ÖGGELAARV,
STEVAER
PU ROL M gumd enSnyutnden.
Langs een diepen weg
PERDE BLAD
Voor allen die Sukkelen
FEUILLETON
Zaterdag 16 November 1929. No. 3590
Buitenland.
Gemengd Nieuws.
SERENADE
Uit de Pers.
Mijnhardt'sLaxeertabletten
PERftPOND
IN HOC-SIGNO WSES
Da laarmarkt te Sommelsdljk.
Woensdag 6 November j.l. was het Veemarkt
te Sommelsdijk op het eiland Flakkee.
De aanvoer was niet bijzonder groot, doch
over het algemeen was de kwaliteit van het vee
vrij goed te noemen.
Het aantal bedroeg plm. 200 stuks en wegens
de hoogere prijzen van het vee in de laatste
weken, was de handel niet vlot.
Toch waren er sommige kooplieden, die zoo
goed als los kwamen, zooals men dat in de
Veehandelswereld noemt.
Voorheen was die markt veel drukker, om
reden de aanvoer toen veel .grooter was en het
gebeurde zelfs wel, dat haast alles, wat aan
gevoerd werd, een anderen baas kreeg.
Dat de handel dit jaar niet zoo vlot was,
heeft verschillende oorzaken.
Het gaat de landbouwers dit jaar financieel
bijzonder slecht.
De opbrengst" aan K.G. en H.L., H.A. is dit
jaar bijzonder groot en overschrijdt ver het
middelmatige, vandaar: veel werk aan den
winkel en vanzelf sprekend ontstaan daardoor
dure werkloonen.
De pachten zijn reeds hoog, dus een Flak-
keesche Landbouwer moet veel ontvangen, wil
hij het noodige voor zich en de zijnen kunnen
verdienen. Nu doet zich dit najaar helaas iets
voor, dat bijzonder schadelijk is, en wel d i t,
dat schier alle landbouwproducten zeer laag
in prijs staan. Ja zelfs zoo, dat die prijzen vóór
den oorlog, toen pacht, werkloonen, eigen le
vensonderhoud en uitgaven enz. veel en veel
minder waren, ook nog niet voldoende waren
geweest, om de zaak te laten rendeerén.
Daarbij denkt ieder landbouwer op Flakkee
nog aan de laatste winters, toen hij aan 't vee,
dat hij opstalde, óf niet gewonnen, óf verloren
heeft.
Maar hoe het ook zij, een feit is, dat er dit
jaar op Flakkee aanmerkelijk minder vee aan
gekocht, dus ook minder opgestald wordt, dan
vorige jaren.
Vroeger moest een landbouwer op Flakkee
vee houden om mest te maken, momenteel
zïjn er vele landbouwers, die als het ware de
stalmest geheel uitschakelen (dit ziet men voor
al onder de jonge landbouwers) en alleen
hulp-kunstmeststoffen gebruiken.
M. i. is dit beslist niet goed, niet voor-
deelig, doch daar zal ik hier niet verder over
uitweiden.
Aan deze veemarkt is ook een verloting ver
bonden van vee, paarden, landbouw- en huis
houdelijke artikelen, welke verloting zeer gunstig
bekend staat.
Alleen zouden wij gaarne zien, dat de Com
missie van aankoop meer rekening hield met
degenen, die in hoofdzaak deze veemarkt in
stand houden en dat zijn de veehandela
ren, die daar met groote kwantums vee ver
schijnen, waardoor door hen dikwijls een groot
finantieel offer gebracht wordt.
Wij vertrouwen, dat deze kleine opmerking
een goed'erf weerklank moge vinden. Zeer
gaarne wil ik hier nog aan toevoegen, dat de
landbouw op Flakkee op hoog peil staat, doch
de finantieele uitkomsten der landerijen zijn oor
zaak, dat door de meeste Landbouwers in Flak
kee de veestapel niet zoo waardevol meer be
schouwd wordt als voorheen.
■"Moge degenen, die dezen winter op Flakkee
vee opstallen, daarmede goede finantieele resul
taten bereiken, mogelijk komen er dan aldaar
in 't vervolg weer meer weiden en neemt het
opstallen van vee dan vanzelf toe.
„Een oude Sommelsdijker".
(„De Vee- en Vleeschandel")
manie ongerust maakt.
De neurologen krijg'en te doen met vrouwen,
die haar zenuwen met langdurige uithongering
verwoest hebben. In vele gevallen is de schade
niet meer te herstellen en tal van bekende
vrouwen in de uitgaande kringen te Londen
worden gewaar, dat zij behalve haar gezond
heid, ook haar knappe uiterlijk kwijt zijn. Haar
holle oogen en uitgeteerde lichamen zijn niet
meer met schoonheidsmiddelen te camoufleeren.
Zij lijken wandelende geraamten.
In haar hartstochtelijk verlang'en naar mager
heid hebben ook jonge vrouwen van de aris
tocratie tijdens het vasten azijn bij liters ge
dronken en op vruchtensappen het leven trach
ten te houden. Eén meisje heeft maanden lang
op rauwe appelen geleefd.
Zulke vrouwen grijpen naar cocktails, de
vergiftigste vorm van alcoholhoudende dranken,
DRAISMA-VANVALKENBURG'S
DE VERMAGERINGSKUREN DER
VROUWEN.
De geneeskundige medewerker van de Sunday
Express slaat alarm' over de noodlottige ge
volgen van de felle vermageringskuren waaraan
zoovele vrouwen en meisjes zich onderworpen
hebben, om een „jongenslijn" te krijgen of in
stand tp houden. Hij verzekert, dat men zich
in geneeskundige kringen ernstig over deze
als opwekkingsmiddel en eindigen met morphine
én cocaïne.
Het is hoog tijd, meent de geneeskundige me
dewerker, om een kruistocht te gen vermage
ringskuren, cocktails en verdoovende middelen
onder de vrouwen te beginnen.
GEVAARLIJK SPEELGOED.
In de gemeente Aracs had een veertienjarig
meisje op het veld een onontplofbare granaat
gevonden en mee genomen naar huis. Haar
moeder wees haar op het gevaarlijke van het
projectiel, waarop het kind de granaat weg
gooide. Deze ontplofte en het meisje, haar moe
der en een achtjarig broertje werdén doodelijk
gewond. Vijf andere menschen in de nabijheid
liepen eveneens min of meer ernstige verwon
dingen op.
ZIJN VROUW VERBRAND.
Bewoners van een huis te Montauban vonden
in den kelder het geheel verkoolde lijk van een
bewoonster van het huis. Zij stelden onmiddellijk
de politie in kennis van hun vondst en na eenig
onderzoek werd de echtgenoot van het slacht
offer gearresteerd. De man ontkende eerst, iets
van de zaak af te weten, doch legde eindelijk
een volledige bekentenis af. Hij verklaarde,
eenige dagen tevoién dronken te zijn thuisge
komen, waarover zijn vrouw hem verwijten
maakte. Hij geraakte daardoor zoo in woede,
dat hij zijn vrouw doodsloeg. Ten einde zijn
daad te verbergen bracht hij het lijk naar den
kelder, begoot het met petroleum en verbrandde
het.
GROOTE BRAND IN CANADA.
Te Three Rivers, in de provincie Quebec, is
een gedeelte van het St. Jozef-seminarie door
brand verwoest.
De schade wordt op een half millioen dollars
geraamd, maar er is niemand omgekomen.
VANDALEN IN AUTO'S.
In een Engelsch blad wordt bitter geklaagd
over het vandalisme van week-end-menschen,
die er met auto's op uittrekken en het hout
gewas van bessen en Warén berooven en op an
dere wijze ontheisteren.
Op mooie plekjes als Burnham Beeches Hayes
Common en Ashridge Forest moeten beuken en
hulsten het zwaar ontgelden. Het ergste is de
plundering van azalea-struiken, waarvan het
blad om de roode tint een bijzondere aantrek
kelijkheid voor deze menschen heeft. Nadat alle
takken er af gerukt zijn, kunnen deze struiken
niet meer op hun verhaal komen en moeten
zij stervén.
Men spoort alle vrienden van de natuur aan,
de nummers van auto's op te nemen, waarmee
zulke vandalen rondtrekken.
De Automobile Association denkt er ook over
een oproeping te verspreiden om hare leden om
medewerking te vragen en tot beteugeling van
het euvel op te wekken.
„WAT ZULLEN DE BUREN WEL
ZEGGEN 3"
Ik bezit een groote aardige tasch voor bood
schappen, van peau de Suéde. Men kan haar
héél klein opvouwen, door een kunstig knoo-
pen-arrangemént, want zij is het handig werk
van nijvere handen voor een liefdadigheids ba
zaar. Maar óók kan men haar héél groot en
wijd maken, indien ze véél moet bergen.
Vanochtend nu had ik haar in de hand, in
hare volle breedte en lengte; en ze was dik-
uitgezet óók.
„Maar zóó kunt u toch niet op straat gaan",
zei mijn gedienstige, die met mij op goeden voet
is, en zich dus wel eens een extra woordje ver
oorlooft.
„Waarom niet?" vroeg ik verbaasd. „Is er
iets niet in orde aan me
„Die tasch bedoel ik", zei ze, bijna ver
wijtend. „Daarmee kunt u toch niet loopen, zoo
overdag! Wat zullen de buren wel zeggen?!"
Ik geloof, dat er geen stad is in ons land,
waarin de menschen zóó bang zijn voor wat
„deb uren zullen zeggen", als Den HaagIn
dat speciale opzicht zijn we nog wel echt
dorpsch
Waarschijnlijk komt het, omdat de menschen
hier zoo ontzettend véél tijd hebben om elkaar
te begluren liefst nog door het typisch-
Hollandsche spionnetje
Ik zei haar, dat ik er precies dezelfde om
ben, of ik met een groote of met een kleine
tasch uitga, en vertrok.
Des middags vroeg de. gedienstige me een
paar uren vrij. Er warén nu zulke voordeelige
uitverkoopen. En ze moest volstrekt 'n nieuwe
japon hebben.
Ik zag haar uitgaan. Natuurlijk zóó naar de
allerlaatste mode als alleen een Haagsch dienst
meisje het maar zijn kanfijn-leeren lage
schoentjes, in de kleur van haar met een hoogen
namaak-bont-kraag versierden mantel, en een
coquet soort Lindberg-hoedje op het wel ver
zorgde bobby-kapsel.
In haar hand droeg óók zij een vrij groote
tasch. Maar deze was beschilderd met groote
letters: „Muziek
Daarin wordt straks geheimzinnig het japon
netje thuis gebracht. En misschien nog méér
inkoopen.
Want, in een tasch, waarop „Muziek" staat,
kan je, hier in Den Haag, gerust alles ver
stoppen, al heeft het ook meer te maken met
aardappelen en groenten, dan met muziek.
Dón moeten „de buren" zwijgen.
Dan is de s c h ij n gered
Dan ben je-een Haagsche „dame".
Msb.
ANTHRACIETLOODS IN BRAND.
In den nacht van Woensdag op Donderdag
tegen 2 uur is te Amsterdam brand uitgebroken
in de opslagplaats van brandstoffen van de Ne-
derl. Anthracietmaatschappij, aan den Schinkel,
op de emplacementen van het station Willems
park. Hoe de brand ontstaan is, is niet bekend;
in zeer korten tijd had het vuur, voedsel vindend
in deo pgeslagen voorraden turf en steenkolen,
zich over het grootste gedeelte van de 40 meter
breede loods uitgebreid. Hoog sloegen de vlam
men uit het dak z.oodat de hemel aan de Zuid-
Westelijke zijde der stad in een rossen gloed
stond.
De brandweer, die met veel materiaal was
uitgerukt, kon het fel brandende gebouw over
de spoorrails moeilijk met de motorspuiten be
reiken, zoodat de slangen over grooten afstand
moesten worden uitgelegd. In den laaienden
vuurovén zijn ontzaglijke massa's water gewor
pen, waarmee het vuur bijna even snel bedwon
gen was als het om zich heen had gegrepen.
Van de loods is slechts een derde gedeelte over;
groote hoeveelheden turf en steenkolen zijn ver
loren gegaan.
DE ONBEWAAKTE OVERWEG.
Op den onbewaakten overweg aan den Has-
selaarweg gte Heer Hugowaard werd een auto,
bestuurd door een reiziger van den fourage-
handelaar Timmerman te St. Pancras, door een
trein gegrepen en vernield. De bestuurder kwam
er met verwondingendoor glasscherven af.
Niet vanTosselli maar van Pijpeman
Mijn lieve Juffrouw Bestevaer,
Ik sta hier weer te smachten.
Toe, mijn lieve schattebout,
Laat me toch niet wachten!
Zeker, er zijn heel wat vrouwen.
Die ik óók zou kunnen trouwen.
Doch beminnen doe ik maar
Mijn geliefde Bestevaerl
Het vervolg op dit verhaal
Vertellen we een andermaal.
U moet ook* eens Bestevaer's
Rooktabak rooken, om Pijpeman's
voorliefde te begrijpen.
FURI ëN.
Te Amsterdam ontstond in een huis aan den
O.Z. Voorburgwal twist tusschen twee vrouwen.
De eene, die dronken was, gaf de andere een
vuistslag. De aangevallene greep een mes en
bracht haar tegenstandster een steek toe, welke
niet heel ernstig was. De gestokene werd ver
bonden en de steekster moet later brommen.
EEN DOODE GAST.
Toen een hotelhouder te Sluis (Z.) een lo
geergast ging wekken, die den avond te voren
in het hotel was aangekomen, kreeg hij geen
gehoor. Men gaf daar verder geen acht op,
denkende, dat de man nog sliep, doch toen men
eenigen tijd daarna nog geen gehoor kreeg,
waarschuwde men de politie, die bij het betreden
van de logeerkamer den man, geheel gekleed,
dood op het bed vond. Uit geen enkel stuk kon
men de afkomst van den vreemdeling gewaar
worden. Uit alles kon men opmaken, dat hij
uit zeer gegoeden kring moet voortkomen. Bij
zijn komst sprak hij Fransch, zoodat het den
kelijk een Belg of Franschman is.
EEN DAG VOL ONGELUKKEN.
Tengevolge van het spoorwegongeluk te Uit
geest kwam te Den Helder de trein van 9.37
nagenoeg leeg aan. Hij werd te 11.26 gevolgd
door eén volgtrein, die een aantal reizigers aan
bracht. Deze volgtrein heeft nabij Noord-Schar-
woude een auto aangereden, welker bestuurder
licht verwond werd. Het merkwaardige is, dat
op dezen trein dezelfde hoofdconducteur dienst
deed, die des morgens het spoorwegongeluk te
Uitgeest medemaakte.
DOOR DE TRAM GEDOOD.
Te Nijega (Smallingerlanr) is de 20-jarige
mej. T. Deelstra door een tram van de Ned.
Tramweg Mij. overreden en gedood.
ERNSTIGE BEDRIJFSSTORING.
Tengevolge van het afscheuren van een fléns-
kraag in de hoofdstroomleiding liep Maandag
avond tegen half zeven op de mijn Laura de
stoom uit de ketels weg, waardoor het geheele
bedrijf kwam stil te liggen. Het duurde tot
omstreeks 11 uur voor het werk met behulp
der bestaande reserve-leiding kon worden hervat
Voorzichtigheidshalve had men de arbeiders
van den middagdienst naar boven laten komen.
De nachtdienst daalde slechts ten deele af. Per
soonlijke ongelukken kwamen niet voor.
'T LANDHUISJE.
De federatie van de S. D. A. P.
heeft het besluit der Raadsfractie,
dat de heer J, ter Laan den heer
Heykoop als Wethouder zou op
volgen, goedgekeurd, na heengestapt
te zijn over het bezwaar, dat het op
treden van p.g. Ter Laan als Wet
houder met zich zal brengen, dat hij
als lijstaanvoerder bij de Kamerver
kiezingen voor het district Rotterdam
Dordrecht en als leider der Rotter-
damsche Raadsfractie voortaan gemist
zal moeten worden.
(„Voorwaarts").
In het „Friesch Dagblad" schreef eenige jaren
geleden „Uitkijk" het volgende
,,'k Zal nu es gratis les geven.
En wel, hoe men als publiek persoon de
publieke zaak gebruiken kan, om privatelijk
uit 't publieke melkbeest 'n eerlijk-verdiénd em
mertje-vól te melken, levenslang en zóó,
dat het „vetgehalte" steeds hooger wordt.
Ge voegt u natuurlijk bij de S.D.A.P.o p-
komende partij; wordt meegerekend; heeft be
trekkelijk weinig beschikbaar bestuursmateriaal
en dus wel goede kansen.
Ge begint als ambtenaar van den Staat.
Zijt ge daar eenige jaren geweest en hebt
ge u vijtig er in geoefend alles te zeggen,
wat u voor den mond komt, dan wordt ge
Kamerlid.
Ambtenaars-wachtgeld: 'n dikke 2000 pop.
Ge vestigt u in een provincie-stad; wordt
er wethouder ad en zijt jarenlang als amb
tenaar Kamerlid wethouder een echte
vergulde „proletariër".
Straks verlaat gij uw burcht.
Verhuist naar de residentie; maar neemt mee
een levenslang wethouderspensioen van ruim
1500 pop, terwijl inmiddels 't Kamergeld op
vijfduizend is gebracht.
Het leukste, van het heele geval is
Gij geniet geen centtraktement 1
Reken maar na en tel maar op
Gij geniet 2000 gulden „wachtgeld".
Gij ontvangt 1500 gulden „pensioen".
Gij krijgt 5000 gulden „schadeloosstelling".
Gij kost 880 gulden „abonnement": eerste
klasse op 't spoor, gij kunt dus niet zeg
gen, dat de publieke zaak u windeieren legt;
integendeel, echte Barneveldsche met gele
schaal maar -salaris krijgt gij niet 1
En wat wel 't mooiste is
Gij kunt nu in het Haagje opnieuw beginnen:
't Volgend jaar Raadslid worden; u tot wet
houder gekozen zien, als een der andere partij-
genooten achter de groene tafel misschien wat
hooger opschuift; gij kunt na een bepaald aan-
met Verstopping of moeilijken, tragen en
onregelmatigen Stoelgang zijn
onmisbaar. Werken vlug zonder kramp of pijn.
Bij Apothekers en Drogisten. Doos 60 ct.
tal jaren 'n twééde wethouderspensioen hebben
ingeschoten en als dan de Staten van Zuid-
Holland es ooit naar Links mochten omgaan,
dan kunt gij, wijl gij de publieke koe vróég
begonnen zijt te melken nog 'n poos „Gede
puteerde" zijnnet zoolang tot gij ook d i e
betrekking met pensioen verlaat én uw laatste
levensjaren op 'n lief „landhuisje" in het Gooi
maar vér van De Miranda's toekomstige
proletariërs-stad af doorbrengen gaat.
Mijn liefste wat wilt ge nog meer
„Uitkijk's" gratis les is uit.
Een beroemd rood wethouder-reiziger-op-
stadskosten-Kamerlid-jurist-thans bood hem er
toe de stof.
Natuurlijk is het met p.g. Jan ter Laan
heel anders.
De federatie, heenstappende over de bezwa
ren verbonden aan het aftreden van Ter Laan
als Kamerlid-lijstentrekker-fractieleider, heeft
grootere arbeidersbelangen volkomen bewust
aangevoeld in het wethouderschap-Ter Laan.
Overigens, „Uitkijk", indien hij nog leefde,
zou opnieuw gratis les kunnen gevén: Ambte
naar op wachtgeld, oud-Kamerlid met vol
pensioen, wethouder met 8000 pop salaris
en een aardig pensioen reeds na vier jaar, nou,
't is nog niet zoo slecht in deze verrotte ka
pitalistische maatschappij.
't Landhuisje is reeds in 't zicht.
(„De Standaard").
door
H. ZEEBERG.
21)
II.
De telefoon op het kantoor rinkelde.
„Meerendonk", zei de bediende en luisterde.
„O ja. Wacht u even
En tot Meerendonk: „Notaris Struman, mijn
heer."
Meerendonk schrok er van: wat had notaris
Struman met hem te maken
Maar dan lachte hij inwendig. Wat 'n gek
heid. De man belde zoo vaak op in verband
met „Boschzicht".
O, „Boschzicht"! De kas!
Alle kleur week uit zijn gezicht. Hij wankelde
ïjna naar het toestel. Het was zóó opvallend,
L bediende er van opkeek.
Maar Meerendonk herstelde zich.
„Hallo, mijnheer de notaris."
Hij luisterde naar wat deze zeide.
„Neen, neen, ik heb er geen bezwaar tegen.
Waarom zou ik Dus dan wordt de vergadering
drie weken vervroegd Dat wil dus zeggen:
over twee weken bijeenkomen Is er dan nog
behoorlijk tijd voor convoceering
„O, als u denkt, dat het nog kan, ik vind het
best, notaris."
„Ja, dat begrijp ik. Eerst nog bestuursver
gadering is zoo gewoonte. Maar deze week past
het mij toch niet. Wat zegt u
„Pas Maandag Ja, maar ik ben deze week
erg druk bezet. Wat dacht u van volgende
week Woensdag
„Goed, dan zal ik het daarop houden, notaris.
Stel u den secretaris er wel mee in kennis
„Afgesproken dus. Mijnheer Struman."
Gejaagd legde Meerendonk den haak op het
toestel.
De algemeene vergadering van „Boschzicht"
drie weken vervroegd. Wat bezielde notaris
Struman Hij moest eenigen tijd de stad uit.
Nu, dan had hij de vergadering toch wel kunnen
uitstellen Dat was toch meer gebeurd Waar
om nu die haast Meerendonk lachte. Och kom,
waarom
't Was een samenloop van omstandigheden.
Maar die hem leelijk te stade kwam, over
legde hij. Deze vervroeging beteekende, dat over
twee weken de kas aangezuiverd moest zijn,
in plaats van over vijf. Op de algemeene ver
gadering werd een commissie voor controle be
noemd, die, dat was gewoonte, reeds enkele
dagen later de bescheiden op zijn kantoor kwam
nazien.
Weer een moeilijkheid. Maar hier was geen
pardon. Van uitstel kon geen sprake zijn.
Verstrooid gaf hij een heel verkeerd antwoord
aan den bediende, die wat vroeg.
„Meent u dat, mijnheer vroeg deze, ver
baasd.
„Wat
De bediénde herhaalde het antwoord.
„Dat kunt u toch niet meenen
„Natuurlijk niet. Maar nu vroeg je ook naar
den bekenden weg, niet?.Val me met zulke
fratsen niet lastig
De klerk haalde lichtelijk de schouders op
wat de patroon tegenwoordig mankeerde was
hem een volslagen raadselzou het dan tóch
waar zijn, wat men mompelde waarom gingen
die wissels dan onbetaald terug dat was nog
nooit gebeurd
Meerendonk zag niet eens het verbaasde ge
zicht van den bediende; hij zat weer in het ge
sprek met notaris Struman.
Over twee weken moest de zeshonderd gulden
in kas zijn Waar moest hij ze halen Wacht,
hij zou deze week bankdirecteur Sanderse op
bellen en vragen, voor enkele weken zijn crediet
te mogen overschrijden. Die zou dat wel toestaan
Hij was zoo kwaad niet. En al die jaren stond
hij met de Bank in relatie.
Maar dwaas, driedubbel dwaas, die hij
was Sanders zat in het bestuur van „Bosch
zicht" Het zou toch dom zijn, om juist tegen
de algemeene vergadering geld op te vragen
Hij moest eens het een met het ander in verband
brengen.
Neen, dat was uitgesloten. Maar hoe dan
Des avonds had Meerendonk weer eén van
zijn trieste buien, die het samenzijn in den hui-
selijken kring drukten
Maar toen, op de slaapkamer, zijn vrouw
hem naar de reden vroeg, zeide hij„Niets bij
zonders, Bet. 't Gaat wel weer over. 't Komt
wel in orde."
Het was het stereotiepe antwoord.
Het maakte geen indruk meer op Mevrouw
Meerendonk, die al den dag gedrukt werd door
den somberen gemoedstoestand van haar man,
die maar geen verklaring gaf.
III.
„Heeft iemand op- of aanmerkingen, of iets
te vragen naar aanleiding yan het verslag van
den penningmeester vroeg de Voorzitter, no
taris Struman.
Ja, men had énkele vragen. Maar ze waren
van ondergeschikten, niet beteekenisvollen aard.
En Meerendonk beantwoordde ze afdoende.
„Dan spreek ik zeker namens u allen, als ik
den penningmeester dank zeg voor het accurate
beheer Tot leden der commissie voor het na
zien der rekeningen en de kasopname benoem
ik de heeren Aartsen, Van Velden en ons be
stuurslid, mijnheer Sanderse. Ik vertrouw, dat
zij spoedig hun werk zullen verrichten, dan is
dat ook weer afgedaan. Mijnheer Meerendonk
wil met de heeren wel een dag bepalen
Meerendonk knikte.
De verdere werkzaamheden hadden een vlot
verloop. Niet heel veel later liepen de heeren
Struman en Sanderse op straat, in druk gesprek
gewikkeld.
„Het loopt deze week af, niet waar vroeg
de eerste.
„Zeker, zeker, 'k Heb met Meerendonk afge
sproken, dat wij Zaterdag op zijn kantoor zullen
komen."
„O, dan is het in orde. Ge weet, waarom ik
op spoedige afwikkeling prijs stel."
„Ik kan het niet gelooven," zeide de heer
Sanderse.
,,'k Zeg immers niet, dat het zoo is. 'k Ge
loof het ook niet. Maar dat neemt niet weg, dat
goede controle noodzakelijk is. Dat is het altijd,
maar nu speciaal. Hoe gaat dat, u weet het ook
wel Meerendonk heeft het volle vertrouwen
allicht geschiedt het onderzoek vluchtig. Dat
mag nu niet. Vandaar, dat ik u in de commissie
heb benoemd."
„U dénkt
„Ik denk niets, heusch. 'k Heb niet één ver
moeden. Maar het is een feit, dat Meerendonk
finantieel in moeilijkheden verkeert, dat is mij
bekend. De man heeft er zelf geen schuld aan.
dat staat vast. Tenminste niet direct. Wel in
direct. Hij was te goed van vertrouwen. Dat
heeft reeds menig zakenman den nekslag ge
geven. En waar hij nu penningmeester is van
een instelling als „Boschzicht", daar kon hij in
verleiding komen. Vandaar is controle gewenscht
Hij moet dat voelen, zonder dat er één woord
over valt. Ik verdenk hem niet. Er is niet de
minste reden toe. Ik spreek alleen uit voorzorg."
,,'k Begrijp er alles van, notaris."
„Hij heeft ruim duizend gulden in kas. Ik
kreeg den indruk, dat hij dat thuis heeft en niet
geheel of ten deele op de Bank. Zulk een
bedrag is veel te hoog."
,,'k Zal het nazien, notaris. Als het zoo is,
zal ik hem in overweging geven, het bedrag
naar de Bank te brengen."
„Goed, goed. Maar natuurlijk voorzichtig,
nietwaar
„Jawel, dat komt wel goed."
,,'k Zou niet gaarne willen, dat hij maar eenig
vermoeden ging koesteren."
,,'t Zou jammer zijn, als Meerendonk er onder
ging," meende de heer Sanderse.
„Kom, kom. zoo'n vaart loopt het niet. De
moeilijkheden zijn maar van tijdelijken aard. Hij
moet oppassen, dat is de chose."
De bankdirecteur ging er niet verder op in.
Alleen knoopte hij de overigens vage mede-
deelingen van notaris Struman in zijn oorhij
was verantwoordelijk voor de Bank Meeren
donk kreeg, voorloopig althans, vast niet meer
crediet, dan hij had.
IV.
„Nu heeren, nu de sigaren aangestoken zijn.
kunnen wij zeker wel beginnen vroeg Meeren
donk.
Hij haalde de boeken en een stapel rekeningen
en kwitanties, alles betrekking hebbende op
„Boschzicht", voor den dag en legde ze neer
voor den heer Sanderse.
Ruim twee uren waren de leden der com
missie bezig. De heeren Aartsen en Van Velden
wilden het met een Franschen slag doen, maar
de Bankdirecteur keer alles, onverstoorbaar, met
pijnlijke nauwgezetheid na.
„Men kan wel zien, dat het uw dagelijksch
beroep is", merkte de heer Aartsen, schertsend
op.
„Waarom vroeg de heer Sanderse. „Zoo
moet het altijd gebeuren. Mijnheer Meerendonk
ziet er ook geen bewijs van wantrouwen in.
Natuurlijk stelt hij het, als penningmeester, op
prijs, dat de zaken nauwkeurig worden gecon
troleerd. Het is zijn geld niet."
„Natuurlijk niet", haastte Meerendonk zich te
zeggen. „Hoe nauwkeuriger het nagezien wordt,
hoe liever het mij is. Dan ben ik eerst goed ver
antwoord. Bovendien is een vergissing mijner
zijds altijd mogelijk."
(Wordt vervolgd).
