brengen der woorden vandi depêche door de dagbladen
aan vergissing of moedwil moet toegeschreven worden,laat
zich moeilijk bepalen, doch wanneer dit laatste hut geval
is, dan verdientdeze handelwijze, om den haat der
Franschen tegen de Duitschers steeds aan te wakkeren,
afkeuring. Zoodra de ringmuur gewapend wordt, ver
breken de Franschen van hunne zijde de overeenkomst,
en zijn dus de Duitsche autoriteiten volkomen gerech
tigd, om met de wapens in de haud voor hunne belangen
te waken.
Aangaande het voorgevallene te Bucharest is nog niets
naders bekend, en waarlijk is het geen groot bewijs voor
de populariteit van den vorst uit Duitschen bloede. Wan
neer de toestand aldaar zoodanig is, kan men er zich
niet over verwonderen, dat Karei vaü Hohenzollern
ernstig over zijne abdicatie denkt. Het ministerie en de
prefect van politie hebben terstond hun ontslag inge
diend.
Laatste berichten.
Parijs23 Maart.
Het comité heeft heden gedelegeerden uit Lyon, Bor
deaux, Marseille en Rouaan ontvangen, die het sein
zullen geven tot de revolutie, dieallerwege is voorbereid.
Men verzekert, dat het comité de .arrestatie bevo
len heeft van den maire Clémenceau en van de journa
listen die de volkssouvereiniteit miskennen.
Menotti Garibaldi is benoemd tot opperbevelhebber
der revolutionaire strijdkrachten.
De mairie in het eerste arrondissement is door de
oproerlingen, voorzien van geschut, ingesloten, en na
onderhandeling is men overeengekomen, dat de goed
gezinde bataljons de mairie zullen blijven bezetten, doch
de municipaliteit hare medewerking tot de verkiezingen
verleenen zal.
Versailles, 24 Maart.
De Parijsche maires hebben aan de nationale vergade
ring medegedeeld, dat de burgeroorlog dreigt uit te bar
sten, en dat de. bevolking in onbeschrijfelijken angst
verkeert en maatregelen wenscht tot voorkoming van ver
der bloedvergieten. De maires verlangen volmacht tot
handelen en voorts spoedig het uitschrijven van verkie
zingen voor den gemeenteraad.
Parijs 24 Maart 's avonds.
Men verzekert, dat gedelegeerden van het comité en
de maires overeengekomen zijn, dat Donderdag a. de ge
meenteraadsverkiezingen en Zaterdag de verkiezing van
een opperbevelhebber der nationale garde plaats hebben
zullen. Dientengevolge verzekert men, dat heden nacht
de barricades opgeruimd zullen worden. Overal heerscht
kalmte.
Vrijheid in Buitschland en Frankrijk
Zoowel in Dnitschland als in Frankrijk zijn, vooral na
de omwenteling in het laatst der vorige eeuw, verschil
lende theoriën verkondigd over vrijheid in staatkundigen
zin. De Franschen hebben eenige malen getracht om
hunne denkbeelden omtrent politieke vrijheid in prac-
tijk te brengen, ze ten grondslag te maken van hunne
staatsinrichting, en steeds meermalen met gunstig ge
volg, zij het dan ook ten koste van veel bloed. Het goede
dat zij tot stand brachten ging echter met zooveel ram
pen gepaard, dat men somtijds zou betwijfelen of het
kwade wel door het goede wordt overtroffen. En wat zij
in het leven riepen bleek niet altijd levensvatbaarheid te
hebben.
De Duitschers toonden weinig lust te hebben om het
voorbeeld der Franschen te volgen. Zij bepaalden zich
tot redeneeren en het verkondigen hunner theoriën; zij
namen de moeite niet om te trachten ze in toepassing te
brengen; zoolang het landsvaderlijk bestuur daartoe
niet overgaat en het den „Allerhoogste" (n. 1. keizer
Wilhelm) nog niet goedunkt, zullen zij hunne theoriën
wel niet in toepassing zien.
De hervorming die in den laatsten tijd in du staatsin
richtingen van Duitschlaud en Frankrijk heeft plaats
gehad was voor beide landen aanleiding om opnieuw
ieder op hunne wijze te trachten de toepassing te ver
krijgen van hunne denkbeelden omtrent vrijheid. De
voortvarende geest der Franschen deed hen in dit op
zicht ook weder handelend optreden, de Duitschers ech
ter bepaalden zich tot redeneeren.
Daarin komt het eigenaardige karakter der beide
natiën weder helder uit, doch ook nog op een andere
wijze. Terwijl de Franschen steeds de toepassing hunner
denkbeelden tot het uiterste drijveD, geen rust hebben,
zoolang zij niet alles verkregen hebben, geen middelen
ontzien om hun zin iu alle opzichten tot vervulling te
brengen, stellen de Duitschers zich tevreden als ze iets
ja zelfs indien ze meenen iets te hebben verkregen.
De Volks-Zeitung verheugt zich] thans, dat van de
idealen die door de omwenteling van 1848 als een ver
kwikkende lentelucht van Frankrijk uitgingen en door
de volken van Europa met vreugde werden begroet, zoo-
velen bleken vruchtbare zaden te zijn, die thans vruch
ten afwerpen, terwijl nog veel van wat toen onbereikbaar
was thans als een edel doel door de nakomelingen kan
worden nagejaagd.
Eene vergelijking van den tegenwoordigen toestand
met dien van 1848 brengt dat blad tot de erkentenis,
dat het ernstig streven der volkeren steeds met de over
winning bekroond wordt, indien ook al de zoogenaamde
machten die de regeering in handen hebben in staat zijn
om tijdelijk met gunstig gevolg de pogingen der volkeren
te bestrijden.
„De hevige strijd, zegt de Yolks-Zeitung, tegen de
idealen van de naar vrijheid strevende volkeren kan
wel een tijdvak van reactie in het leven roepen, die zich
beroemt de nieuwe wereld te hebben vernietigd en de
oude te.hebben „gered", doch de geschiedenis leert, dat
de zoogenaamde conservatieve richting, die de oude toe
standen behoudt, bij de eerste onverwachte gebeurtenis
in de klem geraakt en tot eene verandering voert, die
de „redding" als dwaasheid en de idealen als eenige
redmiddelen leert kennen."
Na te hebben ontwikkeld welke gevolgen de beginse
len, die in 1848 van Frankrijk uitgingen, voor verschil
lende landen van Europa hebben gehad, zegt het blad
ten opzichte van Duitschland
„Na een kunstmatig bewerkte reactie, die in het volk
zelf nooit wortel kon vatten, hebben de telkens bloedige
oorlogen de natie weder op hetzelfde standpunt geplaatst
waarop zij na een korte revolutie in 1843 stond. Wat
vroeger als rebellie werd veroordeeld is thans een verkre
gen recht. Het algemeen kiesrecht, de eenheid van
Duitschland, het rijks-parlement.en de keizerlijke waar
digheid, vroeger door de reactie met haat en woede ver
volgd, worden thans als conservatieve instellingen voor
gestelden toegejuicht door hen die met hunne „reddende
daden" niets hebben bewerkt dan de noodzakelijkheid,
om eerst door bloedige oorlogen te verkrijgen wat zonder
hare „beschikking" reeds voor twintig jaren op vrede
lievende wijze bereikbaar was.
„Deze waarneming schenkt ons den troost, dat het
aankomende geslacht met ernst en consequentie ook de
verdere gevolgen der liberale beginselen deelachtig zal
worden. In het volk en zijne vertegenwoordiging ligt
de waarborg dien de geschiedenis schenkt, dat ook de
vrijheid van Duitschland het gevolg van zijne eenheid
moet zijn."
Zoo weet zich, bij de erkentenis dat sedert 1848, trots
alle theoriën en de verkondiging daarvan, Duitschland
eigenlijk zeer weinig is vooruitgegaan, een der meest
geavanceerde bladeu van dat land te troosten met de
weinige vrijzinnige instellingen die het thans verkregen
heeft, niet als een gevolg van den verklaarden wil der
natie voor meerdere politieke vrijheid maar als een
gevolg van eene politiek uitgaande van het beginsel
dat macht gaat boven recht.
„Wij Franschen, zoo spreekt daarentegen het Parijsche
blad Le Petit Journal, hebben veel moeite om te begrij
pen wat eigenlijk het woord vrijheid beteekent. Wij zijn
sedert onheugelijke tijden zoozeer gewoon om de zorg
van onze openbare aangelegenheden aan deregeering over
te laten, dat wij volstrektallen politieken zin geheel mis
sen. De eenvoudigste woorden en de meeste bepalingen
krijgen iu onzen mond een zin en beteeken is die zij nooit
hebben gehad. Voor velen onzer beteekent vrijheid het
recht om alles te mogen doen en slechts te gehoorzamen
aan zijne hartstochten en zijne eigene belangen."
Het blad betoogt, dat voor het Fransche volk de vrij
heid slechts is de theorie du Ion plaisir, waarin de vorsten
zich zoo menigmaal hebben bedrogen en waarvoor de
natiën zich moesten schamen. Daardoor doen de volken
de vrijheid in anarchie overgaan en ontkennen het
recht der wetten, terwijl de regeering niets beter weet
te doen dan het volk na te volgen, in plaats van het een
goed voorbeeld te geven. Het volk moet zorgen het uit
voerend gezag binnen zijn wettige grenzen te houde^
doch daarvoor is niets beter dan dat het zelf wake zich
niet buiten de wettige grenzen te begeven.
Op iedere actie is steeds reactie gevolgd, geweld heeft
geweld tengevolge gehad, evenals bloed steeds nieuw
bloed deed vloeien. Dat beeft ook, volgens Le Petit
Journal, de geschiedenis van Frankrijk vooral weder in
de laatste dagen geleerd. Het nieuwe gouvernement van
Frankrijk weet, dat iu Frankrijk tegenwoordig niets
mogelijk is dan door de vrijheid; toch heeft het sommige
dagbladen geschorst en het telegraaf-verkeer binnen
Parijs opgeheven. Daardoor heeft zich een ander be
stuur opgeworpen dat de vrijheid wilde doen zegevieren
en hetwelk evenzeer den eersten dag reeds maatregelen
nam tegen de bladen die zich tegen dat nieuwe bestuur
verzetten, eu dat eveneens het telegraaf-verkeer ver
bood.
„Hoe! zegt het blad ten slotte, zullen wij de vrijheid
vragen voor ons zei ven en haar aan anderen ontzeggen?
Wij moeten vrijheid willen voor allen, voor onze tegen
standers zoowel als voor ons, en indien wij ons beklagen f
moeten wij vooral klagen voor hen die tegen ons zijn.
De vrijheid voor een enkele partij is oligarchie. De
vrijheid voor allen, is de ecnig mogelijke en rechtvaar
dige. Zonder dat is vrijheid niets dan leugen en bedrog."
Terwijl de gehoorzame Duitschers alzoo reeds tevreden
zijn met de weinige vrijgevige instellingen die zij ver
kregen en zich bedaard aan de regeering onderwerpen,
beklagen zich de Franschen, die meestal gewoon zijn
niet alles zeer zoetsappig te verdragen, dat zij niet
genoeg toezagen op de handelingen der regeering; zij
willen dat de vrijheid van de natie uitga van de natie
zelve.
De laatste gebeurtenissen hebben geleerd wat de
gevolgen zijn van de toepassing der vrijheidsbeginselen
in Frankrijken Duitschland. De Franschen overdrijven
ook in deze, en slaan te licht tot losbandigheid over.
Waar de vurigheid van hun karakter hen geschikter
maakt om den eersten stoot te geven en de kastanjes
uit het vuur te halen, berekenen zij niet voldoende
de gevolgen van hunne daden, maar handelen onder
den eersten onbedachten indruk. Andere volken hebben
reeds meermalen de vruchten hunner handelingen
geplukt; voor henzelven gingen die dikwijls verloren.
Als de eerste slag geslagen is zijn zij ontzenuwd;
niet krachtig genoeg om hunne behaalde voordeelen
kalm te vervolgen.
De Duitschers daarentegen treden niet zelf hande
lend op om zich politieke vrijheid te verschaffen; zij
praten en schrijven er over, maar de toepassing laten
ze met gerustheid aan de regeering over; als deze
haar noodig oordeelt zal de natie haar ook wel krijgen,
zoo denken zij, maar zij hechten aan orde en regel,
die door de Franschen dikwijls te licht worden geschat.
Hoeveel goeds zou geboren kunnnen worden indien
beide natiën van elkander leerden. Indien de Duit
schers zich wat krachtiger lieten gelden en de Fran
schen wat meer van de Duitsche bezadigdheid over
namen. Misschien zou dan de vrijheid weldra geen
hersenschim meer zijn en de vrede op duurzaamheid
mogen rekenen!
Belgische brieven.
Brussel 24 Maart
Het gouvernement heeft alhier ernstig den terugslag
der gebeurtenissen te Parijs afgeweerd, en het had er
goede redenen voor. Uwe lezers zijn er niet onbekend
mede hoevele malen heb ik reeds op dit gevaar gewe
zen en de redenen van zijn ontstaan ontvouwd dat
de Internationale, dat uitgebreide geheime genootschap,
dat van lieverlede van Londen uitgaande zijne netten
over bet geheele vasteland van Europa uitgespreid heeft,
niet slechts op duizende leden maar ook op jeugdige,
moedige en eerzuchtige aanvoerders kan rekhnen, die
aan een waarachtig talent, bij enkelen zelfs in buiten
gewone mate ontwikkeld, den vasten wil paren, om zich
op de bestaande toestanden en de staatslieden te wreken,
die hunne voorstellen tot toenadering verworpen en hen,
met hunne onervarendheid en overspannen denkbeelden
spottende, bestreden hebben. De juiste werkkring der
Internatio.iale onttrekt zich aan alle nasporingen.
Wanneer men hare chefs hoort spreken over de be
langen der werklieden, houden zij zich bezig met de
theoretische oplossing der sociale quaestie en disputeeren
over de quadratuur des cirkels, dat is te zeggen, over
de waarheid in de verschillende meeningen der collec-
tivisten en mutuellisten. Maar den grondtoon kan men
in werkelijkheid waarnemen, wanneer men ziet, dat zij
er in geslaagd zijn langzamerhand eon menigte werk
lieden om zich verzameld te hebben, en meu gist ge
makkelijk, dat het niet de wetenschappelijke redeneerin
gen zijn, die er de Belgische werklieden toegebracht
hebben, om zich ook bij de Internationale aan te sluiten.
De vrees van het gouvernement, dat zeer goed op de
hoogte gehouden wordt van de geheime voornemens en
samenkomsten van de Belgische afdeeliug der Internatio
nale, had thans een nog ernstiger motief, daar do regee
ring wist, dat eenige Fransche gedelegeerden naar
Brussel gekomen waren, om eene beweging op te wek
ken in denzelfden geest als waaronder Parijs op dit
oogenblik gebukt gaat.
Ik haast mij er bij te voegen, dat hunne vooistellen en
hunne raadgevingen zijn afgewezen moeten worden,
omdat de hoofden der Belgische afdeeling uit hunna
