men nieuwe onlusten. De Servische boeren vatten overal de
wapenen op en ernstige botsingen met de turken zijn onver-
mij del ijk.
De scherpschuttersvereenigingte Frankfort heeft, zoo als te
voorzien was, een nationaal en politiek karakter verkregen.
Toasten en redevoeringen daarbij uitgesproken, ademen een
geest, die niet van overdrijving is vrij te pleiten. Het denk
beeld van eene duitsche eenheid speelt de hoofdrol en is het
thema waarop gevarieerd wordt; wat de verspreiding van dit
beginsel overigens betreft kunnen de feesten te Frankfort,
zelfs als de gemoederen der opgewonden fantastische duit-
schers wederom bekoeld zijn. nog belangrijke gevolgeu heb
ben.
L'unita Italiana, zegt dat er een aanslag is gedaan op het
leven van Garibaldi, die echter mislukte. De moordenaar
werd door het volk letterlijk vaneen gescheurd. Bijzonderhe
den worden door genoemd blad niet opgegeven, even min als
de plaats waar de aanslag zou gedaan zijn.
Volgens Le memorial des Deux-Sèvres.is in dit departement
de liberale kandidaat, de heerTonnet. ontslagen uit zijne be
trekking van „maire." Le temps zegt daaromtrent: „Wij zien
het nut niet in van dergelijken maatregel in dit oogenblik,
noch begrijpen hoe de kandidatuur van den heer Tonnet de
zen onwaardig heeft kunnen maken, de belangen zijner
gemeente te besturen. Wil deze maatregel te kennen geven
dat men zich niet tegen den regeringskandidaat kan overstel-
len, zonder eene laakbare daad te verrigten en zou dus de heer
Grandjaequot" men herinnert zich den brief van dezen
maire aan een zijner ambtenaren, vroeger door ons mede
gedeeld „den prefekt van het departement des Deux-
Sèvres tot zijne vreemdsoortige leerstellingen hebben over-
haald? Het is wenschelijk dat men eens voor altijd wete of
de regering iedereen als vijand zal beschouwen, die onafhan
kelijk wil zijn."
Prinses Clotilde is bevallen van een zoon, die den naam
heeft ontvangen van Napoléon Jeróme Victor Frederik.
Mexiko.
Langzamerhand komen van alle zijden berigten omtrent
den toestand van het fransche leger in Mexiko. L)e kruistogt
naar de verre gewesten waar Juarez en de geele koorts heer-
schen, en welke in zoo verre volgens Prevot-Paradol met de
vroegere kruistogten kan vergeleken worden, als deze insge
lijks naar onbekende streken, met bijzonder weinig voorzig-
tigheid, en met verlies van talrijke menschenlevens, maar met
edeler bedoelingen werden ondernomen, heeft nog geene
resultaten opgeleverd.
Volgens die berigten schijnt men zich den toestand van het
overschot des franschen legers aldus te moeten voorstellen.
Te Vera-Cruz maakt de geele koorts het onmogelijk aldaar
garnizoen te houden. Gedurende het verblijf van tien gene
raal Douay, die niet 400 man versterkingstroepen aldaar
was ontscheept, werd een vierde gedeelte door de geele koorts
weggesleept of was ten minste niet in staat den generaal op
zijn marsen naar Oribaza te vergezellen. Met slechts 80 man
schappen kwatu de generaal, na in een gevecht 20 wagens met
Ieeftogt en krijgsbehoefte in handen des vijands te hebben
moeten laten, te Oribaza aan, alwaar door den generaal Lo-
rencez versterkingen waren opgeworpen tegen een aanval
van den generaal Zaragosa. De generaal Douay is daarop naar
Cordova vertrokken om aldaar het bevel te voeren.
Vera-Cruz schijnt dus bijna geheel van fransche bezetting
ontbloot, en slechts door de fransche vloot opdereede worden
het provisioneel presidentschap en den provisionelen presi
dent Almonte ondersteund en beschermd. Twee maatregelen
van dezen president, waarbij voor 500 duizend piasters aan
papieren muntbiljetten met gedwongen koers in omloop zijn
gebragt, en de burgers verpiigt worden alle ambten en betrek
kingen door Almonte opgedragen aan te nemen, terwijl zij
bij weigering gebannen worden, hebben algcineene ontevre
denheid opgewekt. De kommandant der fransche oorlogs
vloot te Vera-Cruz, Roze, heeft daarop aan Almonte verzocht
deze maatregelen in te trekken, aan welk verzoek echter bij
het afzenden dezer berigten nog niet voldaan was.
Van eene geregelde kommunikatie tusschen Oribaza en
Vera-Cruz is geen sprake. De koeriers en konvooijen moeten
door talrijke eskorten vergezeld worden of zij vallen in han
den der mexikaansche guenlla-benden. Van een koerier van
den generaal Lorencez naar Vera-Cruz, wiens geleide slechts
uit een klein aantal manschappen bestond, is niets meer ver
nomen, terwijl ook van zijn eskorte geen enkel soldaat is
terug gekomen.
Op 12 junij had het leger van Oribaza een konvooi ontvan
gen van 42 wagens met Ieeftogt. Ook dit was bijna nog in
handen des vijandsgevallen, doch de guenlla-benden hadden
dit eerstin de nabijheid van Oribaza aangevallen, zoo dat een
kolonne infanterie kon te hulp komen en de ongeregelde
mexikaansche troepen verstrooijen. ten gevolge waarvan het
konvooi behouden bleef.
Te Oribaza was de gezondheidstoestand betrekkelijk gun
stig, de moeraskoortsen maakten echter nog al slagtoft'ers; de
soldaten daardoor aangetast werden, om besmetting te voor
komen, naar een veldhospitaal vervoerd.
Overigens werd Oribaza bedreigd door het vereenigd leger
der generaals Zaragosa en Ortega, bedragende ongeveer 18.000
man. Dc fransche soldalen verlangen vurig naar een gevecht,
dat echter tot nog toe door de mexikanen ontweken wordt,
wier taktiek slechts bestaat in het isoleren van het fransche
leger, waaraan men allen toevoer tracht af te snijden.
Men verneemt dat wederom een mexikaansch generaal, die
te Guadalazaro bevel voerde, zich met den generaal Lorencez
vereenigd heeft. Deze bondgenooten, voor het grootste deel
door Almonte omgekocht, zijn echter weinig te vertrouwen en
zouden volgens opinie der fransche officieren het expeditie
leger wederom verlaten als de proviand op was. Overigens
vreest men in een gevecht voor verraad van hunne zijde, zoo
dat men weinig op dergelijk bondgenootschap gesteld is, iets
dat men echter rnoeijelijk kan afslaan, zonder zich nog meer
vijanden, op den hals te halen.
i Uit het medegedeelde blijkt dat de toestand van het expedi-
tieleger aller treurigst is. Men verwacht nu wel spoedig ver
sterkingstroepen, doch tot vvellc gering aantal zullen deze
niet versmolten wezen voor zij Vera-Cruz eu de omstreken
daarvan zijn doorgemarcheerd, die in waren zin eene doods
vallei mogen genoemd worden.terwijl zij juist zullen aankomen
in een jaargetijde gedurende hetwelk de verschrikkelijke
vomito negro het ergste heerscht. Daarbij wordt de mexi
kaansche regering dagelijks krachtiger door de bevolking
ondersteund, eu het gerucht van eene omwenteling te Mexiko
was geheel uit de lucht gegrepen. De verschillende partijen,
behalve enkele heethoofden, veveenigen zich tegen de over
weldigers, die de mexikaansche onafhankelijkheid bedrei
gen, zoo dat ook de legers van Juarez telken dage met vader
landslievende mannen versterkt worden.
Nog dezer dagen werd in de zitting van het engelsch
lagerhuis betrekkelijk de mexikaansche bondgenooten der
franschen door den onder-sekretaris van staat voor buiten-
lanilsche zaken, den heer Layard, betoogd dat de partij van
Almonte uit schelmen van de ergste soort bestond. De gene
raal Doblado daarentegen, liet hoofd van het kabinet van
Juarez, werd door den spreker zeer geroemd, als degene van
wien zeer veel goeds te wachten is met betrekking tot het
bestuur van den staat.
Rusland.
Op 26 augustus 1862, de viering van het duizendjarig be
staan van het aloude russische rijk, is de hoop gevestigd van
velen, die de hervormingen voorstaan, welke zich thans aan
den horizon der staatkunde van Alexander II opdoen. Deze
verwachting schijnt niet ongegrond te zijn en rust opeen
woord des keizers: „op 26 augustus 1862 zal ik geheel Eu
ropa doen verwonderd staan."
Dit woord ontviel den russischen keizer in den laatsten tijd
terwijl alles blijken draagt hoe de geest der eeuw zich ook tot
in het binnenste des rijks een weg heeft gebaand, een rijk
waarin gedurende eeuwen stilstand en onveranderlijkheid
hadden geheerscht. Thans nu voor Rusland de tijd is aange
broken waarin de meeste elementen zich in zoo verre vereenigd
hebben dat de vtensch naar hervorming de volkswensch kan
genoemd worden, wordt dan ook de verwezenlijking van dat
woord verwacht. Wel heeft die vvensch naar vrijheid zich, zoo
als wij in een onzer vorige nommers deden opmerken, reeds
lang vertoond zonder dat het volk zich daarvan nog duidelijk
bewust was; wel heeft thans die vrijheidsuiting eenige meer
dere bepaaldheid verkregen en is zich duidelijk beginnen uit
te spreken, maar nog bestaat er geen juist afgebakend plan
voor hervorming eu vooruitgang, nog is de russische maat
schappij bezig de verschillende vragen omtrent financiewezen,
justitie-, staathuishoudkunde zoo veel mogelijk op te lossen.
De gloeijende lavamassa der revolutie, zoo als eene partij
deze noemde, met e'én slag uit te dooveu en te vernietigen was
juist in den herfst van 1861 de oorzaak harer uitbarsting, en
sedert heeft die lava van den vooruitgang zich naar alle zijden
heen verspreid en is alle tegenstand vruchteloos geworden.
De keizer bemerkte dan ook spoedig dat de oude staat
kunde niet uieer te volgen was en wilde dus meer liberale
regeringsmaatregelen in toepassing brengen. Hij veranderde
zijne omgeving in dezen zin en de grootvorst Konstantijn,
thans onderkoning van Polen, verkreeg grooten invloed.
Wanneer men echter van de liberaliteit van den nog wan
kelenden keizer en Konstantijn hoort gewagen, dan vergete
men niet dat men daarmede russisch liberaal bedoelt. Kon
stantijn wil wel eene beter ingerigte vegtsbedeeling,afschaffing
van hinderpalen aan den handel, spoorwegen en zelfs eene
zekere soort van russische drukpersvrijheid, maar hoewel hij
verscheidene jaren in Frankrijk, Engeland en Duitschland
heeft gereisd, is er bij zijn soort van liberaliteit geen sprake
van eene nationale vertegenwoordiging of een toezigt op de
regering des lands door eene magt ten gevolge van verkiezin
gen in het leven geroepen. Amokratie moet steeds de rege
ringsvorm zijn en blijven die voor Rusland wenschelijk is.
Wij zien dus dat de grootvorst nog slechts de eerste schrede
heeft gezet op den weg van vooruitgang en vrijheid, en zich
nog niet heeft kunnen ontdoen van het denkbeeld van een
patronaat en een vaderlijk toezigt der regering, zoo geheel
eigen aan die eerste schrede en tevens het beletsel om eene
volgende le doen, geheel eigen aan het militair beginsel dat
de russische regering beheerscht.
Men zou den grootvorst echter kunnen beschouwen als het
meest vrijzinnige lid der regeringspartij, terwijl keizer Alexan
der zelf veel minder liberaliteit en veel minder kracht en ener
gie bezit. De verdere hoofdpersonen op bet russisch staats-
tooneel naderen öfmeertotden keizer óf méér totKonstantijn,
terwijl sommigen zeer behendig tusschen de verschillende
nuances weten door te zeilen, waaronder men vooral Valouief
tellen kan, die dan ook „Vilaief" (de modderaar) wordt ge
noemd.
Wij hebben in vorige nommers gezien hoe de werkelijk
liberale adel van Tver is behandeld omdat hij het verschrikke
lijke woord van „bijeenroeping eener nationale vergadering"
heeft durven uitspreken in een hervormingsadres aan den
keizer. Orenburg en Siberië konden getuigen wat men onder
de liberaliteit der russische regering verstaan moest.
Vergissen wij ons niet, dan kan men in den adel van Tver
en in den grootvorst Konstantijn de twee hoofdnuances der
liberale partij in Rusland vertegenwoordigd zien. Hoe ver zij
van elkander verwijderd zijn blijkt echter, en Konstantijn,
wiens liberaliteit men in zoo vele dagbladen heeft hooren uit
bazuinen, kan dus zeker den naam van liberaal ten opzigte
van Polen niet verdienen, alwaar de nabijheid met het meer
vrije Europa de eisschen naar eene navolging daarvan veel
duidelijker heeft doen uitspreken en aan die eisschen een
krachtiger en dreigender toon doen bijzetten.
Wat kan dan in dezen toestand de zes en twintigste dag der
volgende maand Europa in verwondering brengen?
Frankrijk.
Eergisteren heeft de uitspraak plaats gehad in de zaak der
geheime vereeniging tegen de veiligheid van den staat gerigt.
I Van de 54 beschuldigden zijn zestien vrijgesproken, vijf
veroordeeld tot eene gevangenisstraf van drie jaren en eene
ontzetting van burgerregten voorden tijd van vijfjaren. De
overigen zijn veroordeeld tot eene gevangenisstraf van twee
jaren tot drie maanden.
Le temps bevat een artikel over de russisch-fransche
alliantie, waarin betoogd wordt hoeveel nadeel daaruit voor
Frankrijk zal voortvloeijen. De heer Ed. Scherer herinnert'
hoe de fransche staatkunde reeds sedert meer dan dertig jaren
op een verbond met Engeland heeft gerust, hoe dit in den
laatsten tijd meer innig is geworden en zich zelfs heeft ge
openbaard in een te zamen ondernomen oorlog. De russisch-
fransche alliantie zou dus eene geheele wijziging brengen in
die politiek. Wel is het berigt dezer alliantie door sommigen
met vreugde ontvangen en heeft men aangevoerd dat Frank
rijk niets van Rusland heeft te vreezen. terwijl dit met Enge
land geheel anders gesteld is. Men heeft gezegd, Engeland is
ile vijand dien wij op elk slagveld hebben ontmoet, de mede
dinger op alle markten der wereld, de nabuur, waarvan wij
zelfs hartelijker de instellingen en vrijheden zouden bewon
deren, als wij die zelfs niet somtijds moesten benijden. Waar
lijk wij zouden gaarne dat Engeland eenigzins vernederd
zien, daarbij ons grondende op het volksvooroordeel dat de
haat van den engelsch man tegen ons beweert. Doch wij moe
ten ons niet laten misleiden maar de stem hooren van eene
gezonde en verlichte politiek.
De engelsehe-fransche alliantie heeft een edeler en hooger
doel dan de russisch-fransche beoogen kan welke laatste
slechts gegrond is op eigenbelang, terwijl overigens noch geo
grafische ligging, noch volkskarakter redenen zijn voor een
dergelijk verbond.
Doch wij gaan verder. Wij zeiden dat eene alliantie met
Rusland het verbond met Engeland zou verzwakken het zou
nog erger gevolgen hebben: een verbond met Rusland zou
een oorlog wezen tegen Engeland.
Wij weten dat onze betrekkingen met dezen staat altijd
nog talent en voorzigtigheid eischen; wij weten dat onze
zamenwerking en zelfs ons bloedvergieten voor eenzelfde
doel niet verhinderen kan dat er altijd eene zekere spanning
blijft bestaan. Engeland en Frankrijk waken steeds over
elkander. Wat het gevolg dus zal zijn van eene alliantie, die
een voortdurend gevaar zou wezen voor Engeland, is ligtelijk
te bevroeden.
Hoewel wij nu nog des noods kunnen aannemen dat bij den
tegenwoordigen stand van zaken, terwijl Engeland door de
magteloosheid van Oostenrijk zijnen politieken steun op het
vaste land heeft verloren, een verbond zou kunnen gevormd
worden, waaronder Engeland zou bezwijken, zoo gelooven
wij dat dit thans de waag niet kan zijn. W ij meenen dat alles
wat Engeland verzwakt, nadeelig is voor de verspreiding der
liberale beginselen, en daarom hebben wij met genoegen de
redevoering van den heer Rouher, die wenschen uitte voor
den baud tusschen Frankrijk en Engeland, te Londen uitge
sproken, gehoord, eu zien daarin eene tegenspraak van de
geruchten eener geslotene russisch-fransche alliantie.
Volgens La gironde, een dagblad dat te Bordeaux uit
komt, was er nog geene wijziging in het plan des keizers geko
men om eene monarchie in Mexiko op te rigten.Thans, meende
men weder, zou de prins van Baden, die, zoo als wij mede
deelden, de expeditie vrijwillig zal vergezellen, tot kandidaat
voor den mexikaanschen troon gesteld worden. Het stamhuis
van Baden is vermaagschapt aan de famielje Bonaparte door
de prinses Stephanie, geboren Beauharnais, die meteen mark
graaf van Baden was gehuwd. Wij deelen natuurlijk boven
staand berigt geheel als gerucht mede, doch meenen, daar de.
mexikaansche expeditie telken dage belangrijker wordt, ook
dergelijke geruchten onzen lezers niet te mogen onthouden.
Overigens blijkt meer en meer dat Napoleon zich niet alleen
over de geleden nederlaag wil wreken, maar gedurende eeni-
gen tijd dit gewest bezetten.
La patrie berigt dat de Vereenigde Staten aan Juarez
eene wijziging hebben voorgesteld in het traktaat Corwyn, en
wei in zooverre dat zij aangeboden hebben de provincie So-
nora van de mexikaansche regering te koopen voor eene som
van 8 millioen dollars (ongeveer 21 millioen gulden). De
koopsom zou dadelijk worden betaald en het gouvernement
der Vereenigde Staten onmiddellijk in het bezit treden van
het grondgebied. Sonora is een der rijkste provinciën van
Mexiko en grenst aan Californië, aan de Roode zee en aan de
Vereenigde Staten.
Italië.
Te Napels heeft op S julij eene belangrijke opschudding
plaatsgehad op de wandelplaats Vdla nazionale, alwaar een
koncert werd gegeven door een muziekkorps van kunstenaars
daar ter stede zich bevindende.
Men was gewoon aan het einde van het koncert de hymne
van Garibaldi uit te voeren, hetgeen in de laatste dagen door
sommige officieren ongaarne werd gezien. Dit laatste nog
altijd ten gevolge van de ijverzucht die de geregelde armee
koestert tegen het vvijheidslegev inden persoon van Gavibaldi.
Reeds lang had dit de opmerkzaamheid getrokken der aanwe
zigen, die op dezen avond een herhaald bis lieten hooren. Een
majoor van den staf beval daarop den orchestdirekteur de
hymne niet te herhalen, waarop eene woordenwisseling ont
stond tusschen dezen, die burger was, en den officier. Een
storm van gefluit eu afkeuring koos partij voor den orchest
direkteur, waarbij door de aanwezigen een oorverdoovend:\eve
Garibaldi! werd aangeheven. De officieren, die aanwezig
waren, mengden zich in het geschil en nu ontstond een ge
vecht, waarbij de officieren hunne sabels en de overigen stoelen
en banken als wapenen gebruikten. Verscheidene dames ge
raakten onderden voet en eene algemeene verwarring was het
gevolg. De poticie kwam tusschenbeide en nam een man uit
het volk gevangen, waarop de menigte haar den gevangene
ontrukte, terwijl sommige officieren ter naauwernood aan het
woedende volk ontsnapten. Nadat de bevolking weder rustig
i was geworden speelde men den koninklijken mar sch, iets dat als
