PUROL GRATIS FEUILLETON Langs een diepen weg Economisch MoverziiDL intensfd Nieuw» V erkoopingen. Marktberichten. Brieven uit Amerika. A. VERWAAL ROTTERDAM drongen worden door Kerstboom en Kersthulst en Kerstcadeautjes Verzadig uw ziel, maar niet uw stoffelijk leven Hier is verzadiging Laat het op Kerstfeest waarachtig voor U zijn God met ons, opdat ge straks, als ge bij Golgotha staat, ook moogt gevoelen, God voor ons en ook, straks als de dag van het Pinkster feest vervuld wordt, ge moogt jubelen God i n ons. Zóó zult ge vrede hebben UITKIJK. Beste Vriend Wij zijn alweer dicht bij den laatsten dag van 't jaar. De winter heeft bij ons zijn intrede gedaan met een laagje sneeuw, dat nog wel niet hindert aan het autoverkeer op den weg, maar het landwerk is hiermede toch afgeloopen. Wij hebben een mooi najaar gehad, veel voorbereidend werk yoor het a.s. voorjaar is daardoor gedaan kunnen worden. Ik dacht: voor de erge koude invalt, gaan wij nog een autoreisje maken naar Detroit. En ik wilde U medenemen op onze reis Om je onderweg een en ander gedurende onzen tocht te vertellen. De stad Detroit is ongeveer 162 mile bij ons vandaan. Een prachtige cementen weg (of „beton" zeggen jullie, geloof ik) loopt van ons huis tot aan die groote wereldstad. Eerst nemen wij weg: M. 50, d.w.z. „Michigan wegnummer 50", tot aan Grand-Rapids. De wegen hebben bij ons geen nammen, maar num mers, heel practisch, want dan weet je altijd precies waar je een bepaalden weg zoeken moet. Dis is slechts 12 mile (een mijl is onge veer 1 Yi K.M., niet precies, maar het scheelt niet zoo veel). Grand Rapids is e'en echte Hollandsche stad. Niet minder dan 36 kerken zijn daar van Hol landsche afkomstIn de winkels en in de Banken kan men vooral terecht met de Hollandsche taal. Het is dan wel niet zoo mooi, als het in Rot terdam op de bewaarschool gesproken wordt, maar elkeen die Hollandsch kent, kan het ver staan. Prof. Hepp noemde dit het allervolmaak- ste Hollandsch: Friesch, Groningsch, Zeeuwsch, Geldersch (en dan nog het Flakkeesch natuur lijk dit alles door elkander, maakt het Hol landsch in Amerika uitEn zonder men er daar erg in heeft gaat men met dit door elkaar ge roerde Hollandsch mede Je zult dit ook wel aan mijn brieven merken 1 Toch vind ik het jammer, want de Holland sche taal is te mooi en te rijk, om zoo ver knoeid te worden. Maar wij leven in Amerika waar de taal des lands Engelsch is En ik moet zeggen, dat Nederland zelf ook wel een beetje schuld aan die taalverbastering heeft. De Ne derlanders zelf doen geen 'enkele moeite om eenheid in de taal te bewaren. Dus mag men dit ook niet van ons, Amerikanen, verwachten Wij rijden deze mooie stad door, die naar alle zijden uitbreidt, zoodat zij elke 20 jaar verdubbelt in zielentalEn dan gaan wij aan den anderen kant het Oosten in. „M. 16", nu hebben wij een andere 150 mijl voor den boeg Maar het rijdt prachtig. De zon heeft de sneeuw van den cementen weg afgesmolten. Wij zijn in een lange file achter elkaar. De zware vrachtauto's gaan wij voorbij: wij rijden zoowat 45 a 50 mijl per uur en wij denken ons middag maal in Detroit te gebruiken. Daar aan den weg is een gasstation (benzinepomp). Zoo staan er tientallen langs den weg. Daar nemen we 5 gallon benzine, dat is 20 liter, en het kost ons 1.04 dollar. Nu kunnen wij met onze Ruwe Huid Ruwe Handen Chevrolet weer e'en 100 mijl gaan. Op onzen weg passeeren wij kleine dorpen, bestaande uit een winkel, een garage en een school, en bijna overal vindt men in al die kleine plaatsjes een dichtgetimmerde smederij. Dat vak heeft bij ons afgedaan. De boeren laten hun paarden niet meer beslaan, want zij komen niet meer aan den weg en verslijten daarom ook geen ijzers meerDeze tak van bedrijf is in de garage terechtgekomen Ginds zien wij den toren van het „Capitol" van de stad Lansing. Lansing is de hoofdstad van Michigan. Daar vergadert onze Staatsover- heid. De Gouverneur is een uiterst eenvoudig man. Zijn naam is Green, in het Hollandsch zou dat „Groen" zijn. Hij is verleden jaar voor de tweede termijn van 4 jaar gekozen. Ik zal je in 't kort iets van Gouverneur Green vertellen, om je te laten zien hoe wij hier met een eersten man van de Staatsregeering omgaan. Ongeveer 7 jaar geleden besloten wij als grondbezitters den Staat 17 voet grond te bieden langs den weg, die van Grand Rapids naar het groote Michiganmeer loopt, op voorwaarde, dat de Staat dien weg verbreeden en er 40 voet cement in deed. Daarvoor gingen wij, op z'n echt Amerikaansch met een honderd automobielen naar Lansings. Wij benoemden onder op de trappen van het Capitol, het Gouvernements gebouw, onzen woordvoerder. Zonder ons eerst aangediend te hebben, lieten wij den Gouver neur weten, dat wij hem met een 300 of 400 man kwamen bezoeken om hem te spreken. In den namiddag om half twee werden wij in zijn» ontvangkamer toegelaten. Natuurlijk moesten al le stoelen groot en klein uit het geheele gebouw bij elkander gebracht worden om ons te laten zitten. In een prachtige ruime salon aan een lange tafel met zwaar groen kleed, zat onze Gouverneur. Hij zei: „well boys, what you want?" (wel jongens, wat wil je hebben). Onze woordvoerder stond op en zei ongeveer: „Wij komen allen van het Michiganmeer en dicht bij Grand Rapids, wij hebben al jaren lang groote behoefte gevoeld aan een flinken cementen weg tusschen het meer en de tweede grootste stad in Michigan. Nu hebben wij als grondeigenaren besloten dit op voordeelige wijze voor den Staat mogelijk te maken, door aan eiken kant van dien weg 17 voet grond weg te geven". Hij zei: „Uw naam is Groen en Groen heeft een tweeledige beteekenis: het kan beteekenen: on wetend of dom; maar ook: jeugdig en frisch. Het laatste zal echter wel op U van toepassing zijn, anders zouden de kiezers van Michigan U hier niet als Gouverneur in dit gebouw ge holpen hebben. Wij spreken den wensch uit, dat U uw zelf komt overtuigen van de nood zakelijkheid en dat U de wegencommissie zal dagen order gegeven, een aantal aangiften, welke den laatsten tijd waren binnengekomen, te verzamelen, ten einde e'en actie in te stellen, om den man zijn vergunning als caféhouder te ontnemen en had een van de inspecteurs van den justitieelen dienst, de heer Maandag, in ver band hiermee den man tegen Woensdagmiddag op het bureau doen ontbieden, toen bericht werd ontvangen, dat de man in een aanval van delirium op zijn vrouw, zijn schoonzuster en familieleden had geschoten en bij zijn arrestatie deswege de agenten met zijn pistool ernstig had bedreigd, waardoor de agenten genoodzaakt wa ren geworden op hun beurt van hun revolver gebruik te maken, waarbij de man op twee plaatsen is geraakt. Het verloop van de gebeurtenissei}, die in de buurt van de Schildstraat, waarin de schiet partij is geweest, natuurlijk veel opschudding teweeg brachten, komt op het volgende neer Maandag was er voor den zooveelsten keer hoogloopende twist tusschen den cafééhouder en zijn vrouw geweest, om welke reden zij dien avond na sluitingstijd de echtelijke woning heeft verlaten, om een toevlucht te zoeken bij haar moeder, die in de Schildstraat woont, met een paar zusters. Dinsdag is de man komen vragen, of de vrouw weer bij hem terug zou willen komen, wat zij, omdat hij dronken was, heeft geweigerd. De man is daarop weggegaan en heeft in den loop van den dag, vermoedelijk van een Chinees op Katendrecht, een automatisch pistool van het 6.35 m.M. kaliber met een hou der met zes scherpe patronen gekocht. Wo'ens- dag heeft hij in een café in de Martinus Steijn- Voor doofheid is slechts één afdoende hulp 1 De ACOUSTICON. Nieuwe Plein 34, Arnhem verzoeken dit te overzien. Wij geven U 6 maan den tijd, zoo lang is ons aanbod van waarde." De Gouverneur stond op van zijn stoel en zeide wel bekend te zijn in die omgeving. Hij zou de commissie er mede in kennis stellen en binnen den bepaalden tijd van zich laten hooren. Gevolg is geweest, dat wij nu een van de mooiste wegen in Michigan langs ons huis heb ben, die 10 millioen dollars gekost heeft. Deze onkosten worden betaald door de belasting op benzine. Het grondwerk, zooals het gelijkmaken tusschen heuvels en dalen, is door gevangenen verricht. Ook is hier in de stad Lansing een groote Staatslandbouwschool, waar duizenden acres land aan verbonden zijn. Wij rijden door, steeds het Oosten in'n Prachtige weg, maar druk verkeer. Af en toe zien wij een rood licht. Dat zegt ons te stoppen voor een dwarsweg. Als dit licht groen wordt, gaan wij weer verder. We passeeren nog eenige dorpjes en dan zien wij een groot vierkant bord, waar met groote letters op staat: „Detroit, City Limites", hetwelk beteekent, dat wij aan de grenzen van de stad zijn. Nu nog een uur rijden en dan zijn wij in het hart van de stad. Mijn vrouw heeft het goed geraden, het is zoowat etenstijd. Wij stoppen, omdat wij een groot electrisch bord zien, waarop staat „Res taurant". Het is nog geen twaalf uur, maar dat is wel goed, anders loopen die zaken zoo vol, dat men bijna niet geholpen kan worden. Wij kiezen van onze menukaart: soep, aardappelen met carbonade, worteltjes en fruit, met brood en boter 'en een kop koffie. Dit kost ons ieder 55 cent Terwijl wij daar met elkander aan een tafeltje zitten, zegt mijn vrouw: 't is eigenlijk onzin om vanmiddag weer naar huis te rijden, laten wij vannacht hier blijven en dan een en ander gaan bezichtigen. Dit voorstel vond ik niet zoo slecht. Wij telefoneeren naar huis, dat wij vanavond niet thuis komen Volgende week hoop ik iets van de stad Detroit mede te deelen. In hoofdzaak gaan wij de Ford-fabriek'en bekijken, tenminste zooveel de tijd dit toelaatMen zou eigenlijk hier een week moeten zijn om alles zoo wat te zien f Groetend, Je AMERIKAANSCHE VRIEND. straat het pistool geprobeerd, door één schot dwars door den vloer te lossen. Vermoedelijk heeft hij nog een enkele scherpe patroon extra in zijn bezit gehad, want naar later is gebleken, was de houder van het pistool kort daarna weer geheel gevuld. Opnieuw is hij naar de woning van zijn schoonmoeder aan de Schildstraat ge gaan. Aan een van zijn schoonzusters, die open deed, vroeg hij om zijn vrouw te spreken. Zij liet hem daarop doorloopen tot op den drempel van de woonkamer, welke geheel achteraan de gang van het benedenhuis is gelegen. In die kamer bevonden zich op dat oogenblik, behalve zijn vrouw, zijn schoonmoeder en de schoon zuster, welke hem had opengedaan, nog twee zusters van de vrouw, van wie er één gehuwd is en het bovenhuis bewoont. Ook dezen keer was de man weer dronken en daarom weigerde de vrouw weer, met hem mee te gaan. Hij heeft daarop zijn pistool uit zijn binnenzak gehaald en geroepen: Je gaat er aan De het dichtst bij de deur staande zuster heeft toen kans gezien den man achteruit de gang in te duwen, waarna zij de kamerdeur dicht wierp en op slot deed. Op hetzelfde oogenblik evenwel klonk er een fZ SCHIETPARTIJ IN DE SCHILDSTRAAT TE ROTTERDAM. Een dronken man lost enkele pistoolschoten. De politie schiet terug en arresteert hem. Sedert langen tijd krijgt de politie in de vijfde afdeeling, bureau Nassaukade te Rotterdam, geregeld klachten over den 42-jarigen caféhou der A. Sch. van de Maashaven. Niet alleen is de man voortdurend onder den invloed van sterken drank, maakt hij doorloopend ruzie met zijn bezoekers, welke hij de vorige week Zater dag nog piet een bijl heeft bedreigd, maar boven dien mishandelt hij telkens weer zijn vrouw en zijn schoonzusters, die nog al eens voor haar in de bres moeten springen. Reeds enkele keer'en is hij wegens dergelijke misdrijven tot gevange- nistraffen veroordeeld en toevallig had de com missaris van de betrokken afdeeling juist dezer en franco zenden wij aan ieder die er om vraagt, het boek van Priester H a m o n, handelende over Kruiden geneeswijze Aanvragen te rich» ten tot de drogisterij der Fa. le Mlddellandetr. 49 n ■i Telefoon 7959 Bi 20 schot. De kogel is dwars door de deur gegaan, op een hoogte van slechts enkele decimeters boven de vloer. Vervolgens heeft de kogel het schort van de schoonzuster doorboord, zonder haar evenwel te raken. De vrouwen uit de achterkamer zijn toen luid om hulp gillend het plaatsje achter de woning opgevlucht, waar een van de zusters over de schutting is geklommen naar het tuintje van de buren. Door het be lendende perceel is zij daarna naar buiten ge gaan, om de politie te waarschuwen. Inmiddels was Sch. echter ook naar buiten geloopen en voor het huis van de buren ontmoetten zwager en schoonzuster elkaar. Dadelijk heeft S. op nieuw op haar geschoten, maar ook ditmaal werd niemand getroffen. De schoonzuster is gevlucht, maar juist kwamen van de zijde van de Slaghekstraat twee agenten aanloopen. S. is daarop, nog steeds met zijn pistool in de hand, voor hen uit naar den hoek van de Schildstraat en Kokerstraat gegaan, waar hij zich tegen den muur opstelde. De agenten stonden op dat oo genblik ongeveer voor het pand, waaruit de zuster te voorschijn was gekomen, dat is aan de overzijde van de straat op een afstand van circa 17 meter van S. Deze richtte zijn wapen op de politiemannen en riep: „als jullie me ar resteeren schiet ik". De agenten hebben tóen ook hun revolver getrokken en op S. gericht, onderwijl hem sommeerend, het wapen weg te gooien, aan welke sommatie hij niet voldeed. In dien tusschentijd waren evenwel twee an dere agenten, die op het geluid van de schoten waren afgekomen, omgeloopen ten einde te trachten S. via de Wapenstraat in den rug te komen. Deze poging mislukte evenwel, door dat S. deze mannen te vroeg ontdekte. Hij is den hoek omgegaan, de twee omloopende agen ten tegemoet. De beide politiemannen, die in de Schildstraat stonden, zijn dadelijk de straat overgestoken om zoodoende aan den kant te komen, aan welken S. zich bevond, waarna zij heel behoedzaam den hoek zijn genaderd, waarachter S. uit hun gezichtsveld was ver dwenen. Op het oogenblik, waarop zij om den hoek van de straat konden zien, had S. de beide andere agenten bereikt. De drie mannen stonden, ieder met een geladen revolver in de vuist, op nog geen meter van elkaar. Weer herhaalde S. dat hij zou schieten als men hem zou aanraken. Beide laatstgenoemde agenten, die bloedvergieten wilden voorkomen, zijn daarop een weinig terug gegaan, de Wapenstraat in, vanwaar zij S. goe^lJn het gezicht konden houden. De- beide uit de Schildstraat komende agenten hadden zich inmiddels aan den anderen kant verdekt opgesteld. S. bleef op den hoek van de Wapen straat en de Kokerstraat staan. Om beurten richtte hij zijn wapen op de vier politiemannen, onder het uiten van allerlei bedreigingen. Na hem nogmaals te hebben gesommeerd zijn pis tool weg te gooien, zijn de agenten op S. gaan schieten, waarbij zij vooral op zijn beenen heb ben gemikt. Daarbij is S. in den rechtervoet, ter hoogte van den hiel, en in de rechterlies ge raakt. Eerst toen wierp hij zijn wapen weg, waarna hij kon worden gearresteerd. Hij is naar den hulppost van den geneeskundigen dienst aan de Maashaven overgebracht, waar uit de eerste wond een kogel is verwijderd en bleek, dat het tweede schot slechts een schamp- wond had veroorzaakt. De geneesheer oordeelde zijn toestand niet gevaarlijk en gaf toestemming den man in het politiebureau aan de Nassau kade op te sluiten. Als hij ontnuchterd was, zou hij aan een verhoor worden onderworpen. Het pistool en het schort van de vrouw zijn in be slag genomen. Gebleken is, dat uit den houder van het pistool twee patronen waren afge schoten. Een derde is in den loop klem geraakt, waardoor S. is verhinderd meer keeren te schieten. EEN ZEER ZWARE REIS. Uitgeput van honger te R'dam aangekomen. Zaterdagavond is hier het Zweedsche s s- »Malva«, met een bemanning van 12 man< ongeveer zes dagen over tijd, uit Stromstad in Oost Zweden, binnengekomen. Op 5 De cember was dit schip, geladen met stèenen, vertrokkenop den 6en December werd het nog gesignaleerd, toen het Hirthals passeerde doch nadien werd er niets meer van ver» nomen. Reeds was het schip te Londen aan de herverzekeringsmarkt gebracht. Bij de aankomst te Rotterdam bleek het dat de bemanning nagenoeg was uitgeput van honger. Tien dagen had men in de zware stormen op zee gezwalkt en was, daar de voedsel voor» ziening slechts voor vijf dagen berekend was, honger gaan lijden. Terwijl de stortzeeën dag en nacht over bet schip sloegen, had men het leven moeten houden op enkel scheeps» beschuit en water. Toen het schip eindelijk hier in veilige haven aankwam, lagen bijna alle leden der bemanning in hun kooien, flauw van den honger, uitgeput en lusteloos. Door de N.V. Gebr. v. d. Boom's Stoom» bootreederij is terstond voor ruime voedsel» voorziening gezorgd. De schepelingen, die zoozeer te lijden heb» ben gehad zijn nu weer aan de beterende hand. Gedurende den laatsten tijd is de beurs te New-York afwisselend geweest, maar per saldo zijn de koersen vrij belangrijk omhoog gegaan. Deze verbetering is naar verhouding van veel grooter omvang geweest dan die der locale fondsen hier te lande. De verklaring daardoor is wel deze, dat het publiek hier in veel ge ringer mate dan ginds aan dén handel deelneemt, terwijl de beroepshandel natuurlijk op kleine schommelingen werkt en de tegenover elkander staande partijen beurtelings aan het woord zijn. Slechts in enkele afdeelingen hebben de orders van de zijde van het publiek wat meer te be teekenen en daarin komen dan ook grootere verschillen voor. Van de afgeloopen week werd de meest be langrijke gebeurtenis gevormd door de uit voerige mededeelingen Dinsdag ter vergadering van de Margarine Unie aangaande de overeen komst met Lever Brothers en de resultaten in het loopende jaar. Het eerste punt was uit den aard der zaak voor de beurs te veelomvattend om dit snel te kunnen verwerken. Met betrek king tot de resultaten luidde de officieele mede- deeling, dat het winstcijfer in 1929, na betaling van het dividend of pref. aandeelen, ongeveer 39 millioen zal bedragen of iets boven 20 over het gewone aandeelenkapitaal. Men vernam voorts, dat niettemin het dividend op de gewone aandeelen beperkt zou blijven tot 10 hetgeen trouw'ens reeds sedert eenigen tijd als vaststaand werd aangenomen. De uitlating, dat het bestuur dit dividend vooralsnög op 10 wenscht te handhaven, maakte een onbevredigenden indruk ter beurze, en deed een vrij gevoeligen koers- teruggang ontstaan. Philips Gloeilampen, die anders tamelijk ge regeld met de Margarine Unie op en neer gaan, waren prijshoudend. Aku's hadden ditmaal een gunstiger koersverloop in aansluiting bij Berlijn. Het publiek blijft echter ten aanzien van dit fonds meerendeels terughoudend, daar de vrees bestaat, dat nog veel materiaal, uit de emissie overgebleven, zal moeten worden gespuid. Van Berkel's lusteloos. In aandeelen Acoustiek heeft er den laatsten tijd een opleving plaats gevon den ten gevolge van geruchten i.z. bereikte of te verwachten overeenstemming met de Ameri- kaansche belanghebbenden. Suikeraandeelen afbrokkelend. Wel zal de campagne op Cuba twee weken later worden ingezet, maar de lage noteering van het pro duct werkt ontmoedigend, waarbij kwam, dat de berichten over deni oogst niet onverdeeld gunstig luiden. Aandeelen Koninklijke bleven on geveer op vorige koersen dobberen. De tabaks- afdeeling had opnieuw eenig aanbod te ver duren. Rubberaandeelen bij voortduring gedrukt door de weinige hoopvolle vooruitzichten: de voorraden in Engeland stegen verder met 1073 tot 71.353 ton. Scheepvaartaandeelen verlaten. Singkep lager op de mededeeling, dat er geen dividend zal worden uitgekeerd. Amerikaansche fondsen per saldo hooger in aansluiting bij New1-York. Vrijdag 27 December, te Stellendam, in het Logement Ka-shock, bij inzet en Vrijdag 3 Januari, te Stellendam, in het Logement Mijn» ders, bij afslag, telkens des namiddags 3 uur, van a een huis met schuur en verdere opstallen en bouwland, te Stellendam, in kavel 22 Een» drachtspolder onder den Buitendijk, groot 1.15 60 HA. of 2 G 155 R. V. M b een perceel bouwland te Stellendam, in kavel 22 Eendrachtspolder, aan den Langeweg, groot 0.87 90 H A. of 1 G. 274 R V. M.en c. een perceel bouwland te Stellendam, in kavel 57 Eendrachtspolder, aan den Plaatweg, groot 0.55.37 H A. of 1 G 62 R. V. M. Alles dadelijk na de toewijzing in gebruik 1 te aanvaarden. Ten verzoeke van Mej de Weduwe M. van Seters Lz. Notaris VAN DEN BREG. Op Zaterdag 28 December 1929, v.m. 10 uur, te Ouddorp, in den Ouden Oostdijk aan den Bovenweg, op stuk genaamd „De vier Gemeten" van zeer zwaar meerendeels wilgenhout, ge deeltelijk om te hakken en gedeeltelijk om te rooien. Ten verzoeke van den heer D. Goekoop te Goedereede. Notaris VAN DER SLUYS. MIDDELHARNIS. Veiling van Dinsdag 17 December, Spruiten f 5,— tot f 11,20. Kroten f 3,60, Armgaard f 7,60 tot f 11,—. Campagners f 8.80. Zoete appelen f 6,20 tot f 9,20. Huismanszoet f 10,90 tot f 11,20. Goudreinet f 10,80. Bellefleurs f 4,— tot f 7,20. Schij velingen f 9,10. Kleiperen f 5,10 tot 5,70. Bergamot f 4,60 tot 9,10. ROTTERDAM, 17 Dec. 1929. Op de heden in ons Veilingslokaal, War< moezierstraat 37—39, gehouden Veiling, wcr den de volgende prijzen besteed Kipeieren. f 5,35 tot f 10,05 Eendeieren7,05 tot 8,50 Ganseieren tot -,— Middenprijs f Aanvoer 145.000 stuks. DE ROTTERDAMSCHE VEILING door H. ZEEBERG. 27) „Och, dat spreekt vanzelf, mijnheer", meende Veenman ongeduldig. „U voorziet den handel van geld. Zoo zal het wel komen, dat men meent, dat u er meer van weet," „Goed, stel, dat het nu zoo is, dan ga ik toch niet klappen Het is best mogelijk, dat Meeren- donk er niet al te best voor staat. Maar dat vertel ik dan toch niet aan ieder, die het mij vragen komt Het zou den man kwaad kunnen berokkenen, terwijl zijn moeilijkheden meer van tijdelijken aard zouden kunnen zijn." „Dat wil ik gaarne aannemen", zei de heer Sanderse. „Maar daar verandert mijn standpunt niet van. Veronderstel, dat ik iets wist van mijnheer Meerendonk, dan zou ik het nog niet vertellen. Ieder zakenman heeft wel eens moei lijkheden. Maar daarover behoeft niet gepraat te worden. Hij heeft er maar last van." Veenman wist genoeg. Er was wat van waar, van Meerendonk, dat was wel op te maken uit de voorzichtige woor den van den bankdirecteur, maar deze liet niets uit, de leeperd. Hij besloot zijn laatste troef uit te spelen. „U erkent met uw woorden dus, mijnheer, dat het met Meerendonk niet zuiver zit." „Dat erken' ik volstrekt niet. Hoe komt u er bij „Maar u ontkent het toch ook niet." ,,'k Heb noch reden, om te erkennen, noch "om het te ontkennen. U weet dus van mij niets." ,,'t Spijt mij wel", zei Veenman, die opstond. ,,'k Had gaarne zekerheid gehad." V. „En ,,'k Zal je precies vertellen, Lies, hoe het gesprek geloopen heeft", antwoordde Veenman en vertelde. En hij besloot: „Als het gerucht pertinent onjuist was, dan zou mijnheer Sanderse het zeker wel gezegd hebben. Nu hield hij zich van den domme. Naar mijn overtuiging staat het niet goed met mijnheer Meerendonk. Nu moet je zelf maar weten, wat je doet. 'k Heb je gewaarschuwd. In dit geval zijn je effecten niet veilig. Voor alle zekerheid zou ik ze terug vragen." „Had ik ze maar nooit uit handen gegeven", zuchtte de weduwe Mieras. „Ja, dat is nu eenmaal gebeurd, 't Verstandigst is, met mijnheer Meerendonk te gaan praten en ze terug te halen. Dan komt hij niet in de verzoeking en jij wordt van schade gevrij waard." VEERTIENDE HOOFDSTUK. I. Het was de avond vóór het vertrek van Henk. De bedoeling was, dat hij vóór de bruidsdagen niet weer komen zou. Dus was het een afscheids- samenzijn. Om negen uur werd er gebeld. ,,'k Hoop toch niet, dat we gestoord worden zei Trude. „Bezoek kunnen we nu eigenlijk niet afwachten." Maar alleen Wies keerde terug. „Vader, daar is juffrouw Mieras. Zij vroeg u dringend alleen te spreken. Ik heb haar in het kantoor gelaten." Meerendonk werd eerst vuurrood, daarna lijk wit. „Ja, ik kom", stotterde hij, opstaande. Hij wankelde bijna de kamer uit. „Wat heeft Vader?" vroeg Henk fluisterend aan Trude. ,,'k Weet het niet", antwoordde deze, on gerust. ,,'k Begrijp er niets van." Opeens was er, zonder dat een verklaring gegeven kon worden, een beklemming op het viertal gekomen. Slechts sleepend werd het ge sprek voortgezet. Mevrouw Meerendonk zweeg geheel. Zij had gezien, hoe haar man opeens een paar groote schrikoogen kreeg en wezenloos vóór zich uitstaarde. „Wat is er vroeg zij zich angstig af. Met moeite kon zij de neiging om hem achter na te loopen, onderdrukken. Haar hart bonsde. Het angstzweet brak haar uit II. Zich inspannend met al de kracht die in hem was, om toch maar gewoon te schijnen, betrad Meerendonk het kantoor. Hij vond er de weduwe Mieras zitten, zicht baar zenuwachtig. Meerendonk gaf haar de hand, die zij werk tuigelijk aannam. „Juffrouw Mieras." „Meerendonk." Zij zag hem strak in de oogen, die hij af wendde Er heerschte even een tastbare, beklemmende stilte in het kantoor. „U hebt mij te spreken gevraagd waagde Meerendonk dan op te merken. Hij ging aan zijn bureau zitten en vermeed, de weduwe aan te zien. „Ja, Meerendonk", zei deze nerveus. „Maar 'k weet niet hoe ik beginnen moet. Deze stap heeft mij een paar slapelooze nachten gekost. Maar eindelijk heb ik de stoute schoenen aan getrokken." Meerendonk begreep alles. Hij had nog de stille hoop gekoesterd, dat het iets anders zou zijn. Maar deze inleiding was voldoende. Hij was verloren. Juffrouw Mieras wachtte even, omdat zij meende, dat Meerendonk spreken zou, haar met een enkel woord zou aanmoedigen. Nog altijd kón zij het niet gelooven Maar Meerendonk sprak geen woord. Hij durfde niet, was bang voor zijn eigen stem geluid. Ook staarde hij recht vóór zich uit. Het werd de weduwe bang om het hart. Doch zij moest nu doorzetten. Aanvankelijk had zij eenvoudig haar effecten willen terugvragen met de mededeeling, dat zij die verzilveren wilde. Maar die pertinente leugen kon zij niet op de lippen nemen. Tenslotte had zij het beter gevonden, open en rond voor de zaak uit te komen. Als er van het gerucht niets waar bleek, zouden zij beiden er eens om lachen en het was afgeloopen. Zóó had zij gedacht. Mbar het eigenaardige optreden van Meerendonk gaf haar bijna zeker heid, dat iets niet in den haak was. Nóg sprak hij geen woord. „Ja", aarzelde zij, „men heeft mij verteld, dat ge den laatsten tijd er heel slecht voor staat." „Hecht u ook al geloof aan die praatjes vroeg Meerendonk plotseling., Hij had zich beheerscht. Mischien kon hij Jiaar, al stuitte het hem geweldig tegen de borst, om den tuin leiden. „Neen, ik kan het niet gelooven. 't Zou me, als het waar was, vreeselijk voor u spijten. Maar u begrijpt, dat ik graag zekerheid had, in het geval, waarin ik tegenover u en u tegenover mij verkeert. Anders had ik er natuurlijk niet mee te maken." „Wie heeft u dat meegedeeld vroeg hij op den man af. „Mijn zwager Veenman heeft mij gewaar schuwd. Hij had het uit goede bron, al kon hij het moeilijk gelooven. U begrijpt, als het waar is, dat ik liever mijn effecten maar terug heb. Ik verdenk u van niets, 'k heb er geen reden toe", haastte zij zich te zeggen, „maar terwille van de zuiverheid is het beter. Het is mij niet gemakkelijk gevallen, hierheen te komen, maar 'k moet toch ook rekenen met mijn belangen, die ik niet mag verwaarloozen, 'k Hoog nu maar dat u mij kunt gerust stellen en dat er van het gerucht niets waar is." „Iets van het gerucht is wel waar, juffrouw Mieras", zei Meerendonk. „Ik heb tegenslag .gehad, doordat anderen, die ik geholpen had, mij stroppen hebben bezorgd. Maar dat betee kent niet, dat er reden voor ongerustheid behoeft te zijn. Er is werkelijk geen reden voor u, om uw effecten terug te vragen." De bezoekster hoorde in zijn woorden weife ling. Hij sprak niet uit volle overtuiging. Haar besluit stond nu vast: zij zou de effecten mee nemen, zelfs op gevaar af, dat hij er zeer ont stemd over zou zijn. Dan was zij in ieder geval verantwoord. ,,'k Ben blij dit te vernemen", zeide zij. „Uw toestand wordt erg zwart afgeschilderd, 't Komt weer eens uit, dat de menschen er altijd een massa bij doen." „Zoo is het", vond ook Meerendonk. Hij voelde zich wat opgelucht. Het scheen, dat de weduwe Mieras gerustgesteld was. Maar oogenblikkelijk daarop was het, alsof hij door den grond zakte, met stoel en al. Want hij hoorde haar zeggen: ,,'k Hoop, dat u uw zaken spoedig in het reine hebt. Maar me dunkt het beter, en mijn zwager vindt dat ook, dat ik mijn effecten meeneem. Uw ontvang bewijs heb ik meegebracht." Nerveus zocht zij in haar taschje. Met ontzaggelijke inspanning van krachten, elke zenuw in zijn lichaam trilde er van, be- heerschte Meerendonk zich. „Waarom zoudt u ze meenemen vroeg hij, bijna toonloos. „Dat is toch een ongemotiveerd wantrouwen „Neen, Meerendonk" antwoordde zij op vas ten toon nu, „wantrouwen is het niet, 'k geef er u mijn woord op. 'k Heb er niet de minste reden toe. Maar maar", zij wist nu niet goed het rechte woord te vinden, „maar wij allen zijn zondige menschen. Als u in financieele moei lijkheden zit, dan zou het kunnen gebeuren, dat .(Wordt vervolgd). f

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1929 | | pagina 2