Cijden, maar op Rome terug te trekken. Garibaldi
ttQ'
Het Oosten.
Mexico.
Brieven uit België.
Ja zelfs de zouaven geblinddoekt exerceeron. Waar-
ScMjnlijk zai dit nieuw systeem, bij eenen aanstaanden
bidtocht,bestaande in nachtgevechten,nachtelijke over
springen enz., op groote schaal worden in praktijk
/bracht. Wat hiervan zij, zeker is het dat in de patroon-
p, 'ieken cacht en dag gewerkt wordt; vooral wordt in
'lest en Narites zulk een onzaglijke massa patronen en
Iedere brandbare ammunitie aangemaakt en verzameld,
,at bereids petitiën en klachten door de beangstigde
"toners zijn ingediend."
I ln eene mededeeling uit Florence van 6 Augustus
6zen wij het volgende
Er
zijn twee punten waaromtrent hier nog zeer veel
j^ljtel bestaat: de quaestie van den terugkeer van den
eer Higra naar Parijs en de qnaestie der onderneming
Garibaldi tegen Rome.
ken aantal menschen vertellen u daaromtrent hetfr "n
Ze'f uit den mond van den minister Ratazzi of van
artbaldi hebben vernomen. Gisteren verhaalde mij een
l^blad correspondent dat hij uit Garibaldi's eigen mond
gehoord „dat hij in burgerkleeding de grenzen zou
"^"■trekken met zijne vrijwilligers en wel eens wilde
of zij kem zonden tegenhouden."
wil niemands goede trouw in twijfel trekken, maar
1^' het toch vreemd dat Garibaldi en de heer Ratazzi
j^ne plannen zoo openlijk aan ieder mededeelen, terwijl
J'dst altijd ondervonden heb dat de politieke mannen
lid aan nieuwsgierigen zeer vage algemeenheden ver-
'isn.
^at Garibaldi aangaat, is het resultaat van mijne on-
zoekingeu in verschillende kringen dat er ten aanzien
expeditie nog niets beslist is.
len beweert dat de oudste zoon van Garibaldi, Menotti,
j thans te Ovieto bevindt. Dit is mogelijk, maar zeker
d ^et qat toen men qit ook reeds verhaalde eenige
^''gen geleden, ik in zijne nabijheid in de komedie de
v°eiing der Demi-monde bijwoonde,
het e''f£ens weet ^at er vo'^ens Garibaldi's gevoelen
kit!
>ti
een of ander moet gedaan worden. Men weet dat de
Olijke generaal Kanzier bij dagorder aan zijne troe-
heeft bevolen om in de provinciën alle gevechten te
biet
hieruit, af dat hij dus spoedig meester van de
Jb'ciën zal zijn. Op de bewering dat Garibaldi echter
zeker zou wezen van een opstand te Rome, antwoordt
zijne vrienden dat men niet van de Romeinen
K 6 veronderstellen dat zij niet zouden opstaan indien
vrijwilligers voor de poorten verschenen.
en
*ijne
'leer Nigra betreft geloof ik dat de eigen mond
L ^en heer Ratazzi zich voor de profanen evenmin op
Sfcl l'^e wijze heeft geopend. Volgens zekere versehijn-
geloof ik dat men tusschen Parijs en Florence
Zèd dialoog voert:
darijs. Men verzoekt u zeer ons den heer Nigra
?6ttf
aten behouden.
Elorence. Geef ons een anderen Franschen
Ou
zyuB1et voor tusschen personen, die op zekere hoogte
^plaatst: fi donc!
Ei,
is eSenw°ordiger dau den heer Malaret, die de vriend
Q9n onze politieke tegenstanders.
bte^e'''gens is er volstrekt van geen scènes tusschen den
ket j a'aret en den heer Ratazzi sprake. Alles wordt
V*H,
meeste zachtheid in den vorm behandeld. Scènes
Üe v ^onstantinopel wordt gemeld dat Ali pacha, door
Z(jc)11.!teKcnwoordiger8 der groote mogendheden aange-
Ioq,. ,0,n spoedig eene beslissing te nemen omtrent het
'en 0 e.ID gedaan voorstel tot het instellen eener enquête
^z'chte der aangelegenheden van Kandia, uitstel
Verzocht tot na de terugkomst van den sultan.
thans alzoo die beslissing spoedig verwachten.
Eevtj. ü'Sens een bericht uit St. Petersburg heeft de
V6bber van Eet Turksch eskader aan de kusten van
a'ch meester gemaakt van een brief, door den
%Slll 'en consul-generaal aan den Amerikaanschen
(,n,fei'c^t' welke brief zich reeds in handen bevond
^iger erSeschikten van dien consul. De vertegenwoor-
bug Vereenigde staten heeft hiertegen bij de regee-
jj. "ns|antiuopel geprotesteerd.
wordt geschreven dat het Grieksche
iHSais ','e meer en meer onder den invloed van de
ve''t 'K staatkunde komt. „Het Grieksche gouverne-
s 'auqC Ee berichtgever) houdt de jongste nota van
(Jl|t vo n°s steeds geheim. Dat stuk is echter reeds
elen
in de banier wordt ontrold van een algemeenen opstand
in Turkije. In die nota wordt beweerd dat de hervor
mingen, door vroegere keizerlijke besluiten in Turkije
ingevoerd,'tot nu toe geene goede uitkomsten hebben
opgeleverd, en dat, wat ook sommige westersche mogend
heden mogen beweren, een goed bestuur onder het be
staande stelsel onmogelijk is. TIalve maatregelen worden
daarom in het Russische staatsstuk afgekeurd, en daar
entegen eenige radicale hervormingen voorgesteld, niet
alleen in het staatsbestuur, maar in sommige der grond
beginselen, waarop dat bestuur rust. Rusland, hetwelk,
voor zoover zijn eigen binnenlandsch bestuur betreft, in
niets anders vertrouwen stelt dan in de strengste cen
tralisatie, geeft Turkije den raad om volgens een stelsel
van decentralisatie te regeeren."
Voorts wordt uit Athene gemeld, dat de Grieksche
regeering besloten had, de reserve van het leger ouder
de wapenen te roepen. Een der Atheeusche dagbladen,
hetwelk voor een orgaan van het gouvernement wordt
gehouden, zegt tot toelichting van dat besluit: „Het lijdt
bij ons geeu twijfel, dat de Turken in ThessaliëenEpirus,
met Ilalil Frassaris aan het hoofd, strnikrooverbenden
uitrusten, meerendcels uit Turksche Albaniërs bestaande
eo bestemd om invallen op het Grieksche grondgebied
te doen. Na van die toerustingen onderricht te zijn, mocht
onze regeering niet verzuimeu de noodige maatregelen
te nemen, ten einde mogelijke ondernemingen van Halil
Frassaris te kunnen tegengaan. Zij heeft daarom aau de
noordelijke grenzen troepen bijeengetrokken en boven
dien een nadrukkelijk protest aan de Porte gericht,
waarin zij (zich voorbehoudende om verder te handelen,
zooals 's lands eer en belangen dit zullen eischen) de
Porte verantwoordelijk stelt voor de gevolgen van aan
slagen tegen de rust en de veiligheid van ons land."
gelezen, en is van groot gewicht omdat daar-
Het is niet onbelangrijk om in weinige woorden de
geschiedenis van bet Mexicaansch keizerrijk te hooren
schetsen door een der ministers van den president der
republiek. Die schets luidt aldus:
„Na gedurende vijftig jaren de rampen van den burger
oorlog te hebben verduurd was het Mexico eindelijk ge
lukt om zijn doel te bereiken eu eerbied in te boezemen
voor zijne wetten en zijne constitutie. Het had zekere
verdorven klassen van burgers machteloos gemaakt, die
steeds hun eigen belang najaagden en daarbij alle andere
belangen, ook die des rijks, daaraan ten offer brachten.
Langzamerhand begon er weder rust en kalmte te heer-
sehen, zooals de nationale volkswensch was, ondanks
allen die de natie wilden overheerschen. Op dit oogenblik
riepen eenige ellendelingen uit de ten onder gebrachte
partij eene vreemde mogendheid te hulp, hopende met
hare ondersteuning aan hunne begeerlijkheden te kun
nen voldoen en hunne wraak te kunnen koelen. Zij togen
aan het werk door de eerzucht van een vreemden
monarch te prikkelen, en eene buiteniandsche expeditie
gepaard met binnenlandsch verraad werd tegen de repu
bliek uitgezonden.
De aartshertog Ferdinand Maximiliaan van Ilabsburg
leende zich als hoofdwerktuig tot al deze onrechtvaar
digheden, welke gedurende vijfjaren aan de republiek
misdrijven en rampen van allerlei aard hebben berokkend.
Hij kwam om de natie te onderdrukken, met het voorne
men om hare constitutie en hare wetten te vernietigen,
zonder andereu titel dan die hij aan de stem van eenige
nietswaardigen had ontleend, terwijl ook dat votum niets
beteekende als uitgelokt door de tegenwoordigheid van
vreemde bajonnetten. Hij kwam hier en maakte zich vrij
willig zeer strafbaar door eene houding aau te nemen door
de wetten aller natiën veroordeeld en in strijd ook met
verschillende wetten der republiek, met name die van
25 Januari 1852, waarbij de misdaden tegen de onafhan
kelijkheid des lands, tegen individueele rechten en tegen
de algemeene rust worden voorzien.
Do algemeen bekende handelingen van Maximiliaan
vallen onder deze wetten. Niet alleen toch leende hij
zich tot hoofdvverktuig der vreemde interventie, maar,
om nog voor eigen rekening een vrijbuiters-oorlog te
voeren, bracht hij een aantal vreemdelingen met zich
mede, Oostenrijkers en Belgen, onderdanen van buiten
iandsche mogendheden, welke met de republiek in vrede
leefden. Hij ondernam het om voor altijd de politieke
staatsinstellingen des lands omver te werpen en het
bestuur, door de natie vrijwillig gekozen, te vernietigen,
het willende doen voorkomen alsof de hooge regeering
der republiek zou zijn afgezet geworden door het votum
van eenige personen, gekozen door den bevelhebber der
expeditie en gedwongen door de tegenwoordigheid en
bedreiging eener vreemde soldatesqne. Hij beschikte
door geweld en krachtens geen wettigen titel alzoo over
het leven, de rechten en de belangen der Mexicanen.
Hij vaardigde een decreet uit, houdende de meest bar-
baarsche voorschriften om alle Mexicanen te vermoorden
die de onafhankelijkheid en de staatsinstellingen van
hun vaderland verdedigden of die weigerden om deze
verdedigers te verradeu.
Hij was alzoo de oorzaak van een aantal vreeselijke
executiën krachtens bedoeld wreed decreet, hetwelk hij
reeds dadelijk deed toepassen op verschillende Mexicaan-
sche burgers, die zelfs niet in de mogelijkheid waren ge
weest om van de uitvaardiging iets te weten. Hij beval
aan zijne eigene soldaten om verschillende steden in
Mexico geheel en al te verwoesten of liet dit althans toe.
En toen de legers van die buiteniandsche mogendheid
terugtrokken en bij geheel de republiek tegen zich zag
opstaan, verzamelde hij de sehuldigste leiders der laatste
burgeroorlogen rondom zich en gebruikte alle middelen
van geweld, plundering, moord, verwoesting om tot het
uiterste zijn onrechtmatigen titel te handhaven, van
welken titel hij eerst afstand deed toen hij door geweld
daartoe werd gedwongen.
Ofschoon nu bij art. 28 der bovengenoemde wet wordt
bepaald dat in dergelijk geval onmiddellijk de gestelde
straf kan worden uitgesproken tegen zulke personen,
nadat hunne identiteit behoorlijk is geconstateerd, wilde
echter de regeering dat er geen twijfel mogelijk zou zijn
aan de rechtvaardigheid en legaliteit der tegen Maximi
liaan gevoerde procedure. Daarom bepaalde zij dat men
zou handelen als bij die wet voor andere gevallen was
bepaald, dat aan de beschuldigden vrijheid van verdedi
ging zou worden gelaten en dat. de zaak volgens alle
regelen der gewone justitie zou worden behandeld.
Brussel, 8 Augustus.
De gewezen keizerin Charlotte heeft haar intrek op
Tervueren genomen, waar men alle mogelijke attenties
voor haar heeft. Koning Leopold II heeft hare vertrekken
op dezelfde wijze laten meubeleeren als voorheen toen
zij nog een jong meisje was hare vertrekken te Laeken
waren. Dat is zeker zeer goed gezien. Maar wanneet-
deze ongelukkige vorstin eenmaal in een harer heldere
oogenblikken tot een door zijne heerlijke droomen zoo
bekoorlijk verleden terugkeert, en vervolgens in den
afgrond van het tegenwoordige tracht door te dringen....
Waarlijk, dan zal zelfs Juarez haar beklagen. Evenwel
moet een te ver gedreven medelijden ons niet op het dwaal
spoor brengen. Een ieder naar zijne werken. De tijden
zijn voorbij, waarin men meende, dat koningen, konin
ginnen en prinsessen van ander leem gevormd waren dau
gewone stervelingen. Het lot dezer weduwe is inder
daad zeer betreurenswaardig, maar wat zijn er niet velen
weduwen en weezen gewordeu alleen door de noodlottige
fantasie welke haar bekropen heeft om de trappen van
een troon te beklimmen.
Met moeite kon zij zich door stroomen bloeds naar boven
een weg banen, enalleën kou zij zich staande houden, door
altijd en overal te laten dooden. Zij was zoo weinig toege
vend, dat zij zelfs Mexico verliet en met haat in het hart
voor Napoleon III ging knielen, opdat hij haar toch met
soldaten en geld zou bijstaan. En zij die zoo handelde
was een kleindochter van Louis Philippe. Men kan
haar niet verontschuldigen door te zeggen dat zij vrouw
was en dat op Maximiliaan al de verantwoordelijkheid
dezer daden rust en geenszins op haar. Indien men dit
meende, zou men zich vergissen. Deze vorstin had een
even trotsch en eerzuchtig als mannelijk karakter. Koud
van hart, begaafd met een zeldzame schranderheid, bezat
zij tevens alle mannelijke hoedanigheden. Wilt ge een
bewijs? Om haar naar waarde te doen schatten behoef
ik u slechts een gedeelte van een harer brieven aan
te halen, dat bijna door al de Belgische dagbladen is
overgenomen uit la Patrie, die het op bare beurt weder
ontleent aan een boek, dat de heer Amyot binnen kort,
onder den titel: „La cour de Rome et 1'empereur Maxi-
milien" zal uitgeven. Geen dezer dagbladen schijnt aan
de waarheid der volgende zinsnede uit dien brief
getwijfeld te hebben. Men leest daar:
„Alle macht, die men niet realisecren kan. zooals
prestige, bekwaamheid, populariteit, enthousiasme, heelt
slechts eene conventioneele waarde, zij staat gelijk metde
fondsen, die dalen en stijgenwij hebben troepen
noodig. De Oostenrijkers en Belgen zijn zeer goed in
vredestijd, maar als er storm op komt zetten, dan zijn de
roode pantalons de baas. Indien ik 11 volkomen mijne
gedachte op dit punt mag mededeelen, dan geloof ik, dar
het ons zeer moeielijk zal vallen al de eerste onvermijde
lijke schokken door te staan, indien het land niet beter
bezet is dan thans."
Zoo sprak keizerin Charlotte over de Belgen, die te
