voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden.
Antirevolutionair
Orgaan
IN HOC SIGNO VINCES
Twee Bladen.
No. 3083
WOENSDAG 7 JANUARI 1925
39STE JAARGANG
TWEEDE BLAD.
Ingezonden.
Buitenland.
V er koopingen
FEUILLETON
W. BOEKHOVEN ZONEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te zenden aan de Uitgevers
Dit nummer bestaat uit
Reclame-Mededeelingen.
Overwerkte zenuwen
De jonge Weduwe
Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent Hi vooruitbetaling.
BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
SOMMELSDIJK
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIËN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.— per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
BETHESDA'S NOOD
Mej. J. H. Kuijper heeft voor het bekende
ziekenhuis, tevens centrum van evangelisaties
arbeid »Bethesda« te Budapest aan de nood»
klok getrokken en haar gelui heeft in alle
provinciën van ons Vaderland weerklank ges
vonden.
Men heeft het gehoord en verstaan.
Het bewijs daarvoor is dat in alle provinciën
belangstellenden in »Bethesda« bijeen zijn ge»
komen voor het vormen van een provinciaal
Comité.
ZuidsHolland is daarin niet achter gebleven.
Onder leiding van Ds. Buffinga van Rots
terdam zijn enkele vrienden van »Bethesda«
bijeen gekomen om te bespreken wat gedaan
moet worden om de gevraagde hulp te vers
leenen.
Met blijdschap werd ter vergadering kennis
genomen van de mededeeling van de Secreta»
resse van het Landelijk Comité dat de Direcs
teur, Ds. Biberauer, zich bereid verklaard heeft
naar Nederland te komen om zelf over het
werk van «Bethesda® mededeelingen te doen
en dat voor ZuidsHolland vier avonden zijn
gereserveerd.
Deze mededeeling deed aanstonds besluiten
het Comité nader onder te verdeelen in vier
Commisien voor de plaatsen waar Ds. Bibes
rauer zal optreden.
Daarvoor zijn aangewezen Leiden, 's Gras
venhage, Rotterdam en Dordrecht.
Het is zooals te begrijpen is nietdebedoes
ling alleen in die plaatsen de actie voor
»Bethesda« te voeren. Neen, geheel Zuids
Holland moet medewerken.
We hebben de provincie in vier ressorten
ingedeeld en van ieder ressort is een der ges
noemde plaatsen het centrum.
Uit de nadere toelichting van Mej. Kuyper
bleek dat er drie dingen moeten gebeuren
le. Er moet f lOOOO.s worden bijeengebracht
voor de uitbreiding van »Bethesde« met een
chirurgische afdeeling en het aanbrengen van
de allernoodzakelijkste herstellingen.
2e. Er moeten contribuanten worden ges
worven om «Bethesda blijvend te steunen óm
den noodtoestand van thans in den vervolge
onmogelijk te maken.
3e. De linnenkast moet opnieuw worden
gevuld.
De bijeengekomen vrienden uit ZuidsHols
land oordeelden dat aanvankelijk alle aandacht
op het bijeenbrengen van de noodige f lOOOO.s
moet worden geconcentreerd om dan later, na
het vertrek van Ds. Biberauer, over de beide
andere hulpverleeningen te spreken.
In den breede is overwogen wat voor het
welslagen van de te houden vergaderingen
moet worden gedaan en inzonderheid hoe in
de andere plaatsen de actie zal moeten worden
geleid.
Het resultaat hiervan is geweest dat is bes
sloten
le. In iedere plaats iemand te zoeken die
bereid is ter plaatse de actie te leiden en aan
de inzameling van gelden mede te werken.
2e. in alle plaatsen aan de daarvoor in aan»
merking komende adressen circulaires te laten
bezorgen, waarin de nood »Bethesda« wordt
geschetst voorzien van een inteekenbiljet.
3e. aan de leden van de meisjesvereenigingen
te vragen persoonlijk haar medewerking te vers
leenen door die circulaires te bezorgen en weer
antwoord te komen halen.
Die voorbereidende werkzaamheden zijn in
vollen gang.
De circulaires zijn er. De adressen worden
gezocht. De vergaderingen worden voorbereid.
Op het welslagen van de pogingen mag
worden gehoopt.
Immers in Nederland wordt nooit tevergeefs
aan de noodklok getrokken.
Zijn er die »Bethesda«'s arbeid kennen of
door het geklep van de noodklok tot medes
werking aan de hulpverleening zijn bewogen,
ze worden verzocht zich te melden bij
Ds. Buffinga, Bergsingel 127, Rotterdam.
D. W. Okker, Vrieseplein 5rood Dordrecht.
T. S. Goslinga, Voorzitter van den Raad
Arbeid, Breestraat Leiden, of bij ondergetees
kende.
Secr. Prov. »Bethesda«Comité
voor ZuidsHolland.
Prinsegracht 75,
'ssGravenhage.
»Want God bestaat niet langer.
«Ni Dieu, ni maïtre
De aloude leus der Revolutie.
Maar niet steeds komt die leuze even duis
delijk aan 't licht. Het »M Dieu echter
klinkt wel zeer luid en voor de gansche wes
reld verstaanbaar op in SovjetsRusland.
In het bolsjewitisch paradijs.
Ziehier een duidelijk en sprekend voorbeeld,
dat het Russische blad Sjewodnja mededeelt.
De N. R. Ct. verhaalt als volgt
Dit blad kreeg onder oogen een onlangs
verschenen bloemlezing uit de nationale
literatuur voor de Russische scholen. Deze
bloemlezing bevatte o.m. het bekende Ko»
zakken»wiegelied van Lermontof, echter.
met een merkwaardige wijziging. In een der
coupletten zegt de aan de wieg van haar
zuigeling gezeten kozakken»moeder, wans
neer zij zich haar zoon voorstelt groot ge»
worden en ten strijde trekkend
»Ik geef je op den weg
een heiligenbeeld mede
wanneer je tot God bidt,
zet het dan voor je
Deze regels zijn, met behoud van het
rijm en het oorspronkelijk metrum gewij»
zigd als volgt
»Ik geef je op den weg
een portret van Lenin mede
bidt niet tot God, mijn kind,
want God bestaat niet langer.»
Van het feit, dat er een wijziging van den
tekst heeft plaats gehad wordt zelfs niet in
een noot melding gemaakt. Maar de naam
van den dichter staat voluit onder het ges
dicht. Zoodat deze, jaren na zijn dood, nog
tot atheïst en Leninist gepromoveerd wordt.
Maar dat is nog 't ergste niet
't Onrecht dien schrijver aangedaan.
Vreeselijk is de smaad en de hoon, die hier
worden geslingerd, uitgespuwd voor d.en AU
machtigen God, Hém wordt het bestaan
ontzegd en de mensch wiens adem in zijn
neusgaten was, in Gods plaats den jongge»
borene als beschermheer op den levensweg
meegegeven.
En al is 't nu waar, dat wie in den hemel
woont zal lachen, het is voor Gods kind
op aarde, zoolang zulke lastering door den
hoogen God geduld wordt, omdat de maat
der zonde nog niet vol is, een bange tijd.
gelukkig blijft Hij het, die regeert!
De macht der Zonde.
Wat Haarman, de Duitsche boosdoener, de
man van meer dan twintig moorden, aan 't
slot van de berechting zijner zaak zei, was
schokkend
«Ik wil me niet schoonwasschen binnen
enkele dagen zal ik voor het aangezicht
Gods verschijnen. Ik weet dat ik de
grootste misdadiger van Europa ben. Ik
weet ook, dat het verschrikkelijke me opnieuw
zou gebeuren, zoodra ik weer vrij kwam,
daarom heb ik slechts een verzoek maak
het kort, verlos mij uit mijn lijden, het
duurt slechts één oogenblik.
Hier wordt men stil van.
Vanwege de vreeselijke kracht en macht der
zonde, als zij onbeteugeld woedt in den
mensch.
Maar, zouden we willen vragen
Is er voor onsis er voor de gemeente
Gods geen aanleiding om meer dan ooit in
het gebed te smeeken om de werking van den
H. Geest tot inperking en beteugeling der
zonde, op het erf der algemeene genade
40 cent per regel
hebben in de eerste plaats een kalmeerend
en versterkend middel noodig. Mijnhardt's
Zenuwtabletten geven kalmte en nemen
onrust, gejaagdheid en overspanning weg.
Koker 75 ct. Bij apoth. en drogisten.
Hoed af voor dien man.
Voor dien Labour»man neem ik graag den
hoed af en wil hem als voorbeeld stellen, van
wien ook wij leeren kunnen.
Frank Hodges is minister geweest.
In 't kabinet van Mac Donald Civil Lord
der Admiraliteit,
Vóór dien was hij »vrijgestelde« van de
mijnwerkers, hij had bij hen het secretaris
aat,
Mac. Donald's kabinet viel.
De mijnwerkers namen hem niet terug als
»vrijgestelde«, wat ik het tegenovergestelde
van dankbaarheid noem Mac Donald was te
kort aan 't bewind geweest en te snel gevaU
len, om voor wien ook, een »baantje« te kun»
nen openmaken, stél dat Frank Hodges 't had
gewild,
En zoo stond de ex»ministerbroodeloos.
Dat kón toch niet, begreep Labour.
En bood hem 'n »functie« aan.
Met 'n vulpen achter 'n schrijftafel
Maar Frank Hodges begréép, dat die «func»
tie« zoo half»en»half voor hem werd gemaakt
w «Neen, dat niet!« zei hij toen. »Ik heb ge»
lukkig nog 'n paar flinke armen aan 't lijf
en élke eerlijke arbeid is mij goed, ik ga,
als voorheen, de schacht weer inEn de ex»
minister heeft zijn pikhouweel weer opgezocht
en gaat in de zwarte, onderaardsche kolenwe»
reld weer voor zich en de zijnen verdienen
een eerlijk stuk brood.
Op Woensdag 7 Januari 1925,'s nam. 3 uur,
te Dirksland, ter herberge van H. van den
Doel, bij veilingen
Op Woensdag 14 Januari 1925, 's nam. 3 uur,
te Dirksland, ter herberge van J. Keuvelaar,
bij afslagvanEen woon» en winkelhuis
met erf en grond, te Dirksland, aan den Kerk»
ring, verhuurd aan J. de Vos, ten verzoeke
van de Diaconie der Nederd. Herv. Gemeente
te Dirkslanden twee huizen met tuin, erf
en grond, te Dirksland, aan den Zuiddijk van
polder Dirksland, deel uitmakend van 't z.g.
»Kraakje«. Verhuurdde eene woning aan
Joh. Hoogerwerf en de andere aan Jst. Kievit.
Ten verzoeke van de Erven van wijlen Mej.
de Wed. C. van Es.
Notaris VAN DER SLUIJS.
Openbare Vrijwillige Verkooping van Bouw»
land, te Sommelsdijk, op Vrijdag 16 Januari
1925 bij Inzet en op Vrijdag 23 Januari 1925
bij Afslag, telkens des avonds zeven uur in
het Hotel Spee, aldaar, ten verzoeke van den
Heer A. W. Korvink te Sommelsdijk.
a. de zoogenaamde 5 gemeten, in het Oude»
land van Sommelsdijk aan den Kleiburgschen»
weg (verdeeld in 3 koopen)
b. 1.51.50 (3 gem. 221 R.) in hetJOudeland
van Sommelsdijk, gelegen nabij de Hofstede
van Tanis verdeeld in 2 koopen.
Notaris VAN BUUREN.
Faillissementen in Nederland.
Volgens mededeeling van het Handelsinfor»
matiebureau van VAN DER GRAAF S. Co's
Bureaux voor den Handel zijn over de afge»
loopen week, eindigende 31 Dec. in Neder
land uitgesproken 63 faillissementen tegen 44
faillissementen in dezelfde week van het
vorige jaar.
Van 1 Januari tot en met 31 Dec. 1924
4572 faillissementen tegenover 4195 over het
zelfde tijdperk van het vorige jaar.
ii)
En toch wist het dorp 't den dag daaraan
al van die non
Trouwens, wie dorpspraatjes wil ontgaan
moet zijn maatregelen anders nemen, dan Je»
annette 't had gedaan, ze moest zich dit
zelve glimlachend bekennen, toen ze van de
reis terugkwam en Mina haar met onvaste stem
verzekerde, dat zij niet had gepraat en dat toch
't heele dorp, volgens haar plastische uitdruk»
king »opstond en naar bed ging met die
non«
't Heele dorp, was wat veel gezegd.
Zooiets bepaalde zich meest tot de kom.
Doch daar liepen dan ook de meest fantas»
tische geruchten.
Mevrouw Cramer zou roomsch worden, zei
de een. Was 't in 't geheim al, meende een
ander Zij was expres hier komen wonen om
heimelijk propaganda te maken voor de room»
sche kerk reeds wist men namen te noemen
van aanstaande proselieten, ja er werd al ge»
fluisterd over meester Krijtman, bij wie me»
vrouw immers vaak kwam en 't was al zoo
goed als afgesproken, dat Hermien, na vaders
dood in een klooster zou gaan, dan was ze
meteen bezorgd ook.
Jeannette stelde Mina gerust.
«Ik geloof je onvoorwaardelijk; trek het je
niet aan Wie op een dorp iets geheim houden
wil, moet vroeger opstaan i'an wij 't gewoon
zijn ik zal die non in de krant zetten,
dan zijn alle praatjes gauw uit
De non in de krant; Mina begreep er niet
veel van. Mevrouw zou 't wel goed maken
En Mina voelde toch meer voor Janus van
«en smid, dan voor Jaap, want deze laatste,
hoewel hij om zoo te zeggen, mee uit me»
vrouws hand at, had haar, Mina, gevraagd of
mevrouw ook altemet 'n »kruusken« in 'r
kamer hangen had, terwijl Janus van oor»
deel was, dat t gansche dorp één groot klets»
huis was en als hij ergens es ooit 'n behoor»*
lijke smidszaak overnemen kon en een vrouw»
van»zessen=klaar, niet zoo'n dorpstrien mee
nemen kon, dat hij dan uit de »kletserij«
weg ging.
Zaterdagavond stond in de »Rijnzoom«, 't
lad dat te Oostervoort huis aan huis gelezen
werd, o.m. dit bericht
ht-TcJ® OpSTERVOORT. »Naar wij vernemen
,zlc." "'er een Comité gevormd, dat zich
ten doel stelt eenvoudig huishoud» en land»
bouw»onderwijs te doen geven aan meisjes
boven de schooljaren, zoowel in dag» als
avondcursussen. Mevrouw de Wed. Cramer,
die zich v.^or deze zaak interesseert, had de
vorige week een onderhoud te haren huize
met een der zusters Ursulinen, uit Brabant,
die van dergelijk onderwijs reeds veel ervaring
hebben zij hoopt in den loop der volgende
maand enkele dezer inrichtingen in't Zuiden
des lands te gaan bezoeken, om zich volledig
op de hoogte te stellen van dergelijk onder»
wijs. Natukrlijk zal een eventueele school te
Oostervoort, naar den aard der bevolking een
streng protestandsch en orthodox karakter
dragen«.
Het meest probate middel tegen praatjes.
Zeg de menschen al wat ge weet.
Zet het liefst voor ieder in de krant.
En binnen drie dagen heeft men een ander
onderwerp van gesprek.
Voor Willem Wezelaar is dat Zaterdagnom»
mer van de »Rijnzoom« een ware verademing
geweest.
Hij heeft een paar kwade dagen gehad.
't Gerucht van de »non« was hem al heel
gauw aangewaaid door bemiddeling van zijn
hospita, die zelfs beweerde haar op de stoep
van de woning te hebben gezien, ja er zoo
goed als zeker van was, dat ze er een »kruisje«
sloeg, «ik denk, om het huis te zegenen«,
voegde ze er verklarend bij.
Aan al die uitbreidsels sloeg Wezelaar nu
wel geen geloof:
Maar hij kon dit zoo niet laten passeeren.
De feiten, die bij navorschte waren al te
duidelijk wat deze geestelijke zuster bij Me»
vrouw Cramer te doen had begreep hij ook
niet, maar «men noemt geen koe bont, of er
is een vlekje aan«, dacht hij bij zichzelf,
kieschheidsgevoel had de »Zwijger« niet veel.
Hij had drie dagen lang spijt van zijn over»
haasting.
Maar hoe hij zich pijnigde, hij kon geen
aannemelijk voorwendsel vinden, om zijn be»
zoek aan 't Stoephuis te verschuiven en zoo
ging er een zucht van verlichsing uit zijn hart,
toen hij 't geruststellend bericht in de »Rijn«
zoom« las en toog hij op den afgesproken
avond, precies op't afgesproken uur «ter over»
winning«, gelijk hij zijn spiegelbeeld verzeker»
de, terwijl hij de laatste hand legde aan aijn
toilet.
Hij was altijd keurig gekleed.
Wat »fatterig« vonden de enkele »dames«
te Oostervoort.
En daarom viel 't niet zoo op, dat hij van
avond zich kleedde, om door een ringetje te
halen.
Op 't laast veranderde hij nog van das.
Hij had dassen, haast zooveel als er dagen
in 't jaar zijn en hield vooral van helle kleu»
ren en, om meer indruk te maken, had hij
de allerhelste uitgezocht.
»Toch mis mompelt hij bij 'n
laatste inspectie.
Gold 't een jong meisje, 't zou gaan.
Maar hij gaat om een weduwe dat moet
ook eenigzins getypeerd zijn in zijn das
dte moet wat stemmiger zijn en zoo
zoekt hij er een uit van zeer zachte zij, grijs
met 'n donker streepje.
Willem Wezelaar trekt nieuwe handschoe»
nen aan en gaat.
Aan zijn succes twijfelt hij geen oogen blik.
Voor zichzelf is hij er van overtuigd, dat
hij reeds enkele jaren lang aan elke vinger
van zijn hand een vrouw had kunnen krijgen.
Hij had immers alles mee 'n slanke figuur,
gedistingeerd voorkomen, zeer goede afkomst,
behoorlijke positie, eenig vermogen wat
wenschte een meisje meer
Altijd had hij dan ook met 't vrouwelijk
geslacht op goeden voet gestaan. Dat hij voor
menigeen een bron van spot en vermaak was,
kwam natuurlijk niet bij hem op, hij 'n
solied, degelijk, alleszins begeerenswaardig
jongmensch
Maar hij was voorzichtig geweest I
»Trouwen is houën, en doet vaak rouwen,
Wimpie zei hij geestig tot zichzelf
Je moest net als op een publieke verkooping
kalm blijven, je tijd afwachten, goed uit je
oogen zien, en dan toeslaan voor een ander
je 't begeerde afsnoepen kon.
Dit alles had hij in praktijk gebracht.
En nu ging hij naar 't »Stoephuis« voor
't beslissende «mijn
Zijn ontvangst leek veel op die van Bram
Brasem, enkele maanden geleden hetzelfde
dienstmeisje deed hem openhij werd in
dezelfde kamer op denzelfden stoel gezet
't verschil was, dat hij niet verrast werd door
de komst van mevrouw, dadelijk opstond en
een zeer correcte buiging maakte.
Toch viel hem dit begin al niet mee.
Hij las graag romannetjes en zoo had hij
zich voorgesteld, dat de dame in kwestie min
of meer verward en verlegen, wat blozend
zou binnenkomendat haar stem 'n héél
lichte ontroering zou verraden dat haar be»
wegingen ietwat nerveus zouden zijn
Niets daarvan bij Jeannette, wed. mr. Cramer,
geb. Verlei 1
Zij trad binnen als als nu, eer»
lijk gezegd, flitste 't door Wezelaar's hersens
als de «gnadige frau«, die audiëntie gaf. De
groote, blauwe oogen vestigden zich onder»
zoekend op de »visite«, om uit te vorschen,
wat »die man« hier kwam doen. In haar stem
was niet de minste trilling te bespeuren en
doodkalm nam ze haar stoel, zette zich, had
zelfs 'n portefeuille met stukken bij zich, alsof
een gesprek »in functie« werd verwacht
«En wat is er van uw dienst, mijnheer
Wezelaar
Strak staren die, in 't minst niet verlegen
oogen, hem aan en de koele blik der weduwe
heeft nu zoo heelemaal niets aanmoedigends.
»Ik dank me»vrouw wel dat zij
mij dit on»der»houd wil toestaan
«Tot uw dienst, mijnheer Wezelaar, maar
u neemt mij niet kwalijk? ik heb half negen
'n afspraak voor een samenkomst en 't is nu
kwart voor als u ter zake wilde ko»
men
'n Heel klein tikje ongeduld licht nu in die
immer starende oogen.
Willem Wezelaar gaat zich voelen als toen
hij 'n kind was en onder moeders oogen
komen moest, wanneer hij stiekum bessen had
gesnoept I
Maar plotseling vermant hij zich.
Zal hij voor een vrouw verlegen zijn
hier is een misverstand de weduwe is
blijkbaar van meening dat 't hier 'n zaken»
bezoek geldt 1 Hoe zal 't haar een blijde ver»
rassing zijn, hoe zal een blos van vreugde
haar gelaat overstroomen (romanstijl), hoe zal
ze die mooie, pittige oogen neerslaan als ze
haar vergissing bemerkt
Kom, «Willem de Zwijger«, 't is nu spre»
kenstijd.
En zonder eenige nadere inleiding steekt
Willem Wezelaar van wal.
Hij heeft thuis, op zijn kamer, overlegd
dat het wijs beleid ware, om zulk een belang»
rijke transactie niet aan't geval van het oogen»
blik en aan de woorden, die hem dan in den
mond zouden komen, over te laten.
Neen, de improvisatie was hier niet op haar
plaats.
Die kwam, als de overwinning was behaald
en de liefde vrijheid kreeg om door de sluizen
heen te brekeü dan liet hij 't maar aan de
opwelling van het oogenblik overalleen
had hij bedacht dat «lieve Jaantje« wat érg
plat klonkhij wilde voorstellen daar
»Adriana« van te maken
Maar de eigenlijke »declaratie« had hij van
buiten geleerddie zat als 'n acte zoo secuur
in elkaar en die stak hij nu langzaam en na»
drukkelijk af. Zelfs zijn houding had hij te
voren bepaald de romp récht gestrektéén
hand op de knie, de andere voorzichtig op
tafelde oogen wat naar boven, op schilde»
rijen gericht:
Kwam dan aan 't slot het knaleffect,
Dan moesten tegelijk, de eene hand op 't
hart gelegd en de oogen plotseling, doorbo»
rend en veroverend op de weduwe worden
gericht.
Inderdaad, Willem Wezelaar is 'n geboren
tacticus
Jammer, driewerf jammer, dat hij zijn rede
niet ten einde brengen zal.
Middenin, na enkele ongeduldige gebaren,
die de spreker in 't vuur zijner rede niet op»
gemerkt heeft, snijdt mevrouw hem met 'n
korte vraag het woord af
«Mijnheer Wezelaar I als ik uw interessante
toespraak goed begrijp, loopt dat op een soort
huwelijksaanzoek uit
Wezelaar zit er verbouwereerd bij.
Dit is zoo gehéél buiten 't program, dat
hij niet anders weet te doen dan met een
buiging bevestigen wat de weduwe onderstelt.
«Laat ik u dan es vragen «Hebt u deze
rede soms opgesteld op uw jongste, denkelijk
éénige reis naar Driehoven
'n Schok gaat door Willen Wezelaar's
lichaam.
»Of op den langen grindweg 'n half uur
loopen is 't vast naar de herberg van 't
gehucht ter Donk, bij Bilthoven, waar ge uit»
voerige inlichtingen gezocht hebt, ik geef toe
wat men noemt «langs uw neus weg«, aan»
gaande de boerenhoeven en bijbehoorende
landerijen, in gebruik bij Hannes Lamster en
Koos Hanenbosch
De kleur wijkt nu van des Zwijgers gelaat.
«O/ heeft soms uw zwager, mr. Van Sanden,
haar u helpen opstellen, nadat hij u verslag
had gedaan van zijn reis»naar»Brussel
Wezelaar houdt zich vast aan zijn stoel.
Dikke droppels staan op zijn voorhoofd.
Of klinkt het nu dreigend, en de weduwe
is opgestaan hebt ge haar soms bedacht
op uw reis naar Rotterdam, waar ge infor»
matiën zijt gaan zoeken naar 't verleden van
een zekere Jaantje Verlei, later mevrouw
Cramer, thans wonende in 't Stoephuis te
Oostervoort
Intusschen heeft Jeannette gescheld.
Mina treedt ietwat verlegen binnen.
Iets van dien laatsten zin heeft ze gehoord
«Laat m'neer uit is 't korte bevel.
Met knikkende knieën, als 'n geslagen hond
verlaat Willem Wezelaar het slagveld»der»
liefde.
«Die hèks 1« mompett hij buiten, die toover»
kol
(Wordt vervolgd.)
