Bordeaux. In het Moezel-departement zijn alleen republikeinen tot candidaat gesteld voor de Constituante. Versatile». Officieel. Duitschland is niet voornemens om van Frankrijk afstand van Transatlantisch grondgebied te vorderen. Brussel. L'Etoile beige meldt dat, volgens particuliere berichten, de verkiezingen voor de Constituante te Parijs tot Woens dag zijn uitgesteld. Er bestaat eene lijst van conciliante candidaten, die alleen kans hebben om verkozen te wor den. Noch de leden van het gouvernement, noch de leden der roode-republikeinen zullen waarschijnlijk de meerderheid erlangen. De Parijscho bevolking is overi gens rustig, maar zeer neerslachtig. Levensmiddelen worden aangevoerd. Londen. The Times bevat een bericht uit Berlijn, volgens het welk de Engelsche regeering zich op 27 Januari tot de mogendheden heeft gewend om de wenschelijkheid te betoogen eener krachtige tusschenkomst in het belang van den vrede. Engeland wenscht daartoe gezamenlijk stappen bij Pruisen te doen om het stellen van milde vredesvoorwaarden aan te bevelen. De regeering te Lon den heeft alzoo de mogendheden uitgenoodigd om aan hare vertegenwoordigers bij hetEngelsch gouvernement de noodige instructiën te geven om aan gemeenschap pelijke onderhandelingen daarover deel te nemen. De keizer van Rusland heeft aan keizer Wilhelm zijne gelukwenschen doen toekomen met zijne nieuwe waardigheid. Terzelfder tijd heeft hij aangedrongen op het stellen van voor Frankrijk aaunemelgke vredes voorwaarden. Be annexatie van den Elzasen Lotharingen. „Het bericht dat Parijs had gecapituleerdzegt Julius von Wickede en dat een wapenstilstand voor drie weken was gesloten vervulde ons allen met levendige blijdschap, omdat daardoor de hoop ontstond, dathetzoo vurig verlangde einde van den strijd spoedig zou zijn bereikt. Met uitzondering van een klein getal personen die om redenen van geldelijken aard de verlenging van den oorlog wenschen, ziet ieder met blijdschap den gul den vrede tegemoet. „Ook het grootste aantal der inwoners van Frankrijk verlangt zoo sterk mogelijk naar vrede, en hoe smartelijk ook de afstand van den Elzas en Lotharingen hen moge vallen, zij zouden dat offer thans wel willen brengen om tot rust te komen. Frankrijk bloedt uit duizende wonden, is geheel uitgeput en zal jaren van rust noodig hebben om zich te herstellen van de slagen die het in zes maan den zijn toegebracht. „Op dit oogenblik bevinden zich in Frankrijk ongeveer 800,000 Duitsche soldaten en ambtenaren, die grooten- deels op kosten van het land leven, daar bijna overal inkwartiering met vrije verpleging plaats heeft. Daaren boven gaan de requisities v&n levensmiddelen en voertuigen steeds voort, terwijl een menigte gebouwen en meubelen zijn verwoest. De stad Nancy alleen heeft in zes maanden zeven millioen franken aan requisities, behalve de eigenlijke belastingen, moeten opbrengen. Lotharingen heeft nog het geluk dat de militaire en burgerlyke gouverneurs zeer humane menschen zijn, maar de zorg voor bet leger gaat boven alle andere belangen. „Daar ik den ganschen winter in echt Fransche steden had gewoond, bemerkte ik thans duidelijk het groote onderscheid tusschen het eigenlijk nationale Frankrijk en den Elzas. Hoe door en door Fransch, zelfs tot in de kleinste bgzonderheden, is Nancy, hoe vol komen Duitsch daarentegen Straatsburg, niettegen staande het dunne Fransche vernis dat er over ligt Met volharding, liefde en geduld zullen wij, naar wij hopen in betrekkelijk korten tijd, van de Elzassers weder goede Duitsehers maken, doch de echte nationale Franschcn zullen nu of nimmer goede staatsburgers van het nieuwe Duitsche rijk zijn, want in alle opzichten verschillen zij in hunne denk- en handelwijze te zeer van de onze. „Toch verheffen zich meermalen op strategische gronden in Duitschland stemmen voor de annexatio niet alleen van den Elzas en het Duitsche deel van Lotharingen, maar zelfs van het zuiver Fransch gedeelte van Lotharingen tot aan de Ardennen bij Sedan en een klein deel van Bourgondië „Volgens hun verlangen zouden wij op zuiver strate gische gronden van ongeveer 2millioen echteFranschen, Duitsche burgers maken. Die onzin is inderdaad al te groot. Waartoe wordt tegenwoordig de strategie al niet gebruikt en voor wat bespottelijke eischen moet zij al niet als voorwendsel dienen 1 Toen Oostenrijk nog door den last van zijn Italiaausche bezittingen werd gedrukt, trachtten jaarlijks een aantal strategen te bewijzen, dat de beroemde Italiaansche vierhoek (Mantua, Verona, Peschiera en Legnano) niet alleen onontbeerlgkwas voor de zekerheid van Oostenrijk, maar ook voor die van ge heel Duitschland. Thans kost het ontevredene Lombardije jaarlijks schatten in geld en soldaten aan Oostenrijk, welks veiligheid niets gedeerd zou worden indien Lom bardije vrij ware. „Zal nu Duitschland zich op zeer betwistbare strate gische gronden die echte nationale Franschen op den hals halen en dat in een tijd waarin het nationaliteits beginsel scherper dan ooit in het leven der volken op den voorgrond treedt en steeds meer als de .eenige ware grondslag voor verstandige politiek wordt erkend! Ik zou wel eens willen weten, welke rol de vertegenwoor digers der - goede stad Nancy later in het heerenhuis te Berlijn zouden spelen en hoe de afgevaardigden uit Toul, Verdun en Sedan, waar niemand Duitsch verstaat, met hunne collega's uit Pommeren zouden redekavelen. „Wij zullen dan in den Duitschen rijksdag verschil lende groepen hebben, die hunne redevoeringen in hunne moedertaal, Fransch, Poolsch of Deensch uitspreken, en het geheel zal dan meer op Babylonische spraakver warring dan op een Duitschen rijksdag lijken! Het tegen woordig geslacht zal al genoeg te doen hebben om den Elzas en Duitsch Lotharingen, die sedert 200 jaren niet meer aan ons behooren, weder goed met Duitschland te verbinden. „In Straatsburg leerde ik door gesprekken met Duit sehers, die meer dan twintig jaren daar woonden, inzien, hoe moeilijk die vereeniging zal gaan, hoewel zij niet aan een goeden uitslag twijfelden. Volgens hunne meening was de keus der personen die tot ambtenaren zullen worden aangesteld van het grootste belang. Door de Fransche revolutie van 1789 hebben de Elzassers een volkomen maatschappelijke gelijkheid aangenomen en willen daarnaar behandeld worden. Daarom zullen Rijnlanders of ambtenaren, die langen tijd aan den Rijn hebben gewoond, het best voor de nieuwe gedeelten van het land geschikt zijn. Hel oude Pruisische jonker- dom, hoeveel goeds het ook moge bevatten, is nu en altijd ten eenenmale ongeschikt voor den Elzas, evenals het Berlijnsche geheimraadwezen er nooit gunstig zal werken of er zich te huis zal bevinden. „De protestantsche boerenstand in den Beneden-Elzas zal zich het gemakkelijkst, de Fransche fabrikanten in Miihlkausen met hunne werklieden zullen zich het moei lijkst met Duitschland vereenigen. Menige moeilijkheid zal moeten worden overwonnen. Van de fabrieksbevol king der steden uit den Boven-Elzas zullen nog voort durend honderde jongelieden naar Frankrijk gaan om daar als franc-tireurs of mobielen de wapenen tegen ons op te nemen. Strenge maatregelen baten niets, en daar deze lieden bijna niets hebben te verliezen, helpt het nietofhunnebezittingen worden verbeurd verklaard. Een spoedige vrede is ook voor den Elzas van het hoogste belang, teneinde alle verhoudingen die geheel verbroken zijn weder goed te kunnen regelen. „In de eerste jaren der annexatie zullen vele echte Fransche familiën weder naar Frankrijk verhuizen, en hoezeer daardoor eenige stoornis moge ontstaan, toch is het over het algemeen beter, dat zij ons verlaten, en hun eigenlijk vaderland, waar zij oorspronkelijk vandaan komen, weder opzoeken. Zij passen niet bij ons en zou den slechts onhandelbare leden van het Duitsche rijk zijn, terwijl zij spoedig genoeg door echte Duitsche gezinnen zullen worden vervangen. „Als de schoone Elzas en Duitsch Lotharingen in dezelfde politieke vrijheid zullen deelen die, naar wij hopen, dathet geheeleDuitsche.rijk zal verkrijgen,en als al de kleine hinderpalen die de vrije beweging van een burger van den eenen staat in een anderen belemmerden zij n opgeheven, dan zullen Duitsche kapitalen en Duitsche arbeidskrachten spoedig naar die landstreken vloeien, waar zij overvloedige gelegenheid zullen vinden om met vrucht te worden aangewend. Het noodzakelijkste van alles is de oprichting van een degelijk Duitsche univer siteit in Straatsburg, want niets is in staat om hechter banden te leggen dan een goede universiteit. „Dit zijn echter helaas nog slechts schoone wenschen en verwachtingen, die voorloopig nog niet tot vervulling kunnen komen, daar de krijg nog met hevigheid woedt en voor Belfort de zware Duitsche kanonnen onophou delijk hun donder doen hooren. Als de stad nog voldoende levensmiddelen heeft,, dan kan^het nog lang duren eer onze vlag van hare wallen waait, want ik ken de sterkte dier vesting." Brieven uit België. Brussel5 Februari. Het thans door Frankrijk aangeboden schouwspel is waarlijk afgrijselijk! Dat groote land, hetwelk reeds zoo vele rampen heeft doorgestaan, doch deze steeds weder te boven was gekomen zonder dat het zijn bestaan ernstig bedreigd zag, ziet thans het lot van Polen zich boven het hoofd hangen. Wanneer men de geschiedenis doorbladert om een tijdvak te vinden, hetwelk eenigszins te vergelijken is met de dagen van 1871, dan moet men opklimmen tot de vijftiende eeuw om iets dergelijks aan te treffen. Het was onder Karei VI, le Bien-aimé genoemd, die aan aanvallen van krankzinnigheid leed, toen na den moord van den hertog van Bourgondië geheel Frankrijk zich in twee partijen verdeelde: de Armagnacs,met hunne bekende witte sjerpen en staand kruis, en de Bourgondiërs met hunne roode sjerpen en schuin Andreas-kruis. Van deze binnenlandsche verdeeldheden trok Hendrik V van Engeland partij om Frankrijk aan te vallen. Na den ge- denkwaardigen slag bij Azincourt maakte hij zich mees ter van Normandië en vereenigde zich vervolgens met den jongen hertog van Bourgondië en met de uit hare gevangenschap bevrijde koningin Isabella, om zich in 1421 tot koning van Frankrijk te doen kronen. De inval der Duitsehers in onze dagen heeft zich nog wel niet feitelijk meester gemaakt van de kroon van Frankrijk, maar toch matigt zich de heer von Bismarck reeds het recht aan om Frankrijk te besturen. Niet tevreden met daaraan grondgebied af te nemen, en alle requisitiën en afpersingen ondanks den gesloten wapen stilstand te laten voortduren, durft hij zich mengen in de regeling der binnenlandsche aangelegenheden en gaat zich tot kampioen opwerpen voor de vrijheid der verkiezingen in Frankrijk! Dit alles heeft natuurlijk geen ander doel dan om de reeds bestaande scheuring tusschen het gouvernement van Parijs en van Bordeaux nog grooter en alle verder verzet geheel onmogelijk te maken door een burger oorlog uit te lokken, van welken laatsten de infernale geest van den heer von Bismarck zich de mogelijkheid eener restauratie van Napoleon III voorspelt. En zeker, die restauratie, hoedanig zij ook uit een moreel en politiek oogpunt zou te veroordeelen wezen, is alleen door een burgeroorlog mogelijk. Indien de heer Gambetta niet terugkeert op den inge slagen weg, indien hij zich niet verstaat met het gouver nement te Parijs, zal hij niet alleen de republiek, maar Frankrijk tenjondergang hebben gevoerd. De republiek is nu reeds in zeer gevaarlijkepositie.Waartoe dient het toch om op de voortzetting des oorlogs te blijven aandrin gen, indien alle verzet eene onmogelijkheid is geworden! De heer Gambetta en diens aanhangers hebben door hunne houding slechts teweeggebracht dat de kansen der Orleanisten en subsidiair die der Bonapartisten zeer toenemen. De laatste werken nog slechts onzichtbaar en wachten op het voor hen gunstig oogenblik dat Frank rijk zijne krachten geheel en al voelt bezwijken. Dan zullen zij zich op hun prooi werpen, gelijk de gier op zijn machteloos slachtoffer. Wat de Orleanisten betreft, de partij der liberale bour geoisie, welke de republiek vreest, daar het koningschap alleen, naar zij gelieven te beweren, haar zekerheid geeft voor haar eigendommen, wat de Orleanisten betreft, deze partij organiseert zich openlijk en steekt onbevreesd haar vaandel op. Vooral in het noordelijk deel van Frankrijk treden de Orleanisten overal te voorschijn. Het manifest van den hertog van Aumale zal een gunstigen indruk maken. Ook de prins van Joinvilleis bereid om eene candidatuur te aanvaarden, evenals de hertog van Chartres, die reeds sedert eenige maanden onder een aangenomen naam bij de Fransche troepen dient. Wat den graat van Parijs betreft, deze vertoont zich, vrij zonderling, nergens. Indien ik wel ben ingelicht, zal hij geen candidatuur aannemen voor de nationale vergadering, zelfs al werd hem die aangeboden. De reden daarvan is eenvoudig. De overigen, en wel bepaaldelijk de hertog van Aumale, dringen er op aan dat hij zich onzijdig zal houden en niet genoopt zal worden om zich uit te spreken omtrent de vraag of men den oorlog zal voortzetten of vrede sluiten. Deze politiek pêche par trop de finesse Twijfelachtig is het of men op deze wgze wel de kansen van den graaf van Parijs vermeerdert. Het is echter mogelijk dat men nog van tactiek ver andert. De gebeurtenissen volgen elkander in Frankrijk thans zoo snel op dat de troonsbestijging van een Orleans als het beste onder de bestaande omstandigheden zou kunnen beschouwd worden, waardoor ten minst'e Frank rijk zou worden bewaard voor de klauwen van Bonaparte en zijne bende.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1871 | | pagina 3