redenaars het woord gevoerd hebben enz., en met lange
beschouwingen over Frankrijk's inwendigen toestand
en wijze raadgevingen voor zijne toekomst.
In Frankrijk heerscht ook merkwaardige stilte. De
nationale vergadering houdt zich bijna uitsluitend
bezig met het onderzoek der geloofsbrieven van de
nieuw gekozen leden, dat bijna geheel reeds afgeloo-
pen is en weinig aanleiding tot discussie gaf, en zet
bovendien hare beraadslagingen voort over de wet op de
algemeene raden. De dagbladen twisten over de be-
teekenis van de proclamatie van den graaf van Chambord,
die volgens de legitimistische organen nog volstrekt niet
als een laatste stuiptrekking beschouwd moet worden,
terwijl anderen zich moeite geven om het bewijs te
leveren dat die partij afgedaan heeft, daar zij toch niet
zonder hoofd bestaan kan en de kleinzoon van Karei X
zijne troonsbeklimming onmogelijk gemaakt heeft. Het
belangrijkste bericht, dat uit Frankrijk vernomen wordt
is eene depêche welke le Temps uit Lyon ontvangen
heeft, dat groote ongeregeldheden te Nizza uitgebro
ken zijn. liet Parysche blad heeft hieromtrent nog
geene nadere bijzonderheden vernomen en neemt dus
dit bericht onder réserve aan. Na de geruststellende ver
klaringen, door do afgevaardigden van Savoie in de
nationale vergadering nog voor eenige dagen afgelegd,
zou men deze berishten allerminst verwachten, en
wanneer zij mochten blijken waar te zijn, dan meent
le Temps, dat de administratieve fouten te Nizza door
de tegenwoordige regeering uog niet schijnen hersteld
te zijn.
Eenige Engelsche bladen hebben zich zeer beklaagd
over de slechte ontvaugst die den kroonprins van Pruisen
en zijne gemalin bij hun bezoek aan Engeland van de
zijde der koninklijke familie ten deel valt. Reeds eenige
dagen was het paar in Londen aangekomen, vóórdat
de koningin hare dochter bezochthad; vele paleizen, die
in eigendom aan het Engelsche koningshuis toebehoo-
ren, staan te Londen ledig en onbewoond en toch moest
de kroonprins zijn intrek nemen in het hotel van den
Duitschen gezant von Bernstorff; de prins van Wallis
gunt zich nauwelijks den tijd, om zijne zusteren zwager
te verwelkomen, of hij vertrekt met zijne gemalin en
kinderen naar een badplaats op het vasteland; de konin
gin blijft met haar gezin buiten Londen en verontschul
digt zich met haren weduwstaat, in éen woord, met hoe
veel geestdrift het Engelsche volk den Duitschen prins
prins ook ontvangt, zoo weinig notitie neemt het Engel
sche koningshuis van het bezoek zijner verwanten. De
ontevredenheid over deze houding der koningin schijnt
vrij algemeen te zijn zóo zelfs dat in het parlement een
interpellatie hierover aangekondigd is. De verantwoor
delijkheid der ministers gaat echter toch niet zoover dat
zij aansprakelijk zouden zijn voor de daden van persoon
lijke onbeleefdheid der koningin, en haar zouden kunnen
voorschrijven, hoe zij in haar privaatleven handelen moet.
Waarschijnlijk zullen de Engelsche vertegenwoordigers
deze absurditeit naar waarde weten te schatten. Intus-
schen is de kroonprins naar Munchen vertrokken om den
feestelijken intocht der Beiersche troepen bij te wonen.
Uit verschillende berichten heeft men in de laatste dagen
kunnen opmakendat te New-York belangrijke onge
regeldheden plaats gevonden hebben. De oorzaak hiervan
lag in een prooessie der protestanten, waartegen de
katholieken zich met kracht verzetten. De protestant*
sche Ieren wilden den dag herdenken die in Ierland
bijna jaarlijks reden tot groote ongeregeldheden
opleveit waarop Willem III in 1691 den koning
Jacobus II van Groot-Brittannië overwon. Deze bekend
onder den naam van Orangemen schijnen dezen feest
dag naar de nieuwe wereld over te willen brengen
waartegen de katholieken zich met kracht verzetten en
zoodoende met het feest ook de gebruikelijke ongere
geldheden schijnen te willen overplanten. De regeering
wilde de door de constitutie gewaarborgde vrijheid van
godsdienst handhaven, en trok daarom haar verbod, om
die processie te doen plaats hebben, weder in. Het
gouvernement stelde dus een belangrijke troepenmacht
ter dispositie van de protestanten, hetgeen echter niet
kon verhoeden, dat de katholieken een gewapende aan
val op de processie ondernamen. De gevolgen van dit
gevecht vermeldden wij gisteren onder onze laat3te
berichten.
Zeer terecht vraagt 1'Indépendance beige, waarom de
verschillende godsdienstige gezindten er zich niet liever
toe bepalen om hunne manifestation in plaats van op
straat in hunne kerken te houden? Buitendien, wanneer
in een volkrijke stad de vrijheid zoo onbeperkt moet toe
gepast worden, dat ieder het recht heeft zijne demon-
stratien op straat te organiseeren, dan blijft weinig
ruimte en veiligheid over voor de rustige bewoners, wier
dagelijksche bezigheden en wier plicht het gebruik van
den Publieken weg onmisbaar maken, en dan moet die
onbeperkte vrijheid weldra in de grootste wanorde ver-
keeren. In het zoo geroemde Amerika schijnt men dus
niet te begrijpen dat de ware vrijheid zich slechts
zoover kan uitstrekken, als zij niet in strijd is met de
vrijheid van anderen en de belangen van een geordende
maatschappij.
Uit Frankrijk.
Le Soir meldt, dat tot de overbrenging der nationale
vergadering naar Parijs wel is waar besloten is, doch
dat die niet zoo spoedig ophanden is als verschillende
dagbladen doen gelooven. Er moeten namelijk belang
rijke veranderingen aangebracht worden in de vorige
zaal van het wetgevend lichaam, om de 750 afgevaardig
den daarin plaats te geven. De werkzaamheden worden
onder leiding van den beroemden architect Joly gevoerd
en zullen waarschijnlijk ruim twee maanden duren.
Paris-Journal deelt mede, dat de verkiezingen
welke tengevolge van de keuze in verschillende depar
tementen op dezelfde persoon nog noodzakelijk zijn, op
den 13<n - Augustus zullen plaats hebben. De ledige
plaatsen hierdoor in de nationale vergadering ontstaan
zijn acht in getal.
De Duitsche autoriteiten hebben te Charenton,
Maisons-Alfórt,Viileneuve-Saint-Georges en op alle
omliggende plaatsen aan de oostzijde van Parijs, den
aankoop van alle Fransche bladen verboden. Onbillijker
maatregel kan men zich moeilijk denken in een uitslui
tend Fransch gebied dat slechts tijdelijk bezet is. In den
Elzas zou dit reeds afkeurenswaardig zijn, doch toch nog
begrijpelijk, hier is het een tyrannieke handelwijze.
De schade, welke de compagnie de l'Est aan ver
nieling van den weg, aan stations en andere gebouwen
en aan kunstwerken gedurende den oorlog geleden
heeft, wordt op niet minder dan op 30 raillioen geschat.
Buitendien hebben de Duitschers zich nog meester
gemaakt van 200 locomotieven en ruim 3U00 wagens.
Niettegenstaande de groote aanplakbiljetten tenge
volge van de laatste verkiezingen neemt men toch hier
en daar nog de beruchte plakkaten der commune waar.
Zoo ziet men op den boulevard Yoltairedicht bij de
mairieden naam van den financier der communeJourde,
tussehen den generaal Boum uit de groothertogin van
Gerolstein en maarschalk Mac-Mahon. Op den Faubourg
du Temple leest men de aanbevelingen voor de verkie
zingen der meest reactionaire personen gevolgd door de
woeste en opgewonden stukken geteekend door Gambon,
Eudcs en llanvier. Le Petit Journal, dat anders waar
lijk niet fij'ngevoelig is, zegt dat deze biljetten door
hunne aanraking de daden der hoogste staatscollegiën
bezoedelen!
Met gretigen ophef vermelden enkele Fransche
bladen de volgende boekaankondiging:
„Onder den orgiueeien titel van „Lettres de ven
geance d'un Alsacien," heeft de heer Alexandre Weil
een scherp protest uitgegeven tegen de gewelddadige
annexatie der oostelijke provinciën. De heer Weil,
die Duitschlant kent, schildert den Duitscher als
onderdrukkerhet Gerraaansche ras verderfelijk voor
de vrijheid heeft nooit anders gestreden dan voor het
belang van tyrannen, en is aan de Fransche overwin
ningen nog het weinigje vrijheid verschuldigd, dat
het bezit. De schrijver, die als Elzasser de Duitsche
taal kent heeft tevens een Duitsche bewerking uitge
geven, zoodoende zal het werk meer direct zijn doel
bereiken."
Het gerucht, dat de ex keizer voornemens zou
zijn naar Zwitserland te verhuizenen met dat doel
een villa gekocht zou hebben aan het meer van Genóve,
is van allen grond ontbloot. Het is buitendien niet
Diet onwaarschijnlijk, dat Zwitserland ten tweede male
niet gaarne de eer zou willen genieten, om deze banneling
binnen zijne grenzen gastvrijheid te verleenen. Hoe
de Zwitsersche bond aangaande de uitlevering der
Fransche réfugiés besloten heeft is nog niet met zeker
heid bekend. Eenige bladen deelen de uitlevering van
den heer Janvier de la Motte mede, anderen daarentegen
verklaren weder, dat Zwitserland alle Fransche ban
nelingen op vrije voeten gesteld heeft.
Uit Italië
De bekwame Italiaansche correspondent van le Temps,
de heer Erdan, melt^ in een brief uit Rome van den
7eo Juli aangaande de eers'.e loting voor het Italiaansche
legerte Rome, dat deze Woensdag den 5"°met demeeste
geestdrift op het capitool plaats had. Meer nlan 2000
lotelingen waren met vaandels daarheen getrokken, ver
gezeld door duizende burgers en toeschouwers. Den
geheelen dag tot laat in den avond hoorde men in de
stad patriottische liederen door deze jongelingen aan
heffen. De clericale bladen beklagen zich, dat overal
waar deze optochten gebouwen en stichtingen der jezui-
ten voorbijtrokken, de meest uitdagende en beleedi-
gende termen tegen hen gebezigd werden.
Aan de verhouding tussehen Frankrijk en Italië,
waaraan vooral sedert de verklaring van Jules Favre,
dat de brief aan den paus niet door Thiers geschreven is,
weder meer opmerkzaamheid geschonken wordt, wijdt
de heer Erdan in denzelfden brief de volgende beschou
wing:
„De heer von Kiibeck, de^Oostenrijksche gezant, is ophet
Quirinaal aangekomen en heeft den heer Visconti Venosta
bezochtterwijl de Belgische gezantde heer Solvijns,
den volgenden dag verwacht werd. De vertegenwoordi
ger van Rusland, de heer von Uxhull, zal waarschijnlijk
den 10CD, na zijne terugkomst van zijn buitenlandsche
reis, het officieele bezoek afleggenterwijl eindelijk de
installatie van den heer de la Villestreux, chargé
(Taffaires van Frankrijk ook den 8en plaats hebben zou.
In éen woord, alle legatiën worden ia de nieuwe
hoofdstad geïnstalleerd op dezelfde wijze en in den
zelfden rang als die zij te Florence bekleedden, met
deze uitzondering slechts, dat Frankrijk er een bjzon-
dere bedoeling bij schijnt gehad te hebben,om kort voor
de overbrenging van de hoofdstad zijnen minister door
een zaakgelastigde te vervangen.
„De Italiaansche dagbladen zijn'in het algemeen zeer
weinig ingenomen met de houding van het Fransche
gouvernement, doch de officieuse regeeringsovganen zeg
gen, dat men, zonder eenige vrees te koesteren voor
een oorlog met Frankrijk, alle pogingen in het werk
moet stellen, om de bedoelingen der Fransche politieke
personen te steunen, die een breuk tussehen beide lan
den willen verwijden, doch voor het geval van nood het
buskruit gereed moet houden.
„Bestaat er wel eigenlijk gevaar voor een vredebreuk? Ik
geloof het niet. Hetgeen men ernstig vreest in Italië, is
dat Frankrijk in onderscheid van alle andere mogendhe
den eeu bijzondere verhouding inliet leven roepende, en
niet bv. als von Beust de verklaring afleggende, niet te
zullen intervenieeren,misschien reden zou kunnen geven
tot het opwekken eener gevaarlijke anymositeit tussehen
de beide natiën. Dergelijke handelingen als de plotse
linge terugroeping van den heer de Choiseul dragen er
veel toe bij om dit gevaar te vergrooten.
„Zoo verwondert men er zich over en ontstaat er een
gerechtvaardigde geraaktheid bij ernstige mannen, wan
neer zij zien, dat eenige Fransche bladen, die den stem
pel van het clericalisme geenszins dragen, en die zelfs
den naam hebben van in het algemeen liberaal te zijn,
in Frankrijk tot haat tegen Italië aanwakkerendoor
enkele kleine gebeurtenissen te overdrijven, enkele
weinig gewichtige délails op den voorgrond te stellen en
dwaze geruchten van dagbladen zonder eeuig gezag of
officieel karakter over te nemen." Voor het oogenblik
echter is dit gevaar niet zeer groot, waartoe echter de
legitimistische partij in Frankrijk gesteund door depries
ters en vele ultramontanen nog wel eens aanleiding kon
geven, dit ligt nog tamelijk ver in het verschiet. De uit
slag der laatste verkiezingen in Frankrijk hebben het
duidelijk aangetoond, dat het platte land vrede wil, en
hoe ook gehecht aan zijn kerk, aan zijn geloof en aan
zijnen priester, na de verwoestingen van den laatsten
oorlog geen strijd hoegenaamd wil aanvangen, al ware
het dan ook „tot grootcr heil der kerk."
Citjc leestafel.
OORLOGS-L1TEHATUUB.
III.
Geschiedenis van den Fransch-üuitschen oorlog
Samengesteld uit de oorlogsbrieven van de speciale
correspondenten van het dagblad «Daily News". Be
werkt door S. M. N. Calish. Amsterdam; K. H-
Schadd.
Door zooowel de beschrijvingen van Franschenalsvan
Duitschers te lezen wordt wel het audi el alteram 'partem
in toepassing gebracht, maar toch is dit nog niet altijd
voldoende om tot een juiste beoordeelingen waardeering
der gebeurtenissen in den oorlog van 1870/71 te gera
ken, omdat het vaak moeilijk is om de waarheid op te
maken uit de eenzijdigheid der beschouwingen. Een
onzijdig ooggetuige over die gebeurtenissen te hooren
kan daarom veel waarde hebbenen de geschiedenis
van den Fransch Duitschen oorlog, samengesteld uit de
oorlogsbrieven van de speciale correspondenten van het
dagblad the Daily News door den heer Calish op lofwaar
dige wijze vertaalt biedt daartoe de gelegenheid aan.
