i
Antirevolutionair
Orgaan
voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsehe Eilanden.
IES
I
IN HOC SIGNO VINCES
eniging
No. 3691
WOENSDAG 5 NOVEMBER 1930
45ste JAARGANG
in
en lendenen f
Kloosterb alsem
Fa. W. BOEKHOVEN «ZONEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aaa de Uitgevers
ït,
hpius,
Brieven uit Amerika.
Ingezonden Stukken.
„Geen goud J
zoo goed'
Plaatselijk Nieuws.
Deze Courant verschgnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post f l.~ b| vooruitbetaling,
BUITENLAND b$ vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEEFSTER
SOMMELSDIJK
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIËN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die z| beslaan.
Advertentifin worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
456
f'S
3LENHANDEL
Middeiharnis.
DORSSER,
harnis.
pe- en Hollandsche
rits.
.JES THEE.
p, Grossier.
TeL 50.
HEEMST,
erenkleeding.
TeL 74.
3SER,
rswaren,
'estdijk TeL 72.
5EWEIJ Wzn.
Drukwerken,
a ties in alle bladen.
Middeiharnis.
Grossierderij
ÏRBRUGGE,
Westdijk.
Dealer.
Tel. 73.
iLHOUWER,
sterij.
/estdijk TeL 11.
kELEN
EN KROOS.
Vingerling.
Limonadesiropen,
ide prijzen.
,FF 6 ZOON,
[bamis.
DORSSER,
.harnis.
rhee en Koffie.
erswaren.
Tel. 5.
LFF ZOON,
Iharnis.
Prima Mijen.
VIAGAZIJN
-ZAAIJER.
Westdijk.
"«F-'
MALAISE IN DEN LANDBOUW.
De landbouw krijgt geen klein aandeel in de
economische malaise.
Streken als de Zuid-Hollandsche 'en Zeeuw
sehe eilanden weten er van mee te praten.
Voor velen wordt het moeilijk, zoo niet on
mogelijk om aan hun verplichtingen te voldoen.
Het spreekt vanzelf, dat de regeering ten
aanzien van een zoo groote tak van Hollandsch
bestaan niet werkeloos kan blijven.
Vorige week werd in de Tweede Kamer de
nieuwe regeling der pachtwet besproken.
De rechter is thans bevoegd geworden bij
continuatie van de pacht den huurprijs te ver
lagen, als daartoe aanleiding bestaat. Zonder die
bevoegdheid zou trouwens het continuatierecht
voor den pachter geen beteekenis gehad hebben.
De vraag was continuatie of schadeloosstel
ling bij opzegging van de pacht.
De Antirev. konden zich met het eerste niet
Jfcereenigen, maar de Soc.-Dem. en de R.-Kath.
gingen hier in coalitie en de continuatie kwam
in de wet. De prijszetting werd tevens aan
genomen.
Het eigendom wordt op die manier wel wat
al te erg aangerand en het is te voorzien, dat
de Antirev. bij de eindstemming om deze reden
tegen zullen stemmen.
Men begeeft zich hier op gevaarlijk terrein.
Intusschen: er zal iets gedaan moeten worden
tegen den klimmenden nood in den landbouw.
Deze week zal op Flakkee een groote protest
vergadering gehouden worden, georganiseerd
door de Ho'll. Maatij. van Landbouw. Een ad
vertentie in ons blad geeft hier nadere inlichtin
gen over.
Het maal- en menggebod is voor den land
bouw van groote beteekenis.
Een onzer dagbladen stelde er dezer dagen
enkele vragen over tot Mr. van Haastert.
We nemen er het volgende uit over
Er is gezegd, dat dit maal- en menggebod
voornamelijk de rijke kleiboeren zal helpen,
maar dat de kleine boer er geen voordeel van
heeft, merkten we op.
Ten eerste moet ik zeggen aldus mr.
van Haastert dat de kleiboeren ook menschen
zijn en ten tweede, dat die algemeene rijk
dom, dien men bij deze categorie aanwezig acht,
een legende is. Juist de kleiboeren zitten op het
oogenblik het diepst in den put en hun vermo
gen, voor zoover ze dit (onbezwaard) hebben,
holt achteruit. Inderdaad zal deze maatregel
vooral den akkerbouw op de klei ten goede
komen, maar men moet niet vergeten, dat de
land- en tuinbouw een sterk samenhangend
onverbrekelijk geheel vormt. Crisis in een on
derdeel breidt zich betrekkelijk snel als een
olievlek uit over het geheele bedrijf. Slaagt
men er niet in den akkerbouw weer loonend
te maken, dan gaan de akkerbouwers hun land
groen maken en zich op veeteelt toeleggfen of
ze gaan over tot tuinbouw en dan komt immers
ook al spoedig in de veehouderij de klad en
de tuinbouw is vrijwel nu al topzwaar. Ver
sterking van een verzwakt onderdeel komt dus
den geheelen land- en tuinbouw ten goede. Zóó
moet men de kwestie bezien.
U hebt ook wel gelezen, dat tegenstanders
van het maal- en menggebod andere middelen
aan de hand hebben gedaan, zooals de heffing
van een accijns op meel, waarvan de opbr'engst
zou worden uitgekeerd aan de tarwe-producen-
ten, een teeltpremie voor de tarwebouwers en
zoo meer. Wat denkt u daarvan
Ik denk er dit van: wil men de tarwe-
producenten helpen, dan moet men hun een
loonenden afzet van hun product verzekeren
j' ,s a55een m°gelijk door de vraag naar
mlandsche tarwe te vergroot'en. Een teeltpremie
ook een uitkeering uit de opbrengst van een
arwe-accijns, komt daar ten slotte op neer
gee t geen zekerheid van een loonende productie,
JSTfL de vraag naar inlandsche tarwe gelijk
ij maal- en menggebod vergroot juist
wel de vraag en omdat de vraag vergroot wordt,
zal de prijs stijgen en de tarwe-producent dus
meer dan thans ontvangen. En daar gaat het
toch maar om. Daarenboven kan het maal- en
menggebod ook e'en eventueele uitbreiding van
den tarwebouw opvangen, wanneer de Regeering
maar zorgt, dat er een minimum- en een
maximum-percentage in de regeling wordt op
genomen. Breidt de tarwecultuur zich dus het
volgend jaar ten gunste der prijsverbetering
eenigszins uit, dan kan de Regeering het percen
tage inlandsch graan, dat moet vermalen resp.
vermengd worden, ook eenigszins vergrooten.
taa iHS ik goed begrijp, is de toestand nu
at de Nederlandsche tarwebouwers geen
den telien kan te9en den 4513115 geIcJen-
moet hem^! tpri's- maal- en menggebod
dien wereU^"?6" een pri5s' uit9aande boven
l 3 pri's- Verschilt de prijs der
Ak vee' van den wereldmarktprijs
Z wLl rV« ciifers wilt hebben, kunt
kunnen t ,zouci|: dan bijv. naast elkander
taroe rvn rfV foteerin9en van inlandsche
tarwe op de Groninger beurs en de Rotter-
damsche noteering van Hard Winter No. 2
(loco Rotterdam). Dan krijgt u het volgende:
1925 1926 1927 1928 1929
Groningen 13.53 14.09 13.25 11.57 10.66
Rotterdam 17.20 15.90 14.74 13.47^ 12.25
De jongste,-noteering is Groningen (21 Oct.)
voor witte tarwe 6.25—7.25 'en voor roode
tarwe 6.006.25 en Rotterdam (20 October)
7.25. Zooals u ziet is er een nog al aanmer
kelijk verschil. Overigens moet ik u doen op
merken, dat het verschil in prijs op zich zelf
betrekkelijk weinig zegt. Het gaat maar over
de vraag of een bepaalde prijs voldoende is om
de cultuur loonend te maken. Het is best mo
gelijk, dat een bepaalde prijs in een bepaald
land voldoende is, terwijl diezelfde prijs bijv.
in Nederland niet voldoende is, omdat de
grondprijzen, de arbeidsloonen, de lasten enz.
er zwaarder drukken op den land- en tuinbouw.
Als daar nog bij komt, dat dumpingspraktijken
als bijv. die van Rusland den prijs zwaar naar
beneden duwen, dan begrijpt u, dat het on
mogelijk is voor onze tarwebouwers om het
hoofd boven water te houden. Wat er gebeuren
zal, als de 22 schepen' met Russische tarwe, die
stoomende zijn, zooals men zegt, naar Rotter
dam, omdat België en Frankrijk dit graan wei
geren te ontvangen, hier werkelijk toegelaten
worden, durf ik niet te zeggen. Het is mij
onbegrijpelijk hoe onze Regeering dit alles maar
toelaat, terwijl toch daarenboven wel vast staat,
dat dit graan van de arme Russische boeren
is afgedwongen en dat de Russische bevolking
maar een poover beetje broodgraan op brood
kaarten ontvangt. Ik zeg ronduit't is een
schande
Zooals men gelezen zal hebben heeft Bel
gië een paar dagen later het Russische graan
weer wel geaccepteerd. (Red.)
Beste Vriend
Dr. John. T. Dorrance, gewezen president
van de Campbell „Soep" Compagnie, is in New
Yersey te Mount Molly overleden. Toen zijn
testament, een document van 35 bladzijden, ge
opend en gelezen wordt, bleek, dat hij 150 mil-
lioen dollar nagelaten heeft. Zijn elfjarig zoontje,
die zijn naam draagt, is een inkomen gegaran
deerd van 20.000 per maand. Het overige
moet onder de weduwe en andere kinderen ver
deeld worden. Ook is er een som ter zijde gezet
voor zijn beide zusters, die van de interest een
onbezorgden ouden dag hebben.
Ik dacht, toen ik dit las, wie zou nu kunnen
denken, dat er zoo veel in „soep" zit. Hij was
zijn carrière begonnen als doctor in de medi-
zenie. maar blijkbaar heeft hij beter kans ge
zien de millioenen van gezonden los te krijgen
dan van zieken.
Het is een teeken des tijds, dat de moeders
zich bedienen van eten uit de bussen.
Toen ik onlangs een kerk inliep, die zeven
dagen in de week open is, had de prediker den
tekst: „Benaarstigt U om uwe roeping en ver
kiezing vast te maken". Hij wees op de gemak
zucht van onzen tijd. Als een paar het huwelijk
ingaat, zeide de spreker, dan geef ze je een blik
opener, iets wat meer dan eenig ander ding
gebruikt wordt. Hij bedoelde: onze jonge vrouw
tjes koken zelf niet meer. Dat is te veel moeite.
Zij laten de fabriek dit voor hen doen. Hij
bracht dit over op godsdienstig gebied. Zelf
studeeren is te veel moeite. Men gaat nog wel
ter kerk, maar het moet alles zeer begrijpelijk
klaargemaakt worden, zóó dat men het zonder
moeite kan volgen. En dit, aldus de spreker,
werkt de schromelijke oppervlakkigheid in de
hand. Er is geen smaak meer. Men slikt alles
wat door een expert op zoo'n fabriek voor goed
en lekker aangekondigd wordt. Hij wees verder
op de vermaning uit de H. Schrift: beproeft de
geesten of ze uit God zijn. En om te proeven
moet men zelf smaak hebben. Voorwaar, wel
e'en pakkend beeld van onzen tijd. Echt Ameri-
kaansch.
Dr. Dorrance, die de behoefte van den tijd,
waarin hij leefde, doorzag, is daardoor als multi-
milionair gestorven. En zijn erfgenamen hebben
daardoor meer ontvangen dan zij gebruiken kun
nen. Zijn elfjarig zoontje 20.000 dollar in de
maand zoo lang hij leeft. Misschien is de doctor
wel zoo in de „soep" opgegaan, dat hij geen
tijd had om zijn kinderen iets anders te geven.
Als dit zoo is, dan zijn ook die kinderen met
al hun vermogen nog diep ongelukkig, 't Leven,
óók voor een kind, is meer dan geld. Een
mensch is geen dier, dat met een bak met eten'
en goede bedding tevreden is.
Aandachtig heb ik twee van mijn kleinkinde
ren gadegeslagen. Zij hadden van een tante een
prachtig stuk speelgoed gekregen. Als ze het
opwonden, ging alles automatisch. Ik geloof,
dat die tante hier wel 25.00 voor betaald
heeft. Ik was een schuur aan 't bouwen. Een
van de twee vond een oude hamer en de tweede
wat stukjes hout en draadnagels. Den geheelen
dag waren zij druk om te doen wat „grandpa"
(grootvader) deed, n.l. een „schuurtje bouwen".
Hun duur stuk speelgoed keken zij niet aan. Het
had voor hun niet de minste waarde. Komt hier
het „echt menschelijke" niet uit Wij zijn ge
schapen om iets te produceeren. Dat heeft Gód
in den mensch gelegd. Daarin ligt zijn leven.
Daarin leeft hij. Zelfs onder den vloek, „in het
zweet uws aanschijns", is er bekoring in den
arbeid.
Ook las ik van een ander doctor, namelijk
Hjalmar Schacht, den beroemden Duitscher, die
na den oorlog de Duitsche mark weer stabiel
wist te maken. Hij is hier om lezingen te houden.
Ik denk: over de mogelijkheid voor Duitschland
om zijn contract na te komen. Het zal tenminste
volgëns aankondiging gaan over economische
kwesties. Hij heeft zijn 20-jarigen zoon mee
gebracht, om een positie voor hem te krijgen in
de echt Amerikaansche stad Chicago. Ik geloof,
dat door zijn optreden de opinie tegen Duitsch
land bij ons volk wel anders zal worden. Het
is al veel veranderd, maar lezingen van zulk
een Duitscher helpen dit zeker bevorderen.
Wat mijn verbazing wekte, was het bericht,
dat een Hollandsche Barones in Amerika is om
voor ons te zingen. Flora van Westen is haar
naam. Volgens haar berichtgever spreekt en
zingt zij in vijf talen. Deze Hollandsche dame
heeft de wereld rondgereisd, en heeft nu Chicago
voor haar tijdelijk verblijf gekozen. Zij heeft
een tourné gemaakt door Ned. Indië, Britsch-
Indië, Indo China, Japan. Zelfs heeft zij de
onderscheiding: de eenige Hollandsche zangeres
te zijn, die in Honolulu gezongen heeft. Vroeger
behoorde zij tot de Koninklijke Opera te Brussel.
Zij heeft voor het Keizerlijk hof in Duitschland
gezongen, enz. Maar wat mij nu verbaasde was,
dat zij in een Hollandsche nederzetting bij Chi
cago gevraagd heeft in een Ref. Kerk te
mogen zingen voor de Hollanders. Dit is haar
toegestaan. In een onzer Chr. weekbladen ziet
men haar advertentie en aanbeveling van een
predikant voor haar schoone zangkunst. Ik ben
ook een liefhebber van zingen, maar niet in de
eerste plaats om de zangkunst. Ons zingen moet
Gode gewijd zijn. Een ouderwetschen psalm ter
eere Gods is voor een Christen veel bekoorlijker
dan de kunst van operamuziek. Een dame, die
met voldoening in een opera zingt, kan dit niet
in een Ref. kerk doen. Ook in het zingen zijn
maar twee wegen: het één is tot verheerlijking
Gods, en het ander de verheerlijking van den
mensch. Onze kerkdeuren moesten voor zulk een
Barones, al komt zij uit Nederland, niet open
staan. Ik denk ook niet, dat zij in de Chr. Geref.
Kerk dit gedaan had kunnen krijgen.
Je AMERIKAANSCHE VRIEND.
De copie van Ingezonden stukken, die niet ge
plaatst zijn, wordt niet teruggegeven.Buiten
verantwoordelijkheid van Redactie en Uitgevers.
SALARISSEN GEMEENTE-AMBTENAREN
MIDDELHARNIS.
Mijnheer de Redacteur
De Gemeenteraad van Middeiharnis heeft in
hare vergadering van Vrijdag 24 October 1930
besloten tot verlaging van de tractementen met
5 voor de gemeente-ambtenaren met een trac-
tement van 1400 en daarboven, door deze
ambtenaren 5 Weduwen- en Weezenpen-
sioen te laten betalen.
De berekening van de winst voor de gemeente
is foutief voorgesteld en is veel minder als het
Raadslid Koote doet voorkomen. Voor het Wed.
'en Weezenpensioen behoeft niet over het volle
salaris betaald te worden, maar slechts tot een
zeker maximum. Wanneer men voorstellen doet,
Iaat men dan met juiste gegevens voor den dag
komen, opdat het publiek niet een verkeerde
voorstelling krijgt.
Het is een salarisvermindering. Destijds zijn
de salarissen zoo vastgesteld, dat dit zuiver
zou worden genoten. Dit was het voordeel voor
de gemeente, want dan behoefde de gemeente
geen pensioenpremie te betalen van de door- de
ambtenaren te betalen pensioenpremie. B.v., bij
een tractement van 1000 moet aan pensioen
premie betaald worden 8J^ of 85.Liet
men den ambtenaar het pensioen betalen, dan
moest het tractement op 1085.worden vast
gesteld, van welk bedrag de gemeente pensioens
premie moest betalen. Betaalde de gemeente het
pensioen 'en stelde men het tractement op 1000
vast, wat -dus in de praktijk voor den ambtenaar
eender bleef, dan betaalde de gemeente slechts
een pensioenpremie over 1000.
Ook in deze heeft dus de begrootingscommissie
gefaald. Het is dus wel degelijk een vermindering
van tractement.
Men verdedigde deze salarisvermindering
let wel, met een bezwaard hart met te zeggen,
dat de ambtenaren crisiswinst maken.
Waar deze winst vandaan moet komen is mij
een raadsel.
Is het brood, dat in verhouding tot de tarwe
en meelprijzen op de halve waarde zou moeten
staan het spek, dat in verhouding tot de huidige
marktprijzen 1/s lager in prijs kon zijn, zijn de
kruidenierswaren en andere levensmiddelen, als
mede de huishuren zooveel goedkooper geworden
dat men van een winst kan spreken Immers
neen. Alles wordt kunstmatig hoog in prijs ge
houden.
Mogelijk, dat de kleeding wat goed-kooper is
geworden, maar dit legt bij een ambtenaar zoo
weinig gewicht in de schaal, dat daarop geen
winst te maken is, waaruit de 5 salaris
verlaging kan worden bestreden.
De verlaging wordt genomen van de tracte
menten boven 1400.—. De regeling komt dan
hierop neer, dat de Burgemeester, Secretaris,
Ontvanger, Ambtenaar en Bode ter Secretarie,
2 Politie-agenten en Concierge van de Open
bare Scholen het kind van de rekening worden.
Waarom dat Is dat vrindjesbevoorrechting of
stemmenkooperij voor de a.s. gemeenteraads
verkiezing Wanneer er sprake is van het
maken van crisiswinst, dan wordt dat toch even
goed gedaan door een ambtenaar met een tracte
ment van 1390.-als e'en ambtenaar met
1400.—. De onbillijkheid van het besluit
springt hier wel zeer duidelijk in het oog.
Wanneer de financieele toestand van de ge
meente werkelijk zoo is (de rekening over 1929
wijst een winst aan van 19000.— of de
malaise in den landbouw of de crisis maakt het
noodzakelijk, dat er bezuinigd moet worden of
met beleid geregeerd, laat men dan dadelijk het
mes er diep insteken en laat men dan van meet
af beginnen en allereerst nagaan wat er op de
begrooting kan worden bezuingd, wat er in de
gemeente onnut besteed wordt en alle uitgaven
die niet direct noodig zijn schrappen. De Ge
meenteraad heeft dit nagelaten. Op de begroo
ting, die voor 1931 een uitgaaf van 219.000.—
aangeeft, 10.000.— hooger is dan in 1930
dit is zeker ook bezuiniging is door niemand
eenige critiek geoefend. Niet eene post is aan
gevallen of zelfs maar besproken. Alleen de
JMijf daarmee toch Biet loopen.
bikker'» Kloosterbalsem zal Uw
pijn onmiddellijk tot bedaren
brengen, U snel behaaglijke ver
lichting, kalmte en rust bezorgen.
verlaging met 5 tractement voor een klein
gedeelte van de gemeente-ambtenaren zal de ge
meente voor ondergang redden en de boeren
door de crisis heen helpen.
Het bezwaarde gemoed en de slapeloozé nach
ten van de begrootingscommissie over het wel
zijn van de ambtenaren heeft deze commissie
zeker zoo overstuur gemaakt, dat de overige
posten van de begrooting .van geen belang meer
waren.
Wanneer men op de begrooting heeft bezui
nigd wat bezuinigd kan worden en alle onnutte
uitgaven heeft geschrapt en men dan nog de
begrooting niet sluitend kan krijgen, dan gaat
men bezuinigen op de tractementen niet op
een klein deel maar op alle tractementen,
maar om te laten zien, dat men wat voelt voor
de gemeenschap, dan gaat men allereerst af
schaffen de presentiegelden, die men zelf in den
zak steekt, afschaffen het rooken van dure si
garen, het drinken van thee, bier en wijn ten
koste van de geme'enschap. Hierdoor bewijst men
dat men niet eenzijdig wil bezuinigen, dat men
den ernst der tijden voelt en dat men wat over
heeft voor de gemeenschap en dat men het lid
maatschap van den Raad 'en' van eventueele
andere commissiën niet heeft aanvaard terwille
van de presentiegelden, maar uit liefde tot de
zaak. Men doe niet zooals Raadslid De Lint,
die in dezelfde vergadering, waarin de tracte
menten van de ambtenaren worden verlaagd, met
klem opkomt tegen afschaffing van het presen
tiegeld, dat hij zelf als Regent van het Weeshuis
verdient. Is dit niet inconsekwent en geeft dat
geen blijk, dat men de betrekkingen, die men
bekleed ook of in hoofdzaak beleedt terwille
van het finantieel voordeel, dat er in zit
Waar de Raad de bezuiniging toepast op een
klein deel der hoogere ambtenarën. zich niet
heeft vergewist of op de posten van de be
grooting niet bezuinigd kan worden, zelfs nog
nieuwe posten van presentiegeld toestaat, zoo
lijkt mij deze geschiedenis weer niets anders
dan een gelegenheid aangrijpen den ambtenaar
een trap te geven. Dit is trouwens altijd het
geval en wel inzonderheid bij den Gemeenteraad
van Middeiharnis. In den oorlogstijd, toen ieder
een behalve de ambtenaar geld als water
verdiende, toen er gesmeten werd met het geld
en het geld geen waarde had, heeft men ook
de ambtenaren vergeten en toen eindelijk is men,
niet zonder heftig protest en gescheld op de
ambtenaren men "ging zelfs zoo ver, dat men
met den ambtenaren het Haringvliet wilde dem
pen moeten zwichten voor den eisch van
hoogerhand en heeft men de tractementen moe
ten brengen op het peil van den levensstandaard.
Men zal toch wel kunnen begrijpen, dat met
al het gesol, dat de gemeenteraad met de tracte
menten van de ambtenaren doet, de waardeering
die de gemeenteraad voor de ambtenaren heeft,
niet van die ambtenaren te verwachten is, dat
zij uit eigen beweging het weduwen- en weezen
pensioen uit eigen zak zullen gaan betalen. Neen,
in dat geval nooit. Maar we! zullen de ambte
naren dat doen, wanneer er op de begrooting
bezuinigd is datgene wat bezuinigd kan worden
en wanneer ook de gemeenteraadsleden in alles
wat zij doen bezuinigen en zij ook hun presentie
gelden enz. ten dienste van de gemeenschap aan
de gemeente zullen laten.
Dan is er van een eenzijdige bezuiniging geen
sprake meer en dan zullen de ambtenaren met
liefde hun penninkske offeren tot steun aan de
gemeente en tot heil van de gemeenschap.
Nu is er aan de ambtenaren van Middeiharnis
een groot onrecht gedaan en een grove onbil
lijkheid begaan op grond, dat de verlaging van
tractement wordt gebaseerd op de goedkoopere
levensomstandigheden,' die op het oogenblik nog
niet van dien aard zijn, dat een verlaging van
tractement gerechtvaardigd is. omdat er maar
een klein deel door getroffen wordt de eene
ambtenaar wordt dus boven den anderen be
voorrecht en ten slotte, dat men thans op
de ambtenaren wenscht te verhalen wat men
in de goede jaren zelf nagelaten heeft te doen.
Had men in den oorlogstijd en ook nog daar
na er aan gedacht, dat na vloed eb komt, dan
zouden de meesten niet in die benarde positie
gekomen zijn, waarin zij nu zitten.
Met dank voor de opname, teeken ik,
Hoogachtend,
Uw abonné.
„IN SLECHTE TIJDEN",
Bram, een kromme kneuterboer,
Heeft (door 't harde werken)
Op z'n rug een bult of knoer,
Krom vereelde vlerken.
Bram, de oude kneuterboer,
Was al jong gaan trouwen.
Maakte nooit geen centen poer,
Ging z' in 't laadje slouwen.
Bram, de kromme kneuterboer,
Was dus jong gaan sparen,
Bram, die in z'n jeugd al zwoer
Akkers te vergaren.
Bram z'n potje groeide door,
Bram bracht f 1800
Beneficie op 't kantoor,
Bram keek zelf verwonderd.
Brampje zag zichzelf nu boer,
Land 't was Bram z'n streven
't Was voor Bram dan ook geen toer,
Om van 't land te leven.
Bram teeld' uien, uit den treuren.
Bram teeld' pentjes rood en fijn,
Bram had werk om geld te beuren.
Bram droomde millionair te zijn,
Brampie denkt't is óók géén wonder,
Dat ik nu in de duiten roer,
Nóóit nam ik toch iets bizonder
Waar mijn buidel kwaad bij voer.
Ik heb gezwoegd bij zonnewarmte,
Neus en ooren schier verbrand,
Ik heb gerild tot in 't gedarmte
Als de storm joeg over 't land.
Ik kan daarom gerust nu hopen
Op een goeien ouwen dag,
Het zal al vreemd nu moeten loopen,
Als ik niet rentenieren mag.
Arme Bram deez' slechte jaren
Slokken heel je spaarpot op,
Heel je leven zwoegèn', sparen,
Nu ellende aan je kop.
Vele vruchten... maar! géén waarde,
Kromden Brampjes rug nog meer,
Bram z'n hoofd neigt sterk ter aarde,
Bram zit bij de pakken neer.
Ik heb, zucht Bram, in goeie tijen
Altijd trouw de pacht betaald,
Ik hoef mezelf nu niet te vleien,
Al m'n plannen zijn gefaald.
Ik ben nu arm, m'n kracht gebroken,
Moppert Bram, 't is nu te laat.
Ik dacht haast een sigaar te rooken,
Maar het wordt wéér surrogaat.
Zoo is 't leven vaak (begrijp je),
Vol ellende, vol van kwaad,
Evenals in Bram z'n pijpje,
Is het leven surrogaat.
Dirksland. M. DE R.
Plaatsing van dit stuk zegt niet, dat we met
de strekking er van accoord gaan.
De toon klinkt ons daarvoor al te materia
listisch.
Het leven is géén „surrogaat", maar ernstige
werkelijkheid, voorbereiding voor de eeuwigheid,
en tot die voorbereiding kunnen dure tijd en
zelfs hongersnood noodzakelijk zijn. Wellicht
brengen die ons eer op onze plaats dan aard-
sche voorspoed. Want geestelijken zegen hebben
de weelderige na-oorlogsjaren onze plattelands
bevolking niet gebracht.
En zullen dagen van tegenspoed ons wél Zé
gen brengen, dan zal niet deze materialistische
toon waaruit ontevredenheid spreekt, maar het
geloof van den catechismus weer levend moeten
worden, dat we alzoo in Gods Voorzienigheid
vertrouwen, dat we gelooven: „dat loof en gras,
regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare
jaren, spijze en drank, rijkdom en armoede en
alle dingen, niet bij geval, maar van Zijne
Vaderlijke hand ons toekomen."
RED.
SOMMELSDIJK. Door den nachtwaker K.
Zaaijer alhier is tegen 1 Januari a.s. als zoo
danig eervol ontslag aangevraagd. Alsdan zal
Zaaijer deze functie 24 jaren hebben vervuld,
terwijl deze betrekking door zijne familie onge
veer 125 jaren is vervuld geweest.
