Ma Horloges J?
in Kettingen l
voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden,
KEOSOm
Antire voluiionair
Orgaan
Schoonmaak
i
IN HOC SIGNO YINCES
SOmiYIELSDIJi
Ien, Gereedschappen enz;
3204
ZATERDAG 6 MAART 1926
41ste JAARGANG
MERKES
EERSTE BLAD.
iONJE
Op den Uitkijk.
lo.
md- en
Zilverhandel
Kipstraat 73 P*
[OTTERDAM
tGADERING
T 1926 IN HOTEL SI
UUR NAMIDDAG.
[TEELT IN BEELD"!
ien WelEd. Heer B. VA!
Pluimvee-Consulent.
ENTREE 25 CENT
W. BOEKHOVEN ZONEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, AdvertenGën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers
Meerderheid noodig.
BINNENROTTE I
ECHTSCHEIDinOEN - COHTRflCTEH
IAT1ES enz, Gev. 1885
iKOOPJES
IDERDEN OMZET
MAAR MEESTAL
ADVERTEEREN
God is 't, die de natiën leidt.
En het is onder Zijn voorzienig bestel,
dat elk volk den regeeringsvorm heeft,
waaronder het bestaat.
Men dénkt wel vaak dnders.
Men dénkt eigen heer en meester
te zijn.
En de bolsjewisten in Rusland zou
den u steenigen, als ge hun wildet
doen gelooven, dat zij alleen door de
toelating en bestel van God, de regee
ring voeren over het Russische volk.
Zij erkennen zelfs geen God I
En toch is het zoo en zullen ze eens
;edwóngen zijn te erkennen, wat ze
li loochenen.
Nu komt dat bestel Gods over ons
door de hand van zondige menschen
en daardoor is er vaak in den regee
ringsvorm heel wat zondigs en ver
werpelijks.
Daaruit volgt tweeërlei.
Ten eerste, dat we beginnen moeten,
met ons aan den regeeringsvorm, waar
onder we door Gods bestel gekomen
zijn, te onderwerpen„Geef den keizer,
wat des keizers i&!"
En ten tweede, dat we in den wet
tigen weg steeds mogen trachten, wat
zondig en verkeerd is te verbeteren.
Zoo leerde 't ook dr. Kuyper.
„Gij kunt den eed op de Grondwet
doen", zei hij, en tegelijk propa
ganda voeren voor Grondwets-herzie-
ning".
Wat is nu een van de kenmerken
van onzen regeeringsvorm
De regeering van onzen Koningin.
En wat staat daar onmiddellijk naast
als tegenwicht? Dat elke regeerings-
daad gebonden is aan de medewerking
van een der ministers, die er de ver
antwoordelijkheid voor op zich neemt
en die daartoe gestemd moet worden
door een meerderheid in de Staten-
Generaal.
Wie iets positiefs wil doen ten goede
en ten nutte des volks, die móét de
instemming hebben van die meerder
heid.
Dat is de nuchtere werkelijkheid.
Daarmee moet men rekenen.
Voor een geniaal staatsman zal dit
wel eens geweest zijn een rem om z'n
voet en een blok aan zijn been, ja om
uit zijn vel te springen, maar als hij
een waar staatsman is, zoo zal hij juist
dit laatste niet doen en roeien met de
riemen, die hij herft.
Dat was 't geheim van Willem van
Oranje.
Soms was hij ten einde raad:
Zooveel hoofden, zooveel zinnen 1
Maar hij gaf den moed nooit op, en
ging nimmer den weg van Alva en
Filips II, die den regeeringsvorm vol
privilegiën met voeten traden, maar
als uiterste maatregel stelde hij voor,
dat hij naar Duitschland terug zou
keeren,
En dèn kozen heeren Staten eieren
voor hun geld.
„Wee het kabinetzei eenmaal
Groen van Prinsterer dat telkens
een nieuwe meerderheid zóéken moet
Het lijkt nog niet zoo onaardig
Heden is een wet aan de orde, die
zint aan liberalen en roomsch-katho-
lieken. Over enkele maanden vindt men
steun bij anti-revolutionairen en conser
vatieven. En zoo telkens een nieuwe
combinatie I
Wat is dit voor een staatsman een
vernederende, politieke positie
Hoe stelt zij aan vernederingen bloot.
Hoe lokt en verlokt zij uiteraard de
Kamerleden, om voor hun steun allerlei
vergelding te vragen en den minister
om die te geven.
Op zichzelf alleszins geoorloofd.
Maar waar toch met het oog op dat
dreigend spook der altijd vereischte
en altijd wisselende meerderheid een
reukje en een smaakte aan zit.
Waarlijk, Groen van Prinsterer had
gelijk.
Dit begreep ook dr. Kuyper.
Nadat het gepok en gemazel uit de
zeventiger jaren wat voorbij was en
de A. R. partij bij elke stembus wón,
begon dr. Kuyper rekening te houden
met de mogelijkheid, dat zij ook nog
eens zij 't in een verwijderde toe
komst als regeeringspartij zou moe
ten optreden.
Of nog beter zoo gezegd
Dat anti-revolutionaire staatslieden
zouden geroepen worden, om op te
treden als raadslieden der Kroon. En
dan hun best zouden doen, om iets
goeds te verkrijgen ten behoeve van
ons christenvolk, allereerst op het ter
rein der school.
Maar, zei dr. Kuyper het Groen na,
dan moeten zij niet een meerderheid"
in de Kamer behoeven te zoeken, want
dan zijn ze dra een prooi, van eiken
golfslag en wind.
Of hij ooit een oogenblik gedacht
heeft, dat één maentige christelijk-
protestantsche groep de meerderheid
of daaromtrent halen zou Wij weten
bet niet, gelooven van neen.
Spoedig moet hij wel tot de over
tuiging gekomen zijn, dat de A. R.
minderheid blijven zou. Zij stéég tot
bepaald peil en schommelde daarna
op en neer, zonder over dat punt te
kunnen heenkomen. Eén kwart van 't
geheel, dat is 't allerhoogste geweest
en dan nog maar vanwege bizondere
oorzaken.
Zou er dus een meerderheid zijn, die
men niet elk oogenblik bij elkaar had
te graaien, dan moest er min of meer
vaste afspraak komen, dat elk wist,
waar hij aan toe was.
Nu is 't niet zoo gegaan, dat dr.
Kuyper dadelijk aan de roomsch-katho-
lieken dacht.
Zelfs in 1894 stond hij nog mét de
radicalen en zeer weinig „Schaep-
mannianen" tegen de benedenmoerdijk-
sche roomschen in 't veld.
Maar de toen met die radicalen op
gedane ervaring, van '94 tot '97, is
zóó grondig afschrikwekkend geweest,
dat Kuyper daar voor zijn leven genoeg
aan had.
Bij de Stembus waren wij best.
Doch daarna kwam aanstonds het
anti-clericalisme en de fijnenhaat ook
in politieke zin boven en we hadden
geen bitterder vijanden dan hen, die
wij bij de stembus geholpen hadden.
't bloed kruipt, waar 't niet gaan kan.
ReclamerMededeelingen.
11
)0TSTE SPECIALITEIT
J
Je vergadering dringend ultgenooi.,...
ie zal na de oprichtings-
e Pluimveefiloi
èerveerd mits aangevraagd
"G In Hotel SPEE.
Deze Coura it veischjjnt eiken WOENSDAG en 7 ATERDAG.
ABONNEM NTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 cent bj| vooruitbetaling.
BIUTENLAND bij voomitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDEKLI.KE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
SOMMELSDIJK
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
sn>mn—k—nm m nmi
\mité,
De Secretaris,
iKfclJZER A.Wz., Herkingen
1G BUREAU I Gev. 1885
Telefoon 9390 Rotterdam
met stangen en plaat»
sing inbegrepen 60.
Smijth zaaimachine 1.80 M.
breed 10 rijen f 90.
Ir. Cormück maaimachine
met dunne vingerblok f 100.
dan eerste gegadigde zijn I*
vat wij dachten, Kemperman 1 W
lar eenvoudige menschjes en schi
itrijd. Maar onze vurigste wensc
iat Veldstad zijn School met de
z, dat is het vervolg en de kroot
k. Nu weet nog niemand hier, d;
aan, maar zoodra dit het geval i
Hebbers genoeg. Dan komt bovet
t de gemeente, die het pand oo
om de school voort te zetten f
het een neutrale, moderne inrich.
noet nietl
vijfduizend gulden, voor klles, zo
zeilt l«
net zoo ongeveer onze begrootin
van de week nog in orde komen 1
ijfeld, ik maak er dadelijk wet
dat Kemperman kooper geworde
mand wist, hoort Veldstad van h
dames uit de bewaarschool,
den avond nog is notaris Van Boe
ar.
weg, naar ik hoor?*
nheer I het werd ons te zwaar
werkelijk jammer 1 U deed hij
mooi werk en de kring v^
die al in hun manieren en voc
ven het gros uitsteken, is hier tofl
in Maar, u doet allicht uw hiT
and Ik zou het u aanraden 1
krijgt u licht allerhande ongema
met een goed bod voegt u Ir
les deden er het zwijgen aan to
wat praten komt notaris uit dj
u vijfhonderd gulden boven taxaii
u de waarheid te zeggen, notar
onderhands al verkocht
verkocht riep van Bomn
an wien
emperman uit de Rozijnkorf I«
tzetting van de dames stiet nota
mei op dit historisch oogenblik e
oek uit, greep zijn hoed en gi
oeten heen
anieren* dan toch ook
i d44r recht in thuis is
(Wordt vervolgd
Kamer-ontbinding.
Daar is Zondag voor betóógd.
Dinsdag kwam er de Kamer voor bijeen,
wat in elk geval eenig leven gaf in de maan»
denlang gesloten brouwerij.
Het is eigenaardig gegaan.
Niemand sprèk van ontbinding.
Het kabinet bad zijn ontslag ingediend en
Kamerontbinding komt juist als een Kabinet
niet wijken wil.
Men hoorde dus van niets.
Toen, ineens, kwam er wat roering in de
socialistische pers. Het bleef te stil, vonden
sommigen. Men moest het volk es wakker
maken. Dat moest es de straat op. 't Werd
óók voor de S.D.A.P. zoo'n duffe, suffe boel
de menschen waren niet meer warm te wrij«
ven; 't ging daar ook al in den winterslaap.
Nu ja, alles goed en wel
De straat op, doch waarvóór?
Meetings houden, waaróm
't Partijbestuur kwam bij elkaar.
«Wie heeft er een leuze
Ze zaten en zonnen en zuchtten
«Kamerontbinding 1« zei er een.
«Dat was>ie 1* zeiden de anderen.
En zóó is het toen gegaan.
't Werd net niets.
Dat kon men van te voren berekenen.
't Liep met een sisser af.
Natuurlijk kan de Tweede Kamer niet zich.
zélf ontbinden I Dat kan alleen de Koningin,
maar wat de soci's dan wilden, was, dat de
Kamer per adres aan de Koningin verzoeken
zou Ontbind Mij toch 1
Bij wijze van wanhoopsmaatregel
Men kon voorts nooit weten hoe 'n koe
'n haas vangt.
Maar van de andere partijen is er nu net
niet een, die in de Pers zich gunstig over dat
plan heeft uitgelaten.
Waaróver moeten we stemmen
«Vóór of tegen Colijn Maar eilieve I de
ontslag.aanvrage ligt daar al maanden Colijn
en de zijnen zitten niet aan hun zetel vast
ze staan óp zoodra hun opvolgers er zijn.
Waar din over 't Gezantschap bij den
Paus?
mannetjesputter, ik heb enkel af en toe van
haar iets gelezen.
Dat móést haast wel.
Als je werk je roept, om dagelijks ettelijke
kranten door te kijken en je ziet dan haar
naam ettelijke keeren met groote letters ge«
noemd en gedrukt Suzanna Lenglen en heele
kolommen over haar volgeschreven, dan zeg
je onwillekeurig ik wil toch weten wie dat is.
De lezer en lezeres weet het niet
Och, ge zijt er niets minder om
Suzanna, als de Franschen hun landgenoote
familiaar noemen, is een ster van de eerste
grootte aan den Europeeschen sporthemeleene
van de »upporten«.
Haar vak is «lawn»tennis«.
Daar weet ik heelemaal niets van, dan dat
het gaat met bal en raket, 't Is loopen, vlie»
gen over 't veld en sliin, of er je leven van
afhangt.
Enfin, 't is geloof ik, gezonde sport.
Vooral in zwang onder wat de «Haagsche
Post« de «betere standen* noemen zou.
En Suzanna is Lawn»tenms»koningin.
Onbestreden al eenige jaren lang.
Iedereen verslaat zij, finaal
En dies is haar naam op veler lippen, wordt
zij door talloos velen vereerd en toegejuicht
en bij eiken wedstrijd, dien zij speelt, bieden
de menschen elkaar van het veld af, om toch
maat een oog te kunnen slaan op haar spel,
een en ander zal haar, denk ik, geen wind.
eieren hebben gelegd.
Of eer, roem en gouden eieren den wensch
gelukkig maken
Lenglen is doodsbenauwd, dat ze óver het
De stervende veenstreek. De ellende te Emmen.
Troosteloos is de Drentsche veenstreek op een grauwen winterdag als de regen onafgebroken
neervalt. De grond is doorweekt tot een drassige brij, waaruit het water opborrelt. Verlaten
zou die sombere vlakte zijn, als er niet waren half verteerde planken en papier, welke woningen
verbeelden. Het hutje op de heide 1 Tusschen Erica en Clazinaveen troffen wij holbewoners
Jansen met zijn vrouw en broer leven daar in een ruimte van enkele vierkante meters. «Mijn
man verdient f 6,— bij een fietsenmaker,* zegt de vrouw, «en de marechaussée hebben ook
mijn twee kinderen weggehaald, waar zij zijn weet ik niet
Maar alweer, half Nederland staat daar
gematigd»onverschillig tegenover en maakt er
zich niet druk om 't zou de wonderlijkste
stembus worden, die we in vele jaren hebben
gehad.
En toen kwam de Kamer bijeen.
De leider der S.D.A.P. hield een gloedvolle
rede en bepleitte de noodzakelijkheid en het
nut van ontbinding.
Toen kwam er een heftig dispuut?
NeenNiemand deed den mond open 1
Direct na de rede des heeren Albarda volgde
de stemming en het voorstel zonk als een
baksteen
70 tegen 24 stemmen I
De eenige hulp die de S.D.A.P. had was
van haar neefje, den communist de Visser 1
Het vuurtje dat Zondag zoo warm gestookt
was en zulk mooi grootsch vuurwerk beloofde
te worden ging als een nachtkaars uitl
't Werd letterlijk niets I
Nadruk verbetóee,
Zij is thans 26 k 27 jaar.
Precies weet ik 't niet, want ik ben niet
eigen met haar, heb ze zelfs nooit gezien an.
ders dan op 'n prentje en din zou 't, in
vertrouwen, mijn smaak niet zijn, te veel een
toppunt geraken zal en de tuimel naar beneden
begint, die toch eens komen móét, want jeugd
en lenigheid doen bij dit spel alles.
En er is een mededingster opgestaan.
'n Jonge Amerikaansche van negentien.
Verleden jaar in Engeland was Suzanna haar
nog verre de baas. Onlangs in Frankrijk won
ze nóg maar alleen na zeer heftigen en
wisselvalligen strijd en ze kan gerust met ko=
ning Pyrrhus zeggenNog één zoo'n over»
winning en ik ben verloren En als 't waar
is, wat ik las, dat zij onder't spel dóór telkens
van mama een sloksken «brandy* hebben
moest, dan durf ik de Amerikaansche een
spoedige overwinning voorspellen.
Of sport den mensch gelukkig maakt?
Roem, eer, glorie, winst
Suzanna vertelde zelf, dat ze in geen beste
conditie waszij had den ganschen nacht te
voren liggen hulen en toen zij de overwinning
had behaald barstte zij wederom in 'n huil.
bui uit.
Dat is geen bewijs van geluk.
Op z'n hoogst enkele jaren roem din gaat
men door 't zencth heen andere sterren ko.
men óp en na twee of drie jaar noemt men
het publiek oneerbiedig den naam van een
vroegeren sportkoning en vraagtDie knul 1
wie wis dat ook weer.
Sic transit gloria mundi.
(Eén derde van m'n latijnsche kennis)
Zoo vergaat aardsche glorie.
Paulus kende goed de Grieksche sport.
Hij was een man van de «Cultuur*.
En hij gebruikt zelfs de sport»van»de»loop»
baan en van den worstelstrijd als beeld voor
het geestelijk leven.
Maar wat loopt dit anders uit.
Wie daar wettiglijk wint in dien geestelijken
strijdt, wordt met een eeuwige kroon gekroond,
zijn naam staat in het Boek des Levens; zijn
plaats, die hem door den Koning gegeven
wordt, verliest hij nimmermeerhij behoeft
niet bevreesd te zijn, dat hij door een ander
zal verdrongen worden.
Hij zal waarlijk gelukkig zijn 1
Dat we er naar jagen mogen, om dit heil
deelachtig te zijn.
Bakvisschen en vlasbaarden.in.hope
Leerlingen van de hoogste klasse eener
Haagsche H. B. S.
Die, als te doen gebruikelijk is, voor ouders
en onderwijzers een »avondje« geven met zang,
tooneel, tableaux enz.
Gaan dan te middernacht, de papa's en de
mama's naar huis en naar bed, dan begint de
pret pas rechtbal na, met rijkelijk champagne
en al wat er bij behoort, zóó erg, dat de
leeraren de jongelui niet naar huis konden
40 cent per regel.
geeft menige huisvrouw en dienstbode ruwe
en roode werkhanden. Deze worden weder»
,om spoedig gaaf, zacht en blank door Puro^
krijgen en zelf moesten erkennen, dat het vele
perken te buiten ging.
Maar wat deden zij er aan
Op school en onder de les mochten zij al,
de een iets meer, de ander iets minder te zeg»
gen hebben, hier gold dit gezag niet; bier
voelden de jongelui zich vrijgevochten op
eigen terrein en waren zij mans en vrouws
genoeg om te weten, wat ze zouden doen
en laten.
De leeraars waren ten einde raad.
Het kón zoo niet langer worden geduld.
Zij beklaagden zich bij het gemeentebestuur I
En de burgemeester, of de politie, maakte
er eenvoudig een eind aan, door verlof te
weigeren anders dan tot twaalf uur bijeen te
zijn dan is 't groote»kinderen»bedtijd vond ze.
Maar de «groote kinderen* van den huidigen
dag laten zich niet ringelooren I Kunt ge be«
grijpen 1 Zij zullen zich storen aan politie of
burgemeester 1 Of aan de leeraren om van
de ouders nu nog maar te zwijgen
Precies twaalf uur kwamen autobussen voor.
De lieve jeugd steeg in.
En vóórt 1 ging het, tot buiten de grenzen
der Residentie naar een der dorpsgemeenten
in de omgeving, alwaar men over zoo iets
niet prakkizeerde en er dus ook geen maat»
regelen nam en waar de heeren en dames een
zaal hadden afgehuurd, waar 't in besloten
bijeenkomst bal»na was tot half vier ongeveer.
Toen reden ze naar pa en ma terug. Hadden
natuurlijk den huissleutel in den zak.
Die pa's en ma's begrijp ik niet
Zou er nu niet één meer zijn, die zijn of
haar gezag weet te laten gelden en zeggen
kanZóó laat te bed
Door het oog eener naald
Daardoor is de bemanning gekropen van
het Nederlandsche vrachtschip Alkaïd, dat in
den Atlantischen Oceaan vergaan is en welks
bemanning toen door de Duitsche Westphalia
werd gered.
Wat 'n kerels, die schepelingen 1
En wat 'n helden, die Duitsche redders I
Ik heb het onopgesmukt verhaal gelezen
van den stuurman van de Alkaid, zooals de
N. R. C. het gaf, maar wat zijn die mannen
gegaan door het oog van een naald I
En allen zijn ze gered.
Daar is er niet één gemist.
Misschien zal de lezer zich herinneren, dat
vóór enkele weken op gindsche helft van den
Atl. Oceaan een noodweer en orkaan geweest
is, als naar aller eenparige verklaring de oudste
zeelui zich niet konden herinneren, zoo
lang en zoo zwaar I
De Alkaïd had eierkolen aan boord.
De eerste vijf dagen ging het goed.
Maar toen begon het en veertien dagen lang
had het schip de zwaarste stormen te verduren.
De schade werd hoe langer hoe erger.
De machines sloegen nog, maar met 't sturen
raakte het gedaan en toen hadden eerst
de golven met recht vrij spel'; 't schip kwam
dwarszee te liggen en de kapitein moest z>ch
maar laten drijven.
Het was een nood, als waarvan Lukas de
beschrijving geeft in de Handelingen toen
Paulus naar Rome werd overgebracht.
Zware zeeën sloegen onophoudelijk over
het schip
Ze beukten er aan bakboord tegen aanze
hadden deuren en luiken reeds weggeslagen,
raasden dwars door het schip heen en verlie»
ten het weer aan bakboord.
Het hoofdek brak en 't heel schip ging in
tweeën scheuren.
f
SS