Antirevolutionair
Orgaan
voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden.
WEK Zn.
AbdusïroOP
1
a
IN HOC SIGNO VINCES
Weet gij dat
tnleenbank
No. 3314
ZATERDAG 26 MAART 1927
42STE JAARGANG
kken en
dules
ERKEsi
terdam|
EERSTE BLAD.
Bedroevend.
Op den Uitkijk.
moriaam-bav
1
ia
IRIIIS—SOmmELSDIJK"
leent gelden aan leden
)Ct. 's-jaars. Ze neemt
:gen 3,75 pCt. 's-jaars,
:t-leden. Voorschotten
e 1 ij k s aangevraagd
;en der leden van het
ilegenheid tot inbreng-
iling van gelden eiken
ïagavooovan 8-8 uur
den kassier D.J0PPECZ.
>IJK. 23842
W. BOEKHOVEN ZONEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers
ekend lage
in het oude J
*d. Magazijn B
'STRAAT 73 6*
lal met meer
00 modellen 1
is en platen altijd ruim
in den Boekhandel
Bedroevend is dat in ons gewest de
strijd voor stembus voornamelijk moet
gaan tegen hen die feitelijk ons het
naast zijn.
§|Dat doet pijn.
En hoe gaarne zouden wij zwijgen
tegen die dwalende broeders en al
onze krachten concentreeren op onzen
grooten gemeenschappelijken vijand, die
thans de grootste en voornaamste pro
vincie onzes lands bedreigt, het Socia
lisme.
Hoe heerlijk zou het zijn, indien wij
als voorheen, schouder aan schouder
.«^nden optrekken tegen de wassende
^£room van het socialisme, dat het
heiligste wat wij bezitten met voeten
vertreden wil.
Het mag niet zoo zijn.
Het is bedroevend.
Maar als men De Banier van Ds.
Kersten in handen krijgt, b.v. het blad
van Donderdag 17 Maart, en men weet
dat helaas velen uit onze streek hem
volgen, dan is spreken plicht.
Wij moeten ons weren tegen de
leiders der S. G. P., die blijkbaar al
hun pijlen scherpen en in de bitterste
gal doopen om ze op de Anti Rev.
Partij af te schieten.
Ds. Kersten schrijft dat de strijd tegen
on- en bijgeloof gaat, maar in zijn blad
kent hij geen enkelen vijand dan de
partij die hij- zegt het naast te staan.
Kolom aan kolom worden volge
schreven over de A.-R. Partij. Alle
'fenolen worden over haar uitgegoten.
Tegen het ongeloof richt men zich
niet, het bijgeloof spaart men, maar de
A.-R. Partij moet het ontgelden.
Bedroevend
En als Ds. Kersten dan nog in zijn
blad schrijft: „Men zal geen wapen
tegen ons ontzien", dan vragen wij ons
afop wiens lippen passen deze woor
den, op die der A.-R. Partij of die
der S. G. P.
Het is niet de A.-R. Partij die zich
keert tegen de S. G. P., maar deze
werpt zich met geweld op ons. Week
in week uit bekampt men de A.-R. Partij
en nu het weer tegen de verkiezingen,
gaat, worden alle wapenen gescherpt
en alle krachten gemobiliseerd alléén
en uitsluitend tegen de A.-R. Partij,
wel wetend, dat de S. G. P. haar
bouwstoffen uit onze Partij betrekken
moet.
Zulke tactiek doet pijn.
Wij gaan thans niet op alles wat ons
ten laste wordt gelegd in. Het zijn
meest oude grieven, stokpaardjes, die
tegen de verkiezing weer uit de rommel
kast gehaald werden en dapper bereden
worden. Meermalen hebben ook wij de
A.-R. Partij tegen de aanvallen der
S. G. P. verdedigd.
Waar De Banier al zeer mede schermt
dit eene willen wij noemen is
het feit, dat onze fractie in Zuid-Holland
meehielp den heer Schaper te verkiezen
als lid van Ged. Staten.
Zóóver durft de Banierschrijver te
gaan dat hij zegt, dat als straks de S. D.
A. P. versterkt in de Prov. Staten terug
keert, dat voor 90 °/0 (zegge negentig
procent de schuld van de Christelijke
partijen is.
En dat alleen omdat zij den heer Scha
per als lid van Ged. Staten hebben
verkozen
Dèt zijn de wapenen der Staatk.
Geref. 1
Hoe durft Ds. Kersten nog klagen
dat men geen wapen tegen hem zal
ontzien
De A.-R. Partij heeft niet anders
gedaan dan de politiek van Groen ge-
volgd, zooals de heer Schouten heeft
uiteengezet. Wanneer een gekozen
lichaam als de Prov. Staten hun dage-
lijksch bestuur kiezen, is het niet meer
dan billijk, dat dit bestuur het beeld
der Staten weerspiegelt.
iets anders is het wat de S. G. P.
bij de Eerste Kamer gedaan heeft. Het
uitkomen met eigen candidaten is ooi
zaak geweest dat links een zetel meer
kreeg
Dat is erger.
Wat de A.-R. Partij deed was niet
anders dan in de meeste gemeenteraden
plaats heeft bij de verkiezing van het
College van B. en W. Men houdt ge
woon rekening met de samenstelling
van het verkiezend college.
De S. G. P. versterkt de partijen
van Ongeloof en Revolutie in de volks
vertegenwoordiging.
De Banierschrijver zegt„zijn er woor
den om uit te drukken de schade welke
juist hierdoor is toegebracht aan het
Christelijk beginsel, waarvoor de kie
zers zijn in 't vuur gebracht?"
Prachtig sluiten deze woorden op de
tactiek der S. G. P. zelve.
En dit ziet het men alleen bij de
verkiezing der Eerste Kamer.
Naar menschelijke berekening zal
door het uitkomen met eigen lijsten in de
provinciën 'Noord-Brabant en Gelder
land door de S. G. P. Rome en de
S. D. A. P. versterkt worden, de par
tijen van on- en bijgeloof waartegen
men heet te strijden.
Ds. Kersten pocht op hetgeen 11
November 1925 gebeurt is.
En dan laat hij er direct op volgen
„Kiezer wat wi't gij Geen sterking
der revolutiemachten. Zij brengen uw
gewest ten val. Geen krachtig Rome.
Eenmaal vocht zich ons volk vrij ten
koste van goed en bloed. Geen slappe
z.g.n. Christelijke politiek".
Maar wat heeft 11 November '25
nader gebracht tot de vervulling dezer
wenschen
De Revolutiemachten zijn eer ver
sterkt dan verzwakt. De kracht van
Rome is in het minst niet geschokt.
En als men spreekt van slappe Chris
telijke politiek, dan heeft ons juist het
Kabinet dat na 11 Nov. '25 optrad ons
dit gebracht!
En dan komt Ds. Barth van Alphen
in hetzelfde nummer met een „kort
woord ter gelegenheid der a,s. ver
kiezingen".
Hij geeft een citaat van Groen.
Zóó wekt men den schijn dat de
politiek van dezen Christen-Staatsman
wordt voortgezet.
En, niets is minder waar.
De levensarbeid van (ïroen van
Prinsterer wordt door de Leiders der
S. G. P. stuk voor stuk afgebroken.
Het werk van Groen wordt verloo
chend.
Groen was de geestelijke vader der
Coalitie.
Geheel zijn leven drong, hij op sa
menwerking met de Room,sche Staats
partij aan.
Hij wist dat „in beginsel ieder
Christen Anti-Rev. is" en hij erkende
„dat er onder de R -Kath. uitstekende
A.-R. mannen" waren. Hij doorzag met
zijn scherpe blik dat de strijd op het
politieke erf niet was Roomsch of
onroomsch maar geloof of ongeloof".
De S. G. P. deelt dat standpunt niet.
Ds. Kersten stelt zvch hiermee te
genover Groen, den stichter Anti-Rev.
partij.
Daarom is het misleidend in De
Banier nog den schijn te wekken dat
men geesteskind van Groen is, terwijl
inderdaad met man en macht Groen's
levenswerk wordt afgebroken.
Wij duiden onze eenvoudige men-
schen niet euvel dat zij zich laten
misleiden. Maar de leiders der S. G.
P. stellen wij er verantwoordelijk voor.
Nogmaals, het is bedroevend,, dat
wij ons telkens weer tegen hen, die
naast ons moesten staan, ons verde
digen moeten.
Maar de noodzakelijkheid dwingt.
Wij hopen, dat onder het eenvoudige
volk van de S. G. P., waaronder er
zijn die vroeger trouw optrokken onder
de banier onzer partij, zich zullen be
denken.
Het gaat om hoogst gewichtige zaken.
Meer dan ooit is het noodzakelijk
dat we één zijn. Als Zuid-Holland in
handen van Links komt, zal de S. D.
A. P. de teugels in handen nemen.
Laat ons schouder aan schouder
staan.
Leent het oor niet aan de zaaiers
der verdeeldheid.
Maar zoeken wij hetgeen ons sa
menbindt.
Eerst in ons bidvertrek, maar dan
ook in het openbaar in het strijdperk
van dit leven.
Reclame-Mededeelingen.
ook Uw merk zal zijn.
||-
«Si mj
y
234
Geheel Flakkee
kent
B AKELA ARS
Schelpen voor
tuinpaden en kip'
pen. Thans wor»
•ders franco thuis geleverd.
Witte besteld, worden
i uitgevoerd. Zendt brief»
ilk doel,
bevelend,
VAR Co. Ouddorp
ertes worden gegeven voor
:n, Gemeenten enz.
Deze Courait verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMhNTSPRIJS per drie maanden franco per post f 1.— bfl vooruitbetaling.
BUITENLAND bfl vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIjKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
SoMMELSDIJX
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIËN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die z5 beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
isil
1MELSDIJK
V De Vergadering van Dinsdag, 29
Maart.
Hetgeen reeds met vrij groote zekerheid
vaststond, is, jammer genoeg, weer op losse
schroeven gezet.
Het is niet zeker dat Zijne Exc. de Heer
Colijn naar Flakkee komen zal.
Het is mogelijk, dat hij, als voorzitter van
een der afdeelingen der Eerste Kamer, juist
Dinsdag moet presideeren. In dat geval zal
de Heer Colijn niet kunnen komen.
Er is echter voor gezorgd dat, mocht
dit onverhoopt het geval zijn, de vergadering
van Dinsdag op denzelfden tijd en dezelfde
plaats toch zal dooorgaan.
In plaats van de Heer Colijn zal dan op»
treden de Heer Th. Heukels, lid van Ged.
Staten van Zuid»Hollaud. De heer Heukels is
een bekende figuur, een vaardig spreker, een
stoere werker voor de Anti<Rev. partij
Laat ons allen, van geheel Flakkee, trouw
opkomen, zwakken en twijfelenden medebren»
gen, opdat er van deze vergadering bezieling
moge uitgaan voor de komende dagen.
Nadruk verboden.
Dat is altijd een moeilijk te regelen materie.
Ik bedoel den landarbeid.
Volgens de bladen hebben de landarbeiders»
bonden zich gewend tot den Minister van
Arbeid om ook voor den landbouw te ver»
krijgen een wettelijkea regeling van den ar»
beidstijd. Naast dit verzoek hebben zij echter
den Minister ook een denkbeeld gegeven
omtrent de wijze, waarop de regeling zou
kunnen plaats hebben.
De Minister heeft het plan ter advies voor»
gelegd aan de landbouworganisatie.
Als hoofdtrek van het ontworpen plan mag
men stellen het bepalen van hel maximum
aantal uren per jaar door de wet en het over»
laten van de verdere verdeeling dier uren over
hef jaar aan de wederzijdsche organisaties in
samenwerking.
Bedoeld is, dat eer) zekere mate van zelf»
werkzaamheid der bedrijven wordt mogelijk
gemaakt, binnen vast omschreven wettelijke
grenzen.
Zoo kan volgens art. 28, sub. 7 van de
Arbeidswet een vakvereeniging van werkgevers
en een dito van arbeiders in gemeenschappelijk
overleg een plan voorleggen aan den Minister,
hetwelk deze kan overnemen.
Bij zulk een plan kan afgeweken worden
van het voorschrift omtrent verbod van Zon»
dagsarbeid, omtrent den vrijen Zaterdagnamid»
dag, omtrent den arbeidsduur van 8'/2 uur
per dag en 48 uur per week als maximum en
verbod van nachtarbeid. Van deze regels kan
een onderling overleg afwijken. Maar de af»
wijkingen moeten zich bewegen binnen be»
paalde grenzen. Volwassen arbeiders mogen
niet langer werken dan 2500 uren per jaar,
11 uten per dag, 62 per week. Zoo komt de
meerdere bewegingsvrijheid neer op het ver»
schuiven van arbeidsuren van bepaalde weken
naar andere weken, van bepaalde dagen naar
andere dagen, zonder dat, over het geheele
jaar berekend, de arbeider er bij verliest. Zoo
is de regeling soepeler, meer aangetast aan
het bedrijf. Beide partijen uit het bedrijf kun»
nen door onderling overleg die meer soepele
bepalingen voor bet bedrijf in toepassing doen
komen.
In 't kort heb ik hier de bedoeling weer»
gegeven.
Zooals men ziet wijkt het zeer van de ge»
wone regeling in de arbeidswet af.
40 cent per regel.
Avd BIGGELAARsGsROOSEMDAAL8''
Het is feitelijk een geheel nieuw systeem.
Wat ook niet anders kon.
Wil men ook den landarbeid wettelijk be»
schermen dat moet hiervoor iets aparts gemaakt
worden, omdat landarbeid nu eenmaal met
geen enkele andere arbeid te vergelijken is.
Het is hier de plaats niet om een beoor»
deeling van deze plannen der regeering te geven.
Ook weet ik Diet of het praktisch veel ver»
schil voor den landarbeider zal maken. De
grenzen waarbinnen patroon en knecht zich
bewegen kunnen, zijn zóó ruim, dat er van
binding schier geen sprake is.
Terecht merkte een blad op dat wil het
bedrijf in den zomer de werkzaamheden op
85 uren per week en 's winters op 25 uren
per week maken, deze regeling geen verhinde»
ring biedt, mits er gemiddeld maar niet meer
dan 55 uren per week wordt gemaakt. En wil
men den arbeid ophoopen op sommige dagen,
zoodat er 20 uren per dag wordt gemaakt,
geen bezwaar, als men maar binnen het jaar»
lijksch aantal uren van 52 X 55 wil blijven.
Natuurlijk moet den regeling wel zoo ruim
mogelijk zijn. Het landbouwbedrijf is afhanke»
lijk van seizoen en weder.
De wetgever kan niet dan onder groote
reserve hier regelend optreden.
Zóó wordt hier dus veel, heel veel ter regeling
tusschen boer en knecht overgelaten.
Op zichzelf heel mooi.
Alle wettelijke regeling is een noodzakelijk
kwaad.
De wet is er om der zonde wille.
Dat wij in onze dagen zoo bekneld zijn
geraakt in allerlei sociale bepalingen en rege»
lingen is er om der zonde wille.
Is dit wel eens goed tot ons doordrongen
Nooit zou de wetgever in het teedere sociale
leven hebben ingegrepen, indien de verhouding
tusschen patroon en arbeider steeds normaal
geweest was.
Maar dat heeft veel te wenschen overgelaten.
Laat helaas nu nóg veel te wenschen over.
En wat wel het allertreurigste is, is het feit
dat men in het sociale leven, in de verhouding
tusschen patroon en knecht vaak niet den
christen van den niet»christen kan onderschei»
den. En juist hier wordt door het ongeloof
zoo nauwlettend op de daden van christen»
patroons en christen»arbeiders acht geslagen.
Als men de socialistische bladen bijhoudt valt
het telkens op hoe gauw deze pers er bij is
om onrechtvaardige daden van christen»pa»
troons te onderstrepen.
Waartoe zij ook ten volle recht hebben.
Want de christen moet zich wel vooral hier
als christen laten kennen.
De Heilige Schrift houdt zich dan ook
zoowel in het Oude» als Nieuwe Testament
soms breedvoerig met de verhouding tusschen
patroon en arbeider bezig. Gods Woord geeft
duidelijk aan hoe God deze verhouding heb»
ben wil. Wij worden hieromtrent niet in het
onzekere gelaten. Gelijk wij allen ook wel
weten.
Het is dan ook een groote aanklacht tegen
alle christen»patroons en «arbeiders die zich
niet aan den eisch Gods houden, doch in deze
zaak geheel wereldgelijkvormig geworden zijn.
Gods Heiligen Naam wordt er door gelasterd
en de uitbreiding van Gods Koninkrijk er door
tegengestaan.
nu is juist het landleven zoo uitnemend
geschikt om duidelijk te laten uitkomen hóé
God wil dat christen»patroon en «arbeider
naast elkander staan zullen.
In de groote fabriekssteden, waar de patroons
het personeel niet eens persoonlijk kennen,
is het gecompliceerder, maar op het platteland,
vooral in het landbouwbedrijf is dat nog on»
giveer precies als voor twintig eeuwen, ten
tijde van Christus' omwandelingen op aarde.
Zooals ik zei, is het heel moeilijk voor de
Overheid den landarbeid aan wettelijke regeling
te onderwerpen.
Ook al omdat het onderscheid tusschen den
landbouw op de eene plaats en de andere vaak
zoo heel groot is. Men is ook gebonden aan
de landsoorten en men weet dat die in ons
kleine landje zóó uiteenloopen als in geen
enkel ander land ter wereld.
Veel moet dus worden overgelaten aan het
particuliere leven en dat legt een groote ver»
antwoordelijkbeid op boer en knecht.
Nu weten wij allen wel dat de sociale toe»
standen op het platteland soms nog veel te
wenschen overlaten. Dikwijls ook buiten de
schuld van patroon en arbeider. Het is nu
eenmaal zoo dat beiden afhankelijk zijn van
het bedrijf en dat dit bedrijf dikwijls zeer
wisselvallig is.
Maar dat is een reden te meer om toenade
ring te zoeken.
Toenadering in .den weg der organisatie.
Toenadering in den weg der christelijke
organisatie.
Dat is eisch van iederen christen»landbouwer
en evenzeer eisch van iederen chr.»landarbeider.
Velen begrijpen dit nog niet recht, en hebben
gij Uw luchtwegen
kunt ontsmetten en
desljjm oplossen met
een verkeerd oordeel over de christelijke orga»
nisatie. Het komt nog maar al te veel voor
dat men het leven in verschillennde vakjes
verdeelt. Voor het godsdienstige en christelijke
leven acht men de kerk goed, maar daarmee
dan ook afgeloopen. In de week leeft men in
een ander vakje. Dan komt de materialische
mensch voor den dag. Ieder zorgt dan voor
het zijne en tracht dit op de beste manier te
vermeerderen. Daarom is de boer lid van aller»
lei organisaties op stoffelijk gebied en neemt
hij het zijn knecht kwalijk als hij zich bij een
vakvereeniging aansluit. Immers, zoo redeneert
men, boer en knecht hebben tegenstrijdige
belangen, de boer wil het loon zoo laag mogelijk
houden en de knecht wil het zoo hoog mo»
gelijk opvoeren.
Hierin schuilt dus een tegenstrijdigheid.
En nu is het waar dat de socialistische vak»
vereenigen het ook zoo zien. Dat zijn zuivere
materialistische bonden die de belangen van
één klasse beoogen. Daarom gaat de S.D.A.P.
ook uit van den klassestrijdleer. Zij organiseert
de arbeiders tegen de patroons.
En zoo ziet men in vele plattelandsgemeenten
het wonderlijke gebeuren, dat patroon en
arbeider 's Zondags in dezelfde kerk zich onder
de bediening van het Woord begeven, dus
één zijn, en in de week tegenover elkander
gaan staan in een strijd van er op of er onder.
Dat is het leven verdeelen in vakjes.
Men leeft tegenstrijdig, verdeelt het leven.
En dat is in strijd met Gods Woord.
Ons leven moet één zijn. God eischt alle
dagen, alle uren onzes levens voor zich op.
Dat is de Gereformeerde levensbeschouwing.
Het Calvinisme is kort saam te vatten in
deze woorden Te staan met geheel zijn leven
voor Gods aangezicht. Het leven is niet te
deelen in een geestelijk en een materialistisch
leven. Al wat gij doet, doet dat tot eere Gods,
Van al onze daden moeten wij rekenschap
afleggen, het zij goed het zij kwaad.
Daarom verwerpen wij den klassestrijd,
daarom verwerpen wij de neutrale vakbonden,
daérom eischen wij de christelijke organisatie
voor patroon en knecht.
Ik weet wel dat er nog zijn die alle orga»
nisatie uit den booze achten, doch die kennen
het wezen der christelijke organisatie niet.
Het mooie in de christelijke organisatie is
het solidariteitsgevoel dat er in beleden wordt.
Wij zijn van één bloede, één menschelijk ge»
slacht, allen kinderen der ongehoorzaamheid,
dragen allen dezelfde last der zonde. En nu
wordt die last, voorzoover het betreft het
sociale leven, waarop immers óók de vloek
Gods rust, gemeenschappelijk gedragen. Is er
een in grooten nood, de anderen helpen
hen, wetend dat dien broeder óók lijdt voor
de anderen. Daarom is er een dragen van
elkanders lasten, omdat men belijdt samen één
schuld der zonde te dragen.
Dkt is de strekking der christelijke organisatie.
Maar zóó bezien, begrijpt men dat de or»
ganisatie van patroon en knecht geen tegen»
strijdige belangen dienen.
Samen hebben zij één belang.
In de christelijke organisatie is geen plaats
voor klassestrijd. Integendeel er is samenwer»
ken, samenzoeken, samenspreken over één
groot maatschappelijk belang. Patroon en ar»
m
fj
vJBÉ
PK,
m
W>:
■b
