voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden.
tl nieuwe
mantel J
ooi dik Haar
Antirevolutionair
Orgaan
j FEUILLETON
Langs een diepen weg
IN HOC SIGNO YINCES
No. 3575
WOENSDAG 25 SEPTEMBER 1929
44ste JAARGANG
Gemeenteraad.
W. BOEKHOVEN A ZONEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers
Brieven uit Amerika.
Eerst
Deze Courait verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franc per post f 1.- b| vooruitbetaling.
BUITENLAND bfl vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
SOMMELSDIJK
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIËN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.— per plaatsing.
Groote letters en vignetten wordest berekend aaar de plaatsruimte, die zf beslaan.
AdvertentiSn worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
TELEURSTELLING.
j Baron van Wijnbergen bespreekt in het Zon
dagochtendblad van „De Maasbode" de Troon-
r rede en noemt den inhoud van dit staatsstuk
een „teleurstelling".
De schrijver had stellig verwacht, dat het
Kabinet zich aanstonds als een C h r i 3 t e 1 ij k
B Kabinet zou hebben aangediend en in die
verwachting is hij pijnlijk teleurgesteld.
Volkomen! kan hij onderschrijven wat „De
Standaard" hierover schreef.
En dan vervolgt hij
„Maar komend op het terrein der binnen-
landsche politiek had o. i. in de allereerste
plaats genoemd moeten worden de bestrijding
der openbare onzedelijkheid.
Zeker, dat we op sociaal gebied zijn voor
uitgegaan, moet worden toegegeven.
Dat we echter in ander opzicht maatschap
pelijk achteruit hollen is niet voor tegen
spraak vatbaar.
Wie nagaat, hoezeer de opvattingen om
trent het huwelijk zich in ongunstigen zin
wijzigen wie nagaat in welke mate de
pornographische lectuur wordt verspreid
wie nagaat tot welke resultaten de huidige
danswoede leidt wie nagaat de schande
lijke tooneelen, die langs onze kust gedurende
het badseizoen zich afspelen, moet tot het
besluit komen, dat op dit terrein de Regeering
onverwijld krachtig heeft in te grijpen, en
dat de maatregelen, hier te nemen, den voor
rang boven alle andere behooren te hebben.
Zoo ergens, dan heeft juist hier ons volk
bescherming ook van Overheidswege noodig.
Maar juist daarom hadden we te dezen op
zichte zoo gaarne een kloek en duidelijk
woord in de Troonrede vernomen, ook tot
steun van de velen, die zich met groote
moeite, toewijding en opoffering wijden aan
de stuiting van het ons volk, onze gansche
maatschappij ondermijnend kwaad.
Ook dit mocht niet zoo zijn."
Wij onderschrijven dit ten volle.
Het Kabinet, dat thans optrad werd aange
kondigd als een Kabinet zij het ook extra-
arlementair maar dan toch van beslist
|,:chtsche signatuur en beslist christelijk getint.
In de Troonrede bleek hier weinig van.
En met specifiek anti-revolutionaire wenschen
werd in het minst geen rekening gehouden.
In de laatste jaren ging onze partij al meer
de negatieve functie vervullen: het kwade zoo
veel mogelijk te stuiten.
Maar dat kan toch op den duur onze roeping
niet zijn
Daarvoor is ons anti-revolutionair beginsel te
rijk en te breed en te diep en te positief anti
thetisch.
Het zal noodig zijn, dat onze Partij zich
duidelijk voor oogen stelt, dat we los staan
van dit Kabinet, er niet de minste verwantschap
mee hebben en we in en buiten de Kamer op
duidelijke wijze laten hooren, dat er ook nog
een anti-revolutionair program van beginselen
is.
Je zult er wel geen bezwaar tegen hebben,
dat ik mijn brieven over het Amerikaansche
Boerenbedrijf nog een paar weken uitstel.
Straks worden de avonden wat langer en dan
heb je, evenals ik, meer tijd om daarover eens
rustig met elkander te spreken.
Ik zou je nu eerst nog eens over diverse
onderwerpen, waarin je ook ongetwijfeld
belang stelt, willen schrijven.
Uit de Hollandsche bladen heb ik de droe<
vige geschiedenis gelezen van de rechtelijke
dwaling, die er heeft plaats gehad en tenge.
volge waarvan er een paar menschen bijna
vijf jaar onschuldig gevangen zijn geweest.
Dit bracht mij aan het denken over de
Amerikaansche rechtspraak, die heel anders
in elkaar zit dan die van jullie in Holland.
Natuurlijk wil dat niet zeggen, dat bij ons
een rechtelijke dwaling onmogelijk zou zijn,
dat niet, dwalen doet ieder en bij geen enkel
systeem ontkomt men hier aan 1
De Amerikaansche rechtspraak is zooals
alles in Amerika veel meer democratisch
dan die bij jullie.
Wij hebben de z.g.n. »leekenrechtspraak«,
welke wordt uitgeoefend door een »Jury«.
Volgens jullie grondwet moet het onderzoek
naar het schuldig of niet schuldig zijn van
een beklaagde, plaats hebben door rechters,
die hiervoor een speciale opleiding gehad
hebben.
Bij ons is dat niet zoo.
Wanneer er bij ons een zaak berecht moet
worden, dan worden uit het gewone volk,
zonder aanzien des persoons, twaalf juryleden
benoemd. Ieder kan hiervoor in aanmerking
komen, boeren, schoenmakers, schilders, win'
keiiers, het doet er niet toe welk ambt of
ambacht men waarneemt. Wanneer men op<
geroepen wordt, moet men komen. Alleen
ernstige ziekte kan wettige verhindering zijn,
maar dan moet men een bewijs van den arts
hebben.
Ik zelf heb het, nog niet lang geleden mee*
gemaakt, wel niet als juryrlid, maar als getuige.
Enkele jaren geleden heb ik eens in de jury
gezeten. En dat is niets ongewoons, ieder
Amerikaansch burger overkomt dat op zijn tijd.
Van het laatste geval zal ik, omdat mij dit
pog versch in het geheugen ligt, iets vertellen,
je kunt dan zien, hoe het er bij ons naar
toe gaat.
Mijn buurman had brand gehad en daar
mijn zoon en ik daar spoedig bij waren zagen
we het verloop van dat vuurtje.
Drie maanden later vroeg die zelfde boer
echtscheiding aan, wat hij ook verkreeg; het
scheen echter niet volgens den wensch van
zijn dierbare wederhelft te wezen, want zij
klaagde hem aan bij den rechter en beschul»
digde hem er van dat hij zelf zijn boeltje in
brand gestoken had, om het geld uit de ver»
zekering machtig te worden. Daar zijn ge.
bouwen veel te hoog verzekerd waren en hij
ook niet zoo gunstig bekend stond, werd het
geval rechtelijk onderzocht. Ik moest toen met
mijn zoon voorkomen om te verklaren wat
wij gezien hadden. Deze dagvaarding gaat uit
van een man die door het volk gekozen wordt.
Dit is ook typisch Amerikaansch. Verscheidene
ambtenaren worden door het volk zelf ge»
kozen. Ook de burgemeester (bij ons een ge»
wone kruidenier) wordt door het volk ge»
kozen. Onze burgemeester heeft maar een 300
Dollar en de zaken marcheeren best 1 Ik krijg
den indruk dat er bij ons niet zoo veel aan
ambtenenarij weg gaat als bij jullie.
Dit echter tusschen haakjes 1
Die zelfde man die ons dagvaardde als ge
tuigen, had mijn buurman, in wat men bij
jullie noemt voorarrest gezet; wanneer hij
hiervoor termen aanwezig acht, heeft hij hier»
toe de bevoegdheid. Het is echter ook mogelijk
en bij mijn buurman is dat gebeurd, dat men
een garantie stort. Voor mijn buurman moest
10.000 dollar gestort worden, waarop hij tot
den dag der rechtzitting vrijgelaten werd.
Wij gingen dan op den dag der rechtzitting
naar het gerechtsgebouw. Klokslag 9 uur riep
een agent van politie dat alle aanwezigen
moesten gaan staan. De rechter zei toen met
luider stem »Heary I heary 1 heary 1 The
Court of Ottawa Country is now in session« 1
wat zeggen wilHoort 1 hoort 1 hoort 1 het
gerechtshof van Ottawa neemt zitting!
Twaalf der aanwezigen werden hierop onder»
vraagd of zij iets van den brand afwisten en
of zij den beklaagde kenden, en toen bleek
dat noch het een noch het ander het geval was,
werd hun den eed afgenomen en moesten ze
beloven dat zij als jury»leden naar waarheid
zouden handelen. Hierop namen zij plaats
als ook de rechter en de advocaten van beide
partijende beklaagde en de getuigen werden
hierop ondervraagd door de advocaten, waarbij
de rechter en de juryleden aandachtig luiste»
ren. Na afloop zegt de rechter tot de twaalf
jurydedenGij hebt alles gehoordmaak nu
onder U uit of de beklaagde schuldig is of
niet.
Daarna werden zij in een kamer gelaten.
Dit vertrek wordt gesloten, zelfs de ramen
worden afgesloten, opdat men van buiten
geen teekenen kan geven om de juryleden
te beïnvloeden. In deze kamer wordt hen
ROTTERDAM, Hoogstraat, hoek Spui
DEN HAAG, Alléén „Modehuis"-Hofweg 6
eten en drinken gebracht en als zij voldoende
beraadslaagd hebben, wordt de rechter hiervan
in kennis gesteld en deze vraagt den jury»
leden een voor een af wat hun oordeel is
spreken zij zonder uitzondering het »schuldig«
uit, dan legt de rechter de straf op die door
het strafwetboek wordt voorgeschreven. Maar
als er êén jurylid is die het «onschuldig»
uitspreekt, dan gaat de beklaagde ook vrij
uit en mag hem geen straf opgelegd worden.
Natuurlijk staat het recht van hooger beroep
open.
De juryleden hebben hiermee hun taak
volbracht en zijn weer gewone burgermen»
schen 1
Ik wil nu we toch hierover spreken ook
iets zeggen over de doodstraf bij ons.
Deze bestaat niet meer in alle staten, in de
meeste staten is zij afgeschaft.
Waar zij nog bestaat heeft men met andere
staten waar de doodstraf is, een gemeenschappe»
lijke beul.' Typeerend is dat deze beul ver»
antwoordelijk blijft voor zijn daad. Hij moet
zelf overtuigd zijn dat de misdadiger de dood'
straf verdiend heeft. Indien iemand onschuldig
zou gedood worden en dit later zou blijken,
blijft de beul verantwoordelijk voor zijn daad,
en zou deze vervolgbaar zijn 1 Daarom dient
de beul, mede voor eigen veiligheid beslist
cle overtuiging te hebben dat de veroordeelde
werkelijk schuldig is.
Bij ons hebben we de bekende selectrische
stoel» ofschoon' enkele staten ook nog de
doodstraf door verworging kennen.
Ik heb in den Staat New»York dezen stoel
gezien. Het is een vreeselijk gezicht I
Beide armen en voeten worden met zware
riemen aan den stoel bevestigd. De voeten
rusten op een koperen plaat. De veroordeelde
krijgt een helm op het hoofd. De beul drukt
op een knopje en de veroordeelde verliest in
minder dan geen tijd het leven.
Er wordt veel over deze wijze van terecht»
stelling gesproken en geschreven. Ik onthoud
mij van een oordeel.
Zeker is dat deze manier van terechtstelling
minder afzichtelijk is dan de doodstraf door
verworging, zooals o.m. in Chicago wordt
toegepast.
Bij ons in Amerika is men streng in de
handhaving der wet. Twee maal heb ik ie»
mand levenslang zien veroordeelen en dat om
misdrijven waarvoor men bij jullie veel mil»
dere straffen zou opleggen. Het publiek
werkt hier niet zoo tegen. Over het algemeen
staat het aan de zijde van de rechtbank. Ook
al weer een gevolg van den diep ingewortelden
gemeenschapszin die den Amerikaan eigen is.
Maar daarover schrijf ik later wel eens 1
Vele groeten van je
AMERIKAANSCHE VRIEND.
Vergadering van den Gemeenteraad van
M1DDELHARNIS op Vrijdag 20 Sept.
des nam. half vier uur.
De vergadering wordt geopend met gebed
door den Voorzitter, burgemeester Den Hollan
der, waarna de notulen worden voorgelezen en
onveranderd worden vastgesteld.
De VOORZITTER deelt mede, dat van de
Vereen, tot stichting en instandhouding van een
school met den Bijbel op Ned. Herv. grondslag
een verzoek is ingekomen om gelden beschik
baar te stellen voor den bouw van een Ned.
Herv. School.
Op voorstel van den VOORZITTER wordt
dit in handen van B. 'en W. gesteld voor nader
onderzoek en prae-advies. De school zal ge
bouwd worden op een perceel grond achter den
proeftuin. Voorzitter is burgemeester Sterk, en
secretaris de heer P. Wielhouwer.
Aan de orde is benoeming van een onder
wijzeres aan de Jongensschool. De voordracht
luidt
No. 1 M. P. Joppe te Stellendam; no. 2 J.
Hartensveld te Sommelsdijk, no. 3 I. v. d. Burg
te Rockanje.
De vergadering gaat ruim een uur in geheime
zitting om deze voordracht te bespreken.
Benoemd wordt met algemeene stemmen Mej.
J. Hartensveld te Sommelsdijk.
Besloten wordt twee geldleeningen, resp. van
8750 en 37000.* aan te gaan tegen 5
bij de Maatschappij Gemeente-Crediet te Am
sterdam tot bestrijding der kosten van gemeente
werken.
B. en W. krijgen machtiging tot wijziging en
overschrijving van de gemeente-begrooting.
In de rondvraag wijst de heer STRUIJK er
op. dat hij volgens het persverslag in de vorige
vergadering tegen het verleenen van rentelooze
aandeelen aan de lagere landbouwschool ge
stemd zou hebben. Dat is niet juist. Spr. is van
bet groote belang dier school doordrongen en
heeft voor gestemd.
Hierop sluit de Voorzitter de vergadering.
Als men zoo nu en dan des morgens
slechts een weinig Pu rol even tusschen
de handen wrijft, dan wordt dit bij het
[uitstrijken door het haar onmiddellijk daarin op
genomen en het gevolg hiervan is dat Uw haar
mooier en dikker wordt en bovend ien nahet kam
men den geheelen dag keurig blijft zitten,
Verslag van de Raadsvergadering der
gemeente GOEDEREEDE op 20 Sept.
1929, n.m. 7.30 uur.
Voorzitter de Burgemeester J. A. Charbon.
Aanwezig alle leden.
De notulen der vorige vergadering werden
gelezen en onveranderd vastgesteld.
In de eerste plaats deelt de VOORZITTER
mede, dat C. M. Orgers-de Ronde den 13 Sept.
j.l. voor rekening der gemeente is opgenomen
in het Sint Joris Gasthuis te Delft.
Komt in behandeling de adressen van het be
stuur der vereeniging tot bevordering van het
landbouwonderwijs op Goedereede en Over-
flakkee, om een renteloos aandeel van 1000.—
voor de stichting van een Lagere Landbouw
school, met woning voor het Hoofd en een
proeftuin, waaromtrent in de vorige vergadering
de stemmen staakten.
door
H. ZEEBERG.
„Heb je er bezwaar tegen een eindje op te
cj wandelen vroeg Henk aan de beide dames.
s Dinsdags na Pinkster, het was een ver-
B rassend-zomersche dag, waren zij naar Scheve-
ij ningen gewandeld, waar het bizonder druk was.
„Langs het strand vroeg Trude. „Ja, dat
B lijkt mij aardig, 'k Mag zoo graag die 'aan-
komende zee hooren ruischen."
„Hebben jullie er dan bezwaar tegen, om
alleen te gaan?" vroeg Gretha, gevat.
„Waarom was Trude's wedervraag, die
I natuurlijk klonk, maar het niet was.
„Dan ga ik in het dorp even een kennis op-
I zoeken. Dat had al lang moeten wezen. Het kan
nu zonder bezwaar."
„Goed", zei Henk. „Als Trude het tenminste
goed vindt."
Trude had niet den moed om „ne'eri" te zeg-
I gen. Want in haar hart vond zij het best.
t Was een verrassing voor haar geweest,
B Hen zij hoorde, dat het Duitsche reisje van
B Henk plotseling afgebroken moest worden te
M Arnhem.
Den dag, na de ontvangst van het telegram,
was hij thuis gekomen, nog diep onder den
B indruk van het gebeurde in Arnhem. Gekweld
B door hevige pijnen was zijn vriend in Arnhem
uitgestapt. Hij kon onmogelijk verder reizen. Zij
kudden een dokter geraadpleegd, die onmiddel-
lijke opname in het ziekenhuis noodzakelijk oor-
j I deelde. Nog geen uur daarna, het was Henk of
K het een droom was, lag zijn reisgenoot op de
operatietafel; heftige blindedarm-ontsteking.
Dien nacht was hij te Arnhem gebleven. Den
volgenden morgen vertelde men hem aan het
ziekenhuis, dat het gevaar geweken was: de
operatie was goed gelukt. Mede door het snel
ingrijpen, zou de patiënt spoedig genezen zijn.'
Inmiddels waren familieleden van zijn vriend,
door hem telegrafisch gewaarschuwd, gearri
veerd en kon hij naar Den Haag terugkeeren,
achterlatend de boodschap, dat hij over eenige
dagen kom'en zou, om den patiënt te bezoeken.
Hij had eerst willen blijven, maar dat verlangde
men niet van hem. Temeer niet, daar het ver
blijf in het ziekenhuis wel eenige dagen duren
zou.
Zoo waren Henk en Trude toch bij elkaar,
geheel ongedacht. Trude was er volkomen mee
verzoend. De hartelijke sfeer in het kleine huis
gezin der Van Stralens verkwikte haar buiten
mate. Zij had Henk leeren kennen van een
zijde, zooals zij hem nog niet kende: die van
den omgang in eigen woning, hartelijk, voor
komend, eenvoudig en waar.
„Maar waar zien we je dan terug vroeg
Henk.
„Hoe laat is het nu
„Vier uur."
„Nu, laat ons zeggen: vijf uur op het Gevers
Deynootplein bij de tramhalte. Zijn jullie er dan
nog niet, dan kom ik jullie wel tegemoet langs
denzelfden weg, die wij zooeven gekomen zijn",
stelde Gretha voor.
Tegenwerpingen verwachtte zij blijkbaar niet,
want bij haar laatste woorden liep zij al weg.
„Accoord riep Henk en stapte met Trude
door het mulle zand, naar de zee, waar het
zand vast was, omdat de vloed opzetten kwam.
Aanvankelijk zonder een woord te spreken
liepen zij voort in Noordelijke richting.
Zoo nu en dan ontmoetten zij enkele wande
laars.
Henk liep het gebeurde te Arnhem te ver
tellen.
„Hoe broos ons leven toch is", zei hij. „Kern
gezond schijnbaar ging mijn vriend met mij op
reis. Wij stelden ons er alles van voor, van
het mooie reisje. En zie, thans ligt hij in het
ziekenhuis."
„Heerlijk, dat het nog zoo goed afgeloopen
is", vond Trude.
„Ja", zei Henk, „ik had ook met een doode
kunnen terugkeeren."
'n Oogenblik was het stil. In de omgeving was
niemand te bespeuren.
Trude stond stil en keek naar het grillig spel
der golven. Met onstuimige kracht kwamen zij
aanrollen, om dan weer terug te keeren. Maar
geheel keerden zij niet terug. Gestadig kroop
het water hooger op het strand. Over e'en half
uur zouden ze hier niet meer kunnen staan.
„Pas op, Trude riep Henk en pakte haar
bij den arm.
Juist zou een aanrollende golf over haar
schoenen spoelen.
Met een klein gilletje sprong Trude terug,
lachend over het spel.
Henk had haar arm nog niet losgelaten.
Trude keek hem aan. Diep zag hij haar in
do oogen. Zij sloeg de hare neer, kleurde sterk,
terwijl haar hart bonsde.
,,'n Mensch is egoïstisch van aard", begon
Henk opeens, zonder inleiding. „Wil je wel
gelooven, Trude, dat, achteraf, bet gebeurde te
Arnhem mij niet onwelkom was
Onder het spreken was hij naar de duinen
gewandeld, wadend weer door het mulle zand.
Trude vroeg niet „waarom". Het antwoord,
zij voelde het kom'en, zou immers vanzelf
spreken
„Weet je waarom 7" vroeg Henk.
Haar hoofd ging dieper naar beneden. Hij
mocht haar de gewaarwordingen niet van het
gpzicht lezen.
Henk wachtte haar antwoord niet af.
„Omdat ik dan jou niet ontmoet zou hebben.
En daar was mij veel, daar was mij alles aan
gelegen."
Plotseling nam hij haar in zijn armen en
«kuste haar. Met een zucht liet zij het toe,
„Nu ben je mijn meisje, hé vroeg hij.
In-gelukkig knikte zij van: „ja".
Toen zetten zij zich neer tegen de duinhelling.
„Je arme vriend", lachte Trude wat later.
„Blij zijn met zijn lot. 't Is toch schande, Henk!"
„Het kwam mij toch goed te pas Maar dat
is gekheid, Trui. Het is heel erg voor hem.
Mijn bedoeling was, dezen zomer in Midstad
belet te vragen."
,,'k Dacht het wel. Ik wachtte op je", zei Trui,
eenvoudig.
„Weet je, hoe lang ik al van je houdt 7"
vroeg hij.
„Neen", zei ze.
„Van het eerste oogenblik, dat ik je bij jullie
thuis onder aan de trap ontmoette."
„Bestaat niet", vond Trude.
„Tóch waar", bevestigde hij. „Je óógen, die
deden 't em, Truitje", lachte hij dan.
Vol welbehagen luisterde Trude naar zijn
woorden, in haar hart den Heere dankend, dat
Hij het zoo wel had gemaakt met haar. Naar
Henk was haar hart uitgegaan. Hij had den weg
zóó afgebakend, dat zij hem den hare noemen
mocht en hij haar de zijne.
Eenigen tijd later klonk, heel in de verte, het
geluid eener klok.
„Half zes", zei Henk, langs zijn neus weg.
Verschrikt sprong Trude op.
„En wij zouden Gretha om vijf uur ontmoe
ten."
„Ja. <Jat komt er van", lachte hij, geamuseerd
van haar verschrikt gelaat. „Daar zal wat op
zitten straks, denk ik. Laat eens zien", hij tuurde
naar de richting van Scheveningen, „ja waar
lijk, daar komt zij aangestapt. Berg je nu maar."
„Laat ons maar gauw gaan. Anders moet zij
nog zoo ver loopen", vond Trude.
Van verre riep Gretha al, met gemaakte ver
ontwaardiging in haar stem: „Jullie zijn mooie
jongens. Is me dat laten loopen."
„Je aanstaande schoonzus, Greet", antwoord
de Henk.
De openhartige Greet toonde niet de minste
verrassing
Onstuimig viel zij Trude om dén hals en zei
lachend: „Ik dacht het wel. 'k Was het vijfde
rad aan den wagen en daarom smeerde ik 'em,
hoewel ik wist, dat ik een vervelend uurtje zou
krijgen zoo moederziel, alleen".
„Maar je was toch op bezoek vroeg Trude
verwonderd.
„Jawel, maar ik wist, dat die kennis niet thuis
was. 'k Ben er niet eens geweest, 'k Heb maar
wat op de Pier zitten droomen."
„Arm kind", spotte Henk. „En wij zaten zoo
gelukkig bij elkaar, niet Trude
„Ja, dat kan ik mij voorstellen", zei Gretha,
lachend. Zij zag er niet bepaald als een slacht
offer uit.
„Maar laat ons nu maar gauw naar moe
gaan", stelde zij voor. „Wat zal zij blij zijn."
„En ik ga het vanavond nog naar huis schrij
ven", zei Trude opgewekt. „Daar hebben ze al
lont geroken."
„Hebben ze er wel eens over gepraat vroeg
Greet.
,,'k Heb het zooeven al aan Henk gezegd",
antwoordde Trude. „Vader en Moeder weten
et alles van. Henk is welkom als schoonzoon."
ZEVENDE HOOFDSTUK.
Met ontzetting keek Meerendonk den spreker
die tegenover hem in zijn kantoor zat aan.
„Ja, Meerendonk. Het is een zware gang voor
me. 'k Heb dien al maar uitgesteld, hoewel mijn
vrouw en ik overtuigd waren, dat ik hem doen
moest. Je weet het nu. Aan den eenen kant ver
licht het mij. Het moest er uit. Maar aan den
anderen kant voel ik, hoe ik je een klap toe-
br'eng, al wil ik hopen, dat, op den duur, de
zaak nog in het reine komt. Je zult inzien, hoe
ik zelf er onder lijd."
„Vertel me precies, hoe je gehandeld hebt",
zei Meerendonk, kort.
Langzamerhand kwam hij tot zichzelf.
(Wordt vervolgd).
