I
Antire volutionair
Orgaan
voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden.
J. H. BUiJS
HUMI
Ëmmm.
BOER
IN HOC SIGNO VINCES
No. 3581
WOENSDAG 16 OCTOBER 1929
VISSER
IUISJE AAN
ZEEDIJK
Uit de Pers.
44ste JAARGANG
steenhouwerij
175 DOTTEWK
lundig Adviseur
llTTING elken
m
zaak koopen
1, - Telef. 8695
W. BOEKHOVEN A ZONEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentlën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers
IEHHOUEN ZONEfl
erkends Boekhandelaren.
209 SommelsflliH..
SNLEENBANK
BELflHEn
RBIETEli
Brieven uit Amerika.
vader9en
Asjeblief!! i
rookt" als een loco motief.
HEEDENDAAI
GROSSIER:
Firma A. L. VERBRUGGE
MIDDELHARNIS.
ELECTRIFICATIE.
1
IRAQfTL
TELEF.No. 1005 en 1946
van 10 tot 1 uur
!L JACOBS
»nge - Telef. 8
m
dwinningen worden U
door het
Ichilngen kosteloos
Deze Courait verschijnt eiken WOENSDAG en 7ATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franc per post f 1.- b| vooruitbetaling.
BUITENLAND bfl vooruitbetaling f 8.50 per Jaar.
AFZONDERLIjKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
SOMMELSDIJK
Telef. latere. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die zj beslaan.
Advertentidn worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
VERSCHEEN:
|EDE DRUK VAN
H. ZEEBERG
1.90 GEBONDEN.
boekwerk van 346 pag,
:urigen prachtband.
stelliDg voor deze uit»
suitengewoon. Vóór de
ig was de Eerste Druk
:eds verkocht.
ar bij de Uitgeefster
MMELSD1JK
'tt'oon No. 236. Hf
dagelijks 8'/2 tot 10 uur
ur behalve 's Maandags»
volgens afspraak.
)UDDORP.«
lent gelden aan leden tegen
Zjj neemt gelden op te»
's»jaars ook van niet»leden.
kunnen dagelijks wor»
sgd by een der leden van
n: 3, 17 en 31 Oct., des
uur, ten huize van den
N OOSTENBRUGGE.
J?
n en middagmalen in de
tterdamsche restaurants
ie van vertrouwen is.
J?
t vertrouwen vindt in
sr»affaire
RANT P. SIMONS
renvischmarkt 12
ite Kerk, Telefoon 6341
rima kwaliteit en ook
gegeven wordt.
oudste zaak is van
cu dat u daar net en
gen matige pryzen kunt
J!
ommentaar overbodig.
le Fa. W. BOEKHO»
Zn. is in den handel
it een speciaal voor U
R SUIKERBIETEN
:bruik dezer boekjes ont'
:n kooper van veel werk
t den verkooper een goede
e. DE UITGEVERS.
SOCIALISME EN GODSDIENST.
Het Volk neemt een stuk op van iemand
uit Bodegraven, waarin wordt verteld, dat ie
mand, die lid van de Gereformeerde Kerk en
tevens S.D.A.P.'er is, door zijn kerkeraad ker-
kerlijk wordt behandeld en onder censuur is
gezet.
Het Volk vindt dat natuurlijk verschrik
kelijk, want dat lid „heeft evenwel nooit in het
gesprokene op de openbare vergaderingen, huis
houdelijke vergaderingen, of in den Raad, door
onze partijgenooten, iets kunnen vinden, dat
in strijd was met zijn godsdienstige beginselen;
daarom heeft hij de heeren dan ook steeds
geantwoord, dat hij lid bleef."
Aldus Het Volk.
Heilige onnoozelheid en kinderlijke naïviteit
toch
Socialisme en Godsdienst kunnen immers heel
goed samen gaan
Men leest het in bijna ieder blad van Het
Volk.
Maar de menschen, die zich er door van de
wijs laten brengen, moeten toch wel ziende
blind zijn
Ook al doorziet men den geest van het
socialisme als louter historisch-materialistische
levensbeschouwing niet, dan moet men als Chris
ten toch telkens wel terugschrikken, voor de
houding die de S.D.A.P. steeds weer aanneemt
tegenover den godsdienst en zijn belijders
Dezer dagen blijkt dat weer duidelijk.
De Burgemeesters van Amsterdam en Rot
terdam hebben de opvoering van een tooneel-
stuk, getiteld „Huwelijken worden in d'en hemel
gesloten", verboden.
Het is een goddeloos stuk, een ontzettende
profanie van wat een Christen het heiligst is.
Voor eenigen tijd zou hetzelfde stuk in
Weenen opgevoerd worden. De Roomschen
daar protesteerden er tegen, omdat zij het stuk
een hoon tegen den Godsdienst vonden. De li
berale en socialistische bladen vonden dat ka
baal voor niets en eischten de opvoering van
het stuk. Het einde is daar geweest, dat van
de vertooning is afgezien, daar de schouwburg
directeur de gevoelens der Roomschen niet wil
de kwetsen.
Thans krijgen we dezelfde kwestie in ons
land.
In één onzer bladen lazen we er het volgende
van
Het tooneel stelt een elegant boudoir voor,
waarin de „heilige Magdalena", voor den
spiegel staande, een nieuwe japon aanpast.
„Zijne Excellentie de heilige Petrus wordt
aangediend: een welgedane oude heer in
zwarten rok met witten baard en gouden bril
en een aktentasch treedt binnen. Tusschen
beiden wordt een gesprek gevoerd, waarin
„de heilige Magdalena" klaagt, dat ze geld
tekort komt om haar „stand" op te houden,
en „de heilige Petrus" jammert, dat zij „ons
ruïneert" en dat ook de engelen schatten van
geld kosten, In dezen trant wordt het onder
houd voortgezet (Magdalena gaat op Petrus'
schoot zitten en geeft hem een kus), tot „Zijne
Majesteit God" binnenkomt, die, als een oude
Engelsche lord gekleed, een sportkostuum,
korte broek, pijp in den mond, met een
monocle, van een partijtje golf komt. Petrus
deelt mee, dat de engelen den achturendag
verlangen en het niet slechter willen hebben
dan de menschen; dat de heilige Augustinus
zich beklaagt, dat de heilige Antonius wordt
voorgetrokken, waarop „de lieve God" ant
woordt, dat de heilige Augustinus zich maar
stil moet houden: als men zulk een leven
geleid heeft als hij, behoeft men zich niet
te beklagen. Verder zegt „de lieve God", zijn
pijpje uitkloppend, dat de tronen wankelen,
dat de monarchie op aarde heeft afgedaan,
dat zijn collega's op aarde hun koffers pakken
en dat hij, die ten slotte niet meer is dan
de vertegenwoordiger van een verouderden
staatsvorm, zich wil laten pensionneeren
Met weerzien namen we dit stjuk over. Maar
het is noodig om de oogen te openen.
En zulke gruwelijke profanatie van het aller
heiligste wordt door de S.D.A.P. ten onzent
in bescherming genomen
Het V o 1' k spot over de Burgermeesterlijke
censuur te Rotterdam. Het blad schrijft: „de
burgemeesters van de groote steden raken lang
zamerhand de kluts geheel kwijt. Nu heeft
Rotterdam het slechte voorbeeld van zijn Am-
sterdamschen collega ten opzichte van het too-
neelstuk: „Huwelijken worden in den Hemel ge
sloten", gevolgd."
En in een volg'end nummer deelt hetzelfde
blad mede, „dat ons raadslid Lühr te Rotterdam
den burgemeester schriftelijk vragen heeft ge
steld over dit verbod
En toch gaat de S.D.A.P. maar onbeschaamd
door om de menschen te vertellen, dat socia
lisme en godsdienst wel samen kunnen gaan
En het blijkt inderdaad, dat er nog menschen
zijn, die zich laten beetnemen ook
„De Vrije Westfries" driestart
HET COMMUNISTISCH AVONTUUR.
Driftig is door de Sociaal-Democraten be
streden de karakteristiek, die door de christe
lijke pers gegeven is van de landarbeidersstaking
in Oostelijk Groningen.
Het is een communistisch avontuur, hebben
de christelijke bl'ad'en eenparig gezegd.
Neen, was het antwoord der Sociaal-Demo
craten, het is een zuivere loonstrijd, gerecht
vaardigd door den lagen stand der loonen in
dit gewest en door de hooghartigheid der Old-
ambster boeren.
Reeds eerder hebben wij gewezen op allerlei
feiten, die het communistisch karakter van de
staking verrieden.
Thans komt opnieuw schril aan het licht,
hoe niet het hoofdbestuurders der moderne
landarbeidersband de leiding hebben, maar hoe
communistische elementen die hoofdbestuurders
eenvoudig terzijde zetten, en zelf de leiding
nemen.
Er zijn nieuwe pogingen gedaan om een einde
te maken aan het conflict. Een bemiddelings
voorstel-Buiskool is aanvaard door de boeren;
het is ook aanvaard door de hoofdbestuurders
van den landarbeidersbond, maar alvorens die
hoofdbestuurders hun handteekening durven
zetten, moet het bekrachtigd worden door de
leden van den bond, de stakers.
Daartoe zijn te Winschoten vergaderingen
gehouden van de stakers.
Ziet "hier hoe het volgens „Het Volk"
in dezen zeker een onvervalschten bron in
die vergaderingen toeging.
Van de eerste vergadering, bezocht door de
stakers uit Beerta 'en Omstreken, heet het
„Van zakelijkheid aan den kant der op
positie was niet veel te bespeuren, terwijl
citaten, uit de „Tribune" en de „Kommu-
nistische Gids" overgeschreven, voor argu
menten moesten doorgaan. Een kommunis-
tisch bestuurder uit Beerta beging daarbij
de fout, bloot te leggen waar het eigenlijk
om te doen was. Hij zei; „Vergadering,
blameer het hoofdbestuur en de bestuurders
van het N. V. V., door dit voorstel te ver
werpen, opdat zij niet in staat zijn straks
het land in te gaan en van de toegestane
algemeene loonsverhooging van 10 pCt. te
spreken als van een behaalde overwinning."
Juist, dat is het. Een overwinning kunrien
de kommunisten niet hebben. Zij hebben
voor hun propaganda een needrlaag noodig,
om de moderne vakvereenigingsbestuurders
bij de arbeiders in diskrediet te kunnen bren
gen. Daaraan offeren zij met een gerust ge
weten de waarachtige belangen van de massa
der arbeiders op."
Erger nog ging het toe op een vergadering,
waar stakers uit Finsterwolde aanwezig waren.
„Het Volk" zegt er van
een hel brak los. Het werd een
hysterische schreeuw- en scheldpartij. De
voor rede niet vatbaren bestormden het po
dium 'en zetten daar hun giftige uitvallen
tegen de bestuurders meer op den man af'
voort. De dolzinnigste verwijten werden ge
daan, o.a. over een chèque van een ton,
waarmee de boeren de hoofdbestuurders om
gekocht heetten te hebben en meer, nonsens-
praatjes van dien aard. De schreeuwers
wonden zich zelf en de omstanders meer en
meer op. Zeker vijftig van deze doldriftigen
stonden op het podium tegen de bestuurders
te razen te schreeuw'en en er was meer dan
één oogenblik, dat voor daadwerkelijk op
treden tegen het bestuur moest worden ge
vreesd. Stoelen werden dreigend opgeheven,
met moord werd zelfs gedreigd.
Waarschijnlijk was van het lawaai iets
naar buiten gedrongen en werd de politie
gewaarschuwd. Eerst kwam één agent, daarna
enkele marechaussees de zaal in en posteerden
zich od het podium. Dadelijk zongen de
schreeuwers toen een toontje lager 'en lang
zamerhand dropen ze af. Maar hun doel was
bereikt; ze hadden de vergadering in de war
geschopt, van argumenteering was geen spra
ke geweest. De terreur had gezegepraald."
De volgende vergaderingen hadden een iets
rustiger verloop. Maar bij die samenkomsten
was dan ook van den aanvang af een sterke
politiemacht aanwezig.
Driftig hadden de Sociaal-Democraten be
streden de karakteristiek door de christelijke
pers gegeven van de staking in Oost-Groningen.
Groot is hun verbolgenheid geweest op den
Christelijken Landarbeidersbond, die zich niet
begeven wou in dezen onheiligen •strijd.
Hevig hebben zij gefulmineerd tegen den
Christelijken Boeren- en Tuindersbond, door
wiens bemiddeling boerenjongens uit Friesland,
Overijssel en Zeeland zijn gehaald, om den
oogst te redden.
Maar thans moet de eigen pers der Sociaal-
Democraten het communistisch karakter van het
conflict erkennen, 'en zijn de hoofdbestuurders
van den sociaal-democratischen bond hun leven
nauwelijks zeker in het stakingsgebied.
Wrang zijn de vruchten, die de Socialisten
plukken van den boom, die door henzelf is
geplant.
En ten volle wordt bevestigd, dat 'de chris
telijke organisaties en de christelijke pers het
werkelijk karakter der staking van meet af heb
ben doorzien.
VOOR NIETS GESTREDEN.
Nu is dan het conflict beëindigd. Althans
voor zooveel den Ned. Landarbeidersbond be
treft.
De Socialistische leiders hebben den wel
zeer ondemocratischen moed gehad, om
ongeacht de uitspraak der stakersvergaderingen,
het voorstel-Buiskool te aanvaarden.
Nu houdt de zilveren stroom uit de kas van
het N.V.V. naar de zakken der Groninger
Communisten op, en daardoor zal de staking
wel ineenvallen. Hoe graag deze Communisten
den oorlog ook zouden willen voortzetten, zij
kunnen van den wind niet leven.
Het eind van het conflict lijkt niet op een
overwinning van den Nederlandschen Land
arbeidersbond. Het heeft veel meer weg van
een vlucht uit een wespennest.
Het resultaat, dat verkregen werd, is precies
hetzelfde, als wat op 22 Augustus werd aan-
gebod'en. Het is ook gelijk aan hetgeen de
Christelijke bond op 1 Mei reeds zonder strijd
bereikte.
Een half jaar lang is gestreden voor niets.
Een half jaar lang heeft de Ned. Landarbeiders
bond en heel de Socialistische vakbeweging een
communistisch karretje getrokken.
Voor de arbeiders is hiermee niets bereikt,
doch voor de S.D.A.P. is evenmin winst be
haald. Daarop was gehoopt. Maar het tegen
deel is verkregen. De Socialistische bestuurders
zijn uit Oost-Groningen weggehoond, en de
booze plant van het Communisme tiert er
weliger dan ooit.
Dat is de kwade vrucht van het looze spel
der Sociaal-Democraten.
KIND BLIJVEN.
De «Maasbode* schrijft
Bij de huldiging van Prof. Woltjer, ter ge»
legenheid van zijn 25»jarig hoogleeraarschap,
trad als eerste spreker op, de Rector Magni»
ficns der Vrije Universiteit Prof. Dr. Pos.
Hij verheerlijkte hem als iemand, die de
meest uiteenliggende terreinen der klassieke
philologie bestreek als kenner van het school»
wezen met name van gymnasiaal en hooger
onderwijs, en herinnerde aan den hoogen post,
waartoe Prof. Woltjer onlangs werd geroepen.
Met stoere oerkracht ment hij het veelspan
van uwe bezigheden. Al houden uw rossen
niet altijd gelijken tred, al laat gij er wel
eens een stampen van ongeduld of struikelen
van haast. Gij zwenkt toch altijd licht en
zegevierend om de steilste bochten.
We eeren in u niet alleen den geleerde,
maar ook den mensch. Gij zijt in al uw
menigvuldigheid uzelf gebleven.
Zoo sprak Prof. Pos zijn collega toe, maar
liet dan een woord volgen, dat ons ten zeerste
trof: »Ook van het kind is zooveel in u beo
waard gebleven als noodig is om zonder schade
man te zijn*.
Deze stugge werker van «stoere oerkracht«,
die op 26»jarigen leeftijd zijn intrede deed in
het hooger onderwijs, deze hoogleeraar, die
minister had kunnen zijn, bleef ook voldoende
kind.
En dat in een tijd, waarin het juist de groote
kwaal is onzer moderne jeugd, dat zij niet
lang genoeg en niet voldoende kind blijft.
Zij blijft niet voldoende kind om zonder
schade man te kunnen worden.
Onze hedendaagsche wereld krioelt van die
vroegrijpe dametjes en heertjes, die zich vol'
wassen mensch gevoelen, terwijl zij nauwelijks
aan pop of knikker zijn ontgroeid.
En het doet waarlijk innig»goed, eens een
knaap of een meisje van 14 tot 17 jaar te ont»
moeten, die nog een kind of een lollige kwa»
jongen zijn gebleven.
Een brok frissche natuur in plaats van een
fiets, ongenietbaar kunstproduct.
Goddank mogen wij vaststellen, dat de
kinderen van onze echtaoomsche gezinnen ook
het langst kind blijven.
En dat zal van het geloovig protestantsche
gezin in niet mindere mate gelden.
Wie gelooft blijft kind in den goeden zin,
zijn leven lang.
En daardoor is het vermoedelijk ook ge»
bleven de pas gehuldigde zilveren jubilaris
der Vrije Universiteit.
Beste vriend
Zooals ik vorige week schreef was mij ge
vraagd wat een „Home-Stead" is.
Dit is op zichzelf gemakkelijk te beantwoor
den. Ik heb meen ik reeds gezegd, dat Home-
Stead vertaald niet anders wil zeggen dan
„huisplaats". In Holland zegt men „Boerensteê"
of „boerderij".
Ik vermoed echter, dat de belangstellende
vrager er iets anders mee bedoeld heeft.
Hij zal wel gehoord hebben over „het op
nemen van een „Home-Stead
En dat heeft een speciale beteekenis. Want
in het algemeen genomen zijn in Amerika alle
bezittingen waar men woont en leeft en waar
van men zijn inkomsten betrekt, een „Home-
Stead".
Wat nu het „opnemen van een „Home-Stead"
•betreft kan ik het volgende mededeelen.
In het verre Westen van Amerika heeft iedere
Staat nog uitgestrekte gebieden grond liggen,
die gratis afgestaan worden aan menschen, die
er drie jaar op gewoond en gewerkt hebben.
Na drie jaar krijgt men dan de eigendomspa
pieren in handen en is men, zonder verdere
kosten eigenaar van een groote oppervlakte
grond. Dat de Gouvernementen niet karig zijn
met het weggeven van dien grond, blijkt wel
uit het feit, dat de meeste stukken die na drie
jaar in handen van een bewoner komen, een
vierkanten mijl groot zijn. Dat is ongeveer
anderhalve K.M. in het vierkantMaar nu
ontvangt ook de Spoorwegmaatschappij zijn
deel in dezen grond onder voorwaarde, dat zij
door den streek een spoorweg aanleggen. In
het Westen van Amerika moet n.l. alles per
rail vervoerd worden; een andere gelegenheid is
er niet.
Al het land dat het Gouvernement afstaat
is verdeeld in secties. Eén sectie is 640 Ameri-
kaansche acres, één acre is 160 Amerikaansche
roeden en één roede is 16J^ voet. Nu ontvangt
de Spoorwegmaatschappij om het andere stuk
zoo'n sectie land, langs den spoorweg. Dus de
helft van het land komt in eigendom bij de
.Spoorwegmaatschappij. En de andere helft komt
om de andere sectie in handen van particulieren.
Althans geleidelijk aan. Dat gebeurt niet zoo
Bij Apoth. en Drogiste®
maar in eensNu tracht de Spoorwegmaat
schappij wel, dat land weer te verkoopen aan
particulieren, maar dat gaat in den eersten tijd
niet zoo gemakkelijk, want er is plentey land
gratis te verkrijgen van het Gouvernement. Het
gevolg is dus, dat die secties land om het an
dere stuk bewoond en bebouwd worden. Het
ééne stuk van de Spoorweg blijft liggen en het
andere stuk is weer bewoond en wordt be
bouwd, althans voorzoover er homezoekers naar
gedongen hebben. Want er liggen ook ontzag
gelijke stukken waar nog nooit iemand om ge
weest is.
Maar door dit systeem ontstaat het feit, dat
alle buren, wanneer alle secties door home
zoekers bewoond worden, toch nog minstens
veertig minuten van elkander verwijderd wonen.
Niet zelden gebeurt het echter ook, dat de
naaste buurman van een Homestead'er twee of
drie uur verwijderd woont, ten gevolge van het
feit, dat .er nog veel tusschengelegen land weg
gegeven moet worden.
Al deze menschen nu zijn in een zeer bekla-
genswaardigen toestand, zooals ligt te begrijpen
valt. Zij wonen uren verwijderd van den eersten
winkel of spoorwegstation. De meesten zijn bo
vendien zeer arm en beschikken over ge'en an
der vervoermiddel dan een paard en een stoo-
tende wagen zonder veeren. Zij zijn verstoken
van kerk en school en van geneeskundige hulp
en ze derven alle comfort en missen alle ge
riefelijkheden, die het leven veraangenam'en en
waar wij als menschen. van de- twintigste eeuw
niet buiten kunnen. Het bezetten van een Home-
Stead kost een offer, dat in verreweg de meeste
gevallen te duur betaald wordt.
Ik heb deze plaatsen bezocht en wat ik er
gezien en meegemaakt heb, valt moeilijk te be
schrijven. Gebonden door de eenzaamheid
leven de Russische Polak en de Hollandsche
boer daar als 'broeders. Zij gevoelen zich als
lotgenooten
Na jaren van tobben en behelpen kan het ge
beuren dat het er iets beter wordt. Er komen
er dan geleidelijk aan meer menschen. De Ker
ken van Amerika gaan er zich dan iets mee
bemoeien, er komt een zendingspost en ofschoon
de mensch'en nog steeds ver bij elkander van
daan wonen, komt er meer samenleving onder
ling, het begint allengs meer te gelijken op een
gemeenschap. Maar het blijven altijd verstrooi-
Kosh slechts
10 of 15 d p pakje.
flv j gpurto -groningert
féwnïi iïiiï 'mif i i'i lii' Ér» I
den, die aan de menschelijke samenleving ont
vallen zijn.
Een zendingspost is hier dan ook wel op
zijn plaats
Want de geestelijke verwildering is er ver
schrikkelijk En menschen, die met het be'Ste
voornemen een Home-Stead opnemen, maken
op den diep treurigen regel geen uitzondering.
Ik heb menschen gesproken, die 's morgens met
een vracht mais en haver naar de molen gingen
op eenige uren afstands om dat te laten malen
voor hun beesten 'en' niet eer wisten dat het
Zondag was dan toen ze de molen gesloten
vonden 1
De geestelijke verwording is er grootEn zoo
ergens dan worden op die Home-Steads het
bewijs geleverd, dat wij niet buiten het insti
tuut van de Kerk kunnen.
Ik heb op een van die plaatsen een ouden
man bezocht, die in de buurt als wezenloos be
kend stond. Hij was een oude Hollandsche emi
grant, die voor tientallen jar'en naar het westen
vertrokken was. Hij ging er met zijn jonge vrouw
heen. Toen de tijd er was, dat het eerste kleintje
er komen zou, zag hij zich genoodzaakt per
paard door een sneeuwstorm been te begeven
naar zijn Russischen buurman om den bijstand
van diens vrouw te vragen. Door de sneeuw
jacht had hij oponthoud en toen hij tegen den
volgenden morgen terug kwam lag zijn vrouw
dood met het kindje bij haar.
De man woonde in een plaggen hut. Zelf
groef hij voor vrouw en kind een graf recht te
genover zijn hut en zijn levensmoed was ge
broken. Hij zat voor het venster op dat graf te
staren en zoo is hij oud geworden. Toen ik hem
sprak gaf hij inderdaad den indruk van een we
zenloos mensch, maar toen ik over Hollandsche
toestanden op kerkelijk gebied uit vroeger da
gen vertelde, scheen hij te ontwaken en bleek
dat hij zijn herinnering niet geheel verloren had.
Hij beschouwde hetgeen hem overkomen was
als een straf op zijn zonde. Hij had zijn ziel
willen verkoopen aan het stoffelijke en de gees
telijke belangen van zijn ziel en haar toekomst
daaraan willen opofferen. Daarom had God hem
zoo bezocht, meende hij.
Een Home-Stead kan ik niet zonder meer aan
raden.
Emigranten die er over denken moesten zich
voor alles in verbinding stellen met verschillende
vereenigingen die tot doel hebben hen hierbij
te helpen en die trachten verstrooiing zoovee!
mogelijk te voorkomen. Maar aanraden doe ik
het niemand Want al komt er door den arbeid
van de Kerk veel terecht, ontegenzeggelijk is
het waar, dat er nog veel meer door roekeloos
heid en onvoorzichtigheid verloren gaat, ver
loren gaat voornamelijk aan geestelijk goed.
En is de ziel niet meer dan het lichaam
Daarom die Home-Steads behoeven de Hol
landers niet aan te trekken. De Hollandsche
emigrant kan in bebouwde kringen waar kerk en
school en samenleving is, gemakkelijk terecht.
Hij kan er genoeg land koopen voor 50 en 100
dollar per acre
Nu amice ontvang de groeten van je
AMERIKAANSCHEN VRIEND
i.
De electriciteit kan bogen op een schier on-
be.grensd aantal' toepassingen. Ze geeft licht,
warmte en mechanische kracht. En wel zóó ge
makkelijk, dat al het tot voordien op technisch
gebied gepresteerde als het ware in het niet
schijnt te verzinken. Meer dan ooit geldt thans
dat onze eeuw niet alleen is de eeuw van den
stoom, van de* olie, maar veeleer van de elec
triciteit.
Hoe grooter het aantal toepassingen der elec-
