voor de Zuidhollandsche en Zeeuwsche Eilanden.
Rechtzaken
Antirevolutionair
Orgaan
m. wzzx
IN HOG SIGNO VINCES
Centrale nnliree. Propaganda-club
ii fog'"
Akkor's Abdijsiroop
No. 3068
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1924:
39ste JAARGANG
EERSTE BLAD.
uoor Goeree en OuerllaHhee.
Ontstoken keel
W. BOEKHOVEN ZONEN
Alle stukken voor de Redactie bestemd, Advertentiën en verdere Administratie, franco toe te zenden aan de Uitgevers
Uit 's Lands Raadzaal.
RecSame-Mededeelingen.
Op den Uitkijk*
- -«
Deze Courant verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS per drie maanden franco per post 75 cent bij vooruitbetaling.
BUITENLAND bij vooruitbetaling f 8.50 per jaar.
AFZONDERLIJKE NUMMERS 5 CENT.
UITGEVERS
S O M M E L S D I J K
Telef. Interc. No. 202 Postbus No. 2
ADVERTENTIËN 20 cent, RECLAMES 40 cent, BOEKAANKONDIGING 10 cent per regel.
DIENSTA AN VRAGEN en DIENSTAANBIEDINGEN f 1.- per plaatsing.
Groote letters en vignetten woidtti berekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan.
Advertentiën worden ingewacht tot DINSDAG- en VRIJDAGMORGEN 10 uur.
Deze club zal D.V. Zaterdag 15 No
vember des nam. half 5 uur in een
schoollokaal van het Geref. Weeshuis
te Middelharnis vergaderen.
Deze vergadering zal worden bijge
woond door den Weled. Heer R. A.
DEN OUDEN, Adj.-Secretaris van het
„Kuyperhuis."
Zij, die de vergadering van boven
genoemde club op Zaterdag 18 October
jl. bijwoonden, en zij, die een uitnoo-
diging voor deze vergadering ontvingen,
worden dringend verzocht tegenwoor
dig te zijn.
Het voorloopig Bestuur.
V Dank.
Neen, géén luid huldebetoon.
Daar heeft een man als minister Colijn geen
behoefte aan.
Maar wij zouden, als antirevolutionair or»
gaan, onzen plicht volkomen verzaken, als wij
nief ons woord van warmen dank uitspraken,
Lnu 'eens niet voor 't geen de heer Colijn deed
voor onze partij, maar voor 't geen hij tot
stand gebracht heeft ten goede van het gan=
sche vaderland.
't Werk is nu zoo goed als voltooid.
Tariefwet en Tabakswet zullen in de E.
Kamer niet stranden en dan hebben we Nieuws
jaar '25 De Sluitende Begrooting.
Dat wil zeggen, dat in anderhalf jaar tijds
het tekort van pl.m. 125 miilioen is weggewerkt
en, tenzij God zware rampen zendt, of de men*
schen lichtzinnig gaan verwoesten, wat thans
met zooveel zoig is opgebouwd, dat het
niet terugkeert ook.
Daarmee zijn we er nog niet.
Doch dat kan nü even rusten.
Terecht heeft het kabinet, want zonder aller
medewerking wars dit resultaat nooit bereikt,
begrepen, dat er haast bij was.
»Men moet, men mag het volk niet aan
tekorten wennen heeft min. Ruys terecht ge*
zegd. Dat is even erg als opium voor 't lichaam
Er moet elk jaar maar even 175 miilioen voor
rente en aflossing worden betaald, dat wil
zeggen zoowat evenveel als aan 't eind der
vorige eeuw de heele begrooting bedroeg.
Dat is waarlijk geen kleinigheid.
Daar kan niets meer bij.
En 't beleid van hen, die meenden dat men
wel een jaartje langer over de »Sluitende Be*
grooting« had kunnen doen, is wanbeleid van
de ergste soort, 't Komt hierop neer, dat men
een diepingevreten, gevaarlijke zweer zachtjes
pappen gaat.
Er móést hier gesneden wolden.
En dat snijden doet pijn.
Onnoodig te zeggen, waar die pijn 't meest
wordt gevoeld, en alleen de gedachte dat het
noodzakelijk was, onafwendbaar, kan en moet
met die pijn verzoenen.
Maar het lichaam werd gestemd.
Verdere bezuiniging blijft noodig.
Ter verzachting van het zware juk der
belastingen.
Maar dat het evenwicht is hersteld en blijk*
baar ons crediet in het buitenland weer op
vasten grondslag staat, daarvoor brengen we
ons kabinet en inzonderheid minister Colijn,
onzen warmen dank.
Oorlog en Gifgas.
Sinds het rumoerige debat in den Haag*
schen Dierentuin wordt er in de pers nogal
t een en ander over dit onderwerp geschre*
ven en t is zeker dwaas, opzettelijk er over
te zwijgen, want hierin heeft het bekende
Rapport van den Volkenbond volkomen ge*
lijk, dat het gebruik van gifgassen in den
oorlog een schrikkelijke bedreiging vormt,
zoowel voor de oorlogvoerende troepen als
voor de burgerbevolking van een oorlogvoe*
rend land.
En weet ge wat nu niet mag?
Ook maar één enkele poging aanwenden,
om op deze verschrikkingen iets, hoe weinig
ook, af te dingen.
Het is, als men 't indenkt, ontzettend.
Wij dingen er niets op af.
Gelijk heeft, wie er op wijst, dat de oorlog
met machinegeweren en springgranaten en
wat daar méér in den oorlog wordt gebruikt,
zeker niet minder vreeselijk is.
Gelijk heeft, wie er aan herinnert, dat ook
tegen die gifgassen steeds effectiever middelen
gevonden worden.
Men mag ook hier niet eenzijdig zijn.
Maar hoe de oorlog ook wordt gevoerd,
't zij met staal óf met springstoffen óf met
gassen óf met ziektekiemen, waarlijk men
hoeft ons niet breed uit te meten, hoe
verschrikkelijk hij isGods Woord reeds
geeft ons in sobere taal genoeg te kennen,
hoe verschrikkelijk ze zijn, de «oorlogen en
geruchten van oorlogen*. En al wat door
menschen beproefd kan worden, om die oor*
logen in te perken want uitroeien kan men
ze nooit op deze zondige aarde moet on*
zerzijds van harte worden gesteund.
Daarover is géén verschil van meening.
Ook niet tusschen den antirevolutionair en
den socialist.
*:t* De Vraag zonder- Antwoord.
I.aten we die vraag schérp stellen.
Dat ieder ze helder kan zien.
De socialist en nu ook de vrijzinnigdemo*
craat prediktontwapening
«Geen man en geen cent».
Nu is niet de hoofdvraag, wat «bezuiniging»
dit geeft.
Bij de gedachte aan zulke verschrikkingen,
als waarvan we hierboven gewaagden, zinkt
die vraag in 't niet.
«De» vraag, die antwoord eischt, is deze
Zal ons, kan ons, die »ontwapening« iets
helpen, om te ontkomen aan die verschrikkin*
gen, waarvan het gifgas er ééne is, wellicht
nog niet eens de ergste?
En op die vraag komt geen antwoord.
De verschrikking blijft even erg.
Wij zeggen erger I want uit en tena is be*
toogd, dat in geval van oorlog tusschen twee
ongeveer gelijkwaardige grootmachten, zelfs
de zeer bescheiden strijdmacht eener kleine
mogendheid deze ten minste een kans geeft,
om buiten den oorlog te blijven.
Wilt ge zeggen kansje, goed
Zelfs de kleine kans is zooveel waard
En nu is dit de leugen in de actie der sodalis*
ten, dat zij die hoofdvraag stil laten liggen.
Ze met den vinger niet aanroeren.
Wij liggen midden tusschen de grootmachten
in.
Is er nu één, die gelooft, dat ze ons omdat
wij ontwapend zijn, met rust zullen laten en
ons grondgebied ontzien
Is niet het tegendeel duidelijk
Zullen ze zich niet haasten om toch maar
elk voor zich het grootste en gewichtigste deel
van ons land te bezetten, opdat de ander hen
niet vóór zal zijn
En als ze dat gedaan hebben, zal dan niet
speciaal ons land het tooneel worden van den
strijd
En als ze dan op ónzen bodem, in onze
velden, bij onze bewoonde plaatsen, boven
óns hoofd hun strijd uitvechten met staal en
vuur, met ziekte en dood, zal dan ons volk
in zijn vollen omvang, ook maar één van die
vreeselijkheden gespaard blijven
Die vraag blijft zonder antwoord.
Daar wil men niet op ingaan.
Als zelfs een socialistische regeering in Zwe*
den ,de strijdmacht handhaaft, zullen dan de
grooten, én kleineh om ons heen haar afschaf*
fen omdat wij ontwapenen
Is er één, die 't gelooft?
Nogeens wélk kansje hebben wij bij ont*
wapening, dzt al die verschrikkingen niet uit*
bersten boven ons hoofd
Zie, dat is de vraag zonder antwoord.
V De Jeugd.
Op den Blijden*Wereld*dag te Leeuwarden,
gaf ds. A. v. d. Heide déze teekening van een
groot deel der tegenwoordige «jeugd»
Hoe is de toestand van de rijpere arbei*
dersjeugd De jongens err. meisjes van on*
ge veer 13 jaren treden de maatschappij in,
van beroepskeuze is. geen sprake, ze gaan
verdienen en het leven in. De meisjes wor*
den dienstmeisjes, loopmeisjes of gaan naar
een atelier, de jongens gaan naar een baas.
Vaak valt het huri niet mee. Vaak worden
ze gehinderd door ouderen, zooals jonge
studenten ontgroend;worden. Hun geeste*
lijk voedsel is dikwijls ruwe, zoutelooze,
vaak vieze taal. Ze zoeken vermaak, gewoon*
lijk niet van de beste soort en kunnen
daarbij soms aardig geld uitgeven. Maar
ze hebben niet den Slag zich te vermaken,
ook dat moet geleerd worden. Ze genieten
van sigaret, snoepgoed, opschik, bioscoop,
danszaal, voetbalwedstrijd. De taal is vaak
niet verheffend daarbij. Hun leven is leeg.
Ze genieten lectuur als Lord Lister, ze tooien
zich met zijden kousen, hooge boorden, de
hoofden leeg. Ze voeden zich met schijn.
Spreken daartegen helpt niet.
Terecht wees de spreker met ingenomen*
heid op wat de A. J. C. in zijn kringen doet,
om de jongelui, ten minste een weinig uit dat
stof op te heffen.
't Kan voor ons 'n aanwijzing zijn.
Er wordt gelukkig heel wat gedaan.
Ook de rijpende jeugd wordt in allerlei
vereenigingen, clubs enz. georganiseerd. Laten
we daarin toch niet vertragen, is een jong*
mensch eenmaal in den put van materialisme
en zingenot weggezonken, dan o, neen is 't
geheel niet hopeloos maar zeer ernstig is
hef weli
Leggen en houden we beslag op onze jon*
gens, eer 't zoo ver komt.
V Glibberig Pad.
Dat blijft 'n glibberig pad.
De Regeering bevordert het vestigen van
nieuwe predikantsplaatsen in de Ned Herv.
Kerk te Delf shaven en Charlois, door rijkstoe*
lage voor te stellen in de Begrooting.
Er was 'n tijd, dat dit niet kón.
Toen de Tweede Kamer, lang geleden, op
voorstel van onzen Donner als haar gedragslijn
had vastgesteld Géén nieuwe toelagen meer
voor welke Kerk dan ook.
Doch daar raakte men weer af.
En nu preekt elk voor zijn parochie.
Voor het zich zoo uitbreidende Amsterdam
wordt op vermeerdering van 't aantal toelagen
aangedrongen. Maar elk begrijpt, dat er dan
tal van plaatsen zijn, waar hoog noodig één
of méér predikanten bij moeten. Er zouden
eenige millioenen voor kunnen worden uitge*
trokken, zonder dat men nog zou kunnen
spreken van predikanten, voor wie geen werk
is 1
Maar moet nu de Overheid dit doen?
Men kent ons overoud Neen
Wij vragen dat de Overheid zal uitkeeren
datgene, waartoe zij verplicht is en dat zij 't
andere aan de Kerk overlate.
Terwijl de «ziiveren koorde« verslapt.
En de konsekwenties gevaarlijk zijn
Nü reeds werd in de »afddeelingen« te ken*
ncn gegeven, dat er waren, die wèl geld voor
traktementen wilden geven, maar dan moest
óók in Amsterdam «elck wat wils» krijgen
en moesten niet alle nieuwe predikanten zijn
van confessioneele kleur
En de radicale elementen geeft men op deze
wijze een lesje, hoe ze niet alleen nieuwe toe*
lagen aannemen, maar ook hoe ze als de kans
hun schoon lijkt, bestaande toelagen afstemmen
kunnen.
Waarde Neef!
Er kopten wolken aan de lucht.
Ze hingen al geruimen tijd, maar sinds en*
kele weken werden ze dreigender en donker*
der; het rommelde geducht en toen kort na
de publiceering van hef «Bezoldigingsbesluit»
vele ambtenaren hun Haagsche reuze*betoo*
ging hielden,
Toen knetterde het vuur en dreunde de slag
En toen op Woensdag 5 November de
»Tariefwet« en de »Tabakswet« afgehandeld
waren en de heer Gerhard opstond om zijn
vragen toe te lichten over de politiek der
Regeering ten opzichte der salarissen, toen
was in sommiger hoofd de vraag
«Kan dit 't begin van het einde zijn
Laat ik je even de positie teekenen.
Toen min. Colijn aan de regeering kwam,
heeft hij van 't eerste begin af gezegd, dat
een deel der bezuiniging van de ambtenaren*
salarissen komen moest.
Het waarom laat ik nu rusten
Dat is al zoo vaak gezegd ik herinner nu
hoe 't ging.
Hij méénde toen van 20 procent, van 't
gehéél danhij had tóén al 't voornemen
om in de salarissen meer perspectief, meer
vpriatie, vooral voor gehuwden en voor kin*
dergezinnen te brengen.
Mei '24 werd het 5 voor gehuwden en
10 °/o voor ongehuwden en in October j.l.
10 voor allen.
Daarna kwam 't Bezoldigings*besluit.
Dat de salarissen anders regelde, zoodat er
wel waren, die nog vrijwat boven de 10 °/o
korting uitgaan, hoewel naar ik kan nagaan
het voor verreweg de meesten blijft beneden
de dreigende 20 en de gehuwden en kost
winners in 1925 niet lager zullen dalen dan
hun salaris was op 1 Oct. '24 zie boven.
Zóó erg als 't in '23 scheen, werd het dus niet.
it it
it
Toch is 't voor velen èrg.
Dat geeft elk onzer grif toe.
Maar de regeering heeft volkomen gelijk,
als ze zegtWanneer we géén Sluitende Be*
grooting gekregen hadden en de gulden was
aan 't zakken gegaan, dan zoudt gij, ambte*
40 cent per regel.
Laat die niet verergeren en stel
U niet bloot aan t gevaar het
slachtoffer te worden van een ver
waarloosde verkoudheid. Wordt
geen borst- of asthmalijder. Be
schermt U daarom dadelijk met
deslijmoplossende, verzachtende
De gropte fiacons
(1.50 1 2.75 f4.50
■if: ik
MOND. ADVIES fl I.»
Alle zaken behandelt het
Bureau voor Rechtskundige Hulp
Haagscheveer 5 (bij Hofplein)
Telefoon 11862 Rotterdam
Kantoor van 10—8 uur. Geen Bijkantoren
narener met behoud van uw salaris nu nog
heel wat slechter aan toe zijn
Echter, dit vindt weinig gehoor.
Voor dat zooveel erger kwaad, steekt men
den kop in 't zand.
En bij honderden en duizenden hebben de
ambtenaren zich "achter Stenhuis c.s. geplaatst,
die hen aanspoortZorgt zoo spoedig moge*
lijk, dat je de «ijzeren vuist« vóór de Regee*
ring op tafel leggen kunt, waaraan echter,
voorzoover ik me herinneren kan, gelukkig
geen énkele Chr. organisatie heeft meegedaan.
En die verbittering zou nu met deze inter*
pellatie ontploffen ook in de Tweede Kamer
der Staten*Generaal.
Het begin was mak en tam.
Gerhard sprakmin. Ruys sprak.
Natuurlijk werden ze 't niet eens.
En toen kwam de verwachte motie
le. Niet méér op de salarissen korten
dan de 5 °/o van Mei, zoo voor gehuwden
als ongehuwden
2e. Opschorting van 't nieuwe Bezoldi»
gingsbesluit
3e. Nieuwe samensprekingen met 't Ge*
organiseerd Overleg.
Daarover kwamen toen de tongen los.
Dat er op déze manier 'n gat*in*de*begroo=
ting blijft van ettelijke millioenen, vond de
socialist niets erg. Hij vond 't zot om in één
jaar de Sluitende Begrooting te willen berei*
kenveel te krenterig't zou best wat
meevallen 'n mensch kon 't óók te zwart
inzien
"Se
Het was, eerlijk gezegd, dun.
Een onzer bladen spot terecht in rechtvaar*
digen toorn en zegt o.m. van de rede van
Gerhard
«Niet de ambtenarenorganisaties, die al»
lang wisten wat 1 October geschieden zou,
en pas omstreeks dien datum de agitatie
begonnen, kregen de schuld, maar de Re*
geering, die "haar aanvankelijk voornemen
om 20 pet. korting toe te passen, zooveel
mogelijk verzacht heeft. Volgens den heer
Gerhard is juist die wijze van doen, de
eene verzachting na de andere, bij uitstek
geschikt, om zelfs den lankmoedigste dol
te maken. Begrijpe het wie kan«.
En 't zou een zeer saaie boel zijn geweest,
als er geen «politieke muziek« achter zat. Laat
ik die es even op noten zetten
Links zou wel vóór de motie stemmen,
op Braat en Boer na.
A.R. en C.H. waren tegen.
Maar wat zou Rome doen
Het was weer net als bij de Vlootwet,
ieder wist, er waren kath. die 't met het ka»
binet oneens waren over de salarissen maar
zóüden ze volhouden Vóór de motie stem»
men Met een eigen motie komen Op 't
laatst bakzeil halen Of doorzettenen
zouden 't er wéér tien zijn
Dat was de politieke peper, de prikkelende
augurk, die smaak gaf aan het overigens meest
uit opgewarmde schotels bestaande maal.
En nu, precies gezegd, als 't is
Er was wel wind de wieken draaiden, maar
er is geen meel, alies liep met een sisser af.
Ik .geloof, er waren zeven moties.
Maar ze werden nu door deze, dan door
gene meerderheid afgeslacht en er was geen
kwestie van, dat de regeering «op de koffie«
komen zou.
Colijn was er niet bij.
Want hij heet wel alles te hebben »gedaan«,
maar het kabinet heeft bij deze gelegenheid
duidelijk getoond, dat de gezondmaking der
Financiën haar taak is en niet die van Colijn
alléén.
De Tabakswet is aangenomen.
De Tariefsverhooging zoo goed=als.
De salaris»bezuiniging gaat dóór, voor jubel
is in dit alles allerminst redendaar is dit
alles te pijnlijk voor, maar dankbaar, ja! dat
zijn we, nu 't groote werk, dat in zoo korten
tijd is verricht, nu een tekort van ver boven
de honderd miilioen is weggewerkt,
De Sluitende Begrooting is verkregen.
5j»
Dit hebben de besprekingen ons geleerd.
Ook wie, als wij, van meening zijn dat het
Bezoldigingsbesluit in z'n gehéél noodzakelijk
is, die heeft voorbeelden gehoord van speciale
gevallen, waarvan ieder zegtDat is te erg
Zoo iets kan niet uitblijven.
Bij een samenstelling in 't groot
En we betreuren zeer, dat de verhouding
tusschen de Regeering en de Ambtenaars»
organisaties zoo stroef geworden is, als thans,
want op enkele plaatsen zou werkelijk een
al te harde punt bijgeschaafd moeten worden.
Daarom hopen we op soepeler verhouding.
Maar dan moeten de mannen van de «ijze»
ren vuist« niet voorop, niet in de leiding
staan, want het kan niet anders of een Re*
geering, die baas blijven wil, zet zich dan
vanzelf schrap.
En thans de Begrootingen.
Je toegen. Oom,
JAN POLITICUS.
Nadruk verbodea, j
-4
Dezer dagen las ik J u d a s.
Predikanten, die in Zondagsche ofdoor»de*
weeksche beurten «vervolgstoffen» behandelen,
zou ik bescheidenlijk ook op Judas willen
opmerkzaam maken, want waarlijk als met dit
éénige hoofdstuk van dezen brief uitgelezen
heeft, dan staan er nog wel enkele niet ge*
heel opgeloste vraagteekens op den lezensweg.
Zoo kwam ik ook aan vers 22
«Haat ook den rok, die van het vleesch
bevlekt is.«
