föuitmlanb.
barsting der omwenteling te Milaan naar haar vader
land terug, en daar rustte zij op eigen kosten een batal
jon strijders voor de onafhankelijkheid uit. De overwin
ningen van Radetzky dwongen haar tot een nieuwe
ballingschap. Hare republikeinsche gevoelens beletten
haar in Piemont een wijkplaats te zoeken; zij keerde
naar Parijs terug en begon als publiciste druk te wer
ken, deels ook om in haar onderhoud te voorzien; o. a.
was zij medearUeidster aan de Revue des Deux-Mondes.
Daar zij niet dacht dat haarvaderland weldra bevrijd zou
worden, ondernam zij een reis naar het Oosten; de lot
gevallen van dezen tocht heeft zij in verscheidene weten
schappelijke en belletristische werken geschetst. Einde
lijk kwam het jaar 1859, toen zij, evenals Manin Palla-
■vicini, la Farina en vele andere patriotten, zich verzoende
met het huis van Savoye, aan welks eerlijke bedoelingen
zij niet twijfelen kon; sedert verleende zij aan het door
Cavour begonnen werk der bevrijding en der eenheid
krachtigen bijstand. In 1860 keerde Christine naar
Milaan terug, waar zij sedert in het openbaar
zich weinig met de politieke twisten inliet en in
den huiselijken kring met hare familie en vele vrienden
leefde. Zij stierf 64 jaren oud en behield tot haren dood
de helderheid van geestofschoon haar lichaam de spo
ren des ouderdoms reeds vertoonde.
Thermometerstand.
12 Juli. 'sav. 11 u. 59 gr.
13 'smorg. 7 u. 60gr.'smidd.lu. 66gr.'sav. 6 u. 65gr.
Algemeen overzicht.
Men zal zich herinnerenhoe voor eenige dagen
het bericht door de dagbladen van alle landen van Eu
ropa gretig opgenomen werd, dat Thiers een eigenhan-
digen brief aan den pans geschreven had, waai in hij
hem op den meest eerbiedigen toon harde waarheden
zeide. Dit schrijven werd wegens den waren inhoud
zeer geprezen en had de Italiaansche regeering, die
voortdurend nog de houding vau Frankrijk ten opzichte
van de romeinsche quaestie vreesdebyzonder gerust
gesteld. De brief, welkevolgens de "Neuc Freie Presse
den 28" Juni door den Frauschen gezant bij de room-
sche curie, den heer d'Harcourt, aan den paus over
handigd was, droeg zelfs geen datum en verscheen in
de eerste dagen dezer maand in enkele Italiaansche dag
bladen. Daaruit werd dit belangrijk document terstond
door het Oostenrijksche blad overgenomen, waarna het
de rondreis door bijna alle dagbladen maakte en naar
gelang der richting hemelhoog geprezen of ten hoogste
afgekeurd werd. Deze uitingen hebben juist haar
toppunt bereikt, nu het blijkt, dat het stuk onecht
is en de loyale houding der Fransche regeering tegen
over Italië weder twijfelachtiger is dan ooit. De belang
rijke brief, die reeds zooveel meer vertrouwen in het
regeeringsbeleid van Thiers gegeven had en in ieder
opzicht den lofvan ultramontaansche zijde de strenge
afkeuring verdiende, wordt in de zitting van de
nationale vergadering door Jules Favre verklaard niet
door Thiers geschreven te zijn met het natuurlijk ge
volg, dat de Fransche clericale partij terstond weder
liet hoofd opsteekt en met dubbele kracht op de herstel
ling van den paus in het wereldlijk gezag aandringt, en
bij alle anti-elericale partijen de vrees weder ontstaat,
dat de vroeger verspreide geruchten aangaande desym-
pathiën van Thiers voor den paus maar al te zeer
waarheid bevatten.
L'Independance Beige tracht zich in hare bezorgd
heid nog aan een stroohalm vast te houden, en
schijnt de hoop nog niet te willen opgeven, dat
Thiers allerminst aan een gevaarlijke interventie
ten gunste van den paus denkt. Het blad ziet die
hoop bevestigd door de omstandigheid, dat Jules Farre
in zijn démenti spreekt van een brief aan d'Harcourt,
terwijl de bewuste brief aan den paus zeiven gericht is,
eu de Fransche minister evenmin verklaard heeft, dat
zoodanige brief niet bestond. Hoe scherpzinnig deze
opmerking ook zijn moge, is het echter waarschijnlijk,
dat deze omstandigheden meer aan het toeval dan aan de
bedoeling van Jules Favre toegeschreven moeten worden,
daar het diplomatiek gebruik medebrengt, dat men door
middel van den gezant correspondentie voert, en het
waarlijk geene bijzonderheid is, dat een minister geene
geruchten tegenspreekt, die later zouden kunnen
ontstaan. Evenmin heeft de opmerking der Indépen-
dance veel waarde, dat het orgaan van het Vaticaan,
l'Osservatore Romano, de strekking en den zin van
den bewusten brief ontkent. Moet men deze verklaring
letterlijk opvatten, dan verliest ook juist, wanneer al een
brief van Thiers aan den paus bestaan mocht, dit feit
zijn bijzondere beteekenis, dat het Fransche gouverne
ment geene plannen koestert ten opzichte van de restau
ratie van den paus. Het is echter jammer, dat men hier
ook weder met een gewouen canard te doen heeft, die
gewoonlijk slechts gebezigd wordt om de gemoederen
by een volkomen politieke stilte als thans in Europa
bestaat in beweging te houden.
Een verblijdender démenti gaf de minister van marine,
de admiraal Potbuau, in dezelfde zitting. Het gerucht
was verspreid, dat ongeveer 4000 vrouwen, die onlangs
te Parijs achtereenvolgens als opstandelingen gevangen
genomen waren, gedeporteerd zonden.worden. Verschei
dene dagbladen hadden met verontwaardiging tegen dit
voornemen der regeering geprotesteerd en dientenge
volge verklaarde de minister, dat dit gerucht van allen
grond ontbloot was, en de regeering haar gegeven woord
getrouw bleef, dat in zake van den treurigen opstand
van Parijs niets buiten voorkennis der nationale verga
dering gedaan zou worden.
In dezelfde zitting is een wetsvoorstel ingediend,
waarbij de nationale garde in geheel Frankrijk ont
bonden wordt. Blijkens de mededeeling, dat onder de
onderteekenaars de namen der voornaamste Fransche
generaals voorkomenis dit ontwerp door eenige
leden ingediend, en het schijnt dus, dat de regeering
haar eerste plan na den Parijscbe opstand tot opheffing
der nationale garde beeft laten varen. Wellicht staat
hiermede in verband het gerucht, dat Thiers zich tot
dusverre nog niet met de zienswijze der commissie
heeft kunnen vereenigenwelke met de zaak belast
is om eene reorganisatie der Fransche strijdkrachten
voor te bereiden. By het erkende voornemen vau
Thiers om liet budget van oorlog niet te verminderen,
is het niet aan te nemen, dat de regeering dit voor
stel steunen zal, zoolang er nog geen uitzicht bestaat,
dat deze belangrijke macht door eene andere vervangen
zal worden. De onderteekening van het voorstel door
de Fransche generaals is een welsprekend bewijs, dat
niet alleen de nationale garde gevaarlijk is voor de
rust in de groote steden maar ook dat zij onbruik
baar geacht wordt voor den oorlog met den buiten-
landschen vijand.
In enkele Duitsche bladen is gemeld, dat tusschea
Berlijn en Weenen onderhandelingen loopende zijn
over de uitvoering vau art. 5 van het tractaat van
Praag betrekkelijk Noord Slees wijk. Deze mededeeling
wordt thans tegengesproken en zelfs gaat men zoover
van té beweren, dat door den vrede van Frankfort
deze quaestie voor goed ter zijde gesteld is. Hoe het
echter mogelijk is, dat dooreen tractaat, uitsluitend
tusschen Frankrijk en Duitschland gesloten, de kracht
ontnomen kan worden aan eene bepaling in een trac
taat, tusschen Pruisen en Oostenrijk aangegaan, over de
belangen van derden (de bewoners van Noord Slees-
wijk), dit is niet zeer duidelijk. Bovendien moet men het
tcch een scheeuwend onrecht noemenwanneer Pruisen
en Oostenrijk eigenmachtig hunne verplichtingen mis
kennen, die zij ten opzichte van die bewoners op zich
namen. Ofschoon deze quaestie onverantwoordelijk lang
onbeslist blijft, moet men toch hopeu, dat de Pruisi
sche staatkunde niet opnieuw blijken geveu zaldat
zij slechts op vermeerdering van grondgebied en op
het bewustzijn van Pruisen's macht berust, en het
Oostenrijksche kabinet daartoe zijne medewerking niet
zal verleenen.
Laatste berichten.
New York.
Na de opheffing van het verbod, is de optocht der
protestanten gisteren gehouden, beschermd door de
militaire macht. De katholieken hebben de troepen aan
gevallen die daarop vuurden en 60 personen doodden
en 150 verwoudden. Buitendien zijn 10 soldaten en 6
politieagenten gedood. Twaalf regimenten zijn onder de
wapenen. Te middernacht wa3 de orde hersteld. 150
personen zijn gearresteerd.
Triest.
De Fransche consul te Alexandrië heeft zijne landge-
nooten aangespoordom zich tegen de maatregelen der
Egyptische regeering te verzetten. Men zegt dat deze
een klacht bij het Fransche gouvernement inleveren zal.
Londen.
The Times meldt, dat maarschalk Serrano belast is
met de wijziging vau het Spaansche ministerie.
Uit Frankrijk.
De insurgenten, die voor de verschillende krijgsraden
moeten verschijnen, zijn in drie categoriën verdeeld.
De eerste bevat de voornaamste personen, die het oproer
in het leven riepen, de leden van het comité central en de
leden der commune. Deze zullen het eerst gevounisd
worden. Dan komen de medeplichtigen, zooals Roche-
fort, Mourot, Henry Maret, enz. en eindelijk, in de laatste
plaatshet uitschot der insurgenten, die betzy uit vrije
beweging, hetzij gedwongen de wapens voor de commune
gedragen hebben. Assy zal een der eersten zijn, terwijl
zijn aide de camp Fossé onder de laatste categorie ge
rangschikt is. Deze laatste heeft nog geen ophelderingen
willen geven over zijn burgerlijken staat, en de politie
heeft tot dusverre daaromtrent nog geen zekerheid
kunnen verkrijgen. Deze persoon, die men niet weet
van waar hij komt, die noch zijn naam noch zijn geboor
teplaats wil opgeven, zal, ofschoon hij een der laatsten
zijn zal die voor den krijgsraad verschijnen zullen,
een der belangrijkste personen van dit. merkwaardig
proces zijn.
Eraminskieen der Polen die zich bij de commune
aansloten, de persoon die door Delescluze en Rossel
belast werd met de gevangenneming van Gluseret, is
thans zelf ook gevangen genomen. Zijne kennis van
vreemde talen had hem eene betrekking bezorgd aan
een der voornaamste hotels in Parijs als ciceroneten
einde de vreemde bezoekers door de ruïnen der verbrande
hoofdstad te geleiden. Onlangs in die betrekking met
een Engelsche familie het Palais de justice bezoekende,
werd hy door twee agents de tureté niettegenstaande zijn
afgesneden baard en hoofdhaar herkend, en terstond ge
vangen genomen. Onmiddellijk werd hij naar het com
missariaat in de Rue de la Barillerie gebracht, echter
niet alleen doch met de gansclie Engelsche familie, voor
wie deze episode zeker niet eene der minst belangrijke
gebeurtenissen van baar pleiziertochtje zijn zal, eu na
onderzoek terstond naar de gevangenis overgebracht.
De familie werd natuurlijk op vrije voeten gesteld.
Bij de laatste verkiezingen waren in het departe
ment van Loir-et-Cher drie candidaten gesteld: de heer
Andral, oud 36 jaren, de heer Dufay, oud 40 jaren en de
heer Martinetoud Tijaren. De politieke geloofsbelijde
nis van den heer Andral ving aldus aan: „Kind van 1789
neem ik de onsterfelijke beginselen aan, enz." Een
zijner politieke aanhangers zeide in het dorp, waar hij
stemmen voor zijn candidaat trachtte bijeen te brengen,
onder anderen dat de heer Martinet veel te oud was
om een goed afgevaardigde te kunnen zijn. „Wat
zeide daarop een boer en uw candidaat Andral dan
Die is toch ouder dan 80 jaren." „Waarom?" „Wel
hij zegt een kind van 1789 te zijn." De vriend van den
heer Andral kon wegens het algemeen lachen der om
standers niet meer aan het woord komen. Eenige dagen
later stemde het geheele dorp voor den heer Dufay als
den jougste.
Te Genève zal een nieuw dagblad het licht zien
onder den naam van la Eépublique universelle. Alle
medewerkers hieraan zijn Fransche geïmmigreerden. De
redactie zal namelijk bestaan uit de heeren: Jules
Guesdes, hoofdredacteur vaa les Droits de l'homme,
J. Polio, Jules Nostag, redacteuren van la Revolution,
Yves Guyot van le Rappel eu Lëon Millot van le Mot
d'Ordre.
Bellivier, lid der barricaden-commissie onder de
commune is in de Rue des chasseurs te Asnières gevangen
genomen. Hij had aldaar zijn intrek genomen in een oud
rijtuig zonder raderen, dat op een verlaten erf lag. Des
avonds verliet hij zijn schuilplaats, om frische lucht te
scheppen ea voor den volgenden dag te fourageeren.
Dinsdag avond werd hij echtertoen hij zijn schuilhoek
verliet, door twee ageuteu gevangen genomen. Eerst
ontkende hij zijne medeplichtigheid aan den opstand
doch terstond erkende hij zijne schuldtoen de commis
saris van politie hem het nummer van le Vengeur van
21 Mei voor oogen hield, waarin de volgende regels
stonden
„De burger Bellivier wordt verzochtom morgen op
het stadhuis van een nieuw plan van schuine barricaden
kennis te komen nemen."
Te Lyon is een dagblad verschenen, welks naam de
strekking duidelijk te kennen geeft: l'Anti-Prussien, on
der redactie van den heer Chéry. Een der eerste aanvra
gen otn een abonnement kwam van de keizerlijk Duitsche
militaire ambassade te.Parij s. De redactie antwoordde
dat zij de geschenken van Artaxerxes jnct verontwaar
diging van de hand wees, maar bereid was om haar dag
blad aan de Duitsche ambassade en zelfs aan deu keizer
Wilhelm te zenden, want zij achtte het niet overbodig,
dat hij weten zou hoe men over hein en zijne politiek
denkt; Duitsch geld wilde zij echter in geen geval aan
nemen. L' Anti-Prussien zendt dus een present-exem
plaar aan de Duicsche ambassade doch versmaadt do
Pruisische thalers.
