kt
Pruisen werd bezet, aan een paar Amerikanen over
gedragen. Ondanks dat deze hunne drukkerij en lokalen
v»n redactie indertijd trachtten te beschermen voor de
bezetting, door het uitsteken der Amerikaansche vlag,
berden zij toch gesloten en de redacteurs in hechtenis
genomen, die echter weder in vrijheid werden gesteld,
toen men ontdekte dat de verantwoordelijke redacteur
zich verwijderd had.
Een dagblad verhaalt bet volgende van eene jacht
partij, door Z. M. den keizer van Oostenrijk onlangs
gehouden. Onder de jagers die Z. M. vergezelden behoorde
°ok een officier van de garde, die de door den keizer
geschoten dieren opnam en er Z. M. van verwittigde.
Op de bedoelde jachtpartij riep hij eerst „een haas", en
daarna „een konijn", maar bij het lossen van een volgend
eehot, toen de keizer een edelman uit het gezelschap
taakte, riep de officier: „Z. H. de graaf von Flackenberg!"
In de eerste dagen dezer maand is te Ischl eene
samenkomst van vertegenwoordigers der onderscheidene
'akken van het bankiersgeslacht Rothschild gehouden,
0la over de wijzigingen te raadplegen, welke de door hen
gevolgde financieele staatkunde, na de in den Europee-
®ehen toestand voorgevallen veranderingen, zoubehooren
'e ondergaan. Het Frankforter huis, dat, naar beweerd
tvordt, voornemens was zijnen zetel naar Zwitserland te ver
eggen, zou te Ischl van dit denkbeeld zijn teruggebracht,
daarentegen zou besloten zijn, dat geen lid van het
geslacht zich voortaan meer met een consulaatschap zal
belasten, daar zoowel het Frankforter huis, welks hoofd
c°t>8ul.generaal van Oostenrijk is,als het Parijsche, welks
°bef den post van Pruisisch consul-generaal bekleedt,
n'et zelden daardoor in eene moeielijke verhouding
tegenover de Europeesche regeeringen geraken.
- Uit Ylissingcn wordt van 8 October gemeld: „Een
tfeffend geval gebeurde deze week. Kapitein Haak,
boerende het Belgische schip „Météore," van Montevideo
haar Antwerpen, verloor onder de linie zijn echtgenoot,
een jeugdige vrouw, van eene zeer deftige familie te
Potsdam, nadat zij, op die hoogte, zeer voorspoedig, zon
der geneeskundige hnlp, van een zeer gezond knaapje
tras bevallen. Het lijk zijner geliefde vrouw liet hij in
een looden kist, aan boord vervaardigd, leggen, en de
teedere zuigeling werd in een kistje, door de matrozen
tot wiegje -geïmproviseerd, geplaatst, en die trouwe
Zeelieden vervulden beurtelings de plaats van verzorgster.
Vijf en twintig dagen werd het wichtje door hen met
gortwater gelaafd en gekoesterd, en de troostelooze vader
had het geluk zijn lieveling hier gezond aan wal te
brengen; nu werd het kind door de echtgenoot van den
beer P. met moederlijke liefde behandeld en van de
Windsels ontdaan, die met piktöijwtjes waren vastge
haakt-; een paar uren later werd het weder bij den vader
aan boord gebracht, en vertrok vol levenskracht in een
Volkomen kraamkamertoilet naar Antwerpen. Wij herin
heren ons hier de spreuk van den ouden Frans Naerebout:
»Een goed zeeman moet kunnen breien, bakeren en
koekbakken."
Zekere Syney-Morse, te New-York, heeft een voor-
Werp uitgevonden, om op eene zeer gemakkelijke wijze
de
zee te peilen; bet geheele instrument is een bal, ter
Srootte van een appel, en daarop bevindt zich een wijzer.
Wanneer men nu van een schip de Bathometer zoo is
^e naam van het uitgevonden instrument in zee werpt,
aiakt hij dadelijk en zoodra hij den grond bereikt, komt
bij boven water drijven en de wijzer geeft de juiste diepte
aan van de plek, waarop hij gezonken is.
Het feit, dat vooral ir. de laatste dagen door vreemde
v°rsten ridderorden aan verschillende Engelschen werden
Verleend, wordt door de Engelsche bladen veel besproken
®h algemeen afgekeurd, daar men niet vvenscht, „dat die
dwaze voorliefde, welke men op het vasteland voor diein-
signiakoestert, opEngelschen bodem wordt overgeplant."
Pe Pall Mali Gazette zelfs herinnert aan eene circulaire,
Welke in 1855 werd uitgevaardigd en waarbij het den
Engelschen verboden wordt eenige decoratie van een
Vreemden vorst aan te nemen, tenzij voor eene militiare
daad of voor een buitengewonen dienst, dien vorst
bewezen.
De heer Drottyn de Lbnys moet zich thans bezig
bonden met bet schrijven eener brochure, waarin die
staatsman eene verklaring zal geven van de beginselen
en van het stelsel, welke de leiddraden waren van zijne
Politiek, gedurende den tijd dat hij aan het hoofd stond
van het departement van buitenlandsche zaken.
Onder de Pruisische onderdanen, die van de dezer
dagen door koning Wilhelm uitgevaardigde amnestie
êebrnik zullen maken, behoort ook Ludmilla Assing, de
n'cht van Varnhagen von Ense, die zich, door het uit
geven van het Dagboek van dien diplomaat eu letter
kundige, verscheidene rechterlijke vcroordeelingen op
den hals had gehaald.
Hoeveel waarheid er ligt in de dikwerf door latere
natuurkundigen geuite meening, dat vaste, zelfs zeer
harde lichamen onder sommige omstandigheden, en
zonder hunnen uiterlijken vorm te veranderen, eene ge
heele wijziging in de groepeering hunner samenstellende
deelen ondergaan, heoordeele men uit de volgende kleine
mededeelingen. Een stukje zeer taai, buigzaam koper
draad, uit lange te saam verbonden kopervezelen be
staande, wordt volmaakt kristalachtig en buitengewoon
bros, wanneer het eenige oogenblikken in een tot roode
gloeihitte gebracht buisje gehouden wordt. De koper
vezeltjes, die eerst in de lengte-richting lagen, zijn
daarna allen in overdwars liggende kristallen veranderd.
Oude barometers wijzen, onder gelijke omstandigheden,
hooger graden aan, dan nieuwe van dezelfde constructie;
de langdurige atmospheerische drukking op den glazen
bol schijnt de glas atomen te verplaatsen en naar binnen
te dringen. Een stukje plaatkoper, slechts eeuige secon
den in eene sterke oplossing van salpeter-zure kwik
gelegd, wordt broos en breekbaar, hoe taai en buigzaam
het ook ware; tusschen de atomen koper plaatsen zich
oneindig kleine kwikdeeltjes, die de groepeering van de
koperdeeltjes ten eenenmale veranderen. Dat assen vau
rijtuigen, ijzeren brugleggers en andere voorwerpen, die
aan sterke schokken of stooten onderhevig zijn, lang
zamerhand broos worden en dikwerf plotseling breken,
is maar al te zeer bekend. Het vezelachtigste ijzer wordt
door schokken eu stooten langzamerhand kristalachtig
en breekbaar. Ja, een Fransch ingenieur gaat zoo ver
van in cijfers aau te toonen, Da hoeveel jaren eene ijzeren
brug, waarover dagelijks een gegeven aantal treinen
passeeren, alleen door de veranderde groepeering der
samenstellende deelen van het ijzer, zal moeten instorten.
Aan de Volksbode ontleenen wij het volgende
onder den titel van „Een rechtsgeding in Engeland"
opgenomen stuk
Eene ontelbare menigte menschen verdrong zich on
langs voor het gerechtshof van Old-Bailey te Londen.
De voor het publiek bestemde plaatsen waren in een
oogenblik stormenderhand ingenomen, en een onbeschrij
felijk gedrang bleef nog lang daarna aan den hoofd-ingang
van het lokaal heerschen.
Te twaalf uren verscheen de voorzitter lord Lindel, en
nam op den presidents-zetel plaats.
De beschuldigde werd nu binnengeleid, en zijne ver
schijning wekte bij de gezamenlijke toehoorders eene
groote nieuwsgierigheid en eene levendige deelneming.
De beide ad\ocaten, die zich vrijwillig tot zijne verdedi
ging hadden aangeboden, drukten hem vriendelijk de
hand en spraken hem woorden van troost en bemoediging
toe. De beklaagde was een man van middelmatige lengte,
en naar het scheen van een zwak lichaamsgestel; zijne
zachte blauwe oogen waren naar den grond geslagen, en
geheel zijn persoon getuigde van een stil verdriet en van
eene melancholische berusting in zijn noodlot. Zijne
stem was zacht en zijne manieren gaven, ondanks zijne
armoedige kleeding, bewijs van eene uitstekende op
voeding.
President. Zeg mij uwen naam, uw ouderdom en uw
beroep.
Beschuldigde. Georges Hammond, 41 jaar en portret
schilder.
President. Gij weet, welke zware aanklacht tegen u is
ingebracht, namelijk dat gij met voorbedachten rade een
koordendanser, met name Georg Baldwin, hebt om het
leven gebracht. Erkent ge u schuldig aan deze daad?
Beschuldigde. Al wat gij zegt is overeenkomstig de
waarheid, ik heb hem vermoord. Het is een ongeluk, dat
ik zeer betreur, en toch mijne ziel en mijn geweten
beschuldigen mij niet daarmede onrecht gepleegd te
hebben.
President. Daar gij de waarheid van het feit erkent
en er u slechts toe bepaalt om uwe schnld te vergoelijken,
zoo bereidt u dan voor om de uitspraak der jury te ver
nemen. Uwe medeburgers zullen het oordeel over u
vellen. God zij met u!
De procureur-generaal las nu deacte van beschuldiging
voor. De oudste advocaat, die als rijks-advocaat voor bet
graafschap, waar de moord gepleegd was, de aanklacht
moest volhouden, sprak slechts weinige voorden, in welke
hij wilde toegeven, dat wellicht nooit een beschuldigde
zoozeer de algemoene deelneming waardig was geweest;
maar zeide tevens, dat men toch verplicht was,om hem
te veroordeelen tot de straffe des doods (ofschoon dan de
weg tot het verzoek om gratie hem steeds geopend bleef),
om daarmede het bewijs te leveren, dat in eene beschaafde
maatschappij niemand bevoegd is zich zelf recht te ver
schaffen.
President. Beschuldigde, hebt gij hierop nog iets tot
uwe verdediging in te brengen
Beschuldigde. Mylord Mijne rechtvaardiging is, naar
ik meen, geheel vervat in het verhaal van de plaats ge
had hebbende omstandigheden. Deze zijn de volgende:;
„Voor ongeveer drie jaar verloor ik een klein meisje,
een kind van vier jaar, het eenige pand der liefde, mij
nagelaten door mijne dierbare echtgenooto, die het God
behaagde reeds vroeger van mij weg te nemen. Zooals
ik zeide, ik verloor mijn kind, maar ik zag het niet
sterven, gelijk ik de moeder had zien sterven; het kind
verdween spoorloos, het was gestolenHet was zulk een
lief hartelijk meisje, en buiten haar had ik niemand op
de wereld, op welker liefde ik aanspraak kon maken,
Mijne heeren, wat ik geleden heb, is niet met woorden te
schetsen, en gij zoudt ook niet in staat zijn er u een recht
denkbeeld van te vormen. Ik heb aan aankondigingen
en vruchteiooze pogingen om haar weder te vinden, het
weinige, dat ik bezat, geheel opgeofferd; meubels, schil
derijen, eindelijk zelfs mijne kleederen, alles heb ik
daarvoor verkocht. Drie jaren lang heb ik te voet de
drie Vereenigde koninkrijken doorreisd en in alle steden,
marktvlekken en dorpen naar mijn kind gezocht. Zoodra
ik dan op die verschillende plaatsen door portretschil
deren wat verdiend had, keerde ik steeds naar Londen
terug, om daar weder op nieuw met mijne aankondigin
gen in de nieuwsbladen te beginnen.
Eindelijk op den 14 April j!., het was een.feestdag,
ging ik over de Ossenmarkt van Smithfield. Op het midden
der markt gaf een koordendanserstroep eene voorstelling,
juist stak een kind de beenen in de lucht, terwijl het met
het hoofd op eene soort van hellebaard rustte. Een straal
uit de ziel harer moeder moet op dat oogenblik in de
mijne zijn doorgedrongen, waardoor ik in staat was in
deze houding mijn dochtertje te herkennen.
Ja, het was werkelijk mijn kind! hare moeder zon er
misschien op toegevlogen zijn, zonder verder om iets te
denken dan om het in hare armen te sluiten ik ech
ter het was mij, alsof plotseling een sluier over mijne
oogen werd getrokken, die mij niets meer deed zien dan
den aanvoerder der bende, en ik vloog op hem toe. Ik
weet niet, hoe het kwam; maar ik, die anders eene tot
zwakheid toe goedige natuur bezit, ik pakte den roover
van mijn kind om het midden, hief hem omhoog eu wierp
hem toen ter aarde; toen trapte ik -— doch ik bid u,
mijne heeren, verschoon mij het overige te verbalen, ik
weet het zelf niet recht meer; genoeg, de man was dood,
was onder mijne handen gestorven, eer ik er zelfs over
denken kon, wat ik gedaan had. Later gevoelde ik hevig
berouw over deze daadmaar op dat oogenblik was
mijne woede zoo groot, dat ik zeker leed gevoelde hem
niet meer dan ééns te kunnen ombrengen.
President. Dat zijn geen edele gevoelens, die gij in
deze laatste woorden aan den dag legt. Het ware beter
voor u, dat gij ze niet had uitgesproken. Hoe wilt gij,
dat God en de jury n vergeving zullen schenken, indien
gij zelf niet vergevensgezind zijt?
Beschuldigde. Ik weet niet mylord! hoe uw oordeel
en dat der jury zal uitvallen; God echter heeft mij ver
geven, dat zegt mij mijn hart. Gij kent niet en ook ik
kende op dat oogenblik nog niet den omvang van het
leed, dat die onmensch mij berokkend heeft. Toen mede
lijdende menschen mij later in de gevangenis mijn kind
brachten, o! toen werd ik met ontzetting gewaar, dat het
niet meer zoo rein en aan de engelen gelijk was als vroe
ger in de vaderlijke woning neen, mijn arm kind was
naar ziel en lichaam verdorven. Hare maniereu, hare
spraak wareD gemeen en terugstootend, volkomen gelijk
aan de lieden, onder welke zij geleefd had. Zij herkende
mij niet meer en ik herkende haar ook niet vond
in haar mijn lief hartelijk kind niet weder. Begrijpt
gij nu mijn leed? Die man had mij de liefde en de ziel
van mijn kind geroofd, en ik heb hem daarvoor slechts
eens gedood! -Verder heb ik niets meer te zeggen.
De voorzitter der gezworenen (tot den president).
Mylord, ons oordeel is reeds bepaald.
President. Ik begrijp u, mijne heeren! maar het recht
moet toch zijn loop hebben. Hoe groot ook het medelijden
zij, dat de beschuldigde u inboezemt, zoo moet gij toch
eerst mijn resumé over de debatten aanhooreu en daarna,
volgens gewoonte, u naar de raadkamer begeven om nwe
uitspraak te bepalen.
Daar er nu echter geene debatten gevoerd waren en
dit dus eene handeling was, die slechts voor den vorm
geschiedde, zoo was de president spoedig gereed en ver
wijderden de gezworenen zich nu om te beraadslagen;
reeds na weinige oogenblikken echter keerden zij in de
gerechtszaal terng en spraken met eenparige stemmen
den beschuldigde vrij.
Men was genoodzaakt Georges Hammond, onder geleide
van gerechtsdienaren, naar zijne woning te brengen. De
vrouwen wilden hem in triomf wegvoeren en eene ontel
bare menigte menschen vergezelden hem ouder onop
houdelijk hoera-geschreeiuv.
JJeze uitspraak ontsproot uit het levendig, menschelijk
gevjjtfl van betere rechters dan de doode letters der
/g<
