4 1 1°
is
In de Lek heeft zich weder zooveel drijfijs vertoond
dat men voor de tweede maal het voornemen, om de
schipbrug te Vreeswijk te leggen,heeft moeten opgeven,
hoewel men daarmede reeds eenigszins was gevorderd.
Voor de gemeenschap is dit zeer lastig.
Rechtszaken.
Vrijdag heeft de hooge raad der Nederlanden de
baronnesse van Dedem, wed. den heer D. Pruimers, ver
oordeeld tot voldoening der declaratie van kosten ten
bedrage van ƒ34:7.17, namens den staat der Nederlanden,
opgemaakt in het vroeger vermelde proces betreffende
eene door de baronnesse ingestelde vordering tot uit
betaling van rente van een bij het grootboek der natio
nale schuld ingeschreven kapitaal, waarin zij echter
niet ontvankelijk is verklaard. Bovendien is de baronesse
Vrijdag door den hoogen raad veroordeeld tot betaling
eener som van 48.67, zijnde het bedrag der kosten op
de verevening dezer declaratie gevallen. i
Gememg.de berichten.
Dezer dagen is in verschillende dagbladen gemeld dat
eeii Vlaamsche vrouw een kind met twee hoofden ter we
reld heeft gebracht. In de Spectator deelt Flanor hier
omtrent als nader bericht mede dat de Belgische minister
van binnenlandsche zaken van staatswege dit kind zal
doen opvoeden en het eene hoofd Vlaamsch, het andere
Fransch zal loeren spreken.
Een photograaf te Lyon, Garcin, ging met zijn
toestel naar een naburig landgoed, om daar eenige pun
ten op te nemen. Juist had hij zijn hoofd weder onder
den doek verborgen, toen hij eene hand op zijn schouder
voelde leggen. Het was die van den jachtopziener. „Uw
naam." „Garcin." „Uwe acte." „Ik jaag niet."
„Wat! niet jagen, en dat kanon dan?" Bij die woor
den wees hij op het toestel van den photograaf. Deze
barstte in een schaterend lachen uit. „Dat is voor de
photografie (faute a graphie)." „De fout van wien ge
wilt," antwoordde de veldwachter, „ik maak proces
verbaal op." Hij deed dit en constateerde dat Garcin
met een klein kanon op de vogeltjes schoot. Hierop
beval hij den photograaf hem te volgen naar den
maire. Men kan zich voorstellen wat er plaats had toen
hij voor dezen gebracht werd. Maar de veldwachter
wilde zijn ongelijk nog niet erkennen voor hij een
afbeeldsel zag door Garcin vervaardigd, waarop zijn
eigen hoofd achtereen boom te zien was, zoo als bij den
photograaf had beloerd, wachtende op het schot, dat
niet kwa^m.
Op nieuw is er te Parijs van de verwijzing der
jongste verkiezingen voor den kerkeraad der hervormde
gemeente naar den raad van state sprake. Dezer dagen
namelijk heeft het consistorie, met afwijzing der talrijke
daarbij ingekomen protesten, en inzonderheid van die
der predikanten Paschoud, Coquerel en Montandon, de
joagste verkiezingen goedgekeurd.
Naar Engeland wordt jaarlijks voor p. m. 18,000
p. st. menachenhaar verzonden, dat aldaar voornamelijk
tot het vervaardigen van haartoeren gebezigd wordt. Uit
Frankrijk, Noord-Duitschiand en Italië komen de groot
ste verzendingen. Oostenrijk en België leveren weinig
op. De prijs van het haar wisselt van 4 tot 30 sh. het
pond voor gewone qualiteit; voor fijnere soorten wordt
tot 80 sh. besteed.
Uit Madrid wordt gemeld dat de tegenwoordige
keizerin van Frankrijk voor het hoogste gerechtshof al
daar onlangs eene procedure heeft verloren, sinds jaren
aanhangig. Het betrof het recht op den titel van gravin
van Miranda, waaraan zeer uitgebreide bezittingen
zijn verbonden. Hare tegenpartij in deze procedure
was de familie Malpica, te wier voordeele deze zaak
werd uitgewezen.
Woensdag namiddag ontstond te Birmingham een
algemeene schrik, op het bericht dat een tak van het
oude kanaal bij Sobo buiten zijne oevers was getreden,
waardoor de geheele omtrek van die plaats en Hockley
onder water liep. Spoedig zag men dit bericht bevestigd
en het eerste gevolg van (lit ongeval was dat een groot
gedeelte van den westelijken spoorweg overstroomde.
Ofschoon dadelijk alle mogelijke maatregelen werden
genomen, kwam evenwel het water met zulk eene kracht-
opzetten, dat niet alleen aan den spoorweg, maar ook
aan een aantal particuliere eigendommen eene aanmer
kelijke schade is toegebracht. Bij de afzending van dit
bericht was het water weder gezakt.
Voor een paar dagen werd uit het huis van bewa
ring te Weeneu een lijk vervoerd; eene prachtige koets,
bespannen met vier rijk getuigde paarden, werd tot dat
einde gebezigd. De overledene was de prinses Rosine
Radziwill, welke kort daarna in het familiegraf hare
laatste rustplaats vond, derwaarts door niemant gevolgd
dan door hare beide zonen de prinsen Ludwigen Sergius,
hare dochter en echtgenoot, den baron von Korwin. De
ongelukkige prinses was van burgerlijke afkomst, eene
dochter namelijk van den heer HiittI, in leven eigenaar
van het hotel Zum rothen Hahn teWeenen, alwaar de prins
Radziwill in 1840 daar logeerende, plotseling zeer zwaar
ziek werd. Uit dankbaarheid voor de liefderijke zorg en
verpleging, welke hij aldaar had ondervonden, waaraan
hij het behoud van zijn leven te danken had, werd hij
meer en meer aan die familie gehecht, en trad weldra
met de dochter des heeren Hüttl in den echt. Slechts
weinige jaren later moest de prins Radziwill naar een
gesticht voor krankzinnigen worden overgebracht; een
zware val had hem het gebruik zijner verstandelijke
vermogens doen verliezen. Bij zijn spoedig daarop ge
volgd overlijden, bleef zij in het bezit vau aanzienlijke
goederen, die echter te zwaar belast waren, om baar
uit de netelige positie te redden waarin zij zich bevond.
Hierbij kwam nog dat de lijfrente, welke zij uit Rusland
van de regeering dacht te ontvangen, ten gevolge van
de politieke omstandigheden in de laatste 12 maanden
niet was uitbetaald, hetgeen de bezwaren derwijze had
.vermeerderd, dat de prinsesf effc op zich genomen had
de schulden op den boedel rustende te voldoen, in de
gijzeling werd gezet. Bij haar overlijden had zij slechts
den ouderdom van 46 jaren bereikt. Drie dagen na
haren dood zou de termijn van gijzeling (12 maanden)
verloopen zijn geweest en zij op vrije voeten zijn gesteld.
Het hof van cassatie te Parijs heeft de voorziening
in cassatie der „dertien" verworpen.
In verband met de uitbarsting van de Etna worden
op Sicilië overal aardbevingen waargenomen. In zee
wordt voorts eene kolom van stoom gezien, welk ver
schijnsel gewoonlijk voorafgaat aan de vorming van een
zoogenaamd vulcanisch eiland.
De burgerkroon den heer von Grabow door eenige
Keulsche kiezers aangeboden, bestaat uit twee met een
band saamverbonden eikentakken; op den band leest
1 men deze woorden„Alleen hij die staat op de rots des
I rechts, staat op de rots der eer en der zegepraal. Aan
den voorzitter van het huis der afgevaardigden, den
heer Grabow." Op die plaatsen waar de band zich
tnsschen de eikenbladen vertoont, leest men verder:
„Aan de eerlijkheid, de volharding, den mannenmoed,
de trouw der overtuiging, de standvastigheid, het stre-
ven naar vrijheid, den kampioen des rechts, den Duit-
schen zin, de liefde voor het Vaderland."
Te Versailles is dezer dagen eene dame overleden
mevr. de Saint-Quentin, die te Saint-Dizier,departement
Hante-Marue) den 02 October 1758 geboren was, en dus
den ouderdom van 106 jaren en 3 maanden bereikt heeft.
1 Het Journal des débats wijdt haar een artikel, waarin
vele belangrijke bijzonderheden vermeld worden. Tot
op den ouderdom van 104 jaren was zij in het volle
bezit van al hare vermogens. Zij ging dagelijks uit
1 legde veel bezoeken af, ontving wederkeerig hare vrien-
1 den zeer gaarne bij zich en het gezelschap kon haar
i niet te levendig zijn. Dikwijls wekte zij zelve tot vro-
lijkheid op, plaatse zich aan de piano, speelde dans-
muziek of zong liederen uit haren goeden tijd. Vooral
wanneer haar personen voorgesteld werden, die hare
kennis wenschten te maken, liet zij ze gaarne komen.
Zij was uitmuntend opgevoed, wist daardoor over alles
I meê te spreken, en haar conversatietoon en conversatie-
tact waren bewonderenswaardig. Zij was geestig, gevat
en bleefnooiteen snedig antwoord schuldig. Haar lOOsten
verjaardag wilde zij godsdienstig gevierd hebben. Bij
die gelegenheid werd zij in de kerk begeleid door haren
zoon, een tachtigjarigen grijsaard, door den last der
jaren gebogen. Bij herhaling voegde zij hem toe: „loop
j dan toch zoo krom niet, men zal u voor een oud man
houden." Zij was twee malen gehuwd geweest en had
haren eersten man onder het schrikbewind uit de gevan
genis weten te redden. Zij sloot haar eerste huwelijk op
21jarigen leeftijd, was 45 jaa^toen zij haren man verloor
I bleef 9 jaren weduwe en hertrouwde 54 jaar oud zijnde,
met den graaf St. Quentin, die 13 jaren later stierf, op
welk tijdstip zij alzooden ouderdom van 67 jaren bereikt
had; 39 jaren dus overleefde zij haren tweeden echtge
noot. Sedert de laatste twee jaren was er eene merkbare
verandering in haren toestand gekomen, zoo zeer zelfs
dat men haar onwetend liet van den dood van haren zoon
en zij zijne afwezigheid niet eens bemerkte. Zij sprak
weinig meer, en leefde nog slechts als werktuigelijk.
Het blad de Notion te Parijs heeft van zijn nommer
vaD Woensdag slechts 40 exemplaren gedrukthet geld
ontbrak om er meer te trekken.
Adeline Patti zal, naar men verzekert, weldra den
heer Naritzkere, een harer bloedverwanten, huwen en
het tooneel verlaten.
Een nienw soort van hulpmiddel bij het zakken
rollen werd dezer dagen in de Parijsche omnibussen in
toepassing gebracht. De voornaamste, hoewel onschul
dige medewerkster, was een prachtige angorasche kat.
Twee meisjes, die elkander niet schijnen te kennen en
zeer ordentelijk gekleed zijn, nemen te gelijk plaats in
een omnibus. Een van haar heeft de kat op de schoot.
De andere begint er een gesprek over en streelt het dier,
dat zich gewillig daartoe leent. Andere dames willen nu
ook de kat liefkozen en deze maakt de ronde door de
omnibus, maar bij het aannemen en overreiken ledigen
de meisjes behendig de zakken der dames. Zij waren
echter dom genoeg om hetzelfde middel een geruimen
tijd toe te passen. Daardoor liepen zij in het oog en
dezer dagen werden ze op heeter daad betrapt. De
meisjes zijn veroordeeld; de kat is onmiddellijk op vrije
pooten gesteld.
Een venter in Duitschland was gewoon het platte
land te doorreizen. Hij reisde dikwerf 's nachts, ondanks
zijne kleine wagen, voortgetrokken door eeu oud paard,
koopwaren van zeer groote waarde inhield, en dat bijna
altijd zijne geldbeurs ruim gevuld was. Meermalen ver
weet men hem zijne onvoorzichtigheid; hij vreesde
echter geene dieven. En toch kwam hij op zekeren avond
bleek en sidderend onder weg in eene herberg, alwaar
hij gewoon was zich op te houden. Terwijl men zijn
paard haver gaf, vertelde hij, onder het drinken van
eene kan bier, wat hem wedervaren was. „De booswicht
dreigde mij met een stok, zeide hij, en wel een knoes
tige n stok, een echten knods." „Houd af, of ik breng
u om het leven, riep ik hem toe, daarbij wijzende op
mijn vuurslag, dien hij voor een pistool had aangezien."
„Evenwel hebt gij groot ongelijk om 's nachts alleen
en zonder wapenen te reizen," zeide de herbergier.
„Ik ben niet bang, antwoordde de reiziger. De schelm
is veel te angstig geweest; er bestaat thaus geen gevaar
meer." Gedurende dit gesprek waren veel menschen in
de herberg. Toen bet paard klaar was met eten, nam de
venter afscheid van den herbei gier. Deze laatste nam
hem alleen en zeide: „Wij zijn oude kennissen, ik wil u
dus een goeden raad geven. Daar hebt gij een geladen
pistool, neem het, men weet nooit wat er gebeuren kan.''
De venter nam het pistool, ofschoon spottenderwijze,
aan, en vertrok. Op eeu kleinen afstand van de her
berg bevindt zich een weg, dien hij gewoon was te voet
af te leggen. Hij stapte van zijn wagen af. Eensklaps
roept hem eene vreesdijke stem toe: „De beurs of het
leven." De venter antwoordde: „Vervolg maar stilletjes
uw weg, of anders zal ik u om het leven bréngen."
„Neen, zeide de aanrander, nu zult ge me niet voor de
tweede maal bedriegen, ik was zoo even in de herberg
en uw vuurslag maakt mij thans niet meer bevreesd."
„Verwijder u of gij zijt dood," riep de thans gewapende
venter. „Geef mij uwe beurs of ik sla u dood," zeide
de bandiet, zijn knuppel opheffende. Toen loste de ven
ter het pistool op hem en de booswicht viel zwaar ge
wond neder. De kogel had hem het sleutelbeen verbrijzeld.
Reccorologisclic waarnemingen,
gedaan op 's rijks werf te Vlissingen, des middags 2 ure.
Februari 1865.
5
a
a
3
e
§d
i-f
a a
.1
Aanmerkingen.
co
bC
c§
1 757.8
1.2
0.83
4 78
05
bewolkt.
6 763 6
4-6
0.88
6 24
0.0
licht bewolkt.
15 '761.3
3.4
0 84
5.56
00
bevr. be.tr. regen.
15 757.8
2.5
0 82
5 15
145
bew. buiig sneeuw.
19 j 767-7
1.2
0 80
4.58
00
bew. buiig sneeuw.
9 1776 2
02
0.73
4 04
0.0
licht bew. sneeuw.
2 i775.1
-2.4
0.74
3.42
0.1
held. heiig lichte sa.
5 Oost.
6,0 ZO I
7 i Zuid.
81 Noord.
10 NO.t.N
11W.NW
Thermometerstand.
llFebr.'s av. 11 u. 26 gr.
12 '8morg.7u.26gr.'smidd.l u.28gr.'sav.llu.21gr.
13 's morg.7 u. 18 's midd. 1 u. 26 gr.
Gemeenteraad van Goes.
Zitting van 10 Februari.Subsidie hoogcre burger
school j voeding waterreservoir spoorweg; gasver
lichting; rekening gildefoudseninterpellatie nala
tigheid sasnieester enz.
Voorzitter de heer Blaaubeen. Afwezig de heeren
Soutendam, buiten de gemeente, en Pilaar, ongesteld.
Geschiedt voorlezing van een brief van den minister
van binnenlandsche zaken, waarin zijne excellentie uit
zicht geeft op eene rijks subsidie van 7,000 jaarlijks
voor de te vestigen hoogere burgerschool. Op voorstel
van burgemeester en wethouders is zonder hoofdelijke
stemming besloten de aangeboden subsidie van 7,000
voor voldoende te houden, om tot de vestiging van eene
hoogere burgerschool in deze gemeente te besluiten.
Ten gevolge van eene conferentie door burgemeester
en wethouders gehouden met den heer Simons, inge
nieur van den spoorweg, stellen zij voor aan den staat
of de maatschappij tot exploitatie der staatsspoorwegen
te vergunnen de beschikking over het water uit de vest
tot voeding van een waterreservoir, bij het stationsge"
