voor de Zuidhollandsehe en Zeeuwsche Eilanden. Antire volutionair Orgaan No. 3162 IN HOC SIGNO YINCES ZATERDAG 10 OCTOBER 1925 40ste JAARGANG EEUSTE BLAD. A *tn inzoi g. Een pot Kloosterbalsem in huis is een groot gemak Op den Uitkijk. W. BOEKHOVEN ZONEN Alle stnltken voor tie Ret actie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers Het is zoo prettig goed te kunnen helpen als iemand zich verwondt. Akker's Kloosterbalsem zal de pijn stillen en U snel genezen. Deze Coura it vei -cb'jnt eiken WOENSDAG en ATERDAG. ABONNEM NTSl RIjS per drie maanden franco per post 75 cent bij vooruitbetaling. BUITENLA4 bij voc uitbetaling f 8.50 per jaar. AFZONDER LI KE NUMMERS 5 CENT. UITGEVERS SOMM ELSD1J K Telef. Interc. No. 202 Postl ^ostbus No. 2 ADVERTENTIÈN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel. DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.— per plaatsing. Groote letters en vignetten wostkü berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan. Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur We koi ten hierop terug. Enkele weken geleden he-innerden we aan h t 121'2 jarig bestaan der Ar menwet in haar tegenwo Tdigen vorm. We wezen op tweeërlei, - - Trouwens aan ie hand van een d"or den heer H. de X/ilde onlangsgeh ju- den referaat: Ten eerste, dal de bedoei'ng, ook van min. Heemsk rk is geweest, dat de Overheid -steun l atst komen zou Ten tweede, dat de praktijk in groote en wijde kring;n, steeds meer gewor den is, orh de A-nenzorg erst, zoo n et geheel bij d n ctaat te brengen. Niemand kan di l tegenspreken. We zien 't voor onze oogen. En de vraag zói'i kunnen opkomen Moeten we dan maar niet liever met de.i str« om meedrijven Wordt het niet te zwaar voor ons Moeten we 't roer niet on wenden, waar de wind zóó draaide Moet. n we in elk geval, wanneer we die op behoorlijke voorwaarden krijgen kum en geen subsidie voor onze diaco nie aanvaarden, wanneer we die krijgen kunnen, gelijk met anderen saam Over die laatste vr tag zou een artikel alléé i te schrijven z.inin hoofdzaak zou oi s antwoord ook hier luiden Neen maar er zou daarbenevens méér over te zeggen zijn, - Ma<u overigens, wat het beginsel betreft Zoo blijve hM onze cere, dat de ar menzorg der Kerk voorop ga en als regel den arme volkomen ondersteune. Ge moet d>t niet vergeen: Er zi uden, als we nu eens op ons zelf j ie 1 wel redenen zijn op te noe men, oi 1 te zeggen Hjer is overmacht. Ja, aks het zóó ware Da de meeste hulpbehoevenden be hoort en, elk tot zijn kerkgenootschap sn dat ieder kerkgenootschap er zijn eer i n stelde, om zonder hulp, alléén voor zijn armen te zorgen M ar t e feiten zijn juist anders. Wel wurdt ook in de Hervormde Kerk nog heel wat aan armenzorg gedaan, ma; i hoeveel tienduizenden z jii ei daar nie die fe telijk met de ke k gebroken ie 1 en en dus ook niet komen totue ii-*c nie, die trouwens de „ma sa" ot k bij te grootste inspanning toch niet verzo gen kan. Da zijn daar de honderdduizenden, die t< t gei neriei kerkgenootschap be- hoo eo. De kath> Heken doen wèl aan armen zorg, op allerlei manier, maar hebben tocii lang niet zooveel bezwaar tegen Ovorh. idszorg als wij. Het staat dus zoo Vooreerst laden wij door de diako- nalr annenzorg, als we dit woord hier ive mógen bezigen, want zij behoort ons een lusi te zijn, een zwaren last op ons en ten tweede moeten we in de belastingen Snderen nog helpen den last vonr hun armen te dragen. Hier moet een opmerking tusschen. Om \olko ïen duidelijk te zijn. Met „wij" bedoelen we hier niet alken le kerkelijk-„gereformeerden", maar n ;t z« o goed de chr. gerefor meerden, de i ud-geieformeerden en ook de orthi doxen in de Hervormde Kerk, dit steeds meer, en dat is een gelukkig iferschiji sel voor de kerkelijke armen zorg ga; n voelen. De heer h. de Wilde, dien we reeds meermalen nc emden, kwam tot de slot som, dat wij twee dingen hebben te doen. Ten eerste moeten wij met alle macht voor het goede beginsel blijven op komen in de sfeer van den Staat en van het politieke leven en er vooral op wijzen, waar het heengaat, als we op den verkeerden weg blijven voort varen. Men weet, hoe er over den Staat gedacht wordt. Hat deze n.l. een onuitputtelijken bui 'el heeft, waaruit zoo noodig heel Ned 'rland wel kan worden gevoed en gekleed en mocht die buidel leeg en 't gi ud van de Bank op raken, dan laat de Staat de pers maar draaien bankl iljetten zooveel men wil. Onbeperkte armenzorg vanwege den Staat, is een der middelen om op de zekerste wijze dien Staat naar zijn bankroet te helpen. Dat moeten we van de daken prediken. Üm op die wijze ook degenen, die van ons beginsel niet willen weten, op onze zijde te krijgen, lettende op de gevolgen. Dan kèn 't misschien net gaan als b v. met de Zondagsrust, dat al is 't dan om heel óndere redenen, velen die ons beginsel verwerpen, toch hetzelfde zoeken als wij, Ten tweede hebben wij, naar het de hoop „op een keer en kentering be hoeven we lang niet op te geven. Maar wij gaan iniusschen rustig voort op den ouden weg, die niet alleen beproefd is gebleken, maar die ons ook door Gods Woord zoo duidelijk aangewezen wordt. V Belangstelling in de Jeugd. Deze week herdacht de Jongelingsvereeni* ging op Geref. grondslag uit de twee hoofd* plaatsen van ons eiland haar 12'/2*jarig bestaan- Wij kunnen niet nalaten dit feit te dezer plaatse te releveeren. De belangstelling in de jeugd is tegenwoor* dig algt meen. Dit is niet altijd zoo geweest. Voorheen spotte men in het linksche kamp met onze Jongelingsvereenigingen. Zeker, de turn* en sportvereenigingen ge* noten altijd eer. En dat is tegenwoordig nog wel zoo. Ons zijn ook nu nog burgemeesters bekend, die, eenzijdig, de turn* en sportvereenigingen alle belangstelling gunnen en zich mèt de jeugdorganisaties, die aan de karaktervorming arbeiden, niet in laten. Doch dit is conservatisme van het slechtste soort Ook links interesseert zich thans bizonder voor de geestelijke leiding onzer jongelingschap. Men is de waarheid gaan begrijpen van het zal moeten geven wat noodig is, opdat naast den parlementairen strijd vohuit de ekono. mist he kracht zich gelden zal laten. (Enthow siaste bijval Dan vervolgt Troelstra tot slot Ik dank allen, jong en oud Ik groet ook allen jong en oud Ik denk op dit oogen* blik meer aan jong dan aan oud, omdat aan de jeugd de toekomst is en omdat zij het werk, wanneer dat onze hand ontvalt, voort zal zetten, ons groote werk voor het Socialisme, dat ons allen zoo lief is.« De tijd dat men links om onze jeugd*actie lachte is onherroepelijk voorbij. Stemme dit feit ons tot ernst. Maar tevens ook tot meerdere belangstelling in onze eigen jeugdorganisatie. Vooral in ons gewest mankeert helaas nog veel daaraan. De J V. Psalm 119 is niet groot. Maar verachten wij het kleine niet Immers is het kleine naar den regel van de wet in Gods Koninkrijk Ook al is er maar een hand vol koren op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruischen als de Libanon Wanneer deze J V. ziet op haar kleine kracht, sterke haar dan de woorden eens ge* schreven door niemand minder dan den tegen* woordiger Minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen, Mr. Rutgers «Wanneer men de gebouwen ziet, die J V.'s in andere landen, vooral in het land van den dollar stichtten, wanneer men de cijfers hoort van haai ontvangsten en uit* De heer A C Waller, pnsident*directeur der Fransch=HoIIandsche Oliefabrieken Calvé te Delft, vierde 1 October zijn 25=jarig jubiluem. Foto van de huldiging van den heer Waller in de groote hal van de Calvé fabrieken te Delft. In den linkerbovenhoek een foto van de beer en mevrouw Waller temidden der feestbloemen. bevel van Christus en Zijn heilige apos telen, door te gaan met onze eigen armen te verzorgen. Tal van kerken hebben dit nu reeds vele jaren gedaan, en laten zij zelf zeggen, of ze er minder van gewor den ziin. Is niet eer het tegenovergestelde het geval Is de kerk, die haar armen verzorgde, er ooit zelf arm van geworden Immers neen. En door zoo te handelen, prediken wij de rechte beginselen niet alleen met het woord, maar ook met de daad, wat in den regel nog den meesten in vloed heeft. Het is waar, en we mogen dit ook gerust als argument naar voren schui ven, dat ons zoodoende onrecht wordt gedaan, daar onze groep eerst vrijwillig voor eigen armen zorgt en daarna ver plicht wordt, ook te helpen opbr ngen, wat de Staat aan de armen van andere groepen spandeert, die het 't gemak kelijkst vinden, om alles maar op den breeden rug der Overheid te schuiven. Dat onrecht verbloemen we niet. We komen er ook tegen op. We behoeven ons volstrekt niet bij den gang van zaken neer te leggen en woord Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. De liberalen hebben hun jeugdorganisaties. En de belangstelling die de S D A P. ip haar jeugd stelt is pas nog weer gebleken op het congres door deze partij in den Haag gehouden. Lees maar eens wat er in het verslag van Het Volk over dit congres geschreven stond «Een kleine pauze tn dan klinkt uit de verte gezang en tred der A. J. C.'ers naar voren. Zij zingen hun lied van het licht dat uit der dagen duisternis is opgeko* men, zij heffen trotsch en fier hun fraaie vaandels, die plotseling de duistere avond* straat in glans van blijheid en kleur zetten. Zij zijn met zeer, zeer velen gekomen, die jongeren, die met hun fluit» en snarenmu* ziek, hun vaandels en met hooggeheven handen Troelstra ten afscheid groeten Zij zijn een schier eindelooze troepgeboeid en aangegrepen ziet Tioelstra tot hen omlaag en het is een ontroerend oogenblik wan» neer hij, dankbaar voor den groet der jeugd, staande het hoofd ontbloot en hun een hartelijk «bravo 1« toeroept. En in 't slot van zijn congresrede sprak Troelstra Ik heb hier echter gestaan onder het vaandel der proletarische jeugd Dat vaandel groet ik Het is het vaandel der toekomst. Aan die jeugd draagt spr. over de bezieling en den gewetensdrang, die hem in den loop der jaren hebben geschraagd. Die jeugd gaven, dan maken onze J V. een pover figuur. Maar geestelijke kracht en invloed op het volksleven hangt niet af van weidsche ge* bouwen en hooge budgets De Allerhoogste woont niet in tempelen met handen ge* maakt. Ook statistieken van ledental, hoe belangrijk ook, beslissen niet Bij den Heere is geen verhindering om te verlossen door velen of door weinigen. Een klein groepje in een eenvoudige consistoriekamer of school* lokaal, kan een kracht hebben, die in cijfers niet uit te drukken is, een kracht die komt van omhoog, een kracht ten goede voor plaats en land, en niet in het minst voor de deel genooten zelf. Moge die kracht iedere J.V. in den Bond bezielen». Ginds en Hier. Ook Engeland hield leger*manoeuvres. Natuurlijk op heel wat grooter schaal dan bij onser waren alles bij elkaar wel een kleine honderd»duizend man in Zuid»Engeland in actie. We lezen nu uit dat land in de pers De minister van oorlog heeft in een dag* order zijn tevredenheid betuigd aan de troe» pen voor hun houding gedurende de vier» daagsche manoeuvres op de vlakte van Salisbury Het was eèn strijd geweest tus» schen de elementen en den geest der troepen, waarin de laatsten een schitterende over» winning hadden behaald. In het bijzonder verdienden de jongere lichtingen van de vrijwillige militie een woord van hulde om» dat hun discipline en uithoudingsvermogen niet hadden ondergaan en niet te onder* scheiden waren geweest van den geest, die onder de oudste regimenten van het beroeps* kader had geheerscht. Zóó kan 't bij ons, helaas 1 nog niet worden gezegd. Bij de laatste gehouden manoeuvres was er vooruitgang, dat is waar, vooral vergeleken met 't vorige jaar. Maar 't was nog niet, wat 't zijn moet. Dat bleek, toen één keer 't eten niet deugde, wat hoogst enkel in elk huisgezin weieens voorkomt. Dadelijk slopen de opruiers rond en ze vonden maar al te veel instemming! Mogen »onze« jongens en mannen zich steeds meer hun roeping bewust worden om ook in 't leger te zijn als een zoutend zout. Recfame-SVIededeelingen. 40 cent per regel. Akker's Kloosterbalsem ls door zijn bijzondere eigenschappen onover troffen bij ontvellingen, schrammen, brandbla ren, puisten, wonden, rweren, insectenbeten, wintervoeten. Ook bij spierverrekkingen, spit, spierpijnen, rheumatiek Per groote pot van 20 graa 50 cent. Potten van 50 gr. f 1.—5 100 gr. f 1,75. Hoe groter hoe voordceliger. Alom verkrijgbaar Nadruk verbodta, Uit mijn jongelingsjaren herinner ik het mij* Op zekeren avond, 't zou catechisatie zijn- kwam daar eensklaps een bijna elk onzer on6 bekend jongmensch binnenstappen, die begrij' pelijkerwijs ietwatverlegen in 't algemeen groette en ging zitten op de punt van een bank. Even later kwam dominé. 't Bleek, dat die hem wel kende. Die ging naar hem toe, noemde hem bij zijn naam en gaf hem een hand. Even later begon de les. Enkelen onzer herinneren zich nu, dat ze hem den jongsten Zondag ook in de kerk hadden gezien en toen we na 't uur van on» derwijs groepsgewijs huiswaarts gingen, wist één mede te deelen, dat hij de nieuwe knecht was van den schoenmaker H. Veel wijzer maakte het ons niet. Hij kwam ook op jongelingsvereenigingen na eenige weken begrepen wij wel, dat het nieuwe lid onmogelijk op 'n christelijke school kon hebben gegaan, anders zou hij niet zoo onkundig zijn geweest. Anderzijds merkten wij ook wel, dat hij zijn uiterste best deed, om die schade in te halen, ijverig in den Bijbel las, ja zelfs de bijbelsche vraagstukken van de schoolklassen nog van buiten leeren ging, om tenminste op de vlugste wijs met de hoofdpunten op de hoogte te komen Hij was echter een vrij gesloten natuur: En zoo was er nog heel wat dat ik niet wist, tot mijn vader een paar jaren later hij was in dien tijd ouderling geweest, mij wat nader op de hoogte heeft gebracht. Die jongeling kwam uit een dorp, eenige uren bij ons vandaan. Hij behoorde daar tot de Hervormde Kerk, een andere was er niet, waar een dominé stond, die nu wel niet volslagen modern was, maar toch dicht er bij, en die de gemeente vrijwel doorgepreekt had. In groote onkunde en onverschilligheid was hij opgegroeid, tot er zij 't niet in één oogen» blik, dan toch in korten tijd een groote ver* andering bij hem plaats had. Vroeg men hem daarnaar, dan drukte hij 't in den regel zóó uit «dat de schrik des doods in hem gevallen was Den enkele, met wie hij meer intiem was, verhaalde hij als volgt:

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1925 | | pagina 1