Sutfccnlimö.
Algemeen overzicht.
Het belangrijkste dat heden uit Frankrijk bericht
wordt is het sluiten eener wapenschorsing aan de west
zijde van Parijs, voor den tijd van 24 uren, teneinde de
bewoners van verschillende dorpen in de gelegenheid te
stellen, zich zeiven en hunne goederen in veiligheid te
brengen, en de dooden en gewonden, die wegens het
hevige vuur der laatste dagen grootendeels hebben moe
ten blijven liggen, te begraven of te verplegen. De eer
van dezen maatregel komt aan bet republikeinsch ver
bond toe, dat er in slaagde, -n deze concessie te Ver
sailles te verkrijgen te meer ciaar,-zooals men verneemt
de regeering reeds vroeger dit verzoek had afgewezen
omdat iedere toezegging aan eenige particuliere depu
tatie gedaan niet de erkenning door de commune waar
borgde, en men dus slechts op verzoek van het revolu
tionair bewind hierover zou kunnen onderhandelen. De
vreeselijke toestand, waarin de ongelukkige bevolking
der zwaar geteisterde dorpen verkeerde, schijnt echter
de regeering bewogen te hebben, om het verzoek van
het republikeinsch verhond in te willigen, welk besluit
der regeering, blijkens mededeelingvan generaal Cluse-
ret, door de commune mede aangenomen is.
Of het republikeinsch verbond met zijne pogingen tot
reconciliatie zoo gelukkig zijn zal, is zeer te betwijfelen.
Eene deputatie der vrijmetselaars loges te Parijs had
zich met hetzelfde doel naar Versailles begeven, doch
zonder eenig succes. In antwoord op hare vragen no
pens de gemeentelijke vrijheden van Parijs, heeft Thiers
zonder eenige restrictie geantwoorddat op geen anderen
grondslag van eene schikking sprake kan zijn dan op
dien van de gemeentewet die onlangs door de nationale
vergadering aangenomen was. Hoezeer men deze streng
heid der regeering afkeuren moet, omdat zij iedere maat
regel tot verzoening onmogelijk maakt en buitendien
de billijke eischen van Parijs, die ontegenzeggelijk
aan den onwettigen opstand ten grondslag liggen,
a priori negeert, is het niet te verwonderen, dat Thiers
slechts deze en geen andere beslissing nam. De
hardnekkigheidwaarmede hij voor de benoeming
der maires van de steden met 20,000 inwoners en meer
door de regeering streed, heeft te duidelijk zijn
verouderden centralisatiegeest aan het licht gebracht,
dan dat men thans van hem de inwilliging eener uitge
breidere autonomie van Parijs zou kunnen verwachten.
Voor het Engelsche lagerhuis heeft eene eigenaardige
demonstratie plaats gehad, die echter geen ernstige
gevolgen gehad heeft. Een groote menigte werklieden
heeft zich naar het parlementsgebouw begeven, om een
adres over te brengen, waarin zij het huis der gemeente
verzoekt, zijne goedkeuring aan de belasting op de
lucifers te weigeren. In de zitting heeft de heer White
nene motie voorgesteld, dat het huis verklaren zal, dat
de voorgedragene belastingen niet te rechtvaardigen
zijn en het budget minstens eene dwaling van twee
milliöen pond sterling bevat. Wat het lot dezer motie
zijn zal is moeilijk te bepalen, doch dat een der nietigste
voorwerpen der inditstrie als een wapen tegen het En
gelsche kabinet gebruikt wordt, verdient vermelding als
eigenaardige bijzonderheid. Gaat men echter de laatste
stemmingen in het Engelsche lagerhuis na dan is he
niet te verwachten dat de lucifers het kabinet uit den
zadel zullen lichten dat reeds de moeilijkheden van den
Fransch-Duitschen oorlog en van de Zwarte-zee-confe-
rentie gelukkig te boven gekomen is.
De senaat van het koningrijk Italië houdt zich bezig
met de behandeling der wet op de waarborgen voor den
paus ten opzichte van zijne verhouding tot het Itali-
aansch gouvernement. De minister van buitenlandsche
zaken, de heer Visconti Venosta, heeft daarbij een lange
redevoering gehouden, waarin hij betoogde, dat dit
wetsontwerp het nationale programma ten aanzien der
Romeinsche quaestie behelst, dat, wat de annexatie van
Rome aan Italië betreft, bet. die als een uitsluitend
binnenlandsche aangelegenheid beschouwt, en wat de
geestelijke macht des pausen aangaat, dat ontwerp de
belangen van alle zoo Italiaansche als vreemde katho
lieken eerbiedigt. Nu Italië zijn nationaal doel bereikt
heeft, moet het in alle opzichten de beginselen van ge-'
matigdbeid en vrijheid huldigen, teneinde de mogelijke
stappen van katholieke mogendheden ten gunste van
het wereldlijk gezag te voorkomen. De zetel van het
gouvernement te Rome gevestigd geeft de meeste vei
ligheid voor den paus. Ten slotte eindigt de minister
met de verwachting van Rome's on Italië's grootheid,
wanneer Italië aan de wereld zal kunnen zeggendat
het door de voldoening aan zijn nationale wenschen
de vrijheid en onafhankelijkheid der kerk op hechteu
grondslag gevestigd heeft.
Ofschoon er wel geen twijfel bestaan kanof het wets
ontwerp zal, evenals door de kamer van afgevaardigden,
ook door den senaat aangenomen worden schijnt de
Italiaansche regeering toch een schoonklinkende aan
beveling noodig te achten, waarschijnlijk echter minder
gericht tot de senatoren dan tot de katholieke wereld
Niettegenstaande zij op den voorgrond steltdat het be
zetten van Rome een geheel nationale en binnenlandsche
aangelegenheid is, treedt toch de minister van buiten
landsche zaken en niet zijn ambtgenoot Lanza op, om
de apologie der daad van geweld voor te dragen en
voor Europa den schijn aan te nemendat het koning
rijk Italië volstrekt niet verlegen is met zijn aandeel in
de erfenis van den Fransch-Duitschen oorlog. Na de
eerste slagen, die Frankrijk van zijnen vijand ontvangen
had, meende Italië niet beter te kunnen doen, dan aan
zijn nationalen hartstocht toe te geven en Rome
te bemachtigen. Italië's wensch is thans vervuld,
doch het is zeer te betwijfelen, of de voldoening
aan zijnen hartstocht beantwoordt aan de illusie, die
men er zich van vormde. Menigeen in Italië en de
koning en zijne regeering niet het minste zal in ang
stige verwacht ing de maand Juli zien naderen, waarin
volgensgedane beloftedezetelvanhetgouverneraentnaar
de „eeuwige stad," Italië's natuurlijke hoofdstad, overge
bracht zal worden. Aan het koningshuis van Savoije
vielen sedert 1859 van iederen twist, van iederen oorlog
in Europa, hetzij Italië daaraan deelnam of niet, en in
het eerste geval ook al geslagen werd, de rijpe vruchten
in den schoot; de laatste echterdie het verkreeg, wik
kelt het land in grooteremoeilijkheden, dan alle vorige
voordeel en te zamen.
Laatste berichten.
Versailles.
Aan bet zuiderfront van Parijs heeft geen enkel be
langrijk feit plaats gevonden.
Munchen.
De koning heeft bij eigenhandig schrijven aan profes
sor Döllinger zijn leedwezen over zijne excommunicatie
betuigd.
Uit Parijs.
Bij decreet van de commune is te Parijs eene com
pagnie luchtreizigers gevormd, bestaande uit een
kapitein, een eersten luitenant, een tweeden luitenant,
een sergeant, twee korporaals en twaalf luchtsebip-
pers. Jules Durnof is tot kapitein en Nadar tot eerste
luitenant benoemd.
De uitvoerende macht is door de commune thans
opgedragen aan de volgende commissie: Cluscret, oor
log; Jourde, financiën; Biard, levensmiddelen; Pascal
Grousset,buitenlandsche zaken; Franchei, arbeid en
nijverheid; Protot, justitie; Adrien, binnenlandsche
zaken; Vaillant, onderwijs; Raoult Rigault, openbare
veiligheid. Het is een soort ministerie dat de commis
sie voor het uitvoerend bewind vervangt.
De vrijheidlievende commune heeft gedecrete_erd
dat de bakkers alléén bij dag en niet meer des nachts
mogen werken, zoodat men alleen des avonds nieuw
bakken brood kan krijgen.
De algemeene aanval door de troepen van Ver
sailles die de commune reeds verscheidene dagen ver
wacht, is nog niet gevolgd. Het tooneel van den strijd
strekt zich voornamelijk uit van Nenilly tot Genne-
villers en de Duitsche voorposten te St. Ouen. Door
het bezit van het kasteel Bécon zijn de troepen van
Versailles iu staat gesteld om een schipbrug over de
Seine te leggen en Clichy te bezetten, waardoor zij
de positiën der opstandelingen te Levallois omsingelen.
Bij Puteaux hebben de linietroepen eene batterij opge
steld om het Bois de Boulogne en Longchamps te kun
nen beschietenteneinde de opstandelingen te verhin
deren aldaar verdedigingswerken aan te leggen.
Na iederen strijd begint de ontmoediging bij de
nationale garde grooter te worden, de verliezen zijn ook
telkens gevoeliger. Alle wegen buiten Parijs zijn steeds
vol vluchtelingen, die, met achterlating van al hun
goed, dikwijls zonder eenig geld te bezitten, een veili
ger verblijfplaats opzoeken. Parijs is kalm vertellen zij
kalm terwijl Nenilly wordt verwoest, de strijd voorduurt
dag en nacht, de gevangenissen voller zijn dan ooitde
priesters worden gearresteerd, kerken en kloosters wor
den bestolen. De ongelukkige Parijzenaars zijn vernie
tigd; de schrik heeft hen ziek gemaakt; het beleg van
Parijs heeft hunne hersens gekrenkt. Parijs moet zich
aan het bestuur van Frankrijk onderwerpen, zonder
eenige voorwaarden. Indien Parijs zich niet onderwerpt
dan is het gedaan met de eenheid, het krediet en de toe
komst van Frankrijk. Zoo denken de meeste Franschen
er over.
Men verwacht een nieuw decreet volgens hetwelk
alle mannen gehuwd of ongehuwd tot den ouderdom van
55 jaren verplicht zullen zijn om dienst te doen bij de
nationale garde.
Sedert 1789 is het gevaarlijk aartsbisschop van
Parijs te zijn. De aartsbisschop de Puiqué toch stierf in
1793 op het schavot: kardinaal Maury moest in 1815
naar Rome vluchten in 1830 werd de aartsbisschop de
Quélen door de oproerlingen verjaagd en zijn paleis
geplunderd en verwoest, zijn opvolger Affre sneuvelde
op een barricade in den Faubourg St. Antoine den
24e Juni 1848. De heer Sibour werd door den dweeper
Berger in 1857 vermoord. Kardinaal Morlot was geluk
kiger, doch de tegenwoordige aartsbisschop Darboy zit
alweder als gijzelaar van de oproerlingen in de gevan
genis. In honderd jaren is slechts een dier geestelijke
heeren in zijn paleis gestorven en zijn drie gewelddadig
omgekomen.
Revolutionaire vrouwen.
Bij alle omwentelingen in Parijs hebben de vrouwen
een groote rol gespeeld, gelijk zij op vele plaatsen doen
waar ongeregeldgeden en onlusten plaats hebben. De
groote steden in Nederland kunnen ook gewagen van
het krachtig aandeel dat de vrouwen in alle oproerighe
den nemen. De Parijsche vrouwen echter hebben zich
dikwijls naam gemaakt door hare revolutionaire hande
lingen. Haar opgewonden karakter is licht geneigd om
zich op een dwaalweg te laten leiden, zij oefenen een
sterken invloed op de groote menigte uit, die zij vaak
tot uitersten kunnen drijven.
Reeds bij de eerste ongeregeldheden in 17S9 verscheen
Tkéroigne de Mirecourt, aldus genaamd naar bare woon
plaats, als amazone in de straten van Parijs; een veder
bos wapperde op haar hoedzij droeg een sabel op zijde
en in den gordel zag men twee pistolen. Zij spoorde
iedereen tot opstand aan. Aan het hoofd der opstande
lingen veroverde zij de kanonnen der Invalieden; bij de
bestorming van de Bastille ging zij. allen voor en kreeg
in de bres een eeresabel.
In de Octoberdagen ging zij met de Parijsche vrouwen
naar Versailles. Te paard nam z\j aan de zijde van Jour-
dan deel aan het terugbrengen van den koningen volgde
zonder te verbleeken de afgehouwen hoofden van Vari-
cuurt en Deshuttes, die als zegeteekenen op pieken wer
den rondgedragen. Theroigne voerde het bevel over het
derde korps van het leger der faubourgs en had den
titel van generaal.
Het treurig einde der Gerondijnen opende haar de
oogen en deed haar inzien dat zij in naam der vrijheid
misdaden had gepleegd. Zij wilde de omwenteling trach
ten te stuiten; hierdoor werd zij verdacht, verloor haar
prestige, en den 13enMei 1793 werd zij op het terras der
Tuileriën gegeeseld en daarna in de gevangenis gewor
pen, waar zij 24jaren tot aan baardood doorbracht.
Na Theroigne zijn vooral bekend geworden Louise
Audu, genaamd la reine des hallesen Jeanne Lacombe.
In de nationale bibliotheek te Parijs leest men onder een
plaat, de terugkomst van Lodewijk XVI voorstellende
"Reine Audu est Vhéroïne de ces journées.
„Den 5CI> October 1789 te tien uren des morgens stelde
zij zich aan het hoofd van acht honderd vrouwen, allen
even stoutmoedig als zij, en ging daarmede door de
Champs Elysées naar Versailles.
„Koningin Audu liet de verraders bewakenliet de
dragonders en het regiment van Vlaanderen den eed
afleggen, arresteerde de vier rijtuigen van den koning
waarmede hij naar Metz zou gaan en kwam in zegepraal
weder in Parijs. Uit dankbaarheid werd zij kort daarop
door de opstandelingen gedurende een jaar in de gevan
genis van de Chatelet en de Conciergerie gezet."
In 1792 onderscheidde Louise Audu zich opnieuw en
ontving een eeresabel.
Bij den aanval op de Tuileriën gaf Jeanne Lacombe
zulke bewijzen van moed dat zij van de opstandelingen
een burgerkroon verkreeg. Jeanne, een tooneelspeelster
van middelmatige verdienstehad het tooneel verlaten
voor de politiek. Zij was als man gekleedsteeds gewa
pend en reed te paard of op een kanon.
In 1830 en 1848 namen vele vrouwen een werkzaam
deel aan de revolutie. Den 23fn Juni 1848 te tien uren
begaven zich 2000 vrouwen met 70 banieren naar de
poort van Saint Denis om barricades op te werpen. Toen
de nationalen hen uiteen dreef bleven eindelijk 7 man
nen en twee vrouwen op de barricade. Een der mannen
hield het roode vaandel geheven, toen de banierdrager
sneuvelde, trad een groot en schoon meisje toe, hief
het vaandel op, trad over de barricade in de richting van
Clésy. De nationalen waren overbluft, na drie salvo's vie1-
