öuitcnlanö.
Algemeen oyerzicht.
De laatste berichten, gisteren avond in ons nommer
opgenomen deden gelooven dat de regeering te Ver
sailles reeds verder gevorderd was, dan thans werke
lijk (het geval bhjktf te zijn. Volgens de heden ont
vangen tijdingen toch is in den toestand niet zeer veel
verandering gekomenen heeft de retraite der opstan
delingen zeer langzaam plaats; de regeeringstroepen
vorderen wel, doch zóo langzaam, dat men moet
geloovenof dat de regeering slechts over een ge
ringe troepenmacht kan beschikken, óf dat een groot
gedeelte daarvan nog niet te vertrouwen is en daarom
niet gebruikt wordt. De regeeringstelegrammen over
beslissende overwinningen en de lofrede van Thiers
op de houding van het leger verliezen zeer veel van
hunne waarde, wanneer men daarmede den waren
toestand vergelijkt. Bijna voor zeker kan men thans
aannemen, dat de communerekenende op het over-
loopen der linietroepen en meenende dat de Mont-
Valerien niet op de insurgenten vuren zou, het voor
haar prestige noodig[oordeelde om een aanval op Ver
sailles te wagen, en dus aan haar het initiatief tot
den burgeroorlog geweten moet worden. Het eenige
succes, dat de regeering tot dusverre behaald heeft, en
nog wel voornamelijk gesteund door de misrekeningen
der opstandelingen, wier rechtervleugel door het vuur
van den Mont-Yalerien geheel uiteengejaagd werd,
bestaat hierindat de aanval afgeslagen werd. Nu zij
hierin geslaagd is, blijkt zij voorloopig onmachtig om
verder te kunnen gaan. Wel is waar zijn aan een
verder voortdringen zeer groote bezwaren verbonden
doch na de nederlaag der insurgenten, zooals die uit
Versailles beschreven wordt, had de regeering met de
troepenmachtwelke zij bij Parijs vereenigd heeft, reeds
veel meer kunnen uitlichten. En daarom is het niet
onwaarschijnlijk, dat de regeering nog niet volkomen
op het leger bouwt en de armée slechts daarom zoo door
Thiers geprezen wordt.
In de depêche uit Versailles van Donderdag avond
zyn twee verschillende berichten in elkander gevloeid.
De regeering meldt, dat dien dag de troepen do brug
van Neuilly, die sedert Maandag door de insurgenten
weder bezet was genomen hebben en de opstande
lingen vervolgen, en, dat aan dezijde van Cha-
t ill on het kanonvuur met de forten d'Issy en Vanvres
voortgezet wordt. Eene vervolging der insurgenten door
do regeeringtroepen in de richting van Chatillon was
ook zeer onwaarschijnlijk, omdat dit plaatsje buiten den
kring der forten ligt. In de tweede depêche uit Parijs is
ook eene onnauwkeurigheid ingeslopen, die in verband
met de berichten uit Versailles schijnbaar waarheid
behelsde, doch thans blijkt niet zoo gunstig voor do
regeering te zijn als deze tijding wel deed vermoeden.
De nationale garde heeft namelijk geen bevel gekregen,
om zich uit de forten terug te trekkeD, doch slechts om
de voorgeschoven schansen en redouten te ontruimen en
zich binnen de forten te concentreeren, teneinde uit
sluitend een defensieve houding aan te nemen. Slechts
enkele bataljons ontvingen bevel om naar Parijs terug
te gaan, teneinde gereorganiseerd en weder voltallig
gemaakt te worden.
Thans blijkt in verschillende opzichten weder, dat
de zucht tot overdrijven bij het vermelden van den uit
slag der gevechten nog niet veel veranderd is sedert den
oorlog met de Duitschers. Bij de eerste ontmoeting tus-
scben de troepen en de insurgenten bij voorbeeld werd
in hetregeeringstelegram gezegd, datde opstandelingen
naar alle richtingen over de brug van Neuilly uiteenge
jaagd waren, en thans blijkt uit de tijding van Donder
dag avond weder, dat, niettegenstaande de overwinning
van Zondag de troepen der commune in het bezit van deze
brag waren. Van deze zelfde brug, die volgens het
regeering8-telegram Donderdag door de troepen genomen
werdrapporteerde generaal Bergeret 's morgens nog
ain de communedat dit punt thans zóo versterkt was,
dat hij ieder leger tartte, om het aan te vallen. Des
avonds was het reeds in handen der regeeringstroepen.
Uit dergelijke staaltjes ziet men dat men niet dan met
de meeste omzichtigheid de berichten van beide partijen
moet beoordeelen.
Garibaldi heeft voor eenige dagen het aanbod van het
revolutionair bewind van de hand gewezen, om het
opperbevel over de troepen der commune te aanvaarden.
In dien brief ried hij het bewind aanom eene keuze te
doen uit hun eigen middenwaaronder zulke uitstekende
mannen gevonden werden als Victor Hugo, Delescluse,
generaal Billot en anderen. De laatste heeft naar aan
leiding hiervan in de zitting der nationale vergadering
van Donderdag geprotesteerd tegen het beweren van
Garibaldi, dat hij het vertrouwen der opstandelingen
bezat, en verklaard dat hij nooit eenig ander gezag
erkennen zal dan dat der vrij gekozene nationale ver
gadering.
In de zitting vanVrijdag heeft de minister van binnen-
landscho zaken een telegram voorgelezeninhoudende,
dar de barricaden bij de brug van Neuilly door de regee
ringstroepen genomen zijn en de generaal Montaudon
meester is van dit voor de insurgenten zoo belangrijk
punt. De heer Picard besluit met den wensch, dat de
vergadering hare dankbaarheid aan het leger uitspreken
zal voor zijne dappere houding. Deze woorden werden
met algemeene toejuichingen ontvangen en het schijnt
dat het leger deze aanmoediging nog zeer van noode
heeft. Aan de zuidzijde van Parijs ten minste schijnt
het succes der regeering niet zoo schitterend te zijn.
Terwijl de minister van binnenlandsche zaken in de
zitting vanVrijdag de overwinning bij Neuilly mededeelt,
bewaart hij het diepste stilzwijgen over de andere ope-
ratiën van het leger van Vérsailles. Daarentegen brengt
een bericht van Vrijdag morgen uit Parijs wel is waar
de bevestiging van den uitslag van het gevecht aan de
brug van Neuilly, doch meldt tevens, dat het geweer-
en kanonvuur den gansehen Donderdag aan dezijde van
Montrouge en Chatillon voortgeduurd heeft en ook de
forten van Bicêtre, Ivry en Charenton door de arillerie
van de regeeringstroepen beschoten werden. Als succes
der gevechten van dien dag worden echter opgegeven
de herneming van het plateau van Chatillon door de
opstandelingen en het demonteeren van eene batterij
der regeeringstroepen voor het fort van Vanvres, zoo
dat de regeering aan deze zijde verloren zou hebben.
Ofschoon men deze berichten niet onvoorwaardelijk
vertrouwen kanpleit toch eenigszins voor de waarheid
daarvan, dat Vrijdag morgen het kanonvuur geheel
zweeg en de nacht volkomen rustig geweest was.
Hadden de regeeringstroepen geen nadeel geleden,
dan zouden zij ongetwijfeld Vrijdag morgen den aauval
niet gestaakt hebben.
De onderhandelingen, door eenige genootschappen en
particulieren in Parijs met de regeering te Versailles aan
geknoopt, hebben tot dusverre nog tot geen resultaat
geleid, en bezwaariijk kan men hiervan een gunstigen
uitslag verwachten, zoolang de insurgenten bij hunne
drie eischen blijven volharden: erkenning van den ge
meenteraad van Parijs, straffeloosheid en in geen geval
ontwapening der nationale garde. Het is zelfs zeer te
betwijfelen, of de nationale vergadering in eenige
schikking zal willen treden, en waarschijnlijk zal zij tot
het herstel der orde onvoorwaardelijke onderwerping
eischen. Te verwonderen is het dan ook niet, dat de
insurgenten blijven volhouden, om te trachten nog
iets te winnen, terwijl zij door onderwerping alles
zouden verliezen. In het Journal officiel van Vrijdag
morgen verbiedt de commune dan ook het houden eener
meetingdie bijeengeroepen was, om de middelen tot
reconciliatie te beramen.
Het revolutionair bewind schijnt zijne verordening tot
dienstplichtigheid van alle ongehuwden tot den leeftijd
van 35 jaren ten strengste te handhaven. Donderdag heeft
in alle magazijnen en werkplaatsen een onderzoek plaats
gehad, of zich aldaar ook manschappen bevonden, die
volgens dit besluit verplicht warenom voor de commune
te strijden, en zijn allen, die in deze termen vallen, met
geweld medegevoerdom bij de verschillende bataljons
ingedeeld te worden. Aan het station van den Noorder
spoorweg, waarschijnlijk het eenige waar van Parijs nog
treinen vertrekken, eischen de nationale garden, dat
ieder die Parijs verlaten wil voorzien zij van een be
wijs van den burgerlijken stand, dat men gehuwd of
ouder dan 35 jaren is. De handelingen der commune
doen dus nog geen spoedig einde van den burgeroorlog
verwachten, en wanneer de regeeringstroepen geen groo-
ter voordeeldan gedurende de laatste zes dagen het
geval was, kunnen behalen, is het te voorzien, dat het
ongelukkige Frankrijk nog langen tijd door die vreese-
lijke ramp geteisterd zal worden.
Laatste berichten.
Parijs7 April 's namiddags.
Sedert heden ochtend wordt hevig gevochten bij Cour-
bevoie. De linietroepen zijn geposteerd op de heuvels
van Puteaux en de artillerie der commune buiten de Porte
Maillot en op de wallen bij Porte Neuilly. Het kanon
vuur op de forten zwijgt. Het meerendeel der nationale
garde vecht dapper.
Londen7 April.
Er wordt een nieuw wanhopig gevechtgdoverl bij
Courbevoie en Neuilly.
Eene wandeling buiten Parijs.
Het was niet gemakkelijk op den 4« dezer om de
poort Maillot te worden uitgelatenals men het wacht
woord niet kende of geen pas van de commune had. Aan
enkele correspondenten van dagbladen, d ie aan den wacht-
hebbenden officier hunne namen en betrekkingen opga
ven werd echter somtijds vergunning verleend, om zich
buiten de stad te begeven, onder belofte, dat zij zich des
avonds weder zouden aanmelden en niets zouden vertel
len dan de waarheid.
De Avenue de Neuilly, die eene lengte van ongeveer
500 meters heeft, was tot aan de brug geheel verlaten,
terwijl alle deuren en vensters zoo dicht mogelijk waren,
gesloten. De enkele personen die men nog zag, slopen
l.ings de huizen, met een angstig en treurig voorkomen.
Kort bij de brng veranderde de toestandop een afstand
van twaalf meters was een groote barricade opgeworpen
die door eenige nationalen, bijgestaan door gamins
werd bewaakt. Korter bij de brug verhief zich een
tweede barricade en tnsschen die beide verdedigings
middelen kampeerde het 384 bataljon der nationale
garde. De geweren stonden in rotten; de mannen
spraken over de gebeurtenissen van den dag; sommigen
lagen rondom het vuur en kookten hun soep, anderen
rookten hun pijp; velen koesterden zich in de zon.
Zij bewaakten eene batterij van geheel nieuwe
12-ponders, die slechts wachtten op de gelegenheid om
bewijzen van hunne geschiktheid te geven.
Aan de andere zijde van de brug lag eveneens een
barricade met kanonnen gewapenddie het plein van
Courbevoie bedreigden. Op het midden van dit plein
waaide van het voetstuk waarop het beeld van Napo
leon I heeft gestaan de roode vlag. De verdedigings
werken die bij het beleg van Parijs door de Fransche
genie op het plein waren aangelegd bevonden zich nog
in denzelfden toestand
Op den grooten weg van Saint Germain vertoondezich
een breed spoor van bloed. Daar waren de beide paar
den van het rijtuig waarin geaeraal Bergeret zat door
een bom uit den Mont Valérien getroffen en kort daarna
afgemaakt. Een weinig verder komt men op het plein
des Bergères alwaar eenige huizen staandie de sporen
vertoonden van den gevoerden strijd; drie waren geheel
verwoest; allen waren verlaten, vol angst waren de
inwoners gevlucht.
Ter zijde van dit plein korter naar den Mont Valérien
zag men in een bebouwden akker een versch omge
woelde plaats, waarop vijf ruwe kruizen, uit takken
vervaardigd, stonden. Op éen daarvan stond een képi
terzijde van een ander een politiemuts. Op die plaats
waren verleden Zondag de vijf gevangen nationalen door
de gendarmes gefusilleerd. Een jong mensch (die op
eenigen afstand in een hut verscholen lag had het
treurig schouwspel gadegeslagen.
Bij bet plein van Courbevoie hadden een twintigtal
gendarmes deze vijf nationalen omringd en hen met
kolfslagen en sabelhouwen naar de plaat3 waar zij nu
lagen gedreven. De gendarmes waren woedend van haat
en toorn, zij wilden de gevangenen naar den Mont
Valérien brengen, doch deze waren geheel uitgeput; een
hunner, een voormalig soldaat der linietroepeu had nog
eeuige krachten. De gendarmes besloten hunne gevan-
geuen to fusilleeren; zij plaatsten ze naast elkander
gingen op tien passen van hen atstaan, een hunner
beval: „vuur!" cn de vijf mannen vielen neder. De gen
darmes verwijderden zich zonder zich te overtuigen of
de ongelukkigen wel dood waren.
Den volgenden dag worden zij door bewoners van
nabijgelegen woningen begraven. Vier hunner waren
gehuwden drie hadden kinderen. De vierde was pas een
jaar geleden gehuwd en werd geprezen als een uitste
kend arbeidzaam man, die van Maandag morgen tot
Zaterdag avond had gewerkt, toen hij te wapen werd
geroepeo.
Als men het plein des Bergères in de richting van
Nanterre verlaat, ontmoet men rechts van den weg een
herberg met een uithangbord waarop men leest: „De
zon schijnt voor ieder." Bezijden van dit huis hadden
de nationalen drie kanonnen geplaatst en tegen den Mont-
Valérien gericht. Telkens als zij een schot deden werden
zij met een bom beantwoord. Drie bommen kwamen in
de herberg terecht en richtten daar een geweldige ver
woesting aan, zoodat letterlijk niets geheel bleefmaar-
alles in spaanders en scherven lag. De eigenaar, een
knap metselaar, had zijne woning zelf gebouwd ract-
behulp van zijne vrouw, een sterke dochter wan den
Elzas. De ongelukkigen, die hun eenige bezitting
verwoest zagen waren aan wanhoop ten prooi en kon
den zich niet begrijpen wat er toch eigenlijk gebeurdei
daar de Pruisen reeds weg waren. Van do commune had
den zij geen verstand.
