U
DERDE BLAD
Scheren
PUROL
Zaterdag 24 Oct. 1925.
No. 3166.
Uit de Pers.
Buitenland.
Kerk en School.
mÊÊÊrnm*. y:-'"
Rec9ame-üededee!ing@n.
Marktberi ctiten.
Land- en Tnlnbonw.
9)
Ja
rAFELS
tgoedkoop.
15,-.
Salon-
RDERIJ
Boekaankondiging.
•mm.
mm X
Uit de Landbouwwereld.
Nadruk verboden.
- R'dam
Merkwaardige verschijnselen.
In Gelderland, in het ambtsgebied van den
Rijkslandbouwconsulent te Zutphen, zijn
zooals we al vroeger meedeelden een aantal
proefvelden aangelegd met het doel te demon»
streeren het verschil in werking tusschen een
zure en een alcalische bemesting. Wij herinne»
ren, dat zure meststoffen b.v. zijnsuperfos»
faat en zwavelzure ammoniak, en alcalische
slakkenmeel, kalk, mergel, Chilisalpeter en
Norge»salpeter. Zeer leerzaam zijn die velden,
ook nog in ander opzicht dan alleen het oogst»
resultaat. Wij willen enkele voorbeelden noe»
men. Te Harfsen stierven in den nazomer de
meeste aardappelplanten af door de aardappel»
ziekte (Phytophtora infestans), maar het eerst
en het ergst werden de kalkarmste perceelen
aangetasthet loof was hier reeds geheel geel
en zwart, toen het op de kalkrijkste perceelen
nog groen was. Op de laatste had het loof
een lengte van wel een meter, op de eerste
niet meer dan een paar decimeter. Op proef»
velden te Hummelo en Nijkerk werden kool»
rapen geteeld, niet van den korrel, maar van
planten, die een tijdlang op een goeden grond
hadden gestaan. Ook deze planten bleken zeer
gevoelig voor den kalktoestand te zijn De
zuurbemeste planten stierven totaal afop de
kalkarme perceelen ontwikkelden de planten
zich matigop de kalkrijke perceelen groeide
een prachtig gewas. Te Warnsveld, op het
bedrijf van de stichting Groot»GraÉEel, ver»
dwenen al de bieten op de kalkarme perceelen
waar een zure bemesting was gegeven. Hoewel
het zaad ontsmet was, werden de planten hier
hevig aangetast door bietenbrand. Men weet,
dat de oorzaak dezer ziekte een schimmel is.
Blijkbaar leeft deze schimmel het krachtigste
op de kalkarmste perceelen. Schimmels houden
van een zure omgeving, gelijk iedere huisvrouw
wel ervaren heeft, terwijl de meeste bacteriën
meer kalk wenschen. Men zag dan ook op de
kalkrijke perceelen de bietenbrand niet optre»
den. Later in den tijd zag men echter op de
f kalkrijkste stukken de bladeren geel worden
*-■ net eerste verschijnsel van Veenkoloniale haver-
ziektede grond had te veel kalk 1 Een paar
jaar tevoren was die grond zóó zuur, dat er
geen biet kon groeiennu was hij door be»
mergeling reeds in een te alcalischen toestand
gebracht. De door de Veenkoloniale haver»
ziekte aangetaste bieten kregen bovendien nog
te lijden door een bladvlekschimmel en zwart»
zwam. Men ziet: een verkeerde, averechtsche
bemesting bederft niet alleen den oogst, maar
maakt het gewas ook vatbaar voor verschil»
lende ziekten. De bodemtoestand luistert nauw.
Wij hebben te zorgen voor den meest ge»
wenschte bodemtoestand, en dit is alleen mo>
gelijk door grondonderzoek.
Het rooien van bieten.
In verschillende deelen van ons land is de
bietenteelt in de laatste jaren zeer toegenomen.
Waar men vóór 10 h 15 jaar geen biet meende
te kunnen verbouwen, wordt nu de teelt,
dank zij den kunstmest, vrij algemeen toege»
past. Van groot belang is daardoor voor steeds
meerderen de vraag geworden hoe rooi ik
mijn bieten het beste In 't Zuiden van ons
ywland, Zeeland—Brabant, was men al lang zoe»
kende naar een geschikten rooiploeg. De Com»
missie voor het Bieten vraagstuk zocht daartoe
in Saksen, België en Noord»Frankrijk en kwam
thuis met een vinding van het Pommritzer
proefstation, die daar goed beviel en waarmee
zij daarom dit najaar in ons land proeven
wilde nemen. Onder leiding van Prof. Visser
te Wageningen had onlangs een demonstratie
plaats in den Eendrachtspolder op land van
den heer G. Braat De proef voldeed echter
nietonze Hollandsche grond bleek andere
eischen te stellen een groot deel, bijna de
helft der bieten, kwam beschadigd of gebroken
uit den grond Na deze teleurstelling kwam
de heer Braat voor den dag met een rooiploeg,
waarmee hij vier jaar geleden bieten had ge»
rooid gekopte bieten en over de werking was
hij tevreden. Toch had hij de ploeg niet meer
gebruikt, omdat vóór het rooien de bieten
eerst »gekopt« moeten worden en het af»
snijden van het loof bij vaststaande bieten
niet gemakkelijk gaat. Zette hij den ploeg
in werking op de bieten met vol loof, dan
stopte dit op tusschen den verticalen, cirkel»
vormigen beugel, waaraan de geleiders zijn
bevestigd. Bij de genoemde demonstratie bleek
dit ook. De bieten zelf werden dan ook ernstig
beschadigd, en werden niet goed schoon de
ploeger moest voortdurend op de bieten trap»
pen om het loof uit den beugel te verwijderen,
't Ging met dezen ploeg dus evenmin als met
de Duitsche. Maar de eerste, die van den heer
Braat, zou wel dienst kunnen doen, als het
mogelijk was om de vaststaande biet goed en
snel te koppen. Hierop is nu werkelijk iets
gevonden. Ook al een vinding van voornoemd
Pommritzer proefstation, 't Is een scherpe
schoffel, voorzien -van eenige ronde draadstan»
getjes, als bij een oude handhooihark. Op die
stangetjes komt het loof te rusten, dat bij het
afschoffelen direct in den wagen kan worden
geworpen of in zwad op het land komt te
liggen. De bieten worden bij deze rooimethode
meerendeels aan twee zijden schoongeschraapt.
Het systeem berust op het feit, dat de biet
door wigvormige tusschenruimte der »gelei»
ders« naar boven moet uitwijken. De ploeg
werd bij de demonstratie getrokken door twee
paarden en liep met een snelheid van een
gewonen ploeg De grond werd slechts opper,
vlakkig losgemaakt. De ploeg van den heer
firaat gaat dus niet naar den rommelzolder
terug, maar zal in combinatie met den schoffel
goede diensten kunnen bewijzen. Het koppen
met den schoffel ging best: 3 man kopten in
anderhalf uur 20 rijen van 120 Meter lang.
Ten slotte zij nog vermeld eere wien eere
toekomt! dat de ploeg een Hollandsche vin»
ding is, en wel van twee smids de heeren P.
Visser teZevenhuizen en B. Monster te Bleiswijk
Goed kokende erwten.
Hoe teelt men goedkokende erwten? Dit
vraagstuk is al sedert jaren met tusschenpoozen
aan de orde. Men heeft de oplossing vooral
in de richting der bemesting gezocht. De heer
W. W. Schipper te Winschoten, die er zich al
lang mee bezig houdt, is in 't vorige jaar
begonnen erwten te verbouwen op pas ont»
gonnen heidegrond, dus op een maagdelijken
bodem. Uit de verkregen resultaten meent hij
het volgende te mogen afleidenle. Door
louter varkens» of koemest laat zich op schralen,
kalkarmen zandgrond, ook zonder enten, een
goeden erwtenoogst winnen. Bij gebruik van
varkensmest kan de opbrengst nog vermeerderd
worden door toevoeging van kalk. 2e. Phos-
phorzuur in den bodem heeft onmiddellijken
invloed op de kookbaarheid van erwten in
gunstigen zin. 3e. Kalk heeft geen onmiddel»
lijken invloed op de kookbaarheid. 4e. Kalk
heeft een gunstigen invloed op de weligheid
van een erwtengewas, en buiten dit om ook
nog op de vorming van zadenin dier voege
dus, dat bij een gelijke weligheid de zaadop»
brengst grooter zal zijn naarmate een voldoende
hoeveelheid opneembare kalk ter beschikking
gestaan heeft. Deze meststof draagt dus bij
erwten langs twee wegen tegelijk bij tot het
verkrijgen van een goed beschot.
B—r.
pas wèlvaren wanneer alle Hoogescholen
gesloten waren. En daar zoowat de helft
van alle mannen, die zij ontmoette, die
verderfelijke inrichtingen bezocht hadden,
en vrijwel elk hunner een veeg uit de pan
kreeg, als hij ook maar van verre het ge»
vaarlijke onderwerp naderde, lachte ieder»
een om die «zure tante« en waren de glossen
op haar legio.
Maar nu heb ik onlangs van iemand, die
haar goed had gekend, het een en ander
over haar levens» en lijdensgeschiedenis
vernomen, en ik verzeker u, toen bestierf
mij toch elke glimlach op de lippen. Uit
zeer goede, zelfs a nzienlijke familie stam»
mend, was haar vader het slachtoffer ge»
worden van een handig advocaat, die zijn
geld en zijn land volkomen hem afhandig
had weten te maken. Haar beeldschoone
zusje was, zeventien jaar oud, met een
medicus verloofd geraakt, die haar op de
schandelijkste wijze misbruikt en als een
hulpeloos wrak, geknakt naar lichaam en
geest, had verlaten. En zijzelve, die in een
aanzienlijke familie gouvernante was gewor»
den, was door den oudsten zoon des huizes,
een jurist, die heel degelijk en heel vroom
was, ten huwelijk gevraagd toen hij op het
punt stond een zeer lucratieve betrekking
in Indië te krijgenzij zou hem na één
jaar als zijn echtgenoote volgen, maar reeds
op de boot verslingerde hij zich aan den
buffetjuffrouw en toen hij aan wal stapte
schreef hij haar af. Van smart en woede
raakte zij aan het tobben, werd zeven jaar
lang in een zenuwinrichting als derde klasse
patiënt verpleegd en toen zij eindelijk, le»
vende van f 1200 pensioen, door enkele
vrienden haars vaders voor haar bijeenge»
bracht, op het stille dorpje was gevestigd,
waar ik haar en af toe bezocht, was zij tot
die «wonderlijke tante® gerijpt, als welke
Hierbij een foto van een
(woerd) van den heer S.
Hollandsche Witborst»eend
L. Hilaridus uit Pingjum.
»De Maatschappij«De Maatschappijn
Christelijk sociaaheconomisch weekblad, uit»
gave Drukkerij Oranje Nassau te Baarn, opent
deze week met een zeer lezenswaard artikel
van Mr. Dr. H. H. A. v. Gybland Oosterhoff
over: De Indologische Faculteit te Utrecht.
Een tweede uitnemend artikel is van Mr. G.
H. A. Grosheide en handelt over de wijzigin»
gen in de Faillissementswet. Van den verderen
inhoud noemen we, behalve het Economisch
overzicht, het Financieel weekoverzicht en
Vrouwenbelangen, nog de volgende artikelen
Centraal verslag 1924 van de Arbeidssinspectie
Bevolkingsaanwas; Uit de bladen en tijd»
schriften Ons dagelijksch brood Siberische
boterWerkgever, werknemer en het werk
Het kiesstelsel voor de Kamers van Koop»
handelOnze baksteenindustrie Steenkool,
stookolie en waterkracht.
Goede foto's en aardige caricaturen uit Bui»
tenlandsche tijdschriften geven verder het blad,
dat wekelijks niet minder dan twaalf pagina's
tekst in omslag bevat, een prettig aanzien.
Wij ontvingen van den uitgever J. H. Kok
te Kampen het eerste nummer vandenllden
jaargang Oude Paden, een tijdschrift van Ds.
J. j Knap, dat ook in onze omgeving be»
kend is.
Bizonderlijk verdient in dezen nieuwen jaar»
gang de aandacht de rubriek «Bouwsteenen®
van de hand van den hoofdredacteur, die
daarin een practikale verklaring van het Boek
Daniël zal geven.
Zoo bekend is verschenen in de vorige jaar»
gangen serie's artikelen over den Profeet
Zacharia, welke algemeen de aandacht trokken.
Oude Paden heeft verschillende rubrieken,
zoo geeft dit eerste nummer van den nieuwen
jaargang o.m. de rubriek «Uit de Fonteinen
des Heps« en «Onder het Klankbord« (resp.
medidatiën en preek).
Gaarne vestigen wij de aandacht op dit
tijdschrift. Vraagt ter kennismaking dit proef»
nummer eens aan 1
*Anti-Rev. StaatkundeUitgave J. H. Kok
te Kampen.
Het October»nummer is weer prachtig.
Mr. Rutgers geeft een vervolg over «Hef
Belgische verdrag en de beginselen van den
Volkenbond.* Dr. H. Dooyeweerd vervolgt
zijn studie over: «Proeve van fundeexing der
Calvinistische levens- en wereldbeschouwing in
hare Wets-idee.*
Vervolgens is zeer lezenswaard de beoor»
deeling van het boek van Tazelaar over Groens'
jeugd door Mr. Fabius. Mr. J. A. de Wilde
wijdt een artikel aan «Ons standpunt inzake
het gemeei.telijk bedrijf.*
De Vragenbus is weer actueel.
Onze raadsleden, besturen van K.V.'s en
P.C.'s, alsmede ieder die in zijn kring eenige
politieke leiding heeft te geven kunnen de
A R Staatkunde niet missen
Straks begint de nieuwe jaargang
Geeft U bijtijds op als abonné De prijs is
slechts f 4,— Werkelijk voor deze lectuur spot»
goedkoop 1
Levensbeeld.
Ds. J. H. Gunning heeft er al heel wat
gegeven in zijn »Pniël«.
Ook dit is uit genoemd weekblad overge»
nomen
Onlangs stierf een oude juffrouw, die ik
jaren lang gekend, maar nooit begrepen
heb. Zij kleedde zich heel wonderlijk, had
het altoos over «papa en raama«, ook toen
zij al dicht bij de zeventig was en had een
waarlijk bespottelijken afkeer van het genus
»student«. Alle studenten waren in haar
oogen zedelijke monsters en de wereld zou
zij door de meesten bespot werd en had
het begrip »student« voor haar kranke ver»
beelding zoowat het karakter gekregen van
al wat leelijk en verderfelijk en slecht was
Noem dat dwaas voor mijn part, maar
lach en spot er niet over 1
Locarno 1 de kleine stad in Zwitserland, niet
ver van Italië, zal zoo goed als Versailles bij
Parijs lang in der menschen geheugenis blijven.
Versailles om het verdfag dat er gemaakt is
na den oorlog, waarbij Duitschland is gekne»
veld, ja ontkracht, door de geallieerden en
Locarno om zijn conferentie, zoo noodig voor
alle landen vooral van West=Europa om te
kunnen bestaan.
Tot op die conferentie was er geen vertrou»
wen. 't Eene land vreesde voor 't ander, 's Lands
welvaren moest daaronder lijden. De handel
lag aan banden. Men durfde niet van wal te
sieken. Toen zich deze conferentie»gedachte
begon uit te spreken, zei mennu ja, dat zal
de zooveelste zijn, en daarom was men er
minder warm voor. Maar zij kwam en nu
staan we reeds achter haar. Haar vrucht is
1. Verdrag tusschen Duitschland, België,
Frankrijk, Engeland, Italië.
2. Arbitrageverdrag tusschen Duitschland
en België.
3. Arbitrageverdrag tusschen Duitschland
en Frankrijk.
4. Arbitrage verdrag tusschen Duitschland
en Polen.
5. Arbitrageverdrag tusschen Duitschland
en Tsjecho=SIowakije.
Deze verdragen zijn massaal en door ieder
in 't bizonder geteekend, en nu is elke Staat
brak toen los, dat niet meer tot rust kwam.
Het toppunt werd bereikt, toen de Belgische
Kabinetchef het zoo even geteekende protocol
voor de menigte zichtbaar uit 't raam hield.
Groote ovaties kwamen los toen de delegaties
het paleis verlieten. Vooral toen de Duitschers
Luther en Streseman met Chamberlain de
Engelschman de trappen afgingen.
Wat moet nu de eerste vrucht dezer confe»
ren tie zijn Niet minder dan een ontwapenings,
tenminste wapenverminderings=conferentie.
Deze gedachte wordt reeds uitgesproken
door Coolidge, Amerikaansch president. Een
telegram uit Washington zegt dat de president
er niet op aandringt dat die ontwapenings»
of wapenveiminderings.conferentie in Amerika
zal worden gehouden, daar de hooge kosten
zou doen afschrikken. Zij zou in den Haag
kunnen plaats vinden. Nu dat zeggen ook alle
Hollanders, want wij hebben in den Haag
zelfs een vredespaleis I kan 't mooier
Door het geloof.
Onlangs op bezoek bij een zeer oude zus»
ter, die ernstig ziek was, werd me gevraagd,
Hebr. XI eens voor te lezen, 't Zou, zoo zei
ze, wel eens de laatste maal kunnen zijn, dat
ze Gods Woord hoorde. En daarom wilde ze
dat hoofdstuk nog eens hooren.
Toen straks aan 't verzoek voldaan en haar
de vraag gedaan was, waarom ze juist dat
Kapittel nog eens wilde hooren voorlezen,
was 't antwoord «dat zal ik u eens vertellen.«
En toen kwam het verhaal. Van jongs af dan
had deze zuster den Heere gezocht, maar had
niet tot vastheid in 't geloof kunnen komen.
AHijd was ze een baar der zee gelijk geweest.
Den eenen dag stond ze in 't licht, en meende
ze er te zijn. -En den anderen dag stond ze
in het donker, en vreesde ze zich te hebben
misleid.
Tientallen van jaren had die schommelende
toestand wel geduurd.
Op eenmaal echter was 't anders geworden.
Liggende op haar ziekbed, had ze dagen ach»
tereen in diepe donkerheid verkeerd, 't Scheen
wel of 't licht van binnen geheel uitgegaan
was. Want ook de vertroostingen, die ze vroe»
ger gedurig ervoer, waren achterwege geble»
ven. En zie, toen ze daar als 'n gansch hul»
pelooze ter neer gelegen had, en 't licht van
binnen gedoofd was, was 't licht, dat buiten
haar, in Christus is, opgegaan. Op eenmaal,
niets meer in zich zelf overig gehouden heb»
bende, had ze 't gezicht gekregen in 't vol»
maakte offer van Christus. Ze had zich als
vóór 't kruis van Christus geplaatst gezien.
En 't was geweest of van dat kruis de stille
sprake tot haar uitging«Is dit nog niet ge»
noeg voor uw zonden En toen, toen had
ze geantwoord«ja, dat is genoeg En van
dat oogenblik af had ze genoeg gehad aan 't
offer van Christus. Daarmede kon ze het
doen. En merk waaidig was, dat nu op eenmaal
ook opgehouden hadden die lieflijke ver»
troostingen van voorheen, dat zalig zich voelen
in God, en dat zich verliezen in Christus.
Althans niet in die mate als voorheen werden
Gods vertroostingen ervaren Het mindere was
weggegaan maar het meerdere gekomen. Thans
leefde ze door geloof. Vroeger leefde ze door
gevoel. Gevoelige genade, 't mocht aangenaam
zijn, vastheid gaf het niet. Vastheid was er
pas gekomen, toen ze, met of zonder gevoel,
geleerd had genoeg te hebben aan 't offer van
Christus. En zie, waar God nu zoo goed ge»
weest was, haar te leeren leven door 't geloof,
daar was Hebr. XI haar hoofdstuk geworden,
en daarom zou nu ook haar verzoek om voor»
lezing van dat hoofdstuk wel duidelijk zijn
geworden.
Wat boven medegedeeld is, legt de wonde»
plek van veler geestelijk leven bloot. Vele
oprechte zoekers van den Heiland kunnen
maar geen rust vinden voor hun ziel omdat
ze leven op het gevoel, en niet door het ge*
loof. Nu is het leven door het geloof geen
gemakkelijke zaak. Het Evangelie is niet naar
den mensch. Vandaar dat het vaak zoo heel
lang duurt voor 'n geloovige geheel ontledigd
is, elk standpunt in zich zelf kwijt is, ook
niet meer steunt op gevoelige genade, maar
genoeg heeft aan 't offer van Christus. De
leerscnool des Geestes moet hier doorloopen
worden 1
Werken als van Erskine echter kunnen on»
der den zegen des Heeren veel donkerheid
wegnemen en op den goeden weg brengen.
In een zijner verhandelingen zegt hij «Velen
zijn meer genegen om te sterven op het aan»
gename gevoel waarmede een belofte tot hen
gebracht wordt dan op de belofte zelf. De
zoodanigen kunnen niet leven op het bloote
Woord van God, dat brood, waarvan de ziel
alleen moet leven maar zij moeten, evenals
de kleine kinderen, er eenige suiker of andere
pmxmn::
Door de V. P. N. afd. Franeker en Omstreken werd op
15 en 17 Oct. een Nat. Tentoonstelling van pluimvee,
konijnen, duiven en watervogels gehouden. Hierbij een
foto van een Vlaamsche Reus, (haaskleurig) van den heer
J. v. Burg uit Leeuwarden.
gehouden deze te houden en evenzoo omdat
massaal te doen. Deze verdragen hebben ten
doel willekeurige en ruwe aanvallen te voor»
komen den weg tot arbitrage te bevorderen,
waarbij de landen instaan elkander te helpen,
wanneer daarin tegen elkaar misdaan wordt.
Door deze samenvinding moet de achterdocht
wijken en 't vertouwen komen of versterkt
worden. Daarom was er terecht na den afloop
dezer conferentie op 16 Oct. groote geestdrift
en dankbaarheid allerwege. De slotzitting dezer
conferentie begon om half 7. Een half uur
daarna kondigde handgeklap aan 't publiek
op straat aan, wat daar binnen plaats had.
De conferentie»leden waren 't eens geworden
en de verschillende verdragen aangenomen.
Briand, Fransch minister en Stresemann Duitsch
minister, een Franschman en een Duitscher,
kwamen naast elkander voor 't raam aan het
publiek, zich vertoonen. Een wild gejubel
zoetigheid op hebben. Deze gesteldheid in
de geloovigen is een wettisch overblijfsel, dat
hen meer een grond van geloof doet zoeken
in zich zelf en hetgeen door of in hen gedaan
en gevoeld wordt, dan in uit te gaan uit zich
zelf tot hetgeen de Heere in zich zelf is, en
wat Hij voor hen gewrocht en tot hen ge»
sproken heeft. Het geloof is dan het sterkst
wanneer het leven kan op een bloote belofte,
zonder de ondersteuning der zinnen. Zoek
derhalve geen rust in de beekjes der vertroos»
ting die van God uitvloeien, en die nu hier
dan derwaarts zich heen kronkelen, maar zoek
ze in God zelf, als de Bron, die altijd dezelfde
is. Verwacht niet altijd in slaap gezongen te
zullen worden. Zeker is het zoet om neer te
liggen in den schoot van het gevoel der liefe»
lijke gemeenschap met den Heeredoch gij
moet op uw voeten gezet worden, om te wan»
delen door geloof. En dtt leven is zoo zeker.
als het andere aangenaam is. Door een ge»
voelsleven ontvangen wij meer troost, maar
door een geloofsleven ontvangt God meer
eer.®
(Overgenomen). JANSEN.
De historiciteit van Mozes.
De correspondent van The Times in Berlijn
schrijft aan dat blad van 20 dezer
Hubert Grimme, hoogleeraar in de Semitische
filologie aan de universiteit te Munster, beweert
een van de grootste ontdekkingen gedaan te
hebben op het gebied van bijbelsch archaelo»
gisch onderzoek. Zij betreft zijns insziens niet
minder dan de steenen tafel en inscriptie, die
Mozes zelf zou opgericht hebben om zijn dank»
baarheid te betuigen aan de dochter van den
Farao, voor zijn redding uit den Nijl en de
hooge waardigheden, waarmee hij later bekleed
werd. Het blijkt, dat de steen, met 7 andere
van een zelfde karakter, in 1915 door SirW.
M. Flinders Petrie op het Sinaïplateau van
Serabit el Chadem, in de nabijheid van een
Egyptischen tempel werd gevonden. Het was
onmogelijk hen mee te nemen, maar zij werden
gefotografeerd en van sommige werden afdruk»
ken genomen. Daarna werden zij zorgvuldig
begraven op een plaats, die alleen Sir Flinders
Petrie bekend was. Het lettertype was onbekend,
maar leek eenigszins op Egyptische hiëroglyfen.
Zij bleven onleesbaar tot 1915, toen Alan
Gardiner erin slaagde 17 consonenten te vinden.
Professor Sethe, dr. Eisler en prof. Grimme,
gebruik makend van dezen sleutel, kregen ein»
delijk een heel alfabet van 22 letters, en toen
bleek het, dat de taal der incriptie's bijna gelijk
was aan het Hebreeuwsch van den bijbel.
Terwijl prof. Grimme met dezen sleutel de
40 cent per regel.
Door de huidverzachtende en huid»
versterkende eigenschappen van Purol
kan men het stukgaan en naschrijnen
'voorkomen als men vóór het inzeepen
zich telkens inwrijft met een weinig
30»60»90 ct.
inscripties outcijferde, trof hij drie regels bij
het lezen, waarvan, zooals hij zegt, «zijn hart
stil stond«, want volgens zijn constructie be»
heizen zij de volgende boodschap
«Ik, Manasseh, tempelhoofd, breng dank aan
de Faraonische koningin Hatshepsut, omdat
zij mij uit den Nijl redde en mij tot hooge
eer verhief.«
Prof. Grimme wijst erop, dat Mozes eenmaal
in het O. Testament Manasse wordt genoemd
en beweert, dat hij hier met dien naam wordt
bedoeld. De hoogleeraar beweert verder, dat
de steen gewijd werd in den tijd, waarin, naar
de bijbelsche chronologie, Mozes nog leefde.
Hij dateert den gedenksteen tijdens de regee»
ring van Hatsheput's opvolger, ThothmesIII.
Het is z. i. heelemaal niet onwaarschijnlijk,
dat Mozes den steen oprichtte ter eere van en
ter herinnering aan de koningin, die zijn volk
had beschermd, vooral daar haar aanhangers
vervolgd werden en haar monumenten ver»
nietigd door Thothmes.
Professor Grimme dringt er op aan, dat men
door middel van de origineele tabletten dieper
op zijn ontdekking zal ingaan, die verkregen
is door middel van Sir Flenders Petrie's fotogra»
fieën en afdrukken. Hij oppert het denkbeeld,
dat Duitschland een wetenschappelij ke expeditie
zal uitrusten om het schiereiland Sinaï te on»
derzoeken en naar supplementaire inscripties
te zoeken. Men zegt, dat de Britsche regeering
reeds medewerking aan dit plan heeft toege»
zegd. De verrassende mededeeling van prof.
Grimme werd te Berlijn gedaan op een ver»
gadering van de Centrale Vereeniging van
Joodsche Burgers.
Zonde voor God.
We worden er soms bang van
Zooals tegenwoordig belijders der waarheid,
en naar die belijdenis broeders in eenzelfde
dierbaar geloof, tegen elkaar te keer kunnen
gaan, met name als de politiek komt in 't spel.
We sluiten onszelf er bij in.
Willen mêe schuld belijden.
Thans echter vonden we een staaltje, zóó
erg dat we ons niet künnen begrijpen, hoe
zoo iets met broederlijke gezindheid des harten
kan neergeschreven zijn.
«De Waarheidsvriend® kent men wel
't Orgaan van de gereformeerden in de
Hervormde Kerk.
Dit had het aan den stok met het orgaan
der confessioneelen, waarvan ds. Lingbeek de
eind»redacteur is.
En wel over artikel zes en dertig.
Elk gereformeerd mensch bekend.
Maar lees nu eens, hoe ds. L tegen zijn
broeder te keer gaat
«Ik denkals de Waarheidsvriendredac»
teur morgen een man als Pilatus op den
weg tegen kwam, dan drukte hij dien in
het voorbijgaan even de hand, om hem te
danken voor het gulden woord, eenmaal
door hem als Overheidspersoon gesproken
*>Wat is waarheid
Ja, als Pilatus nog leefde, werd hij wis
vaste medewerker aan de Waarheidsvriend 1
En dan praatte hij óók van «Gerefor»
meerd®.
Hij had er ook hetzelfde recht toe als de
overige leden der Redactie I®
Dat belooft iets, en niet veel goed, als 't
er in de Kamer straks ook zoo naar toe moet.
Maar ons bekruipt de bange vrees, dat God
zich niet alleen vanwege dit, maar over vele
andere booze woorden, schrikkelijk vertoornen
zal over christelijk Nederland.
Kunnen wij niet anders wotden
MIDDELHARNIS.
Centrale veiling voor Goeree en Overflakkee
Veiling van Woensdag 21 October 1925
Goudreinet f 8,— tot f 23,30 per 100 K.G
Reinet d'or f 7,40 tot f 9,10 per 100 kg.
Appels val f 5,10 tot f 7,40 per 100 K.G.
Spruiten f 3,—tot f 16,40 per 100 K G.
Stoksnijboonen f 8,— tot f 45 per 100 K.G.
Druiven le srt. f 29,— tot f 37,— per 100 pond
Druiven 2e srt f 19,— tot f 20,— per 100 pond
Tomaten f 9,— per 100 pond
Bloemkool le srt. f 16,70—f 20,80 per, 100 st.
2e srt. f 7,80 f 12,80 per 100 st.
3e srt. f 2,80 —6,70 per 100 stuks
Savoyekool f 9,70 tot f 12,— p. lOOstuks
Andijvie f 0,45 tot f 2,80 per 100 krop.
Peen f 4,10 tot f 4,60 per 100 bos
