eem mm
sc
Om ons Heen.
üemeenter aad
T\*
Voor de Vrouw.
Voor de Jeugd.
De Rechtsgrond der
Souvereinitlet.
Uw zenuwen
Zate
SE1T HOEHJE VOO
sir ss:i:fcTE
FE
Ik geloof, dat de Entente mogendheden even
veel schuld aan den wereldoorlog gehad hebben.
Want al is het waar, dat reeds in 1904 tot
een overval van België besloten was bij de
Duitsche leiders, zegt dat over de schuldvraag
nog heel weinig. Want het ging niet tegen Bel
gië, maar tegen Frankrijk en Engeland. Het was
door de Duitsche kopstukken voorzien, dat het
op een geweldigen oorlog zou uitloopen, waarbij
het er op of er onder zou gaan. Dat wist
Duitschland, en dat wisten Frankrijk en Enge
land even goed. Wederzijds waren de plannen
klaar. En het is verklaarbaar, dat Duitschland
gemeend heeft: als ik de eerste klap toebreng,
ben ik in het voordeel. Dat is trouwens wel
bewezen ook, want nu heeft het oorlogsdrama
althans in België en Frankrijk zich afgespeeld,
terwijl, had Duitschland België gespaard, het
oorlogstooneel hoogstwaarschijnlijk op Duitsch
grondgebied zou zijn geplaatst.
De clausule in de vredesvoorwaarden van
Versailles, waarbij Duitschland moest verklaren
de oorzaak van den wereldoorlog te zijn ge
weest, is dan ook klare onzin. Wanneer Duitsch
land gewonnen had, zou het even gemakkelijk
aan de Entente die verklaring afgeperst kunnen
hebben.
De geest, waarin de gedenkschriften van Von
Bülow gedrenkt zijn, is dus niet sympathiek.
Het is te begrijpen, dat hij behoefte aan recht
vaardiging gevoelde, maar het is meestal een
hopelooze zaak, dit door eigen verdediging ge
daan te krijgen.
Het beste is de schuldvraag over te laten aan
het nageslacht.
Het is toch meestal wel zoo gegaan in de
wereldgeschiedenis, dat alle dingen door het
later komend geslacht vrijwel zuiver en ob
jectief beoordeeld konden worden.
En dat zal waarschijnlijk ook wel het geval
zijn met den wereldoorlog.
Er is niets verborgen, dat niet zal worden
openbaar gemaakt.
En ook dit woord is waar: wereldgeschiedenis
is wereldgericht
Ik geloof aan geen vergeldingstheorie in dit
aardsche leven, dat in deze wereld alles zal
worden recht gemaakt wat krom is, geloof ik
niet, omdat dit niet Schriftuurlijk is. Maar het
is toch ook zoo, dat „Gods molens wel lang
zaam malen", maar dat wie het zwaard trekt
door het zwaard vergaan zal. De nemesis der
historie, de wrekende gerechtigheid, openbaart
zich in dit leven, en wie wind zaait zal storm
oogsten.
Ën boven dat al: er blijft een eindgericht,
waarin ale ding zuiver zal worden gewogen, en
ieder voor zijn daden in het gericht zal komen
en zal krijgen naar hetgeen hij gedaan heeft,
hetzij goed, hetzij kwaad
UITKIJK.
Een boerin te Genlis in Bourgonge heeft op
voorstel van den Minister van Landbouw het
Legioen van Eer gekregen, omdat zij aan zestien
kinderen het leven heeft gegeven.
Ook een teeken des tijds
In „Het Volk" wordt hard propaganda ge
maakt voor het Neo-Malthusianisme, maar in
Frankrijk, waar men al vele jaren de gezinnen
met weinig kinderen als het nationaal ideaal aan
prees, gaat men nu de vrouwen, die het land
aan kinderen helpen, beloonen.
Maar het kon nu wel eens te laat zijn
De Berlijnsche poStie heeft in de particuliere
woning van een koetsier een geheim wapen
depot ontdekt. Het bleek een Russische agent te
zijn. Verschillende communistische propaganda
geschriften werd dn hetzelfde pand aanwezig
gevonden.
Zoo werkt Rusland. Laat anderen maar ont
wapening prediken, straks hebben de Russen des
te gemakkelijker werk. En bij voorbaat worden
alvast de vreemde wapens, waarmee de burgers
vermoord zullen worden, binnengesmokkeld.
Een Amerikaansch echtpaar zou samen de reis
per vliegtuig van Amerika naar Europa onder
nemen, Thans is bericht binnengekomen, dat de
„Tradewind", zoo heette het vliegtuig, in zee
gevallen is. Het aantal slachtoffers dezer dwaze
halswagerij is dus weer met twee vermeerderd.
Druk wordt besproken of het niet mogelijk zou
zijn de geweldige oorlogsschulden te herzien.
Het is wel getracht de overwonnene landen voor
deze schuld te laten opdraaien, maar het is toch
wel gebleken, dat dit niet mogelijk is. En de
overwinnaars zijn er momenteel niet veel beter
aan toe dan de landen, die het verloren hebben.
En Amerika, de groote geldschieter, blijft maar
vragen. In Amerika zelf zijn ten slotte men-
schen opgestaan, die zeggen: het is toch wel
een beetje te erg. Als we Europa heelemaal
plukken, raken we nog eën groot afzetgebied
der Amerikaansche producten ook kwijt. Maar
nu heeft pas Senator Smoot, voorzitter van de
financieele commissie van den Senaat, verklaard,
dat hij tegen iedere vermindering der oorlogs
schulden gekant was. Amerika was reeds cou
lant genoeg geweest en verder toegeven was
niet mogelijk.
En zoo zit straks de 'heele Westersche we
reld met de handen in het haar.
De één zal het van den ander willen hebben
en niemand zal tenslotte meer wat hebben. Zou
den de oorlogvoerende Staten niet langzamer
hand gaan wenschën: Waren we maar nooit
aan dien oorlog begonnen
Dat Amerika op 't oogenblik zelf niet tot
verder toegeven genoopt schijnt, is wel te be
grijpen. Het land maakt zelf een crisis door,
welke het nog nooit gekend heeft. Het werk
loosheidsvraagstuk is ook daar urgent gewor
den. Een ongekend verschijnsel in een land, dat
altijd weer opnieuw emigranten uit andere lan
den der wereld onderdak geven kon.
Maar nu zit het Amerikaansche volk zelf in
economische moeilijkheden.
Vooral met den drogen zomer van het vorige
Er is een spreekwijze die zegt, dat een man
na een bepaald uur met zijn werk gereed is,
terwijl een vrouw in haar gezin dat nooit
kan zeggen. Toch kan zij haar werk verlich»
ten en tijd winnen door het gebruik van
zeeppoeder »Ozil«. Als de wasch 's avonds
in zoo'n sopje wordt gedaan, is er 's morgens
niet veel meer te doen dan naspoelen. Een
pakje »Ozil« kost slechts 10 ct. Uw winkelier
zal U zeggen dat U met deze zeeppoeder van
de fa. Wigleven te Rotterdam, geld, moeite
en tijd bespaart. 14
jaar hebben de boeren het slecht gemaakt. Echt
Amerikaansch grijpt men nu in. Het Roode Kruis
wordt er voor gespannen om de boeren te hel
pen, die hulp noodig hebben. Met toestemming
van President Hoover heeft het Roode Kruis
een oproep gericht tot haar meer dan drie dui
zend afdeelingen in het geheele land, waarin ge
vraagd wordt ten spoedigste tien millioen dollar
bijeen te brengen ten einde de door de droogte
geruïneerde landbouwers van voedsel, kleeding
en veevoeder te voorzien.
Zooals men ziet: het gaat alweer op echt
Amerikaansche wijze.
Het schijnt er in sommige streken dan wel
te spannen ook.
Hulp in nood is altijd een mooi ding.
Gelukkig, dat de wereld, die toch eigenlijk
zoo door en door egoïstisch is ,zoo nu en dan
gelegenheid krijgt om te toonen, dat er toch
nog we iets goeds in zit ook. Dat blijkt nu
gelukkig ook weer bij de vreeselijke uitbarstin
gen van de vulkaan op Java, de Merapi. De
giften stroomen binnen, met duizenden tegelijk.
Ën ons Koninklijk Nationaal Steuncomité heeft
een bedrag van 50.000.— kunnen storten voor
de ongelukkige slachtoffers, die behalve familie
leden, ook van huis en land en beesten zijn
beroofd. Het Nationaal Steuncomité vermeldde, j
dat het zich gelukkig achtte tot deze gift in
staat te zijn, te meer daar het bij herhaling ge
bleken is, hoezeer men in Nederlandsch-Indië
met ons meevoelde, toen een natuurramp ons
hier in Europa trof.
Zulke woorden zijn een verkwikking.
Dat in Nederland de malaise zich in alle tak
ken van bedrijf laat gevoelen, blijkt nu ook
weer uit de statistiek van de scheepvaart. De
cijfers zijn inderdaad wel ontstellend. Het bleek,
dat Nederland het onderhanden zijnde werk op
scheepvaartgebied ruim dertig procent kleiner
is dan aan het einde van 1929. De productie is
ruim twintig procent kleiner geweest dan in het
vorige jaar; de op stapel gezette scheepsruimte
is met ruim veertig procent verminderd.
De detailcijfers laten een zeer ongustige ver
mindering zien.
Hoe lang zal het nog durën en hoe diep zullen
we in de malaise moeten komen Niemand die
het zeggen kan. Maar het beteekent voor velen
wel een groote ellende.
Overal is het nog geen malaise, of we kun
nen beter zeggen: éen slecht land waar het
niemand goed gaat. Wien het o.m. nog maar
altijd goed blijft gaan, dat zijn de socialistische
Kamerleden, de mannen van het vertrapte en
uitgezogen proletariaat.
„Ons Noorden" wees op het feit, dat Mr.
Jan Duys nog steeds een non-actief traktement
ad 3350.per jaar trekt van de Rijksver
zekeringsbank, waar hij zijn functie wel nimmer
meer zal vervullen, daar hij een drukke advo
caten-praktijk heeft, en bovendien nog een pen
sioen geniet van 2500.— als oud-wethouder
van Zaandam. Dan heeft Duys een slordige
5000.— als Kamerlid. Dus alweer een socia
listisch kapitalist, die wel zoowat op een in
komen van een 20.000.— per jaar kan rekenen.
Dat rijdt maar in de duurste wagens, bezoekt
de duurste hotels en schreeuwt maar moord en
brand in „Het Volk" over die vervloekte kapi
talisten, die het volk uitzuigen.
Ja, 't is wel een wonderlijk wereldje
Eën verstandige daad was het van den Mi
nister van Binnenlandsche Zaken om aan de
gemeentebesturen te schrijven, dat zij ten ge
volge van de buitengewone tijdsomstandigheden
wat het economische leven betreft, zooveel mo
gelijk hun opdrachten aan binnenlandsche zaken
te gunnen. Zijn Exc. wijst op het groote belang,
dat daarmee wordt gediend, indien in dezen
moeilijken tijd zoo weinig mogelijk orders in het
buitenland geplaatst worden.
Daar mag zeker wel wat meer op gelet wor
den. Vele particulieren vinden het een schande
van de regeering, dat zij geen tariefmuren op
trekt, maar zelf koopen ze buitenlandsche ar
tikelen. In het buitenland wordt geweldige pro
paganda gemaakt voor eigen producten. We
moesten dat in Nederland ook maar eens gaan
doen.
Dat is een middel om de werkloosheid tegen
te gaan en eigen industrie op de been te houden.
Het schrijven van den Minister mag in bree-
derën kring wel eens de aandacht krijgen. Ook
op dit terrein zijn wij, Hollanders, wel eens
wat te laks.
VIII.
Welke bezwaren hebben wij tegen de leer der
volkssouvereiniteit
Ons grootste bezwaar betreft de voorstelling,
alsof het karakter van den staat privaatrechter
lijk is.
De voorstanders van de leer der volkssouve
reiniteit halen den staat naar beneden en be
schouwen de persoon of de personen, die met
staatsgezag zijn bekleed, als één hunner.
De verhouding tusschen den staat en zijn
onderdanen staat voor hen gelijk met die tus
schen partijen in het burgerlijk recht. Vandaar,
dat volgens de voorstanders van de leer der
volkssouvereiniteit van een maatschappelijk ver
drag sprake is, van een overeenkomst dus.
Daartegenover achten wij den staat van hoo-
gere orde.
Niet het volk stelde den staat in.
Wel kan het volk den drager van het gezag
kiezen, maar eenmaal gekozen, ontleent de dra
ger van het gezag zijn rechten niet aan het volk,
cfat hem koos, maar aan het ambt, hetwelk hij
bekleedt.
Het volk kan iemand de souvereiniteit op
dragen, maar reeds in de opdracht der souve
reiniteit voor het volk ligt de erkentenis, dat
het niet zelf van natura daarvan eigenaar is.
(Fabius. De Leer der Souvereiniteit, pag. 550).
Ter verdediging van het privaatrechterlijk ka
rakter van den staat voert men gewoonlijk een
viertal gronden aan
le. niemand kan rechtmatig over den ander
heerschen dan krachtens diens wil
2e. de staat is feitelijk gebonden aan den
wil der burgers
3e. de staat is er niet ten behoeve van den
souverein, maar ten behoeve van het volk
4e. de staat ontstaat eerst na de burgers.
In de eerste plaats voert men aan, dat niemand
rechtmatig over den ander kan heerschen dan
krachtens diens wil.
Dit is waar, mits men de stelling als volgt
leze: niemand kan binnen de sfeer van
z ij n recht over den ander heerschen, dan
krachtens diens wil.
Wij citeeren uit Fabius De leer der souve
reiniteit, pagina 66: „Wat toch alles afdoet, is
de toevoeging binnen de sfeer van ons recht.
De ouderlijke macht heeft o. i. geen rechtvaar
diging van noode. Het kind kan aan den vader
vragen, waarop zich het recht grondt tot deze
of gene handeling, waarna deze zich beroepen
zal op zijn vaderlijke macht, maar het kind kan
niet vervolgens vragen: en welke is de rechts
grond van de vaderlijke macht in het alge
meen, eenvoudig om deze reden, dat het kind
J niet het recht bezit van volkomen, zelfstandig
te mogen handelen. De rechtskring zelf van het
j kind is een veel beperktere dan die van den
volwassen mensch, en het recht eener macht kan
eerst worden betwist waar deze binnen onzen
rechtskring komt. De vader zou derhalve het
kind mogen antwoorden: beperk ik U in het
recht, dat gij hebt, die een k i nd z ij t, en
slechts dan kan naar den rechtsgrond mijner
macht worden gevraagd. De vaderlijke macht
is een recht in zich zelf en niet in botsing met
het immers zeer beperkt recht van het kind."
Alleen dus, wanneer men aanneemt, dat 's
menschen recht onbepaald is, aan geen
grenzen gebonden, is het in den meest
absoluten zin van het woord waar, dat niemand
rechtmatig over den ander kan heerschen dan
krachtens diens wil.
Dit toch zullen weinigen echter in ernst willen
staande houden.
De rechten van den mensch zijn geen onbe
paalde rechten; aan deze rechten zijn wel de
gelijk grenzen gesteld.
Te beweren, dat de mensch over onbeperkt
recht beschikt, staat gelijk met de bewering, dat
de mensch ook het recht bezit onrecht te doen.
Wie deze stelling niet voor zijn rekening wil
nemen (en wie zal in ernst durven staande
houden, dat de mensch het recht bezit onrecht
daarbij tevens gesterkt door het gebruik van
Mijnhardt's Zenuwtablaften
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
te plegen) trekt om zijn rechten een grens.
Binnen deze grens kan niemand rechtmatig
over den ander heerschen dan krachtens diens
wil. Het recht binnen die grens is het privaat
recht. Wat buiten die grens ligt is publiek-recht.
Publiek-recht, hetwelk niet aan den mensch als
mensch toekomt. Waar menschen publiek-recht
bezitten, bezitten zij dit niet van zich zelve,
maar bezitten zij dit recht, omdat zij staat zijn.
Het publiek-recht belemmert den mensch niet
in de uitoefening van zijn privaatrecht. Alleen
dan, wanneer de mensch van zijn privaatrecht
een ongeoorloofd gebruik maakt, ondervindt hij,
dat er naast zijn privaatrecht een publiekrecht
bestaat.
Het is dus niet zoo, dat er alleen privaat
recht bestaat en dat het publiekrecht in den
grond der zaak privaatrecht is, namelijk dat deel
van het privaatrecht, hetwelk de mërisch belieft
aan den staat te geven.
Er is dus tweeërlei recht.
Privaatrecht en publiekrecht.
Privaatrecht is het recht tusschen mensch en
mensch.
Publiekrecht is het recht, dat niet aan den
mensch als mensch toekomt, dat de staat bezit,
dat de drager van het staatsgezag mag, of beter
gezegd moet uitoefenen.
Op het bezit van dit recht kan niemand op
grond van welke eigenschappen, die hij bezit,
aanspraak maken. Wie dit recht bezit, bezit dit,
omdat hij de drager is van het staatsgezag.
Leeuwarden.
P. SIEBESMA.
Vergadering van den Raad der gemeente
STAD AAN 'T HARINGVLIET op
Woensdag 14 Januari 1931, des v.m.
half elf uur.
Aanwezig met den Voorzitter alle leden, met
uitzondering van den heer Berk, die zonder ken
nisgeving afwezig is.
De VOORZITTER opent de vergadering met
gebed, waarna de notulen der vorige vergadering
worden gelezen en onveranderd goedgekeurd.
Ingekomen stukken.
Een missive van Ged. Staten, houdende me-
dedeeling, dat de goedkeuring van de gemeente-
begrooting, dienst 1931, is verdaagd en een mis
sive betreffende verdaging van de beslissing op
de raadsbesluiten tot conversie van geldleenin-
gën, welke stukken voor kennisgeving worden
aangenomen.
Voorschot art. 101 L. O. wet.
Wordt gunstig beschikt op een verzoek van
het Bestuur der Bijzondere School om een voor
schot, overeenkomstig artikel 101 L. O. wet
voor het dienstjaar 1931.
Begrooting Vleeschkeuringsbedrijf 1931.
De begrooting van het Vleeschkeuringsbedrijf
dienst 1931 wordt vastgesteld in ontvang en uit
gaaf op 4650.^-.
Bijdrage kosten betere verbindingen.
In verband met het rapport van de commissie
van Rijckevorsel wat betreft verbetering der
verbindingen van het eiland Goeree en Over
flakkee met Voorne en Putten, Hoeksche Waard
en Noord-Brabant en de noodzakelijkheid, dat
deze verbindingen zoo spoedig mogelijk tot stand
komen, stellen Burgemeester en Wethouders
voor de gevraagde bijdragen te verleenen.
Wordt besloten met algemeene stemmen
le, te rekenen van het tijdstip waarop de
veerverbinding Ooltgensplaat-Dintelsas-Numans.
dorp in dienst wordt gesteld, ten behoeve van
dat veer haar evenredig deel te betalen in de
jaarlijksche subsidie van de localiteit van maxi
mum 2250.gelijk staande met plus minus
7 cent per inwoner
2e. gedurende drie jaar een evenredig deel te
betalen in de subsidie max. groot 2630.— per
jaar, gelijk staande met &l/2 cent per inwoner,
ten behoeve van het veer Middelharnis-Helle-
voetsluis, op voorwaarde, dat dit aandeel niet
verschuldigd zal zijn, zoolang geen zekerheid is
verkregen, dat de onder 1 genoemde verbinding
tot stand komt
3e. dat verder als voorwaarde van subsidiee-
ring wordt gesteld, dat het aantal Zondagsdien
sten op het veer Middelharnis-Hellevoetsluis,
zooals dat thans bestaat, niet wordt uitgebreid
en het aantal voorgestelde veerdiensten op het
te maken veer Ooltgensplaat-Dintelsas-Numans-
dorp tot op de helft, van hetgeen is voorgesteld,
wordt teruggebracht.
School geld verordenin g.
Op een verzoek van Ged. Staten om in de
verordening op het heffen van schoolgeld, welke
verordening ter goedkeuring was ingezonden,
eenige administratieve wijzigingen aan te bren
gen, wordt besloten aan deze opmerkingen te
voldoen.
Geméentebegrooting 1931.
Naar aanleiding van terugzending der ge-
meentebegrooting, dienst 1931, met eenige op
merkingen, wordt goedgevonden, dat deze ad
ministratieve wijzigingen worden aangebracht.
Vergeoeding art. 13, le lid L. O. wet.
Wordt besloten, op voorstel van B. en W.
aan ouders of verzorgers van leerplichtige kin
deren, die de U.L.O. School te Middelharnis
bezoeken, en verleden jaar ook voor deze ver
goeding in aanmerking kwamen, voor het jaar
1931 een vergoeding toe te kennen ingevolge
art. 13, le lid L. O. wet, berekend tegen 50
per jaar én per kind.
Vaste ligplaats Kaai.
In verband met de moeilijkheden aan de haven
met het laden en lossen, stelt het college van
B, en W. voor op het in een vorige vergadering
genomen besluit terug te komen wat betreft het
verleenen van een vaste ligplaats en alsnog aan
beurtschipper Goumare een vaste ligplaats aan
te wijzen tegen betaling van 25.— per jaar.
De heer VAN SPRANG vraagt of ook andere
personen in aanmerking kunnen komen voor eën
vaste ligplaats en indien dit niet het geval is,
kan hij zijn stem niet aan dit voorstel geven.
Door aan een persoon dit recht te geven, is men
verplicht op andere verzoeken eveneens gunstig
te beschikken.
De heer VAN PAASSE deelt mede, dat op
alle plaatsen van Flakkee de beurtschippers een
vaste ligplaats hebben en meent dat ook geen
redenen' aanwezig zijn om dit hier niet toe,
te staan. ,w
De heer TROMMEL vindt, dat de toestaiiu'
hier geheel anders is, omdat juist op de plaats
waar Goumare vaste ligplaats wil hebben, de
beste gelegenheid voor het laden van uien is,
in verband met de daar aanwezige pakhuizen.
Na nog een breedvoerige bespreking over dit
onderwerp, wordt met 4 tegen 2 stemmen be
sloten aan beurtschipper Goumare vaste lig
plaats te verleenen, tot wederopzeggens toe, on
der voorwaarde, dat tijdens de bietencampagne
zoo noodig van dat recht wordt afstand gedaan
en tegen betaling van een jaarlijksch recht van
25.Tegen stemden de heeren Van Sprang
ën Trommel.
Tot leden van het stembureau voor de ver
kiezing Prov. Staten worden benoemd de heeren
Joh. van Sprang en L. Braber Bz. en voor het
stembureau verkiezing Gemeenteraad de heeren
M. H. van Paasse en H. Trommel.
Plaatsvervangende leden de heer Berk of bij
ziekte van deze een der wethouders.
Gascommissie.
Tot lid van de gascommissie wordt herbe
noemd de heer L. Braber J.Lz. en tot plaatsver'
vangend lid de heer M. H. van Paasse.
Schattingscommissie.
Tot leden van de schattingscommissie wor<
herbenoemd de heeren C. Arensman AJPz., M.
Koppenaal Cz„ M. Braber L.Jz. en F. Nieborg.
Laatstgenoemde deelt mede deze herbenoeming
niet aan te nemen.
De heer VAN SPRANG vindt het nood
zakelijk, dat ook een werknemer in de schattings
commissie zitting heeft.
In de plaats vaan den heer Nieborg wordt bij
3e stemming tot lid van voornoemde commissie
benoemd de heer Joh. van Sprang.
Niets meer te behandelen zijnde, sluit de
VOORZITTER de vergadering.
Correspon
zenden aa
De sleut
Een onvc
door pi. L
Pr
2e
dc&l
M.
arg.
ïina
Wit: Kil
pi. a2, a5|
Zwart:
b4, b5 I
jCcWit gee I
•V—'Oplossirj
bi uari.
Stan
„Udi"
G. van Ge
F. C. Laa:
J. v. Nieuvl
A. Verbrui
W. Nieuvti
D. Uitert j
C. Hoflani
L Weeda
P. Klein I
J Braber
J. P. CopJ
C
1. d7, K
1. Le3!
Wit: Kd
Zwart:
Wit hol
Wit: Kl|
Zwart:
Wit ho|
Laatste
gespeeld tl
Het is echt natuurlijk, dat je je kinderen graag
blij maakt. Dat je ze graag iets geeft. Niets geen
bezwaar tegen, als men er maar om denkt, hoe
en wat men de kinderen geeft. Den kinderen
alles te geven, wat ze maar zien of mooi vinden,
schaadt meer dan dat het blijdschap geeft.
Als men de kinderen op hun achtste jaar een
zilveren horloge geeft, wel wat moet je ze dan
later geven om eën beetje in de climax te
blijven.
Een fijn stukje hierover vond ik in „Onze
Kinderen" van G. van Andel.
Ik zal het hieronder laten volgen, want het is
waard gelezen te worden.
Ontevredenheid is ondankbaarheid.
En 't noodlottige is: onze kinderen merken
dat op en doen het na. Zij zijn ook ontevreden.
'k Weet nog heel goed, als moeder vroeger
tot ons zei: „Jongens, morgen komt tante uit
Rotterdam een daagje over", dat we de wereld
te rijk waren, in 't vooruitzicht van een stukje
chocola van 5 dent, dat tante zou meebrengen.
Notabene, een reep chocola Dat was een trac-
tatie
Bij mij op school is een klas, waar de kinderen
als ze jarig zijn, op Kwatta- of Bensdorp-reepen
tracteerenÉen zuurtje of een flikje of een
toffee was ook goed. Maar als één royale vader
of moeder zich die weelde veroorloven kan, dan
staat het toch niet, als een ander, die het eigen
lijk niet zoo goed missen kan, het ook niet doet
Ik denk er sterk óver, die royale tracteerderij
te verbieden. En 'k geef den. ouders in over
weging, hun kinderen eenvoudiger te houden.
Een taartje Wat was dat vroeger een heer
lijkheid Een taartje van 3 cent. Als kind kregen
we ze maar heel zelden; 'k weet nog wel, welk
een weelde het was, toen Vader en Moeder
12H-jaar getrouwd waren, en er echt taartjes
waren. En toen ik zelf in 't huwelijksbootje stap
te, en ik mijn klas tracteerde, mijn klas, die uit
heel gewone arbeiderskindertjes bestond, kon
er één zich tegenover de handwerkonderwijzeres
niet langer inhouden en vond, dat ik zóó royaal
getracteerd had, want ze hadden óók een taartje
gehad.
Bij de kinderen, vooral bij de oudere kinderen,
met wie ik nu dagelijks omga, is een gebakje
nauwelijks in tel. De jongelui van 15, 16 jaar
gaan desnoods gebakjes eten, als er maar eenige
aanleiding voor is. En, dat is 't fatale, de ouders
vinden dat heelemaal niet erg. Ze mogen toch
wel wat hebben En als de kleintjes jarig zijn,
wordt een halve klas op een kinderpartijtje ge
vraagd. En dan trekt men naar een speeltuin.
Wat kost zoo'n middagje niet I En dan, de
kinderen, die op visite komen, moeten een ca
deautje meebrengen. En als 't kind dan vaak
wordt uitgevraagd en ge hebt meer kinderen,
die in de verschillende klassen nog al eens wor
den uitgenoodigd, dan worden die verjarings
presentjes een aardig postje op uw jaarlijksch
budget. En dan is uw kind niet tevreden met
een tablet chocola van een kwartje, dat het aan
zijn jarig vriendje geven mag. „Een kwartje
En ik kreeg toen wel een boek van hem; dat
was toch veel duurder
Toen ik nog leerling was van de Christelijke
school, kwam er 's Maandagsmiddags een ne
gertje rond. Voor de Zending En trouw brach
ten we onzen cent mee Welk kind is nu nog
tevreden met een cent voor het negertje Een
halve stuiver is al 't minste, een stuiver, een
dubeltje is toch eigenlijk niet meer dan fat
soenlijk.
En nu gebruik ik een gevaarlijk voorbeeld.
Want ik houd zooveel van de Zending en wek
steeds mijn leerlingen op, 'trouw en veel mee
te brengen, 'k Noem het dan ook alleen maar
als voorbeeld
't Reizen Werkelijk, 't was een heel feest
voor ons, als we in onze kinderjaren een daagje
naar die bewuste tante in Rotterdam mochten.
Een daagje naar Den Haag en Scheveningen
was een festijn, waarop we ons lang tevoren
verheugden.
En thans Ongeveer 75 van de kinderen
op onze school gaan een maand ergens in pen
sion. En na de vacantie schept de een al harder
op dan de ander. Een gewoon daagje uit heeft
ongeveer geen bekoring meer voor hen. Aan
schoolreisjes waag ik me met zulke kinderen
niet, men kan ze weinig nieuws meer laten ge
nieten. Er zijn er, die in Zwitserland zijn ge
weest op zesjarigen leeftijd. Wat hebben ze er
aan gehad Er zijn er, die gevlogen hebben
Hebben ze er een geweldigen indruk van ge
kregen
Werkelijk, ouders, u zoudt dergelijke uitstapjes
niet maken en zooveel geld niet uitgeven, als
ge dat niet kondt doen. En ge wilt in uw eigen
vacantie genieten. Ik misgun het u niet. En ik
begrijp, dat ge, als ge zelf uit wilt gaan, uw
kinderen niet thuis kunt laten. Maar denkt er
ook eens aan, dat ge uw kinderen te jong reeds
zóóveel schenkt, dat er later voor hen haast
niets meer te genieten overblijft; dénkt er aan,
dat ze steeds hoogere eischen gaan stellen,
heusch, eischen gaan stellen, terwijl kinderen
eenvoudig geen eischen te stellen hebben. Er
zijn mij kinderen bekend, die het hun ouders
kwalijk durfden nemen, omdat er in een zomer-
vacantie eens geen gelegenheid was uit te gaan
Door ze al te veel te doen genieten, voedt u
ze misschien op tot ontevredenheid.
En er is toch al zoo weinig noodig om ze
ontevreden te doen zijn I
U zult me tegenwerpen, dat ik mijn voor
beelden uitsluitend ontleen aan de beter ge
situeerde kringen en dat er duizenden gezinnen
zijn, die zich niet de weelde kunnen veroorloven
van een tractatie op chocolade-reepen; van ge-
bakjes-eterij; van kinderpartijtjes; van eën dub
beltje voor het negertje; van een maand pension
aan zee of in bosch. Volkomen waar. Dat komt
misschien, omdat mijn werk mij 't meest met dat
soort gezinnen en dat soort kinderen in aan
raking brengt.
Maar ook in eenvoudiger milieu komt het
zelfde op eenvoudiger schaal voor.
Moeder heeft een pond kersen gekocht. Ziet
ge wel, hoe jaloersch de blikken van Jan ge
richt zijn op het schoteltje van Piet, omdat deze
er misschien één meer heeft? Is zus niet on
tevreden als het stukje vleesch van broer iets
grooter is dan 't hare Moppert uw jongen
van tien jaar niet, omdat zijn broertje van
twaalf eën half uurtje langer mag opblijven
En is uw dochtertje van 12 jaar tevreden, dat
ze een nog heel goede jurk van haar ouder
zusje, die haar te klein geworden is, moet gaan
dragen en dat oudere zusje een nieuwe krijgt?
En hoe is de stemming, als een beloofd ge
noegen door een of andere oorzaak onmogelijk
kan doorgaan of moet uitgesteld worden
U ziet, de voorbeelden zijn er, te over
Ge zult wel begrijpen, dat ik u niet wil
opwekken, uw kinderen alle genoegens, iedere
ontspanning te onthouden. Bovendien, dat zou
een bemoeien zijn met uw zaken, waartoe ik
alle recht mis.
Maar wel wil ik opwekken, ook bij die dingen
goed toe te zien, hoe ge ze uw kinderen ge
nieten doet. Hoe is het mogelijk, hen gepast
genoegen te verschaffen, zonder hen in de toe
komst jaloersch of ontevreden of veeleischend
te doen zijn
Er is m.i. maar één middel. Zijn niet al die
ontspanningen even zoovele zegeningen, onver
diende zegeningen Wie zijn kinderen de weten
schap bijbrengt, dat alles, wat we in het leven
hebben, ook de gewone dagelijksche dingen, ons
eten, onze kleeding, onze woning, zegeningen
zijn van onzen God, Die ze ons geeft uit vrije
gunst; wie zelf toont, dankbaar te zijn voor
elke weldaad Gods, hij wekt ook zijn kinderen
op tot dankbaarheid. Tot dankbaarheid tegen
over hun ouders, die in staat gesteld zijn, hen
het genot te verschaffen; tot dankbaarheid bo
venal, aan hun Hemelschen Vader, Die den
Ouders gezondheid en krachten gaf, om het be-
noodigde geld te verdienen; Die de Schepping
zóó wondermooi gemaakt heeft, dat de mensch
en het kind zich in die schoonheid kunnen ver
heugen en Die ons boven zooveel aardsche
zegeningen nog heerlijker geestelijke gaven te
genieten geeft
En een dankbaar mensch is nocrit een on
tevreden mensch; een dankbaar kind nooit een
ontevreden kind.
Utrecht.
G. VAN ANDEL.
M'n beste nichtjes en neefjes!
Jullie zijn zeker wel heel verlangend om wat
te weten over onzen teekenwedstrijd Nu, jullie
behoeven niet lang te wachten, 'k zal dezen
keer de uitslag van den wedstrijd geven. Er
waren heel mooie teekeningen bij. Van de tee-
kening van den eersten prijswinner ga ik eens
wat vertellen.
Bram had een Bijbelsche plaat geteekend. Hij
koos Dagon, den afgod der Filistijnen. Hij
maakte een mooie groote teekening. Allés is
zóó keurig, zoo precies afgewerkt, dat ik hem
den eersten prijs, een mooi dik boek, gaf.
Ook de andere teekeningen waren heel goed
afgewerkt.
Maar nu zal ik eerst de namen der gelukkigen
maar eens noemen
ABRAM WAGNER te Stad aan 't Haringvliet)
Toen de lantaarn in het schuurtje brandde.
JAAP LUIJENDIJK te Den Bommel,
Kopje onder en de gevolgen er van.
PIETER A. LEIJDENS te Melissant,
Freek bij Grootvader.
GERRIT PULLEMAN te Numansdorp,
Mal Jantje,
EEN WALING te Ooltgensplaat,
Overwonnen.
NELLIE WAGNER te Stad aan 't Haringvliet,
Het Klaverblad.
LEENDERT M. BORN te Rotterdam,
Een angstige nacht
Allemaal gefeliciteerd hoor. 'k Zal zorgen,
dat jullie prijzen gauw verzonden worden.
Hoe vinden jullie het, nu er weer school is
Van een paar heb ik al brieVen ontvangen,
die schreven, dat ze het weer prettig vonden
om gewoon naar school te gaan.
Het valt nog al eens tegen hé, met het weer i
Ik denk, dat jullie eiken keer al hopen op
sneeuw en ijs. Maar het duurt telkens maai
even. Het kan nog wel komen. Je hoeft de
schaatsen nog niet al te ver weg te bergen.
Nu hoor, tot den volgenden keer.
Jullie TANTE TRUUS.
KI
5)
En het
genden da
om eerst L
keeren voel
Met blij* j
afgewacht.;
Zoo nu ei
zijn brieve j
woordje v
t Waren
De dage
nog enkele
gehad. Er
tegenover
maanden
hij zocht g|
de gelegen!
gemakkelijl
een midda
niets gebe
dat hij zij:
Zij had
niet kunne
"wijt te le.{l
hij vóór et
gemeend
Vermoeil
opgemerkt
vóór hij v
keuken, w
richtte.
„Ik vinl
Martha,"
