EY Antirevolutionair Orgaan voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden, de Bestel INT ÈL! TIJD !tekaart/er IN HOC SIGNO VINCES 3802 ZATERDAG 28 NOVEMBER 1931 46STE JAARGANG Ionten men EERSTE BLAD. PRIJS 25 CENTS 'EGELS Op den Uitkijk. THEN IRNE ÏAAGT ONS IDELBOEK ;R IEZAGE1 everij v.h. mmelsdijk Uie stukken voor de Redaetle bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te xenden aan de Uitgevers Overal verkrijgbaar e Politieke kwestie in M iddelharnis. van Neder* passing van :onwerken IMTE N.V. 7, Chr, geSU, tijdschrift, Keuning te Baarn, den nieuwen jaargapa lede nummer, en we zijn op den ingeslagen1 weg I ontspanning lijkt het mij jonge vrouv/en en jonge We hebben den vorigen iroote belangstelling ge niet beter doen dan een Ivembernummer te geven, 1 een verscheidenheid van Ir van „De Jonge Vrouw" It. Nicolaas-voorbereidin- lek geeft een heele reeks je handwerken', die als len, bov'endien is er een bij dit nummer gegeven, over het lakken van verpakking en verder l'oor St. Nicolaas-lekker- die vooral in dezen tijd In, is de pagina waarop Igs de Winkels" allerlei (étalages zijn afgebeeld en I van Zweedsch weefwerk Ier van de tentoonstelling |ijverheid. Dan is er e'en Jeanette WinkNij'huis, ^en beschrijving van een verder de gewone ru- 0. oordige tijd stelt jhen, Men leeft mist vaak tijd en |tig en smakelijk zenuwen wor- atig geprikkeld. jlrigley's Kauw de zenuwen te en de spijs- (te bevorderen, houdt het gebit Ie adem frisch - :n gezonde eet» akje Wrigley'sin knapt er van op blijvende smaak blijvend genot. ten: P.K. met lepermuntsmaak tint met een pit- |k van versche Slechts 5 cent tóch het aller* bestaat. H L-17 i 4 Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post f 1.— bij vooruitbetaling. BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar. AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT. UITGAVEN.V. DRUKKERIJ EN UITGEVERIJ v.h. W. BOEKHOVEN ZONEN SOMMELSDIJK Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2 ADVERTENTIËN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan. Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur. |ICHT verkrijgbaar by )N 231 EMD. III. Wij hebben in voorgaande artikelen getracht de politieke kwestie in Mid- deliharnis van onzuivere elementen te ontdoen. Zooals we schreven heeft de S. G. P, getracht in troebel water te visschen, het „kerkje-spelen" er bij be trokken en geprobeerd den indruk te vestigen, alsof er aan een „monsterver bond" het onzalig leven geschonken was, een verbond, dat de gemeente op duizenden guldens zou komen te staan. \Ve hebben met de klare feiten aan- ^Jjwond dat dit alles niets dan laster is. Niettemin blijft er echter het feit, dat de heer Vroegindeweij door links met behulp van den heer Struijk als wet- "~kuders gevallen is. Een principieele kwestie kun nen wij daar niet in zien. Dat zou wel het geval geweest zijn indien de heer Struijk zich inderdaad aan links ver kocht ihad en zich had verbonden het program van den heer De Vries in de loopende zitting te steunen zooals ver teld en geschreven was. Nu blijkt het echter alleen slechts een kwestie van t a c t ie k, van t a c t i s ch politiek beleid te zijn. Want ook het college van B. en W. onderging geen principieele wijzigingen. Dat bleef principieel zooals het was: één rechts en één links. Het was slechts een per soonsverwisseling. En nu verwondert het ons, dat men den heer Struijk daar zoo lastig over gevallen is. Men wist toch precies wat men aan hem had Het was reeds vóór de candidaatstelling voor den ge meenteraad voldoende bekend, dat de heer Struijk onder geen enkele voor- waarde zijn stem zou uitbrengen op den heer Vroegindeweij .En toch stelde men hem no. 1 op de lijst en toch werd hij door veel meer kiezers dan ver wacht was ook door vele Hervormde kiezers gekozen, zonder dat door voorkeurstemmen op de lijst gebleken is, dat men hem niet wenschte. Het doet dus wel vreemd aan dat men na de wethoudersverkiezing zich druk ging maken over de houding van den heer Struijk. Hij is niet iemand die van daag zus en morgen zoo spreekt. Men wist precies hoe hij tegenover de dingen stond. Men moet dat goed in het oog hou- Het ging hier over den persoon van den heer Vroegindeweij, Niet over kerken of beginselen maar over een persoon. i Het bezwaar tegen het optreden van den heer Vroegindeweij was algemeen ?n^r ben die niet hun stem op hem «ebben uitgebracht wij schakelen nu de S. G. P. die uit den aard der zaak politiek belang bij deze broedertwist had, even uit Het is precies zooals de heer De Vries schreef„Naar onze meening heeft bij de uitoefening van het wet houdersambt door den heer Vroeginde weij het persoonlijk element te sterk gesproken," De heer Vroegindeweij heeft over het hoofd gezien, dat het officieele ambt van den heer Vroegindeweij en de persoon Vroegindeweij twee verschil lende elementen zijn, waarbij het laatste niet mag domineeren bij het optreden van het eerste. Op dit persoonlijk element heeft de groep-Vroegindeweij in haar verkie zingscourant zelf gespeculeerd, toen zij op pagina drie schreef„En burgers van Middelharnis wees eens eerlijk Waar gaat ge heen als ge raad noodig hebt of in verlegenheid zit Gaat ge dan niet naar onzen wethouder Vroeg indeweij Geeft hij u dan niet alle raad en zegt hij dan niet wat ge doen moet Dat is het voor opzetten van het per soonlijk element, waardoor de openbare verhoudingen vertroebeld zijn gewor den in Middelharnis. De heer Vroegin deweij begreep niet meer waar zijn plaats was en probeerde de positie van den burgemeester in te nemen. Dat werd de grief van velen. En daar komt dan nog bij, dat men ging zeggen en schrijven dat de heer Vroeg indeweij zijn ambt misbruiken ging om zijn persoonlijke positie te verstevigen. Want wel schreef 't verkiezingsblad van de groep-Vroegindeweij (alsof het deze grief voorvoeld heeft): „Heeft hij ooit onderscheid gemaakt tusschen menschen Heeft hij er ooit naar geke ken van welke politieke partij gij waart, of tot welke kerk ge behoort Maar dat was het nu juist waar het over liep. Herhaaldelijk hoorde men de grief, dat hij als lid van 'het burgerlijk arm bestuur zoowel als wethouder zijn poli tieke en persoonlijke vriendjes voortrok en bevoordeelde. Nu willen wij niet gaan onderzoeken hoever dit waar is. Wij zeggen alleen dat dit de algemeene grief is, uit diver se kringen, politieke en persoonlijke. Want ook uit de Ned. Herv. Kerk zelf kwamen de klachten. En het schijnt, dat ook in de Ned. Herv. Kerk de heer Vroegindeweij zijn persoon veel te veel op den voorgrond bracht en dit het ongenoegen van verschillende Ned. Herv. Predikanten in Middelharnis en omgeving heeft opgewekt. Wij beoordeelen hier echter niet de waarheid of de waarde van deze grief, alleen constateeren wij haar bestaan, van haar bestaans recht blijven wij af. Maar ten gevolge van deze grief te gen den persoon van den heer Vroeg indeweij is de politieke kwestie in Mid delharnis totaal vertroebeld. Van ob jectieve beginselpolitiek kon geen spra ke meer zijn en zoolang de heer Vroeg indeweij wethouder was, moest men er hoe langer hoe verder door in het moe ras wegzinken. Zoo was metterdaad de toestand. En daarin kon nooit verandering ge bracht worden, vóór en aleer de heer Vroegindeweij een poosje op den ach tergrond trad. Wij bezien de kwestie nu zoo objec tief mogelijk en laten de mogelijkheid staan, dat de heer Vroegindeweij vol komen onschuldig is aan de grief, die tegen hem gevoerd wordt. Maar ook dan was 't nog gewenscht, terwille van den algemeenen politieken toestand in deze gemeente, dat de heer Vroeginde weij afstand deed van den wethouders zetel, totdat de sfeer was gezuiverd was. Het is niet iets nieuws wat we hier vertellen. Het zou ons niet moeilijk vallen, om uit de politieke geschiedenis van ons land verschillende voorbeelden aan te halen van leidende figuren, tegen wie een felle persoonlijke hetze was geor ganiseerd, waaraan zij volkomen on schuldig waren, maar waarom het toch terwille der algemeene politieke objec tiviteit en gesteldheid noodig geacht werd dat zij op den achtergrond traden Niemand kan van ons zeggen, dat wij aan den persoon van den heer Vroegindeweij tekort doen, daar wij de mogelijkheid veronderstellen, dat de grief, die in Middelharnis algemeen tegen hem gehoord wordt, van allen grond ontbloot is. Maar ook in dat geval achten wij het noodig, terwille van de politieke constellatie in deze gemeente, noodza kelijk, dat hij voor eenigen tijd op den achtergrond treedt. Trouwens, de heer Vroegindeweij schijnt daar zelf geen bezwaar tegen gehad te hebben, want bij de wethou dersverkiezing heeft hij terecht gezegd, dat hij zich nu als gewoon raadslid volkomen vrij gevoelt en spreken kan, waar hij anders zou moeten zwijgen, en zwijgen, waar hij anders soms moest spreken. En hoe minder de groep-Vroeginde weij nu maar eenige verbolgenheid toont tegen den onvermijdelijken gang van zaken, hoe minder de gedachte voedsel krijgt, dat het inderdaad om den persoon van den heer Vroeginde weij gaat. Men was in Middelharnis in een im passe geraakt, in een doodloopend slop, waar gezonde beginselpolitiek niet meer mogelijk was, omdat zich alles concentreerde om den persoon van den heer Vroegindeweij. Daaraan moest een eind gemaakt worden, dat wilde men zoowel rechts als links. Want het is niet de heer Struijk, maar het zijn de k e z e r s van den heer Struijk, die dat ook gewenscht hebben. En als het nu terwille van het poli tiek belang en een gezonden toestand noodzakelijk is afgezien van eenige persoonlijke schuld is het dan zoo erg, dat de wethouderszetel eens door een ander wordt ingenomen In vele gemeenten en in de steden gebeurt dat toch herhaaldelijk Als het werkelijk om het beginsel en niet om den persoon gaat, behoeft men zich daar toch niet zooveel van aan te trekken Wij zien den politieken toestand in Middelharnis zoo, dat geen anderen uitweg meer mogelijk was. En wie wat meer van den toestand afweet, weet dat de kwestie veel dieper zit .De uitslag van de wethoudersver kiezing is maar een uitbarsting van den vulkaan, het vuur zit in de ingewanden en daar heeft het al lang gerommeld. Wie het verkiezingsblad van de groep-Vroegindeweij van 1927 nog in zijn bezit heeft en eens naleest, weet wat wij bedoelen. De groote fout is geweest, dat de broeders in Middelharnis uiteen ge gaan zijn. Dat had nooit mogen gebeuren. Het laatste verkiezingsblad van de groep-Vroegindeweij slaat dan ook ge lukkig een heel anderen toon aan en wie tusschen de regels door leest, voor al het eerste artikeltje: „Hervormd en daarom Antirev.en „Het Beginsel voorop bemerkt, dat voor een geest van verbittering een geest van toenade ring gekomen is. Ook hetgeen er be sproken is tusschen het bestuur der Ned. Herv. Kiesvereen. en dat van de A.-R. Kiesvereen. geeft vertrouwen, dat men inderdaad tot samenwerking genegen is. En dien kant zal het inderdaad op moeten. St. Geref. worden de uitgetreden Ned. Herv. broeders nooit, daarvoor hebben ze de Ned. Herv. Kerk te lief. Van Chr. Hist, ambitie kan evenmin sprake zijn. De laatste verkiezing zijn ze trouwens ingegaan met de fiere leu ze: Hervormd en daarom Antirev. Maar wat zal nu een niet bij het par tijverband aangesloten Antirev. K.V. ooit kunnen beginnen In de gemeente politiek kan men iets uitrichten, maar bij Staten- en Kamerverkiezing staat men volkomen buiten allen invloed. Kerkelijk Herv. kiesvereen. worden in het partijverband niet erkend. Wat schiet er anders over dan zich te ver staan met de georganiseerde Antirev. broeders Zal het in Middelharnis ooit tot ge zonde beginselpolitiek komen, dan moet het dien weg op. Een andere weg is er niet! Op welke manier de hernieuwde sa menwerking tot stand moet komen, is een zaak voor Middelharnis zelf, maar dat het daartoe zal moeten komen, staat voor ons vast. Mogen de broeders het inzien eer zij door den nood er toe gedwongen zul len worden. De groei van het socialisme op Flak- kee is onrustbarend. In 1922 hadden ze slechts een 600 stemmen, in 1929 reeds ruim 1600. En die groei gaat door. Ook de gemeentepolitiek komt in het teeken van den strijd tegen het socialisme te staan. Men make zich niet de illusie, dat het mandaat van den heer De Vries in Middelharnis niet meer hernieuwd zal worden. Eer verwachten we een volgende verkiezing de bezetting van een tweeden zetel door de sociaal-de mocraten. De voorspelling, die de heer De Vries deed over wat in de toekomst te wachten staat, is niet enkel een snoeven op verworven macht, maar een proeven van de geesten, die op geheel Flakkee openbaar worden. Wanneer de broeders in Middelhar nis thans niet vrijwillig tot elkander komen, zal ongetwijfeld de tijd komen, dat de nood hen er toe dwingt. Als het dan maar niet reeds te laat is! Als tegenprestatie tegen ons eerst artikel over de politieke kwestie van Middelharnis, komt het orgaan van de S. G. P. met een zeer persoonlijken aanval, waarop we natuurlijk niet antwoorden. Wij gelooven eigenlijk ook, dat hier meer domheid dan slechtheid aan het woord is. In dit persoonlijk-worden bij een publiek debat manifesteert zich de primitieve natuur, die tot geen rijpheid kwam, het is de naïeve domheid van den ongeschoolden en ongeoefenden geest, die geen andere manier van uitweg te vinden weet. Trouwens, die domheid illustreert zich wel 'heel duidelijk in het feit, dat o.m. gepubli ceerd wordt, dat onze firma bij het omzetten in een N.V. 26000.vreemd kapitaal in de zaak kreeg. Ieder lezer met normale hersens zou hierbij direct natuurlijk de opmerking maken: er moet nog al aardig perspectief in dat bedrijf zitten, als er zoo maar door een vreemde meer dan een kwart ton wordt ingestoken. Neen, het Kerstenblaadje, dat zelf een N.V. stichtte (waar van de cijfers ons natuurlijk even goed bekend zijnveronderstelt in zijn naïeve domheid, zulken nuchteren gedachtengang bij zijn lezers niet. Wel een aardig compliment ten aanzien der lezers „Die 't sohriklfjkst swijght, heeft allerbest gesegt", sprak Constantijn Huygens reeds in 1660! De vorige week heb ik een en ander gezegd over het verstaan der tijden en daarbij gewezen op het groote verschil,, dat er ligt tusschen de wereldbeschouwing der Christenen en der we- reldlingen. Men moet dat steeds goed in het oog houden bij het bezien der groote principieele vraagstuk ken op allerlei terrein des levens. Het oud-liberale standpunt was, dat het Chris tendom alleen voor de binnenkamer recht van bestaan had. „Verknoei met uw Bijbelteksten ons schoone Staatsrecht niet I" riep in de vorige eeuw een Staatsman van liberalen huize, toen een Christen-staatsman zich op Gods Woord beriep in het Parlement. En heden nog wordt bil elke gelegenheid ge zegd en geschreven, dat Christendom en politiek niets met elkaar te maken hebben. Vooral de sociaal-democraten doen hun best om hun kiezers deze gedachte bij te brengen. Telkens weer bemerkt men, dat getracht wordt deze twee te scheiden. Wie nu maar goed inziet wat het Christendom in wezen is, loopt geen gevaar op deze klip te stranden.' Maar er zijn altijd nog velen, die den Godsdi'enst voor den Zondag houden en denken, dat men in de week de wereld wel haar portie geven kan. Dat valt niet alleen voor onder z.g. „lichte" Christenen, maar ook onder de allerzwaarsten treft men dit dualisme aan. Nog niet lang ge leden sprak ik een burgemeester, die mij een lijst liet zien van leden eener moderne land- arbeidersvereeniging, waarop verscheidene na men voorkwamen van menschen, die uitgespro ken Kersteniaan zijn, er stond er zelfs één bij, die op de candidatenlijst der S.G.P. voor den geméenteraad gestaan had. Dat zijn eigenlijk raadsels. In de eerste plaats al hierom, omdat de S.G.P. feitelijk principieel staat tegenover alle vakorganisatie en sociale leven, die menschen moesten dus eigenlijk al krachtens hun beginsel geen lid van een vak organisatie zijn. Maar ze zijn niet alleen lid, maar zelfs lid van de moderne vakorganisatie, een vakbond, waarvan bekend is, dat hij bij wagen is van de S.D.A.P. Dat raadsel laat zich alleen maar verklaren, indien men eerst begrepen heeft, welke men taliteit dit soort menschen beheerscht. Zij zijn feitelijk alleen maar des Zondags zwaar ortho dox. Dan is het de dag om aan him zieleheil te denken en te overpeinzen op welke manier ze nu hun dood in den hemel kunnen komen. Want in den grond der zaak zijn het niet anders dan hemelzoekers. Maar in de week beheerscht hun een andere geest. Dan viert het materialisme hoogtij en zijn ze er op uit hun stoffelijk leven te dienen. Dat is een dualisme, dat met het waarachtige Christendom niets te maken heeft. Het is een afwijking, die al heel oud is. Reeds de Apostelen moesten er de eerste Christen-ge meenten tegen waarschuwen. En geheel de kerk geschiedenis door heeft dat vervloekte dualisme zijn invloed doen gelden. Het is de dubbele moraal, die de wereld wat wil geven en ook wat over wil hebben voor God en Zijn dienst. Het is de geest van Laodicea, die koud noch heet waren en derhalve door God als een smakelooze substantie uit d'en mond gespuwd zal worden. Waren ze maar koud óf heet Men zal moeten begrijpen, dat Christendom en wereld onmogelijk te vereenigen zijn. Menschen, die in deze wereld iets anders wil len zien dan een1 slechte wachtkamer, waar de trein naar de eeuwigheid ieder oogenblik kan stoppen om den reiziger mee te nemen, kunnen geen Christen zijn, die doen met de wereld mee en praten soms wel over God en Zijn dienst, maar staan toch feitelijk aan de zijde der wereld 'en probeeren van deze wachtkamer een salon te maken, met de gedachte, dat ze er nooit uit weggeroepen zullen worden. Wie Christen is, staat vierkant tegenover de wereld. Niet alleen op bet terrein van den Godsdienst, maar op ieder levensterrein. Die met ongeduld op den trein staat te wachten, neemt in alle opzichten een andere houding aan, dan hij, die zich rustig in een hoekje neervlijt en aan geen komenden trein denkt. Deze klove gaat het geheele leven door, in alle levensuitingen wordt zij openbaar. Er is geen terrein waar ze niet zichtbaar is. Niet al leen op den Zondag, maar even goed op den Maandagmorgen als men niet dagelijksche men schen in aanraking komt en op den Maandag avond als men zich naar de vergadering van de vakvereeniging of naar de patroonsorganisatie begeeft. Wie hier een scheidslijn trekt tusschen den Zondag en de dagen der week, wordt door God uit den "mond gespuwd als een zouteloos voedsel, dat niet te nuttigen is. Er moet kleur bekend word'en, scheiding ge maakt worden. De Christen kan onmogelijk bij vlakke horizontale lijnen leven, hij moet iederen dag en ieder oogenblik de groote verticale lijn zien, die van den hemel naar de aarde loopt. Eerst wie zoo het leven, waar God hem in geplaatst heeft, beziet, kan ervaren worden in het verstaan der tijden. Want die ziet 'het gan- sch leven bij het licht van Gods Woord. Wie Gods Woord en den Godsdienst naar de binnenkamer verdringen wil, wil God zelf, den Schepper van hemel en aarde, binnen de vier enge muren van het bidvertrek duwen, een mis kenning van Zijn Wezen. God is Schepper van hemel en aarde, dus zijn beide Zijn eigendom en doet Hij er mee wat Hem behaagt, en wil Hij ook in het openbaar gediend en gevreesd worden. Dat is een waarheid zoo eenvoudig en klaar, dat het verwondering wekt, dat er nog menschen zijn, die dit disputa'bel willen stellen. En wanneer het er maar op aan komt, blijkt ook wel, dat ze zelf niet meenen wat ze.zeggen. Als men iets voor 'het publiek waardeloos acht, waarom negeert men het dan niet en zwijgt het dood Waarom bindt men zelf telkens weer den strijd aan tegen dien Christelijken Gods dienst Waarom worden de belijders van dezen Godsdi'enst dn Rusland ten bloede toe vervolgd, een neemt men er geen genoegen mee, dat ze hun burgerrechten verloren zijn Het is alleen hieruit te verklaren, dat men onbewust gevoelt, dat er een kracht in deze belijdenis ligt, die buiten het intieme bidvertrek uitstroomt over alle publieke leven.

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1931 | | pagina 1