen die waar
door zij ondereen verschilden."
De termijn voor beantwoording dezer vraag, die
1 Februari van dit jaar verviel, is verlengd tot 1 Fe
bruari 1873.
Verkoopingen en aanbestedingen.
Gisteren avond is alhier te koop aangeboden een huis
•en erve op het Vlissingsch wagenplein, wijk Q n°. 114.
Verkocht voor f 1000.25.
Tiiermometerstand.
5 Sept. 'sav. 11 u. 61 gr.
6 'smorg. 7 u.62gr. 's inidd.lu.77gr.'sav.6u.77 gr.
Gemeenteraad van Goes.
In de gisteren gehouden zitting waren 9 leden tegen
woordig.
De voorzitter deelt mede dat hij, alvorens tot de be
handeling der punten van de agenda over te gaan, de
heeren mr. A. B. M. HanloA. Nortier Pz. en B. M. den
Boer als leden van den raad zal installeeren. Genoemde
heeren worden door den secretaris binnengeleid, leggen
de eeden af, voorgeschreven bij art. 13 der grondwet en
art.-39 der gemeentewet, en nemen zitting.
Daarna worden achtereenvolgens benoemd ter
voorziening in de vacature tengevolge der periodieke
aftreding
a. Tot voorzitter van het bestuur van het gasthuis de
aftredende lieer A. Nortier Pz. met 5 stemmenterwijl
2 stemmen werden uitgebracht op den heer G. T. Callen-
fels en óenbrielje oningevuld was.
b. Tot hoofdcommissaris der vereeniging van werk
lieden de aftredende heer A. Nortier Pz. met 7 stemmen,
terwijl de heer G. T. Oallenfels 1 stem bekwam; een
briefje was niet ingevuld. De benoemden verklaren zich
bereid de hun opgedragen betrekkingen te laten welge-
gevallen, waarna de vergadering wordt gesloten.
Öuitcnlatiö.
Algemeen oyerziclit.
Een der belangrijkste quaesties die na de beslissing
over den voorloopigen regeeringsvorm ïn de nationale
vergadering te Versailles in behandeling zullen komen,
is die over het reces. De heer Target heeft die vraag aan
de orde gesteld door de indiening van een voorstel, dat.
de vergadering op den 15cn September voor den tijd van
twee maanden uiteen zou gaan, doch vooraf een
vaste commissie zou benoemen om met het bureau de
noodzakelijke loopende zaken te kunnen afdoen. In de
toelichting van zijn voorstel heeft hij alle redenen er voor
en tegen breedvoerig ontwikkeld. Hij gelooft dat het
eenige punt, dat tot discussie aauleiding kon geved, zou
kunnen zijn, of de vergadering zou mogen scheiden
alvorens de financieele wetten te behandelen, die in den
tegenwoordigen toestand noodzakelijk zijn.
De minister van financiën, Pouyer Quertier, heeft de
zienswijze der regeering op dit punt medegedeeld en
verzocht, dat alle belastingwetten aan de orde zouden
worden gesteld, die noodig zijn om aan de aangegane
verbintenissen te kunnen voldoen. Het voorstel van
den heer Target zou gisteren in de bureaux worden
onderzocht, die eene commissie zouden benoemen om
met de regecring te overleggen over het geschikte
oogenblik om de werkzaamheden te schorsen cn over de
maatregelen tot de instelling van een vaste commissie.
Eergisteren werd in de nationale vergadering door
den heer Journault eene interpellatie tot den minister
van oorlog gericht, om te vernemen hoever men gevor
derd was met de enquête naar het gedrag van maarschalk
Bazaine, dio reeds voor drie maanden werd aangekondigd.
De minister antwoordde hierop, dat het gouvernement
bezig is met de samenstelling van commissies die het
onderzoek zullen instellen en die legen 15 September
zijn bijeengeroepen, om in tijdorde de verschillende
capitulaties te behandelen, te beginnen met die van Se
dan. Deze mededeeling werd door de vergadering over
het algemeen met genoegen vernomen.
Gisteren is liet voorstel van den heer Kavinel
in behandeling genomen en hebben verscheidene sprekers
het verdedigd, anderen het aangevallen. De discussie
heeft echter nog tot geen resultaat geleid, maar zou
heden worden voortgezet.
Eenige dagen geleden nam de heerSéverin Abbatucci,
afgevaardigde van Corsica, zijn ontslag als lid van de
nationale vergadering. Terstond verzekerde men, dat
bij zich terugtrok om plaats te maken voor den heer
Kouher, oud-voorzitter van den senaat onder Napoleon.
Deze onderstelling is volkomen bevestigd, want in den
Gaulois van gisteren wordt een brief van een driehon
derdtal CorsikaaDsebe kiezers openbaar gemaakt, waarin
zij den heer Konher de candidatuur aanbieden, die hij
in een eveneens door den Gaulois medegedeelden brief
verklaart aan te nemen.
Duidelijk blijkt uit den brief aan Rouher, dat de Corsi-
kanen hun afgevaardigde streng imperialistische begin
selen willen doen vertegenwoordigen, daar "zij in hem
den man meenen te zien die „getrouw is aan het onge
luk." Kouher neemt dien lastbrief aan en is bereid den
wensch der Corsikaansche kiezers te vervullen.
Sommige geruchten doen vermoeden, dat de president
der Fransche republiek geen vertrouwen stelde in de
houding van Italië met betrekking tot de onderhande
lingen te Gastein. Zij verzekeren dat door den heer
Nigra aan Thiers ophelderingen zijn verstrekt over het
aandeel dat de Italiaansehe diplomatie in die onderhan
delingen heeft gehad. Van ander ez ijde wordt uit Ver
sailles verzekerd, dat de heer Nigra aan Thiers heeft
verklaard, dat het behoud van den vrede het eenige
streven van Italië is, en dat het volstrekt niet de goede
verstandhouding met bevriende mogendheden zou wil
len benadeelen.
Onder de Europeesche gekroonde hoofden heerscht
veel beweging en reislustigheid, en de nieuwe Dnitsche
keizer heeft voor velen groote aantrekkelijkheid, even
als de vlam van de kaars voor de muggen. De koning
der Grieken, George I, heeft ook een kort bezoek te
Gastein afgelegd, en, na de bijeenkomst te Salzburg,
zal keizer Wilhelm zelf op den 8en over München naar
Hohenschwangau vertrekken, om aldaar een bezoek aan
de koningin-moeder te brengen.
De koning van Spanje bezoekt de Noord-Oostelijke
provinciën van zijn land en ondervindt overal waar
hij zich tot nogtoe heeft vertoond, een zeer goede ont
vangst bij zijn nieuwe landgenooten. De geestdrift waar
mede hij op menige plaats wordt begroet, overtreft de
verwachting die men daarvan koesterde. Gelukkig zou
het voor Spanje wezen, als een nadere kennismaking
tusschen vorst en volk tot eene verstandhouding kon
leiden, die althans voor eenigen tijd een einde maakte
aan de voor het land zoo noodlotttige woelingen der poli
tieke partijen, die daar zoo talrijk en krachtig zijn.
Nu er zoozeer sprake is van de goede verstandhou
ding tusschen Rusland, Duitschland en Oostenrijk,
herinnert men aan een keizerlijke ukase van den
17«D Juni ji, die voor de talrijke Duitsche kolonies
niet gunstig is en niet getuigt van bijzondere genegen
heid voor het Duitsch element. Die kolonies genoten
steeds een communale zelfstandigheid wat hun eigen
belangen betrof ea zekere onafhankelijkheid tegenover
het bestuur der Baltisehe provinciën.
De ukase van 17 Juni echter heft die voorrechten op
en onderwerpt die kolonies aan het gemeen Russisch
recht. Hoewel deze handeling op zich-zelve niets onbil
lijks bevat en in overeenstemming is met een goede
staatsinrichting, die den een geen voorrechten boven
den ander behoort toe te kennen, is het waar, dat zij
niet geschikt is, om de welwillendheid van de Duitsche
volksstammen tegen Rusland te doen toenemen.
Uit Parijs.
In de Neue freie Presse komt een brief van een
Parijzenaar voor van den 27en Augustus, dio omtrent
sommige onderwerpen belangrijke opmerkingen bevat.
„Een nieuwe pretendent voor het uitvoerend bewind is
opgestaan, zoo wordt geschreven. Het is generaal Faid-
herbe, die, om de algemeene opmerkzaamheid op zich te
vestigen, tot het kloek besluit is gekomen om aan den
president der nationale vergadering zijn ontslag als lid
in te zenden. Op verzoek van Grévy hebben persoon
lijke vrienden van Faidherbe pogingen aangewend om
den generaal te bewegen zijn ontslag in te trekken
voordat het in de vergadering werd voorgelezendoch
zonder gevolg.
„De handeling van generaal Faidherbe was zeer goed
zij .drukt het gevoelen der openbare meening uit, die
zeer voor eene ontbinding der nationale vergadering
gesterad is ener zich over begint te verwonderen, dat
de linkerzijde nog niet den vinger op de wond heeft
gelegd en haar ontslag heeft genomen. Daar dit toch bin
nen korter of langer tijd het einde der politieke crisis
zal wezen, heeft Faidherbe zich in de oogen van de pu
blieke opinie de verdienste verworven, dat hij het ini
tiatief heeft genomen, den eersten stoot heeft gegeven.
„Tot nogtoe zag men in Faidherbe slechts den aan
staanden minister van oorlog van Gambettadoch het
komt mij voor dat hij een hooger doei in het oog heeft
gehad, dat hij naar de hoogste waardigheid streeft, dat
hij de Cavignac der derde republiek wilde worden, en dat
hij van zijn standpunt Gambetta tot zijn toekomstigen
minister van binnenlandsche zaken bad uitgekozen.
Faidherbe speculeert blijkbaar op de ongelukkige nei
ging van het Fransche volk om de zorg voor zijn lot in
de handen van zijn soldaten neder te leggen. Uit dit
oogpunt kan ik mij alleen verklaren, dat Faidherbe
het hem door Thiers tijdens de tweede belegering van
Parijs aangeboden kommando afsloeg, evenals onlangs
het opperbevel over het Afrikaansche leger.
„Om zijn eerzucht volkomen te bevredigen ontbrak
hem nog slechts éen ding en >vel de hatelijke aanvallen
der reactionaire pers. Van het oogenblik dat zijn brief
openbaar werd gemaakt zal het hem daaraan niet meer
ontbreken. Dezelfde aanvallen zijn het waaraan Ranc
voor een groot gedeelte zijn naam te danken heeft; niet
dat hij als voormalig prefect van politie van Gambetta
een man zonder eigenlijke beteekenis is, maar het is
toch zeker, dat de positie die hij door de polemiek van
de Parijsche Union de la presse heeft verkregen, niet in
overeenstemming is met zijne verdien sten.
„Ranc behoort tot een in de vorige eeuw reeds geëerd
geslacht. Zijn vader was raadsheer in het. gerechtshof te
Poitiers. Rancdie tijdens den coup iïclal ongeveer 18
jaren was, werd tengevolge van een samenzwering tus
schen eenige studenten in het Quartier latin in 1853
gevangen genomen. In de gevangenis maakte hij kennis
met een moutondat is een spion der politie, wiens doei het
was om hem in eene samenzwering tegen het leven van
den keizer te wikkelen. Ik weet niet in hoeverre Rane
zich daarin liet betrekken, doch zeker is dat hij in boeien
geslagen en in gezelschap van een veroordeelde tot de
galeien van Parijs naar Toulon werd gebracht en van
daar naar Lambessa.
„Hot gelukte aan Rane spoedig te ontvluchten, naar
Tunis te gaan en van daar naar Lausanne te vertrekken.
Hij werd aldaar onderwijzer aan een kostschool en
keerde na de algemeene amnestie ia 1859 naar Parijs
terug. Door het geven van onderwijs voorzag hij ook
daar in zijn levensonderhoud ea verkreeg met veel
moeite eene betrekking als journalist. Als getrouw
bezoeker van het Café de Madrid begon hij zijn journa-
listische loopbaan door in kleine bladen te schrijven, die
slechts een zwak bestaan voortsleepten en werd later
mede-hoofdredacteur van de Nain jaunehet blad van
Gregory Ganexo.
„Toen Yillemessant, geprikkeld door het succes van
JRochefort's Lanterne, den Diable a quatre begon uit te
geven, werd Ranc een van de vier medewerkers aan dit
blad, dat spoedig een grooten opgang maakte. Tevens
redigeerde hij toen het theater-feuilleton in het Journal
de Paris en schreef in le Temps „De roman van eene
samenzwering." Hoewel kort en duidelijk, ontbreekt het
den stijl van Ranc aan warmte en gloed, want de ver
beeldingskracht gaat zelden gepaard met een scherpen
geest.
„Toen f)ele3eluze den Reveil stichtte bood hij Ranc
daarbij eene positie aan in overeenstemming met diens
politieke richting en den aard van zijn talent, doch
spoedig ontstond er tusschen de beide politieke vrienden
door hunne onverdraagzaamheid tweedracht, waarvan
eene scheiding het gevolg was. De 4e September brak
aan en Ranc werd door Etienne Arago benoemd tot
maire in het 9e arrondissement en door Gambetta tot
prefect van politie. Voor deze betrekking was hij door
de habiéuérs van het Café de Madrid reeds langen tijd
aangewezen tengevolge van eene begripsverwarring die
in iedere samenzweerder een goed profeet van politie
ziet.
„In dien kring van journalisten werd Ranc evenzeer
gewaardeerd als aan de Duitsche universiteiten een
goed vechter. De vriendengroep, die dagelijks tus
schen 5 en 7 uren in het Café de Madrid bijeenkwam
is thans door de laatste gebeurtenissen geheel uit elkan
der gestoven en slechts enkelen ontmoeten elkander nog
iederen dag in het Café Froutin op den Boulevard
Poissonnière waar men Rauc dagelijks met zijne
vrienden aan tafel kon vindenterwijl de reactionaire
bladen verzekerden, dat hij met een pas van Jules Siuuon
naar Engeland naar Jersey of naar Zwitserland op de
vlucht was."
Be Internationale in Italië.
Een onderzoek, onlangs te Napels ingesteld naar den
zetel van het comité van de Internationale, heeft tot de
ontdekkinggeleid, dat, hoewel die vereeniging hare ver
takkingen in Italië tracht te vestigen, hare pogiDgen
nog tot geen bijzonder gunstigen uitslag hebben geijld.
Uit het register van de leden te Napels, dat men in
beslag heeft genomen, bleek dat aldaar slechts een dui
zendtal leden van de Internationale waren. Als men in
