iSOTEXLAlVö.
Algemeen overzSgt.
Mag men het dagblad Le pays gelooven dan zal het ant
woord der drie mogendheden op de nola's van prins Gort-
schakoff niet voor de eerste dagen der maand augustus
worden afgezonden. Hij de blijkbare pogingen van Rusland
om tijd te winnen is het russisch antwoord vervolgens niet
voor het midden of het laatst dier maand te verwachten, en
in september kan uien toch zekerlijk geene troepen meer in
het veld brengen. Omtrent den loop en tegen woordigen
stand der onderhandelingen is nog weinig bekend, daar zij
op vrij geheimzinnige wijze worden gevoerd. L'mdépen-
dance beige verzekert dienaangaande op vrij stelligen loon
het volgende:
Nadat de fransche regering het antwoord van prins Gort-
schakotf had ontvangen heeft de heer Diouyn de Lhuys te
Londen en te Weenen medegedeeld dat keizer Napoleon
niet langer met Rusland meende te moeien onderhandelen
maar de diplomatieke betrekkingen af te breken en zich
zelfs ten oorlog toe le rusten, terwijl Frankrijk gereed was
den krijg te beginnen als de overige mogendheden zich
daarbij wilden voegen. Mogten de regeringen van Engeland
en Oostenrijk daarentegen nog niet tot zulke uitersten wil
len overgaan, dan stelde keizer Napoleon voor aan Rusland
te kennen te geven dat de voorgestelde schikkings- voorwaar
den onaannemelijk waren en te wijzen op de gevolgen welke
thans zijne laatste besluiten zouden hebben.
Na wisseling van gedachten tusschen Parijs, Londen en
"Weenen heeft de fransche regering eene ontwerp-nota
opgesteld, waarbij nog geene bedreigingen zijn gedaan,
waar zonder verdere bespreking der argumenten van prins
Gortschakoff op de aar.nemiog der 2es punten en op de toe
treding tot eene konferentie der acht mogendheden wordt
aangedrongen.
Ook Oostenrijk heeft van zijne zijde eene nota ontwor
pen, waarbij evenwel de argumenten van Rusland worden
wederlegd en verdere onderhandelingen dus niet bepaald
worden uitgesloten.
Wordt de oostenrijksche ontwerp-nota door de drie
mogendheden aangenomen dan mag men veilig voorspellen
dat in het laatste der maand augustus uit de russische kan
selarij weder eene uitvoerige repliek zal verschijnen, waar
door men derhalve juist even ver zal zijn gevorderd als op
dit oogenblik. De heer de Gnardin vergelijkt de diplomatie
bij een met los kruid geladen geweer: hare schoten zijn
nutteloos en geven slechts tijdverlies. Bij de aanneming der
door Oostenrijk ontworpene nota zou deze vergelijking niet
geheel onjuist zijn.
Het vertrek van den russischen ambassadeur te Weenen,
in hetwelk men op het eerste oogenblik eene terugroeping
zag, heeft een belangrijken indruk te weeg gebragt. Mede-
deelingen uit Weenen geven echter het juist oogpunt aan,
waaruit dit incident moet beschouwd worden. liet is toe te
schrijven aan de omstandigheid dat de heer Balabine aan
zijne regering den indruk,welke de laatste depeche van prins
Gortschakoff te Weenen had gemaakt, als niet ongunstig
had afgeschilderd, terwijl later bleek dat juist het tegendeel
had plaats gehad. Hij werd onmiddellijk daarop naar St.
Petersburg ontboden om inlichtingen te geven.
Gisteren zijn de zittingen van het engelsch parlement
gesloten. In de sluitingsrede betuigde de koningin haar
leedwezen over den staat der poolsche aangelegenheden, en
koesterde de hoop dat de bepalingen van het traktaat van
1815 nog ten uitvoer zouden worden gelegd. Daardoor zou
het voor Europa's rust zoo gevaarlijk konflikt uit den weg
worden geruimd. Omtrent de amerikaansche kwestie werd
verklaard dat de engelscbe regering de noodzakelijkheid
inzag om de onzijdigheid te blijven handhaven.
Volgens La France zon de president der mexikaansche
republiek, door zijne troepen verlaten, van alle verdere ver
dediging van San Louis Potosi hebben afgezien en weldra
naar New-York vertrekken. Dit berigt vereischt echter
bevestiging.
Rusland.
In het Journal de Saint-Petersbourg wordteen gezegde van
lord Russell besproken, waarbij deze engelscbe staatsman op
de omstandigheid wees dat de wijze waarop het poolsch
gedeelte van Oostenrijk door de oostenrijksche regering
werd bestuurd, de tevredenheid wegdroeg der poolsche afge
vaardigden. Met het oog hierop stelde lord ltussell zich de
vraag waarom de russische regering in het koningrijk Polen
niet evenzeer een systeem van bestuur zou kunnen volgen,
waarmede de polen tevreden waren.
Het Journal deSt. Petersbourg verklaart naauwelijks eene
dergelijke vraag te kunnen begrijpen.
„Het komt ons onbegrij pelij k voor zoo betoogt dit dag
blad dat men zich in Europa kan vergissen omtrent den
aard dier tevredenheid, welke Gallicië bezielt. De rol welke
het inden tegen woordigen opstand speelt, het werkzaam
deel daarin genomen door zijne bevolking is voor niemand
een geheim. Men kan veilig aannemen, zonder vrees van te
worden gelogenstraft, dat voornamelijk in Gallicië op dit
oogenblik de benden worden zamengesteld en uitgerust,
waardoor de opstand gevoed wordt. Het is in die landstreek
dat zij hunne hulpbronnen bezitten het is daar dat zij na
eene nederlaag eene wijkplaats zoeken en zich tip nieuw
ongestoord organiseren gedekt door den eerbied der russische
troepen voor de onschendbaarheid der oostenrijksche gren
zen.
„Ware het eenig doel der opstandelingen om voor hunne
medebroeders uit het koningrijk staatsinstellingen te erlan
gen, waardoor zij de zelfde tevredenheid als van Gallicië
zouden verwerven, dan zou men nog de door lord Rus
sell gestelde vraag kunnen begrijpen. Het eigenlijk doel
der opstandelingen is echter volstrekt geen geheim zij
verzwijgen dit geenszins en zelfs in den Reichsrath te Wee
nen is het luide gehoord, ondanks de diplomatieke voorzig-
i tigheid, welke de poolsche afgevaardigden noodwendig
I begrepen in acht te moeten nemen. Hun doel is: volledige
j onafhankelijkheid en de grenzen van 1772, welke, gelijk
l men weet, verder strekken dan tot aan de grenzen van
Gallicië en Posen.
„Het is derhalve vrij duidelijk dat de tevredenheid der
bevolkingen van Gallicië en Posen alleenlijk hare reden van
hestaan vindt in de noodzakelijkheid om voor bet oogenblik
Oostenrijk en Pruissen te ontzien. Zij begrijpen zeer goed
dat ook hunne toekomst op dit oogenblik m het koningrijk
Polen op het spel staat en dat zij zich wel moeten wachten
om de regeringen van Pruissen en Oostenrijk van zich te
vervreemden, als zij eenige kans willen behouden om hun
doel te bereiken.
„Hadden zij zich verzet tegen deze goevernementen, dan
hadden zij deze in de noodzakelijkheid gebragt strenge
maatregelen te nemen tot demping van den opstandzij
zouden in dat geval de krachten des opstands verminderd
en die der onderdrukking vermeerderd hebben; zij zouden
in dat geval niet in de mogelijkheid geweei t zijn om de strijd
krachten zamen te trekken noch zich in de onschendbaar
heid der grenzen een middel hebben verschaft om hunne
verliezen te herstellen en den opstand in hel brandpunt, van
waar ook voor hen een onafhankelijk nationaal leven moet
ontspruiten, behoorlijk uit te rusten, krachtig te maken en
te organiseren.
„Om dergelijke fouten te begaan worden zij met te veel
behendigheid aangevoerd. Wij gelooven evenwel dat nie
mand in Europa eeu oogenblik zal betwijfelen dat zij. bij
de bereiking van hun doel door eigen kracht of vreemde
ondersteuning, zich niet meer zoo tevreden zouden stellen
dan tot een prijs welke waarschijnlijk noch Oostenrijk noch
Pruissen, noch zelfs lord Russell geneigd zouden zijn hun
toe te staan.
„Dit is dan ook de reden, waarom het voor de russische
regering onmogelijk is en blijven zal om aan de polen van
het koningrijk die tevredenheid te verschaffen, welke lord
Russell voor hen verlangt, zoo lang zij zullen worden aan
gemoedigd in de hoop om met behulp van hunne mede
broeders in Gallicië en Posen eene tevredenheid te erlaugen
van geheel anderen aard en geheel andere grenzen.
„Overigens zullen zij die hoop niet verliezen, zoo lang zij
meenen te mogen rekenen op eene vreemde interventie.''
Volgens La France zijn de fortitikatiën van Cronstadt
inden laatsten tijd dikwijls door den keizer van Rusland
bezocht, en is het aantal werklieden aan de verdedigings
werken van 15,000 tot op 18,000 vermeerderd.
Polen.
The morning post bevat het volgende stuk, afkomstig van
het nationaal bestuur in Polen:
„Nationale regering. Departement van buiten-
landsche zaken.
„Aan zijne excellentie prins Ladislaus Czartoryski.
„Warschau lOjulij 1863.
„De nationale regering heeft uw missive van 30junij
betrekkelijk het voorstel tot wapenstilstand ontvangen. Gij
zijt bevoegd om op nieuw te kennen te geven dat het tegen
woordig bestuur met levendige dankbaarheid de zorg der
bemiddelende mogendheden waardeert en steeds geneigd
blijft om tot eene schorsing der vijandelijkheden toe te tre
den. Gij zult echter wel willen betoogen dat het voornaam
ste punt, hetwelk dienaangaande is vast te stellen, hierin
bestaat dat de wapenstilstand zal worden uitgestrekt totalle
provinciën, waarin de opstand is uitgebroken. Wat de
bijzondere voorwaarden van den wapenstilstand betreft,
meent de nationale regering vooral op de volgende punten
te moeten aandringen
1. De rassen zullen in het bezit blijven van sommige,
later aan te duiden landstreken, om alle konflikt met de
bevolking te voorkomen.
2. Alle gearresteerde personen zullen onmiddellijk in
vrijheid worden gesteld alle vervolgingen wegens politieke
oorzaken zullen worden gestaakt; alle ballingen zullen naar
hun land terugkeeren.
3. Eene internationale kommissie, voortdurend zitting
houdende, zal in het land worden aangesteld, om te waken
voor de strenge uitvoering der bepalingen bij de sluiting
des wapenstilstands vastgesteld.
„Gij zult overigens de nationale regering wel behoorlijk
willen inlichten omtrent de incidenten, welke eene uitvoe
rige gedachtenwisseling over den wapenstilstand ten gevolge
zou kunnen hebben.
„De nationale regering is overtuigd dat de hierboven om-
schrevene punten noodzakelijk zijn bij het vaststellen van
eenige schikking, waarvan het doel zou wezen om op
krachtige wijze verder bloedvergieten te voorkomen.
„Gij kunt eindelijk aan de bemiddelende mogendheden
de verzekering geven dat de bepalingen, welke op deze
grondslagen zouden worden gemaakt, door de polen getrou
welijk zullen worden nageleefd."
Dit stuk was van geene onderteekeniDgen, maar slechts
van een zegel voorzien.
Bij cirkulaire is aan de goeverneurs, onder de bevelen
van den beruchten generaal Mouravieff, door dezen laatsten
het volgende vastgesteld:
„Ik verzoek u ter kennisse der boeren te brengen dat ik,
om hen in de vervolging en vernietiging der o.psTandelingen
aan te moedigen, eene som van drie roebels urtloof voor eiken-,
opstandeling, welke door hen gevat en in handen der inili-.i
taire overheid gesteld zal worden de som zal tot vijf roebels
worden verhoogd als het een opstandeling betreft, die met
de wapenen in de hand zal worden gevangen genomen.
„Overeenkomstig dit besluit verlang ik dat voor het.
eerst roebels aan den generaal Biskranoff, opper
bevelhebber der troepen in het goevernement Wilna, zullen
gezonden worden. Die som moet worden genomen uit de
opbrengst der belasting van 10 percent op de vaste goede
ren ia het goevernement, waarover gij zijt aangesteld.
„Uwe excellentie verzoekende strengelijk toe te zien op
de uitvoering van dit besluit, verlang ik verder wekelijks
een uitvoerig rapport te ontvangen omtrent het aantal
opstandelingen op deze wijze door de boeren gevangen
genomen, met opgave van den naam dier personen de
gemeenten waartoe de boeren behooren en de som gelds
welke aan laatstgenoemden zal zijn uitbetaald."
De verbeurdverklaringen en exekutiën der russische
autoriteiten in Polen zijn door het geheim nationaal bestuur
niet onbeantwoord gelaten. Bij dekreet var. dit hestuur zijn
de vaste goederen, door keizer Nikolaas en Alexander II
verbeurdverklaard en als gratifikatiën aan russische gene-
raalsen andere ambtenaren gegeven, tot nationaal eigendom
verklaard. Den pachters (lier goederen is bevolen in het
vervolg hunne pachtpenningen in de nationale schatkist te
storten. Ter zelfder tijd is de kolonel Leichte. komraandant
van de citadel te Warschau onder de regering van keizer
Nikolaas en thans lid van de kommissie van onderzoek, bij
vonnis van de revolutionaire regtbank ter dood veroordeeld.
Volgens een telegram uit Breslau werd de kolonel Leichte
op den avond van den dag waarop dit vonnis was uitge
sproken door een dolksteek omgehragt.
Frankrijk.
Men leest het volgende in Le temps:
„Een ultimatum of eene zedelijke nederlaag: ziedaar het
alternatief waarin zich, gel |k wij onlangs betoogden, de
mogendheden bevinden. Toen kenden wij het antwoord
van prins Gortschakoff nog niet; de lezing van dit stuk
heeft echter onze verwachting slechts geregtvaardigd. Thans
vragen wij wat zullen de inogenheden doen?
„Hare gedragslijn is geheel afgebakend. Ondanks de
verklaringen van prins Gortschakoff heeft Polen, sedert het
de wa penen ter herovering zijneronafhankelijk heeft opge
vat, noch ondersteuning, noch hulp, noch aanmoediging
van eenigerlei aard ontvangen. Men heeft de inwoners van
Polen behandeld of ten minste officieel beschouwd als rebel
len. Geen enkel goevernement heeft op zich genomen om
de herleving van Polen te begunstigen, he: transport of den
aankoop uit zijn naam van krijgsbehoefte toe te laten. Heeft
Polen zich eenige wapenen kunnen verschaffen dan is dit
ten prijs van tallooze opofferingen geweest, waardoor zijne
hulpmiddelen werden uitgeput, maar meestal heeft men nog
het weinige krijgsmatenëel, hetwelk met moeite was bijeen-
gebragt, in handen van Oostenrijk of Pruissen zien vallen.
„Dergelijke toestand kan niet langer voortduren. Waren
de polen eenvoudig rebellen, dan zou geene enkele mogend
heid eenigen grond bezitten om ten hunnen gunste zelfs op
diplomatieke wijze tusschenbeide te komen. Zijn zij ech
ter geen rebellen, waarom hen dan ten minste niet behan
deld gelijk de amerikaansche slavenhouders van het Zuiden.
Aan de polen de hoedanigheid van oorlogvoerende partij
toe te kennen, welke zij verlangen, is het noodzakelijk
gevolg, het strenge uitvloeisel der diplomatieke interventie.
Door dit langer te weigeren zou men zich medepligtig
maken aan het voorbedachtelijk dralen van Rusland en de
onderhandelingen, de vertragingenen termijnen doen strek
ken tot vernietiging van Polen. Men kun zelfs aannemen
dat het voorstel tot wapenstilstand eigenlijk de erkenning
der po/en als oorlogvoerende partij in zich sluit.
„Ware deze hoedanigheid van oorlogvoerende partij ver
kregen, dan zou ook Pruissen met meer voorzigtigheid te
werk gaan om zich niet een oorlog op den hals te halen,
welken geheel Duitscliland afkeurt. Oostenrijk zou zich in
dat geval haasten om zich nog meer te verbinden aan de
mogendheden. In allen gevalle zouden de positiën dan
juister afgebakend wezen; Polen zou zijne vrienden en
Frankrijk zijne bondgenooten kennen.
„Eindelijk zouden ook de duizende strijders, die sedert
zes maanden zonder hulp van anderen, zonder wapenen,
zonder geld, in naam van het vaderland zijn opgestaan, zich
geweren kunnen verschaffen en eene magtige natie vormen,
in staat om de diplomatieke handelingen van Europa te
ondersteunen en om Rusland de koncessiën te ontrukken,
welke te vergeefs door de mogendheden worden verlangd.
Men zou in dat geval eene legermagt bezitten, gereed tot
den strijd het zou eene aktieve neutraliteit wezen.
„Bij eene onmiddellijke interventie of zelfs ora deze
voor te bereiden, komt bet ons voor dat de mogendheden
noodwendig aan de polen de hoedanigheid van oorlogvoe
rende partij moeten toekennen, waardoor het hun mogelijk
zou zijn zich te wapenen en de worsteling vol te houden zoo
lang de diplomatieke onderhandelingen zullen voortduren.
Elke dag uitstel is een dag van moord, en van vertraging tot
vertraging zal Rusland eindelijk, als men dit niet belet, het
doel bereikt hebben, hetwelk het beoogt: de vernietiging
van Polen. Hetzij men derhalve nog niet aan het behoud
des vredes wanhoopt, hetzij men zich op den oorlog voor
bereidt. er is thans geen oogenblik te verliezen men moet
de strijdende partijen op het zelfde standpunt plaatsen en
in krachtigen bijstand aan de eene verleenen wat men in
vertragingen aan de andere toestaat.
„Polen verlangt overigens zelfs niet dat men het onmid
dellijk te hulp komt. wanneer er werkelijk hinderpalen
mogten bestaan, welke het niet kent en Frankrijk niet zou
begrijpen, die dit voor het oogenblik nog mogten beletten.
„Hoewel Polen sedert langen tijd het slagtoffer is van plun
deringen en stelselmatige knevelarijen der russen, ondanks
de arrestatiën, verbanningen en exekutiën, welke de polen
telken dage decimeren, is de natie door eene algeraeene
geestdrift bezield en rijk genoeg aan weerbare mannen en
hulpmiddelen van allerlej aard, om zonder bijstand de zoo
heldhaftig ondernomene-worsteling voort te zetten. Zij ver
langt alleen dat men de hinderpalen wegneme en de kluis
ters verbreke, welke haar nogAveerhourien. Wil men haar
geene ondersteuning sq,hènken, tnen verhindere daarom niet
dat zij deze ontvange. Omringd'vim kwaadgezinde of vijan
dige naburen, zou e'én woord' genoeg zijn om haar volle
vrijheid van handeling te férlëenen. Als oorlogvoerend®
