VOOR VROUW EN KIND
MAAS- EN SCHELDEBODE
ZATERDAG 9 DECEMBER 1933
HIJ KOMT
WAAR OVER WIJ LAZEN
ADVENTSBEDE
BIJ 80.C00 STEUNTREKKENDEN...
GEEN ENKELE DIENSTBODE
SPRUYTE DAVIDS
ri-:;
VOORDE
ZONDAG
„En hij zal vóór Hem henengaan--.
Lucas 117a.
Wat er alles omtrent de grootsche be
stemming van Johannes den Dooper
gezegd wordt door den engel, die aan i
Zacharias in den tempel verscheen, het
klinkt den priester als muziek in de ooren,
en het heeft stellig straks, als de betee-
kenis van de boodschap des Heeren
geheel tot zijn besef doordringt, ziin ziel
vervuld met aanbidding en met blij ge
zang. schoon zijn mond nog gesloten
moest blijven.
Maar het voornaamste in die bood
schap is de roepstem: de Heere komt! Hij
komt tot Ziin volk. om te zien. hoe Hij
het vindt. Hij komt tot Zijn volk. om het
uit zijn ellende te verlossen. De Heere
komt!
Daarmee is het een heilsboodschap, een
Evangelie, de mededeeling van den engel,
deze aankondiging van de nadering van
den beloofden Messias. Zou niet de zoon
van Zacharias voor Hem heengaan, om
den Heere te bereiden een toegerust volk?
Hij zou dus de heraut zijn. die oudtijds
werd vooruitgezonden, om de nadering
van een vorst, in de steden en dorpen,
waarlangs hij zijn tocht maakte, tijdig aan
te kondigen en schikkingen te treffen, die
moesten dienen, om zulk een doorluchtig
personage waardig te ontvangen. ,.De
Koning komt, de Koning komt! zie daar
de roepstem, waarmee Johannes tot het
volk Isrel zich zou wenden.
Dit is het voornaamste in het woord
van dén engel. De Heere gaat Zijn volk
bezoeken. Hij is reeds dichtbij. Zijn heraut
is alreeds op komst. ..Maakt alles gereed.
Kijkt uit van de hoooten en wallen, want
de Heere bezoekt Zijn volk. De koning
komt. de koning komt!"
Geliik een volk. dat zijn vorst of vorstin
liefheeft, reikhalst en met gespannen ver
wachting saamgedromd staat, en er gaat
een schok door de rijen, als het geroep
klinkt: „daar komen ze", en het gejuich
nadert als een golf. aanrollende over de
dichte menigte, zoo moet er beweging
komen en diepe, blijde ontroering bij
's Heeren volk, als de heraut voor den
Hee-t henengaat, om Zijn komst aan te
kondigen.
Welk een blijde boodschap! De Heere
komt tot Zijn arm. verlaten volk. Hij be
zoekt weer Zijn erfdeel. Het volk. dat
eeuwenlang Zijn stem niet meer gehoord
heeft, noch Zijn gezanten gezien, zal zich
in Zijn verschijning mogen verheugen.
Hij zal eindelijk weer omzien naar de een
zame. zich vergeten gevoelende.
„S-'on zegt: de Heere heeft mij verlaten,
de Heere heeft mij vergeten. Kan ook
een vrouw haar zuigeling vergeten, dat
zij zich niet ontferme over de vrucht haars
buiks? Ofschoon deze vergate. zoo zal Ik
u toch niet vergeten. Zie, ik heb u in de
beide handpalmen gegraveerd, uwe
muren zijn steeds voor Mij." Dit profeti
sche woord blijkt nu waarheid. Nu komt
de Trooster tot het verlaten kind. „Nu
neemt Hij Isrel, zijn knecht op (gelijk een
moeder haar schreiend kind opneemt),
opdat Hij gedachtig ware aan Zijn barm
hartigheid".
Deze komst des Heeren zal zijn met
een volheid van genadé, om alle ellendi-
gen te verlossen en alle treurenden te
troosten, om den treurigen Sions te geven:
sieraad voor asch. en vreugdeolie voor
treurigheid en het gewaad des lofs vcor
een benauwden geest. Hij zal komen als
Isrels koning, een heraut voor Hem u t.
In vreemde heerschappij, in knellende
banden van overweldigers, was het volk
gekluisterd. Maar Hij zal die banden los
maken. Hij zal het onder Zijn eigen heer
schappij wederbrengen. Zulk een koning
te hebben, zulk een zachtmoedig en goe
dertieren koning! Uit de slavernij des
Boozen verlost. Hem te mogen tevoet
vallen! Welk een vooruitzicht!
Niet waar? dat is het voornaamste in
de boodschap van den engel aan Zacha
rias: „De Heere komt" Het meest verblij
dende. Dat moet, zal het goed zijn. het
hart des volks van vreugde doen op
springen. Uw hart ook?
Als de Adventsboodschap weer verno
men wordt, als de roepstem u weer be
reikt: „de Heere komt", verblijdt u da'.?
De Heere kwam eenmaal in het vleesch
en bezocht Zijn volk in de volheid des
tijds. En daarom komt Hij ook nu nog,
wel niet meer in het vleesch. Want naar
het vleesch is Hij in den hemel, en blijft
daar. totdat Hij wederkomt ten oordeel.
Maar Hij komt door Zijn Geest. Verblijdt
u dat, als de boodschap weer klinkt: de
Heere komt? Hij is aldoor komende, door
de eeuwen heen. Ook tot u. Ook in u Om
woning bij u te maken. Of verlangt gij
niet naar Zijn komst? Hebt gij Hem niet
noodig? Is uw bede niet: Kom, Heere
Jezus, kom ook tot mij? Om dat goed te
kunnen bidden, moet gij eerst weten, hoe
behoeftig gij zijt, hoe gij het zonder Hem
niet kunt stellen. Een arm zondaar moet
tegenover een rijken Jezus staan en smee-
ken: Heere. bezoek mij toch. ook mij:
want ik kan niet zonder u. Wend u tot
mij en wees mij genadig, want ik ben
eenzaam en ellendig. Voer mij uit mijne
nooden". Wie zoo leerde bidden, wacht
op de Adventsboodschap, en antwoordt
blijde: Heer, zijt gij daar? Ik heb u ver
wacht en Gij zult mij zalig maken.
Maar het is de Koning, die komt. Hij
komt, om te heerschen. Verwacht Hem
zoo. Gij weet wel, in wat ketenen der
zonde gij gekluisterd laagt, en dat gij een
dienstknecht van den Booze zijt van na
ture. En dat die banden nog lang niet
geheel losgemaakt zijn. Knellen ze u?
Verwacht dan uw koning en roept: Zone
Davids, ontferm u mijner. Verlos mij van
den geweldenaar, ik word overheerd,
maak mij vrij. Kom in mijn hart. mijn
koning, ga daarin ten troon zitten. Regeer
met onbeperkte heerschappij. Ik zal u
nederig te voet vallen. Ik wil u dienen met
blijdschap.
DE DU1TSCHE NIJVERHEID
Aan de hanc. van een artikel in ,.Das neue Ta-
gebuch" van Joach m Haniel schetst „He* Vader
land" de posi.ie van de Duitsche nijverheid onder
het nationaal-socialisme.
De ondernemersviljheid is,-vooral door dc
gedwongen kartelvorming, zeer beperkt.
1. de ondernemer kar zijn waren niet meer
verkoopen naar e gen inzicht. De prijzen en
verkoopsv oorwaarden worden meestal door
kartels voorgeschreven. De prijzen staan onder
stactsccntróle.
2. Hij kan niet meer produceeren wat hij
wil. De kartels s.el'en normen vast.
3. Hij kan n:et meer de hoeveelheid produ
ceeren, die hij wil. De kartels stellen de hoe
veelheden vast.
4. Hij kc.n niet d grondstoffen qehruiken
die hij wil. De S aat schrijft hem door middel
der kartels voor aan bepaalde producenten
van orondstoffen de voorkeur te geven.
5. Hij kan net vri de produc ievoorv aarden
bepa'en. De duur van den arbe'd-dag. de ploe-
genwisseling en het gebruik van machines zijn
Waar de Regeering heeft bepaald dat na 5
maq worden aangevoerd was het begin dez
Scheveningsche haven. Alles kwam huisloe
weerzoo vluq mogelijk voet aan wal zetten
in het wiel, want hierdoor liep het water
grond liepen. Wel is waar was het geval n
geruimen tijd oponthoud tot gevolgDeze
veroorzaakt werd
December geen pekel- of stevrharinq meer
er week een buitengewone drukte in <le
en ieder schipper wilde, mede door het koude
De felle Oostenwind stak echter een spaak
zoo laar, wegdat enkele schepen aan den
iet van ernstigen aard, doch het had toch
jolo geeft een blik op de stagnatie dit
Heere Jezus, richt mijn schreden
Naar den stal van Bethlehem.
Laat mij daar mijn liefd' U zeggen
Met van dank bewogen stem.
Heere Jezus, leid mijn harte
Heen naar Uw geboortestal.
Waar ik, lieve, trouwe Heiland,
Enkel maar aanbidden zal.
Heere Jezus, door Uw komen
Uit des hemels zaligheid.
Hebt Gij schuldbeladen zondaars
'n Plaats in 't Vaderhuis bereid.
Heere Jezus, laat mij knielen
Bij Uw arme kribbe neer
Laat m'alleen naar mogen staam'len
„Lieve Heiland lieve Heer
aan regels gebonden, welke de kartels of de
S aat stellen.
6. Hij, kan den omvang van het bedrijf niet
vrij bepalen. De Staat verplicht tot bepaalde
beleggingen en uitbreid ng van bedrijf.
7. Hij is niet vrij bij het kiezen van zijn per
soneel. Bij de GJeichscha'tung heeft hij heel
wat „onbetrouwbare" arbeiders en beambten
moe en ontslaan en vervangen door bruinhera-
den.
8. Hij kan niet zelf de loonen bepalen. De
Staat stelt bepaalde normen.
De handel is nog meer in zijn vrijheid be
perkt dan de industrie. Voor deze komen bij
de 8 genoemde punten nog:
9. De handelsomvang wordt voor de meeste
waren door de kartels vastgesteld.
10. De wijze van reclame maken Is aan
voorwaarden onderworpen Het cadeaustelsel Is
verboden Men mag nie: permanent „uitver
koop" houden. ..opruimen" mag men alleen ge
durende korten tijd en na verkregen toestem
ming. De wijze van adverteeren is aan regels
gebonden.
11. Men is n et vrij bij het lnkoopen van
waren. De Saksische hoedenwinkels zijn b.v
verplicht bij elke bestelling minstens 10 procent
„Markenbüte" te koopen.
12. Men is niet vrij in het openen van zaken.
Er mogen geen nieuwe winkels met ..eenhe ds-
prijzen" geopend worden. Gedurende twee 'aar
mogen geen nieuwe winkels geopend worJen.
In warenhuizen mogen geen eetgelegenheden
meer zijn.
DE AMERIKAAN DENKT SLECHTS
AAN ECONOMIE
Wij lezen in het orgaan „Ik zal Handhaven":
Het is merkwaardig, met welk een geraak
men zich in Amer ka heenzet over de bezwa
ren. die er verbonden zijn aan de erkenning
van de Sowjet-Unie. Wanneer men de rede
neeringen nagaat, die in verband daarmee
gehouden worden, wordt het merkwaardige
echter wel begrijpelijk. Men schenkt n.l.
alleen aandacht aan de materieele zijde van het
vraagstuk en den.ri niet of we nlg aan den
geestelijken kant der dingen. Als S u/jet-Rus-
fand geen gevaar oplevert voor het eo uomisch
stelsel, dan is de Amerikaan te*"*edc*>. A' s<>» de
bedreiging, die het comm misrae voor Je hoog-
ste goederen der beschaving oplever' vovr
moraal, huwelijk, gezin, niet veel en ve"' be
langrijker is!
Typeerend voor de Amerlkaansche zienswijze
ls de volgende beschouwing van een corres
pondent uit New York-
„Hoewel het Atnerikaansche volk in hooge
mate vljandtg staat tegenover het communisti
sche stelsel, s aat het sympathiek tegenover het
Russische volk zelf. Er bestaat een psycholo
gische overeenkomst tusschen Amerikanen en
Russen, die per sé niet bestaat tusschen
Amerikanen en Europeanen. In groot* lijnen
zijn de tradit e en historie van de Ver. Staten
en de Sowjet-Unie veel meer aan elkaar ver
wan; dan men oppervlakkig denken zou Over
de resultaten van communistische propaganda
in Amerika behoeft men zich niet bezorgd te
maken. Het heele stelsel drulscht niet alleen
tegen alles in wat den Amerikaan nauw aan
DE TOCHT VAN DEN POSTJAGER
ER WORDT NIET BIJ DONKER
GEVLOGEN!
Woensdag zijn op Schiphol mededee'ingon
gedaan over de tocht van den postjager
naar ïndië en terug.
Met het toestel, dat in den nacht van
Vrijdag op Zateidag naar Ïndië zal ver
trekken, zal 500 k.g. post kunnen woeden
verzonden. Wat de snelheid aangaat, is bii
de eerste proeven gebleken, dat met de
schroeven welke spoedig op den grond ver
stelbaar zi'n, weliswaar een kruissnelheid
van minstens '280 K.m. kan worden bereikt
doth dat om een kruissnelheid van 300
K.in. te kunnen beieiken, in de lucht ver
stelbare schroeven noodig zijn. Met de7<*
schroeven, die uit Amerika zullen moeten
komen en die over ongeveer 6 maanden
kunnen worden verwacht, zai een maximum
snelheid van 360 Km per uur kunnen
worden bereikt. Het gevolg van het ont
breken van deze schroef is dat kortere af
standen per dag zullen worden afgelegd,
zoodat meer zal moeten worden getankt,
wat extra oponthoud zal veroorzaken.
Bovendien zal niet hij donker worden
gevlogen, aangezien et het Comité eerstens
om te doen is studiemateriaal te verkrijgen
en niet een recordvlucht te doen onder
nemen.
De terugreis naar Nederland zal iets
kortei kunnen zijn aangezien men dan
met de zoi mee kan vliegen, hetgeen oen
vei schil van eenige uren uitmaakt
Op 17 December wordt de terugreis aari-
vaa rd.
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag
vei trekt men Men hoopt den eersten dag te
Athene aan te komen De at te leggen af
stand hangt van het weer af.
Naar wij vernemen, zal de „Vara" een
reportage ven het vertrek van den post
jager op e'amofoonplnteri vastleggen ea
deze nog denzelfden dag uitzenden.
Panders Postjager, die straks de reis naar Ned. ïndië In vij' dagen hoopt te volbrengen,
bracht ook een bezoek aan het vliegveld U aalhaven. Een foto van den luchtreus, die in
slechts vijf minuten van Amsterdam naar hen Haag vloog.
het hart ligt, maar als een super-lndivtdualist
en ingeboren kapitalist is er niets, dan hem in
het commun sme aantrekken kan. Die mij wijzen
op de luidruchtige communist'sche partij in
Amerika, kan ik alleen antwoorden, dat het
lawaai omgekeerd evenredig is to: den aan
hang en deze grootendeels uit n et-Amerikanen
bestaat met een handje-vol snobbistische bur
gers. die willen „dik doen" en voor de mini
male %rest oprechte IJveraars.
„Zou de Sowjetstaat meer kunnen aantoonen
ten opzich e van sociale en polit eke vrijheid,
algemeenen welstand e d., dan zou het wat
anders zijn. Maar wanneer de erkenning een
fe.t Is geworden, zal de quaestie van
propaganda veel gevaarlijker voor Rusland dan
voor Amerika worden. De Russen zijn vurige
bewonderaars van Amerika." che effie ency,
vindingrijkheid, levenswijze en andere dingen,
die zij zelf pas beginnen te leeren en zoo graag
zouden vermeesteren. Wanneer erkenn ng door
Amerika nu een grooter uitwisseling van ideren
en bezoeken aan elkaar bewerkt, dan zuMen de
boeren en arbeiders onder sikkel en hamer vee!
eerder onder Amerlkaansche invloed komen dan
dat een farmer uit het Wes en een vurige
voorstander van collect visatie wordt".
Zooals deze correspondent, redeneeren tal-
looze Amer kanen. Als ze over communisme en
communistische propaganda hooren spreken,
denken ze aan de bestrijding van het kapitalis
tisch sielsel.
Duizendmaal erger is echter de communisti
sche ondermijn'ng van godsd enst en cultuur.
In „Het Zoeklicht" schrijft de redacteur, de heer
Johannes de Heer, uit Driebergen, over een familie,
wonende te Rotterdam, die een d enstbode zocht.
In Rotterdam zijn 80.000 steuntrekkenden. doch de
Gemeentelijke Arbeidsbeurs had te Ro'terdam geen
enkele dienstbode beschikbaar. Toen werden er 4
advertenties geplaatst, die tenslotte één meisje op
leverdendie het den anderen dag weer af
zegde.
Johannes de Heer schrijft naar aanleiding hier
van in „Het Zoeklicht" o.a. het volgende:
(dat men) maar eens moest informeeren wat
men in Engeland doet ten opzichte vat. steun
trekkende meisjes, die fees elijk bedanken om
d enstbode te zijn. Het is toch wel wat al te
gracieus om als kost en inwoning pius
salaris in ruil voor huiswerc, geweigerd wordt,
dan maar voor rekening van de belastmg-
beta'ers het dienstbodenvraagstuk acuut te
houden!
Een spruytgen heeft de Heer geplant
Te Bethlehem, int Jootsche lant.
Uit Davids stam gesproten
Vol Conincklijke loten.
Sijn twijgen staen wijt uit-gebreyt.
Met bloemen cierliick overspreyt.
Als met een peirlen crone;
Geen schoonheyt is soo schone.
In 's Heeren lusthof sa] hy staen
Vol vruchten, die de siel vetsaên.
Sifn geloof geneest de crancken.
Wijt boven alle drancken.
Gods waerheyt sa! sijn wortel sijn
Gods heete liefd' sijn sonne-schijn
Den groten Geest een reyne
En levende fonteyne.
O Vader goet! geeft, dat wij ras
Dit over-costelijck gewas
Met herten vreugd genieten:
Geen cruys sal ons verdrieten.
JACOBUS REVIUS.
H erbij mopen wij opmerken, dat men In En
geland od dit gebied o. de laatste jaren door
schade en schande wijs is geworden, zooals mi),
van reer nabil, is medegedeeld.
Maar wat n dere zaak voor ons van belang
is: wij moeten a's Christenvrouwen medeheipen
om het huishoudelijk werk weer in eer te her
stellen.
EVEN UIT DE ZORGEN
Onder vrienden
„Vannacht meende mijn vrouw, dat zij inbrekers
hoorde en ik ging direct naar beneden om ze te
betrappenI"
„Hoe wist je zoo zeker, dat je vrouw zich ver
gist had?"
T egemoetkomlng
„Ik kom om de hand van uw dochter".
„Fameus kérel, neem vooral die hand, die zij
steeds in mijn zak heeft!"
VOOR DE VROUW
Een van de aardigste vergaderingen, mits goed
georganiseerd, welke de winter ons brengen kan
en waarheen ik. als 'k kan. graag iedere vader en
moeder s'uren zou. is zeker de ouderavond van
de school waarop hun kinderen gaan. Vanzelf
spreekt, dat zoo'n avond zoo ingericht moet wezen,
dat er tijd voor een flinke pauze overblijft om het
werk van de kinderen eens te bekijken, en ook om
eens even te praten met dié leerkracht, die hun
jonnen of meisje onder zijn of haar hoede heeft.
Als alles gewoon gaat komt er van contact tus
schen school en huis vaak niet zoo heel veel te
recht. Een langdurige zièkte. extra groote ondeu
gendheid, soms ook zeer slecht leeren. brengt
ouders en schoo^rsoneel wel eens bij elkander,
maar anders, als alles zoo rust'g en normaal ver
loopt, nu dan lijkt het wel of zoo'n contact niet
zoo erg noodig is.
En toch is dat wel zoo. vooral voor hen die
eiken dao op school weer de kinderen onderwijzen
moeten. Het zijn voor hen toch eigenlijk vreemde
kinderen, van wien ze n'ets anders weten, dan wat
ze onder schooltijd van de k'nderen zien. Nu is
da' ook wel een aard'g deel van den dag, maar
men moet ook n'et vergeten, dat In schcol het kind
voortdurend zich onder toezicht weet. het voort
durend weik heeft en ook staat onder de macht
van de oeest van de geheele klasse.
De ouders, die zich zelf wat kennen, weten al
leen daardoor al veel van hun kind. omdat het
hun k'r.d dat e'renschappen en eigenaardighe
den van hen geërfd heeft en zij zien het als
*t rich meer onoedwonoen aan het spel overgeeft.
Weten van zijn liefhebberijen en van zijn tegen
zin meer af.
Nu gaat het er tegenwoordig in de school om.
dat rrmn het k'nd zoovee' mogelilk leert, maar wie
wprkeli'k met toewi'd'ng rijn werk doet. zal graag
zoo'-ori tro'-e'Hk van he' k'nd weten, wen kan hem
dan heter helpen 'n zün leeren en wellicht bij de
gro<">t<»ren 'ets meer voor hen zijn
En oo 'oo'n ouderavond komt men ongezocht
eens bij elkaar, over en weer kan men eens even
wat praten en wellicht wordt het begin van nauwer
cornet oemaakt.
Misschien denkt menigeen, dat het soon verschil
niet zal uitmaken tusschen school en huis met het
kind.
Dat is toch valak grooter dan men denkt
Een aardig geval hierinner ik mij nog van
vroeger.
Op een morgen werd er geklopt aan m'n lokaal
deur. Een ^ader vroeg z'n zoontje te spreken. De
bengel had een stuk gereedschap uit de werkplaats
weooemaakt, en vader moest het hebben, juist dien
morgen.
..De bengel", een kereltje van ruim zes jaar. gaf
vader de gewenschte Inlichtingen, en toen vader
weg wilde gaan vroeg hij nog even hoe het met
z'n zoontje Piet ging. maar hij vroeg he- op zoo'n
torn. dat ik hem vol verbaz'ng aankeek en zei dat
het heel goed ging. Piet was een rustig bescheiden
kereltje in 't leeren. Toen was het vaders beurt om
verbaasd naar mij te kijken, en inderhaast werd
een flink s'rafregister van m'n aardige Piet opge
noemd. Heel even stonden vader en ilr elkaar aan
te zien. en geen van beiden wisten wat we geloo-
ven moesten. Maar vader had haast, er was niet
veel tijd om te praten, en hij ging met een zoo'n
hartgrondig gemeend „nou dan het beste d'r mee"
da' ik toen ineens wist. die vader gelooft me vast
"iet',ziin ls nu eenmaal een bengel. Maar va
der had mij ook niet overtuigd, ik wist, onze Piet
was een prettg kereltje, waar wat mee te berinnen
viel. en die maar zéér sporadisch straf verdiende.
kjeek me, dat we eigenlijk allebei ge
lijk hac.den gehad. Pie: thuis, of Pet in school,
daar was verschil tusschen. En als je dat weet
dan kun je gaan probeeren om iets van de school-
Piet ook thuis te krijgen.
11ar]^eren keer werd me eens een school-
kiek getoond van een ventje dat ik alleen maar
van thuis kende. En daarvan kende ik hem als een
vrij lastige, drenserioe zeurp'et. alleen maar hef
als hij lets afgebedeld vilde hebben. Een luid-
ruch ig klein vervelend potentaatje, dat meer gezag
had dan vader of moeoer
En op de schcolkiek zag ik hem staan als een
klein verlegen ïongetie. dat blonde kopje een beetje
scheef van verlegenheid, nu eens heelemaal een
kind r.«<3. aard'g om te zien.
'k Mo°st Ineen* naar de. onderwijzeres kilken.
daar moest we! de oplosslno van het raadsel van
het groote verschil liggen. Nu daar zag ik wel een
vriendelijk gezicht maar toch was ook te zien dat
ze wist wat ze wilde. Dat zal de kiene dwinge
land wel gevoe'd hebben en zich daarnaar geschikt.
En thuis was het alleen de kleine baas maar, die
wist wat hij wilde en dan moesten vader en moe
der het ook maar willen. Dat was in ieder geval
voor de rust wel gemakkelijk.
Kijk en «ls er nu wa*. contact komt tusschen
school en huis, dan kunnen beide partijen hun er
varingen eens uitwisselen en er hun winst mee
doen, wat het kind natuurlijk ten goede komt.
Dit geldt wel voor den geheelen tijd. dat het
kind school gaat. Men kan missch:en denken, nu
ja, In de latere, jaren, dat ls meer te begrijpen. Er
komt dan de tijd dat vooral de jongens een beetje
de richt ng moeten zoeken voor het latere leven, en
I dan is vader en moeder er soms flink mee gebaat
als ze eens hooren in welke richting de aanleg zich
het best laa: ontwikkelen.
I Maar ook voor den eersten tijd ls het voor de
I peuters goed als hun juffrouw eens iets van „thuis"
van hen hoort.
De eerste dagen dat ze op school komen zijn
het nog van die echte moederkindertjes, maar al
heel gauw worden het schoo'k nderen. die liefst
maar gewoon doen zooals ze allemaal doen. anders
word Je uitgelachen.
En dan ls er kans dat men alleen „de klas" aaat
zien. Nu die klas i s er en men staat er voor bin-
j nen een gesteden tijd „die klas" verschillende „we
tenschappen" aan het verstand te brengen.
Pietjes en Keesjes apart.
Daarom vind ik ouderavonden zoo heel prettig
en nut:ig, en alle vaders en moeders moeten er
als ze eenigszins kunnen maar naar toe gaan.
Dat is plich: en het geheele schoolsysteem is er
op berekend, dat ieder z'n plicht doet, elke vol-
yonoe klas wii graag slechts daar verder gaan
waar het systeem aan 't j'nd van het jaar de mijl
paal stelde. Het sluit alios in elkaar. Elke leer
kracht wi, ook graag voor „vol" worden aangezien
door naar behooren het vastge .telde leerplan af te
werken. Komen er dan een paar kwade weken tus-
schen, wat vooral in de laagste klassen zoo vaak
geDeurt, dat een kwade hoest de peuters beurt om
beurt thuis houdt, dan krijgt zoo licht het dril-
sys.eem iemand beet, men wil toch op tijd kJaar
zijn en ru~n jaagt „de klas" voort, zonder de enke
ling meer te zien.
Mear als je dan de moeders weer eens ontmoet
er je hoprt de één als mu een liefkozing in de
stem vragen naar haar k.eine ineid, dan zie je ue
pukken weer eens los van de klas, en apart alle
maal, als een klein peutertj' da. toch e'genlijk zoo
heel veel te verwerken krijg: in haar klei-1e bol.
Dan 's hef of dp k'*»- veer adders wordt fris-
scher en nieuwer. Het blijft niet enkel „de klas"
maar er komt weer aandacht voor de Jantjes,
VOOR DE JEUGD
M'n beste nichtjes en neefjes!
Dezen keer heb Ik heel wat op m'n hart. Nee. nu
niet over Sint N colaas. Jullie begrijpen, dat ik wel
zoo best opgepast heb, dat het met Sint heel goed
in orde geki men is.
Dezen keer ga ik met jullie praten over onzen
vacantiewedstriid.
Een maand of wat geleden vroeg een uit onze
raadsel familie of ik dezen wedstrijd eens wilde
u.tschrijven. Nu het was een aardig idée. alleen
voor de jongere nichtjes en neefjes wat moeilijk.
Doch daar heb ik al wat op verzonnen. Maar ik
heb nog een andere reden waarom ik dit keer eens
een wedstrijd uitschrijf precies zooals die neef het
mij gevraagd heeft.
Dat kom; omdat die neef al zoo lang, zóó lang
een trouwe klant n ons hoekje geweest ls.
Nu wil die neef afscheid gaan nemen uit ons
hoekje. Dat vind ik natuurlijk niets prettig, en ik
denk dat hij het zelf ook lang niet leuk vindt, maar
als k nu vertel dat die neef al van 27 November
(926 trouw met ons meedoet, dan kunnen we be
grijpen, dat hij me laatst kwam vertellen: Tante
ik geloof dat ik nu zoo langzamerhand maar af
scheid ga nemen.
Afscheid nemen is niet prettig, en vooral nu vind
ik het héél niet prettig. Als je zooveel jaren, ruim
zeven, zulke goede krantenfam'lie geweest ben.
dan zou je willen, dat het zoo maar blijven kon.
Maar dat gaat niet.
Nu begrijpen jullie meteen, waarom ik aan dien
wensch gehoor gaf.
As goede vrienden van ons gaan, doen we ze
graag nog een pleizier.
Als ik al die briefjes van dien neef eens bewaard
had, wat zou dat een stapel zijn. Wacht, ik za
in mijn boek eens tellen hoeveel het.er geweest zijn
Wat denken jullie?
Honderd-vier-en-veertig. Dat zou een heele sta
pel qewees* zijn hoor!
Maar nu ga ik eens praten over den wedstrijd,
die onze neef verzonnen heeft
We schrijven dezen keer een
SPREEKWOORDENWEDSTRIJD
uit
Jullie moeten probeeren zooveel mogelijk spreek
woorden zien te vinden, schrijft die netjes onder
elkaar, nummer de spreekwoorden en sttuur
ze mij in.
O, terwij] ik dit lees. weet ik nu al, dat ik straks
met de handen in 't haar zal zitten, zoo moeilijk
zullen jullie het me maken met je spreekwoorden.
Ik waag hel er toch maar op.
Maar denk er om. goed eerst eens opletten of
het werkelijk wel een spreekwoord is.
Een aardig gezegde, dat ze alleen bij je thuis
d kwljs gebruiken, is daarom nog geen spreek
woord.
De drie inzenders, of inzendsters, die de hoogste
getallen spreekwoorden hebben gevonden, krijgen
een prijs. Want ik geef de-en keer
DRIE BOEKEN
als prijs.
Ik denk, dat mijn jonge nichtjes en neefjes al
boos hebben gekeken. Deze denken vast. al gaat
er nu zoo'n neefje uit ons hoekje weg. daarom
hoeft Tante -och nog geen wedstrijd op te geven,
die voor ons te moeilijk is.
Nu dat ls waar. daarom heb ik voor jullie wat
anders bedacht.
Voor de jongeren geef ik een
LEG-PUZZLE
Jullie moeten van stevig papier vier figuurtjes
kn'ppcn zooals k er hier één geel.
Deze vier figuurtjes moet je zoo in elkaar pas
sen :ot ze een kruis (-f kijk zoo één als je op
school in een optelsom zet) vormen
Je moet er maar eens flink je best op doen en
dan lukt het best.
Als je weet hoe het moet plak je ze precies zoo
op een ander stuk papier en stuurt het weer naar
mij op.
He; moet héél. héél precies hoor, anders ver
speel je de kans op een prijs.
Ook voor de wedstrijd van de jongeren geef ik
DRIE BOEKEN
D'is dat wordt voor één keer samen zoo maar
zes boeken uit mijn prijzenhoekje. Dat is nog al
wat hé?
Nu moet ik eerst no* vertellen, dat ik tot
Vrijdag 5 Januari
den tijd geef voor dezen wedstrijd.
Jullie hebben dus bijna een maand den tijd.
Maar k raac jullie aan maar direct te beginnen.
Een poed begin, is 't halve werk, zegt het spreek
woord.
O, kijk. daar heb ik al 't begin gemaakt met
één spreekwoord voor den wedstrijd. Nu er zijn
meer spreekwoorden, dat helpt. Daarnaar moeten
de knappe bollen zelf maar zoeken.
Jullie mogen zelf kiezen aan welke wedstrijd je
wilt meedoen.
Maar jullie begrijpen wel, als een kerel van
veer ien jaar aan de Lcg-Puzzle zou meedoen, dan
wordt zijn kans op een prijs niet zco heel groot,
want zóó één vind ik is oud genoeg om aan de
spreekwoordenwedstrijd deel te nemen.
Ik kijk altijd goed naar den leeftijd, dat moet
wel, anders zouden de ouderen all'cht de meeste
kansen op een prijs hebben, en dat is niet eeriijk.
Denk; er allemaal goed aan, dat je op ,e inzen
ding goed je naam, voornaam, leeftijd en 3dres
vermeldt, anders moet ik je werk waaraan natuur
lijk veel zorg en tijd besteed is, zoo maar in de
papiermand dren. En dat is hee! jammer.
Nu geloof ik. dat -k alles verteld heb, wat ik op
m'n hart had W e nog iets te vragen heeef'. mag
dat natuurlijk doen! Adres voor de inzending is als
gewoonlijk: Tan e Truus, Bureau Maas en Schelüe-
bode, Sommelsdljk.
