oorlog moet voortgezet worden,-zoolang, de Franschman
niet de hand tot vrede reikt." Duitschland was dus
gerechtvaardigd, omdat het tegen Frankrijk oorlog ging
voeren, hetwelk een stuk van Duitschland eischte. Vol
gens diezelfde argumentatie is thans alzoo Frankrijk
gerechtvaardigd, omdat het den oorlog tot het uiterste
"blijft voortzetten tegen Duitschland, hetwelk nu een
stuk van Frankrijk eischt.
Ten slotte zegt de schrijver dat, indien Frankrijk de
hand tot vrede toesteekt, de Duitschers bereid zijn om
een eervollen vrede te schenken. Indien die schrijver
de heer von Bismarck ware, dan zou de vrede reeds lang
gesloten zijn, want Frankrijk wenscht niets liever dan
den vrede te vragen, indien koning Wilhelm niet zijn
eisch bleef handhaven tot afstand van den Elzas en
Lotharingen, welke eisch toch zeker geen eervolle vre
desvoorwaarde kan worden genoemd. Van die vredege-
zindhêid gaf het Fransoh gouvernement overigens toch
reeds meer dan eens blijk.
Door zulke artikelen bedriegtmendan ookhetDuitsche
volk, stelt men den toestand in strijd met de waarheid
voor, en vermeerdert men de bestaande verbittering.
Een telegram uit Versailles bevestigt de door ons
medegedeelde tijding dat het Parijsch leger onder
generaal Trochu dezer dagen weder een uitval op groote
schaal beraamde. Die uitval heeft in den nacht van
Vrijdag op Zaterdag plaats gehad en wel op twee ver
schillende punten. Volgens mededeeling uit het Duitsch
hoofdkwartier werden de Fracsche troepen overal zege
vierend teruggeslagen. Het eene punt waarop de Uit
val gericht werd was le Bourget, ten noordwesten van
Parijs, en het andere punt Clamart en Meudon, tenzuid-
■wésten dér hoofdètad. Het is natuurlijk niet mogelijk
om zich een denkbeeld te maken van de beteekenis dièr
uitvallen en het resultaat daarvan, alvorens ook de Fran-
scbe berichten daaromtrent bekend zijn.
Uit het noorden van Frankrijk wordt gemeld dat de
tegen het noorderleger ageerende Duitsche troepen
tegen den generaal Faidherbe geenerlei offensieve
beweging ondernemen. Deze generaal houdt zich in de
thans door hem betrokken kantonnementen in en nabij
Bapaume ijverig bezig met zijn leger zooveel mogelijk
te organiseeren, te oefenen en te versterken. Dagelijks
komen nieuwe afdeelingen bij hem aan. De overgave
van Peronne onder deze omstandigheden, terwijl de
generaal Faidherbe tot ontzet dier vesting de noodige
maatregelen nam, heeft tengevolge gehad dat de kom-
.mandantvan Peronne voor een krijgsraad is geroepen.
Omtrent de krijgsoperatiën van den generaal Bourbaki
in het Zuid-Oosten van Frankrijk werd in de laatste
dagen weinig vernomen. Thans wordt uit Bordeaux
gèmeld datde Duitsche troepen Vesoul hebben ontruimd,
waaruit zou blijken dat de generaal Bourbaki zich in de
hernomen stelling óij Villersexel, tusschen Vesoul eü
Belfort, heelt kunnen handhaven en dientengevolge de
Duitschers tot de ontruiming van Vesoul heeft genoopt.
De nieuwe koning van Spanje heeft aanvankelijk een
goeden indruk gemaakt, en tracht dan ook op allerlei
wijze zich populariteit te verwerven. Bij zijn intocht te
Madrid liet hij vier van de zes paarden, waarmede zijn
rijtuig was bespannen, afspannen, bewerende dat hij
altijd gewoon was om met twee paarden te rijden. Hij
spreekt overigens vrij goéd de Spaansche taal en is dus
bewaard voor het dwaas figuur, dat eenmaal koning
Lodewijk van Holland tegenover de bevolking Van zijn
toenmalig koninkrijk maakte.
Laatste berichten.
Brussel.
De generaal Faidherbe rukt met het noorderleger
voorwaarts. Zijne voorhoede bevindt zich reeds, volgens
gisteren morgen ontvangen berichten, te Albert, noord
oostelijk van Araiëns. Men verwacht een veldslag.
Londen.
Volgens eene circulaire van den Franschen minister
Jules Favre blijft het programma der regeering om niet
te buigen en tot het uiterste te volharden. Zoodra de
staat van zaken zulks veroorlooft zal de minister Favre
naar Londen vertrekken om de conferentie bij te wonen.
Versailles.
In den afgeloopen nacht heeft de generaal Trochu
weder krachtige uitvallen gedaan, ondersteund door een
hevig kanonvuur uit de forten. Deze uitvallen werden
afgeslagen.
Versailles
Generaal von Werder is bij. Montbeliard door den
vijand krachtig aangetast, doeh handhaafde zijne stel
lingen. De strijd duurde den ganschen dag en het verlies
der Duitschers bedroeg 400 man.
Uit Parijs.
Paul de St. Victor wijdt de volgende regelen aan de
postduiven, welke thans zulke onwaardeerbare diensten
bewijzen aan de belegerde bevolking te Parijs:
„De postduiven der republiek zijn de duiven van die
groote ark, welke thans door stroomen bloed wordt om
geven. De kringen hunner vlucht teekenen thans in de
luoht den regenboog, af, .welke het einde der stormen
voorspelt. Het. is alsof, er .een vaderlandslievend hart
onder die kleine vleugels klopt. Wat al tranen en liefde
betuigingen, wat al troost en hoop komen zij ons bren
gen, klapwiekende met hunne vleugels, nat van regen
en sneeuw, of half ontvederd door aanvallen van de
roofvogels, welke door de Duitschers tegen hen worden
afgericht! Wat al gemengde gewaarwordingen, wat al
levensvreugde brengen zij bij de terugkomst op hun nest
aan duizende huisgezinnen. Meer dan ooiten in
zuiverder beteekenis dan immer, zijn zij de vogels der
liefde."
Het Journal des Débats vermeldt de volgende
bijzonderheden omtrent de uitwerking der bommen in
Parijs.
„Hoewel het gevaar in de straten in de nabijheid van
Val de Grace zeer groot is, gaat bet publiek er voortdu
rend been als het in die richting bommen hoortspringen.
De gelegenheid om stukken van bommen te verzamelen,
wat de Parijzenaars tegenwoordig ijverig doen, is aldaar
groot, want binnen een uur heb ik daar een 15tal bommen
zien springen.
„Van een huis in de Rue Gay Lassac, hetwelk.tot
hospitaal van het 5e arrondissement werd gebruikt, zijn
op de derde verdieping door een bom groote verwoestin
gen aangericht. In dezelfde straat drong een bom tot
een diepte van twee-meters in den grond. In de Rue de
Feuillantines bracht een bom op zijn baan veel schade
toe aan de daken, vernielde verscheidene schoorsteenen
en sprong eindelijk in een tuin.
Op éen punt, bij Val de Grace, vielen en sprongen vijf
of zes bommen, verwoestten de straat en vernielden
eenige rijtuigen. De inwoners zijn daar gevlucht. In de
Rue d'Enfer Was men niet gelukkiger, want aldaar sloeg
een bom in een wijnhuis, verwondde verscheidene perso
nen en doodde een werkman van 33 jaren, die eene
weduwe van 19 jaren en twee kinderen nalaat; een
andere kogel viel in een huis in dezelfde straat, drong
door alle verdiepingen, sprong in de onderste, en ver
nielde alle meubelen die er in.waren; op de tweede ver
dieping bevond zich een zieke vrouw die zoo hevig
schrikte, dat men voor haar leven'vreest. In dentuinvan
het Luxembourg vielen verscheidene bommen in het
gedeelte waar de ambulances zijn. In de Avenue d'Obser-
vatoire viel een bom in den grond, sprong tot een
hoogte van 60 v,oet weder op, viel op de bestrating alwaar
hij uiteen spatte en eene moeder en dochter die daar
wandelden trof.
In de Rue St. Jacques sprong een andere bom en ver
nielde zes winkels. Een bom die in een huis in de Rue
de Vanvres insloeg, baande zich een weg tot het naast
gelegen huis en sprong in eene kamer waarin zich eene
moeder met twee dochters bevond; slechts eene werd
licht gekwetst. Op den boulevard Pont Royal trof een
bom de woning van een kleedermaker en sprong tus
schen de wiegen van twee kinderen; de moeder snelde toe
en vreesde slechts de lijken te zullen vinden, doch geluk
kig was maar een der kleinen licht gewond.In denFaubourg
St. Jacques trof een bom een huis, viel door verschei
dene verdiepingen langs het bed waarop iemand sliep',
zonder hem te deren en sprong beneden in den winkel,
waar alles werd vernield.
Hetzelfde blad bespreekt spottenderwijs de clubs
die zich verbeelden dat hun droombeeld „de commune"
alles goed zal maken en alle ellende zal doen eindigen.
Zoo heeft de club Favé in Belleville het besluit genomen
om zich tot de regeering te wenden met het verzoek,
dat de betaling van huren, pachten en renten voor on-
bepaalden tijd zou worden opgeheven, want in een toe
stand als de bestaande mocht aan het kapitaal geen pri
vilegie worden toegestaan.
Behalve de quaestie der levensmiddelen werd ook die
van het brandhout besproken, en daar de regeering had
uitgemaakt dat Parijs nog voor vier maanden voorraad
had, verklaarde men dat het volk dien moest opzoeken
waar hij verborgen was bij woekeraars, in de kloosters
en bij pastoors. De redenaar die deze zaak besprak,
merkte op, dat de pastoors dagelijks nog versch varken-
vleesch aten.
Eén ander redenaar beweerde, dat het volk hetwelk
brandhout had gestolen zeer goed had gehandeld en dead-
vöcaatFerry moest weten, dat een diefstal somtijds slechts
herstelling in zijn recht was. Het was zoo betoogde
bij hét stelsel der regeering om het volk door honger
en koude te laten sterven. Het volk wenscht de .capitu
latie, en indien thans eeuplebiscit werd gehouden zouden
de meeste stemmen voor den vrede zijn.
Door een derden redenaar werd de toepassing van
Grieksch vuur bepleit; want door een granaat met dat
vuur konden duizende Duitschers worden gedood, indien
zij hen bereikte, doch de regeering verlangde de verde
diging der stad niet, maar wilde het volk in de handen
der Duitschers overleveren en alleen „de commune" kon
redding geven; men moest naar het stadhuis trekken,
anders was alles verloren, want de „papegaaiJules
Favre en de „musch" Trochu waren de menschen niet
om de stad te redden. In de forten waren Bonapartisten,
die den Mont Valorien wildon overgeven. Kortom het
was nu tijd om „de commune" te stichten, en als de man
nen niet voorop wilden, can zouden de vrouwen hun den
weg naar het stadhuis wijzen. Alien antwoordden met
den kreet: Vive la commune
Een vierde redenaar verzekerde, dat „de commune"
na met Grieksch vuur en bommen die driemaal spron
gen de Duitschers te hebben vernietigd, het goud- en
zilvergeld zou afschaffen, alle munten voor valsch zou
verklaren en assignaten zou uitdeelen, waardoor in alle
behoeften zou worden voorzien. „De commune" zou voor
geen enkelen revolutionairen maatregel terugdeinzen en
desnoods met de reactionairen en ven aders eveneens
handelen als in 1793. Zoo was volgens het Journal des
débats de stemming in de voorsteden na de ontruiming
van den Mont Avron, en het blad dringt er op aan dat
de regeering beter zorg moest dragen voor de bevolking
aldaar, want dat deze werkelijk gebrek lijdt en dat de
maires in plaats van te schrijven en allerlei fraaie voor
spellingen te doen, liever moesten zorgen voor een betere
verdeeling van levensmiddelen en brandhout.
De heeren Rothschild hebben aan den maire vau
Parijs eene som van 200,000 franken overhandigd, om
onder de beboeftigen kleedingstukken uit te deelen. De
maire Jules Ferry wil daarvoor aan 48000 kinderen,
32000 vrouwen en 12000 mannen de noodigste kleeding
stukken verschaffen.
Uit Havie.
De volgende mededeelingen omtrent het gevecht van
den 4cn dezer op den linkeroever der Seine, zijn ont
leend aan le Journal du Havre:
„Het gevecht ontwikkelde zich op het grondgebied
van de gemeenten Saint-Ouen de Thouberville en
JBose Gouet, te half vijf uur des morgens en eindigde
des middags.
„Een troep van ongeveer 250 man franc-iireurs en
mobiele garden lagen in het kasteel Robert le Diablé.
Het mistte verschrikkelijk en eene afdeeling van 1500
man Duitschers maakte daarvan gebruik om het kas-
tee "geheel in te sluiten en te beschieten. Een vree-
selijke gewaarwording was, dat terwijl de kogels om
de ooren der manschappen snorden zij geene schoten
hoorden. De Duitschers gebruikten een soort kruit dat
geen knal veroorzaakt.
„De 250 man verdedigden zich dapper en doodden
menigen vijand. Aan een zestigtal gelukte het om door
een charge met de bajonet door den vijand heen te
slaan, en de hulp van .twee bataljons in te roepen, die
eene stelling hadden ingenomen op het punt waar de
groote wegen van Rouaan en Bourtheroulde elkander
kruisen.
„Wat tot nutoe was voorgevallen was slechts het
voorspel van een algemeenen aanval geweest. De een
beweert, dat de Duitschers 15000 man, een ander dat
zij slcebts 7000 of 8000 man telden. Het laatste
cijfer schijnt het ware te zijn. De vijanden, die steeds
een uitmuntend krijgskundig gebruik van alle middelen
van gemeenschap weten te maken, kwamen voorna
melijk uit Rouaan en de naburige dorpen.
„Onze strijdkrachten bestonden uit 3000 man, waarvan
slechts 1500 aan den strijd hebben deelgenomen. Be
halve de mobielen van Ardèche, en de franc-lireurs
van Calvados en Puy de Dome, die als leeuwen voch
ten, waren er overal op het slagveld verschillende
afzonderlijke troepen die zonder aanvoerders of leger
order waren en zich slecht hielden. De mobielen van
het departement Landes hebben hun plicht gedaan,
maar vijf bataljons van die van Calvados lieten zich
terugdrijven en een bataljon mobielen dat te Routot
stond, bleef, hoewel het de kanonnen hoorde donderen,
zeer voorzichtig op eerbiedigen afstand van het slagveld.
Het is boven allen twijfel verheven, dat er gebrek aan
orde was.
„De generaal Roy, die zich met den hoofdtroep van zijn
leger tusschen Bourgtheroulde en Brionne moet hebben
