ouitcnlanö.
Toespraak van Napoleon III,
Mittermaier.
ven ."1 een zcsta' personen wordt, op liun verzoek, wegens
ïerig (jnaar elders, ontheffing van hoofdelijken omslag
^let algemeene stemmen wordt besloten tot wijziging
yerordening op het hegraven van lijken van den
November 186ö, door daarin te bepalen dat een
e'te van de algemeene begraafplaats zal worden
ëezoniierd voor de Israëlieten, onder beding dat de
"nrl aldaar voortaan onaangeroerd zal blijven.
«der hoofdelijke stemming wordt aangenomen een
de0ratel van burgemeester en wethouders, om voortaan
tichtraatmo9t' die 'n den 'aatsteD ^d aan verschillende
0?" aanmeldende schippers voor diverse prijzen werd
gluten, te verpachten aan Boogert voor f 1400
ve.aars> zijnde deze som aannemelijk, terwijl men te
Cu getracht heeft die mest openhaar te verpachten
z: ,de tot dusver gevolgde wijze vele bezwaren in
cl) sluit.
De vergadering gaat voor eenigen tijd over in eeue
i gesloten deuren.
sD! de heropening brengt de heer Pot de bezwaren ter
Fake die zieb voordoen inde toepassing der jongste
'""lening op den invoer van vee, volgens welke een
(j 'Oficaat moot worden overgelegd van den burgemeester
ai \r Plaats van herkomst, dat in de laatste twee maanden
."aar geeQ v^ie^e heeft geheerscht; vooral hebben
'e bezwaren betrekking op den invoer van varkens.
voorzitter antwoordt dat, zoo iemand, dan zeker hij
r' bedoelde bezwaren tegen de jongste verordening
toKenci is; hij heelt dan ook reeds dispensatie van de
^Passing der letter van de wet moeten verleenen. Daar
a ®te>" ook van de zijdo van slachters te Middelburg
Oinerkingen zijn gemaakt, zal dit punt in eene a. Maan-
S te houden vergadering van de commissie voor de
piekte ter sprake worden gebracht,
iet deze toezegging neemt de heer Pot genoegen,
arBa de zitting wordt gesloten.
Algemeen overaiclit.
^5aP°l«on III heeft te Amieus zijne toespraak van
Üssel nader toegelicht. Deze toelichting was in zeer
e"elievenden zin en daaruit bleek dat de poinls noirs
den horizon" toch volgens de bedoeling des keizers
besten worden opgevat als betrekking hebbende op
^'verleden: op Mexico. Overigens is ook deze toespraak,
^üe\ve| duidelijker dan die te Rijssel, toch weder niet
J van dubbelzinnigheid.
Üie 6 Artsbisschop van Amiens heeft even als de maire
j, r stad Uen keizer met eene toespraak verwelkomd,
dos u 'Jre'aat beweerde, onder meer, dat de verbintenis
keizers met Frankrijk voor acht millioen getuigen
a berinnere zich de woorden des keizers te Rijssel
gesproken wa3 geschied met den zegen van vijftig
"zend geestelijken. Dienzelfden zegen hebben echter
"k de vorige regeeringen van Frankrijk ontvangen even
jj dit weder met de volgende het geval zal wezen.
^eden wordt er gebeden in de kerken voor Napoleon III
jSeti 2jjne vijanden, voor koning George tegen de
t0o"sen> v°or koningin Isabella tegen de opstandelingen,
dis p '<e'zer Frans Jozef tegen de Italianen en morgen,
i>r0 "kr'jk eene republiek, Hannover eene Pruisische
j, "neie, Spanje een vrij land, Venetië een deel van
j0' '3 geworden, zegent de geestelijkheid te Parijs
t 1Ve' als te Hannover, te Madrid zoowel als te Venetië
'ijk' den vorigen dag vervloekte: sedert onheuge-
iiö 8 'Üden is dit steeds de oude geschiedenis, die toch
y°r nieuw blijft.
V,/" 9 tot 12 September zal de zitting plaats hebben
^et vredescongres to Genève. Het is te hopen dat
Ml-;COn^res za' bijdragen tot de vermeerdering der ont
lat e.''u^ van <^e Europeesche volken, ook in zooverre
ej,, ZlJ zullen beginnen te begrijpen hoe bespottelijk liet
st>f' l 's 0111 11161 anS&t'Se nauwkeurigheid in de toe-
t0^'c'Q van een Napoleon III hun lot in de aanstaande
te moeten lezen, hoe het kortom meer dan tijd
bi(. dat zij een einde maken aan den toestand van
'iel "^hankelijkheid waarin zij zich bevinden ten op-
aRt)''e Vah enkele personen. Men beweert dat Garibaldi
41' 'ct congres te GeDève zal deelnemen, waaruit wordt
t0e eiü dat werkelijk de Riforma juist was ingelicht,
teRe <Jit dagblad verzekerde dat de expeditie plannen
n ^on3e voorloopig waren uitgesteld, in afwachting
qu„ei neer vredelievende oplossing der Romeinsche
estio.
cj]0]'f Daüg wordt bericht dat vooral in de provinciën de
m,;ra steeds voortduurt en aanleiding geeft tot ver-
Voijj e"do manifestatiën der zeer weinig ontwikkelde
S™6«iete. Ik schat zegt de correspondent van
g6vo] a'ijseh dagblad het aantal menschen die ten
iltin"6 d'er agitatie zijn vermoord op minstens vijftig.
'pelsehe is een geheel huisgezin, bestaande uit
1o0t ""de vrouw, een jong meisje en vier kinderen,
Sc1 e.a'en'Ste vermoord, omdat deze, naar men meende,
d droegen van het uitbreken der cholera! Waar
toe dienen toch de geestelijken sedert achttien hon
derd jaren in dat land!" Het antwoord op die vraag
is eenvoudig: om alle ontwikkeling, gezond verstand en
onergie bij de bevolking uit te dooven.
Volgens particuliere berichten uit Spanje aan leTemps
behoudt de opstand zijn karakter van heftigen strijd
tnsschen de dynastie en de natie. Om de belangrijkheid
der beweging goed te begrijpen zegt dit dagblad
moet men zich de bijzonderheden van twee groote oor
logen in Spanje gedurende onze eeuw herinneren. De
g tier illa's zijn bezwaarlijk ten onder te brengen omdat, eens
eene afdeeling vernietigd zijnde, de overblijfselen daarvan
zich weder met andere elementen vereenigen. Daaruit
wordt het duidelijk hoe in deze dagen nu eens volkomen
nederlagen worden vermeld, terwijl men onmiddellijk
daarna weder de verschijning eener nieuwe afdeeling
bericht. Op hetzelfde co,genblik dat de kapitein generaal
van Catalonië kennis geeft van de nederlaag eener bende
komt er weder eene nieuwe in het veld. De regeering te
Madrid heeft overigens zeer weinig vertrouwen in bet
leger; de guardia civil, de gendarmerie namelijk, houdt
nauwkeurig toezicht op de verschillende regimenten.
Dezer dagen heeft zij nog drie honderd karabiniers, die
aan de grenzen waren geposteerd, naar het binnenland
gezonden. In het algemeen schijnt de t.aktiek der opstan
delingen niet te bestaan in het bemachtigen van groote
steden, maar om zich zooveel mogelijk te verspreiden
en alzoo de opstand door geheel het land voort te planten.
Daardoor wordt het al moeielijker en moeielijker om de
opstandelingen ten onder te brengen.
In antwoord op den welkomstgroet van den maire te
Amiëns heeft de keizer van Frankrijk het volgende
gezegd:
„Mijnheer de maire,
„Met de keizerin Frankrijk doorreizende, van Straats
burg tot Duinkei ken, heeft ons de hartelijke en sympathie
ademende ontvangst, welke ons overal ten deel viel, met
do levendigste dankbaarheid vervuld.
„Niets, ik constateer dat met genoegen, heeft het ver
trouwen kannen vernietigen, hetwelk de Fransche natie
nu sedert weldra twintig jaren in mij heeft gesteld. Zij
schat de bezwaren, welke wij te overwinnen gehad heb
ben, op hunne juiste waarde.
„De onvoldoende resultaten onzer politiek aan gene
zijde van den oceaan hebben het prestige ouzer vlag niet
verminderd, want overal heeft de moed onzer soldaten
allen wederstand overwonnen. De gebeurtenissen, welke
in Duitschland plaats hadden, hebben ons vaderland zijne
waardige en kalme houding niet doen verlaten en het
rekent met reden op het behoud des vredes. De opsto
kingen van eenige weinigen hebben de hoop niet doen
verliezen op eene langzame invoering van liberale staats
instellingen op het politiek gebied; ook heeft eindelijk
de tijdelijke stagnatie der handelsoperatiën de indns-
trieele klassen niet belet om mij hunne sympathie te be-
toonen en te vertrouwen op de pogingen van deregecring
tot verlevendiging van den gang van zaken.
„Deze gevoelens van vertrouwen en gehechtheid vind
ik met genoegen te Amiens terng, in dit departement
de Ia Somme, hetwelk mij steeds eene hartelijke genegen
heid heeft betoond, en alwaar een verblijf van zes jaren
mij heeft bewezen dat bet ongeluk eene goede school is
om het gewicht der macht te leeren dragen en de klippen
der fortuin te leeren ontwijken.
„De keizerin is zeer gevoelig over do wijze waarop gij
haar bezoek van het vorig jaar hebt herinnerd, maar zij
verlangt even als ik dank te betuigen aan allen die in
dezelfde omstandigheden blijk hebben gegeven van
zelfopoffering en energie.
„Mijn zoon zal de genegenheid waardig zijn, waarvan
ik van alle zijden voor hem bewijzen ontvang. Hij zal
opgroeien in de gedachte dat aan het vaderland alles
moet worden ten offer gebracht."
Heidelberg 31 Augustus.
Gisteren avond te 8 uren is Mittermaier overleden,
de talentvolle rechtsgeleerde, die na sedert bijna eene
halve eeuw hier een zoo schitterend licht wierp op de
rechtsgeleerde faculteit.
Hij was juist zijn een en tachtigste jaar ingetreden en
niets deed nog een naderend einde voorzien. Eerst
sedert eenige maanden had hij geen onderwijs meer gege
ven en zij die hem spraken weten dat hij tot in de laatste
dagen van zijn jeugdigen ouderdom met de belangstel
ling, welke hem eigen was, den loop der rechtsgeleerde
werkzaamheden in de^wereld naging.
Een enkel woord over zijn leven. Reeds op vier en
twintigjarigen leeftijd werd hij benoemd tot hoogleeraar
aan de universiteit van Landshut, welke hij eerst in
1819 bij hare opheffing verliet. Voorts erlangde hij een
leerstoel te Bonn, alwaar bij echter slechts twee jaren
toefde, om naar Heidelberg te gaan in 1821 en niet in
1834, gelijk de Dictionnaire des Contemporains ten
onrechte opgeeft.
Tot in 1830 was zijn leven slechts gewijd aan juridi
sche werkzaamheden, wier uitgebreidheid tegelijker tijd
verheven wijsgeerige gevoelens en een verwonderlijk
werkzamen geest ademen.
In dit tijdvak van zijn leven viel eene gebeurtenis
voor, die voor een geleerde zeldzaam genoeg ia om hier
te vermelden. Tijdens Mittermaier hoogleeraar te Lands
hut was, had hij zich tegen de instelling dei jury ver
klaard. Ondanks dit alles schroomde hij niet van eenige
jaren later zelf die uitspraak te herroepen. Hij eikende
openlijk zijne fout en sedert dat oogenhlik zag men bem
met al den ijver van een hekeerde voorstaan hetgeen hij
vroeger had verworpen.
Weinig rechtsgeleerden hebben overigens zooveel bij
gedragen tot de zegepraal der ware beginselen des rechts
in eenig land als Mittermaier. Duitschland is hem voor
een groot deel du invoering schuldig der orale proce
dure, der publieke behandeling van zaken, der jury en
der afscheiding van administratie en justitie.
De ijver tot hervorming, waarmede hij bezield was,
moest hem er toe leiden om zich te mengen in het staat
kundig leven. Bruchsal opende hem de deur der kamer
van afgevaardigden in Baden, aan den morgen der Juli-
revolutie.
Mittermaier en zijne twee ambtgenooten der universi
teit te Freiburg, liotteck en Welcker, gaven aan de be
raadslagingen eeue zeer liberale wending en de parle
mentaire tribune van KaïTsruhe vpnd toen eene echo
in geheel Duitschland. Helaas, hoe vuanderd ia zij thans,
nu zij zelfs geen echo meer vindt binnen de grenspalen
van eigen vaderland.
Reeds dadelijk bij zijne komst in de kamer werd Mit
termaier president. Zijne zachtheid, kalmte en inschikke
lijkheid hadden htm als hestcnid voor die betrekking.
Toch belette zijne concilieereude gezindheid niet dat
hij eene krachtige houding tegenover de regeering aan
nam. Hij was het die van zijn voorzitters zetel de woor
den uitsprak, welke te dier tijde te recht een zoo giooten
weerklank vonden: „geen begrootiug zonder vrijheid
van drukpers!"
Ook hij was het die eischte dat het leger den eed van
getrouwheid zou afleggen aan de grondwet en die het
laatste spoor deed verdwijnen van pijnbank en stoksla
gen,nog in zwang bij de instructie van crimiueele zalven.
De Februari-revolutie opende voor hem een meer uit-
gebr'eiden horizon. Mittermaier werd eeist president
van het k'orparlement en later onder-voorzitter van het
eerste Duitsclie parlement. In de afdeclingen maakte hij
zijne tegenwoordigheid zeer gewaardeerd en zijue vroe
gere amhlgenooten spreken nog met hewondeiing van
zijn ijver, zyne werkzaamheid en outzaglijk geheugen.
Mittermaier was een wandelend repertoire en een man
die citeeren kon zelfstol de cijfers van deparagiaphen
der constitutiën en parlementaire reglementen in de
beide halfionden.
Men is minder algemeen ingenomen geweest met zijne
politieke houding te midden van deu heftigen strijd der
partijen en zijne aangename en inschikkelijke wijze van
uitdrukking werden hem aangerekend als bewijzen zijner
zwakheid van karakter. „Mittermaier heeft zich tot taak
gesteld zeide een oud afgevaardigde des volks om
eene overeenstemming te zoeken tusschen ja en neen.'
De zegepraal der reactie deed Mittermaier weder meer
tot zijne wetenschappelijke werkzaamheden terugkeeren,
waaraan de dood alleen een einde kon maken. Hij was
een van die mensehen, welke eerst iu bet graf rust vinden.
Zijn leeftijd heeft overigens zijne politieke-gevoelens
niet doen veiflauwen. Kon men Mittermaier wellicht
verwijten dat hij een te sterk uitgedrukte geneigdheid
bad om de verschillende elementen in 1848 te vereeuigen,
men moet ten minste erkennen dat hij weerstand heeft
geboden aan den stroom der bevolking na Sadovva. Tot
in zijne laatste dagen heeft hij zijn weerzin te kennen
gegeven tegen het Pruisisch cesarisme. Do geschiedenis
zal hem dan ook de rechtvaardige hulde niet kunnen
onthouden dat hij een der weinige Dnitsche rechtsge
leerden is geweest, die het hoofd niet hebben ter neder
gebogen voor den heer von Bismarck en die geprotesteerd
hebben tegen diens uitspraak: „Macht gaat boven recht."
Eergisteren is van het Nieuwediep gezeild bet b rk-
schip Zeepaard, gezagv. P. Tobiassen, naar Sundsval
