r
I
voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden.
Rechtzaken
PUROL
wm
W fV%
Antirevolu tionair
Orgaan
Lm
IN HOC SIGNO VINCES
Ir
DHUIS
*nhank
No. 2075
WOENSDAG 10 DECEMBER 1924
39STE JAARÓANG
TU
'TICIENS
<fe
iDAM
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie franco toe te zenden aan de Uitgevers
Reclame-Mededeelingerir
Uit de Pers.
Land- en Tuinbouw.
1
ifi li
EN HAAG
ILEWSTR8AT 12
-14
ELEF. 13435
ZIJ»
„EN
3R»
IN
IN»
•gjaf:
>E»
1
ui
a
1EN
o)
•kerk
«HmaBHiw
ON 226 1
ÏN
PROVISIE I
ierd
M
iT
CELIER
HfilYIELSOIJK"
den aan leden
aars. Ze neemt
pCt. 's-jaars,
Voorschotten
aangevraagd
leden van het
id tot inbreng-
i gelden eiken
nü van 6-8 uur
isier D.JÖPPECZ,
23842
Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 Cent hij vooruitbetaling.
BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
W. BOEKHOVEN ZONEN
SOMMELSDIJK
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIËN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTAANVRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.— per plaatsing.
Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
Kleine Plooi.
Feitelijk begon reeds de stembusstrijd.
Reeds thans toch is 't zoo, waar een re»
denaar van beteekenis publiek optreedt om
te spreken over politiek, daar gaat het over
ac stembus, die over zeven maanden open
gaat.
Het is »van 't goede te veel«.
Maar zoo zijn wij, Nederlanders
We doen er graag onzen tijd over.
In Engeland is zoo'n storm binnen de maand
opgestoken èn beslist, maar bij ons gaat lang»
zaam zéker.
Nu heeft dit ook iets mee
De stem kan op deze manier met de grootst
mogelijke securiteit worden uitgebracht, want
o.ien kiezer of kiezeres kan bij zóó lange
voorbereiding meer zeggen, dat hij (zij) niet
weet, waar 't om gaat En kleine plooitjes, dat
is ook iets waard, kunnen tijdig recht gestre»
I en worden.
Eén daarvan laten we hieronder zien.
Protest.
Dit kunnen we wel zeggen, dat de beide
grootste sprot, chrpartijen, n.l. de antire»
volutionaire en chr. historische partij al heel
weinig reden hebben tot onderlingen strijd.
Alleen waar deze mocht vertroebeld worden
door 't »kerkje« er bij te halen kan strijd
mtstaan, maar anders staan we op verreweg
ae meeste punten naast elkaar.
We achten dit een voorrecht.
De tijden zijn waarlijk te ernstig voor broe»
dertwist.
En daarom zou 't ons zoo spijten, als er
een misverstand rees en werd uitgebuit, dat
;ot scherpe woorden aanleiding geven kan.
Wij bedoelen het volgende
In meer dan één C. Hist, blad wordt ge»
zegd, tot de ambtenaren, inzake hun salaris»
sen, dat ministtr Colijn die zaak verkeerd
aangepakt heeft»bij 't verkeerde eind«, zei
de heer Snoeck Henkemans te Almelo. Hij
had, ook inzake art. 40, de ambtenaren door
"verleg moeten overreden en de Chr. Histo»
nschen zijn, ja! tenslotte met hem meegegaan,
omdat zij het kabinet niet wilden laten vallen,
maar niet omdat zij 't met Colijns optreden
zoo van harte ééns waren.
Tegen deze wijze van optreden nu rijst on=
zerzijds protest en wel op de gronden, die
hierna worden aangegeven.
V Drie punten.
Scherp gesteld, staat de vraag zóó
Is aan de ambtenaren onrecht gedaan, ja of
neen
Ja, zeggen velen hunner.
Wij zijn 't niet met hen eens, maar kunnen
toch wel begrijpen, dat voor hen «zuiver zicht«
hier moeilijk is.
Maar wat zeggen nu de Chr. Historischen
op die vraag
Is er onrecht begaan
Ja?dan hadden zij om 'nog geen drie
kabinetten en geen tien ministers vóór mogen
stemmen, want vóór stemmen als men overtuigd
is dat onrecht geschiedt, is veel erger dan
wanneer men meent dat iets recht is.
Neen Is er géén onrecht geschied
Dan moesten de heeren Snoeck Henkemans
c s. eens zeggen, wat de minister had moeten
doen als hij bij vriendelijk overleg van de
ambtenaren eens géén instemming had kunnen
krijgen tot de salarisvermindering, die onver»
mijdelijk was, om tot de Sluitende Begrooting
te komen.
Nooit is daarin 'n weg gewezen.
Maar dan gaat het ook niet aan, nu van
achter tegenover de ambtenaren den schijn aan
le nemen alsof er een |andere weg geweest
ware, terwijl toch óók de Chr. Historischen
hun hetzelfde totaal van de salarissen zouden
afgeknepen hebben, óf de verantwoordelijk»
a:id voor een blijvende open kankerplek op
de Begrooting hadden moeten aanvaarden.
En in de derde plaats
Als dan Colijn, volgens deze heeren, de zaak
der salarissen zoo geheel van den verkeerden
kant heeft aangepakt, dan rijst onwillekeurig
in t hart van de getroffenen de vraag, of
soms de Chr. Historischen, als men hen steunt,
nog verandering en gedeeltelijk herstel weten
aan te brengen
Daarvan echter blijkt niets.
Ongetwijfeld zal elke Regeering, die komt
de zaak der salarissen ter harte nemen en waar
onbillijkheden, die er zijn duidelijk worden,
daarin voorzien, indien de omstandigheden 't
maar even toelaten.
Maar zich ergens toe verbinden
Dat zal ook geen enkel Chr. Hist, staatsman
doen.
Maar wat practische beteekenis, waar ook de
Chr. Historischen den heer [Colijn in alles heb*
ben gestéünd en dus precies net 'zoo goed
verantwoordelijk zijn voor den gang zaken,
als wijwat practische beteekenis heeft het
dan om te zeggen: Ja, maar! wij zouden het
toch anders hebben gedaan
Rake zet.
Die zet van mr. Rutgers was raak
Och, zei hij, wij antirevolutionairen zijn
waarlijk niet zoo belust er op, om minister
te zijn wat door een der sprekers scheen be»
schouwd te worden als een ideaal, dat een
partij koesteren mocht
«Minister zijn en minister blijven, scheen
als men den heer Schaper hoorde, wel het
heerlijkst te zijn, wat er is«.
Inderdaad, Schaper nu daargelaten, van
meer dan één der »roode« leiders, teekent
mr. Rutgers hier het juiste beeld.
Of 't hun héél erg bevallen zou?
'k Vrees, eer we een jaar verder waren zou
er een leider of woordvoerder opstaan met
de klassieke verwensching, dat»ie meer dan
één van die ministers weieens van hun zetel
wegtrappen wou.
V Juist opgemerkt.
In de Kamer, sprekende over de positie der
A R. partij, zei mr. Rutgers o.m.
«In deze Kamer- heeft de rechterzijde en
heeft de Antirevolutionaire Partij voort»
durend het spit moeten afbijten. Dat gold
bij de bezuiniging, dat geldt ook wanneer
het gaat over de eischen, der defensie. «Voor
ons is het allerminst bevredigend, dat wij
altijd in dï vuurlinie staan. Wij hebben
een onevenredig deel van de verantwoorde»
lijkheid voor het werk, dat in het belang
van den Nederlandschen Staat behoort te
geschieden.
Niemand kan dit tegenspreken.
Twintig jaar geleden was 't met Kuyper al
zoo Nü weer heet het van letterlijk alles:
«dat heeft Colijn gedaan't Is soms net,
alsof die andere ministers en die andere par»
tijen van Rechts door Colijn als circus=leeuwen
worden voortgezweept 1
Waarlijk, om eer of voordeel heeft onze
partij die plaats in de vuurlinie niet te be»
geeren, wij krijgen altijd 't eerst en 't meest
op onzen kop.
Waarom dan niet ons teruggetrokken
Omdat we van Godswege geroepen zijn te
zoeken het belang van het geheele Neder»
landsche volk.
V Mö niet gloo nie.
In zijn bekende «Kip»ei=voer«»brochure, heeft
De Miranda 't ook over de socialisatie, waar»
van hij merkwaardige dingen zegtzoo b.v.
«Ik acht het niet onwaarschijnlijk, dat men
zich in een gesocialiseerd bedrijf tijdelijk
met een lagere belooning tevreden zal moe»
ten stellen. In de eerste periode van gesociali»
seerde bedrijven, wanneer ongetwijfeld sterke
prikkel van het particulier initiatief zal zijn
uitgeschakeld, is een verlaging van het le»
venspeil zeer zeker. De collectieve kracht, in
de plaats van het initiatief tredend, zal ge»
ruimen tijd noodig hebben om zich in vollen
omvang te doen kennen. Doch zouden we
daarom moeten versagen Is de ideëele kant
van de zaak niet veel belangrijker
Dat komt dus kort gezegd hierop neer
De arbeiders moetender maar op rekenen,
dat ze hóé dan ook het loon en de arbeid
geregeld worden in den eersten tijd en ik
vyeet niet hoe lang, allicht en dunnere boter»
ham en nóg minder dik belegd, zullen eten.
Daarin echter ziet De Miranda geen bezwaar.
Dat is maar de materiëele zijde der zaak.
Er is ook een ideëele 1
En die zal alles goedmaken.
Déze n.l. de verheffende gedachte, dat de
arbeiders dan niet meer voor de »uitbuiters«
werken, maar voor de Gemeenschap Die ge»
dachte zal hen bezielen tot hun arbeid, sterken
bij hun taak, doen fluiten en zingen onder 't
werk, met elke minuut doen woekeren die
zal hun de boterham verdubbelen en spek en
kaas zijn op hun brood
Ach, ja 1 De Miranda heeft er zijn gemeente»
arbeiders eens op aangekeken, van wie hij vroe»
ger geklaagd heeft«In gemeentedienst con»
serveert men zich zooveel mogelijk« en hij
heeft bij hen het idealisme zien gloeien door
hun werkpak heen. En dies gaat hij met on»
wankelbaar vertrouwen een socialisatie»toe»
komst tegemoet.
V' Spotter.
Schaper bleef netjes, dat is waar.
Hij wees er op, dat 't in de A.R. partij
óók niet altijd in elk opzicht koek»en»ei is,
zoo onder elkaardat daar óók weieens ver»
schil van meening heerscht.
Mag»ie gerust zeggen.
Als 't anders was en de een nóóit een
stem tegen den ander ophief. wel 1 dan
zou 't het kerkhof zijn 1
Maar Duymaer had ook weer gelijk, toen=ie
zei: «Ze zijn bij ons de kwaadste niethij
wilde zeggen met andere vergeleken, dan is
bij ons de onderlinge verhouding bést.
Toen kwam Duys er bij.
Die zou ze 's even laten smullen
«Ze zingen bij jullie óók niet altijd Dat
's Heeren zegen op u daal,voegde hij den
heer Duymaer toe.
Nietwaar, de Bijbel er bij
Spottend een rijmregel aangehaald; dan
word»ie pas goed 1
40 cent per regel.
MOND. ADVIES fl 1.»
Alle zaken behandelt het
Bureau voor Rechtskundige Hulp
Haagscheveer 5 (bij Hofplein)
Telefoon 11862 Rotterdam
Kantoor van 10-8 uur. Geen Bijkantoren
Ruwe en Schrale Huid
DOOS 30, 60, 90 Cent.
Bij Apoth. en Drogisten.
Pharm.Fabr A.Miinhardt
W Zeist
Uit Ouden Tijd.
Weinig nieuws onder de zon
De «fascisten®, zal men zeggen
Die zijn dan toch wél nieuw?
Zij, en hun Nederlandsche vertegenwoordi»
gers, de actualisten, die thans 'n eigen blad,
de »Vaderlander« uitgeven gaan
't Mocht wat, ze zijn al oud.
Tenminte in ons vaderland.
In den vorm en in bijzaken mogen ze gewij»
zigd zijn, maar in 't wezen der zaak hadden
we ze een halve eeuw geleden ook almen»
schen met diepe verachting vervuld voor 't
Parlement en 't heele parlementaire stelsel,
waaraan ze zoowat alle kwaad weten, dat er
in den lande was, terwijl ze heil en heul zoch»
ten bij een dictator, die zijn wil eenvoudig
met macht en geweld oplegde aan het volk.
Dit onderscheid was er alleen
De «fascisten® van thans gaan den Koning
voorbij en leggen de macht en het dictator»
schap zelf in handen van Mussolini, onze
«actualisten® van een halve eeuw terug wensch»
ten als dictator niemand minder dan Koning
Willen Drie.
En dat ging onder vromen schijn,
In den Bijbel waren ze thuis! v
Alleenlijk werd die vaak erg zonderling uit»
gelegd.
Vooral vonden de woordvoeders aanhang
destijds onder de zoogenaamde Neo»Kohlbrug»
gianen en hun ideeën plantten zij vooral voort
door de dus geheeten »Keezenblaadjes«, die
niets te maken hadden met de »Keezen« der
achttiende eeuw, maar die hun naam daaraan
ontleenden, dat de blaadjes veschenen in den
vorm van samenspraken, die door zekeren heer
Bernardi werden uitgegeven en waarin »Kees«
vooral een hoog woord had.
Ziehier, wat Jan en Kees bepraten
Kees. Ik wed, dat ik wel raden kan, wat
gij graag zoudt willen. Je hebt zeker den
12en Mei op het oog [het 25=jarig regeerings»
feest van Willem HE Red.] en hebt aleens
gedacht, dat het met zoo n groote mensehen»
massa, als daar bijeen zal zijn, wel de moeite
waard zal zijn
i Jan. Om een poging te wagen, dat de Kóning
tot Souverein wordt uitgeroepen. Dat meen
ik...
Later komen ze er nog op terug en dan
zegt Kees, dat het zoo iets moest zijn als in
1672
Waarin»ie ongelijk had.
't Jaar 1672, ik bedoel nu de herstelling
van den Prins, niet de Witten»moord 1 was
anffsrevolutionair wat Kees en Jan willen was
zuiver contrarevolutionair zij waren fascisten
der 19e eeuw.
Groen heeft dan ook met die lieden wat te
stellen gehadhij was in hun oog weinig
beter dan een Baals»dienaar, Onder Kuyper
is hun invloed, dien ze voorheen wel hadden
onder 't lagere volk spoedig getaand.
Lijkverbranding.
In de Reformatie in de rubriek «Geestelijke
adviezen.Schrijft Ds. Fernhout over dit on»
derwerp het volgende
En dan begin ik met te zeggen, dat de
wederopstanding der dooden, die de H.
Schrift met zooveel nadruk leert, op zich»
zelve het verbranden van lijken m.i. niet
verbiedt. Verbranding vernietigt toch een
lichaam niet méér dan ontbinding in het
graf.
In het laatste geval zoowel als in het
eerste keert het weer tot stoftot stof, dat
in beide gevallen dient tot opbouwing van
andere lichamen van het planten» en die»
renrijk via beide van menschen»lichamen
En voor.de almacht Gods is het niet veel
moeilijker bij zijn vertering tot asch het
wezen van een lichaam in stand te houden
en in den dag des toekomst van Christus
zijn zicht» en tastbare gestalte te hergeven,
dan bij ontbinding in het graf. In 't andere
geval zouden immers de martelaren, die om
Christus, wille hun lichaam aan de vlam»
men prijsgaven, zich door het heerlijkst be»
toon van geloof en gehoorzaamheid beroofd
hebben van de hope op de wederopstan»
ding des vleesches.
Of we dan ergens in de Schrift met zóó»
veel woorden het verbranden van lijken
verboden of het begraven voorgeschreven
vinden
'k Zou W. C. H. zulk een uitdrukkelijk
verbod of gebod niet kunnen aanwijzen.
En toch schijnt het Woord me zijn vraag
duidelijk genoeg te beantwoorden.
Dat antwoord ligt, dunkt me, in de eerste
plaats in wat de Schrift ons openbaart van
de schepping des menschen, als ze zegt, dat
God ons schiep naar Zijn eigen beeld.
Want al is de eigenlijke zetel van 't beeld
Gods stellig niet in ons lichaam, maar in
onze geest te zoeken, ons lichaam staat er
daarom nog niet buiten. Naar de innige
eenheid van het geestelijk en het stoffelijk
deel onzer natuur zóó innig, dat het
eerste om haar niet dan bij uitzondering
»geest«, maar schier altoos »ziel« wordt ge»
noemd, en dat een ziel zonder lichaam
evenmin mensch is, als een lichaam zonder
ziel, deelt het lichaam in de eere, die
ons in 't beeld onzes Gods werd geschon»
ken. En de Schrift, die in Adam's schepping
de twee momenten van de formeering van
Adam's lichaam en van de bezieling van
dat lichaam door den adem Gods afzonder
lijk vermeldt, zegt dan ook niet van de ziel
en lichaam in de eenheid van den mensche»
lijken persoon, dat hij naar den beelde
Gods geschapen is.
Doch daaruit volgt dan ook, dat een ge»
welddadige vernietiging van 't lichaam door
verbranding evenzeer een vergrijp is aan
het beeld Gods, gelijk we in natuurlijken
zin ook na den val daarvan nog dragers
zijn, als een aanranding en verderving der
ziel.
De bedenking, dat we toch ook bij 't be»
graven ervan een lichaam vernietigen, geldt
hiertegen niet. Dat begraven toch is geen
handeling, die de vernietiging bedoelt en
bewerkt, maar een passief ons buigen onder
het proces der ontbinding, dat reeds aan»
ving.
Een tweede aanwijzing van het begraven
als door God gewild, schijnt me te liggen
in het vonnis, dat God de Heere over Adam
sprak in Gen. 3 vs. 17—19. Heel dit vonnis
beweegt zich om de verhouding van Adam
tot de aarde, waaruit hij geformeerd werd
en waarvan hij in zijn lichamelijk leven
afhankelijk bleef. Die aarde wordt om
zijnentwil vervloektmet smart zal hij daar»
van eten distels en doornen zal ze hem
voortbrengen en dan volgt ten slotte in
vs. 19 «in het zweet uws aanschijns zult
gij brood eten, totdat gij tot de aarde weder»
keert, dewijl gij daaruit genomen zijt; want
gij zijt stof, en tot stof zult gij wederkeeren«.
Wie dit ontroerende woord indenkt, ver»
staat, dat God de Heere daarin als met
eigen hand Adam's graf delftdat het
Adam, en in hem ons allen, het in de aarde
begraven»worden om weer te keeren tot
haar stof, oplegt als een over ons kiezen
van de vrucht des aardrijks boven onzen
God, over ons bracht.
Lijkverbranding,- zoowel als lijkbalseming,
die, zoo mogelijk, alle ontbinding weren
moest, is een door het vleesch uitgedacht
middel om aan dit vernederend vonnis Gods
te ontkomen.
Met deze twee gegevens der Schriftde
eerbied, dien we om onze schepping naar
't beeld Gods aan 't lichaam van een ge»
storvene schuldig zijn, beter nogom den
eerbied, dien we schuldig zijn aan Gods
recht om zélf en alleen te beschikken over
wat Hij Zijn beeld indrukte en het oot»
moedig buigen onder de vernedering, die
ons om der zonde wil overkwam, komt de
Israëlitische en de Christelijke zede overeen,
die eenerzijds het lichaam eerde door het
noch op 't open veld te werpen, noch te
verbranden, en anderzijds in het begraven
het hoofd boog voor het vonnis Gods Bij
deze opmerkingen over het onderwerp, waar»
over nog zooveel meer te zeggen zou zijn,
laat ik het. Voor breeder belichting er van
verwijs ik W. C H. en onze overige lezers
naar Dr. A. Kuyper. «Ons Program«, pag.
802 v.v.Dr. Bavinck »Dogmatiek« Dl IV,
pag. 654 en 773 en Groene «Lijkverbran»
ding«, Utrecht 1900.
V. K. F.
Wat elke maand te doen geeft.
le helft December)
Nadruk verboden.
Het werk van den boer richt zich nu meer
naar binnen dan naar buiten. Toch is er, bij
los weer, ook buiten nog wel wat te doen.
Indien het niet wintert kan er op de zand»
gronden geregeld door gewerkt worden. De
stalmest wordt op den akker gebracht en uit»
gestrooid, kunstmest wordt uitgestrooid, en
beide worden ondergewerkt. Ook late rogge
wordt in deze maand en zefs na Nieuwjaar
nog gezaaid. Rogge is uiteraard wintervaster
dan tarwe, maar het kan toch ook uitwinteren.
De vroeger, b.v. in November gezaaide doet
het niet altoos beter dan de in deze maand
gezaaide. De eeiste ontwikkelt natuurlijk meer
blad en dit geeft juist gevaarbij veel blad
en weinig wortels verdroogt de jonge plant,
terwijl de later uitgezaaide «op den korrel
blijft staan«, zooals het heet, en voldoende
sterk zich kan toonen tegen de wintervorst.
Krijgt men van late rogge al een goed gewas,
regel moet blijven om, indien de omstandig»
heden het toelaten, als den besten zaaitijd te
beschouwen de le helft der Octobermaand.
Op vele akkers is nog wel wat te egaliseeren
bulten hier wegnemen, laagten daar aanvul»
len. Bij gunstig weer kunnen slooten worden
uitgegraven, greppels vernieuwd of bijgemaakt;
wie voor een flinke afwatering zorg draagt,
verhoogt kwantiteit en kwaliteit van zijn oogst.
Kan dit niet met eigen krachten geschieden,
dan is een en ander een goede werkverschaf»
fing men vergete hen niet, die thans zonder
werk zijn en toch ook een gezin hebben te
verzorgen. Zoo valt er wellicht in het eiken»
hakhout wat te snoeien of te spitten of men
late ook daar de slooten er om heen uithalen
en de aarde tusschen het hout uitspreiden.
Binnenhuis heeft men het vee, de varkens
enz. te verzorgen hierover nader. Alleen
willen we hier reeds opmerken, dat nog veel
te weinig aandacht wordt geschonken aan
goed, zuiver drinkwater. Dit is van zeer groot
belang. Steeds blijkt meer, dat vele veehou»
ders zich groote schade hebben berokkend
door het gebruik van min of meer ondeugde»
lijk drinkwater in den stal. De gevolgen hier»
van openbaarden zich in onvoldoende melk»
productie, vermagering, verwerpen bij drach»
tige dieren enz.
In den tuin. .Het grootste deel van den tuin
is nu leeg, er staat nog boerenkool, spruitkool
en andere kool, wat andijvie wellicht, als de
vorst niet al te streng regeert. Hebt ge ook
nog voor Spinazie gezord Zoo niet, denk er
dan den volgenden nazomer om, dan kunt ge
bij gunstig weer nog laat en lang spinazie
eten, en in 't voorjaar ook weer vroeg van
snijden. Leg het vrijgekomen land nu om, na
eerst gemest te hebben. Het onkruid komt
dan weg, en de grond vriest door. Voor vroege
aardappelen en peulvruchten (doppers, peulen
tuinboonen) kunt ge nu ook reeds mesten
de mest verteert dan reeds en ge krijgt lekker»
der aardappelen. Al wat in verschen stalmest
groeit, is niet zoo fijn van smaak en ook niet
zoo gezond
