BIJVOEGSEL VAN BE IIDDELBÜRGSCHE COURANT.
Dingsdag 12 junij '1855.
t a 4 e m - e na e ff a ja. E
Tweede Kamer. Zitting van 8 junij.
Bij de voortzetting der beraadslagingen over bet wets
ontwerp tot afschaffing van den accijns op het gemaal heeft
de heer de Brauw en daarna ook de lieeren Wintgens,
Hoekwater en van Rappard de voordragt bestreden, terwijl
de heeren Dullert, Reinders en de Lom de Berg ten gun^e
van hetzelve spraken en de. lieer Elout van Soeterwoude
zich daaromtrent nog niet bepaaldelijk heeft verklaard.
"Volgens den heer de Brauw moet deze afschaffing 1. op
zich zelve, 2. uit een financieel en 8., uit een staatkundig
oogpunt worden beschouwd. Als een voorstander van ver
mindering van lasten is hij niet tegen de voordragt wanneer
de financien het gedoogen, maar hij is niet overtuigd dat
deze de grootste verligting voor minvermogenden zal ople
veren, acht het door den heer Eoreest gesprokene niet vol
doende wederlegd en ontkent den druk der mindere klasse
als algemeen verschijnsel. Uit een financieel oogpunt acht
hij de voordragt onvoorzigtig en het equivalent onzeker;
uit het staatkundige, volstaat hij met de verklaring dat hij
gelooft aan de eerlijke overtuiging der regering. Met eenige
woorden beantwoordt hij de verklaring van den heer van
Zuyiendie //ministerieel tot wederopzeggens toe'3 is men
mag nooit ministerieel of opposant quand mme zijn, maar
moet naar zijne overtuiging handelen.
Tweeledig zijn de bedenkingen van den heer Wintgens
l. veroorlooft de financiële toestand een zoo diep ingrijpen
den maatregel' nog nieten 2. zijn daaraan voorwaarden
verbonden die er alle waarde aan ontnemen. Naar zijn oor
deel gaat het voorstel te ver en moest men er minstens
nog 2 of 3 jaar mede gewacht iiebben. Men speculeert op
het egoïsme en beknibbelt het collectief vermogen. Men ziet
over het hoofd, dat daar waar de.meeste belastingen geheven
worden de meeste welvaart en beschaving is. Men moet de alge-
meene uitgaven niet bekrimpen. Men moet geene belastingen
afschaffen voor dat aan de algemeene nationale behoefte is
voldaan. Spreker wijst maar alleen op ons diep vervallen
zeewezen; hij wijst met leedgevoel op de zinsnede in het
voorloopig verslag nopens de begrooting van marine voorko
mende; men zegt daarin tegen de groote uitbreiding te zijn,
dat wij geene begeerlijke bondgenooten moeten worden.
Spreker is van oordeeldat dit strekt om ons klein en
nietig te makendat dit is beneden onze eer en de waar
digheid van Nederland.
Hij betuigt daarover zijne verontwaardiging. Wij hebben
een eervollen naam evenzeer te handhaven als onze finan
ciële reputatie.
Op de aanmerking van den voorzitter dat deze uitweiding
eigenlijk behoort bij de behandeling der begrooting voor
marine, wijst de heer Wintgens alleen nog op andere be
hoeften alsemancipatie der slaven, tractementsverhooging
van ambtenaren, regeling van het onderwijs. Ten slotte
acht hij de verhooging der opcenten te drukkend voor den
middenstand.
De heer Elout van Soeterwoude spreekt alleen ter ver
dediging der anti-revolutionnaire partij, waaromtrent dooi
den minister van buitenlandsche zaken gezegd is: //Zij is
ons niet ongenegen, maar of zij verlangt dat wij sterk zijn,
mag ik betwijfelen." Hij somt op wat die partij voorstaat
en wenschtwat zij das in een ministerie verlangt, en
wanneer men dan ook op hare sympathie kan rekenen.
Bij dit ontwerp vindt hij echter gebrek aan overtuiging,
gebrek aan stelsel bij het ministerie. Hij schort eindelijk
zijn bepaald oordeel op tot de minister van financien zich
zal verklaard hebben.
Niet om politieke redenenalleen om het financieel be
zwaar zal de heer Hoekwater tegen deze wet stemmen, die
trouwens ook zijns inziens geen doei zal treffen. Ware eenige
afschaffing mogelijk dan nog zou hij aan die van den ac
cijns op azijn en zout de voorkeur geven. Bovenal verzet
hij zich tegen deze voordragt als eene eerste schrede op
den weg eener inkomsten-belasting.
De heer van Rappard is ontevreden over dezen stouten
stap der regering. Onverschillig van wie het voorstel uit
gaat zal hij het bestrijden omdat het drukkender last in
de plaats van accijus geeft, omdat hij de anticipatie op
onze koloniale geldmiddelen zeer verkeerd acht en een te
kort voorziet, tót staving waarvan hij in uitvoerige rede
neringen en berekeningen treedteindelijk noemt hij ook
eene in 't verschiet liggende inkomsten- of reufcebeiasting
de verfbeijelijksLe aller belastingen.
De heer Dullert verklaart zich voor liet voorstel1. omdat
het is in zijne rigtingals of het komt van de oppositie
2. omdat net is een goed voorstel in overeenstemming met
de jaren lang gekoesterde en vooropgezette beginselen van
de constitutionele partij. De vraag, of het van deze rege
ring consequent isom dergelijk voorstel te doen, zal door
spreker niet worden beantwoordde gewone voorstanders
van het ministerie hebben die reeds genoeg toegelicht. Het
voorstel is goed 1. omdat de natie het verlangt2. de
groote meerderheid der vertegenwoordiging liet goedkeurt
en 3. de regering het uit overtuiging heeft voorgedragen.
Omtrent de heilzame gevolgen van de aanneming van het
ontwerp, wijst spreker op de ontwikkeling, die handel en
nijverheid zullen kunnen erlangen 'en op de onmogelijkheid
van de gemeentenom langer den accijns op het gemaal
vast te houden.
Spreker treedt daarna in eene bestrijding van verschil
lende argumenten, die tegen het ontwerp waren aangevoerd.
Het equivalent lacht hem toe, te meer omdat het slechts
voorloopig is. Eindelijk zegt hij, in verband met het dooi
de heeren van Zuyien en de Brauw gezegde, dat hij mi
nisterieel iszoo lang het ministerie, dat thans constituti
oneel is tot wederopzeggens toe, in die rigting blijft.
Het ontwerp heeft voor den heer Reinders de vervulling
medegebragt van een sedert jaren gekoesterden wensch: af
schaffing van de belasting op de eerste levensbehoeften.
Overigens verheugt hij zich hartelijk over de bekeering der
regering.
De heer de Lom de Berg is mede gunstig gestemd voor
de weten beantwoordt de verschillende grondendie
tegen de aannemelijkheid zijn aangevoerd.
Wegens het ver gevorderde uur gaat daarna de vergadering
tot zaturdag- ochtend ten 11 ure uiteen, nadat vooraf aan
den minister van financien het woord was verleend.
Zitting van 9 junij.
In deze zitting heeft de commissie vau rapporteurs voor
het wets-ontwerp tot vaststelling van hoofdstuk VIII der
staatsbegrooting voor 1855 daaromtrent haar eindverslag
uitgebragt. De kamer heeft bepaald dat de beraadslagingen
over dit wets-ontwerp later zullen worden vastgesteld.
Bij de voortzetting der behandeling van het wets-ontwerp
tot afschaffing van den accijns op het gemaal, hebben het
woord gevoerd de heeren ministers van financien en van
koloniën en daarna cle heer de Kempenaer.
De minister van financien heeft het noodig geacht, nu de
discussien reeds S dagen geduurd en 28 sprekers het woord
gevoerd hebbendaaraan een rustpunt te geven, terwijl hij
bereid is de latere sprekers nader te beantwoorden.
Hij gelooft dat bet meest doelmatige is de gemaakte
bedenkingen in 4 hoofdgroepen te vervatten, als: 1. die
welke het politiek oogpunt aaubieden2. die betrekkelijk
het financiële oogpunt3. de vraag of, zoo er tot afschaf
fing kan worden besloten, dan de prioriteit aan den accijns
op het gemaal kan worden gegeven, en 4. het equivalent.
Het eerste punt splitst hij wederom in a. verwijten tegen
de regering, en b. tegen hem in het bijzonder. De eerste zijn
g-enoegzaam door den minister van buitenlandsche zaken we
derlegd; hij zegt dus alleen dat vele hem gegriefd hebben
en hij ze weinig bevorderlijk acht aan de zedelijke kracht
van eeu ministerie, terwijl hij die aanvallen niet had verwacht
van hen die de regering gewoonlijk ondersteunen. Ten aan
zien van het 2de onderdeel treedt hij in een zeer uitvoerige j
wederlegging van al het gesprokene. Bij de aanvaarding I
zijner portefeuille heeft hij zich overtuigd dat afschaffing van j
belastingen mogelijk, ja vereischt zou worden. Thans ook
blijkt reeds dat eene overgroot© meerderheid dat beginsel is
toegedaan. Bij de discussie over de wijziging van den accijns
op het gemaal heeft hij omtrent zijne voornemens het stil
zwijgen bewaard, en hoe goed het is dat eene regering zulks
doet, blijkt hem daaruit dat zoo laug men niet wist dat de
regering het gemaal afschaffen wilde, ieder deze belasting
de meest drukkende noemde, terwijl sommigen thans die be
zwaren zeer ligt tellen. Andere voorstellen noopten de
regering later om meer voor have plannen uit te komen,
doch toen werd aan hare opregtheid getwijfeld. Deregeriug
is overtuigd dat zij door dit voorstel de oppositie niet voor
zich zal winnen; hij wenscht dat ieder lid vrij blijve. Ver
der verklaart hij nooit eene andere afschaffing te zullen voor
dragen, vóór de nieuw te leggen opcenten zullen zijn ver
vallen de voordragt eener income-tax of rente-belasting
heeft men van hem nimmer te wachten. De regering was
bij deze voordragt niet door zucht naar populariteit gedreven.
Wat het tweede punt aangaat, het financiële gedeelte,
heeft de minister in de gewisselde stukken, naar hij meent,
voidoende aangetoond dat de financiële toestand de afschaf
fing gedoogt. Volkomen zekerheid dienaangaande kan niemand
geven. Wilde men daarop wachten, dan zou de afschaffing
wel altijd moeten worden uitgesteld. Men heeft bereke
ningen gemaaktvolgens welkezoo dit voorstel mogt
worden aangenomen, er op het einde van 1856 slechts
16,000 van de begrooting zou overschieten. De minister
gelooft dat die beschouwing onjuist is.
Ten bewijze daarvan treedt hij in een uitvoerig betoog.
Ouaangeziea het middel om voor negen millioen schatkist
biljetten uit te geven, is ten grondslag der berekeningen
gelegd dat de inkomsten in 1856 zes tonnen gouds minder
zouden bedragen. Bijna zeker bestaat er dus een veel be
langrijker overschot. De 416,000 renten der schatkist
biljetten en die van 5 ton muntbiljettenbestemd voor
amortisatie worden uitgespaard. Voor publieke werken is
jaarlijks meerder beschikbaar gesteld; 23 millioen en S ton.
zal tot amortisatie bestemd kunnen worden en op alle
eventualiteiten is acht geslagen.
De minister komt nu tot het 3de punt zijner redenamelijk
of, zoo men kon afschaffen (gelijk zoo even uit een finan
cieel oogpunt is betoogd) dan het gemaal de voorkeur
verdient. De eerste grond waarom die accijns de voorkeur
verdient, ligt in den aandrang daartoe.
Na de verwerping der voorstellen tot afschaffing der
accijnsen respectievelijk op rogge, en later de vermindering
van dienen op het geslagt, mag deze voordragt, waardoor
ieder inwoner ongetwijfeld gebaat wordt, ter wilie van de
waardigheid der volksvertegenwoordiging bij haar geen
schipbreuk lijden.
Hoewel men zich misscliien te groote verwachtingen
maakt vau den uitslag, moet die iu den regel goed zijn.
De gemeeute-financien kunnen er niet door lijden, want
zij behouden het regt tot eigen heffing.
Wat ten vierde de equivalenten aangaat, herinnert hij
het gezegde van den lieer Thorbecke in december 1853, dat
eene moedige regering en eene moedige kamer welligt het
geheele gemaal zonder equivalent zouden kunnen afschaffen.
De regering is nu niet zoo ver gegaan, maar heeft eenige equi
valenten voorgesteld. Hij laat nu den suiker-accijns in het mid
den. Bij het eerste ontwerp werd een hoofdelijken omslag voor
gesteld. Deze ondervond groote tegenkantingvooral omdat
men dien te veel verwarde met eene income-tax. Dit was
intussehen niet het doel.
Men wilde aanvankelijk het gemaal heffen bij wijze van
admodiatiemen stuitte daarbij af op het verschillende ge
bruik van de tarwe in onderscheidene provinciënvooral
in Zeeland, entoen kwam men op het denkbeeld tot heffing
van een hoofdelijken omslag, gegrond op de gemiddelde
opbrengst van onderscheidene belastingen. De regering out-
veinsde zich echter niet de zwarigheden aan een hoofdelijken
I omslag verbonden zoo dat zij gemeend heeft gevolg le
moeten geven aan het denkbeeld, dat reeds in de afdeelingen
