Bordeaux.
In het Moezel-departement zijn alleen republikeinen
tot candidaat gesteld voor de Constituante.
Versatile».
Officieel. Duitschland is niet voornemens om van
Frankrijk afstand van Transatlantisch grondgebied te
vorderen.
Brussel.
L'Etoile beige meldt dat, volgens particuliere berichten,
de verkiezingen voor de Constituante te Parijs tot Woens
dag zijn uitgesteld. Er bestaat eene lijst van conciliante
candidaten, die alleen kans hebben om verkozen te wor
den. Noch de leden van het gouvernement, noch de
leden der roode-republikeinen zullen waarschijnlijk de
meerderheid erlangen. De Parijscho bevolking is overi
gens rustig, maar zeer neerslachtig. Levensmiddelen
worden aangevoerd.
Londen.
The Times bevat een bericht uit Berlijn, volgens het
welk de Engelsche regeering zich op 27 Januari tot de
mogendheden heeft gewend om de wenschelijkheid te
betoogen eener krachtige tusschenkomst in het belang
van den vrede. Engeland wenscht daartoe gezamenlijk
stappen bij Pruisen te doen om het stellen van milde
vredesvoorwaarden aan te bevelen. De regeering te Lon
den heeft alzoo de mogendheden uitgenoodigd om aan
hare vertegenwoordigers bij hetEngelsch gouvernement
de noodige instructiën te geven om aan gemeenschap
pelijke onderhandelingen daarover deel te nemen.
De keizer van Rusland heeft aan keizer Wilhelm
zijne gelukwenschen doen toekomen met zijne nieuwe
waardigheid. Terzelfder tijd heeft hij aangedrongen op
het stellen van voor Frankrijk aaunemelgke vredes
voorwaarden.
Be annexatie van den Elzasen Lotharingen.
„Het bericht dat Parijs had gecapituleerdzegt Julius
von Wickede en dat een wapenstilstand voor drie
weken was gesloten vervulde ons allen met levendige
blijdschap, omdat daardoor de hoop ontstond, dathetzoo
vurig verlangde einde van den strijd spoedig zou zijn
bereikt. Met uitzondering van een klein getal personen
die om redenen van geldelijken aard de verlenging van
den oorlog wenschen, ziet ieder met blijdschap den gul
den vrede tegemoet.
„Ook het grootste aantal der inwoners van Frankrijk
verlangt zoo sterk mogelijk naar vrede, en hoe smartelijk
ook de afstand van den Elzas en Lotharingen hen moge
vallen, zij zouden dat offer thans wel willen brengen om
tot rust te komen. Frankrijk bloedt uit duizende wonden,
is geheel uitgeput en zal jaren van rust noodig hebben
om zich te herstellen van de slagen die het in zes maan
den zijn toegebracht.
„Op dit oogenblik bevinden zich in Frankrijk ongeveer
800,000 Duitsche soldaten en ambtenaren, die grooten-
deels op kosten van het land leven, daar bijna overal
inkwartiering met vrije verpleging plaats heeft. Daaren
boven gaan de requisities v&n levensmiddelen en
voertuigen steeds voort, terwijl een menigte gebouwen
en meubelen zijn verwoest. De stad Nancy alleen heeft
in zes maanden zeven millioen franken aan requisities,
behalve de eigenlijke belastingen, moeten opbrengen.
Lotharingen heeft nog het geluk dat de militaire en
burgerlyke gouverneurs zeer humane menschen zijn,
maar de zorg voor bet leger gaat boven alle andere
belangen.
„Daar ik den ganschen winter in echt Fransche
steden had gewoond, bemerkte ik thans duidelijk het
groote onderscheid tusschen het eigenlijk nationale
Frankrijk en den Elzas. Hoe door en door Fransch, zelfs
tot in de kleinste bgzonderheden, is Nancy, hoe vol
komen Duitsch daarentegen Straatsburg, niettegen
staande het dunne Fransche vernis dat er over ligt
Met volharding, liefde en geduld zullen wij, naar wij
hopen in betrekkelijk korten tijd, van de Elzassers
weder goede Duitsehers maken, doch de echte nationale
Franschcn zullen nu of nimmer goede staatsburgers
van het nieuwe Duitsche rijk zijn, want in alle opzichten
verschillen zij in hunne denk- en handelwijze te zeer
van de onze.
„Toch verheffen zich meermalen op strategische
gronden in Duitschland stemmen voor de annexatio
niet alleen van den Elzas en het Duitsche deel van
Lotharingen, maar zelfs van het zuiver Fransch gedeelte
van Lotharingen tot aan de Ardennen bij Sedan en een
klein deel van Bourgondië
„Volgens hun verlangen zouden wij op zuiver strate
gische gronden van ongeveer 2millioen echteFranschen,
Duitsche burgers maken. Die onzin is inderdaad al te
groot. Waartoe wordt tegenwoordig de strategie al niet
gebruikt en voor wat bespottelijke eischen moet zij al
niet als voorwendsel dienen 1 Toen Oostenrijk nog door
den last van zijn Italiaausche bezittingen werd gedrukt,
trachtten jaarlijks een aantal strategen te bewijzen, dat
de beroemde Italiaansche vierhoek (Mantua, Verona,
Peschiera en Legnano) niet alleen onontbeerlgkwas voor
de zekerheid van Oostenrijk, maar ook voor die van ge
heel Duitschland. Thans kost het ontevredene Lombardije
jaarlijks schatten in geld en soldaten aan Oostenrijk,
welks veiligheid niets gedeerd zou worden indien Lom
bardije vrij ware.
„Zal nu Duitschland zich op zeer betwistbare strate
gische gronden die echte nationale Franschen op den
hals halen en dat in een tijd waarin het nationaliteits
beginsel scherper dan ooit in het leven der volken op
den voorgrond treedt en steeds meer als de .eenige ware
grondslag voor verstandige politiek wordt erkend! Ik
zou wel eens willen weten, welke rol de vertegenwoor
digers der - goede stad Nancy later in het heerenhuis te
Berlijn zouden spelen en hoe de afgevaardigden uit
Toul, Verdun en Sedan, waar niemand Duitsch verstaat,
met hunne collega's uit Pommeren zouden redekavelen.
„Wij zullen dan in den Duitschen rijksdag verschil
lende groepen hebben, die hunne redevoeringen in hunne
moedertaal, Fransch, Poolsch of Deensch uitspreken, en
het geheel zal dan meer op Babylonische spraakver
warring dan op een Duitschen rijksdag lijken! Het tegen
woordig geslacht zal al genoeg te doen hebben om den
Elzas en Duitsch Lotharingen, die sedert 200 jaren niet
meer aan ons behooren, weder goed met Duitschland te
verbinden.
„In Straatsburg leerde ik door gesprekken met Duit
sehers, die meer dan twintig jaren daar woonden, inzien,
hoe moeilijk die vereeniging zal gaan, hoewel zij niet
aan een goeden uitslag twijfelden. Volgens hunne
meening was de keus der personen die tot ambtenaren
zullen worden aangesteld van het grootste belang. Door
de Fransche revolutie van 1789 hebben de Elzassers
een volkomen maatschappelijke gelijkheid aangenomen
en willen daarnaar behandeld worden. Daarom zullen
Rijnlanders of ambtenaren, die langen tijd aan den Rijn
hebben gewoond, het best voor de nieuwe gedeelten
van het land geschikt zijn. Hel oude Pruisische jonker-
dom, hoeveel goeds het ook moge bevatten, is nu en
altijd ten eenenmale ongeschikt voor den Elzas, evenals
het Berlijnsche geheimraadwezen er nooit gunstig zal
werken of er zich te huis zal bevinden.
„De protestantsche boerenstand in den Beneden-Elzas
zal zich het gemakkelijkst, de Fransche fabrikanten in
Miihlkausen met hunne werklieden zullen zich het moei
lijkst met Duitschland vereenigen. Menige moeilijkheid
zal moeten worden overwonnen. Van de fabrieksbevol
king der steden uit den Boven-Elzas zullen nog voort
durend honderde jongelieden naar Frankrijk gaan om
daar als franc-tireurs of mobielen de wapenen tegen ons
op te nemen. Strenge maatregelen baten niets, en daar
deze lieden bijna niets hebben te verliezen, helpt het
nietofhunnebezittingen worden verbeurd verklaard. Een
spoedige vrede is ook voor den Elzas van het hoogste
belang, teneinde alle verhoudingen die geheel verbroken
zijn weder goed te kunnen regelen.
„In de eerste jaren der annexatie zullen vele echte
Fransche familiën weder naar Frankrijk verhuizen, en
hoezeer daardoor eenige stoornis moge ontstaan, toch is
het over het algemeen beter, dat zij ons verlaten, en hun
eigenlijk vaderland, waar zij oorspronkelijk vandaan
komen, weder opzoeken. Zij passen niet bij ons en zou
den slechts onhandelbare leden van het Duitsche rijk
zijn, terwijl zij spoedig genoeg door echte Duitsche
gezinnen zullen worden vervangen.
„Als de schoone Elzas en Duitsch Lotharingen in
dezelfde politieke vrijheid zullen deelen die, naar wij
hopen, dathet geheeleDuitsche.rijk zal verkrijgen,en als
al de kleine hinderpalen die de vrije beweging van een
burger van den eenen staat in een anderen belemmerden
zij n opgeheven, dan zullen Duitsche kapitalen en Duitsche
arbeidskrachten spoedig naar die landstreken vloeien,
waar zij overvloedige gelegenheid zullen vinden om met
vrucht te worden aangewend. Het noodzakelijkste van
alles is de oprichting van een degelijk Duitsche univer
siteit in Straatsburg, want niets is in staat om hechter
banden te leggen dan een goede universiteit.
„Dit zijn echter helaas nog slechts schoone wenschen
en verwachtingen, die voorloopig nog niet tot vervulling
kunnen komen, daar de krijg nog met hevigheid woedt
en voor Belfort de zware Duitsche kanonnen onophou
delijk hun donder doen hooren. Als de stad nog voldoende
levensmiddelen heeft,, dan kan^het nog lang duren eer
onze vlag van hare wallen waait, want ik ken de sterkte
dier vesting."
Brieven uit België.
Brussel5 Februari.
Het thans door Frankrijk aangeboden schouwspel is
waarlijk afgrijselijk! Dat groote land, hetwelk reeds zoo
vele rampen heeft doorgestaan, doch deze steeds weder
te boven was gekomen zonder dat het zijn bestaan ernstig
bedreigd zag, ziet thans het lot van Polen zich boven het
hoofd hangen.
Wanneer men de geschiedenis doorbladert om een
tijdvak te vinden, hetwelk eenigszins te vergelijken is
met de dagen van 1871, dan moet men opklimmen tot de
vijftiende eeuw om iets dergelijks aan te treffen. Het was
onder Karei VI, le Bien-aimé genoemd, die aan aanvallen
van krankzinnigheid leed, toen na den moord van den
hertog van Bourgondië geheel Frankrijk zich in twee
partijen verdeelde: de Armagnacs,met hunne bekende
witte sjerpen en staand kruis, en de Bourgondiërs met
hunne roode sjerpen en schuin Andreas-kruis. Van deze
binnenlandsche verdeeldheden trok Hendrik V van
Engeland partij om Frankrijk aan te vallen. Na den ge-
denkwaardigen slag bij Azincourt maakte hij zich mees
ter van Normandië en vereenigde zich vervolgens met
den jongen hertog van Bourgondië en met de uit hare
gevangenschap bevrijde koningin Isabella, om zich in
1421 tot koning van Frankrijk te doen kronen.
De inval der Duitsehers in onze dagen heeft zich nog
wel niet feitelijk meester gemaakt van de kroon van
Frankrijk, maar toch matigt zich de heer von Bismarck
reeds het recht aan om Frankrijk te besturen. Niet
tevreden met daaraan grondgebied af te nemen, en alle
requisitiën en afpersingen ondanks den gesloten wapen
stilstand te laten voortduren, durft hij zich mengen in
de regeling der binnenlandsche aangelegenheden en
gaat zich tot kampioen opwerpen voor de vrijheid der
verkiezingen in Frankrijk!
Dit alles heeft natuurlijk geen ander doel dan om de
reeds bestaande scheuring tusschen het gouvernement
van Parijs en van Bordeaux nog grooter en alle verder
verzet geheel onmogelijk te maken door een burger
oorlog uit te lokken, van welken laatsten de infernale
geest van den heer von Bismarck zich de mogelijkheid
eener restauratie van Napoleon III voorspelt.
En zeker, die restauratie, hoedanig zij ook uit een
moreel en politiek oogpunt zou te veroordeelen wezen,
is alleen door een burgeroorlog mogelijk.
Indien de heer Gambetta niet terugkeert op den inge
slagen weg, indien hij zich niet verstaat met het gouver
nement te Parijs, zal hij niet alleen de republiek, maar
Frankrijk tenjondergang hebben gevoerd. De republiek is
nu reeds in zeer gevaarlijkepositie.Waartoe dient het
toch om op de voortzetting des oorlogs te blijven aandrin
gen, indien alle verzet eene onmogelijkheid is geworden!
De heer Gambetta en diens aanhangers hebben door
hunne houding slechts teweeggebracht dat de kansen
der Orleanisten en subsidiair die der Bonapartisten zeer
toenemen. De laatste werken nog slechts onzichtbaar
en wachten op het voor hen gunstig oogenblik dat Frank
rijk zijne krachten geheel en al voelt bezwijken. Dan
zullen zij zich op hun prooi werpen, gelijk de gier op zijn
machteloos slachtoffer.
Wat de Orleanisten betreft, de partij der liberale bour
geoisie, welke de republiek vreest, daar het koningschap
alleen, naar zij gelieven te beweren, haar zekerheid geeft
voor haar eigendommen, wat de Orleanisten betreft, deze
partij organiseert zich openlijk en steekt onbevreesd
haar vaandel op.
Vooral in het noordelijk deel van Frankrijk treden de
Orleanisten overal te voorschijn. Het manifest van den
hertog van Aumale zal een gunstigen indruk maken. Ook
de prins van Joinvilleis bereid om eene candidatuur te
aanvaarden, evenals de hertog van Chartres, die reeds
sedert eenige maanden onder een aangenomen naam bij
de Fransche troepen dient. Wat den graat van Parijs
betreft, deze vertoont zich, vrij zonderling, nergens.
Indien ik wel ben ingelicht, zal hij geen candidatuur
aannemen voor de nationale vergadering, zelfs al werd
hem die aangeboden. De reden daarvan is eenvoudig.
De overigen, en wel bepaaldelijk de hertog van Aumale,
dringen er op aan dat hij zich onzijdig zal houden en
niet genoopt zal worden om zich uit te spreken omtrent de
vraag of men den oorlog zal voortzetten of vrede sluiten.
Deze politiek pêche par trop de finesse Twijfelachtig is
het of men op deze wgze wel de kansen van den graaf
van Parijs vermeerdert.
Het is echter mogelijk dat men nog van tactiek ver
andert. De gebeurtenissen volgen elkander in Frankrijk
thans zoo snel op dat de troonsbestijging van een Orleans
als het beste onder de bestaande omstandigheden zou
kunnen beschouwd worden, waardoor ten minst'e Frank
rijk zou worden bewaard voor de klauwen van Bonaparte
en zijne bende.