Veerdienst
60UDEN HOSES
en HEM
i
10 Korting
UI. BQEKHIEN ZONEN
BON
Aangeboden
Japansthe Lakwerk
CAHIERS
p
I
EEN KIJKJE
AHIERIKAAIISCHE SELUXHA1IERS
E. HARTOGS Zn.
I
|P. MERKES,!
I
W. Boekhoven Zonen
B. L GREHTUK - DiRKSLAliD
0© Centrale Proeftuin
O. BIJLEVELD
Beziet onze St. f^ieoiaas-Etalage
Beziet onzeSt.Nicolaas-Etalage
1 ex. „Goudmijnen" ingen. f 1,50
1 geb. f 2,25
BAROMETERS
KRISTALWERK
G. W. VISSER, Oostelijk, Sommelsdijk
FEUILLETON
Dankbetuiging.
JA1METJE CORDELIA SPEELMAN.
Dagdienstbode
J GOUD- en
I ZIL VERHANDEL
3 73 KIPSTRAAT 73 8
{ROTTERDAM
8 Grootste Specialiteit
HET ECHTE
o.a. Schrijfcachette, Handschoen*,
Zakdoek- on Byouteriedoozen weer
ruim voorhanden in den boek
handel van
SOMMELSDIJK
UI. Boehhouen Zn. SommeisdijH
G. lïlooiweer's Adm. kantoor - Sommeisdijh
TEUEHS HET ADRES UOQR HET STOFFEERED
UAD ALLE SOORTEN MEUBELEN
Aanleg van Sier-, Vrucht-
en Moestuinen -«eiss»
MIDDELHARNIS
Vraagt Uwen winkelier onze
prima Koordwoi 15 X
in 3, 4, 5 en 6 dr.
WEIGERT NAMAAK
Ter gelegenheid van St. Nicolaas
geef ik als reclame op alle artikelen
bij uiterste prijzen nog
ook op NAAIMACHINES tot 7 December a.s.
Hoogachtend,
Aanbevelend,
A. W. KORVINK
Binnenweg Sommelsdijk
W BESTELLINGEN PER BRIEFKAART WORDEN
DENZELFDEN DAGnogPERSOONLIJK UITGEVOERD
RDEN K
HERD
WIJ NEMEN BELEEFD DE VRIJHEID
UWE AANDACHT TE VRAGEN VOOR
ONZE PRACHTIGE SORTEERING
EEN BEZOEK AAN ONZEN WINKEL
DAT TOT NIETS VERPLICHT, ZAL
U ER VAN OVERTUIGEN DAT SLECHTS
WIJ ZULK EEN UITGEBREIDE KEUZE
BIEDEN VAN DE EENVOUDIGSTE TOT
DE MEEST LUXE VOORWERPEN
BELEEFD AANBEVELEND,
SOMMELSDflJK
Ondergeteekende wenscht te ontvangen van Boekhandel
W. Boekhoven Zonen, Sommelsdijk:
Dit is het nieuwste boek van „Oubaas".
PENNING met portret
IN ONZE ETALAGES OVERTUIGT U, DAT WIJ
HET RUIMST GESORTEERD ZIJN, zOOWEL
IN GOUDEN EN ZILVEREN WERKEN ALS
HORLOGES, KLOKKEN EN PENDULES
zeer groote keuze.
NIEUW l NIEUW
Keurige St. m\m cafleauK met een blijvende waarde
Zeer lage doch vaste prijzen
GROOTE VOORRAAD. LAGE PRIJZEN.
De jonge Weduwe
Den 10 November 1924 over»
leed onze geliefde Echtgenoot en
Vader 25305
ABRAHAM DE VOS
in den ouderdom van 66 jaar.
Geve de Heere ons allen te
samen die genade, dat wij rcogen
berusten in het zware verlies dat
ons trof. Ook de familie in Ooit*
gensplaat.
Uit aller naam,
Wed. ABR. DE VOS—Leijdens.
AREND DE VOS.
DORA DE VOS—Domenie.
39 Hillman St.
Paterson Noord Amerika.
Langs dezen weg betuigen wij onzen
hartelijken dank voor de vele blijken
van belangstelling betoond tijdens ziek*
te en overlijden onzer innig geliefde
Echtgenoote, Moeder, Behuwd*, Groot*
en- Overgrootmoeder 25304
Uit aller naam,
Jn. BESTMAN.
Herkingen, 26 November 1924.
GEVRAAGD een
25306
bij C. D. GEBUIJS te Dirksland.
Ondergeteekende, maakt het reizend
publiek bekend, dat hij met zijn heden
aangeschafte motorboot, plaats biedend
voor 50 personen, zal overzetten van
Battenoord naar alle plaatsen in Zeeland
Vlugge en nette bediening.
Beleefd aanbevelend,
A. VOL A ART,
Veerman—Battenoord.
Nieuwe Tonge. 25307
20328 i
VOORDEELIGE AANBIEDING
Vraagt bemonsterde offerte
BOEKHANDEL
Opmaken van Balans en Verlies Winst.
Privaatles naar eigen bedrijf. Incassee*
ren. van achterstallige Vorderingen spe*
ciaal voor den Middenstand.
WANNEER GIJ UW BILLARD
LAAT BEKLEEDEN OF LAAT
REPAREERF.N DOOR
ZIJT GIJ VOLKOMEN TEVREDEN
EEN1G VAKKUNDIG ADRES
OP DIT EILAND
Beleefd Aanbevelend
TE KOOP AANGEBODEN
Eigen teelt. 25303
Adres: D. N. PRINCE, Oude Tonge
voor GOEREE en OVERFLAKKEE tt
Middelfiarnis (Langeweg) ia op elltea
werkdag voor belangstellenden GRA
TIS toegankelijk, Desgewenscht geeft
de tuinman alle inlichtingen, die moch
ten warden weztongsL 17461
Palmen, Auran carla, Clivia's
Varenjes, Prumula, Cineraria's,
Asperagus, Bloemmanden, Appel,
Peren, Bessen, Frambozen, Roozen
enz. enz.
Alléén echt met »VOGELTJE«
en merk K Z
R
Bij inleve*
ring van 25
Vogeltjes
I KNOT
CADEAU
GROOTSTE VOORRAAD GOUDEN ZILUER
DOELMATIGE BRILLEN UOOR OUERDAG EN 'S AVOIDS
Wij brengen U al iets moois voor f 5.60
zonder zilver in diverse uitvoeringen
BRILLEN IN ELK GEWENSCHTMONTUUR, WORDEN
- OOK OP MEDISCH VOORSCHRIFT GELEVERD
Aanbevelend,
MIDDELHARNIS WESTDIJK TELEF. No. 25
na
CADEAU»
Ziet aanstaande VRIJDAG
de etalage bij
voor je St. NICOLA ASaCADEAUX. Geen nuttiger geschenken dan TAFELKLEEDEN, KAPSTOKKLEEDING,
VOETKUSSENS en VACHTEN. T
6)
In het »Veen« kwam hoogst zelden een dame.
Onbegrijpelijk was dit zeker niet.
Oostervoort is een fraai dorp, maar dat uit
verschillende, zeer onderscheiden gedeelten
bestaat.
De kom, het «plein® heeft iets van een
Saksische Brink, maar die zich min of meer
in de richting van het hoofdplein van een
kleine stad heeft willen ontwikkelen. Met zijn
breede grasvelden, ruime wegen, statige boo*
men en solide, nette, zelfs deftige burgerhui*
zen is dat »plein« niet ten onrechte de trots
van alle dorpelingen.
«De hoogte in«, noordwaarts, wordt de
grond wat schraal, maar de natuur, met denne*
bosschen, struikgewas en kleine heuvels, af*
wisselend en pikant, zoodat het niet te ver*
wonderen is, dat hier kleine villa's, ja een
paar grootere landhuizen met vrij uitgestrekt
grondbezit gevonden worden.
Gansch anders is 't westend van 't dorp.
De «heidebuurt® heet het in de wandeling.
Daar wonen doodsarme arbeiders in krot*
tige huizekens en in al» de armoe, die onder
zulke minst*bedeelden van alle plattelands*
bewoners in den regel gevonden wordt.
Het «Veen® nu houdt het midden.
't »Veen«, dat is »de laagte in«.
Waar 't geen zandgrond meer is, ook geen
»veen«, als 't woord allicht doen zou vermoe*
den, maar schrale klei, min of meer zanderige
teelaarde, in allerlei menging en van zeer ver*
schillende vruchtbaarheid. Er worden daar
enkele, zoogenaamde »veenbanken« gevonden,
waarvan die rondom wonen voor 'n prikje 'n
slecht soort turf steken, waarmee ze zich 's
winters trachten te behelpen.
't Zijn hier meest kleine boerderijen.
Die van Bram Brasem is wel een der grootste.
En dan wonen er de noodige arbeiders,
wier leven vanwege hun overgroote afhan*
kelijkheid van de boeren, die ook zonder
bepaalde «zwarte lijst« van elkaar wel weten,
wie meer en wie minder lijdzaam is onder
de al te overvloedige »werknemers«, wier
leven niet zoo heel veel pretfiger is, dan dat
der «hoorigen uit ouden tijd.
De wegen in 't »Veen« zijn smal en smerig.
De boerderijen toonen geen uiterlijke wel*
vaartde mestvaalt ligt in den regel tusschen
hoeve en weg, de vele varkens wier zomerver*
blijf men, naar 't schijnt, liefst vlak aan den
weg timmert, verraden hun tegenwoordigheid
wat al te onaangenaam, neen een «dame«
moet hier in 't «Veen« bepaald een boodschap
hebben, anders komt ze er niet en zoo wordt
Jeannette, weduwe mr. Cramer, als ze op een
namiddag, met zékeren stap hier haar weg
door 't »Veen« neemt, met onverholen ver*
bazing aangegaapt en nagekeken.
De meesten kennen haar niet
Enkelen, die haar een paar Zondagen in
de kerk hebben gezien, roepen nieuwsgierige
buren, als ze nauwelijks voorbij ging, toe dat
het de «juffer uit 't Stoephuis« is en kijken
haar na, zoolang als 't kan, 't hoofd schud*
dend vanwege de vraag, die ze zichzelf en el*
kander stellen «Wat komt die hier doen
't Vreemdst is dat ze niemand den weg vraagt,
't Is hier in 't »Veen« anders zoo'n echte
doolhof, een ware wirwar van, wegen en we*
geitjes, waar alleen de inboorling uit wijs wor*
den kan en de enkele vreemdeling, die hier
een boodschap heeft, moet dan ook wel tien
keer vragen, eer hij terecht is, gelijk ook de
dominee, als hij nieuw inkwam, zich 't eerste
jaar niet zonder ouder!ing*geleide in't «Veen®
waagt.
Maar déze' hier loopt rustig door «of ze 't
pad op een kaart heeft«.
En zonder één keer te vragen, komt zij bij
den ouden Jacob van Eest, gaat er «achter*
om«, als een die wel weet, dat de voordeur
niet openkomt, dan alleen bij «trouw en
rouw«, licht de klink op, doet de deur open
en roept «volkals iedereen hier doet,
of ze 't nooit anders is gewoon geweest.
Een oude vrouw sloft naar den deel.
«Zoo, vrouw van Eest de baas thuis
Het vrouwtje kijkt haar vreemd aan.
Ja, ze begrijpt wel, dat is er een «van de
grootheid«, denkelijk uit 't dorp, maar wat
die bij haar komt doen, begrijpt ze niet.
Maar 't moedertje heeft een gul karakter.
Zoo'n dame heeft zeker geen kwaad in 't zin
Nee! de baas was er nog niet, hij was mei*
ken, maar melktijd was zoo om, hij kon elk
oogenblik komen voor z'n »stikkebrood«.
«Als de juffer zoolang even binnen komen
wil
«Met plezier, vrouw Van Eest«.
Uit de kamer komt 't geluid eener koe*
rende duif.
«Hé, vrouw van Eest heb je die
mooie til nog, met dat torentje er op, dat je
man, toen ie soldaat was, heeft gemaakt
De oude vrouw blijft stokstijf staan.
In 't eerst wil er geen geluid over haar
lippen komen.
«Wel heb ik van me léven heet het
dan. «En toch heb ik de juffer nooit gezien
«Nu, dat kan wel«, zegt mevrouw Cramer,
terwijl ze voor de verbaasde vrouw heen naar
binnen stapt, «en heb je dat ouërwetsche
tinnen potje nog, waar je altijd de balletjes
in bewaarde
Nu gaat de oude vlak voor haar bezoekster
staan, op wie 't volle middaglicht valt. Ze
kijkt haar aan, zooals 'n kénner 'n schilderij
bezichtigt, als hij over de echtheid en den
naam van den meester oordeelen wil. Elke
trek van 't gelaat bestudeert ze en vooral de
oogen die sprekende, groote, 'n héél klein
beetje spottende oogen
«En zeg jij me dan eens«, klinkt 't ineens
als een soort zegekreet: «Ben jij soms Jaantje
Verlei
Mevrouw grijpt de handen van 't oude
mensch.
«Als je dat nu es wist, hoe goed 't me doet,
dat jij me uit jezelf hebt herkend*., zegt ze
hartelijk. «Ja, die bén ik! En ik heb hier me*
nig keer naar 't koeren van de duif zitten
luisteren en ik vrees, dat ik heel wat balletjes
uit het tinnen potje heb gesnoept, moeder
Van Eest
«Je kon zoo bedelen«, antwoordt 't oudje,
geheel terugkeerend in die dagen*van=voor*
heen. «Deed je 't niet met je mond, dan met
je oogen
Maar dan inééns, bedenkt wie ze voor heeft
De dame, dat begrijpt ze nu wel, die een
paar weken terug in 't Stoephuis is komen
wonen en die ook zij wel in de kerk heeft
gezien, doch zonder daar verder acht op te
slaan.
Ze trekt zich in de plooi terug.
Mevrouw Cramer laat haar begaan ze be*
grijpt dat ze 't mensch anders maar verlegen
maakt.
«Gaat u zitten, mevrouw npodt ze.
Deze doet een paar heel gewone vragen,
maar 't is een uitkomst, als 't oudje 't raam
uitziende, zeggen kan
«Daar komt van Eest; nu die zal ook raar
opkijken
«Zoo, Van Eestbegroet mevrouw hem,
nadat de echtlieden in 't achterhuis even heb*
ben staan fluisteren, wat gezien 's mans doof*
heid moeilijk viel, maar toch gebeuren moest,
om hem voor te bereiden
«Wel, welJaaantje Verlei Wel, welzegt
de oude baas
«Ja, maar 't is nu mevrouw Cramer®, tracht
zijn vrouw hem in te lichten.
«Ja, ja!« zegt van Eest, en brengt 't niet
verder dan «Wel, wel
Jeannette komt direct tot zaken.
«Weet je nog, Van Eest? hoe wij hiervan
daan zijn gegaan Vader Verlei bedoel ik en
moeder en Kees en ik, omdat wij gedaan ge*
kregen hadden bij Bram Brasem, dien den
«ouden sok« niet meer gebruiken kon
«Bram is 'n harde kerelzegt van Eest.
»'k Ben blij, dat ik 't van hèm niet hebben
hoef!« voegt hij er aan toe. «Ik heb een
goeden boeralleen, ik word oudik kan
zoo niet meer mee
Zwaarmoedig laat hij 't hoofd hangen.
«Kom. noumontert zijn vrouw hem op.
«Je doet je best en de boer geeft je immers
't zwaarste werk niet«.
Dat was waar, erkent Van Eest.
Maar tegen 'n jonge kerel kan hij niet meer
op, dat blijft toch waar.
«Ben je in je jeugd geen tuinman geweest?®
vraagt mevrouw.
De oude vrouw neemt 't woord maar op.
Inderdaad, en mevrouw had wèl een prompt
geheugen, als ze dat onthouden hadDe
eerste tien jaar van hun huwelijk hadden ze
op 't dorp gewoond en had Van Eest bij de
burgers getuinierd, maar toen was Hannema
gekomen, die er nu nog is en die op een
groot kasteel tuinman was geweest en diar
kon Van Eest niet tegenop. Wel in 't werk,
maar niet in 't praten. En zoo waren ze toen
naar 't Veen afgezakt en Van Eest was arbei-
der geworden.
«Luisteren jullie nu es naar mij
«Achter 't Stoephuis is 'n heel groote tuin
je kent 'm wel, Van Eest«.
«En o/I« knikt de man. «Vaak genoeg in
gewerkt.«
«En heel aan 't eind heeft de oude burge*
meester een tuinmanswoning laten zetten die
was er toen nog niet, wel
«Neen, die is er later gekomen
«Nu houd ik heel veel van bloemen In
de tuin, in huis, overal! En 'k houd ook veel
van lekkere, versche groenten. Ook heb ik,
even van 't dorp af 'n paar kampjes land,
een voor aardappelen en een weidekamp voor
'n paar koeien. Wat zou je er van zeggen
als jij nu es tuinman bij mij werd ik geloof,
je kunt nog verscheidene jaren mee als je 't
maar kalmpjes aanlegt het woninkje is
best en over 't loon worden we 't wel eens
Van Eest kon er niets op zeggen.
Maar hij zette eerbiedig de pet van 't hoofd
en wie er bij was of niet, hij zeide«Vader
die in de hemelen zijt, ik dank ul«
En daar was geen aasje aanstellerij bij.
«Den laatsten dag, dat Daan Verlei leefde
zegt mevrouw met bewogen stem zei hij
nog: In 't Veen is Jacob van F.est altijd mijn
beste vriend geweest l«
(Wordt vervolgd)
