VOOR VROUW EN KIND
KERSTMIS
MAAS- EN SCHELDEBODE
ZATERDAG 22 DECEMBER 1934
Erger dan dynamiet
WAAROVER WIJ LAZEN
Van hier en daar
VOOR DE VROUW
VOOR DE JEUGD
MM-
VOORDE
ZONDAG
ZONDE VOOR ONS GEMAAKT
„Want dien, die geene zonde gekendi
heeft, heeft 'Hij zonde voor ons ge
maakt, opdat "wij zouden worden
rechtvaardigheid Gods in Hem."
2 Coriflthe 5 21.
Nog slechts enkele dagen en we vieren
weer, zoo de Heere wil, het heerlijke
Kerstfeest. Met heel de Christenheid van
Oost tot West en van Noord tot Zuid
richten we onze schreden naar Davids
stad, naar Bethlehem; knielen we neder
in stille aanbidding bij de kribbe in den
stal der beesten voor het Kindeke, den
geboren Koning, Die de Zaligmaker der
wereld is. Leest en herleest die eerste
zeven verzen van het overbekende tweede
hoofdstuk van het Evangelie van Lucas,
of neen, Ge behoeft ze niet te lezen. Ge
herinnert ze U uit Uw prilste jeugd, hoe
eenvoudig staat 't daar beschreven, wat
toch eigenlijk van de allergrootste betee-
kenis is. Maar men moet dan ook bij die
luttele verzen niet blijven staan, maar ze
beschouwen in het nauwste verband met
wat er aan voorafgaat en wat er op volgt.
Ja, in verband met heel de Schrift, zoo
wel met het Oude als het Nieuwe Testa
ment. En dan wordt 't anders. Dan blijkt,
dat dat kind in de krib van dien stal der
beesten is de Zoon van den eeuwigen
God, de Zaligmaker, Die reeds in het
Paradijs werd beloofd, op Wien de Va
deren van den ouden dag hebben gehoopt
en Die nu in de volheid des tijds in het
vleesch is gekomen, opdat een iegelijk
die in Hem gelooft, niet verderve, maar
het eeuwige leven hebbe.
Beschouwt nu dat geboren kindeke in
dat licht van de volheid der openbaring.
Heel die openbaring is cr om dat kin
deke en i n dat kindeke om Hem, Die
geschapen heeft den hemel en de aarde,
uit Wien, door Wien en tot Wien alle
dingen zijn. Zóó alléén komt Ge tot de
ware Kerstfeestviering in den weg van de
alleen juiste Christusbeschouwing.
O, het is weemoedig, omdat het zoo
smartelijk zondig is, dat men zich zoo
vaak een Jezus fantaseert, die niet beant
woordt aan het beeld der Schriften en dus
niet aan de Waarheid. Men bezinne zich
dus wel op de Schriftuurlijke Waarheid,
zal men op de xechte wijze Kerstmis
vieren. Want, verstaat dit wel, niet alleen
de Liefde Gods, die groote peillooze
Liefde Gods schittert uit in dat Wonder-
kindeke, waarvan kan gezegd dat he
Woord vleesch is geworden, maar ooi
Zijn heiligheid en onkreukbare Recht
vaardigheid. Zal dat Kind, in doeken ge
wonden en nederliggende in de kribbe
waarlijk de Behouder zijn van het men-
schefijk geslacht en de Redder der
Wereld en de Zaligmaker van Zijn volk,
dan moet het door den diepsten weg der
vernedering van het eerste begin tot het
uiterste einde. Daarom voor dat kind
geen plaats in de herberg. Dat is het ont
roerende merkteeken van den geboren
Zaligmaker, het teeken van het lijden,
het teeken van de vernedering, het teeken
van den vloek, van de kribbe tot het
kruis. En het is in dat licht, dat ook het
woord van onzen tekst Hem plaatst;
..Want dien, die geene zonde gekend
heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt,
opdat wij zouden worden rechtvaardig
heid Gods in Hem."
Zullen wij, zondige, diepschuldige men-
schen, weer in de rechte verhouding tot
God komen, weer in Zijn gunst en ge
meenschap deelen, m.a.w. zullen we zalig
worden, o, dan moet er zooveel gebeuren!
Dan moet God de Heere zooveel doen.
Dan moet de eeuwige Vader Zijnen
eeniggeboren Zoon geven en dan moet
die Zoon er in bewilligen. En waartoe
geven? Tot het vereffenen van de schuld,
die bij God door den mensch gemaakt is;
tot het dragen van dé straf, die de mensch
zich heeft waardig gemaakt; tot het le
digen van den vollen beker van Gods
toorn, die over de zonde is ontbrand
Ontzaglijke taak voor dien Zoon om
dat te volbrengen; ontzaglijk offer van
den Vader, om daartoe Zijn geliefden
Zoon over te geven; geweldig lijdenspro
gram om dat af te werken.
In Bethlehem vangt dat aan. De Zon-
delooze wordt tot zonde gemaakt, de
Heilige met onze schuld beladen: de vloek
Gods doet reeds zijn werking. Zóó is het
begin en zoo zal het voortgaan tot het
bittere, bittere einde, van het teeken der
kribbe tot het teeken des kruises, „want
dien, die geene zonde gekend heeft, heeft
Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij
zouden worden rechtvaardigheid Gods in
Hem."
Knielt nu neder in dien stal der bees
ten bij de kribbe en roept het uit voor
menschen en engelen: „Heere, hoe groot
hoe nameloos groot is Uw liefde, dat Gij
dat voor mij hebt willen doen, opdat ik.
geloovend in Uwen Naam, bevrijd worde
van den vloek Gods, die op mij rust en
weer deele in Uw Gunst en eenmaal in
de Heerlijkheid opgenomen worde."
Viert nu Kerstfeest in ootmoedig
dankbaarheid, met den blik in Uzelf
doch ook met het oog des geloofs gericht
op Hem, Die zonde voor ons is gemaakt
opdat wij zouden worden rechtvaardig
heid Gods in Hem. Wat heerlijk om dat
te gelooven en in dat geloof te aanbid
den! Dat is zaligheid: dat is de ware
Kerstvreugde. Soli Deo gloria, Gode
alleen de eer.
op ruimere schaal beschikbaar worden
gesteld.
tiet treffen van een regeling voor het
leveren van goedkoops 'groenten, móet
in een vergevorderd stadium van voor
bereiding zijn.
Verder werd in vervolg op een reeds
eerder gedane toezegging, door do re-
geering een bedrag van 2 milliöen gul
den beschikbaar gesteld, als bijzondere
«leun ten behoeve rain de wettklooze
arbeiders. Ten deele zal dit bedrag die
nen tot extra verhooging van don kerst
bijslag aan de wevkl-oozen, die reeds
enkele jaren gegeven wordt. liet overige
deel dient tot vergroeiing van liet be
drag, dat. liet. Nat. Crisis-Comité ter be
schikking zal hebben vogi' dien z.g. B-
steun.
Dat zijn belangrijke maatregelen, die
©enigermate tot verlichting van den
druk kunnen bijdragen.
liet is jammer, dat de socialisten, te
gen beter weten in, deze maatregelen op
rekening van liun zgn. petitionnements
actie probeenon te stellen. Dat schijnt,
anen van dien kant niet anders te kunnen
T. G. Lei-bbrandt schrijft in „Korenland"
van Callenbach:
Wij zijn liet volkomen eens niet alle
revolutionairen, dat liet verkeerd gaat
met, de wereld, dat er wat. kapot moet,
dat er verbrijzeld, vernietigd moet wor
den voor en aleer liet licht kan door
breken hij de menschen en zij gelukkig
kunnen worden. Wezenlijk is liet dan ook
zoo, dat christenen erger revolutionnair
zijn, dan anarchisten, nihilisten, commu
nisten, bolsjewisten.
Het verschil met de revolutionnairen
loopt dan ook niet over het al of niet
noodzakelijke van revolutie en verbreking
maar over de vragen, waar of de revolu
tie moet worden voltrokken en wat of er
moet worden verbroken.
Kr is nog een verschil: De revolution
nairen beschikken als uiterste middel
om de door hen bedoelde revolutie te be
reiken en te handhaven, over dynamiet
en terreur. De christenen zijn de getuigen
van de Boodschap van God. Het Evaji-
gelie.
Wij lezen in liet Ghr. Vrouwenblad „In
en oim oais Huis":
K x t r a-s teu n. Groot, is de noocl in
vele gezinnen, als gevolg van soms
ja ren lange w erkloosh e i d.
Een sprekend bewijs is daarvoor wel
de sterk gedaalde koopkracht. Voor
vernieuwing of aanschaffing van klce-
di'iig, boddegocd of meubilair ontbreken
vaak de middelen, omdat alles voor
directe levensbehoeften moet wondlen uit
gegeven.
l)e regeering toont duidelijk te besef
fen, dat extra-steun hier cn dear gebo
den is. Zij doet in dit opzicht wat zij
(mogelijk en, met het oog op 's lands
financiën, verantwoord acht.
Enkele maatregelen van den laaisten
tijd zijn daarvoor weer een bewijs.
Zoo besloot de 'regeering o.a. den prijs
voor liet vleesch in blik te verlagen van
35 cent op 25 cent per kilogram. Tevens
zal dit vleesch tegen dezen logeren prijs
De aanbidding der Wijzen uit het Oosten.
Naar de schilderij van P. P. Tlubens.
4-
Nu heerscht er onder revolutionaii'-ge-
zinden niet alleen, maai' ook in christe
lijke kringen, meestal misvatting over
he.t gewelddadig karakter van liet Evan
gelie. Waarachtig! liet Evangelie is in
zijn werking erger dan dynamiet. Als het
Evangelie iemand treft, dan is de uitwer
king radicaler, dan die van welk bekend
of nog te kennen explosiemiddel ook.
Het treft de mensch in liet hart van zijn
persoonlijkheid.
Dit is niet verwonderlijk voor een
ieder die de werkelijkheid heeft leeron
kennen. Immers de persoonlijke aanra
king met hem, die alle „kracht en stof'
hooit gemaakt, kan niet anders dan
machtiger in werking zijn, dan die van
alle aan te wenden aardsclie machts
middelen.
Toch leeft er bij een hoop menschen;
d" indruk, alsof het bij de evangeliepre
diking gaat over een zachtaardige zoet-
saupighéid, die in een kapitalistische
wereld dienst kan doen om de massa
van liet volk in een toestand van ver-
dooving te houden of te brengen.
De oorzaak ligt voor een niet gering
deel in liet onzuiver getuigenis, van
christelijke zijde aangaande Jezus
Christus en zijn Evangelie.
Het begint al met het voeden van de
uit de middeleeuwen tot op onze tijd be
staande voorstelling aangaando Jezus
van Nazareth. Een tengere', magere, zwak
gespierde figuur met dweoperige oogen
en lange haren. Dat is niet do Jezus uit
de evangelieën. Dé timmerman uit Naza
reth was een door en door gezonde,
krachtige figuur, die. toen liij veertig da
gen had gevast, niet eerst naar het zie
kenhuis moést voor herstel van zijn ge
zondheid, maar meteen aanving met zijn
prediking in opdracht van zijn Vader. 1,1 ij
sprak geen lieve woordjes. De liefde Gods
is téer en hard tegelijk. Het vlcoscligewor
den Woord vergeleek zichzelf zelfs met
een steen, waarop een ieder, tlio er zich
aan stoot, te pletter loopt eii waardoor een
ierier, die er door wordt getroffen, wordt
vermorzeld. Bevreesd vluchtten dé wisse
laars en de kooplui uit de tempel, toen
Jezus ze er met da zweep uitjoeg.
Ach we spreken zoo graag van Jezus,
zooals hij past hij liet ideaal, dat we ons
zelf hebben gesteld.
Dacht ge, dat het indruk zou hebben
gemaakt, wanneer een zwakke stumper
zou hebben gepredikt: Hebt uw vijanden
lief. Zoo iemand u op de rechterwang
slaat, keer hem ook de linker toe. Zoo
iemand u de rok neemt, laat hem ook
de mantel. Neen. Maar het is gezegd
dooi' een man..
Wie Mij volgen wil, die verloochene
zichzelf en neme zijn kruis op".
Dat gaat over de meest radicale revo
lutie die er niaar denkbaar is. De meest
radicale verbreking, die er bestaat.
Dat is niet een revolutie van staat, en
maatschappij. Dat is niet liet geweldda
dig vernielen van menschelijke lichamen.
Zelfverloochening, dat is kapot gaan
van je persoon. Dat is erger dan doodge
schoten worden. Dat gebeurt, door een bui-
tengewoon dynamiet. Dat gebeurt door het
Evangelie, dooi' GOD gesproken. Dan
wordt eT een nieuwe mensch geboren.
I)ie mensch mag zeggen Christus is mijn
Heer. Christus leeft in mij. Die mensch
heeft in Christus de wereld overwonnen.
Makkere! Van dat dynamiet moeten
wij getuigen in deze verwarde wereld.
Want eerst op de puinhoopen door dat
dynamiet geslagen, bloeit liet geluk der
menschen: de Vrede met GOD.
WAT MOETEN WE ETEN?
Bij deze vraag zullen waarschijnlijk
velen denken aan de talrijke, met elkaar in
strijd zijnde opvattingen hieromtrent. „Iloe
zoudien wij in dit doolhof de waarheid
kunnen ontdekken? We zullen maar liever
blijven eten vat we gewoon zijn. Het
smaakt ons best, en noch onze oudere, noch
wij, hebben er nadeel vuil ondervonden!"
En werkelijk, menschen, die op een een
zijdige wijze ingelicht zijn omtrent het
voedingsprobleem, die opgewarmd zijn door
hartstochtelijke aanhangers van bepaalde
bewegingen op voedingsgebied, kunnen- we
het niet euvel duiden, indien ze er zoo over
denken. Bovendien valt liet ons moeilijk,
om gewoonten af te wennen, die ons dier
baar zijn geworden, doordat ze veie ge
slachten lang gehandhaafd zijn. Ook liier
merken, we os, hoe graag we in éénzelfde
gewoonte-gang dóórgaan, wanneer er niet
een zeer ingrijpende invloed op ons uitge
oefend wordti
Menigmaal waarschuwt, een ziekte ons,
dat wij ons op den ve.rkeerden weg bevin
den, en we mogen ons ai gelukkig prijzen,
wanneer de oorzaak wordt begrepen, en
d'oor juist gekozen voeding liet evenwicht
wordt hersteld. Veel vaker gebeurt liet
echter, dat liet verband tusschen voeding
en ziekte niet wordt ingezien, omdat tus-
eoben oorzaak en gevuigen dikwijls een
lange tijd verstrijkt. Bij stoornissen, die liet
gevolg zijn van verkeerde voeding, lweft
men niet te doen met een direct waarneem
bare grove fout, doch met de som van een
groot aantal kleine feilen, die heimelijk,
in alle stilte, onoverzichtelijk en heel ge
leidelijk hun verwoestend werk verrichten.
Daarbij komt, dat de r-ad-eejen van ver
keerde voeding niet beperkt blijven tot de
spijsverteringeoitgancn, doch dat zij tevens
organen aantasten, die met de verwerking
der voeding niets uitstaande hebben.
Ken goed inzicht in dit vraagstuk heeft
ons de beri-beri verschaft. Dit is een ziekte
inheamsch bij Indische en Aziatische vol
ken, die zicli hoofdzakelijk met geraffineer
de rijst voeden, en de ziekte ontstaat door
vitamine-gebrek. Ze gaat gepaard met al-
gem-eeno verzwakking en zenuwstoringen,
cn kan de dood veroorzaken.
Nu is deze beri-beri weliswaar geen ziek
te, die bij ons regelmatig voorkomt, maar
dut neemt niet weg, dat ook bij ons dikwijls
iets niet in orde is. Onze zgn. „gemengde
kost" is weliswaar voelzijdiger dan de een
zijdige voeding der rijsteten.de volken, maar
daardoor zijn ook de fouten talrijker en
veel-zijdiger geworden.
Het ontstaan van beri-beri is trouwens
niet een gevolg van gebrek aan veelzijdig
heid, doch slechts van liet ontbreken van
liet zilvervliesje bij de rijstkorrels.
I-Iet toenemen van stofwisselingsziekten,
hartkwalen, afwijkingen in de functie der
klieren en kanker als een zeer bepaalde
ziekte der bescha-ving, loont na de de er
varingen met beri-beri duidelijk aan, dat
een verband met de voeding moet bestaan,
ook. al is heb ziektebeeld bij ons dikwijls
duisterder en vager als gevolg van hot
groote aantal oorzaken en nadeeiige ge
volgen.
Door allerlei technische middelen, die in
onze moderne maatschappij telkens op ver
schillende voedingsstoffen toegepast wor
den, ontneemt men aan de van nature dik
wijls zeer nuttige en voedselrijke levens
middelen hun beste bestaauldeelcn.
Vroeger ging men bij het bereiden van
levensmiddelen veel primitiever cn eenvou
diger te werk dan tegenwoordig. De groote
styl-en van nu vragen massa-productie van
allerlei voedingsstoffen, en om ze van de
fabrieken te kunnen verzenden, dikwijls
naar ver weg gelegen plaatsen, moet men
ze, veel, meer dan ypor onmiddellijk ge
bruik noodig zou zijn, verduurzamen. Bo
vendien ondergaan sommige levensmidde
1-en in verband met de vraag van liet con-
sumeerend publiek nog allerlei bewerkin
gen, die de voedingswaarde geringer ma
ken.
Zoó komt het, dat de machinale maalde
rijen in plaats van „volkoren" wit meel af
leveren, waaraan belangrijke voedings
stoffen ontbreken.
Teneinde dit meel zoo wit mogelijk 1e
maken, is liet bovendien met behulp van
chloor nog uitgebleekt, m°t het gevolg, dat
alle vitaminen zijn vernietigd.
Wj-tte suiker bevat lang niet zooveel
waardevolle voedingsbestanddeelen «is
brui-ne.
Fruit en groenten in blik worden met
zwavel bewerkt, en met saccharine, zuren
en kunstmatige aroma's behandeld, ten
einde ze te verduurzamen en er friscli te
laten uitzien.
Groenten en fruit worden in te sterk be
meste bodem tot ongezonde wasdom ge
prikkeld.
Van een vrije, door ons zelf bepaalds
levensmiddelenkeuze is dos geen sprake,
Ongetwijfeld hebben onze voorouders an
dere geleefjl. Het is een groote fout om Ie
spreken over een „ven ouds beproefde"
leefwijze, aangezien we bij onze voeding
gebukt gaan onder de nadeel-en van „do
vooruitgang" van onze beschaving.
Op welke wijze moeten we nu trachten
deze nadealen op te heffen?
Wij wéten, dat we bepaalde stoffen ab
soluiit noodig hebben, zal ons lichaam in
ge-zonde toestand blijven vsrkeeren. Zoo
b.v. de vitaminen.
Wat we hieronder precies hebben te ver
staan, is nog lang niet bekend. Wél weten
we, dat deze veelbesproken vitaminen uit
sluitend door het z o n 1 i «ril t in do plan
ten woi'dt. gevormd. En óók, dat bij ver
hooging van temperatuur tip vitaminen
spoedig uit tic plantaardige voedingsmid
delen verdwijnen, Langen tijd opgeslagen
liggen cn uitdrogen oefent ervcneon-s op
sommige vitamine-soorten een nadee-lige
invloed uit. Hoe korter oe weg is tusschen
liet voedsel, zooals liet onder iiivlrp^ van
liet zonlicht is, cn ons, des te heter én vol
waardiger is onze voeding.
Hieruit kunnen we heel gemakkelijk af
leiden, dat we on-ze (evensmid-ofcLen zoo
min mogelijk moeten bewerken, en dat we
een deel er van, met naine groente en fruit,
bij voorkeur rauw moeten nuttigen. Alleen
voor één gevaar hebben we ons ie wachten.
Nooit mogen we plotseling, zond-er geleide
lijke overgang, onze gewone voedingswijze
veranderen in rauwkostvoedin-g. In dit ge
val is het middel enger ri-an de kwaal. Wie
veranderen wil, doe liet heel galedd-eiiijk,
daar andere onze spijsverteringsorganen,
die nu eenmaal op de gewone voedings
wijze ingesteld zijn. zich niet snel genoeg
aanpassen, en dit zou erpetiige gevolgen
kunnen hebben.
Verschillende geleerden hebben op «lil
gebied onderzoekingen verricht. Eén van
resultaten daarvan is onder meer, dat som
migen meenen, dat door dagelijks aan de
spijzen rauwe kost, speciaal ook ui-en, toe
te voegen, tal van ziekten vermed-en of g3-
nezen zouden kunnen worden, en dat waar
schijnlijk ook kanker zich minder vaak
zou gaan voordoen.
Een andere groep van zeer noodzakelijke
stoffen voor ons lichaam zijn de zooge
naamde minerale stoffen. Ook hiervan
wist men tot voor korten tijd zoo goed ais
niets, tegenwoordig echter is er moer over
bekend, nadat men tientallen jaren ge
bruikt Heelt, om proeven te nepten met
betrekking tot deze stoffen.
Ze zijn te vei'deelen in twee groepen:
basen en zuren. W-at hieronder precies
versitaan moet worden, kunnen we hier
nist behandelen; dit ligt op scheikundig
terrein.
Alleen dit dien-en we te weten: wanneer
een base met een zuur vereenigd wordt, ont
slaat een zout (er zijn heel vee) verschillen
de soorten zout, ons gewone keukenzout i.s
maar één van de vele).
En nu wil ons lichaam alijd de in het
voedsel toegevoerde basen met de op ge
lijke wijze aangevoerde zuren vereenigen.
Wat gebeurt nu, als ons voedsel eenzijdig
is? Dan worden óf te veel zuren (b.v. ir,
vleescih, kaas, 'eieren, algekookte groente)
óf te veel basen (b.v. in aardappelen) aan
liet lichaam toegevoegd. Is er een te vaei
aan zuren, dan zijn cr niet genoeg basen
aanwezig om met de zuren zouten te vor
men, en ons lichaam krijgt een overvloed
van zuren. Deze kunnen zeer nadeelig zijn
voor de gezondheid, zoo b.v. urinezuur, dut
de oorzaak is van tal van ziekten. In zoon
geval Heeft net lichaam bijzonder behoefte
aan prikkelende stoffen, b.v. zout, krach
tige specerijen, veel koffie, terwijl deze
juist heel schadelijk zijn voor hart, zenu
wen, bloedsomloop cn nieren. Nog nooit bv
zijn ziekten geconstateerd als gcvo-l-g van
liet nuttigen van te weinig zout; Hij doel
matige, goedgekozen voeding, verschaffen
we ons lichaam zout genoeg ook zonder
dat wc keukenzout toevoegen. Wél echter
zijn dikwijls de schadelijke gevolgen ge
bleken van het gebruik ian te véél keuken
zout. Nuttigt men rauwe kost, dan went
men zicli liet zouten uit gewoonte van-zei!
af, daar deze kost rijk genoeg is aan zout,
en een voldoend aroma bezit.
In dlit .verband moeten we nog wijzen op
cle groote betee-kenis van de aardappelen
als voedingsmiddel,
Als tegenwicht togen groenten, vooral
juist de afgekookte groenten (stoven is
beter, als liet mogelijk is!) en tegen ge
kookt of gebraden vleesch, en tegen groen
ten en jus, die gebonden zijn met meel (all;
meelsoorten, behalve aardappel-meel, beval
ten veel zuren!) bevat de aardappel juist
heel veel basen. Bovendien veel eiwit en
vitaminen, en wel juist soorten, die zelfs
tegen koken bestand zijn. Dit maakt, mét.
de lich-tverteerbaarttieicl van de aardappel,
item tot een voedingsmiddel van onschat
bare waarde. Door hot ruimschoots nutti
gen van aaitoappelen blijven onze gezond
heid en energie behouden en kunnen tal
van fouten ip de voiding worden opgehe
ven. We moeieft dus nooit meen-en, dat d-
aardappel, wegens zijn algemeenheid en
betrekkelijk geringe duurte, -een mindere
voedingswaarde b*aft.
Tenslotte dit. We moeten ook, ja: juist
op d-it gebied waken voor uitersten. Som
m-ige menschen willen hun gc-kren-kte go
zoihlheid uitsluitend genezen zien door ge
neesmiddelen va® -dcn> -arts? Dpr-fnwr-
diings-vvijze te letten achten ze onmoodig en
overbodig, 't Spreekt vanzelf dat dit eland-
punt geheel onjuist is.
Maar even verkeerd is de an-d-ede hou
ding, n.l. die van menschen, die'zich met
niets andere bezig houden dan met liet
probleem van hun gezondheid en de daar
mee verband houdende voedingswijze.
Zij zijn er voortdurend op uit, iets te
doen, wat gezond is: vitaminen eten,
zorgen voor doelmatige veelzijdige voedin»,
v-oor veel lichaamsbeweging, veel inwer
king van de zon op huil lichaa-m, enz., cn/..
Bij zulke personen ontaardt alle goeds in
overdrijving en dwaasheid, tot. een kwelling
voor luii) omgeving. Het voed-in-gevraagstuk
mag niet tot levensdoel worden, niet in
fanatisme ontaarden.
Niet. op r e g el s, die slaafs moeten wor
den opgevolgd, berust het groote wonder
van liet leven, dat eindeloos veelzijdig is.
Niet elke maaltijd moet beslist aan alle
vereieehten voldoen; e.r een enkele keer
eens van afwijken, hindert niets, otmdat
een gezond lichaam hiervan geen schade
ondervindt. De fouten, die verderfelijk zijn
zijn de kleine, uit gewoonte en onna-den-
kencllieid begane fouten!
BESTE NICHTJES EN NEEFJES
Zoo, allemaal al in vacantie-stemming?
Bij de nieesten van jullie begint de vacanlio
zekker juist vandaag, hè? Vanmiddag al
een beetje vroeger uit school. Eerst nog eens
fijn wat Kerstversjes gezongen cn toen:
„Leve de vacantie!" En 't is van 't jaar ge
loof ik nogal een lange vacantie ook, is 't
niel? Nou, dat tref jullie weer fijn! Enfin,
na gedane arbeid is liet goed rusten en als
je weer vier maanden flink je best gedaan
hebt, verdien je heusch wel eens weci' een
paar vrije dagen. Daarom: allemaal veel
plezier hoor! 'k Hoop, dat het voor iedcl'
oen èclite prettige vacantie zal worden, met
een heerlijk Kerstfeest! Als 't jullie net gaat
ais mij, begin jc steeds meer naar die dagen
te verlangen!
Maar, da's waar ook. 'k Moet nog even
„zaken doen". Jullie weet nog niet do op
lossingen van die lange raadsels uit de
kramt van I December. Die zal ik jo eerst
maar eens gauw vertellen. Het zijn:
1 Spoortrein.
2 Verver
3 liegen Neger
A kurk - kruk
Kom-konmier.
Zie je wel? 't Lijkt altijd zoo makkelijk
hè, als je eenmaal de oplossingen ziet..
Ja, alles is maar een weet, maar óm liet
te wetendat' is dikwijls nog zoo een
voudig niet. Maar: de moed niet lalen zak
ken hoor. 't Komt best in orde. Telkens wat
beter, telkens wat meeren daar zie je
opeens de een of andere Zaterdag je naam
in ons hoekje prijken met do bijvoeging, dat
je do prijs, of een eervolle vermelding hebt.
En denk nu maar niet: ik geef niets om
zoo'n eervolle vermelding. Want, zie jc, ik
onthoud altijd precies, wie die onderschei
ding krijgen. Al die dingen schrijf ik op in
een notietie-boekje, waarop met groote let
ters staat te pronken '„Ons Hoekje". Nu je
ent allemaal wel, wat dit wil zeggen! In
dat hoekje is heel wat te vinden. Allereerst
de namen cn adressen,,van mijn heele fa
milie, van allo Neefjes" en Nichtjes dus.
Eigen 1 ijle móest het. andersom he? Maar mijn
neefjes zitten op 't oogenblikken steeds veel
meer vooraan in mijn gedachten dan de
nichtjes. Zou dat soms komen doordat ik
van de eersten zooveel meer goede oplossin
gen krijg?
Kom, Nichtjes, jullie namen staan alle
maal genoleerd, maar waar blijf jullie? Zoo
druk met andere dingen? Ja, misschien met
Moeder helpen. Dat kan ik me best begrij
pen. Daar moet alles voor opzij gaan. Ook
briefjes en oplossingen van raadsels van
Tante Tine. Maar, schiet er nu heusch nooit
eens een oogeiiblikje over? En als je de
raadsels niet good weet (daarom kun je
toch nog wel opschrijven wat je er van
denkt: afdoende leert men!), schrijf dan eens
zóó weer een gezellige brief. Ik begin wer
kelijk te denken van enkelen van jullie, dat
je ziek bent! Dat is locli hoop ik niet waar?
Dal zou me heel erg spijten in elk geval.
Vooral in de Kerstvacantic ziek zijn is geen
pretje. Maar, kom, zulke sombere vermoe
dens lioef ik tocli zeker in geen geval van
jullie allemaal te koesteren, is het wel?
Laat nic maar eens gauw weer wat iioo-
ren. 'k Hoop, dat je nie allemaal vertellen
Huilt, dat je in beste gezondheid verkeert.
Ziezoo, dat was even een uitstapje. Mijn
pen maakt, op sommige punten wel eens
zoo maar onverwachts een omweggetje met
liet gevolg, dat er in mijn brief opeens iets
komt te staan, wat ik eigenlijk heelemaal
niet van plan was te zetten. Hoe kwam ik
er ook weer bij O, ja, vanwege de volgorde:
neefjes cn nichtjes. Nu, je weet nu de roden.
Wees anders maar niet beleedigd lioor,
meisjes, voortaan zal ik jullie weer netjes
voor laten gaan. Als ik me nu aan die ai-
spraak houd, houd jullie je dan aan die an
dere? Dan zijn we allemaal in onze nopjes!
Dus jullie namen en adressen slaan in dat
boekje. Daar ging liet eigenlijk over. Bovgn-
dien: de leeftijd en liet aantal keerendat
je meegedaan hebt, 't zij door een briefje
m,t of door een briefje zónder oplossingen.
Verder noteer ik, hoe je oplossingen ge
weest zijn, wanneer je, indien dit voorge
komen is, een prijs hebt gehad en óók
en daar heb jc nu, wat ik vertellen wou
óf en wanneer jc een eervolle vermelding
hebt gehad, 't Spreekt vanzelf, dat degenen,
tlie één of meermalen deze onderscheiding
ontvingen, eerder voor een prijs in aanmer
king komen dan anderen. Dal begrijp je na
tuurlijk allemaal wel. En óók, dat. degenen,
die geregeld mee doen gauwer een prijs
krijgen, dan wie maar eens „een blauwe
Maandag" in ons hoekje komt kijken. (Je
weet toch, wat dat beteekent, hè? Anders
vraag jc 't maar eens aan Vader of Moedei',
die weten 't vast cn zeker allebei wel!)
Dat boekje is dus een belangrijk ding. 't
Is een soort, van verklikker, die me alles,
wat ik van jullie weten wil, vertelt. En
daarom: zorg, dat ik er veel goeds in kan
zetten van je.
Wat er eenmaal in staat, blijft, en 't is
van groot belang.
En wal er nu wel in staat van deze wed
strijd? Wel, kijk maar. Twee dingen. Ten
eerste, dat de prijs ten deel viel aan: Bram
Pulleman te Numansdorp, cn ton tweede 'n
eervolle vermelding aan den jongeheer
W. Kamminga '(is 't nu goed, W.?). Fijn
werk, hoor! Ga zoo maar door. Een paai'
echte trouwe raadselneven.
Laten nu de anderen maar niet teleurge
steld worden. Ook jullie beurt komt wel.
Geduld maar. Dat deze twee jongens het
brute zerk leve beteekent '--"sch nog
niet, dra liet werk der anderen n'-'s waard
was. Alleen: er kan nu eenmaal maar één
allerbeste en één „daaropvolgende-bestc"
zijn. Nog eens: dc aanhouder wint!
Ook nieuwe nichtjes en neefjeé hdttèlijlï
welkom! Die hoeven zich niet af te laten
schrikken hoor, door die mededeeling, dat
alleen trouwe mededingers prijsjes krijgen,
'k Begrijp heel goed, dat één keer nu een
maal de eel-ste moet wezen, en bedenk goed,
dat je daarom tóch nog nooit kunt weten,
hoe raar een prijsje soms kan rollen. Ook
houd ik er rekening mee, dat trouw mee
doen niet voor iedereen even gemakkelijk is.
Uit jullie briefjes kan ik daaromtrent dik
wijls wel het een en ander opmaken.
Je ziet dus, voor nichtjes en neefjes met
een goede wil en flink wat moed, staat liet
er heusch nog zoo slecht niet voor!
Nu, jongens en meisjes, da-t was een Ian-g
praatje van de week. 't Is maar 't beste, dat
we precies alles van eikaar weten, vind
jullie ook niet? Maar nu houd ik toch op,
hoor! Nu breng jullie mij maar weer eens
precies van allerlei op de hoogte. Afgespro
ken
Nu 't nieuwe werk, Inzendingen
schrik nietliet volgend jaar pas.
Namelijk inzendingen tot uiterlijk Vrijdag
4 Januari 1935! Tijd genoeg hè? Vooruit
dan maar!
1. Van welk woord van vijf letters blijft
slechts een over, als men de beide eerste
er af neemt?
2. Amsterdam begint, met. een A en ein
digt met een E. Hoe kan dat?
3. Ik ben een veldgewas. Draai me om,
en wij zijn met ons beiden.
A. Met M. ben ik een slad in Drente. Met
gr. bon ik een smalle sloot tusschen weilan
den.
5. Een man ging de stad in. Bij de pgort
ontmoette hij zeven mannen, drie vrouwen,
tien kinderen, die één paard, vier varkens
en twintig schapen hij zich hadden. Hoeveel
voeten J'.ngen er de stad in?
Nu, beproef je krachten maar weer eens.
Denk er in de vacantie maar goed over, dan
krijg ik vast weer een stapel brieven met
goede oplossingen!
Nu nog een paar briefjes. Veel ruimte is
er niet meer. Bijna is onze ruimte al weer
vol. Dus maar een beetje kort ditmaal.
B. P. te Numansdorp. Je prijs zal toege
zonden worden, hoor. 'k Hoop voor jou, dat
er ijs zal zijn in de Kerstvacantie. Maar ik
vrees, dat er op 't oogenblik óók heel veel
menschen zijn, die juist het tegengestelde
hopen. Begrijp je, wie ik bedoel en waarom?
Denk er maar eens over. Dag, hoor!
W. K. te IJmuiden. Al weer fijn werk. 'k
Ben blij, dat je me alles geschreven he-bt,
Watse. Grool gelijk hoor. Jammer, dat ik
liet niet eerder geweten lieb! Toch geloof
ik, dat je het boek wel mooi znlt gaan vin
den, vooral als je wat grooter wordt. En dan
heb je .er toch eigenlijk des te meer aan, hè?
Schrijf me maar eens, of je 't met me eens
bent. Prettige vacantie, hoor! En 'k hoop,
dat je niet weer ziek zult worden.
Ziezoo, nu maar gauw oen punt er achter.
Anders vinden de menschen ons misschien
nog begeerig, dat we zoo'n groote hap van
het Zondagsblad opslokken!
Daarom eindig ik met. alle beste wenschen
voor jullie Kerstvacantie, veel plezier de
laatste dagen van dit jaar en de hartelijke
groeten van jullie
TANTE TINE
d
Maar I
openbaai
de kost el
iiooger dl
Dat. is I
Daartol
Gr. v. p|
a 4J/2 pi
f 1100 al
verdeeldl
per leeil
kosten 1
Men J
ning ze!
lende fa
voor al
openbar!
Ook cl
van geil
enz., nel
school. I
Wij I
als mem
Gemeen!
bracht, I
niet zo!
Wan tl
wijs inl
Met I
spraak I