GTS
b
1931
2
Antirevolutionair
Orgaan
voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden.
I
ME
IN HOC SIGNO YINCES
:ht,
In,
st
No. 3740
ZATERDAG 25 APRIL 1931
46STE JAARGANG
EERSTE BLAD.
Dankbaar, niet
voldaan.
Op den Uitkijk.
d
jii
jheid
W. BOEKHOVEN ZONEN
All© 4 ss Ss fe aa vo©r «Se Redactie Ssesteamd, Adv©rt n tl n n verder© Administratie franc© t®e te ®©sad©n aan d© Uitgevers
Land- en Tuinbouw.
SNL 13-0119 H
33522
OK MATRAS,
de JaTa.Kapok
ilcet voor f 27,75
kend lage prijzen.
I strekt.
N CADEAU
UIF"
'ERDAM
Deze Courait verschaal eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franc per post f I.- bij vooruitbetaling.
BUITENLAND bg vooruitbetaling f 8.50 per jaar,
AFZONDEKLI.KE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
SOMMELSDIJK
TelcL latere. No. 202 Postbus Na 2
ADVERTENT1ÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.— per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan.
Advertentiën worden Ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
Op het oogenblik dat wij dit schrij
ven is nog weinig bekend betreffende
het resultaat van de gehouden verkie
zingen in ons land.
De cijfers die binnenkwamen wijzen
wel in een zekere richting, maar defi
nitief valt er nog weinig te zeggen.
Over het algemeen kan thans wel ge
zegd worden dat Rechts zich heeft ge
handhaafd. Wat onze provincie betreft
maakten de districten 's-Gravenhage en
#eiden een goed figuur.
We zullen hopen, dat het Zuidelijk
deel der provincie dat voorbeeld volgen
moge.
Wat de uitkomst der verschillende
provinciën betreft, moet geconstateerd
worden, dat de S. D. A. P. wint. Nemen
wij de winst, welke de S. D. A. P. de
vorige week maakte er bij, dan is te
berekenen dat deze partij reeds nu al
over 10 nieuwe zetels in diverse pro
vinciën te beschiken krijgt, waar ver
lies van 1 zetel in Limburg tegenover
staat.
De vrijzinnig-democraten verloren 6
zetels, waar de winst van 1 zetel in
Friesland tegenover staat.
Ook de Vrijheidsbond maakte geen
best figuur.
De winst is dus voorzoover thans
bekend Utrecht, Zuid Holland en
•^kGedlerland kunnen nog verandering
^brengen bij de S. D. A. P.
De Plattelandersbond is een wonder
boom geweest die snel verdorde. Onze
landbouwers hebben gelukig spoedig in
gezien dat bij die partij hun belangen
toch wel allerminst veilig zijn.
Zien we naar het resultaat van ons
eiland Flakkee, dan geeft bestudeering
der cijfers aanleiding tot den uitroep
„Dankbaar, maar niet voldaan.''
De antirevolutionaire partij maakte
in vergelijking met de statenverkiezing
van 1927 een mooie winst, in zooverre
zijn we zeer dankbaar.
Ook stemt het tot dankbaarheid dat
wij het hoogere cijfer te danken hebben
aan de broeders die enkele malen St.
Geref. hebben gestemd, maar toch nu
zijn gaan inzien dat zij op den verkeer
den weg waren.
Vooral Ouddorp, Stellendam, Nieu
we Tonge en Sommelsdijk geven duide
lijk de verschuiving van de S. G. P.
:naar de A. R. partij te zien.
En dat moet ons tot dankbaarheid
rstemmen. Wij hopen dat steeds meer
deren de oogen mogen open gaan voor
'het feit dat verbrokkeling in onze gele
deren slechts ten goede kan komen aan
>de partijen van ongeloof en revolutie,
Z(.ioals de Statenverkiezing in Noord-
Bra bant duidelijk heeft aangetoond.
M'sar als wij het „niet voldaan" uit
spreken dan vinden wij hiertoe aanlei
ding in 'het feit dat Rechts niet groeide
sedert 1927 ,maar dat Links wel een
aanmerkelijk aantal stemmen naar bo
ging op Flakkee.
Wij mogen dat feit niet onderschat
ten, maar zullen het met ernst onder de
oogen moeten zien.
De winst van den Vrijheidsbond en
de S. D. A. P. in vergelijking met de
Provinciale Staten van 1927 verkregen,
moet ons wel doen inzien, dat er op
Flakkee toch iets niet in orde is.
Ons ontbreekt de gelegenheid daar
thans dieper op in te gaan, maar met
alle klem brengen we toch onzen lezers
onder het oog dat het op Flakkee niet
goed gaat.
En op enkele dorpen wordt dit ern
stig verschijnsel nog in bijzondere mate
geaccentueerd.
Wij wijzen b.v. op Ooltgensplaat
waar de S. D. A. P. een honderd stem
men klomop Dirksland waar deze
partij bijna 60 stemmen vooruitging, op
Nieuwe Tonge waar ze een winst van
ongeveer 70 stemmen behaalde en Ou
de Tonge waar ook weer winst geboekt
werd.
Zijn dat nu allemaal menschen die
principieel S.D.A.P.'er werden
Wij gelooven er niets van.
Flakkee is orthodox, ook nu nog.
Maar er is iets niet in orde.
Waar dat zit
Wij zullen dat nader onder de oogen
te zien hebben.
Tot mijn dagelijksche lectuur behoort ook het
lezen van „Het Volk".
Dat is altijd de onaangenaamste lectuur, die
ik onder de oogen krijg.
Je moet je wel heel goed de mentaliteit van
de meer ontwikkelde socialisten kunnen indenken
om te gelooven', dat zij nu in dergelijke lectuur
behagen kunnen scheppen.
Ik kan mij dat nog wel voorstellen van een
eenvoudig, onontwikkeld man, die alles slikt
wat hem opgedischt wordt, maar er is tegen
woordig toch ook een categorie van ontwikkelde
menschen aangesloten bij de S.D.A.P. en hoe dit
soort menschen hun geestelijk voedsel uit zoo'n
blad kunnen halen is een raadsel.
Ik geloof trouwens ook niet, dat het blad
door de meer intellectueelen met onverdeeld ge
noegen gelezen wordt.
Dat bewijst wel de vruchtbare rubriek van
ingezonden stukken, waarin veel gecritiseerd
wordt en voortdurend gestreden wordt tegen
uitspraken, meeningen, ideeën en voorstellingen
in eigen kring.
De lectuur in dat blad is altijd doortrokken
van de grootste eigengerechtigheid. Aan de
S.DA.P. kleeft geen enkel gebrek, en aan de
burgerlijke samenleving is geen enkel goed ding
te zien. Aan den socialistiscben kant zijn het
allemaal engelen en die aan de andere zijde
staan zijn enkel maar duivelen.
De geest van het blad is dóór en dóór ver-
■leugend.
Van eenige objectiviteit is nooit eenig spoor
te ontdekken. Alle nieuws in binnen- en buiten
land gaat door den socialistiscben haatfilter en
wordt den lezers vergiftigd voorgezet.
Zóó wordt er een geest van haat en wrok
gekweekt, tegen alle niet-socialisten, in wie de
Volk-lezers hun natuurlijke vijanden gaan zien.
En als dan op een Paasch-congres blijkt, dat
ongeveer de helft den communistischën kant uit
wil, dan staan de socialistische leiders te bib
beren en weten niet hoe de zaak bij elkander
te houden.
Maar ze zien niet, dat ze hun eigen geestes
kinderen te slikken krijgen.
Ze hebben zelf dag in dag uit de communisten
gekweekt. Ze zijn als de kip, die op eenden
gebroed heeft, en als dan de kuikens het water
ingaan, staan ze aan den slootkant te kakelen.
Het zou belachelijk zijn, als het niet zoo
ernstig was.
Want het is inderdaad heel erg.
Het is een herhaling van de geschiedenis.
De mann'en, die het Fransche volk hebben
opgezweept tot de Fransche Revolutie, moesten
onder dezelfde valbijl het hoofd verliezen, die
zij voor den koning en de koningin hadden klaar
gemaakt.
Dat zullen ook de Nederlandsche partijleiders
der S.D.A.P. ondervinden.
En toch blijven ze dag in dag uit het volk
maar vergiftigen met den geest van haat en bit
terheid tegen de burgermaatschappij.
En ging het dan alleen nog maar tegen de
maatschappij en de toestanden.
De vader van het socialisme, Karl Marx,
heeft in zijn boek „Het kapitaal" uiteengezet,
dat de wanverhoudingen en misstanden te wijten
waren aan de kapitalistische maatschappij, aan
den huidigen vorm der samenleving. Wanneer
dat maar veranderd was, zouden de menschen
vanzelf goed zijn.
Het is de geest van het humanisme, dat in
den mensch de goddelijke vonk gelooft. Die
mensch is wel goed, maar de omstandigheden
maken hem tot slachtoffer; dat maakt dat wie
honger heeft een dief wordt, en dat wie in de
gelegenheid is macht uit te oefenen, een tyran
wordt. Neem die omstandigheden weg en gij
voortkomt het slechte. De mensch kan zich dan
in de goede richting ontwikkelen tot den ideaal-
mensch.
Zoo is ongeveer de wijsgeerige redeneering
waar het socialisme uit opgebouwd is.
De Christen kan daar niet met mee gaan, want
die belijdt, dat niet de „goddelijke vonk", maar
de zonde in het hart des menschen zetelt.
Maar wanneer men nu de mensch als mensch
wil vrijspreken van de zonde en alle schuld op
de omstandigheden, op het productieproces en
de distributie legt, dan vraagt men zich af:
waarom wordt dan stelselmatig iederen' dag in
de socialistische pers bij de arbeiders de haat
tegen alle menschen, die niet-socialist zijn, aan
gekweekt
Dat klopt niet met elkander.
Wanneer men' inderdaad in een heilstaat ge
loofde, in een soort aardsch paradijs, zou men
toch moeten beginnen met de haat als een soort
vergiftplant uit te roeien en edeler gevoelens
aan te kweeken bij hen, die voor den heilstaat
arbeiden.
Wat men nu doet is niet anders dan het zaad
strooien voor het communisme, zooals zich dat
in Rusland openbaart. Men maakt van de een
voudige menschen bloeddorstige wezens, die
straks met groot genoegen massa-moord zullen
plegen op hen, die ze als hun natuurlijke vij
anden leeren beschouwen.
De partijleiders, die dag aan dag in „Het
Volk" schrijven en rustig in hun studeerkamer
de artikelen klaar maken, denken dat er in dat
ontevredenheid zaaien propagandistische waar
de zit. Het is politieke reclame. Ze denken er
roode stemmen mee te winnen. Bleef het daar
nu maar 'bij, dan was het tot op zekere hoogte
nog onschuldig, maar zouden ze nu werkelijk
niet zien, dat het daar niet bij blijven kan, dat
een geestesrichting nooit stabiel, maar altijd
uitgroeiend! is naar haar eigen consequentie
De leiders beschouwen het als onschuldige
reclame, en immers reclame mag overdreven
worden. Wanneer een firma haar artikelen als
de beste en de goedkoopste aanbiedt, zal nie
mand zich ergeren aan hetgeen toch ieder weet
een onwaarheid te zijn. Het is nu eenmaal
reclame.
Maar in de politiek is dat anders.
Daar gaat het om andere dingen dan om een
hoed of een jas, daar gaat het in den grond der
zaak om geestelijke waarden, om een levens
beschouwing.
En daarbij is de gaarheid, de volle waarheid
een eerste noodzakelijkheid.
Aan al deze dingen dacht ik toen ik „Het
Volk" las van de laatste dagen.
Het spreekt vanzelf, dat het roode orgaan vol
is over de Revolutie in Spanje.
Het is zijn recht daarover te juichen, al weten
de socialisten in Spanje eigenlijk zelf met de
situatie geen raad en zal men nu binnenkort zien
gebeuren, wat men in Duitschland en Engeland
ziet, dat n.l. de socialisten, die men eerst met be
loften had blij gemaakt, nu fel ziet protesteeren,
omdat ze niet krijgen, wat hun beloofd was.
„Het Volk" is blij, zei ik, en dat is zijn recht.
Maar waarom moet de persoon van koning
Alfons dag in dag uit belachelijk en gehaat
gemaakt worden
Dat is nu weer iets, dat ik niet begrijpen kan
en nog minder begrijp ik, dat intellectueele so
cialisten, die voor humanisten, misschien voor
religieuzen willen doorgaan, dat nu maar weer
slikken.
Is dat nu volksopvoeding
Alles wat de socialistische pers in Spanje be
lieft te publiceeren over den persoon van den
afgezetten koning, natuurlijk om de stemming
in de republiek op haar zijde te krijgen, wordt
in „Het Volk" klakkeloos overgenomen. En
spotprenten, carricaturen en al komen er bij
te pas.
Precies zoo is bet met den ex-keizer van
Duitschland gegaan.
De strijd richt zich bij de roode heeren altijd
tegen personen, daarmee de zwakte en de on
waarachtigheid van eigen beginselen demon-
streerend, een beginsel immers, dat zich richten
moest tegen de omstandigheden, maar niet tegen
de personen. Want of een mensch een koning
of een fabrieksarbeider is, volgens de socialis
tische leer is hij product van de omstandig
heden.
Maar waarom dan de persoon niet met rust
gelaten
Uit dit alles spreekt de onwaarachtigheid van
het socialisme.
Want zooals men met koningen spot en ze
hatelijk voorstelt, zoo doet men met alle poli
tieke tegenstanders. Voor de oogen van de so
cialistische arbeiders wordt alles wat niet-so
cialist is, uitgebeeld als hatelijke egoïstische,
geniepige, huichelachtige wezens, die niet anders
doen dan liegen en 'bedriegen.
Is het wonder, dat de partijleiders, die zulk
een geest oproepen in hun volgelingen, straks in
hun eigen zwaard vallen
Ze kunnen op den duur de leiding niet be
houden en worden slachtofer van hun eigen
politiek.
Want de waarheid kunnen die bedrogen men
schen niet meer verdragen. Ze zijn in een denk
beeldige wereld opgevoed en als ze zoo nu en
dan toch weer de werkelijkheid te zien of te
voelen krijgen, komt het conflict.
Dat werd op het roode Paaschcongres duide
lijk gedemonstreerd.
En de 'enkele socialistische voorlichters, die
nog waarheidlievend zijn en aan wier goede
trouw we niet mogen twijfelen, zooals b.v. een
Henri Polak, moet bet week aan week onder
vinden, dat 'het socialistische volk de waarheid'
niet meer verdragen kan.
In zijn kroniek van de vorige week staat b.v.
een krasse uitlating, die helder belicht hoe het
er in de socialistische partij bij staat.
Ik zal een gedeelte overnemen, dan kan de
lezer zelf oordeel en
Verweer,
De Partijsecretaris heeft het congres mede
gedeeld, dat ik niet kon aanwezig zijn, daar
het mij niet mogelijk is de discussies in een
bijeenkomst als deze te volgen, doch dat ik
op mij geoefende critiek in „Het Volk" zou
beantwoorden. Dit verwekte, blijkens het ver
slag, gelach. Ik wensch den lachers niet toe,
dat men ooit om gelijke reden om hen zal
lachen.
Ten congresse werd ik inderdaad gecriti
seerd. Ten eerste wegens mijne Kronieken
ten tweede wegens mijn optreden in de Eerste
Kamer tegen verder gaan met de droog
making der Zuiderzee.
Volgens Lopes Dias wekken mijne Kro
nieken veler ergernis; hij heeft een zucht van
verlichting gehoord (ik wenschte dat ik zoo
goed kon hooren), to'en ik er mee ophield.
Bommer acht hetgeen ik schrijf gespeend van
opvoedende kracht. Mevrouw Wibaut had
er bezwaar tegen, dat ik over vrouwenarbeid
(lees: arbeid der gehuwde vrouw) niet denk
als rij. Götsch betoogde, dat men mij niet mijn
gang mag laten gaan. En blijkens de woorden
van Ankersmit heeft Molenaar zich het felst
tegen mij uitgelaten; doch het verslag vermeldt
niet wat hij heeft gezegd.
Ik zou tegenover dit alles kunnen volstaan
met de mededeeling, dat ik letterlijk eiken
dag bewijzen ontvang van precies tegenover
gestelde gevoelens. Tóen ik, wegens het in
cident-Schmidt, het schrijven der Kronieken
staakte, zond men mij ongeveer tweehonderd
betuigingen van leedwezen en verzoeken om
toch voort te gaan. En nu, in de weinige
dagen, na het congres verloopen, kreeg ik
eenige dozijnen brieven, waarin mij verzocht
wordt mijn werk rustig voort te zetten en
mij niet te bekomeren om de critiek van
Lopes Dias c.s.
Maar ik Iaat het hierbij niet, omdat ik een
enkel woord wil zeggen over hetgeen ten
grondslag ligt aan hetgeen critici te berde
brachten, namelijk het velen eigene onver
mogen tot het dulden, laat staan waardeeren,
van zienswijzen, die afwijken van de hunne,
of van de orthodoxe. Ik veroorloof mij, zelf
standig te denken; ik laat mij niet meesleepen
door leuzen; ik heb geen eerbied voor heilige
huisjes en klamp mij niet vast aan dogma's;
ik heb een hekel aan cliché-terminologie; ik
ben behept met den onweerstaanbaren drang
om wat in mij leeft in ronde taal te zeggen-,
ongeacht of het mede- dan wel tegenstanders,
algemeene of partij-aangelegenheden betreft.
Dat sommigen dit niet kunnen verdragen, be
grijp ik, al betreur ik het voor hen. Want
alleen waardeering te kunnen hebben voor
hetgeen overeenstemt met eigen gevoelens en
verlangens, is een weinig begeerenswaardige
eigenschap.
Van een lid der S.D.A.P. wordt gevorderd,
dat hij overtuigd is van de noodzakelijkheid
van de vervanging der kapitalistische door de
socialistische wijze van voortbrengen en ver-
deelen, alsmede van de zekerheid, dat deze
verandering komen zal; verder dat hij deze
verandering wil bewerkstelligd zien langs den
weg der democratie; ten slotte dat hij mede
werkt aan de politiek der partij en dat hij
niets doet, dat schadelijk zou kunnen zijn voor
haar optreden, haar op eenigerlei wijze zou
kunnen benadeelen of in discrediet brengen.
Maar van hem mag niet verlangd worden,
dat hij alle gangbare opinies 'en geijkte op
vattingen, alles wat deze of gene als socia
listisch gelieft te beschouwen1, of wat sommi
gen wanen socialistisch te zijn, stilzwijgend
aanvaardt en als onaantastbaar eerbiedigt.
Wie dit van nature kan, hij doe het. Wie
anders aangelegd is en het niettemin doet, is
een huichelaar en een demagoog. Doch wie
het niet kan en het ook niet wil doen, heeft
het recht van zijne gevoelens en opvattingen
blijk te geven, mits dit geschiedt op waardige
manier.
Ik geloof, dat verreweg de meeste leden der
Partij er evenzoo over denken, dat de Lopes
Diassen uitzondering zijn en dat sommigen
dezer mijn werk kleineeren, omdat zij om de
eene of andere reden het land aan mij hebben
en mij een onaangenaam oogenblik willen be
zorgen. Denzulken zij dan medegedeeld, dat
zij zich vergeefsche moeite geven. Als zij
wisten hoe weinig ik mij van zulke dingen
aantrek, zouden zij hunne giftigheden waar
schijnlijk bij zich houden.
Men kan uit zoo'n stukje, dat blijkbaar in
groote bitterheid werd geschreven, wel op
maken hoe de geest in de sociaal-democratische
arbeiderspartij is
Maar nogmaals, het verwondert ons niet.
De geest werkt door.
Men kan wel een geest oproepen in het volk,
maar geen sterveling is bij machte den geest
te beteugelen of te bezweren.
Dat heeft de historie bewezen, dat bewijst
de geschiedenis van vandaag in de landen rond
om ons.
Tenzij zij luisteren naar het Woord van God,
zullen zij geen dageraad hebben.
UITKIJK.
UIT DE LAND- EN TUINBOUWWERELD.
(Nadruk verboden).
Drinkwater op de boerderij. Drinkwater moet
in de eerste plaats zooveel mogelijk helder,
kleur- en reukloos en frisch van smaak zijn.
Een frissche smaak wijst op de aanwezigheid
van koolzuurgas; water, dat lang gestaan heeft,
verliest dit gas en smaakt dientengevolge laf.
Waar het te verkrijgen is, verdient stroomend
water de voorkeur. Verontreinigende stoffen
worden meegevoerd en zinken. Het bronwater
door de z.g. Nortonpompen opgevoerd, voldoet
ook best aan de eischen van goed drinkwater.
Het groote voordeel hiervan is, dat men zoo
diep gaan kan tot men goed water heeft. Het
gebeurt wel, dat pomp- of putwater een gele
tint vertoont. Dit kan zijn oorzaak hebben hier
in, dat de put in de onmiddellijke nabijheid van
de mestvaalt is gegraven, wat natuurlijk ver
keerd is, maar het kan ook daaraan liggen, dat
het ijzerdeelen bevat. Dit laatste is volstrekt
niet kwaad, kan in vele gevallen zelfs goed
werken. Maar toch achten we opzending van
een monster van ^ulk drinkwater zeer ge-
wenscht, omdat een leek niet kan uitmaken,
waarvan de gele kleur afkomstig is. Dringt er
een onaangename lucht tot ons op, of is de
smaak niet in orde, dan beginnen we alvast met
het water niet te gebruiken en niet aan het
vee te geven. Behalve dat de stofwisseling in
het lichaam der dieren zonder water niet tot
haar recht zou komen, is het bij melkvee ook
beslist waar, dat te weinig water den melk-
afvoer belemmert. Geen wonder, daar deel
der melk uit water 'bestaat. Toch zou te veel
drinken hier weer schaden, dewijl de melk dan
te dun en te waterig, de lichaamsweefsels zelfs
te slap zouden worden. Op den smaak der
melk heeft 't water een grooten invloed. Zuiver
drinkwater moge wat moeilijker te krijgen zijn,
het maakt de kosten dubbel goed.
Natuurlijk is de temperatuur, vooral in den
winter, van groot belang, daar koud water te
veel warmte aan het lichaam onttrekt, terwijl
daardoor verschillende ziekten ontstaan kunnen.
Mestvee vooral mag geen koud water hebben.
Eigenlijk zou men altijd een thermometer bij de
hand moeten hebben om precies te werk te
gaan, doch dat is in de praktijk niet uit te
voeren. Daarom zeggen we liever: laat het
water in den stal een poos staan, tot het dé
temperatuur der omgeving heeft aangenomen.
Staat er een pomp in den stal, dan kan men
daarbij een eenvoudigen steenen bak laten' met
selen en dien 's morgens (of beter ééns per dag)
vol lafen loopen. Zulk een bak moet echter
steeds flink gereinigd worden.
Tuinkers. De vroegste voorjaarsgroente is
zeker wel de Tuinkers. De cultuur is niet heel
moeilijk. Zelfs in de kamer kan men haar kwee
ken en men ziet ze dan ook dikwijls gebezigd
voor het versieren van vreemdsoortige vormen,
waarop zij wordt gezaaid en later spoedig ont
kiemt, wanneer men het zaad slechts vochtig
houdt. Weldra tooit het bezaaide voorwerp zich
met zijn groene versiering, even grillig van
vorm als 'het voorwerp zelf. Wil men in de
kamer de tuinkers als groente kweeken, dan kan
dat heel goed voor het raam geschieden in platte
bakken, gevuld met losse aarde. Wordt het
tuinkerszaad daarop uitgezaaid en de grond goed
vochtig gehouden, dan duurt het slechts een
paar dagen of het zaad ontkiemt en weldra kan
men de groene stengeltjes en blaadjes bij den
dag zien groeien. Zeker zal men bij niet al te
ongunstigen uitslag met 14 dagen de groente
kunnen gebruiken.
Asperges. Wie de groene takken der asperges
te vroeg van de plant afneemt, ontrooft zich een
groot deel van den oogst van het volgende jaar,
want het loof moet de komende asperges helpen
voorbereiden 'en er stoffen voor verzamelen;
ja, een plant kan zelfs door te groot verlies
aan loof te gronde gaan. We noemen hier een
paar ziekten (er zijn er meer): Het asperge
groen wordt geel, de naalden vallen af en het
groen staat niet meer zoo recht op. Van roest
is geen spoor te ontdekken. Hoogstwaarschijn
lijk is dit een ziekte, door bacteriën veroorzaakt,
't Beste zal zijn de stengels uit den grond te
nemen en te verbranden, het gat in den grond
gedurende den winter open te laten en in het
voorjaar, zoodra de grond open is, kalk onder
te spitten'.
Vreterij van den asperge-kever. Bestrijding:
afzoeken der kevers en afkloppen boven een
wijden trechter, die in 'n flesch staat. De beste
tijd is hiervoor 's ochtends vroeg, zoolang de
kevers stijf zijn. Er zijn meest 3 soorten van
kevers, die alle schadelijk zijn en vernietigd
moeten worden.
Melk en Biest. De melk van een dier, dat
pas gebaard heeft, wordt algemeen met den
naam van biest betiteld. Die biest is van geheel
andere samenstelling dan de gewone melk, en
bezit daarom andere eigenschappen. Gewone
melk bestaat voor het grootste deel uit water,
waarin vier verschillende stoffen aanwezig zijn,
n.l. eiwitstoffen, vetten, melk
suiker en zouten. Melk bezit geen stand
vastige samenstelling, deze is voor bijna elke
koe verschillend. Evenmin als de gewone melk
heeft de biest een standvastige samenstelling.
vn
Li:
'ft?
