11
1
t r
M«4N0ElTJföl
PUDDING
Kerk en School.
BEW HOEKTE VOOR VROUW EW ZII1TD
Voor de Vrouw.
Voor de Jeugd.
il
I
i i
,1 i
A JD'i
Uw/smaah.Uw aard,
Is'lbuigen waard.
WEft. L.C0HKM t> ZoNÏu«
DIRKSLAND
Leest de Advertentie van
Carnpfen's Stoffeerderlj
O
bi! I
■w
Y
I 1
I m
L
t
Ml
PUDDIHSFA8RIER A. J.POLAKGRONINGEN
in Klaas, of on 't aores te zeggen nae an
aore, in ze aape o zoo graag un aore na, ze
begriepe niet dat dat heelemaele verkeerd i«,
want alleen as un persoon waerluk un zelf<
standigheid bezit, gaet der kracbt van hun uut.
Noe is 't wel opmerkeluk dat personen mit
un zekere maete van zelfstandigheid aoltied
tegen de straom op motte roeie, mar dat geeft
toch ommers niks, dat taelt juust 't karakter,
de levende visch die zwemt aok wel tegen de
straom in, ierwiel de dooie visch mit de straom
meegevoerd wordt.
Aok de geestelukke verwildering gaet deur,
in maekt op ons eiland groote vorderiengen,
dat is un gevolg van ons loslaeten van de
traditie de geweunte, in noe kenne wiele wel
zegge, jae daer ha ik geen schuld an, ik doewe
aoles om 't goeie voor mien in mun kinders
te zoeken. In dat is te priezen as dat werkeluk
zoo is. Mar laete men toch niet vergete, dat
der un zekere maete van gemeenschapszin
bestaat. In noe is 't heel goed meugeluk dat
wiele onschuldig binne alhoewel je dat niet
zoo heel gauw mot zegge, want, zeit 't noe
us eerluk, bei je dan waerlnk nergens in te
kort geschoteas 't waer is, bei je gelokkig.
Ik kanne dat van mun eige niet zegge. Ik motte
tot mun schaemte zegge «Dat ik dageluks in
veule diengen struikele in te kort komme«,
in as wiele mar un recht gezicht magge haauwe
in die diengen zalle mun dat voor ons eige
wel toestemme, want as zelfs de Apostel Paulus
zen eige daerover beklaegt, laete wiele dan
toch oppasse in voorzichtig weze, om zulk
geen geestelukken haogmoed te bedrieven, in
ons eige te vleien.
Want waerluk, in ons weunt geen goed, in
zouwe wielle, dat mun niks te kort geschote
wazze, dat zou toch groote onzin weze in wel
zoo echt Remonstrantsch as je 't mar haawe
kon.
Daerom as mun op die verwildering, in op
't veriaeten van de ouwe pae-en van de groote
menigte lette, motte men aoltied deze hand
mar in ons eige boezem steke, in niet wieze
op un aore, nog minder de groote massa hard
valle, mar veuleer in veulmeer, bie ons eige
beginne, want dan zie«e mun in de zonde
van de massa onze zonde in heuljes afdwalen
wordt dan aok ons tot zonde In dan motte
mun dichte ons eige bescbuldige, in zegge,
ha ik noe waerluk aoles gedaen wat God van
mien eischt om deze menschen te waerschoe>
wen un eeuwig verderf
Vooral onze menschen die leiding motte
geven, voele dat ongetwiefeld, want hoe hooger
God ons plaetst, hoe grooter onze verant'
woordelukheid is, in as deur al onze raedsle<en
in burgemeesters dat beseft wier, zou 't er
misschien op ons eiland nog wel wat aores
uut kanne zie»e. Ik zouwe niet graag iemand
beschuldige dat 't un tekort gescboote was,
dat niet oor, mar toch gelaof ik, dat er op
inkelde diengen, wel wat meer in wat nauw»
keuriger gelet kan worre, ze doewe der uuterste
besten, om de zaeken goed te beheeren in te
regeeren, mar vooral ons Flakkeesche volk heit
geestelukke behoeften, in 't wil dat die aok
behartigt worre, ons volk wil wel geleid worre,
as 't mar deur menschen is die ze vertrouwt
in die ze der vertrouwen scbinke kan.
Mar ik dwaele of, ik had 't over onze per»
soonlukke verantwoordelukheid, eigeluk over
onze tael, mar jae hoe gaet dat, je komt van
't eene in 't ao-e, want de afval is tegenwoor»
dig zoo groot, in de zonde wordt noe zoo
openluk gedient dat je der van iest.
In noe gelaof ik dat as wiele weer us verom
kon keere tot onze Flakkeesche deugden,
mun al un heel einde opgescbote zouwe
weze. Want in de regel wordt aol 't nieuwe
hier mar klakkeloos overgenome, zachtjes an
worre mun meegevoerd. In noe stem ik wel
toe, dat 't un aore tied is as vroeger, mar
laete mun toch oppasse, want der staen groote
diengen op 't spel, vooral as wiele christenen,
waere christen magge weze, mot ons leven ons
heele leven eindeluk un protest weze tegen
de tiedgeest tegen de verwildering, dan behoeve
mun mit geen slim hoot te laopen, mar 't mot
gezie»e kenne worre an ons wat mun binne.
Dan mot aok de wareld wete wat ze an ons
heit.
Ik bedoele noe niet us un zedepreekje voor
je te schrieven, mar 't mot deze keer noe mar
us van mun harte. As wiele niet oppasse, in
as wiele niet in de weg van gehoorzaemheid
an Gods geboden wandele, zie ik de toestand
donker in, 't leit misschien wel an mun leef»
tied. Mar as God niet mit z'n Genaode kracht»
daedig komt werke in ons midden, in ons
harte komt te wederbaeren mit Zien Geest, in
aok mit die geest ons volksleven komt te be»
zielen, is aoles wat wiele doewe vruchteloos,
daerom motte mun daerom bidde. Daerom
worstele, mar aok daervoor werke in strie<ê,
strie»e vooral tegen 't sleur christemdom van
onze daegen, waer geen kracht van uut gaet,
omdat 't niet wortelt op un waer zaeligmae»
kend gelaof. As mun daer op zie»e zegge mun
»Wie is tot aol die diengen bekwaem». Jae,
eigeluk geen mensch. Joe niet in ikke niet,
uut in van ons eige, as God ons daer de
krac' ten uut vrie«e genaede niet toe verleent,
binne mun onbekwaem in die stried. Mar
God wil Ziene kracht in zwakheid volbrienge,
as wiele dat mar ootmoedug van Hem magge
vraege (dat is aok al genaode).
Laete wiele ons eige dan niet onttrekke, mar
zoo werke in zoo strieȐ dat Gods Naem der
deur verheerlukt mag worre. Dat ons eiland
de vruchten daervoor vort mag brienge, is de
wensch van de
FLAKKEËNAER.
GEREFORMEERDE KERK.
Middelharnis, v.m. 9,30 en 's av. 6 uur Ds.
van Velzen.
Ooltgensplaat, v.m. 9,30 en s'av. 6 uur Ds
de Lange.
Melissant, v.m. en 's av. Ds. Westerhuis van
Hellevoetsluis.
Ouddorp, v.m. en n.m. Ds. Diemer.
GEREFORMEERDE GEMEENTE.
Dirksland, v.m. 9,30 en 's av. 6 uur leesdienst.
Herkingen, v.m 9, n.m. 2 en 's av. 6 u. leesdienst
DOOPSGEZINDE KERK.
Ouddorp, v.m. dhr. Schoppenhauer.
Van de overige gemeenten geen opgaaf
hmmno
tooc«. breed onopgemaakt
/Sneeuwwit ff IN /OE^WASCH/
GODSDIENST OEFENINGEN.
OFFICIEEL GEDEELTE
Predikbeurten op Zondag 10 October 1926.
NED. HERV. KERK.
Sommelsdijk, n.m. 2 uur Ds. Kloots van
Zwammerdam.
Middelharnis, v.m. 9,30 en 'sav. 6 uur Ds.
den Oudsten.
Ooltgensplaat, v.m. 9,30 Ds. Japchen (coll.
Gen. Kas) en 'sav. 6 uur leesdienst.
Nieuwe Tonge, v.m. 9,30 leesdienst en 'sav.
6 uur Ds. Bax van Oude Tonge.
Herkingen, n.m. 2 uur Ds. den Oudsten van
Middelharnis.
Dirksland, v.m. 9,30 leesdienst en 's av. 6 uur
dhr. Vetter van Langstraat.
Melissant. v.m. 9,30 en 's av. 6 uur Ds. Kloots
van Zwammerdam.
Goedereede, v.m. 9,30 uur Ds. Baarslag van
Melissant.
Ouddorp, v.m, leesdienst en n.m. Ds. Baarslag
van Melissant.
SOMMELSDIJK. Dinsdagavond 11. trad
voor de Ned Herv Kerk op de beroepen
predikant Ds. J. J. Timmer van Ermelo. De
kerk was stampvol. De predikatie werd ge»
houden naar aanleiding van 2 Cor. 127—9.
MIDDELHARNIS*. Woensdagmiddag 6 Oc»
tober 1.1. om 5 uur had de eerste steenlegging
plaats van het nieuw te stichten Zondags»
schoolgebouw, achter de Geref kerk, alhier.
Deze plechtigheid geschiedde door den Wel»
eerwaarden Heer Ds. G v. Velzen, [alhier.
Benevens den kerkeraad en het zondagsschool»
bestuur was een talrijke menigte te saamge»
komen.
De bijeenkomst werd geopend door het
zingen van Ps. 127 1
Vergeefs op bouwen toegelegd
Vergeefs om 't huis voltooid te zien.
Gezwoegd, gezweet, o arbeidslién
Zoo God Zijn hulp aan 't werk ontzegt,
Vergeefs, o wachters, is uw vlijt,
Zoo God niet zelf de stad bevrijdt.
Vervolgens had de steenlegging plaats.
Hierna nam zijn Eerw. het woord en zei
o.m.«Er zijn in een 's menschen leven bij»
zondere tijden. En één van die tijden kunnen
we dit oogenblik wel noemen, nu we gereed
staan aan deze plaats met het doel een lokaal
te bouwen hetwelk ik zou willen noemen
»Rehoboth«, 't welk zeggen wil«De Heere
heeft ons ruimte gemaaktSpr. stond stil bij
den strijd onzer vaderen rn 1834 en 1886,
waarvan de jongeren nu de vruchten plukken.
Het is hier wel niet zooals het was met de
knechten van Isaak die twisten om de put,
of gelijk onze vaderen, die bloed en goed
hebben moeten prijs geven. Neen, we kunnen
thans ongestoord een lokaal stichten zonder
overlast van anderen te ondervinden.
Dit gebouw is geen weelde maar voorziet
in een behoefte. Dit gebouw zal dienen voor
de volgende doeleinden
le. voor samenkomsten met de catechisanten,
2e. voor de kerkeraad, en
3e. voor Zondagsschool.
Op het laatste valt wel het zwaartepunt,
want Luther zei in zijn leven reeds«Geef
mij de jeugd, en ik heb de toekomst«. Spr.
hoopt dat ook de arbeid der Zondagsschool
vooral in het gebed wordt herdacht De ont»
kerstening der jeugd neemt hand over hand
toe. Hierom is ook de Zondagsschool nood»
zakelijk. Het is spr.'s wensch dat dit gebouw
niet alleen voor dit, maar ook voor vele ge»
slachten mog dienen om het Evangelie daarin
te hooren brengen naar den eisch van Gods
Woord. Evenals het- fondament van het ge»
bouw van gewapend beton, hecht en sterk
moet zijn, evenzoo moet de grondslag, het
fondament van de Geref. leer bij onze kin»
deren worden gelegd».
Daarna krijgt de heer A Krijgsman Pz. het
woord, die namens het Zondagsschool bestuur
den Kerkeraad en Commissie van beheer dankt,
voor het verrijzen van het gebouw. Spr. gaat
na, al is de Zondagschool niet door de Fili»
stijnen verjaagd, deze toch van het eene in het
andere gebouw is gehouden moeten worden.
In de notulen heeft als secretaris opgemerkt
van het eene einde van ons dorp naar het
andere, hij is blijde met een vaste, gezellige
plaats voor dien Evangeliesatie arbeid.
Spr. zegt dat de Zondagschool geen nood»
zakelijk kwaad is. Hij is het eens met Ds. van
Velzen dat van het onderwijs bij velen in de
gezinnen niets terecht komt. Ook de bonde»
lingen hebben het noodig. Hij denkt aan Elisa
die Israels jeugd, met het bondsteeken in hun
vleesch opgegroeid onder den rook der kalve»
rendienst, moest vloeken in den naam des
Heeren.
Spr. vertelt kort iets van den arbeid onder
de jeugd, en wijst op het kind van Koning
Jerobeam, die alleen in zijn graf zou komen
uit het huis van beeldendienaar, omdat in
hem wat goeds voor den Heere gevonden
werd. Hij zegt met een van de Hollandsche
dichters
De God van genade, die 't jonge bemint,
Sloeg Samuel gade en riep hem als kind.
Die vroeg zijn gekomen verdwalen niet meer,
Waarom zcudt ge schromen reeds wacht U
[de Heer.
Spr. wijst er op dat die arbeid behoeft
een gebouw, financieelen steun en bovenal het
gebed, beveelt die arbeid aan in de voorbede
van 's Heeren Kerk en zegt dat waar de Heere
zelf een bouwer is en naar Ps. 147 Jeruzalem
bouwt uit levende steenen, de vrucht zal ge»
zien worden, als de Koning van Gods Kerk,
met de kruisteekenen, gezien zal worden op
Zijn witten zegewagen, omstuwd van Zijn En»
gelen. En spreekt de wensch uit dat en Ds.
van Velzen, Kerkeraad en Zondagsschoolbe»
stuur dan mogen staan aan de rechterhand
van Koning Jezus en Ds dan zal kunnen
zeggenZie daar ons Heere en de kinderen
die Gij aan onze zorg hebt toevertrouwd.
Deze plechtigheid werd beëindigd door Ds.
van Velzen met dankgebed en het laten zin»
gen van het vierde vers van den Morgenzang
«Zie op ons neder in gena,
Opdat ons werk voorspoedig ga,
En scheld ons alle misdaan kwijt,
O Heer, die vol ontferming zijt.»
M K.
OOLTGENSPLAAT. Maandag 4 Oct., des
avonds half zeven trad voor de Jongelings»
vereeniging «Obadja» alhier op de heer P.
Bom van Den Bommel, die een rede hield
over het onderwerp «Voor Vorstenhuis en
Vaderland».
De Voorzitter dhr. A. van den Heuvel
opent de vergadering door te laten zingen
Ps. 45 1, daarna wordt gelezen Ps. 72. Na
in het gebed te zijn voorgegaan en het spreken
van een welkomswoord, verkrijgt dhr. Bom
het woord.
In de eerste plaats stond spreker stil bij de
geschiedenis van den Vader des Vaderlands.
Oranje was een man, die het geloof niet op»
gaf in de verwezelijking van de onafhankelijk»
heid der gewesten, die een nieuw vuur van
tegenstand in het volk heelt aangeblazen. De
pijlen van dezen geloofs» en krijgsman wond»
den diep in ziel en lichaam van den vijand,
want Oranje had met den Potentaat der Po»
tentaten een vast verbond gemaakt. V»at door
den Vader des Vaderlands gefundeerd werd
in de diepte, moest door zijn nakomelingen
worden gebouwd en voltooid. Na den dood
van Vader Willem was het volk hopeloos.
Het is zoo, groot was het verlies van dezen
staatsman en strateeg, maar de hopeloosheid
van ons volk beteekende gemis aan geestelijke
krachten, opzien tegen den strijd die staat»
kundig en geestelijk gevoerd moest worden.
In de tijden van wanhoop, toen het volk
uitriep wie stuit nu Spanjes woede besefte
men niet, dat tot alle groote hervormingen
den weg geëffend is door mislukte pogingen,
door schier niet te helen leed, door bijna
onherstelbare verliezen. De eerste opwaking
werd weer gevolgd door grooter teleurstelling,
door een nog driester optreden van den vij»
and, tegen wien de stijd was aaangebonden.
Vervolgens stond dhr. Bom stil bij den
zegen van den geloofsstrijd der Vaderen. Onze
nationale krachten openbaarden zich in de
zeventiende eeuw in alle richtingen. De reli»
gieuze middaghoogte is voor Nederland op
schier elk gebied het grootst geweest. Sp. zet
dit nader uiteen.
Altijd is er in ons land een partij geweest
die v. or en met Oranje heeft gebeden en ge»
streden, maar ook altijd was er een strooming,
die het Oranjehuis in alles den voet heeft
dwars gezet, omdat zij wenschten een regee»
ring conform het denken en willen van het
volk.
Aanvankelijk waren het de staatsgezinden
en later de patriotten.
Verder wijst Spr. op de tijden van de Fran»
sche overheersching. In 1795 liet het volk
Oranje in koelen bloede vertrekken. Oranje's
vertrek was een onvermijdelijke tijdelijke
breuke, opdat na 18 jaren van groote staat»
kundige en maatschappelijke ellende, uit het
volk een onweerstaanbaren drang naar Oranje
zou uitgaan. Het Oranjehuis is in de jaren
van de Fransche overheersching van het Ne»
derlandsche volk niet vervreemd, doch de
historische banden zijn, toen de Oranjezon
18 jaren verborgen was. zoodat het op schier
elk gebied voor ons volk nacht was, verniewd
en de liefde voor Oranje terug ekeerd.
Het indifferentisme had zijn stempel op ons
volk gezet en de oordeelen kwamen om dat
stempel er uit te branden. In den Napoleon»
tischen tijd was er geen land, dat zoo sterk
den indruk maakte van onder den vloek te
zijn gekomen dan ons land. Het land zonk
weg in onbeduidendheid. Al onze vroegere
heerlijkheid ging te loor. Ons volk zuchtte
en jammerde onder het kruis, dat het zich»
zelf had opgelegd. Ons volk had voor de
groote mogendheden gebloeid en die mogend»
heden was zijn ontloken roos uitgedragen.
In de tweede helft van zijn rede staat Spr.
stil bij het historisch gebeuren van den jong»
sten tijd, en schetst de staatsgreep van Mr.
Troelstra in 1918. De wereldoorlog is ook
voor ons land een uitstekend kunstmest ge»
weest voor den groei van het revolutionaire
element. Mr. Troelsira dacht dat dien groei
nog voor het eindigen der wereldbrand vol»
tooid was en zond zijn dienstknechten uit
om den oogst in te zamelen. In November
1918 kookte en bruischte het socialisme als
een onstuimige zee en met een onweerstaan»
Handwerken.
Dezen keer zouden we 't eens hebben oven-»
handwerken. Zelf gemaakt handwerk heeft
altijd een eigenaardige bekoring. Dat we deze
handwerken geven na 't artikel over onze jonge
meisjes wil niet zeggen, dat we deze werkjes
alleen voor hen bedoelen. O neen, ieder kan
ze maken, al zijn ze voor de meisjes ook wel
geschikt.
De een houdt meer van grof werk, de ander
van fijn.
Deze geeft de voorkeur aan handwerken
die tevens practisch gebruikt kunnen worden,
gene maakt liever versieringsvoorwerpen.
We zullen trachten, al is 't dan niet in een
keer, allen te volde en.
't Eerste wat we nu geven zullen is een
breiwerk. Ge kunt 't breien van wol of zijde,
't Kan gebruikt worden als kussenovertrek
en als kleedje. In 't laatste geval vereischt de
afwerking van onder» en bovenkant nog eenige
zorg, in onderscheiding van de zijkanten die
al geschulpt zijn.
Opzetten 12 steken.
Alle oneven toeren averecht.
2de teer 1 steek afhalen, 1 steek breien,
1 steek bijmaken 7 recht minderen 1 recht.
4e, 6e, 8e, 10e, 12e, 14e, 16e, 18e toer als
de tweede.
20e toer 1 steek afhalen overhalen 7 recht,
1 steek bijmaken 2 recht.
22e, 24e, 26e, 28e, 30e, 32e, 34e, 36e toer
als de 20e.
Weer bij toer 1 beginnen.
Ge krijgt dan een reep van deze figuur A.
De reep breit ge zoo lang als ge noodig
acht voor uw kussen of kleedje.
De volgende reepen, welke eender gebreid
moeten worden, kunt ge werken in dezelfde
kleur, 't Aan elkaar maken gebeurt dan met
een contrasteerende kleur.
Ook kunt ge, en dat is aardiger, de reepen
van verschillende k'euren nemen, 't aan elkaar
maken moet in dit geval zoo weinig mogelijk
zichtbaar zijn.
Bij 't aan elkaar maken moeten de reepen
in elkander passen. Zie fig. B.
B.
Gebruik ge 't voor kleedje dan moet ge
't halve patroon bijbreien die er aan onder»
en bovenzijde om de andere reep moeten
worden aangezet voor randafwerking.
Een ander mooi handwerkje is het Teneriffe»
werk, vooral zooals men 't tegenwoordig doet
met gekleurde zijde. Van de lezeressen zullen
het er al velen gedaan hebben met wit D MC
garen, 't Was eerst prachtig. De witte sterren
vormden zulk een mooie randversiering om
een wit zijden kleedje. Ge waart er enthou»
siast over. Zoo mooi 1
Doch o wee. Slechts eenmaal gewasschen
waren de mooie Teneriffe sterretjes niet meer
dan een verfrommeld vodje, dat zelfs na veel
rekken en strijken nog een verfomfaaid kleedje
bleef. En ge naamt u voor zulk werk niet
weer te maken.
Toch zou ik u raden doe 't weer, maar neem
dan mooie gekleurde zijde, dan behoeft 't
niet, of tenminste na langen tijd pas gewas»
schen te worden Teneriffe sterren werden
veel gebruikt als randversiering van kleedjes.
Ook werden er wel kleedjes van enkele sterren
gemaakt.
Maar wist ge dat die sterretjes een heel mooie
versiering vormen, mits goed aangebracht, op
practische voorwerpen b.v. als rand langs een
lampekap Elk kan dit doen naar eigen idee.
Ge kunt 't doen alles recht naast elkaar of
ook z'gzag b.v.:
De rand van de lampekap moet dan natuur»
lijk, met een smal zoompje, zoo worden af»
gewerkt dat de sterren er in passen. Hebt ge
veel tijd en geduld dan kunt ge iets moois
maken door een open rand van deze sterren
in de kap te maken op ongeveer een derde
van de breedte van den kap. Op kleine af»
standen van elkaar werkt ge zoo'n ster op de
stof, knip 't goed er onder weg en festonneer
den rand om Ge bereikt er wel iets moois
mee, doch 't is een heel werk dat ge maar
zoo niet eens even af kunt maken. Wees echter
voorzichtig in 't kiezen van de kleuren.
Een derde werkje, dat echter vlug en toch
netjes gebeuren kan is 't zelfmaken van gor»
dijnfranje.
We zijn nu in den tijd dat de gordijnen
gewasschen moeten worden en ieder doet dan
al eens de onaangename ervaring op dat na
't wasschen meer gaten in de gordijnen zijn
dan 't patroon toestaat, en vooral onderaan.
Toch moeten ze mee in den winter.
Ze zullen er heel wat van opfrisschen als
ge er nieuwe franje aan zet.
Ge koopt een paar el van de bekende lin»
nenkant en een paar strengen wit D M C no. 10.
Dan begint ge van die D M C draden te
knippen van gelijke lengte tweemaal zoo lang
als ge de franje hebben wilt. Die draden
moeten door den geschulpten rand worden
gehaald zoo dat de draden dubbel neerhangen.
Doe er b.v. 10 bij elkaar, of houdt ge van
dikke franje dan wat meer. 't Patroon van
den rand maakt 't gemakkelijk 't op gelijke
afstanden te doen. Als ge zoo den geheelen
rand langs gedaan hebt, werkt ge met een
dubbelen draad bovenaan de bundeltjes bij
elkaar en de franje is af
Mijn beste nichtjes en neefjes.
Den vorigen keer waren er enkele regels
van de beantwoording van jullie briefjes weg»
gelaten Zoo kwam het dat Marietje van den
B. te Oude Tonge niet in de krant stond En
ik had je nog wel bedankt voor je teekening
die ik beel mooi vond. Aan Herman de 3. tc
Oude Tonge had ik geschreven dat ik in Oude
Tonge al een groote nichten» en nevenfamilie
heb en als die eens met elkaar op 't portret
gaan dat ik er dan ook op één reken.
Ziezoo nu kunnen we weer verder praten
anders vrees ik dat er nog nichtjes en neefjes
boos op mij waren.
Gaan jullie maar weer met nieuwen moed
allen de Octoberraadsels oplossen. Hoe trou»
wer jullie meedoen hoe meer kans op een
prijsje, 'k Hoop van deze week weer veel
brieven te krijgen.
Dezen keer hebben jullie 't weer makkelijk
geen raadsels. Den volgenden keer kun je je
best weer eens doen.
Dag beste kinderen.
Veel groeten van je
TANTE TRUUS
De nieuwe Vriendin.
Gelukkig is 't gauw Maandag. Wat stapt die
Leentje blij met Mientje naar school. Ze voelt
zich echt gewichtig nu ze een nieuweling
meebrengt. Heel erg jammer vindt ze 't dat
Mientje niet bij haar in de klas zit Maar ze
neemt zich voor, in 't speelkwartier en tus»
schen den middag altijd met Mientje te spelen.
Eerst is Mientje nog wat verlegen tusschen
al die vreemde k'nderen. 't Duurt echter geen
paar dagen of ze speelt vroolijk mee. Ze is
al heelemaal gewend en den meester vindt ze
een aardigen meester.
Eens in 't drukst van 't spel toen Mientje
haast gevangen werd, zegt ze een heel leelijk
woord. Leentje hoort 't. «O» schrikt ze «dat
mag je niet zeggen, dat is een vloek».
«Wat geeft dat nou, vader zegt'took dikwijls»
«Ja maar 't mag toch niet, 't staat in den
Bijbel. Moeder zegt 't«.
Dan komen de andere vriendinnetjes er bij
en gaan ze weer druk spelen.
Maar Leentje kan 't niet vergeten.
Onderweg gebeurd 't in het eerst ook wel
eens dat Mientje zulk een woord zegt. Leentje
schrikt er telkens weer van en ze zegt dan
tegen haar vriendinnetje«Dat mag je niet
zeggen, 't Staat in den Bijbel dat 't niet mag«.
Leentje kleurt heel erg als ze't zegt. Eigenlijk
vindt ze 't vreemd dat Mientje zulke woorden
gebruikt. Bij haar eigen thuis hoort ze 't nooit.
Dat je ze niet mag zeggen weet ze zeker.
Moeder vertelde 't haar vroeger, maar 't best
weet ze toch hoe meester 't eens vertelde. Hij
zeide, dat je zelf niet mocht vloeken. Dat
was zonde.'Maar als je anderen hoorde vloe»
ken en je zei er niets van dan was dat ook
zonde. Meester had alles zoo duidelijk gezegd,
waarom 't kwaad was. Heel goed had ze alles
begrepen.
Maar nu durft ze toch ook niet alles zoo
aan Mientje zeggen. Dat vindt ze zoo gek.
Moeders en vaders, meesters en juffrouwen
vertellen uit den Bijbel, dat kunnen toch geen
kleine meisjes doen.
Daarom zegt ze enkel maar«'t Mag niet,
staat in den Bijbel».
Gelukkig wordt Mientje er niet boos om.
Ja ze probeert 't te laten, want Leentje merkt
wel eens dat ze soms als ze druk aan 't spelen
zijn, zoo'n woord wil zeggen maar dan ineens
ophoudt.
«Wat is 't tegenwoordig toch echt», zegt
Leentje 's avonds wel eens tot moeder. «Nou
kan ik altijd spelen, 'k Verveel me nooit meer.
Arie is toch zoo'n leuke jongen, Moe. Hij
wil ons dikwijls plagen, niet uit boosheid,
o nee, zoo maar».
Van die woorden, die Mientje wel eens
zegt, vertelt ze maar niets aan Moeder. Dat
vindt ze zoo iets akeligs. Misschien zou Mientje
't wel niet weer doen.
's Woensdagsmiddags gaat Leentje ook altijd
naar haar vriendin, dan hebben ze den tijd
om te spelen.
Nu gaat ze er weer heen. Kijk daar komt
Mientje met broer haar al halen.
«Zeg willen we vanmiddag bloemen plukken
in de wei achter den boomgaard, dan kunnen
we er kransen van vlechten? Doen?» zegt
Leentje. «Ik kan zulke mooie maken. Dat
heeft Dina me geleerd».
«Nee we mogen niet in de wei, gister zijn
er wat koeien heengebracht. Vader heeft ge»
zegd, dat we daar echt heelemaal niet meer
komen mogen. Vader zegt dat 't te gevaarlijk
is. En als we 't hekje van den boomgaard
soms niet goed dicht doen dan kunnen die
koeien zoo maar in den boomgaard en tuin
alles vertrappen. En daar staat nog veel groente
in den tuin».
«Hé wat akelig. We konden er altijd zoo
fijn spelen«.
»Ja maar 't mag echt niet hoor. Laten we
hier voor 't huis maar spelen. Hier is 't ook
groot».
't Is echter net of alle aardigheid er af is.
Ze wilde vanmiddag zoo graag kransen vlech»
ten en hier staan geen bloemen. Er zijn ook
niet zoo veel bloemen meer. Alleen langs den
kant van de sloot daar zijn er nog al wat,
die ze best voor kransen kan gebruiken.
Ze gaan spelen maar 't wil toch niet zoo
best. Hoe langer hoe meer gaat Leentje denken,
hoe prettig 't kon wezen op de wei. Nee 't
gaat nu niets naar haar zin.
»Zeg Mientje laten we gauw de bloemen
op de wei gaan plukken en ze dan hier vlech»
ten. Je zult eens zien hoe mooie kransen ik
maken kan».
«Ja maar weifelt Mientje, 't mag toch eigen»
lijk niet».
«Nou als we gauw opschieten en 't hekje
achter ons dicht doen kan 't brst. Toe laten
we 't maar doen. 't Gaat nou niks echt met
't spelen».
«Goed, gauw dan maar», stemt Mientje toe.
Samen haasten ze zich nu door den boom»
gaard naar de wei.
't Hekje wordt goed toegedaan.
't Kan best, zie je wel, de koeien zijn achter
aan. 'k Ben niet bang voor koeien. Thuis
kennen de koeien me wel, want ik ga dikwijls
met m'n broer mee met melktijd».
«Laten we maar gauw plukken» zegt Mientje
gejaagd.
«Wat staan er hier nog veel. Kijk daar nog
meer». Haastig plukkend gaan ze al verder
van 't hekje af.
«Kom Leentje laten we nu maar terug gaan,
M'n schort is vol. Kijk eens, er zijn een paar
koeien daar heen geloopen».
«Nog even die daar plukken».
In eens schrikt Leentje op.
Mientje gilt zoo,
O, o, 't hekje is open en de koeien er vlak
bö- Hoe komt 't open?
Dat heeft Arie gedaan, die hen isnageloopen.
«Laten we hard loopen en 't hekje dicht doen».
«Die koe is er al vlak bij« huilt Mientje.
O die andere loopt naar Arie, hij wil Arie
bijten».
«Kom nou», zegt Leentje die minder bang
is voor de koeien.
Maar 't is te laat, de koe loopt heel kalm
't hekje binnen.
»'t Is jou schuldc snikt Mientje.
«Niet waar, Arie heeft 't hekje opengedaan».
Dit zegt Leentje wel maar in haar hartje
voelt ze dat Mientje gefijk heeft, 't Is haar
schuld.
«Wat zal vader kwaad wezen». Mientje weet
geen raad. Ze staat al maar te schreien.
«Had jij ook niet gevraagd om hier heen te
gaan. Had ik 't maar niet gedaan.»
«Laten we de koe er uit jagen, ik durf best.»
Toen ze door 't hekje gingen schrokken ze
nog veel erger. De koe had alles plat getrapt.
«Zie je nou wel dat is jou schuld, nare
meid, bitst Mientje in baar angst. Ik krijg er
klappen voor. 't Is jou schuld«.
«Jij bent een nare slechte meid. jy vloekt,
'k Wil nooit meer met jou spelen».
En weg holt Leentje naar huis toe. Hard
loopt ze Verhoog voorbij die nog van niets
wetend den boomgaard in gaat waar Mientje
hard schreit terwijl die booze koe al maar
doorgaat met den boel te vertrappen.
(Wordt vervolgd).
Toe]
dienst]
We
Dezl
mante
stel el
was a
was afl
Eve
's avor
in eeU'
beken
Andei
Als
eerbie
haar
te ver
gebor
Var
bekee
Dat
Miel
daarb'
We
Da;
Ik
in de
Mit
Ze
gedectl
me dtn
wijfsti
«Kal
die h(
Ik I
Zul
haar
iets.
De
Ze
altijd
groen
wage
den
«W
Ik
nagel
verge
ik he
laten
«Za
twee
dien
beetje
Ik
denkt
De.
dan
in de
10)
«Ai
Je va
en jij
laatstt
jou
zorgd
gen -
Hij
moest
in 't
De
Hij I
en ze
pen
voor
«D.
wilde
de ai
een
een
heme
zus, c
De
en d
klonk
keek
een
nooit
winki
Wa
fels?
en hi
stroo]
lende
Zoc
kapiti
eens
verlat
