MEOBELEIIÜI voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsehe Eilanden. 1 Horloges lemngen f m Antirevolutionair Orgaan IN HOC SIGNO VINCES BEKHOVEN ZODEN No. 3208 ZATERDAG 20 MAART 1926 41ste JAARGANG istraat 44b LIJNZAAD EERSTE BLAD. ERKES* Wat noodig Is EBODEN ILEVELD STPAPIER itterdam - Pathéfoons A ile stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Adminis tratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers - en iilverhandel ipstraat 73 TERDAM| II ®LHARNIS Naai* het gouden feest. €£p den Uitkijk* Reclame-Mededeelingen. Het goedkoopste, Het grootste, Hel meest gesorteerd Hoeden- en Pettenmagazijn 'I DIE GAANTROUWEv :ien de Opruiming van 0tl, leubelen tegen spotprijs ïen, Eiken en Mahonie stoelen, Gaatjesstoelen' els, Stijltafels, Leermeu' nmeublem., Theekasten Spiegels, Schilderijen' Is, Ledikanten, Klee(l' ichilderstukken, Leerca! stel enz. enz. j>ij de Schiekade vorige jaren levert ïekende U weer prima l.Zaallijnzaad (tonzaad) iesch Witbloei, tegen ade prijzen. Aanbevelend, >TENBOER Cz, □IRHSLAND Telefoon 1050 en steeds in voorraad ren hars, kammen, ^snaren, plectra's enz. harmonica's, violen, Byou's, Pathéfoons, daten, naalden, weer* Alle mach. worden door Aanbevelend, - Dirksland Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent hij vooruifbeiaüng, BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar. AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT. UITGEVERS W. BOEKHOVEN ZONEN SOMMELSDIJK Telef. Interc. No. 202 - Postbus No. 2 ADVERTENTIËN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.— per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan. Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur. |TE SPECIALITEIT INTEN IN SOORTEN, lUROUCARIA, PAL- |OORTEN, AZALIA'S 'ICUS, VARENTJES, S, BLOEMENMAND- IS, PEREN, BESSEN, iSTRUIKROZEN enz. NIEUW f /AN TAFELLAKENS voor Restaurants, en en Partij'en - el - Sommelsdijk zei notaris Van Bommel erluid hij was nog steeds ieren kwijt! rken« waren er méér. >d/es het zwaarst wo'gen eubelen en leermiddelen toen werden er sieraden ten offer gebracht en waren er meer dan der. hun toen toch zoo karige loom afstonden om de sten kwam bij Kemper, rschieten wouhij zou el niet rooken voor de het geld voor een half perman in den winkel op veel gebeds werd roede des vijands stond ne pogingen van Unitas de scholieren moesten Vat er toen werd gepro. pressie uit te oefenen hun kinders op de stads, vormt een requisitoir op aanvangsgetal niet zoo ;ehoopt, «dat brengt wager, die overgekomen a bijna.allen, Johan van en dochter in, trekt men inwijding naar de afge. emand minder dan Ds. den zal. En tot vreugd Veldstad en velen uit ■t «uut luder kele» rm 't geweld onttogen, >t dankbaarheid jn heilig' oogen em toegezeid. demhalen, n tegenspoed betalen, j hebt behoedl DE. Dit is een simpele waarheid Wie iets bereiken wil in het land, die heeft daarvoor een meerderheid in yde Tweede en in de Eerste Kamer der ^Staten-Generaal noodig. Die behoefde óók ds. Kersten. Hij jaagde dit doel na: Afschaffing van het Gezantschap bij *,den Paus en wij nemen gaarne aan, ^dat hij voor zich de overtuiging heeft, '•wat wij voor ons verwierpen, dat wie zulk een gezantschap accepteert daar- mee ook min of meer den Paus erkent voor wat de roomschen van hem be lijden. Doch dit geschil ruste thans. Maar nuchtere werkelijkheid is, dat ds. Kersten maar één stem heeft. Met as. Zandt mee twéé en met ds. Ling- beek mee drie. Zou hij echter ooit zijn doel berei den, zoo moest er een meerderheid zijn. Men weet, hoe die er kwam. Niet door ds. Kersten bijeengezocht. Misschien heeft hij er zelf wel van verbaasd gestaan. Een meerderheid van ijzeren leem. Iedereen in Nederland weet Komt ooit het verbond van de „uiter ste noodzaak" tot stand, dan is één- twee-drie dat Gezantschap weer her steld. Nu wil toch ieder, die iets tot stand "brengt, ook gaarne dat het stand hóüdt. Men wenscht te bewaren, wat men verkregen heeft „Daar kan God voor zorgen", is gezegd. En dat is volkomen juist. Aan Gods kunnen is geen grens. Maar de Heere werkt middellijk. En nu staat het toch zoo Het middel, dat God als regel ge bruikt, om iets te verkrijgen of te be houden dat samenhangt met de wet geving des lands is niet een plotseling saamgestorte meerderheid-van-los-zand die zoo weer wegzakt ook, maar een stevige, vaste meerderheid. Dat begreep dr. Kuyper ook. En mr. Lohman eveneens. En dr. Schaepman desgelijks. Zij bogen voor de almacht Gods. God de Heere kón, in 't afgetrok- kene gesproken, al de liberalen in de Tweede Kamer bewegen, ja dwingen om met hun stem de Christelijke School in te voeren voor geheel Nederland De School met den Bijbel Gods kunnen staat niets in den weg. Maar wij menschen mogen daarin ons uitgangspunt niet nemen. Als al de artsen rondom 't ziekbed verklaren, dat alleen een gevaarlijke operatie van er op of er onder nog een kans geeft op herstel, dan kan God toch nog zónder operatie den kranke genezen. Iets dergelijks is zelfs weieens ge beurd. Maar toch zullen wij handelen naar 't licht dat ons gegeven wordt en als naar menschelijk zien de dood anders vast volgt, zoo zullen we ons leven niet verkorten, maar de k&ns op ver lenging er van, als het werkelijk een redelijke kans is, aangrijpen. En waar nu, om iets goeds te be reiken voor het volk èn ook om het te bevestigen en te behouden, een vaste, stevige meerderheid onmisbaar is, daar behoeft het waarlijk niet te verwonde ren, dat staatslieden als bovengenoemd die zochten. Men kan natuurlijk van oordeel zijn, dat de meerderheid, waarnaar zij streef den, verkeerd was dat is een tweede zaak, die we nog wel nader onder de oogen willen zien, maar het feit, dat ze, willende arbeiden in de poli tiek ten gunste van ons volk en wel in christelijken zin, dat ze een meerderneid zochten, kan op zichzelf niet worden afgekeurd. Het is hier de vraag der middelen. 't Is onlangs zoo juist opgemerkt De Heere God kan het land van Maas en Waal doen droogloopen, zon der dat men de dijken herstelt en 't water uit de laagste hoeken wegpompt Hij kan zelfs nog wel meer Hij kan zelfs Maas en Waal voor nieuwen watersnood behoeden, ook zonder dat de weggeslagen dijksdeelen worden vernieuwd, Want Hij kan wonder doen Ook hier op aarde beneden Maar desniettemin worden met be kwamen spoed alle middelen aange wend, die liggen in 't bereik onzer hand, om den vroegeren toestand te herstellen en te verbeteren en 't water te keeren. Zoo is 't ook in de politiek. Het is geen gok- of kansspel. Het gaat langs vaste lijnen. Al dóén zich dan ook onophoudelijke verrassingen voor, waarop en waarmee niemand kan rekenen. Het middel om iets te bereiken is 't Vormen van een vaste meerder heid, die het doel zoekt en als het gewonnen is, het ook behoudt. En nu een eenvoudige vraag: Zou het denkbaar zijn geweest, dat Kuyper die meerderheid, in den weg der middelen noodig om te bewaren de christelijke grondslagen van ons volksleven, Zou hij die Links gevonden hebben Onder de zoogenaamde „protestan ten" De conservatieven stierven uit. En onder Groen hadden zij telkens aile hoop, die hij op hen vestigde, be schaamd. De socialisten zeker niet. Bleven over de liberaler. Maar de enkele „godsdienstigen" in hun publieke leven het hart be- oordeelen we van niemand waren niet te bewegen, om eenig christelijk beginsel in praktijk te brengen. Godsdienst was voor de binnenka mer. En wij moesten met onze bijbel teksten van hün staatsrecht afblijven In de praktijk waren de fijnen niet geacht. Zelfs in de Kamer viel men hen soms lastig. Was met zulke mannen ook maar iets aan te vangen ten gunste eener christelijke staatkunde Er was geen denken aan. En naar den mensch gesproken was er ook in lange jaren geen verandering in 't zicht. Wederom, God is Alles machtig. Maar wij hebben de zaken te beoor- deelen, en te behartigen in het licht, waarin ze zich op een bepaald oogen- blik aan ons oog vertoonen. «Ja, dat was werkelijk verbazend aardig, zóó veel belangstelling we mochten ondervin» den«, zeide de heer J. Douwes eenige dagen na de viering van het gouden feest der afd. Amsterdam. En men kan zich voorstellen hoe de heer Douwes het zei, als men hem hoor» de in de feestvergadering in het Concertge» bouw en door den luidspreker op 13 Jan. 11. «Van de zijde van de Overheid, en van den kant der Kerken, der Kerken van Amsterdam», zoo ging hij voort. «Neen we hadden het niet gedacht«, «Ja, maar Amsterdam kent Patrimonium goed hoor 1 voegde de heer Bossebroek er bijEn die receptie, wat *n drukte, drie uur achter elkaar gestaan en almaar handen ge< geven« verzuchtte hij er bij. De «moeder»afdeeling« van het Verbond mocht wel veel belangstelling ondervinden van alle kanten. De Heere gaf haar genade en eere. En nu volgt snel op de viering van het Am» sterdamsche jubileum, het gouden gedenkfeest van het Verbond Er zijn wel ondeugende men» schen die zegg'-n dat het verbond niet erg datumvast is en haar gedenkdagen niet ont» houdtwant dat 3 Januari 1876 zoowel de dag was van Amsterdam als van het Verbond, de afd. Amsterdam werd als Verbond opgericht. Doch het verbondsbestuur rekent den 19den Maart 1877, toen de statuten Koninklijk wer» den goedgekeurd als de officieele geboortedag van het Verbond «Patrimonium» Het Verbond heeft een belangrijke geschie» denis en naar wij vernamen, zal in verband met het»halve»eeuw»feest die historie te boek worden gesteld. De mannen van Patrimonium spreken den naam natuurlijk goed uit; doch buitenstaanders hoar men wel eens vermakelijke vergissingen maken. Zoo de gérant van het Kon Zoöl. Bot. Genootschap toen de afd. den Haag in de groote zaal een bijeenkomst hield Mijnheer», zoo sprak hij tot den voorziter, «de katholieken gebruiken altijd in de pauze hun glaasje, u geeft zeker een flinke pauze «Neen», was het antwoord, »wij geven heele» maal geen onderbreking vanavond» »Maar meneer dat zullen uw leden stellig niet goedvinden«. De man had de naam zoo op» gevat«Pater Monium«, naar een of ander be» roemde R. K. priester en verbaasde zich zeer, vereeniging werklieden, patroons en werkge» vers en voorls alle belangstellenden in den lande. Het werkliedencongres van 1879 door Patrimonium bijeengeroepen, noodde ook mannen uit allerlei kring. Kater schreef dan ook in het eerste jaar» boekje dat oorzaak en reden van het bestaan was: Dat het Koninkrijk onzes Heeren en Zaligmakers op elk gebied, in eiken kring en onder eiken stand, niet het minst ook onder de werklieden worde uitgebreid. En poesiat, zijn boezemvriend releveerde in zijn 3e jaarverslag dat Patrimonium's roeping en begeerte was een dam te mogen zijn tegen de revolutie. Het karakter van het Verbond, kan dus niet de verklaring zijn dat zooveel werklieden zich niet aansluiten, vermag ook niet op te helderen, waarom de andere groepen niet méér mee» werken. Als in de komende maanden zal worden gepoogd allerlei rang en stand in Patrimonium's werk te betrekken, moet ge niet boos zijn, maar denken u de namen van Kater en Poes(iat) herinnerend»'t muist alles wat van katten komt.« W. HEIJNS. Ïfeniïi&fe: vtrbséea» «Toen ik nog iong was Soms kan ik me over die uitdrukking recht kwaad maken. Het is vaak zoo'n dooddoener, 't Mopperthema van den ouderdom Vrijdag werd de schutting om het nieuwe gebouw van «De Bijenkorf« te Den Haag ver» wijderd en kan men thans het geheele nieuwe warenhuis=paleis bewonderen. Wij geven hierbij een foto van het nieuwe gebouw, dat zeer zeker een groote aanwinst voor Den Haag beteekent. dat die vereeniging bestond uit protestante», niefcpauzeerende, niet-glaasjes»drinkende»men» schen. (De woorden van den gérant laten we na» tuurlijk voor zijn rekening). Hoe men aan de naam kwam De oude Beeremans vertelt «Op zekeren avond, als de Commissie van oprichting bij mij aan huis was, kwam ook ter sprake de naam die aan het Verbond zou gegeven worden. Wij konden het met ons drieën (Beeremans, Kater en Witmond) niet eens worden, en besloten dit punt nog even te laten rusten. Onverwacht vraagt br Kater aan br. Witmond »Wat is de juiste vertaling van het woord Patrimonium «Vaderlijk erfdeel«, antwoordt br. Witmond. «Dan moet dat de naam zijn dien wij zoeken», besliste Kater en wij gingen zonder beraad accoord met de beslissing«. Er is in de laatste jaren nog al eens penne» strijd gevoerd over dien naam. De een meende, dat ze met, de ander dat ze zonder aanhalings» teekens moest geschreven worden. De een oor» deelde dat ze moest volgen na de woorden Ned. werkliedenverbond, de andere was van gevoelen, dat «Patrimonium» alléén voldoende was. Het ging bij de discussie over dien naam, niet enkel om een woord, er was bij de debaters in het Verbond, verschil over het karakter van het Verbond. Bij veranderde tijden en omstandig» heden lag dat voor de hand. Het was goed dat de oude zoowel als de jongere generatie wees op wat in den aanvang was gezegd en geschre» ven «Personen uit verschillende standen kwa» men bijeen en beoogd werd een samenwerking der verschillende maatschappelhke standen in Chr. geest. «De Werkmansvriend» toenmalig orgaan van het Verbond, schreef 23 Juni 1876: f t aans'uiting kunnen zich aanmelden bij de Die zijn jeugd in goudglans ziet en er de vele onaangenaamheden van vergeten is. Er wis vroeger veel goeds, Maar weinigen zien het objectief, met het kwade er bij Onlangs hoorde ik die uitdrukking weer. Toen ik jong was, stonden de meesters voor zeventig en tachtig kinders, en ze leerden toen beter dan nu 1« Dat laatste spreek ik direct tegen. De vluggerds, ja I die waren misschien zelfs iets verder dan thans, omdat meester ze veel aan zichzelf overliet en ze dies net zoo snel vooruit kwamen als ze zelf konden. Maar «de» kinders? Neen I Hoeveel echte vluggerds zijn er? Misschien tien op de honderd. En de andere negentig, nu I die kwamen maar al te vaak met een treurig beetje kennis en vaardigheid van school en ik geef verre de voorkeur aan een regeling, waarbij uit elk kind zooveel uitgehaald wordt, als er in be» ginsel in zit en dan moet men een onder» wijzer geen 70 of 80 leerlingen geven. Ik heb dat zelf meegemaakt. Niet als onderwijzer, maar als leerling. Het is een onbegonnen werk. 't Sloopt 't onderwijzerslichaam als dat van een glasblazer. Ze konden het vaak niet bolwerken. Die 't meest aan hun tuin, hun geit, hun bijen enz dachten, en 't minst aan hun school waren er voor zichzelf nog 't best aan toe. Maar wie 't in de puntjes hebben wou Wel 't was haast moordenaarswerk 1 Zeg niet, dat ze 't toen kónden. Ze móésten vaak en nood breekt wet, maar alle ding heeft zijn grens, en als in dien tijd het stoksken weieens wat al te lustig op 't lichamelijk hulsel der zotten danste, vergete men niet dat lang niet elk zenuwgestel tegen zulk een inspanning bestand is. 'k Ga zelfs een stap verder. Zooals nu de toestand, noodgedwongen, weer geworden is, worden móést voor zekeren tijd, is 't niet, stellig niet, gelijk voorheen, dat zou zeer overdreven zijn, maar is toch de boog niet zelden te strak gespannen. Het kin, omdat het móét. Maar is het mogelijk hier en daar door 't aanstellen van extra»hulp de «leerkrachten» te vermeerderen, dan behoeft niemand te zeggen, dat zulks weelde is en als met name onderwij zersvereenigingen hierop aandringen zoo heeft meD waarlijk niet aan te nemen dat het uit gemakzucht of iets dergelijks ge» schiedt. Wat nu echter zoo onverstandig is De overdrijving van sommigen onder hen. Vooral van min of meer roode kleur. Zoo lazen we dezer dagen van een spreker uit dien hoek, die stond de beredeneeren, 40 cent per regel. «VOOR ELK Z-'PS KCU9 Kipstraat 85»87 Rotterdam SW ZIE DE 5 ETALAGES ~W® Voor Hoeden No. 85. Voor Petten No. 87 Aanbevelend, J. HENIGER Jr. dat slechts goed onderwijs gegeven kon wor» den, in een klas van dertig leerlingen. Dat moest dan 't maximum zijn.r Nu is elke grens min of meer willekeurig. En ik zal allerminst durven beweren, dat in een klas van 35 of van 40 leerlingen geen behoorlijk onderwijs gegeven kan worden, zonder dat op de onderwijzers roofbouw wordt gepleegd. Waarom nu opzettelijk zulk een greep ge» daan Voelt men niet, dat men daarmee 'n groot deel des volks, dat zichzelf niet ten onrechte zwaar genoeg belast voelt, op stang jaagt, korselig maakt en tegen zich inneemt 't Is er net mee, als toen voor den oorlog een onderwijzer»vereeniging salarissen vroeg, waarbij de onderwijzers zonder hoofdacte tot f 4200 moest kunnen stijgen. Op die manier zet men kwaad bloed. En als dan werkelijk, gelijk nu, sommige salarissen daalden tot een benauwend peil, dan kost het de grootste moeite het groote publiek daarvan te overtuigen. Dat overvragen is een dwaas gebruik. Het gestoelte der spotters Waag het niet, om te zeggen, dat velen onzer socialisten daarin zitten 1 Kunt ge begrijpen 1 Zij zijn de rechte christenen en wij de «fa» rizeën» Maar hoort nu Duys dezer dagen in open» bare vergadering in den Haag Tot de coalitie zou spr. willen roepen Wordt Christen 1 Dat maakt vloek» en pootjesbaai«verboden dat praat nu drie weken of de slang ge» sproken heeft. Als de slang gesproken heeft en ze had Rutgers, Van Wijnbergen en Colijn gekend dan zou ze heel wat anders gezegd hebben, (daverend gelach) Alles wordt op de christelijkheid gegooid. Eens was er een overstrooming in Zeeland. In dit gewest stond een zekere heer Pompe candidaat voor de a r. partij. Die watersnood was een straf van God. Het was dus Pompe of verzuipen. (Vreugde.) Stel nu 'n Christen is socialist. Hij komt 's avonds ter meeting, ook bij Duys, want hij leeft mee. Dan durf ik zeggen, als hem waarlijk Gods Woord nog lief en dierbaar is, dat onder dien daverenden spot hij in z'n nieren geprikkeld wordt en hij thuis» komende zeggen zal: Neen, Heere 1 bij die vijanden van Uw Woord kan ik het niet uit» houden. De heer Colijn is nu minister.if. Over de »roode« pers zwijg ik maar. Die wentelt zich tegenwoordig om»en»otn, als 'n viervoetige borsteldrager in zijn eigen vuil. Maar 't deed me genoegen, dat verschëide» ne liberale bladen, hoewel op godsdienstig ge» bied vierkant tegen ons over staande, hem recht gedaan hebbende, vanwege zijne verdien» sten jegens volk en vaderland. Zoo b.v. Utrechtsch Dagblad en Vaderland. Uit dit laatste, swaarvan de bekende heer Roodhuyzen politiek hoofdredacteur is, neem ik dit getuigenis «Colijn gaat heen en al zullen de vijan» den niet ontbreken, die den gevallen leeuw 1; '1 I

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1926 | | pagina 1