Ma Horloges J? in Kettingen l voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden, KEOSOm Antire voluiionair Orgaan Schoonmaak i IN HOC SIGNO YINCES SOmiYIELSDIJi Ien, Gereedschappen enz; 3204 ZATERDAG 6 MAART 1926 41ste JAARGANG MERKES EERSTE BLAD. iONJE Op den Uitkijk. lo. md- en Zilverhandel Kipstraat 73 P* [OTTERDAM tGADERING T 1926 IN HOTEL SI UUR NAMIDDAG. [TEELT IN BEELD"! ien WelEd. Heer B. VA! Pluimvee-Consulent. ENTREE 25 CENT W. BOEKHOVEN ZONEN Alle stukken voor de Redactie bestemd, AdvertenGën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers Meerderheid noodig. BINNENROTTE I ECHTSCHEIDinOEN - COHTRflCTEH IAT1ES enz, Gev. 1885 iKOOPJES IDERDEN OMZET MAAR MEESTAL ADVERTEEREN God is 't, die de natiën leidt. En het is onder Zijn voorzienig bestel, dat elk volk den regeeringsvorm heeft, waaronder het bestaat. Men dénkt wel vaak dnders. Men dénkt eigen heer en meester te zijn. En de bolsjewisten in Rusland zou den u steenigen, als ge hun wildet doen gelooven, dat zij alleen door de toelating en bestel van God, de regee ring voeren over het Russische volk. Zij erkennen zelfs geen God I En toch is het zoo en zullen ze eens ;edwóngen zijn te erkennen, wat ze li loochenen. Nu komt dat bestel Gods over ons door de hand van zondige menschen en daardoor is er vaak in den regee ringsvorm heel wat zondigs en ver werpelijks. Daaruit volgt tweeërlei. Ten eerste, dat we beginnen moeten, met ons aan den regeeringsvorm, waar onder we door Gods bestel gekomen zijn, te onderwerpen„Geef den keizer, wat des keizers i&!" En ten tweede, dat we in den wet tigen weg steeds mogen trachten, wat zondig en verkeerd is te verbeteren. Zoo leerde 't ook dr. Kuyper. „Gij kunt den eed op de Grondwet doen", zei hij, en tegelijk propa ganda voeren voor Grondwets-herzie- ning". Wat is nu een van de kenmerken van onzen regeeringsvorm De regeering van onzen Koningin. En wat staat daar onmiddellijk naast als tegenwicht? Dat elke regeerings- daad gebonden is aan de medewerking van een der ministers, die er de ver antwoordelijkheid voor op zich neemt en die daartoe gestemd moet worden door een meerderheid in de Staten- Generaal. Wie iets positiefs wil doen ten goede en ten nutte des volks, die móét de instemming hebben van die meerder heid. Dat is de nuchtere werkelijkheid. Daarmee moet men rekenen. Voor een geniaal staatsman zal dit wel eens geweest zijn een rem om z'n voet en een blok aan zijn been, ja om uit zijn vel te springen, maar als hij een waar staatsman is, zoo zal hij juist dit laatste niet doen en roeien met de riemen, die hij herft. Dat was 't geheim van Willem van Oranje. Soms was hij ten einde raad: Zooveel hoofden, zooveel zinnen 1 Maar hij gaf den moed nooit op, en ging nimmer den weg van Alva en Filips II, die den regeeringsvorm vol privilegiën met voeten traden, maar als uiterste maatregel stelde hij voor, dat hij naar Duitschland terug zou keeren, En dèn kozen heeren Staten eieren voor hun geld. „Wee het kabinetzei eenmaal Groen van Prinsterer dat telkens een nieuwe meerderheid zóéken moet Het lijkt nog niet zoo onaardig Heden is een wet aan de orde, die zint aan liberalen en roomsch-katho- lieken. Over enkele maanden vindt men steun bij anti-revolutionairen en conser vatieven. En zoo telkens een nieuwe combinatie I Wat is dit voor een staatsman een vernederende, politieke positie Hoe stelt zij aan vernederingen bloot. Hoe lokt en verlokt zij uiteraard de Kamerleden, om voor hun steun allerlei vergelding te vragen en den minister om die te geven. Op zichzelf alleszins geoorloofd. Maar waar toch met het oog op dat dreigend spook der altijd vereischte en altijd wisselende meerderheid een reukje en een smaakte aan zit. Waarlijk, Groen van Prinsterer had gelijk. Dit begreep ook dr. Kuyper. Nadat het gepok en gemazel uit de zeventiger jaren wat voorbij was en de A. R. partij bij elke stembus wón, begon dr. Kuyper rekening te houden met de mogelijkheid, dat zij ook nog eens zij 't in een verwijderde toe komst als regeeringspartij zou moe ten optreden. Of nog beter zoo gezegd Dat anti-revolutionaire staatslieden zouden geroepen worden, om op te treden als raadslieden der Kroon. En dan hun best zouden doen, om iets goeds te verkrijgen ten behoeve van ons christenvolk, allereerst op het ter rein der school. Maar, zei dr. Kuyper het Groen na, dan moeten zij niet een meerderheid" in de Kamer behoeven te zoeken, want dan zijn ze dra een prooi, van eiken golfslag en wind. Of hij ooit een oogenblik gedacht heeft, dat één maentige christelijk- protestantsche groep de meerderheid of daaromtrent halen zou Wij weten bet niet, gelooven van neen. Spoedig moet hij wel tot de over tuiging gekomen zijn, dat de A. R. minderheid blijven zou. Zij stéég tot bepaald peil en schommelde daarna op en neer, zonder over dat punt te kunnen heenkomen. Eén kwart van 't geheel, dat is 't allerhoogste geweest en dan nog maar vanwege bizondere oorzaken. Zou er dus een meerderheid zijn, die men niet elk oogenblik bij elkaar had te graaien, dan moest er min of meer vaste afspraak komen, dat elk wist, waar hij aan toe was. Nu is 't niet zoo gegaan, dat dr. Kuyper dadelijk aan de roomsch-katho- lieken dacht. Zelfs in 1894 stond hij nog mét de radicalen en zeer weinig „Schaep- mannianen" tegen de benedenmoerdijk- sche roomschen in 't veld. Maar de toen met die radicalen op gedane ervaring, van '94 tot '97, is zóó grondig afschrikwekkend geweest, dat Kuyper daar voor zijn leven genoeg aan had. Bij de Stembus waren wij best. Doch daarna kwam aanstonds het anti-clericalisme en de fijnenhaat ook in politieke zin boven en we hadden geen bitterder vijanden dan hen, die wij bij de stembus geholpen hadden. 't bloed kruipt, waar 't niet gaan kan. ReclamerMededeelingen. 11 )0TSTE SPECIALITEIT J Je vergadering dringend ultgenooi.,... ie zal na de oprichtings- e Pluimveefiloi èerveerd mits aangevraagd "G In Hotel SPEE. Deze Coura it veischjjnt eiken WOENSDAG en 7 ATERDAG. ABONNEM NTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 cent bj| vooruitbetaling. BIUTENLAND bij voomitbetaling f 8.50 per jaar. AFZONDEKLI.KE NUMMERS 5 CENT. UITGEVERS SOMMELSDIJK Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2 ADVERTENTIÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel. DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing. Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan. Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur. sn>mn—k—nm m nmi \mité, De Secretaris, iKfclJZER A.Wz., Herkingen 1G BUREAU I Gev. 1885 Telefoon 9390 Rotterdam met stangen en plaat» sing inbegrepen 60. Smijth zaaimachine 1.80 M. breed 10 rijen f 90. Ir. Cormück maaimachine met dunne vingerblok f 100. dan eerste gegadigde zijn I* vat wij dachten, Kemperman 1 W lar eenvoudige menschjes en schi itrijd. Maar onze vurigste wensc iat Veldstad zijn School met de z, dat is het vervolg en de kroot k. Nu weet nog niemand hier, d; aan, maar zoodra dit het geval i Hebbers genoeg. Dan komt bovet t de gemeente, die het pand oo om de school voort te zetten f het een neutrale, moderne inrich. noet nietl vijfduizend gulden, voor klles, zo zeilt l« net zoo ongeveer onze begrootin van de week nog in orde komen 1 ijfeld, ik maak er dadelijk wet dat Kemperman kooper geworde mand wist, hoort Veldstad van h dames uit de bewaarschool, den avond nog is notaris Van Boe ar. weg, naar ik hoor?* nheer I het werd ons te zwaar werkelijk jammer 1 U deed hij mooi werk en de kring v^ die al in hun manieren en voc ven het gros uitsteken, is hier tofl in Maar, u doet allicht uw hiT and Ik zou het u aanraden 1 krijgt u licht allerhande ongema met een goed bod voegt u Ir les deden er het zwijgen aan to wat praten komt notaris uit dj u vijfhonderd gulden boven taxaii u de waarheid te zeggen, notar onderhands al verkocht verkocht riep van Bomn an wien emperman uit de Rozijnkorf I« tzetting van de dames stiet nota mei op dit historisch oogenblik e oek uit, greep zijn hoed en gi oeten heen anieren* dan toch ook i d44r recht in thuis is (Wordt vervolgd Kamer-ontbinding. Daar is Zondag voor betóógd. Dinsdag kwam er de Kamer voor bijeen, wat in elk geval eenig leven gaf in de maan» denlang gesloten brouwerij. Het is eigenaardig gegaan. Niemand sprèk van ontbinding. Het kabinet bad zijn ontslag ingediend en Kamerontbinding komt juist als een Kabinet niet wijken wil. Men hoorde dus van niets. Toen, ineens, kwam er wat roering in de socialistische pers. Het bleef te stil, vonden sommigen. Men moest het volk es wakker maken. Dat moest es de straat op. 't Werd óók voor de S.D.A.P. zoo'n duffe, suffe boel de menschen waren niet meer warm te wrij« ven; 't ging daar ook al in den winterslaap. Nu ja, alles goed en wel De straat op, doch waarvóór? Meetings houden, waaróm 't Partijbestuur kwam bij elkaar. «Wie heeft er een leuze Ze zaten en zonnen en zuchtten «Kamerontbinding 1« zei er een. «Dat was>ie 1* zeiden de anderen. En zóó is het toen gegaan. 't Werd net niets. Dat kon men van te voren berekenen. 't Liep met een sisser af. Natuurlijk kan de Tweede Kamer niet zich. zélf ontbinden I Dat kan alleen de Koningin, maar wat de soci's dan wilden, was, dat de Kamer per adres aan de Koningin verzoeken zou Ontbind Mij toch 1 Bij wijze van wanhoopsmaatregel Men kon voorts nooit weten hoe 'n koe 'n haas vangt. Maar van de andere partijen is er nu net niet een, die in de Pers zich gunstig over dat plan heeft uitgelaten. Waaróver moeten we stemmen «Vóór of tegen Colijn Maar eilieve I de ontslag.aanvrage ligt daar al maanden Colijn en de zijnen zitten niet aan hun zetel vast ze staan óp zoodra hun opvolgers er zijn. Waar din over 't Gezantschap bij den Paus? mannetjesputter, ik heb enkel af en toe van haar iets gelezen. Dat móést haast wel. Als je werk je roept, om dagelijks ettelijke kranten door te kijken en je ziet dan haar naam ettelijke keeren met groote letters ge« noemd en gedrukt Suzanna Lenglen en heele kolommen over haar volgeschreven, dan zeg je onwillekeurig ik wil toch weten wie dat is. De lezer en lezeres weet het niet Och, ge zijt er niets minder om Suzanna, als de Franschen hun landgenoote familiaar noemen, is een ster van de eerste grootte aan den Europeeschen sporthemeleene van de »upporten«. Haar vak is «lawn»tennis«. Daar weet ik heelemaal niets van, dan dat het gaat met bal en raket, 't Is loopen, vlie» gen over 't veld en sliin, of er je leven van afhangt. Enfin, 't is geloof ik, gezonde sport. Vooral in zwang onder wat de «Haagsche Post« de «betere standen* noemen zou. En Suzanna is Lawn»tenms»koningin. Onbestreden al eenige jaren lang. Iedereen verslaat zij, finaal En dies is haar naam op veler lippen, wordt zij door talloos velen vereerd en toegejuicht en bij eiken wedstrijd, dien zij speelt, bieden de menschen elkaar van het veld af, om toch maat een oog te kunnen slaan op haar spel, een en ander zal haar, denk ik, geen wind. eieren hebben gelegd. Of eer, roem en gouden eieren den wensch gelukkig maken Lenglen is doodsbenauwd, dat ze óver het De stervende veenstreek. De ellende te Emmen. Troosteloos is de Drentsche veenstreek op een grauwen winterdag als de regen onafgebroken neervalt. De grond is doorweekt tot een drassige brij, waaruit het water opborrelt. Verlaten zou die sombere vlakte zijn, als er niet waren half verteerde planken en papier, welke woningen verbeelden. Het hutje op de heide 1 Tusschen Erica en Clazinaveen troffen wij holbewoners Jansen met zijn vrouw en broer leven daar in een ruimte van enkele vierkante meters. «Mijn man verdient f 6,— bij een fietsenmaker,* zegt de vrouw, «en de marechaussée hebben ook mijn twee kinderen weggehaald, waar zij zijn weet ik niet Maar alweer, half Nederland staat daar gematigd»onverschillig tegenover en maakt er zich niet druk om 't zou de wonderlijkste stembus worden, die we in vele jaren hebben gehad. En toen kwam de Kamer bijeen. De leider der S.D.A.P. hield een gloedvolle rede en bepleitte de noodzakelijkheid en het nut van ontbinding. Toen kwam er een heftig dispuut? NeenNiemand deed den mond open 1 Direct na de rede des heeren Albarda volgde de stemming en het voorstel zonk als een baksteen 70 tegen 24 stemmen I De eenige hulp die de S.D.A.P. had was van haar neefje, den communist de Visser 1 Het vuurtje dat Zondag zoo warm gestookt was en zulk mooi grootsch vuurwerk beloofde te worden ging als een nachtkaars uitl 't Werd letterlijk niets I Nadruk verbetóee, Zij is thans 26 k 27 jaar. Precies weet ik 't niet, want ik ben niet eigen met haar, heb ze zelfs nooit gezien an. ders dan op 'n prentje en din zou 't, in vertrouwen, mijn smaak niet zijn, te veel een toppunt geraken zal en de tuimel naar beneden begint, die toch eens komen móét, want jeugd en lenigheid doen bij dit spel alles. En er is een mededingster opgestaan. 'n Jonge Amerikaansche van negentien. Verleden jaar in Engeland was Suzanna haar nog verre de baas. Onlangs in Frankrijk won ze nóg maar alleen na zeer heftigen en wisselvalligen strijd en ze kan gerust met ko= ning Pyrrhus zeggenNog één zoo'n over» winning en ik ben verloren En als 't waar is, wat ik las, dat zij onder't spel dóór telkens van mama een sloksken «brandy* hebben moest, dan durf ik de Amerikaansche een spoedige overwinning voorspellen. Of sport den mensch gelukkig maakt? Roem, eer, glorie, winst Suzanna vertelde zelf, dat ze in geen beste conditie waszij had den ganschen nacht te voren liggen hulen en toen zij de overwinning had behaald barstte zij wederom in 'n huil. bui uit. Dat is geen bewijs van geluk. Op z'n hoogst enkele jaren roem din gaat men door 't zencth heen andere sterren ko. men óp en na twee of drie jaar noemt men het publiek oneerbiedig den naam van een vroegeren sportkoning en vraagtDie knul 1 wie wis dat ook weer. Sic transit gloria mundi. (Eén derde van m'n latijnsche kennis) Zoo vergaat aardsche glorie. Paulus kende goed de Grieksche sport. Hij was een man van de «Cultuur*. En hij gebruikt zelfs de sport»van»de»loop» baan en van den worstelstrijd als beeld voor het geestelijk leven. Maar wat loopt dit anders uit. Wie daar wettiglijk wint in dien geestelijken strijdt, wordt met een eeuwige kroon gekroond, zijn naam staat in het Boek des Levens; zijn plaats, die hem door den Koning gegeven wordt, verliest hij nimmermeerhij behoeft niet bevreesd te zijn, dat hij door een ander zal verdrongen worden. Hij zal waarlijk gelukkig zijn 1 Dat we er naar jagen mogen, om dit heil deelachtig te zijn. Bakvisschen en vlasbaarden.in.hope Leerlingen van de hoogste klasse eener Haagsche H. B. S. Die, als te doen gebruikelijk is, voor ouders en onderwijzers een »avondje« geven met zang, tooneel, tableaux enz. Gaan dan te middernacht, de papa's en de mama's naar huis en naar bed, dan begint de pret pas rechtbal na, met rijkelijk champagne en al wat er bij behoort, zóó erg, dat de leeraren de jongelui niet naar huis konden 40 cent per regel. geeft menige huisvrouw en dienstbode ruwe en roode werkhanden. Deze worden weder» ,om spoedig gaaf, zacht en blank door Puro^ krijgen en zelf moesten erkennen, dat het vele perken te buiten ging. Maar wat deden zij er aan Op school en onder de les mochten zij al, de een iets meer, de ander iets minder te zeg» gen hebben, hier gold dit gezag niet; bier voelden de jongelui zich vrijgevochten op eigen terrein en waren zij mans en vrouws genoeg om te weten, wat ze zouden doen en laten. De leeraars waren ten einde raad. Het kón zoo niet langer worden geduld. Zij beklaagden zich bij het gemeentebestuur I En de burgemeester, of de politie, maakte er eenvoudig een eind aan, door verlof te weigeren anders dan tot twaalf uur bijeen te zijn dan is 't groote»kinderen»bedtijd vond ze. Maar de «groote kinderen* van den huidigen dag laten zich niet ringelooren I Kunt ge be« grijpen 1 Zij zullen zich storen aan politie of burgemeester 1 Of aan de leeraren om van de ouders nu nog maar te zwijgen Precies twaalf uur kwamen autobussen voor. De lieve jeugd steeg in. En vóórt 1 ging het, tot buiten de grenzen der Residentie naar een der dorpsgemeenten in de omgeving, alwaar men over zoo iets niet prakkizeerde en er dus ook geen maat» regelen nam en waar de heeren en dames een zaal hadden afgehuurd, waar 't in besloten bijeenkomst bal»na was tot half vier ongeveer. Toen reden ze naar pa en ma terug. Hadden natuurlijk den huissleutel in den zak. Die pa's en ma's begrijp ik niet Zou er nu niet één meer zijn, die zijn of haar gezag weet te laten gelden en zeggen kanZóó laat te bed Door het oog eener naald Daardoor is de bemanning gekropen van het Nederlandsche vrachtschip Alkaïd, dat in den Atlantischen Oceaan vergaan is en welks bemanning toen door de Duitsche Westphalia werd gered. Wat 'n kerels, die schepelingen 1 En wat 'n helden, die Duitsche redders I Ik heb het onopgesmukt verhaal gelezen van den stuurman van de Alkaid, zooals de N. R. C. het gaf, maar wat zijn die mannen gegaan door het oog van een naald I En allen zijn ze gered. Daar is er niet één gemist. Misschien zal de lezer zich herinneren, dat vóór enkele weken op gindsche helft van den Atl. Oceaan een noodweer en orkaan geweest is, als naar aller eenparige verklaring de oudste zeelui zich niet konden herinneren, zoo lang en zoo zwaar I De Alkaïd had eierkolen aan boord. De eerste vijf dagen ging het goed. Maar toen begon het en veertien dagen lang had het schip de zwaarste stormen te verduren. De schade werd hoe langer hoe erger. De machines sloegen nog, maar met 't sturen raakte het gedaan en toen hadden eerst de golven met recht vrij spel'; 't schip kwam dwarszee te liggen en de kapitein moest z>ch maar laten drijven. Het was een nood, als waarvan Lukas de beschrijving geeft in de Handelingen toen Paulus naar Rome werd overgebracht. Zware zeeën sloegen onophoudelijk over het schip Ze beukten er aan bakboord tegen aanze hadden deuren en luiken reeds weggeslagen, raasden dwars door het schip heen en verlie» ten het weer aan bakboord. Het hoofdek brak en 't heel schip ging in tweeën scheuren. f SS

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1926 | | pagina 1